Uit: De Volkskrant, 02-04-2005, door Peter Giesen

Inkomens | De rijken worden weer steeds rijker, stellen sociologen

De elite bevrijdt zich van het volk

En weer zijn de inkomens van topmanagers gestegen. Volgens socioloog Van Goor vormen ze inmiddels een aparte stand die zichzelf verrijkt. De politiek laat ze begaan. Wie interesseert zich nog voor de macht?

Het energiebedrijf Nuon maakte een rommeltje van zijn klantenadministratie. Niettemin zag topman Ludo van Halderen zijn inkomen vorig jaar met 42 procent stijgen. Hij is geen uitzondering. Volgens de Vereniging van Effectenbezitters zijn topmanagers ook in 2004 weer uiterst gul voor zichzelf geweest. Ondanks de Tabaksblat-code stegen de beloningen gemiddeld met meer dan 10 procent, vooral door het uitbundig toekennen van bonussen.
    Het begint een jaarlijks ritueel te worden. 'Topsalarissen stijgen, alom klinkt protest, en het jaar daarna stijgen de beloningen verder. We kunnen er maar beter aan wennen, vreest dr. H. van Goor, socioloog aan de Rijksuniversiteit Groningen. Met zijn vakgenoot prof. dr. J.E. Ellemers schreef hij onlangs het artikel De egalitaire revolutie voorbij? in de Sociologische Gids. Het vraagteken is een wetenschappelijke slag om de arm. Van Goor ziet de trend naar toenemende maatschappelijke ongelijkheid nog wel even voortduren.
    De historicus Jan-Luiten van Zanden sprak over de 'egalitaire revolutie' van de 20ste eeuw. Zeker na de Tweede Wereldoorlog werden de sociale verschillen kleiner. De verzorgingsstaat legde een bodem aan de onderkant, terwijl de toenmalige captains of industry nog niet zo in de ban waren van miljoeneninkomens.
    Vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw veranderde dat. In Nederland nam de inkomensongelijkheid met 25 procent toe, berekenden de Leidse economen Caminada en Goudzwaard. Dat komt vooral door bezuinigingen op de sociale zekerheid. De topsalarissen hebben eerder een symbolische betekenis. In de statistieken zijn ze niet terug te vinden, omdat maar heel weinig mensen bij de echte grootverdieners horen.   ...
    Ironisch genoeg liggen de wortels voor de zelfverrijking in de 'linkse' jaren zestig. Met de ontzuiling werden de banden tussen elite en massa doorgesneden. Het volk bevrijdde zich van de paternalistische elite, maar het omgekeerde gebeurde ook. De elite bevrijdde zich van het volk. De top voelde zich niet langer verantwoordelijk voor de samenleving. Daarmee was de weg vrij voor liet ongeremd najagen van het eigen belang. Topmanagers rechtvaardigen hun hoge beloning altijd met een verwijzing naar de markt. Als commissaris van ING verdedigde oud-premier Kok een inkomensstijging van 64 procent, omdat zijn bedrijf ver achter zou lopen bij branchegenoten. 'ik heb nog nooit gehoord van een onderzoek waaruit bleek dat de salarissen yerlaagd moesten worden, omdat ze ver voorliepen op die van andere bedrijven', zegt Wout Ultee, hoogleraar sociologie in Nijmegen.
    Volgens Van Goor en Ellemers lijkt het er eerder op dat topmanagers en commissarissen een aparte stand vormen die de macht heeft om zijn eigen beloning te verhogen. Karl Marx dacht nog in klassen: zijn kapitalisten waren zelf eigenaar van fabrieken en andere bedrijven. Omdat topbestuurders tegenwoordig in loondienst zijn, is dit model achterhaald.   ...
    De Nederlandse bevolking houdt nog steeds niet van grote sociale verschillen. In 2002 vond 58 procent de inkomensverschillen te groot, bleek uit een deze week verschenen rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Maar ondanks alle retoriek over 'luisteren naar de burger' worden zulke standpunten doorgaans weggehoond als conservatief. Van de politiek heeft de stand van managers voorlopig weinig te vrezen.

Red.:   Meer over het directe effect van rijkdom op de sociale tweedeling hier .

De Volkskrant, 19-11-2005.

Elite neemt afstand van de onderklasse

Als er al sprake is van maatschappelijke integratie, dan speelt die zich vooral af aan de onderkant van de samenleving. De elite isoleert zich meer en meer, aldus Jan Latten, sinds vrijdag bijzonder hoogleraar demografie aan de Universiteit van Amsterdam.
    In zijn oratie 'Zwanger van segregatie' ziet Latten de kloof tussen arm en rijk groter worden en daardoor is een samensmelting van de diverse culturen minder vanzelfsprekend als lang werd aangenomen. Zowel in onderwijs, woningbouw als sportbeoefening constateert Latten een 'uitsortering' die de toekomstige maatschappij zal kenmerken.
    De sociale klassen trekken zich terug in hun eigen domein. Latten wijst op het succes van hockey onder de autochtone bovenlaag. Aan de andere kant is er het succes van islamitische scholen. 'De nieuwe verzuiling in het onderwijs is geen hulpmiddel bij het tegengaan van sociale en etnische segregatie.'
    Jan Latten baseert zich vooral op onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek waaraan hij als sociaal demograaf verbonden is.
    'De integratie zal vooral een zaak zijn van achterblijvers onder autochtonen. Zij zullen met achterblijvende allochtonen concurreren om schaars goed. Voor de middenklasse speelt de concurrentie minder en voor de elite het minst.' Het is volgens Latten een zichzelf versterkend effect. 'Een samenleving met meer verschillen zal de behoefte versterken aan een woonplek waarin men zich geborgen voelt.'

Red.:   Hier staat vrijwel letterlijk: de instroom van sociaal zwakke allochtonen stimuleert en versterkt de tweedeling, en dit gaat met name ten koste van de zwakkeren onder de autochtonen. De onvrede van zwakkere autochtonen over de allochtonen  is dus niet het gevolg van discriminatie (de beleefde formulering) of onderbuikgevoelens (de onbeleefde versie) maar maar welbegrepen eigenbelang, en een eigenbelang van dezelfde soort als dat van de overige maatschappelijke groepen, en uit dien hoofde absoluut niet te veroordelen.
     De trend wordt voortdurend bevestigd:

Uit: De Volkskrant, 04-11-2006, door Peter Giesen

Sociologie | Maatschappelijke barrières in Nederland zijn hoger aan het worden

Dubbeltje blijft weer dubbeltje

Als we de politici mogen geloven, ziet de toekomst er weer goed uit. Krijgen komende generaties het beter dan wij? Inkomens zullen groeien, maar niet voor iedereen evenveel. En opklimmen tot de elite wordt lastiger, blijkt uit sociologisch onderzoek.

Tussentitel: Mensen trouwen vaker met een partner die even hoog is opgeleid

...  nu de economie opleeft en de verkiezingen in zicht komen, zijn we plots weer koploper. ...
    Is het nieuwe optimisme gerechtvaardigd? Zo ja, hebben alle mensen even veel reden tot optimisme? Of zal de sociale ongelijkheid verder toenemen, en zullen de winnaars en verliezers zich steeds duidelijker aftekenen?   ...
    Sinds geruime tijd wordt de middenklasse niettemin regelmatig de stuipen op het lijf gejaagd met de stelling dat zij het volgende slachtoffer zal worden van de mondialisering. Na de fabrieksarbeid zal ook veel witte-boordenarbeid naar Azië verdwijnen, heet het. Schromelijk overdreven, denkt Suijker.
    ‘Sociale daling, zeker in extreme mate, komt maar heel weinig voor’, zegt ook Wout Ultee, hoogleraar sociologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen.
    ‘In ons onderzoek zien we geen sociale daling als gevolg van de globalisering’, benadrukt ook Ruud Luijkx, socioloog aan de Universiteit van Tilburg. ‘Wel zien we de dynamiek toenemen. De baanzekerheid neemt af. We komen meer mensen tegen die hun baan kwijt raken, maar doorgaans vinden ze weer nieuw werk.’
    Daarmee wordt de gemoedsrust van de verzorgingsstaat in zekere zin bedreigd, maar dat hoeft niet rampzalig te zijn, stelt Luijkx. ‘In Denemarken kun je heel gemakkelijk ontslagen worden. Dan krijg je een uitkering en scholing aangeboden, en word je ook weer gemakkelijk aangenomen. Het gemiddelde inkomen in Denemarken ligt iets hoger dan in Nederland. Het is ook een land met een grote mate van sociale gelijkheid.’
    Toch zijn de meeste mensen niet dol op deze vorm van dynamiek en flexibiliteit, hoewel die op macroniveau aardig lijkt te werken. In elk geval doet zich in Denemarken volgens Luijkx een curieus verschijnsel voor. ‘De levensverwachting is er gedaald. Denen zijn meer gaan roken en drinken. Ik weet niet of er een causaal verband bestaat met de liberalisering van de arbeidsmarkt. Maar in andere westerse landen zie je dit niet.’
    Sociologen maken onderscheid tussen absolute en relatieve sociale mobiliteit. De absolute mobiliteit is afhankelijk van de economische groei en de beroepenstructuur. Hoe meer hoger gekwalificeerde beroepen, hoe meer mensen sociaal stijgen. In Nederland en andere westerse landen stijgt de absolute mobiliteit nog steeds, zij het minder snel dan in de vorige eeuw.
    De relatieve mobiliteit is afhankelijk van de maatschappelijke openheid. Hoe kleiner het verband tussen sociale afkomst en maatschappelijk succes, hoe groter de relatieve mobiliteit. Tot ver in de jaren vijftig was Nederland een conservatief en gesloten landje, waar de relatieve mobiliteit zeer laag was. Nergens in Europa was het zo moeilijk om van een dubbeltje een kwartje te worden. Mondiaal zat alleen de Braziliaanse elite nog vaster in het zadel.
    Vanaf de jaren zestig nam de relatieve mobiliteit spectaculair toe. Een zoon van een melkboer kon topman van Philips worden (Cor Boonstra), en de kinderen van boeren, arbeiders en kleine middenstanders gingen voortaan massaal naar de universiteit.
    De ongelijkheid in inkomens is sinds de jaren tachtig evenwel weer gegroeid. ‘Het aandeel van de onderste 10 procent aan het nationaal inkomen is gedaald van 4,1 procent in 1985 naar 2,3 procent in 2004, het aandeel van de bovenste 10 procent gestegen van 19,2 naar 22,5 procent’, zegt Ultee.   ...
    Het lijkt niet veel, maar het zijn flinke verschuivingen, stelt hij. Amerikanen zullen erom lachen: in de VS steeg tussen 1979 en 2000 het inkomen van de onderste 20 procent met 6,4 procent, terwijl de bovenste 20 procent er 70 procent op vooruit ging, en de bovenste 1 procent zelfs 184 procent.
    Die toegenomen ongelijkheid heeft diverse oorzaken. In de kenniseconomie zijn de lonen van hoger en lager opgeleiden verder uiteen gaan lopen. Het aantal alleenstaanden en eenoudergezinnen is bovendien toegenomen. Maar deels is het ook een gevolg van politieke keuze: vooral op de sociale uitkeringen is flink bezuinigd.
    In het huidige politieke tij wordt die grotere ongelijkheid niet erg gevonden. Integendeel, zij prikkelt mensen juist hun best te doen. ‘Dat is ook bekend uit de economische literatuur: hoe meer economische prikkels, hoe harder mensen werken. Welvaart en gelijkheid kun je tegen elkaar uitruilen. Het is een politieke keuze op welk punt je wilt zitten’, zegt Suijker van het CPB. In het gunstigste toekomstscenario van het Planbureau is de ongelijkheid het grootst.

Eerlijk gevecht
Socioloog Ultee spreekt van een mensbeeld dat concurreert met het traditionele sociaal-democratische mensbeeld van de maakbare samenleving. Vaak gaan politici er stilzwijgend van uit dat grotere inkomensverschillen niet leiden tot permanente sociale scheidslijnen, alsof elke generatie opnieuw een eerlijk gevecht om de maatschappelijke topposities aangaat.
    Dat is echter een zeer optimistisch beeld. In de Angelsaksische wereld, waar de inkomensverschillen het grootst zijn, is de sociale mobiliteit het laagst, blijkt uit een recente studie van de London School of Economics. Er worden nog maar weinig krantenjongens miljonair in de Verenigde Staten. Miljonairs als George W. Bush en John Kerry vechten om het presidentschap. Zelfs de linkse Democraat Howard Dean groeide op aan Park Avenue in Manhattan en een chic buitenhuis in de Hamptons. In de Scandinavische landen is de situatie omgekeerd: grote inkomensgelijkheid gaat gepaard met relatief hoge sociale mobiliteit.
    De grote verschillen in Groot-Brittannië en de VS worden bestendigd door een competitief en zeer selectief stelsel van hoger onderwijs. Vaak is een studie aan universiteiten als Oxford of Harvard een ticket voor een toppositie.
    De hoogste inkomensgroepen profiteren hier het meest van. Het mediane inkomen van de gezinnen waaruit Harvard-studenten voortkomen, is 150 duizend dollar. Bij de opening van het academisch jaar werd ook in Nederland gepleit voor selectie aan de poort en hogere collegegelden. Vanuit het perspectief van maatschappelijke openheid schuilt daar gevaar in, zegt socioloog Luijkx, al kan een goed leenstelsel soelaas bieden.
    Natuurlijk is Nederland nog altijd een betrekkelijk egalitair land. Toch zijn er tekenen dat de bovenlaag zich aan het afsluiten is, zegt Ultee. Uit zijn statistische analyse blijkt dat de relatieve mobiliteit tussen de middenlaag (nog ouderwets gedefinieerd als kleine zelfstandigen, eenvoudige hoofdarbeid en geschoolde handarbeid) en de bovenlaag (grote zelfstandigen, managers, professionals) voor het eerst in decennia is afgenomen.

Huwelijksmarkt
De maatschappelijke barrières zijn weer hoger aan het worden, zo lijkt het. Een belangrijke oorzaak hiervoor ligt op de huwelijksmarkt, denkt Ultee. Sinds de jaren tachtig trouwen mensen steeds vaker met een partner die eenzelfde opleiding heeft genoten. Hoger opgeleiden vormen zo een paar met een surplus aan inkomen dat weer in de kinderen geïnvesteerd kan worden. Bovendien hebben kinderen meer ‘culturele hulpbronnen’ ter beschikking, zoals dat in sociologenjargon heet, als beide ouders hoger opgeleid zijn. Zo ontstaan aan de bovenkant van de samenleving huishoudens met een grote economische en culturele slagkracht, die paren van lager opgeleiden ver achter zich laten.
    Sociologen spreken in zo’n geval van het ‘matteüseffect’, met een verwijzing naar de Bijbel: ‘Zij die hebben, krijgen meer en zij die niet hebben, wordt nog ontnomen.’

Red.:   Nu een voorbeeld van een van de specifieke uiterlijke kenmerken van deze tweedeling: de elite hopt per vliegtuig heen en weer, terwijl het klootjesvolkthuis het werk doet:

Uit: De Volkskrant, 28-07-2008, van verslaggever Michiel Haighton

Zakenjets zonder toastje kaviaar

Luchttaxibedrijven ruiken kans dankzij de Very Light Jet | Deze is goedkoop en snel.

Achterin de hoek van een hangar op Rotterdam Airport staat een gloednieuwe, 3 miljoen euro kostende zakenjet te wachten op klandizie. De glimmende vierpersoons Cessna Mustang Citation is van het nieuwe luchttaxibedrijf Bikkair. Het toestel, de PH-TXI, staat sinds de start van de onderneming in maart van dit jaar voornamelijk aan de grond geparkeerd.
    Volgens directeur Leendert Bikker (45) is dat geen enkel probleem; het is geheel volgens planning. ‘Het toestel is nu circa 26 uur per week in de lucht. Dat lijkt misschien niet veel, maar het is boven verwachting. We zijn een nieuw luchtvaartbedrijf, in een markt die nog helemaal ontgonnen moet worden. We groeien elke dag.’   ...
    Bikker, die in 2000 een vermogen verdiende met de verkoop van zijn communicatiebureau aan een Amerikaanse branchegenoot, heeft het luchtvaartbedrijf opgezet met zijn zoon Bas (24), co-piloot op een Boeing 747. ‘Ik weet dat het een hoog Peter Stuyvesant-gehalte heeft. Daar is het mij echt niet om te doen. Ik stop miljoenen eigen geld in deze onderneming omdat ik geloof in het concept, niet om er de show mee te stelen. Als dit project mislukt, moet ik flink kleiner gaan wonen.’ Aan ambitie ontbreekt het hem niet: in 2012 moet de vloot uit 100 toestellen bestaan.


Tussenstuk:
Retourtje Mallorca voor 13.950 euro

Bikkair mag zich dan een luchttaxibedrijf noemen, het boeken van een vlucht gaat heel wat minder makkelijk dan het bestellen van een gewoon taxiritje. Bij Bikkair moeten klanten eerst ‘lid’ worden en vooraf een vast aantal vlieguren inkopen. Het minimum aantal is vijf vlieguren, dit kost 9.975 euro exclusief BTW. Voor een retourtje Mallorca is dit al te weinig. Op de site wordt geadverteerd met een ‘Summer Weekend Special’ naar de Balearen voor 13.950 euro. Voor 199.500 euro kunnen klanten 110 uur vliegen. Het maakt voor de prijs niet uit of je met één of vier personen in het toestel zit.
    Bij Sky-Taxi is wel gewoon een ‘losse rit’ te boeken. Volgens directeur Kortenhorst is het grootste voordeel van een luchttaxi de tijdwinst. ‘Wie met twee of drie mensen naar een zakenbespreking in Haugesund in Noorwegen moet, is zo twee dagen van huis. Want je vliegt er vanuit Nederland niet rechtstreeks naartoe. Behalve de vlucht moet je ook voor drie man een hotel boeken en dineren. Met Sky-Taxi ben je ‘s avonds weer gewoon thuis.’ Een retourvlucht Haugesund kost bij Sky-Taxi 7.500 euro. Een gewone lijnvlucht, hotelovernachting en diner kost voor drie personen bij elkaar circa 5.100 euro.

Red.:   Heel gewoon, allemaal. Net als helikopters:

Uit: De Volkskrant, 14-08-2008, door Marc van den Eerenbeemt

De eerste helikopter van Wassenaar draait warm

Vastgoedondernemer David Hart wil zijn landgoed Langenhorst in Wassenaar kunnen bezoeken met een helikopter. ...

Red.:    En wat die meneer er ook allemaal voor gedaan heeft, hè: handelen in vastgoed ...
    Kijk, dan zijn die kindertjes natuurlijk ook meer sluw dan slim, dus daar moet je dan wel weer speciale scholen voor oprichten:

Uit: De Volkskrant, 14-08-2008, door Robin Gerrits

Kleuter krijgt al Engels op particuliere basisschool

Vier kinderen van 8 en 9 jaar melden zich komende maandag bij welzijnscentrum Uitwijk in Bussum voor hun eerste schooldag. Het lijkt een weinig glorieus begin voor een nieuwe particuliere school vol beloften. Maar als de plannen van directeur Peter van Kranenburg en investeringsmaatschappij Nimbus uitkomen, gaan over een paar jaar enige honderden kinderen in chique panden in de betere woongebieden van Nederland naar de Florencius Basisschool. Het basisonderwijs lijkt big business geworden.
    Ouders betalen, na een startonderzoek à 2.000 euro, 12.500 euro per leerling per jaar, en dat kan nog oplopen als er meer aandacht voor hun kind nodig is. Toch denkt directeur Van Kranenburg, die vele jaren ervaring heeft in het basisonderwijs, niet dat zijn school elitair wordt.   ...
    Groepen van uiteindelijk maximaal 15 leerlingen, en ten hoogste 100 per schoolvestiging, moeten onderwijs op maat mogelijk maken, al neemt Florencius niet zomaar iedereen aan. 'Kinderen met een erkende gedragsstoornis kunnen we niet plaatsen, die hebben heel aparte begeleiding nodig.'   ...
    Florencius wil ook niet bekostigd worden door de overheid, om niet aan allerlei regels te hoeven voldoen. Er is belangstelling genoeg. 'Als de school gratis was geweest, dan hadden we allang vol gezeten.'

Red.:   Slecht geweten kennelijk, want als dit niet elitair is, dan weet waarschijnlijk niemand meer wat wel.
    Het wat latere ANP-bericht onthult nog een interessant detail:

Uit: De Volkskrant, 18-08-2008, ANP

Privébasisschool in Bussum van start

... De eerste privébasisschool in ons land is maandag van start gegaan. Initiatiefnemer is oud-onderwijzer Peter van Kranenburg. Hij heeft de privéschool met hulp van een investeringsmaatschappij opgericht uit onvrede over het huidige onderwijssysteem.
    Gerwin Kets is de leerkracht van Florencius. Kets was eerder directeur van een basisschool met honderden kinderen. Hij verheugt zich op het nieuwe schooljaar. ‘Ik hoop de kinderen weer plezier te geven in het onderwijs en ze te zien groeien.’
    Ouders die hun kind naar de privébasisschool in Bussum brengen, moeten een flink bedrag betalen: 12.500 euro op jaarbasis per kind. ‘Het is een hele hoop geld. We hebben er goed over moeten nadenken. Om dit te kunnen betalen en zullen we zeker concessies moeten doen’, zegt Saskia Leyds, moeder van Daan.   ...
    Het gaat Kranenburg om beter onderwijs. Volgens Leyds was de schoolleiding van het begin af aan duidelijk over de doelstellingen van de school. ‘We kopen op deze manier geen VWO-diploma voor Daan. Ze gaan proberen het maximale uit Daan te halen.’...

Red.:   Want dat was de vraag die nog bleef hangen: ook voor het vermelde hoge inschrijvingsbedrag kan je geen school bekostigen. Maar dat wordt dus gedaan door een investeringsmaatschappij. Het soort financiële instelling dat bemand wordt door de rijken en de superrijken - degenen die elders al veel te veel geld hebben gegraaid, en nu geld met geld vergaren.
    Kortom: dit is een welbewuste poging tot tweedeling: de elite kan 'het maximale' gaan halen uit hun kinderen, en de rest moet het doen met het "gemiddeld mogelijke".
    Er gaat nu al op gebouwd worden:

Uit: Het Parool, 28-09-2009, door Malika Sevil

Eiland in de Amstel alleen voor de rijken

Bij Amsterdam komt een wooneiland alleen voor de superrijken, met 24 uursbewaking en eilandconciërge.
    Het Amsteleiland, net voorbij Ouderkerk aan de Amstel, wordt volgebouwd naar voorbeeld van de 'miljonairsgetto's' in Miami en Palm Beach in Florida, waar alleen bewoners en genodigden worden toegelaten.
    Qlincker Vastgoed Ontwikkeling uit Den Haag bouwt op het Amsteleiland een peperduur appartementencomplex met maximaal twaalf woningen. Er komen veertien kavels voor particuliere villabouw. Ontwikkelaar René Damen verwacht dat de villa's tussen de 3,5 en 6 miljoen euro gaan kosten.
    De appartementen, elk met drie parkeerplaatsen in de ondergrondse garage, gaan er voor twee miljoen en meer uit. ...

Uit: De Vol.kskrant, 12-05-2010, door Charlotte Huisman

'Enclave voor de rijken' wint terrein

Het is heel on-Nederlands, maar in De Bilt en bij Ouderkerk aan de Amstel verrijzen ‘gated communities’.

In de showroom van luxe-auto-importeur Hessing aan de A2 is tussen de blinkende Masarati’s een ruimte ingericht met artist’s impressions van het bouwproject Park Bloeyendael. Dat het niet zo maar wat huizen zijn die aan de man moeten worden gebracht, blijkt al uit de locatie van verkoop. Getoond wordt het getekende bovenaanzicht van een soort eiland met luxe appartementen en herenhuizen, omgeven door een sloot met de functie van een slotgracht, en een hek aan de straatkant. Daaromheen is het groen. Via twee oprijlanen is het terrein te bereiken. Maar dan moet je wel langs de portier, die er 24 uur per dag, zeven dagen per week in functie is.
    De nieuw te bouwen ‘enclave voor de rijken’, zoals het project al is genoemd, moet verrijzen in De Bilt, op een steenworp afstand van de Utrechtse stadsgrens. Het goedkoopste appartement, met een vloeroppervlakte van 260 vierkante meter, kost 1,4 miljoen euro, de duurste huizen overschrijden de 1,5 miljoen euro. Toch blijkt de verkoop te lopen, midden in de economische crisis.
    ‘Op sommige dagen kwamen ruim tweehonderd geïnteresseerden kijken, dat is ongekend. In drie maanden is een kwart al verkocht, bij 50 procent gaan we bouwen’, zegt makelaar Marc van Olderen in het verkooppaviljoen. Hij verwacht dat de bouw dit najaar begint .
    Dat er zo veel belangstelling is voor het project in een tijd dat de verkoop van met name duurdere huizen stokt verbaast ook Van Olderen, al achttien jaar makelaar in de omgeving. ‘Mensen uit het hele land, vooral uit Noord-Holland en de oostelijke provincies, komen kijken.’ Onder hen volgens de makelaar, veel ‘50- en 60-plussers die hun zaak hebben verkocht of vaak in het buitenland verkeren en veiligheid willen’.
    Van Olderen verzet zich tegen het stempel van gated community dat op het project is gedrukt. ‘De mensen hechten belang aan veiligheid, maar familie en vrienden kunnen gewoon het terrein oplopen. De portier doet ook het beheer. En als iemand een hartaanval krijgt, zal hij helpen.’   ...

Red.:   Hij kan bezwaar maken wat hij wil, maar gated communities zijn het.
    Een andere sociologische trend: het gaan gebruiken van een andere taal - Engels natuurlijk:

Uit: De Volkskrant, 17-05-2010, door Ariejan Korteweg

Verbeten strijd tegen pipolisation van het Frans

Ook in Frankrijk rukt het Engels op en niet iedereen is daar blij mee. ‘Frans wordt de taal van het volk. De heersende klasse wil zich veramerikaniseren. Er is hier een klassenstrijd aan de gang.’

Pourriez-vous être un people? Kunt u een people zijn? Die vraag legde de Franse uitgave van Elle haar lezeressen onlangs voor. Een people is de Franse versie van een BN’er, een BF’er zogezegd – iemand die bekend is omdat hij bekend is. De Fransen spreken ook van pipolisation, dat wil zeggen het verpopulariseren van bijvoorbeeld de politiek.
    Het zal duidelijk zijn: ook in Frankrijk rukt het Engels op, zij het soms in gedaanten die voor een Engelstalige amper nog te herkennen zijn.
    Lang niet iedereen is daar blij mee. Het gezelschap dat op een dinsdagmiddag in een hoek van de Salon du Livre, de Parijse boekenbeurs, oproept tot harde actie, somt de gruwelijke gevolgen op die het Engels kan hebben. Met als climax het waar gebeurde verhaal over het ziekenhuis in Épinal, waar patiënten gestorven zijn omdat de gebruiksaanwijzing van een medisch apparaat alleen in het Engels was gesteld. Een taal die het personeel niet in voldoende mate machtig bleek te zijn.   ...
    Een afgezant van Quebec veert op. ...
    ‘Het Frans wordt de taal van het volk, Engels is de taal van de heersende klasse die zich wil veramerikaniseren’, valt een wetenschapper hem bij. ‘Er is hier een klassenstrijd aan de gang.’ ...

Naar Houding top, I , Meritocratie , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .