Uit: De Volkskrant, 16-12-2005, interview door Paul Depondt 'Russen koesteren koudwatervrees voor democratie' Het intrigerendste fenomeen van moedertje Rusland is de ziel. Maar heeft een Rus die wel? In Mijn Russische ziel ontrafelt Hans Boland tal van clichés. 'Zou een Rus zichzelf nog altijd moeten overtuigen dat hij bij de mensen hoort en dat hij een ziel heeft?' In zijn derde studiejaar Russisch leerde polyglot, slavist en vertaler Hans Boland (1951) een beeldschone en erudiete Russin kennen die hem meer dan wie ook over haar landgenoten zou leren, en bij wie hij enige tijd conversatielessen volgde. 'Ze heette Tatjana', zegt Boland, 'naar de heldin van Alexandr Poesjkins Jevgeni Onegin.' Tatjana had 'een biografie waar een romancier zijn vingers bij zou aflikken'. ... Tijdens zijn reizen was het Boland duidelijk geworden 'dat je een natie leert kennen bij zijn boeren, niet bij zijn hoofdstedelingen'. Hij maakte op het platteland en in de provincie kennis met de Russische volksaard, 'werkschuw en indolent, maat noch grens kennen, makkelijker huilen dan lachen'. ... ...Wij dragen onze geschiedenis op onze schouders, bewust of onbewust. Zo zit Erasmus in onze hoofden, en krijg je daardoor van die vage gesprekken over de Nederlandse tolerantie. Dat kun je volksaard noemen, dat speelt wel degelijk een rol in ons massabewustzijn. Rusland echter, daar hebben ze niet eens een renaissance gehad, en het is altijd een dictatuur geweest. 'Het is griezelig, heel eng. Als je altijd slaaf bent geweest, en het is steeds erger geworden, want de lijfeigenschap werd vanaf de Middeleeuwen steeds strikter, en onder de communisten werd het nog wanhopiger, als je nooit vrijheid hebt gekend, altijd hebt geleefd onder de terreur, dan zijn vrijheid en verantwoordelijkheid griezelige begrippen.' Wordt Gorbatsjov dáárom zo verguisd? 'Wij kunnen ons dat heel moeilijk voorstellen. Russen koesteren een hardnekkige koudwatervrees voor democratie. Wat moeten Russen met die vrijheid? Dan ben je voortaan voor je eigen leven verantwoordelijk. Dat willen die Russen niet, ze willen dat de staat voor ze zorgt. Ze weten natuurlijk ook niet wat democratie is, in de ogen van de Russen is democratie niets anders dan anarchie.' ... Uit: De Volkskrant, 16-05-2008, rubriek Mensen, door Peter de Waard Moskou krijgt ander gezicht Zijn haar is even wit als de Siberische sneeuwen zijn bontmantels even indrukwekkend als die van wijlen Iwan Rebroff. Maar Peter d'Hamecourt zal ze vanaf 1 juli niet meer op de Nederlandse televisie laten zien. D'Hamecourt, die 29 mei 62 jaar wordt, zal op die dag stoppen als correspondent voor het NOS Journaal. ... ...D'Hamecourt is achttien jaar correspondent geweest, hetgeen betekent dat hij al voor het NOS Journaal actief was toen Rusland nog de Sovjet-Unie was en Moskou de hoofdstad van het wereldproletariaat. ... ...'Het leukst zijn de mensen zelf, zo zei D'Hamecourt dit jaar in een gesprek met het Nederlands Dablad. 'Die Russen die eindeloos tot diep in de nacht kunnen filosoferen. Levensgenieters, die niet in de wieg zijn gelegd om te werken.' Red.: Ook die andere oude bekende speelt natuurlijk een rol: Uit: De Volkskrant, 07-06-2008, AP/Reuters Russische ambtenaren stelen jaarlijks 77 miljard Corrupte Russische ambtenaren stelen jaarlijks 77 miljard euro, oftewel een derde van het nationale budget van Rusland. Dat heeft een topman van het Openbaar Ministerie (OM) vrijdag gezegd. ... Red.: Onder de tsaren was het ook al zo, en er is dus weinig reden om aan te nemen dat het onder het communisme niet zo was. Het verschil in welvaart tussen het westen en Rusland is natuurlijk voor een groot deel toe te schrijven aan dit ene grote verschil: Russen werken niet hard - wij wel. Uit: De Volkskrant, 28-03-2009, door Arnout Brouwers Het land van de heilige berg Het Siberische Altaj-gebergte is ruig en ongerept. Arnout Brouwers en fotograaf Harry Cock vinden er serene rust. ... We overnachten in een hut aan het Midden-Multinskojemeer. Een grote hemel vol sterren. Bij het kampvuur - en de wodka - vertelt Misja een typisch Russisch verhaal over het stervende platteland. Maralnik telt 1500 zielen. Toen er in de buurt een kampeerplaats werd geopend, vond de eigenaar maar twee mensen bereid om voor hem te werken, ondanks de armoede en de werkloosheid. 'Iedereen drinkt zich elke dag lam', zegt Misja. ... Red.: En dat stamt al van ruim voor de tijd van het communisme - dat op dit soort afgelegen plekken natuurlijk toch altijd al ver weg is geweest. In Rusland heerste (en heerst) voor een flink deel de bekende derde-wereld mentaliteit: Uit: De Volkskrant, 17-07-2010, door Arnout Brouwers Een liftster met geslepen logica Tussentitel: Corrupter dan bij ons bestaat niet; het is één grote maffia De M1 is de hoofdweg van Moskou westelijk naar Smolensk en als je maar door zou blijven rijden, zou je in theorie vanzelf in Europa uitkomen. ... Laatst werd ik op de M1 aangehouden ter hoogte van Vjazma, een typische Russische stad ... Ik werd aangehouden bij een van de vele duizenden controleposten van de verkeerspolitie (GAI) die het land rijk is. Maar de agent was niet echt geïnteresseerd in mijn papieren. Hij vroeg me of ik een jonge vrouw wilde meenemen die in Smolensk moest zijn. Maar natuurlijk. Marina heette ze, en ze bleek een zus van de Gaisjnik (de minder flatteuze benaming voor agenten van de verkeerspolitie) te zijn. Marina bleek over van alles een mening te hebben. ... Toen over Vjazma met zijn 50 duizend inwoners. ‘Dit is het ergste gat waar je kunt wonen. Iedereen die weg kan, gaat weg. Corrupter dan bij ons bestaat niet. Het is één grote maffia. Wij hebben zelfs een burgemeester die twee jaar in de gevangenis heeft gezeten!’ Toen over Poetin. ‘Poetin zorgt alleen voor bejaarden, hun pensioen gaat voor elke verkiezingen omhoog. Maar wat heeft hij verder gedaan? Bijna niemand die ik ken, heeft normaal werk.’ De enige mensen die goed verdienen, wist Marina, zijn ambtenaren. Van het corrupte soort natuurlijk, legde ze lachend uit. Kortom, Marina behoort tot het legioen Russen dat zich niets wijs laten maken, weinig opheeft met de staat en er dagelijks overlast van ondervindt. Gevraagd naar haar grootste ambitie, maakte Marina’s betoog een typisch Russische draai – geslepen logica doordrenkt van realisme. ‘Het liefst zou ik bij de GAI gaan, zoals mijn broer. Die mensen hebben een leven! On-ge-lo-fe-lijk! Die troggelen mensen de hele dag zwart geld af – vele duizenden en duizenden roebels per dag. Aan het eind van de dag verdelen ze de buit en zetten ze het op een drinken – als ze al niet veel eerder begonnen zijn. Daarom hoef je ’s ochtends tot negen uur niet bang te zijn voor GAI, dan slapen ze hun roes uit. En dat elke dag weer opnieuw, wat een rijkdom!’ ... Naar Anti-communisme 
, Politiek lijst
, Politiek & Media overzicht ,
of site home . |