Linkse intellectuele denkfouten, illustraties

. Buikhuisen was een hoogleraar criminologie die mogelijke biologische indicatoren van crimineel gedraag wilde onderzoeken. Brandt Corstius c.s. (Brandt Corstius was de aanvoerder) maakten hier bezwaar tegen, omdat het allerlei humanitaire principes zou schenden. Daarbij werd het meest grove verbale geweld gebruikt, inclusief vergelijkingen met Nazi-Duitsland. Het ging zo ver dat Buikhuisen zijn onderzoek en zijn betrekking heeft opgegeven.

Inmiddels is het soort onderzoek dat Buikhuisen wilde doen geaccepteerd, ten gevolge van vele resultaten uit naburige gebieden als de genetica. Buikhuisens onderzoek was dus in het geheel niet anti-humanitair, maar een wetenschappelijk verantwoorde aanpak die voor alle partijen gunstige resultaten zou kunnen hebben.

Daarmee is het dus zo dat de behandeling van Buikhuisen door Brandt Corstius c.s wel anti-humanitair was. Of in hun eigen termen: van het Goebbels soort.

Deze stand van zaken is op feitelijk niveau redelijk bekend in de zin dat verschillende mensen hebben gerefereerd aan het gelijk achteraf van Buikhuisen. Niemand is echter inhoudelijk ingegaan op de andere kant van de zaak: het fundamentele ongelijk van Brandt Corstius c.s.

Deze stand van zaken is extra schrijnend, nu Brandt Corstius zich opnieuw mengt in een openbaar debat, en wel één van nog groter belang dan de zaak Buikhuisen. En nog meer omdat hij ook hierin grote fouten maakt. Het is dat het niet kan, maar als het zou kunnen, zou een geval als dat van Brandt Corstius een overduidelijke kandidaat zijn voor een rechtszaak wegens overtreding tegen de zindelijkheid van denken.

Een tweede ernstige zaak die hiermee aan het licht komt, is het feit dat mensen als Brandt Corstius toegang kunnen krijgen tot de media, en die toegang kunnen blijven houden ondanks eerdere overtredingen tegen de geestelijke zindelijkheid. Het bewijst dat de fouten van Brandt Corstius niet op zich staan, maar dat de attitude van waaruit ze begaan zijn, gesteund wordt door een aanzienlijke groep mensen, aanzienlijk in ieder geval in de zin dat die groep hem toegang tot de media verschaft. (zie ook het geval Max Pam, die meteen een nieuw baantje krijgt na ontslag ). Het is deze groep die op deze site betiteld wordt als de links intellectuele smaakmakers.

Het geval van Brandt Corstius is hier expliciet uitgewerkt, maar waar het in feit om gaat is natuurlijk de laatste situatie, omdat dat het niveau van het individuele overstijgt. Wat hier aan gedaan kan worden behalve het constateren, is onduidelijk. Maar bij deze is het geconstateerd.


Terug naar Linkse denkfouten , Politiek lijst , Hiërarchie sociologie  , of naar site home .