Bronnen bij Rechtse denken: rol leger en politie

De uitwassen van het rechtse denken is iets dat voornamelijk heerst in de top van de maatschappij - in ieder geval is het daar het duidelijkste zichtbaar. Die uitwassen vrijwel allemaal neerkomende in dat men zichzelf bevoordeelt ten nadele van anderen, en in de top gaat dat het best omdat er heel veel mensen onder zitten om van te stelen.

In een apenkolonie zou dat fundamentele bezwaren opleveren, want de rest slaat de steler in elkaar. In de menselijke maatschappij zou je dat kunnen proberen te voorkomen door een groepje hulpjes te organiseren. Maar ook dat heeft een einde: de bestolenen zijn nog steeds sterk in de meerderheid, dus als je ze echt boos maakt, zijn ze allen tezamen nog steeds te sterk.

En hier komt het essentiële aspect van het proces: de technologische vooruitgang: je geeft je hulpjes een technologische middel om ook grote hoeveelheden tegenstanders onder de duim te houden. Dat zijn natuurlijk wapens.

Eerst een historisch voorbeeld (de Volkskrant, 30-11-2011, rubriek De kwestie, door Peter de Waard):
  Waarom creëert groei geen banen meer?

Ned Ludd is net als Robin Hood een mythische figuur die zou hebben geleefd in Sherwood Forest, het woud in de buurt van de Britse stad Nottingham. Hij was in het begin van de 19de eeuw een held van de Britse handwevers en spinners die in verzet kwamen tegen de invoering van stoommachines in de textielindustrie omdat ze hierdoor hun werk kwijtraakten.
    Ze organiseerden een beweging die de Luddieten werd genoemd en die probeerde machines te saboteren en te vernietigen. De sociale beweging, die net als Robin Hood veel steun had van de lokale bevolking, begon in Nottingham en verspreidde zich snel over het hele land. De Luddieten slaagden erin wol- en katoenfabrieken stil te leggen op vaak gewelddadige wijze. Uiteindelijk kon de opstand worden onderdrukt. Een aantal Luddieten werd tot de galg veroordeeld en de rest naar de strafkolonie in Australië gezonden.    ...

Daarvoor voor zijn leger en politie altijd bedoeld geweest: om de belangen van de enkele machtigen en rijken in de top te verdedigden tegen de massa van degenen die ze uitbuiten.
    En dat het nog steeds zo simpel ligt in de "moderne" tijden, blijkt hier (de Volkskrant, 28-01-2011, van verslaggever Stieven Ramdharie):
  Analyse | De strijdkrachten hebben bij een machtswisseling veel te verliezen

Leger houdt zich op de achtergrond

Tussentitel: Generaals verdeeld over opvolging Mubarak door zoon

...    Nu de ongekende protesten in Egypte de vierde dag ingaan, wordt steeds meer gekeken naar de rol van het leger. Staan de generaals volledig achter president en voormalig luchtmachtbevelhebber Hosni Mubarak? Of kiezen ze eieren voor hun geld als de demonstraties escaleren en de regering begint te wankelen?
    Dat de ogen zijn gericht op het leger, is niet verwonderlijk. Want als er één institutie in het land veel te verliezen heeft bij een machtswisseling, is het wel het militaire establishment. De krijgsmacht heeft zich in de afgelopen decennia omgevormd tot een organisatie met tentakels tot in de industrie. ...
    Alle wilde speculaties ten spijt over het moment wanneer het leger de handen aftrekt van Mubarak, acht Aran een 'Iran-scenario' ook mogelijk. Aran: 'In Iran was het protest ook groot. Maar uiteindelijk werd het neergeslagen door een verenigd leiderschap, inclusief de veiligheidstroepen, in Teheran.'

Ondertussen worden demonstranten, de bestolenen, in elkaar geslagen en beschoten door een ander groepje hulpjes van de machtigen: de politie.

Opstanden elders geven aanleiding tot meer objectieve antwoorden dan als het over het eigen of aanverwante landen gaat. Het volgende is uit de rubriek Vraag aan de wetenschap van dagblad De Pers, natuurlijk naar aanleiding van de opstanden in Tunesië, Egypte, enzovoort ( DePers.nl, 18-04-2011):
  Hoe overtuig je soldaten om bij een opstand tegen het eigen volk te vechten?

Vooraanstaande wetenschappers beantwoorden vragen van lezers

Politicoloog Lee Seymour van de Universiteit Leiden:
‘De vraag gaat eigenlijk uit van drie veronderstellingen. Ten eerste dat staten bestaan om hun burgers veiligheid en voorzieningen te bieden. Maar veel staten, vroeger en ook nu nog, houden zich liever bezig met het onder controle houden van hun onderdanen en het binnenhalen van geld.
    Ten tweede zijn de meeste legers niet bedoeld om het land te beschermen tegen gevaar van ‘buiten’, maar juist om de overheid te beschermen voor het eigen volk. Die legers worden met dit doel samengesteld en getraind.
    En de derde verkeerde aanname betreft het bestaan van een gedeelde nationale identiteit. Veel regimes hebben alleen steun van bepaalde bevolkingsgroepen: een stam, of een etnische of religieuze groep. De toekomst van zo’n groep is vaak afhankelijk van het lot van de leider die ze steunen. In Libië of Ivoorkust schiet het leger dus op burgers omdat ze daarvoor getraind en bedoeld zijn, omdat ze zonder macht geen toekomst hebben, en omdat het vaak niet ‘hun eigen volk’ is.

Antwoord van de lezer:
‘Als dictators denken dat dat een probleem gaat worden, schakelen ze buitenlandse huurlingen in, of soldaten van andere etnische groepen. Mijn oplossing: alle legers verbieden!’ (Ben Hoegaarden)    ...

Een concreet voorbeeld (de Volkskrant, 07-05-2011, van een verslaggever (Damascus)):
  Reportage | In de straten van Damascus heersen de knokploegen van Assad

De almacht van de ploertendoder

De Syrische betogers tegen het regime staan met de rug tegen de muur. Het lijkt
alsof zij aan de verliezende hand zijn. ‘Wij worden hier gewoon afgemaakt!’

Tussentitel: We hebben meer veiligheidsdienst dan burgers | Omstanders in Damascus ziet overmacht aan politie op straat

'Rennen jongens, daar komen ze!', roept de leider van enkele honderden activisten als veiligheidsagenten met overweldigende aantallen op ze afstormen, ploertendoders hoog in de lucht geheven. Traangas sist over het centrale plein in de wijk Midan en de jongeren - sommigen met bedekt gezicht, maar voor zover zichtbaar ongewapend - stuiven de steegjes van de wijk in.   ...
    In Damascus ziet het, zoals gebruikelijk op vrijdag, zwart van de veiligheidsagenten. Overal in de stad staan groepjes mannen gewapend met stokken en geweren. 'In Syrië hebben we meer veiligheidsdienst dan gewone burgers', merkt een omstander fijntjes op.
    In andere delen van het land hebben veiligheidstroepen wederom het vuur op betogers geopend. In Homs, de afgelopen weken het toneel van veel verzet en geweld, hebben veiligheidstroepen volgens mensenrechtenactivisten met zwaar kaliber machinegeweren vanaf tanks minstens zestien betogers doodgeschoten.  ...

Het normale gebruik van politie bij poltieke onrust.
    Natuurlijk kan dit optreden in Syrië rekenen op afkeuring vanuit de oligarchie van het westen, omdat die oligarchie daar belangen bij heeft. Maar als soortgelijke protesten in eigen huis worden gehouden, zetten ze ook de politie is, zodra ze maar enigszins de kans zien (de Volkskrant, 30-01-2012, van correspondent Diederik van Hoogstrate):
  Politie Oakland botst fel met Occupy-groep

Tussentitel: Hou op Oakland als speeltuin te gebruiken - Jean Quan, de burgemeester die liet ingrijpen

...    nadat burgemeester Jean Quan de groep eerst had omarmd, trad zij in oktober hard op tegen de bezetting van een plein in het centrum. Quans geduld is op, bleek zaterdag. 'Opnieuw gebruikt een gewelddadige splintergroep van de Occupy-beweging geweld tegen Oakland. Hou op Oakland als speeltuin te gebruiken', eiste de Democratisch burgemeester. De bevolking 'heeft genoeg van de hoge kosten'.
    Quan legde de verantwoordelijkheid voor de rellen bij Occupy. Dat spraken de demonstranten tegen. Kevin Phillips van Occupy Oakland omschreef de reactie van de politie als bizar en weerzinwekkend. 'Dit is niet hoe Amerika zou moeten werken', zei hij. 'We zouden zoiets moeten hebben als de vrijheid om samen te scholen en je bezwaren te uiten.' Occupy Wall Street in New York reageerde met een verklaring: 'De staat heeft zijn beleid van gevaarlijke onverschilligheid nu vermengd met een keihard vertoon van gewelddadige onderdrukking.'    ...

Dit alles onder het uiten van deze verantwoording:
 
  Quan ... Zij en andere, welgezinde betrokkenen betwijfelen of OWS nog de belangen van de meerderheid behartigt. 'Veel jongeren die komen demonstreren denken dat ze revolutionairen zijn', aldus Quan, 'terwijl ze degenen tegenwerken die ze zeggen te vertegenwoordigen.'

Vrijwel precies dezelfde woorden als die van de Syrische dictator Assad.


Naar Rechtse denken , Rechtse ideologie , of site home .

28 jan.2011