Uit: De Volkskrant, 17-11-2006, door Paul van Velthoven, freelance-journalist en redacteur van Christen-Democratische Verkenningen Gebrek aan serieuze kritiek maakt SP groot De journalistiek en de PvdA hebben de ideeën van de SP nooit aan de kaak gesteld. Daardoor kon die partij zo groot worden, meent Paul van Velthoven. Als iets duidelijk maakt dat de Nederlandse kiezer niet alleen een zwevende kiezer is geworden, maar ook een figuur zonder enig historisch benul, dan is het wel het succes van de Socialistische Partij. Nog niet zo lang geleden, voordat de partij salonfähig werd, was de SP een maoïstische splintergroepering die de hele samenleving op de schop wilde nemen. De communestaat die zij ons voorschotelde, was rechtstreeks afgekeken van het zegenrijke werk van voorzitter Mao, de man van wie maar weinigen beseffen dat hij nog voor Hitler en Stalin de meest moorddadige dictator van de 20ste eeuw was. Een partij die ooit een dergelijke figuur heeft omhelsd, zou toch minstens op het gerechtvaardigde wantrouwen van andere partijen mogen rekenen. ... Red.: Natuurlijk hebben de christenen van het CDA vroeger de inboorlingen in bijvoorbeeld Zuid-Amerika mede helpen afslachten, en de reactionairen van de VVD honderden miljoenen mensen tot de dood afgesloofd in hun morsige fabrieken, maar een kniesoor die daar op let ...
Leugens: de SP heeft een zeer heldere visie op de Europese Unie: dar moet er veel minder van komen. En volkomen terecht, want het is nu al een Europees Imperium geworden. Ook heeft de SP een zeer heldere visie op de verzorgingsstaat; die moet behouden blijven. De critici hebben geen antwoord op de uitdaging om de verzorgingstaat te behouden
Nog meer jij-bakken.
Auteur Paul van Velthoven brengt het er nog veel slechter vanaf: hij geeft eerder argumenten voor de SP:
Tsjonge, de journalisten lukt het niet, de PvdA lukt het niet, Paul van Velthoven lukt het niet ... Is dat misschien omdat het niet kán ... ? Red.: De PvdA zelf formuleert het wat minder rabiaat (uit dezelfde krant) Uit: De Volkskrant, 17-11-2006, door Omar Ramadan, lid van de PvdA Met een grote SP wordt Nederland arm en provinciaals Op het gebied van sociale zekerheid, inkomen en buitenlands beleid heeft de SP plannen die dramatisch zullen uitpakken, meent Omar Ramadan. Tussentitel: Menig SP-stemmer zal van een koude kermis thuiskomen De SP is bezig aan een fortuyneske verovering van wat haar concurrenten laatdunkend de dagkoersen noemen. Net als Fortuyn in 2002 weet Jan Marijnissen op het juiste moment de wind van het turbulente electoraat in de zeilen te krijgen. ... Nu de SP in de peilingen de derde partij van het land is, en het einde van hun halleluja nog niet in zicht, mag de fluwelen handschoen worden afgeworpen. De partij van Marijnissen heeft namelijk nogal wat plannen die dramatisch uitpakken voor kiezers die overwegen hun stem te geven aan wat ooit een maoïstische groepering was. ... Ten eerste wil de SP af van sociale zekerheid als tijdelijk vangnet voor mensen die even aan de kant staan. Men wil de uitkeringen fors verhogen, de bijstand zelfs met 10 procent, waardoor werken nauwelijks meer loont. Bijstand is geen vetpot, zeker niet voor langere tijd, maar op deze manier zullen veel mensen blijvend aan de kant staan en niet worden aangezet tot werk. De SP is ook furieus tegen vormen van fraudebestrijding die hun nut hebben bewezen. Zo ageert ze tegen de huisbezoeken van de Amsterdamse PvdA-wethouder Aboutaleb. ... Door fraudebestrijding in een kwaad daglicht te plaatsen, ondergraaft de SP de solidariteit van belastingbetalers met uitkeringsgerechtigden. Een tweede terrein waarop SP-plannen dramatisch zullen uitpakken, is economie en inkomen. Onder Balkenende zijn de verschillen tussen arm en rijk gegroeid, en alle linkse partijen vinden dat inkomens rechtvaardiger verdeeld moeten worden. Maar de SP slaat door. ... Ook het bedrijfsleven moet vrezen voor het SP-beleid. Het midden- en kleinbedrijf wil men nog wel ontzien, maar in grotere ondernemingen ontwaart men kennelijk kapitalisten die flink aangepakt moeten worden. Gunstige voorwaarden voor multinationals om zich in Nederland te vestigen, zijn de partij een gruwel. Belastingen voor bedrijven worden verhoogd. In maatschappelijk verantwoord ondernemen gelooft men niet. Bij de SP slaat het Nederlandse evenwicht tussen dominee en koopman door naar de eerste. ... Het buitenlands beleid is een derde onderwerp waarvan we mogen hopen dat de ideeën van de SP geen waarheid worden. Voor de partij is de wereld kennelijk niet veel groter dan Oss. Van Europa moeten we ons maar niet te veel aantrekken. ... Red.: Hoe zeer dit propagandastukken zijn blijkt uit een derde stuk dat op dezelfde pagina stond, waarin de bestaande verschillen wat objectiever worden beschreven: Uit: De Volkskrant, 17-11-2006, column door Ronald Plasterk De overloop van PvdA naar SP ... Een tweede lijn die tot dusver weinig aandacht heeft gekregen, betreft inhoudelijke verschillen tussen PvdA en SP. Bij het binnenhalen van de twijfelaars van weleer (GroenLinks-hart maar bereid op strategische gronden de PvdA te steunen) was het voor de PvdA contraproductief om de verschillen te benadrukken, maar voor de twijfelaars van nu (PvdA-hart, bereid strategisch op de SP te stemmen) is het juist nuttig. Ik noteer een paar verschillen. De PvdA legt een grotere nadruk op een sterke economie: er moet wel gegroeid worden om de verzorgingsstaat betaalbaar te houden, er moet geïnnoveerd worden om de problemen van morgen op te lossen; de SP heeft minder affiniteit met bedrijfsleven, markt en groei. De twijfelende linkse kiezer zou een voorkeur kunnen hebben voor gericht aanpakken van bijstandsfraude en andere fraude (de lijn van Spekman in Utrecht, Aboutaleb in Amsterdam, Schrijer in Rotterdam). De twijfelaar zou zich zorgen kunnen maken over internationaal terrorisme, en – anders dan de SP – kunnen vinden dat er iets moet gebeuren rond de Taliban in Afghanistan. ... Red.: In 2010 en onder heel andere leiding is daar nog niets aan veranderd: Uit: De Volkskrant, 24-06-2010, hoofdredactioneel commentaar Door het midden Een dag nadat hij opnieuw een kabinet van PvdA, CDA en VVD afwees, kwam PvdA-leider Job Cohen met een variant op de proppen die deze drie partijen omvat, aangevuld met D66 en GroenLinks. Hij achtte zo’n brede coalitie van vijf partijen, in feite een Paars-plus met het CDA, beter in balans dan de variant met de drie middenpartijen. ... ... Cohen nam later op de dag wat afstand van het idee, waarover D66 en GroenLinks vandaag spreken met informateur Uri Rosenthal. ... Veel alternatieven heeft Rosenthal niet meer. Hij kan een gesprek aangaan met SP-leider Emile Roemer, maar de kans dat Cohen en zijn PvdA ooit met de SP in zee gaan is bijzonder klein. ... Red.: Een Freudiaanse versie hiervan: Uit: De Volkskrant, 30-07-2010, door Michiel van Hulten, voormalig PvdA-voorzitter, nu pr-directeur/lobbyist te Brussel Links moet niet rustig afwachten Cohen, Halsema en Pechtold stellen zich terughoudend op, maar zouden eigenlijk een progressief regeerakkoord moeten schrijven. Maakt iemand zich nog druk over welke kant het opgaat met de totstandkoming van een nieuw kabinet? Wie de ontwikkelingen in Den Haag volgt, zou bijna denken van niet. ... Ondertussen berusten PvdA, GroenLinks en D66 schijnbaar in het (voorlopig) mislukken van Paars-plus en houden zich gedeisd. Het is begrijpelijk dat de drie progressieve partijen ... ... Dergelijke ongefundeerde bangmakerij past de drie progressieve partijen niet. Maar PvdA, D66 en GroenLinks hebben ... Red.: Het was de redactie ontgaan. Maar niet de volgende briefschrijver: Uit: De Volkskrant, 04-08-2010, ingezonden brief van Erik Maassen (Voorschoten) SP niet progressief? Een beetje moe word ik van de manier waarop het woord progressief wordt ‘geframed’. Michiel van Hulten maakt zich er schuldig aan (Opinie & Debat, 30 juli), net zoals veel PvdA’ers, GroenLinksers en D66’ers. De SP zou volgens hen niet progressief, maar conservatief zijn. Het begrip progressief betekent verandering, maar niet elke verandering. Wilders wil ook veel veranderen, maar wordt toch door niemand als progressief gezien. Het begrip progressief staat dus niet alleen voor verandering, maar ook voor verbetering van de samenleving. Hierin is het uitgangspunt van de SP niet anders dan van PvdA, GroenLinks en in mindere mate D66: Nederland moet socialer, rechtvaardiger en groener worden. Het geeft geen pas de SP stelselmatig te negeren als er over progressieve samenwerking wordt gesproken. De SP was juist de partij die hiertoe al voor de verkiezingen opriep. Maar is de SP niet conservatief? Nee. De SP verdedigt wel verworven rechten, zoals de pensioenleeftijd van 65 jaar, maar het verdedigen van een verworven recht is niet per se conservatief. Het is toch ook niet conservatief het verbod op kinderarbeid uit 1871 te verdedigen? Zowel invoering van het pensioen als het verbod op kinderarbeid betekenden een verbetering van de leefomstandigheden van veel mensen. Het is niet progressief dit soort verbeteringen terug te draaien, het is progressief ze nog verder te verbeteren. Dat wil de SP. Red.: Het is 2011 en sommigen hebben dit (en 2010) al het jaar van WikiLeaks genoemd. Eerst ging het vooral om buitenlandse onthullingen, maar deze is voor de lokale politiek ook niet niks: Uit: De Volkskrant, 20-01-2011, door verslaggeefster Kim van Keken WikiLeaks: PvdA wilde al ver voor de verkiezingen niet met de SP De PvdA zag al ver voor de Tweede-Kamerverkiezingen van november 2006 weinig heil in regeren met de SP. PvdA-prominent Frans Timmermans meldde dat jaar aan Amerikaanse diplomaten dat 'het onverstandig is voor de PvdA om ook maar iemand te vertrouwen die communist is geweest'. Hij verbond het woord communist direct met de SP. Dat blijkt uit via WikiLeaks uitgelekte Amerikaanse ambtsberichten die in handen zijn van de NOS. Voor SP'er Jan Marijnissen zijn de stukken hét bewijs dat de PvdA zijn partij na de verkiezingsoverwinning van 2006 bewust uit de regering probeerde te houden. Toenmalig PvdA-leider Wouter Bos beweerde jaren dat Marijnissen te snel was weggelopen bij de formatie: hij zou geen verantwoordelijkheid willen dragen. Die uitspraak deed Timmermans in mei 2006. Maanden voor de verkiezingszege van de SP; de partij ging van 5 naar 25 zetels in de Kamer. Ondanks die winst kwamen de socialisten niet in het kabinet. ... Red.: PvdA-prominent Frans Timmerans is iemand die standpunten verkondigt die naadloos in D66 en de VVD zouden passen. Wouter Bos blijkt dus ook een ordinaire leugenaar te zijn, gedwongen door de confrontatie met echte socialisten. Naar PvdA 
, Politiek lijst
 ,
Politiek & Media overzicht
, of site home
. |
