Uit: De Volkskrant, 29-01-2009, door Tynke Landsmeer Het lijkt gedaan met moraalridder Freek de Jonge Het is gedaan met Freek de Jonge, althans als je het coververhaal van HP/De Tijd moet geloven. Het verval van de ooit zo populaire cabaretier werd eind 2000 al ingezet, maar is nu definitief. Een chagrijnige zeurpiet, hork, moraalridder en een betweter, zijn de weinig vlijende omschrijvingen die HP opdiepte uit oude interviews en archiefverhalen. Hoe het verval zichtbaar werd? Hij sloeg wild om zich heen toen hij in het programma van Pauw & Witteman tegenover Peter R. de Vries zat, deed niet mee met Erik van Muiswinkels oproep de Olympische Spelen te boycotten (2008) en zijn laatste show Limiet was Freek-onwaardig. Tijd om te stoppen dus, luidt de conclusie. Het is volbracht. ... Red.: Maar de hoogtijdagen hiervan lagen natuurlijk vele jaren eerder: VARA TV Magazine, nr. 15-2006, door Henk van Gelder 19Toen: 1979 Zijn tv-debuut als razende reporter maakte hij in een rood T-shirtje met een kettinkje waaraan een aapje bungelde. Het was de tijd waarin de VARA-haan als 'nijdige kraaier' alom ergernis opwekte en de VARA-verslaggeving werd doordesemd met 'pedant activisme', zoals hij vele jaren later opbiechtte in het VARA-jubileumboek Verheffend, vooruitstrevend, verstrooiend. Lang heeft de carrière van Jan Tromp (30) als politiek verslaggever bij de omroep niet geduurd. Al snel verhuisde hij naar de Volkskrant, waar hij adjunct-hoofdredacteur werd en hij nu correspondent is te Washington. Maar voor het grotere werk komt hij af en toe nog even terug. Dat deed hij voor een reeks geheime interviews met prins Bernhard, en nu voorde presentatie van De grote geschiedenisquiz (maandag. Ned. 3. 20:25 uur). Uit: De Volkskrant, 30-01-2009, door Geke van der Wal Het korte, wilde, linkse feestje Rob van Gennep was een bekende verschijning in het Amsterdam van de jaren zestig en zeventig. Een charmante man, het gezicht van een ‘linkse leescultuur’. Het was een mooi feestje, dat achteraf gezien maar kort duurde, de ‘linkse leescultuur’ in de woelige jaren zestig en zeventig, toen iedereen bij elke nieuwe uitgave op de boekhandels Athenaeum en Van Gennep afstormde. ... Grenzeloos was ook het geloof in de goedheid van mens, met name van de linkse mens. In de Van Gennep-boekwinkel aan de Nes werd onbarmhartig veel gestolen. Van Gennep schakelde geen bewaking in, maar liet een bord maken waarin de dieven moreel werden aangesproken. ‘U steelt van de werknemers, van de actiegroepen aan wie we een groot deel van onze nettowinst geven.’ Deze oproep had vanzelfsprekend geen enkel effect. Het bedrijf was intern volledig gedemocratiseerd. Inspraak en salariëring waren genivelleerd. Iedereen die er werkte maakte deel uit van het collectief dat over alles besliste. Alhoewel Van Gennep een warm voorstander was van dit soort democratisering, had hij ook zijn twijfels: ‘Er is ook nog zoiets als intuïtie bij een uitgever, en ervaring, en dat zijn dingen die niet iedereen hier heeft.’ Daarbij was hij een dominante man, die in alle opzichten boven de rest uitstak. Dat leidde tot irritaties. Wat ook niet hielp was dat zich onder het personeel een verongelijkte feministe bevond, die volgens de vrouwenbeweging als een soort Assepoester in de kelder zat verstopt, en een gestaalde CPN’er die weliswaar vóór het collectief was maar ook eiste dat CAO-lonen zouden worden betaald. Een vrij dodelijke cocktail. De feministe werd ontslagen omdat er niet met haar te werken viel en ze onaardig was tegen de klanten. Radicale vrouwen – onder wie Van Gennep-auteur Anja Meulenbelt – bekladden de winkel en besloten tot een boycot onder de leuze: ‘Koop niet bij Van Gennep/ Van Gennep is een seksist.’ Het collectief raakte verscheurd, de helft wilde staken uit solidariteit met de ontslagen werkneemster. Urenlange, soms nachtelijke vergaderingen volgden, werknemers verlieten het pand met de mededeling. ‘We zijn bereikbaar in de koffieshop op de hoek van het Rokin.’ De media volgden het allemaal op de voet, het ging om een conflict binnen een gerenommeerd, geliefd, links instituut. Bekende linkse Nederlanders zetten advertenties, vóór of tegen Rob van Gennep. Er kwam een oplossing, maar de sfeer was verziekt. Uiteindelijk verliet de communistische splijtzwam de uitgeverij en werd de ontslagen feministe aangenomen bij de feministische uitgeverij Sara. Ook daar kreeg ze de wacht aangezegd, want ze bleek nog steeds onhandelbaar, en riep dingen als ‘leesbaarheid is een rechts begrip’. De ironie wil dat Van Gennep de schade (verminderde omzet, juridische bijstand, afvloeiingskosten) kon betalen met de opbrengsten van Anja Meulenbelts bestseller De schaamte voorbij. Het collectief is in diverse varianten blijven bestaan, alhoewel Jaap Jansen later toegaf dat het eigenlijk onwerkbaar was. Een medewerker denkt er met afgrijzen aan terug. ‘Als je nu de verslagen van de vergaderingen leest, weerzinwekkend allemaal. De onzin die uitgekraamd werd.’ Rob van Gennep was diep teleurgesteld. Het had hem zeer getroffen dat de werknemers zo ver waren gegaan om hun doel te bereiken. ... Red.: Filmregisseur Paul Verhoeven staat onder andere bekend om zijn openhartigheid: Uit: De Volkskrant, 18-06-2010, door Harmen Bockma 'Hij had óók continu gezeik' Veel kunstenaars zijn geïnspireerd door andere kunstenaars. Deze week: regisseur Paul Verhoeven (71) over componist Igor Stravinsky. ... Bij Stravinsky gaat het alleen om de muziek ... Hij heeft nooit concessies gedaan, ook al werd hij voor elke verandering van stijl gekruisigd. ... Het is prettig en verruimend om me te realiseren dat ook de grootste kunstenaar van de twintigste eeuw continu gezeik had. Niet dat ik me op enigerlei wijze met hem wil vergelijken, maar de manier waarop de Franse twaalftoonkliek hem te lijf ging, dat ideologisch-theoretische denken, dat heb ik ook meegemaakt. Ik ben in de jaren zeventig en tachtig vervloekt door wat ik wel het linkse fascisme noem. Alles moest culturele, sociale dan wel existentiële relevantie vertonen. Spetters, dat kón helemaal niet. Alsof kunst ideologisch ook maar met iets zou moeten corresponderen. Kunst is hopelijk uitdagend, brengt je van je à propos, maar daar moet geen ideologie aan te pas komen. ... Red.: Daar heeft het "linkse" fascisme nooit moeite mee gehad ... ideologie. Naar Linkse denkfouten 
, Politiek lijst
,
Politiek & Media overzicht
, of site home
. |