PC-club: Hugo Brandt Corstius

Hugo Brandt Corstius is bijna, of misschien wel helemaal, het archetype van de "linkse" alfa-intellectuele, politiek-correcte hetzemaker. En een linksfascist want wil anderen hun mening onmogelijk maken. Het bekendste voorbeeld van zijn activiteiten is de gang van zaken rond de hoogleraar criminologie Buikhuisen, een zaak die apart beschreven is . Hieronder staan wat andere zaken rond Brandt Corstius, waarvan er niet veel is omdat hij in periodieken schrijft die deze redactie niet leest. Enigszins gemakzuchtig plaatsen we daarom eerst maar een deel van een stukje van schrijver Joost Zwagerman, die het samenvattende werk voor ons al gedaan heeft (de Volkskrant, 14-02-2008, door Joost Zwagerman, schrijver):
  Hier een focking fundamentalist, daar een erfgename van Voltaire

Nicolas Sarkozy en Ségolène Royal, de schrijfsters Annie Ernaux en Elisabeth Badinter, en de filosofen Julia Kristeva, Bernard-Henri Lévy en Pascal Bruckner: noem twintig onderwerpen en zij zullen het onderling hartgrondig oneens zijn. Maar allemaal noemen zij zich vrienden van Ayaan Hirsi Ali. Niet omdat zij het in alles met haar eens zijn, maar omdat Hirsi Ali nu al jaren aanhoudend met de dood bedreigd wordt, louter vanwege religiekritiek. Komt men aan haar, dan komt men aan ons allen. De gewoonste zaak van de wereld, zou je denken. Maar dan kennen de Franse intellectuelen hun Nederlandse collega’s nog niet.   ...
    Bij ons ging het ietsje anders. ...
    De vooraanstaande intellectueel Hugo Brandt Corstius noemde Hirsi Ali een gek, een leugenaar, een brandstichtster, een ‘focking fundamentalist’ en beschuldigde haar ervan de Nederlanders ‘op te stoken’. Hirsi Ali uitte zich volgens hem racistischer dan het racisme dat zijzelf had ondervonden. Ook beweerde hij dat Hirsi Ali Nederland wil veranderen in een land – ik verzin het niet – waarin vrouwen die een hoofddoekje dragen zullen worden onthoofd.   ...
    Anno 2008 roepen sommigen op tot het ‘matigen van je toon’, omdat het islamdebat onnodig is verruwd. Die oproep wordt altijd gedaan aan één partij in het debat. Nooit kapittelde iemand Blokker of Brandt Corstius, wél moet bijvoorbeeld Afshin Ellian van de toonmatigers zijn toon matigen. Maar wie kan aanwijzen waar Ellian ooit ook maar voor een fractie zo heeft gescholden als Blokker en Brandt Corstius? Evenmin heeft Hirsi Ali ooit één moslim uitgescholden of gekleineerd. Haar kritiek gold altijd uitsluitend de leer.
    Als Afshin Ellian eens ferme taal gebruikt, is hij een handlanger van het fundamentalisme. Als Brandt Corstius Hirsi Ali een gevaarlijke gek noemt, dan is hij een kostelijke satiricus. Herinneren we ons nog hoe medio jaren tachtig een CDA-minister uit het kabinet Lubbers door Brandt Corstius met Eichmann werd vergeleken? Wat vond weldenkend Nederland dat toen snedig en gewaagd. Vijfentwintig jaar later, nu de tijden ietsje ingewikkelder zijn, wordt pijnlijk duidelijk hoe pathetisch en meelijwekkend dat gescheld van Brand Corstius toen al was.   ...
    Maar toen was er Frankrijk. Naast Lévy is ook Pascal Bruckner initiatiefnemer van de poging Hirsi Ali alsnog beveiliging te garanderen. Wie is deze Bruckner? Trouw noemt hem een ‘prominente Franse intellectueel’; Elders staat ‘invloedrijke filosoof’.
    Fout! Wat zegt onze vooraanstaande intellectueel Hugo Brandt Corstius over hem? Dit: ‘Bruckner is gek, dat weet in Frankrijk iedereen.’ O. Weten Sarkozy, Ségolène Royal en al die andere Franse politici wel dat zij zich laten verblinden door het initiatief van een gek?
    Stel dat wij op onze beurt in Frankrijk aan de filosofen Bruckner en Lévy moeten vertellen wie de hier genoemde vooraanstaande Nederlandse intellectuelen precies zijn. Hoe leg je uit wie Brandt Corstius, Blokker en Van Doorn zijn? De eerste, Brandt Corstius, duidt Balkenende en Rouvoet bij voorkeur aan met ‘christenhonden’, noemde een hoogleraar in de criminologie die zich specialiseerde in hersenonderzoek een opvolger van Joseph Mengele en tekende dus voor de Eichmann-vergelijking toen een CDA-minister voorstelde een onderdeel in de bijstandswet te wijzigen.   ...

C'est ça, zouden de Fransen zeggen. Helaas kan deze ideologische extremist in Nederland nog steeds intellectueel vrij rondlopen. Bestond er een intellectueel integriteitstribunaal, leidt het geen enkele twijfel dat Hugo Brandt Corstius de intellectuele doodstraf had gekregen - wegens seriemoord op die integriteit.

Met het verstrijken van de tijd komen er meer bressen in het bolwerk van solidariteit met de aanvoerder der alfa's die Brandt Corstius lange tijd is geweest (de Volkskrant, 20-06-2012, door Daan Dijksman):
  Oorlogswinter

In zijn nieuwe roman VSV mengt Leon de Winter feiten met fictie. Met een hoofdrol voor Theo van Gogh, de vermoorde columnist met wie De Winter jarenlang op voet van oorlog leefde. 'Ik heb niet Theo gekozen, maar hij mij.'

Tussenstuk:
De verbale oorlogen van columnist Theo van Gogh

Met wie verkeerde Theo van Gogh ook al weer allemaal in oorlog? Een incompleet overzicht van de vijandelijkheden tussen de columnist/regisseur en zijn voormalige opponenten.

De oorlog die Theo van Gogh voerde tegen Leon de Winter ...
    De Winter zou aan tafel bij Sonja zijn joodse achtergrond hebben aangewend, actrice Monique van der Ven en haar man Edwin de Vries die aan diezelfde tafel vertelden over de dood van hun kind, konden op eenzelfde bestraffing rekenen.
    De vervolging van Van Gogh (vooral op instigatie van Sonja Barend) kreeg een breed publicitair vervolg. Daarbij hielden vooral Hugo Brandt Corstius (de P.C. Hooftprijs-winnaar die minister Ruding met Eichmann had vergeleken) en Theo van Gogh ('de eeuwige antisemiet') elkaar in een dodelijk bedoelde omklemming. Hoewel de oorlog dus begonnen was met Van Goghs aanval op De Winter, was het vooral Brandt Corstius die zich lange jaren vastbeet in de kwestie. Achteraf valt vast te stellen dat de over en weer gehanteerde methoden (zoals beledigen, belasteren en liegen, tot vormen van stalking annex telefoonterreur) elkaar niet veel ontliepen.    ...

Juist ja: beledigen, belasteren en liegen, stalking en telefoonterreur. Het doet onmiddellijk denken aan de kwestie Buikhuisen, waarin Brandt Corstius veel van dit arsenaal ook heeft ingezet.
    Maar het wordt door Dijkman ook nog treffend samengevat:
  Vast staat ook dat Van Gogh een van de zeer weinigen is geweest die de tijdgeest had durven te trotseren door zo vernietigend mogelijk de tegenaanval in te zetten tegen Brandt Corstius, die zich in die jaren qua karaktermoord zo ongeveer een monopolie had toegeëigend.

Brandt Corstius als karaktermoordenaar ... Moet zijn "is karaktermoordenaar", is met "Buikhuisen" gebleken.
    Maar hij kon natuurlijk alleen functioneren door zijn enorme aanhang daar waar het telt: de alfa's, met name die hier:
  Daarbij had Brandt Corstius ook nog eens vrijwel onbegrensde toegang tot de media,

Op een gegeven moment kwam tijdens het lezen van het voorgaande de term "verbale oorlogsmisdadiger" in het hoofd op. Hetgeen meteen steun kreeg:
  Of er een winnaar uit de strijd naar voren is gekomen, is lastig te zeggen. Verdedigers van het erfgoed van Van Gogh wijzen graag op de totale stilte waarin de eens onaantastbare Hugo Brandt Corstius (76) zich tegenwoordig hult.

Gedrag dat we kennen van bijvoorbeeld de fysieke oorlogsmisdadiger Klaas Faber. Ook die reageerde, de laatste jaren sinds zijn zaak weer in beeld kwam in Nederland, door zich in stilzwijgen te hullen. Tot grote verontwaardiging van iedereen en met name de journalisten die achter hem aangingen, want zo iemand had toch niet het recht tot zwijgen, vond men.
    Nou, dat recht heeft Hugo Brandt Corstius ook niet. "Laat van je horen oorlogsmisdadiger! Waarom heb je die karaktermoorden gepleegd? Dat mensen hadden toch niets gedaan? Het waren toch onschuldige mensen?  Waarom heb je die een verbale kogel door het hoofd geschoten? Antwoordt, lafaard!"

Op 20 augustus 2017 wordt er in het VPRO-programma Zomergasten door primatoloog Frans de Waal herinnerd aan de kwestie Buikhuisen, die voor De Waal reden was om uit Nederland te vertrekken. Eén van de aspecten van de boorhamer die H. Brandt Corstius, inmiddels dood, op de beschaving heeft gezet.

Wie bedenkt een goede manier om nog eens met die Brandt Corstius af te rekenen?

Dansen op zijn graf is niet passend wegens volstrekt onvoldoende. Grafschennis is zo weinig productief ...

Voorstel: zoek iemand of een aantal lieden uit die op Brandt Corstius lijken, sluit die op onder een openbaar latrine en nog iedereen uit vrijuit zijn behoefte te doen op die lui. Jan Blokker, die Paul Verhoeven heeft weggejaagd, is ook al dood, dus die komt niet in aanmerking. Maar denk aan zijn directe plaatsvervanger: Bert Wagendorp, en de sluisdeuren staan open. Sitalsing, Middendorp natuurlijk, Grunberg maar die moeten we uit Amerika slepen.

Verder keus te over ...

Na een flink aantal jaren een heerlijke kers op de taart geschonken door iemand regelrecht vanuit het kringetje (de Volkskrant, 25-05-2022, column door Max Pam):
  Renate Rubinstein was een columnist zoals ik die nooit meer ben tegengekomen

De tweedelige televisiefilm Tamar over Renate Rubinstein ...
    Een omissie in de film is haar verhouding met Hugo Brandt Corstius (1935-2014). Als columnist was hij een veelkoppig monster, die onder verschillende pseudoniemen schreef in verschillende kranten - onder meer als Stoker op de voorpagina van deze krant. Nadat zij het met hem had uitgemaakt, bleef hij haar bestoken, zelfs met anonieme telefoontjes. In VN begon hij tegen haar te schrijven, een potsierlijke manier om haar aandacht te verkrijgen. Uiteindelijk maakte hij haar uit voor antisemiet, wat erop duidde dat hijzelf mesjogge was geworden. ...

Fraai, hè ...


Naar PC club , of site home ·.

20 feb.2008