Uit: De Volkskrant, 12-04-2011, door Thijs Goverde en Mirjam Oldenhave, kinderboekenschrijvers.

Moord in de Schilderswijk

... de Schilderswijk. In die Haagse prachtwijk, of krachtwijk, of welk eufemisme je ook maar gebruiken wilt, vind je hele schoolklassen zonder ook maar één autochtoontje. Het laat zich raden dat het Nederlands van deze leerlingen te wensen over laat. Er schijnen zelfs kinderen bij te zijn die ook de taal van hun ouders niet vloeiend spreken. Alsof ze twee tweede talen hebben. En geen enkele eerste.
    Dit is niet het drama van de multi-culturaliteit, dit is het drama van de nul-culturaliteit. Hun docenten valt niets te verwijten. Die roeien woest tegen de stroom in, met alle riemen die ze hebben ...

Red.:    Een redelijk adequate omschrijving van het probleem: nul-culturaliteit. Waaraan talloze Nederlanders iets proberen te doen. Zoals al genoemd de docenten, die opgevreten worden door de nul-beschaafden, zie hier . En door mensen in de bibliotheek:

Maar wat is de bijdrage hieraan van de bevolkingsgroep zelf:

Oftewel: wel lezen, maar geen contributie - geen bijdrage. Zoals de Nederlandse bibliotheek draait. En talloze andere instellingen en verenigingen: gezamenlijk organiseren, en gezamenlijk bijdrage. De allochtone inbreng in dit proces is: wel meedoen, maar niet bijdragen .
    Een kruik die net zo lang te water gaat tot hij barst. En de voetbalvereniging zegt: wij willen geen allochtonen meer . En de gemeente zegt: wij financieren geen bibliotheek meer - voor hen die niet bijdragen:

De auteurs veroordelen dit. Zijn vinden dat de gemeente moet bijdragen. En veroordelen het niet-bijdragen.
    Waar het hier om gaat, is dat als je niet-bijdragen veroordeelt, je dit redelijk consequent veroordeelt. Dat wil zeggen: dat je ook het niet-bijdragen door de Schilderswijkers veroordeelt. En het niet-bijdragen van al die niet-Nederlandse voetbalclubleden. En dergelijke. dat wil zeggen: het niet bijdragen door allochtonen. terwijl die allochtonen wel degelijk, de redelijk minimale bijdragen aan bibliotheken en voetbalverenigingen kunnen opbrengen,. want ze koleden zich beter dan Nederlanders, geven relatief meer uit aan luxe als Nederlanders, en gaan ieder jaar een maand op vakantie in het buitenland. Dat niet-bijdragen aan Nederlandse instellingen is grotendeels doodgewoon een keuze. iets dat ze doen omdat Nederlands het tot voor kort zonder morren hebben gedoogd. "Tolereren" heet dat, en tolereren moet je, als ben je een racist.
    Oké, nu gaan we dar kwalificeren. met hulp van literatoren Thijs Goverde en Mirjam Oldenhave. Wat gebruiken zij  voor terminologie voor degen die niet bijdragen, en, natuurlijk, degene die het niet-bijdragen ondersteunen, dat wil zeggen de multiculturalisten? Hier is het antwoord:

Oftewel: degenen die niet-bijdragen en degenen die hen steunen, multiculturalisten, zijn barbaren en schorem.
    Ze zeggen het echt zelf.

 
Naar Multiculturalisme , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .