Bronnen bij Afghanistan, politiemissie: nog meer optimisten
|
12 jan.2011 |
Het uitgaan van het Afghaanse onvermogen om hun eigen zaakjes te regelen is een
redelijk wijdverspreide gewoonte. Hier de filosoof van de Volkskrant:
Uit:
De Volkskrant, 11-01-2011, column door Peter Giesen, redacteur van de
Volkskrant
Filosofie
Rechtvaardig
Als vertegenwoordiger van de lichting 1959 hoefde ik niet in militaire dienst.
Een enorme meevaller, voor mijzelf en het Nederlandse leger. Toch zou ik er niet
over hebben gepeinsd om dienst te weigeren. Ik vond het moreel volkomen
gerechtvaardigd om een Rus dood te schieten, mocht hij onze kant op komen.
Ik vind het evenzeer gerechtvaardigd om een Talibanstrijder om zeep te helpen,
iemand die bermbommen plaatst en zijn landgenoten de neus afknipt als zij willen
gaan stemmen. Hoewel de oorlog in Afghanistan een uitzichtloze zaak is, heb ik
moeite met terugtrekking. Moeten we het land dan zo maar teruggeven aan de
Taliban? Hebben we niet de plicht om de niet-fundamentalistische Afghanen te
helpen, nu we ons eenmaal in dit wespennest hebben begeven?
Toch is het moeilijk een oorlog te verdedigen met morele motieven, schrijft
filosoof Hans Achterhuis in zijn briljante magnum opus Met Alle Geweld.
De morele oorlog heeft een troebele geschiedenis. ...
Deze levensgevaarlijke gedachte werd enthousiast ten uitvoer gebracht door
kruisvaarders, communisten en vele anderen. Ook de oorlog in Afghanistan wordt -
althans voor een deel - uit liefde gevoerd. Beide zijden geloven de Afghanen een
grote dienst te bewijzen door de strijd te winnen.
De oorlog uit liefde stuit echter op de weerbarstige praktijk. Het is niet zo'n
kunst om de tegenstander met superieur wapentuig te verpletteren, het standbeeld
van de dictator omver te trekken en de overwinning uit te roepen. Maar wat dan?
Hoe maak je van landen als Irak of Afghanistan een democratie, of in elk geval
een land met een minimum aan fatsoenlijk bestuur en respect voor de
mensenrechten? De voorstanders van de oorlog uit liefde hebben hier nooit een
bevredigend antwoord op kunnen formuleren, zegt Achterhuis.
Rationeel is er alle reden om een einde te maken aan deze kansloze knoeiboel.
Toch blijf ik twijfelen, als ik denk aan een Kabul waar nooit meer muziek zal
klinken.
Red.: Waarmee hij stelt dat de Afghanen nooit hun
zaakjes beter kunnen gaan regelen en de Taliban altijd de baas zullen blijven en
de Taliban nooit veranderen.
En als dat inderdaad zo is, is iedere hulp hopeloos.
Naar Allochtone evenredigheid
, Allochtonen
lijst
, Allochtonen overzicht
, of site home
.
|