Filmbespreking: Soul Man (Steve Miner, 1986)

Een merkwaardig geval, deze film. Eerst een recensie van een particulier (Amazon.com, 25-05-2004, door tjc60 (Casey, Illinois)):
  Ridiculous but worthwhile

What can I say? Some trashy movies can become addictive. This is one of those movies. With each viewing, you discover something new. It's definately a thought-provoking film, at times preachy, at times heart-warming romance, at times slapstick, and at times blatantly racist. And yes, at times painfully stupid. C. Thomas Howell may well have done the poorest job in film history of impersonating a black man, and black people nationwide were justifiably offended. The epiphany Howell undergoes toward the end of the film only partially redeems his character. The wonderful performance by James Earl Jones as the dour Professor Banks, and of course Arye Gross as Howell's hilarious sidekick Gordon go a long way toward's salvaging what could have been a preachy, sentimental mess. Well, almost. From me it get's a 4/10. But like I say, it's addictive. Somewhat like popcorn. Final verdict: Not a bad rental, and if you can find the DVD at Walmart for under $10 go ahead and buy it.

Nog een stukje uit een andere recensie:
  'Soul man' is a movie that is not liked by very many. It has a bad reputation attached to its name that I don't think is quite deserved.

Op de grote internet filmdatabase IMDB is de waardering is 4,6 uit 10. Oftewel: dit is geen populaire film.

De reden is: dit is een zeer politiek-incorrecte film. Want er zitten ruim genoeg leuke dingen in - het oordeel van deze jury is dat hij minstens zo leuk is als het veelgewaarde Clueless , bijvoorbeeld.
     Maar in Soul man wordt er hard tegen zowel tegen blanke als zwarte vooroordelen en gevoeligheden geschopt - zie deze recensie (VARA TV Magazine, nr. 32-2007):
  Bruiningspillen

In november 1986 berichtte de New York Times dat de vereniging van zwarte rechtenstudenten opriep tot een boycot van de film Soul Man, waarin een blank kereltje een overdosis bruiningspillen neemt om aanspraak te maken op een studiebeurs gereserveerd voor een financieel onderbedeelde zwarte student. De film zit vol met afgezaagde grappen over ras, vonden de studenten, en reduceert het idee over zwarte cultuur tot een paar stereotypen.
    Soul Man komt inderdaad nogal curieus over - goedbedoeld klaagt de film uiteindelijk racisme aan, maar hij opereert daarin nogal houterig, en onbedoeld racistisch - wat je 'blij racisme' zou kunnen noemen, zwarten positieve clichés toebedelen over, onder meer, geslachtsgrootte en danskunde. In de VS zou je de film nu niet meer zo kunnen maken, omdat daar najaren van bevlogen discussie en sterke belangengroeperingen de verbeelding van zwarten in film en media alweer een heel stuk nuancerijker is geworden.
    In Nederland echter, waar het in de populaire cultuur nog wemelt van de domme, liever-lui-dan-moeë of oversekste zwarten kun je zo'n film nog gewoon 's middags vertonen.

Naast deze aantrekkelijkheden, gaat het hier vooral om het begin: welgestelde vader geeft zijn enigszins verwende zoon ter viering van het feit dat hij is geslaagd voor de middelbare school en aangenomen voor de Harvard Law School, de meest prestigieuze Amerikaanse juridische faculteit, een cadeau dat hem in gelegenheid stelt "om een man te worden en zichzelf te leren waarderen": hij laat hem zijn eigen studie betalen.


Naar Literatuur, inleiding , Rijkdom en moraliteit . of site home ·.