PC-club: Wim de Jong

Wim de Jong is, schrijvende 2007, televisie-recensent van de Volkskrant. Onder een paar van zijn besprekingen waaruit zijn pc-geneigdheid blijkt (de Volkskrant, 07-03-2006, tv-recensie door Wim de Jong):
  Betonmolen

Bijna nooit lekker om onderop te liggen, maar als verongelijkte consument ben je in die positie op tv nog altijd stukken beter af dan als, zeg, allochtoon. Slecht Nederlands spreken, moeilijk kunnen integreren, het atheneum niet mogen afmaken, de kinderen slaan (Pastors in Buitenhof) en ze niet naar school sturen - helaas, daar helpt voor een bepaald deel van onze samenleving alleen de harde, politieke en bevoogdende hand, met de spierballentaal die daar intussen al gewoon bij wordt gevonden. 'De' Turk, Marokkaan, Surinamer of Antilliaan ziet zich op tv toch negen van de tien keer gekwalificeerd vanuit die invalshoek. En de huidige verkiezings-tv gaat toch ook bijna nergens anders meer over. ...

En (de Volkskrant, 12-04-2007, rubriek Televisie door Wim de Jong ):
  Knalroze

Tussentitel: Helvoirt is Langs-het-tuinpad-van-mijn-vader-televisie

...   Meer feelgood-doe mee-tv gisteren met de start van Helvoirt, de serie. Een reallife-regio-docusoap-dinges in acht delen, de komende tijd elke woensdagmiddag bij KRO/RKK. Dagboek van een herdershond, maar dan dus echt of semi-echt. Pastor Hageman, alias de ‘heilige vader’, waakt in de Brabantse plattelandsgemeente Helvoirt met milde blik over zijn schaapkens, die zichzelf spelen en in deel 1 al meteen van alles meemaakten. De duvel scheet weer eens op de grote hoop door de rijkste man van het durp de jaarloterij te laten winnen, een lokaal fabriekske ging in de hens, en de kleinkinderkes van Koosje van Wijk kondigden hun kerkelijk huwelijkske dan toch eindelijk eens aan.
    Helvoirt, de serie heeft een extreem hoog Langs-het-tuinpad-van-mijn-vader-gehalte. De beroemde Brabantse streekzanger Gerard van Maasakkers monkelt de serie met ultrazachte g aan elkaar, en regelmatig vielen er in de eerste aflevering ootmoedige, 19de-eeuwse opmerkingen in te beluisteren als ‘de kleine mens kan weer eens nie meedoen’.
    Persoonlijk zou ik er flink de schijt van hebben om anno 2007 op zo’n manier als dorpsbewoner/kleine mens/plattelander/Brabander op tv te worden gestereotypeerd, maar ik ben dan waarschijnlijk ook niet ‘menneke’ genoeg meer om dat meuterige gedweep met die provinciaalse ‘authenticiteit’ op waarde te kunnen schatten. Heel, héél erg ouderwets en elitair van mij.

En (de Volkskrant, 16-04-2007, rubriek Televisie door Wim de Jong):
  Assimilatie-tv

Tussentitel: ‘Ik heb een ongelooflijke hoop voor de toekomst gekregen’

Jawel, Hilversum begint nu toch ook echt de allochtonen te ontdekken. Wat zullen die blij zijn. Als typische assimilatie-tv hebben we inmiddels PREMTime, Ab & Sal, Boter, kaas & eieren, Eten bij de buren en sinds dit weekeinde ook Het Nieuwe Lagerhuis. In al die programma’s wordt onderzocht of de Surinamers, Turken, Marokkanen en Antillianen er in Nederland ondertussen al zo’n beetje bij willen horen.   .....
    In Boter, kaas & eieren (RVU) werd zaterdag als te doen gebruikelijk weer alle kanten op gepolariseerd over de vraag waarom zwart en wit niet dichter tot elkaar kunnen komen. Ronald Sörensen van Leefbaar Rotterdam was dit keer namens het blanke deel van onze beschaving te gast. Hij verklaarde het werkloosheidsprobleem onder allochtone jongeren door erop te wijzen dat Marokkanen zich allemaal ziek melden bij hun baas tijdens ramadan: geen wonder dus dat verstandige werkgevers hen massaal discrimineren.
    Eten bij de buren van de NMO is allo-tv die zo door Koot & Bie zou kunnen zijn verzonnen. Een wit gezinnetje uit Weert was in de aflevering van zaterdag voor het eerst in zijn leven te gast bij een Marokkaans stel uit dezelfde plaats. Nadat de vredespijp was gerookt in de vorm van een maaltje couscous met Weertse tiramisu als toetje, haalden de families Omtezguine en Le Clerq letterlijk een groot vragenbord tevoorschijn om interculturele toenadering tot elkaar te zoeken: waarom krijg je geen lepel bij de couscous, geloven jullie in de hemel en de hel, maken jullie weleens een dansje, enzovoort. Keurig door beide stellen in het Limburgs opgelezen en beantwoord.
    In Het Nieuwe Lagerhuis (VARA) zitten de aspirant-Nederlanders in de banken tegenover de witte Nederlanders en moeten ze bewijzen dat ze (bijna) hetzelfde denken over kwesties als graaizucht in het bedrijfsleven, de kernbewapening van Iran en orgaandonatie. Uitkomst, in de woorden van jurylid Wouke van Scherrenburg: ‘Ik heb een ongelooflijke hoop voor de toekomst gekregen.’

Achtereenvolgens een pleidooi voor veel meer allochtonen op TV, een klacht over alle programma's waar geen allochtonen in te zien zijn, een citaat waaruit moet blijken dat de integratieproblemen de schuld zijn van de autochtonen, en tenslotte een applaus voor Het Nieuwe Lagerhuis, waarin de allochtone evenredigheid wordt verzekerd door de ene helft van het publiekspanel autochtoon, en de ander helft allochtoon te maken. Er zijn tenslotte autochtonen en allochtonen, en dan is het eerlijk om ieder de helft te geven, toch? Gezien de rest van de recensie ongetwijfeld hetzelfde wat Wim de Jong als ideaal voor ogen heeft voor de rest van de televisie.

En over autochtonen ... (de Volkskrant, 28-08-2007, tv-recensie door Wim de Jong ):
  Camping Pernis

...   De NPS startte zondagavond laat met Camping Pernis, een komisch bedoelde serie die bij de makers lang op de snijtafel heeft gelegen vanwege de aanvankelijk veel te rauwe, discriminerende humor. 227 duizend mensen keken naar wat ook in gekuiste versie misschien het beroerdste programma van 2007 wordt. Bin Laden, een koppel homo’s, Marokkaanse straatrovers en zwarte nietsnutten maken elkaar het leven zuur met slechte grappen, en stenigen tussendoor een gesluierd vrouwtje. Mede vanwege het verbijsterende acteerwerk totaal niet om aan te zien. ...

De reden van dit oordeel is bijzonder simpel: de serie is politiek-incorrect (de Volkskrant, 02-10-2006, door Jean-Pierre Geelen):
  NPS: campinggrappen te grof

Camping Pernis belooft een ‘nieuw, komisch televisieprogramma’ te worden, volgens de website van tv-producent Men at Work. De vraag is alleen of de opdrachtgever, de NPS, het satirische programma rond cabaretier Martin van Waardenberg ook gaat uitzenden. De omroep vindt de grappen in de serie veel te grof, de uitzending is opgeschort.
    In de serie speelt Van Waardenberg de homoseksuele eigenaar van een camping onder de rook van Pernis. Daar zet hij zich stevig af tegen zijn gasten, louter allochtonen en andere minderheden.
    De grappen die Van Waardenberg daar maakt, vallen niet goed. De NPS, die veel aandacht besteedt aan minderheden, kan althans niet erg lachen om de dronken Polen, de verwesterde moslim die de Verenigde Staten verheerlijkt en de Duitser die prikkeldraad om zijn tent spande en een bordje plaatste met het opschrift 'Mijn kamp’.
    Van Waardenberg: ‘Vooral die moslim die al zijn geloofsgenoten ter wereld oproept naar de VS te gaan omdat daar alles mag, zit de NPS dwars. Ik heb het idee dat de omroep bang is voor negatieve reacties uit de moslimwereld.’ ...

Zo politiek-incorrect dus.

Wat Wim de Jong wel leuk vindt (de Volkskrant, 21-09-2007, tv-recensie door Wim de Jong):
  Bangerik

... De beste grap van de tv-week kwam ook uit De nieuwste show: Rita Verdonk doet nu zelf wat ze die 26 duizend asielzoekers verwijt – blijven terwijl je bent uitgezet.

En nog wat uitzendingen in het kader van de politiek-correcte partijen door Wim de Jong (de Volkskrant, 20-09-2007, tv-recensie door Wim de Jong):
  Haags tuig

Tussentitel: Het erge is dat je de tv niet uitzet als Wilders spreekt

De moeder van Pieter van Geel sprak gisteren ook nog even een stichtelijk woordje mee tijdens de Algemene Beschouwingen. Het is slecht gesteld met de parlementaire omgangsvormen, vindt zij. ...
    Zoals te verwachten viel, was genoemde Wilders de onfatsoenlijkste en de grofste van allen. Een door Rutte gebezigd gezegde, ‘Als je een hamer hebt, denk je dat alles een spijker is’, was geheel van toepassing op de nietsontziende wijze waarop de fractievoorzitter van de PVV woensdag om zich heen sloeg: minister Vogelaar had volgens hem een onmiskenbaar signaal afgegeven door op Prinsjesdag ‘in half-Marokkaanse klederdracht’ de Ridderzaal binnen te stappen. Met de Miljoenennota van Bos gaan ‘Henk en Wim betalen voor Achmed en Ali’. En bejaarde mensen ‘die Nederland groot hebben gemaakt, moeten in verzorgingstehuizen achter hekken wonen’ om ze te beschermen tegen het ‘Marokkaanse tuig’ dat onze straten terroriseert.
    Zeer onfatsoenlijk en schrikbarend, en dat zal niet alleen mevrouw Van Geel hebben gevonden. En het erge is dat je ook als beschaafde Nederlander op zulke momenten je toestel niet uitzet, maar, integendeel, juist naar het puntje van je stoel schuift. Het hoort bij het doorlopende mediacircus dat Wilders met gemak om zich heen organiseert, en je weet: je bent medeschuldig.

Waarbij dat laatste natuurlijk een besmuikt toegeven van besef van de inhoudelijke juistheid van de opmerkingen van Wilders is.

Maar niet allen geert Wilders is fout. iedereen die op ook maar het geringste vlekje op de het allochtone blazoen wijst, is fout (de Volkskrant, 01-10-2007, tv-recensie door Wim de Jong):
  Eenzame moslim

Tussentitel: De altijd swingende presentator Cees Grimbergen

...    Maar goed, in De leugen regeert begrijp je wel wat journalisten er te zoeken hebben. Dat was zaterdag minder duidelijk in Rondom Tien, waar Chris Rutenfrans van de Volkskrant en Max van Weezel van Vrij Nederland de opinieleiders werden geacht te zijn in een groepsdiscussie over de kwestie hoe islamitisch Nederland over een halve eeuw is. Zij konden die rol niet waarmaken, maar het viel ze ook moeilijk aan te rekenen bij een zo weids gedefinieerd en ook heikel thema. De altijd swingende, door zijn heupen zakkende, grimassen trekkende presentator Cees Grimbergen acteerde non-verbaal weliswaar weer voortreffelijk dat er in zijn NCRV-programma op het scherp van de snede werd gedebatteerd over hoofddoekjes, radicalisering en zwarte scholen. Maar de werkelijkheid was dat er in de zaal in Felix Meritis een groep blanken bij elkaar zat die niet voor elkaar onder wilden doen in redelijkheid en behoedzaamheid.
    ...  Eens te meer omdat er voor Rondom Tien zegge en schrijve één (1!) eenzame moslim was uitgenodigd om een beetje tegenwicht aan al die witte ontreddering te bieden. Eén! En dan moet je dus weten dat alle publieke omroepen net een brief van hun Raad van Bestuur hebben ontvangen waarin ze worden gemaand multicultureler te worden. Eén! Uitgerekend in een uitzending óver allochtonen!

Weer een pleidooi door Wim de Jong voor meer moslims op televisie, en dit lijkt zowaar enig hout te snijden. Tot je gaat nadenken. Want het aantal geïnterviewden was op zijn hoogst iets van twaalf tot vijftien, en er waren drie of vier hoofdgasten, waaronder de genoemden en die ene moslima. Is dat te weinig? Kijken we naar de Nederlandse bevolkingssamenstelling, dan praten we over ongeveer 1 miljoen moslims, op een totaal van zestien - één op de vijftien dus. En hoeveel discussianten waren er in Rondom Tien? Juist: maximaal vijftien. Wat is dan een onevenredig aantal moslims? Precies: één!
    Kortom: Rondom Tien had een evenredig aantal moslims uitgenodigd.
    Daar komt nog een argumenten bij: wie meer dan twee van dit soort uitzendingen gezien heft, weet dat als je meer dan één moslim uitnodigt, je dan meer dan één keer hetzelfde hoort: het is de schuld van de autochtonen, en wij worden gediscrimineerd. Precies hetgeen deze moslima ook verkondigde. Daarvoor is echt geen tweede moslimdiscussiant nodig.
    Punt twee: waarom keert Wim de Jong zich zo sterk tegen presentator Cees Grimbergen? Nou, dat is ook simpel: Cees Grimbergen is niet politiek-correct. Hij behandelt moslims net zo kritisch als niet-moslims. En Wim de Jong baalt daar waarschijnlijk van. Want Wim de Jong is wel politiek-correct, zoals we hebben gezien. Bovendien vindt hij, net als de meeste politiek-correcte mediafiguren, dat hij die persoonlijke mening best mag ventileren middels zijn openbare functie. Volstrekt frauduleus of corrupt, natuurlijk - nee, niet wettelijk, maar wel moreel. Hij is een echte Argus de Rat journalist .
    Dit is ook de betrokkenen opgevallen (de Volkskrant, 06-10-2007, ingezonden brief van Sigrid Muusse en Cees Grimbergen eindredacteur en presentator Rondom 10 en Grim):
  Oorlogje

Voor de derde keer in drie maanden stampt uw recensent Wim de Jong een programma van ons de grond in. Schandalig dat wij afgelopen zaterdag in Rondom 10 slechts één moslim uitnodigden, oordeelt hij (Televisierubriek, 1 oktober). En dat staat volgens hem haaks op de oproep van de Raad van Bestuur multicultureler te worden. De Jong weet blijkbaar niet – toch raar voor een tv-recensent – dat Rondom 10 als geen ander televisieprogramma sinds 1999 consequent aandacht heeft besteed aan multiculturele kwesties. Daarin kwamen honderden moslims aan het woord.
    Daarnaast voert hij nu een kwaadaardig oorlogje tegen de presentator. ‘De grimassen trekkende presentator acteerde dat er op het scherpst van de snede gedebatteerd werd’, schrijft hij afgelopen maandag in zijn, inmiddels bekende, neerbuigende stijl. Maar dat is nog zacht vergeleken met de teksten uit besprekingen van afgelopen zomer. ‘Maf, hysterisch en ongecontroleerd’, noemde De Jong onze goede reportageserie Grim. En zonder enige argumentatie ‘Stuiterbal Grimbergen weet van voren niet dat hij van achteren leeft’. En ons programma heeft ‘een naar, opgefokt, gelijkhebberig en grimmig sfeertje’.   ...

Niet dat zo'n oproep helpt, natuurlijk: in liefde, oorlog, en in de krant is alles toegestaan (zolang gedaan door een journalist). En voor Wim de Jong ook geen reden om iets aan zijn vete-houding te veranderen (de Volkskrant, 03-12-2007, ingezonden brief van Sigrid Muusse en Cees Grimbergen):
  Rondom Tien

In jullie tv-recensie van dinsdag lazen wij over het NPS-VARA debat Hoezo Jihad? van afgelopen maandagavond. Wim de Jong schreef: 'Ongetwijfeld voor het eerst debatteerde gisteren op tv een etnische groep allochtonen exclusief onder elkaar.' Dan denk je toch: heeft Wim de Jong de laatste jaren nooit naar Rondom Tien (NCRV, Nederland 1) gekeken? Want wij maakten de afgelopen zes jaar minstens dertig afleveringen over alle, vaak pijnlijke, aspecten van integratie en de multiculturele samenleving. Ons live-programma had Felix Meritis verscheidene keren vol met alleen Marokkaanse jongeren en hun opvoeders. En in september 2002 ging Hirsi Ali in Rondom Tien in debat met haar islamitische critici, de enige directe tv-confrontatie tussen de islamitische luis-in-de-pels en een forse vertegenwoordiging van haar tegenstanders. Het onderwerp: is zelfkritiek in de islam mogelijk? Ook in deze aflevering was geen blanke autochtone - christelijke of heidense - Nederlander te horen.

Maar dat NPS-VARA programma was ongetwijfeld een multiculturalistisch propagandaprogramma, want de NPS heeft dat als expliciete opdracht van de politiek meegekregen, en de VARA zit rotsvast in dezelfde hoek. En Rondom Tien probeert neutraal te zijn. Fout, dus, in de ogen van Wim de Jong.

Wim de Jong weet ook ontzettend goed wat GOED!!!! en FOUT!!! is. En welke mensen daar bij horen (de Volkskrant, 18-10-2007, tv-recensie door Wim de Jong):
  Trotskisten

Tussentitel: EénVandaag had voor ‘Rita’ een queensize bed staan

Mogelijkheid een: Rita Verdonk had woensdag een vip-behandeling bedongen, in ruil voor een exclusief interview bij EénVandaag over haar plannen met haar splinternieuwe beweging Trots op Nederland.
    Mogelijkheid twee: de opzet van het glanzende TROS-interview met de sympathieke politica (‘Rita’) moest worden gezien als een experiment met ‘rechtse televisie’, waarvoor de verantwoordelijkheid helemaal bij de actualiteitenrubriek zelf lag.
    Mogelijkheid drie: politiek verslaggever Henk Schipperheijn dan wel zijn cameraman dan wel zijn baas, doet het stiekem met ‘Rita’ – maar aan deze optie wil en mag natuurlijk niemand denken.
    Mogelijkheid vier: ze is waarlijk opgestaan, onze heilandin. En de TROS weet het.
    Hoe het ook zij: wat gleed ze gisteren lékker en als vanouds ostentatief in het voorverwarmde queensize-bed dat EénVandaag voor haar had opgedekt.   .....
    Files, onderwijs, immigratie, integratie, zorg, handhaving: kom trotskisten sluit de rijen.
    De cameravoering was statig en innemend tegelijk, zoals je het ook voor Máxima zou kunnen bedenken. De cameraman nam ‘Rita’ en profil en in close-up, met de zachtste lens die voorhanden was. En Henk Schipperheijn had zich op zijn beurt ook zó in de zoveelste historische Verdonk-gebeurtenis ingeleefd, dat hij tegenover ‘Rita’ zelf ook zat te fluisteren. Het ultieme inleven. De Felderhof-manier.
    Logisch. Wij zaten dan thuis ook niet gewoon naar een interview of naar een gênant een-tweetje tussen een politica en een serviele journalist te kijken, maar wij waren getuige van een ‘ontmoeting’ tussen ‘Rita’ en Schipperheijn.
    Een ontmoeting. De kwast. Ik hoor het Ferry Mingelen of Clairy Polak nog niet zo snel gebruiken.

Twee issues: ten eerste is dit geen televisie-recensie maar een politiek pamflet. Van de bekende politiek-correcte soort: op de man gespeeld, grof, en beledigend.
    De tweede issue is de mening over de manier van werken van verslaggever Henk Schipperheijn. Deze is volgens Wim de Jong, niet kritisch genoeg, en breekt daar ernstig de staf over. Maar dit gaat niet over niet-kritisch zijn - want dan zou Wim de Jong het ook over het gebrek aan kritiek van mensen als Clairy Polak, Ferry Mingelen en al die andere mensen uit het straatje van Wim de Jong, als ze zitten tegenover PvdA'ers, vluchtelingenhelpers, allochtonenknuffelaars, en dergelijke.
    Omdat Wim de Jong niet kritisch is ten opzichte van de laatsten, en wel ten opzichte van Schipperheijn, gaat het De Jong kennelijk om het kritisch zijn, maar op de opvattingen van de betrokken. Gezien het taalgebruik is Wim de Jong een politiek-correcte hetze-voerder.

Nog wat materiaal gevonden tijdens het opruimen van het archief (de Volkskrant, 13-03-2007, tv-recensie door Wim de Jong):
  Religie

Tussentitel: Het hoogste woord is geen hinderlijk formatje

...   Enfin, Klaas Drupsteen heeft voor de NCRV nu Het hoogste woord weer opgepakt, ...
    ... Volgende week nog een herhaald portret van rolstoeltennisster Esther Vergeer, en daarna begint met Agnes Kant een nieuwe reeks van Het hoogste woord. Vreemd maar waar: de in Nederland toch ook populaire islamitische tegenpool, Allah, spreekt in de komende reeks opnieuw geen enkel woordje mee.  ...

Wim de Jong krijgt vast een plaats in de hemel van de moslims als beloning voor zijn kalifatiserende activiteiten ...


Naar PC club , of site home ·.

12 mrt.2007