Bronnen bij Israël, bestaansrecht: internationaal rechtHet bestaansrecht van de staat Israël is een kwestie als het pellen van een ui: laag voor laag, en alleen maar tranen.Eerste laag: alles dat bezet is in 1967. Dat moet volgens alle mogelijke normen onmiddellijk worden ontruimd. Op geen enkele wijze heeft Israël ook maar een centje recht op een enkele vierkante centimeter. En oh ja: dat is dus inclusief Jeruzalem. Laag twee: alles veroverd in 1948. Daarvoor geldt precies hetzelfde. Het is verovering ten gevolge van oorlog, en dient onmiddellijk gerestitueerd te worden aan de oorspronkelijke bewoners. Dat zijn niet de Arabische landen, maar de Palestijnen. Wat die er mee willen doen, is hun probleem. Blijft over schil drie: de gebieden aan de joden toegewezen door internationaal overleg in 1945-46. Ook daarover is het recht simpel: misschien kan het internationaal recht iets zeggen over de staatsrechtelijke kwesties, maar absoluut niets over privaatrechtelijke. Dat wil zeggen: privé-eigendommen van Palestijnen in die gebieden moet onmiddellijk geretourneerd worden - net als de joden hun schilderijen uit de oorlog terugkrijgen - ook aan de erfgenamen. Dit betreft met name natuurlijk huizen en alle landbouwgrond, meestal plantages. Blijft over die joden die daar land hadden in 1945 en joden die op niet geclaimd land zijn gaan wonen. Die zouden een vorm van beroep kunnen doen op dat internationale overleg. In mooie termen: het internationale recht. Waarna een volledige overweging van belangen er vermoedelijk toe leidt dat ook zij weg moeten, bijvoorbeeld in verband met mede namens hen aan de Palestijnen aangedaan leed. Maar ook dat laatste bastion is nu gevallen: Uit: De Volkskrant, 02-03-2013, van correspondent Ad Bloemendaal
Israël gaat boren op Golanhoogte
|
