Bronnen bij Westerse cultuur: verenigingenHet begrip "vereniging" is te beschouwen als een kenmerkend aspect van de Westerse cultuur. Omdat de band vrijwillig is, geen bloedband is, en vaak de doelstelling heeft anderen die geen bloedverwanten zijn, te helpen. Het is het meest praktische vervoermiddel van het theoretische begrip "solidariteit". Allemaal begrippen die de familie-clan-etnie organisatie nauwelijks of niet kent - in ieder geval niet buiten de eigen familie-clan-etnie.Ook binnen de westerse cultuur vertoont het verschijnsel het van andere cultuurfactoren bekende patroon: hoe noordelijker en westelijker, hoe meer het voorkomt. En in dit geval is Nederland een van de sterkste landen, zodat we daar ook kunnen beginnen (de Volkskrant, 13-02-2009, door Olaf Tempelman):
Aan verenigingen en (sportclubs) is er een ware overvloed. En er zijn meerdere varianten (de Volkskrant, 20-03-2010, door Claudia Aldenkamp):
Wat een veelheid, hè. Heeft u nu een idee waarom de bijvoorbeeld de Arabische landen zo arm zijn? Dat is omdat hun cultuur zo arm is. Het enige wat ze gezamenlijk kunnen, is bidden - zie ook . Nog meer soorten clubs (de Volkskrant, 03-05-2010, van verslaggeefster Carien ten Have):
Een oude en nieuwe vorm, dus. Volgende vorm, met eveneens een lange historie in de westerse, vooral Noordoost-Europese, cultuur (de Volkskrant, 05-05-2010, van verslaggever Gijs Herderscheê):
De coöperatie was vroeger een veelvoorkomende maatschappelijke organisatievorm, maar minder populair geworden onder druk van het neoliberalisme. Het verdwijnen ten gunste van stichtingen had ook dezelfde gevolgen als het neoliberalisme in het algemeen: zelfverrijking en corruptie. Corporaties lenen zich voor zeer veel terreinen (de Volkskrant, 06-03-2010, door Michael Persson):
Echt grootschalig, dus. Van de lintjesregen ziet men gewoonlijk alleen de meer bekende dus landelijke ontvangers. De lokale versie laat zien waar het voornamelijk om gaat: vrijwilligerswerk, voornamelijk in verenigingen. Het lokale bericht laat zich lezen als een parade van verenigingen (Leids Nieuwsblad, 05-05-2010, door Gerrit Kleijn):
Geen commentaar. Bijvoorbeeld ook te verdienen bij ... (de Volkskrant, 01-06-2010, door Machteld van Hulten):
... de speeltuin. Het volgende is niet een reguliere vereniging, maar valt wel in dezelfde categorie sociale verschijnselen buiten de familiebinding (de Volkskrant, 05-10-2010, van verslaggeefster Anja Sligter):
Geen Commentaar. De neiging tot georganiseerde activiteiten vindt uiting op alle niveaus (de Volkskrant, 05-05-2011, column door Toine Heijmans):
Allemaal hartstikke westers. En het lijkt niet te minderen (de Volkskrant, 27-11-2014, van verslaggever Jeroen Visser):
Robert Putnam is de socioloog die waarnam dat gekleurde instroom de sociale samenhang vermindert zonder dat lange tijd te willen publiceren . En ook deze mening van Putnam laat zien dat hij stevig onder de plak zit van het Amerikaanse multiculturalisme. De werkelijkheid: de verenigings-neiging is zoals gezien sterk kenmerkend voor de blanke mens. En de gekleurde instroom verstoort dat omdat ze die cultuur niet hebben en daarmee de sociale samenhang ondermijnen. Hetgeen leidt tot segregatie , zodat de blanken hun sociale ding kunnen blijven doen. Hier nu voorbeelden van deze specifieke sociale zwakte bij niet-westerse culturen, hetgeen vooral opvalt bij niet-westerse immigranten. Te beginnen met de instroom uit de islamitische wereld, waar de enige georganiseerde vorm van tijdverdrijf de koranschool is, waar de kinderen geslagen en soms regelrecht mishandeld worden. De confrontatie met de Nederlandse verenigingscultuur met vrijwilligers leidt noodzakelijkerwijs tot botsingen. Hier wat voorbeelden daarvan (de Volkskrant, 31-01-2006, door Igor Wijnker ):
Je kan ook proberen ze in een bestaande autochtone club op te nemen. Maar ook dat gaat natuurlijk mis (de Volkskrant, 03-05-2010, van verslaggeefster Ianthe Sahadat):
De autochtonen voelen zich niet minder thuis, ze hebben er natuurlijk gewoon de pest over in dat die allochtonen zich asociaal gedragen: ruzie-maken, de boel verbouwen, en niets doen aan de organisatie. Niet allemaal, maar dat doet er niet toe: het zijn er teveel. Een paar maanden later de definitieve bevestiging (de Volkskrant, 22-10-2010, van verslaggevers Poul Annema en John Wanders):
Als iemand een wethouder Klein (CDA) dit zegt, zijn de opmerkingen van De Mos voor 100 procent waar. Natuurlijk wil men geen echte maatregelen nemen:
Van dit soort dingen is tot nu toe nooit iets gekomen. Vanwege deze houding:
Dat laatste is flagrante onzin: natuurlijk hoeven autochtone voetballers en vrijwilligers niet de verdiepen in allochtonen - die allochtonen moeten gewoon gelijkwaardig meewerken, en als ze uitvreten, ze gewoon eruit gooien. Dat is de enige manier om de verenigingen te laten overleven, want als je uitvreten op zulke schaal laat voortgaan, sterft het sociale vertrouwen bij de anderen. En als daarvoor een allochtonenstop nodig is omdat andere maatregelen niet werken, moet die allochtonenstop er maar komen. Dit komt natuurlijk ook in andere aspecten terug (de Volkskrant, 23-12-2010, van verslaggever Robèrt Misset):
Loyaliteit hoort alleen maar bij bloedverwanten en dergelijke, niet bij verenigingen. De context was van het volgende was die van dik-zijn, bewegen en sporten, en toen kwam het er ongetwijfeld per ongeluk uit (de Volkskrant, 22-04-2011, van verslaggeefster Lisette van der Geest):
Het zijn "sociaal denken"-barbaren ... Dit wat betreft de het "sociaal denken" en moslims. Hier een groep waar men in eerste niet als zodanig aan denkt, maar die genetisch en cultureel verwant zijn aan de Arabieren, de semieten: de Joden. Die verwantschap leidt soms tot verwarring door uiterlijke overeenkomsten, en is er natuurlijk ook in godsdienst. Maar het geldt zeker ook voor vele culturele aspecten. Zoals de houding tegen groepsvorming, sociale structuren en samenwerking. Joden zijn, net als de andere groepen, buiten de bloedband sterk individualistisch. Een individueel voorbeeld (de Volkskrant, 30-03-2010):.
Over Mark Zuckerberg, van Wikipedia (Wikipedia.org, opgeslagen 07-05-2010).
De voornaamste organisatievorm van die culturen: de familie, clan of etnische organisatie. Het uiteindelijke doel van de vereniging: samen, en in vertrouwen, iets opzetten en organiseren, werd door Mark Zuckerberg op grove wijze geschonden. Een kenmerk van de Midden-Oostenculturen, gebaseerd op nomadisch gedrag, en strijd tussen de mannelijke kamelendrijvers. Als je iemand besodemieterd hebt, kan je gewoon wegrijden, in plaats van dat je vlakbij hem woont en hem regelmatig in de ogen moet kijken. De Joodse cultuur behoort tot de nomadische culturen , en nomadische culturen worden vrijwel universeel gekenmerkt door parasitair gedrag : buiten de bloedgroep of stam mag je anderen zonder problemen benadelen. Dit wat betreft de Midden-Oosten-culturen. Waarna in de overige verzamelingen over dit soort sociologische factoren overgegaan wordt naar de creoolse wereld. Wat ook hier zou moeten gebeuren, maar eigenlijk niet kan, omdat er niets te melden valt. De creoolse vereniging bestaat gewoon niet. De enige creoolse poging in Nederland tot een vorm van gezamenlijke organisatie is het Kwakoe-festival in de Amsterdamse Bijlmer. Hetgeen verloopt volgens het vaste stramien van chaos vooraf, Nederlands ingrijpen en subsidie, veel zang en dans en eten, en als het over is, is het geld weg en heeft iedereen ruzie. Geografisch gezien het verst weg is de Aziatische cultuur. Maar geheel in lijn met alle andere overige sociale factoren, vindt je ook wat betreft dit de meest "westerse" toestanden aldaar. Nog even wat allochtonen doen met verenigingen, ook in 2018 (GeenStijl.nl, 31-05-2018, door Mosterd ):
Geen verder commentaar nodig. Naar Westerse organisatie , of site home ·.
|