Uit: De Volkskrant, 22-10-2010, door Frank van Zijl

Interview | Trudy Coenen, leraar van het jaar

‘Er is in dit land veel misgegaan’

Ze geeft les op een van de moeilijkste scholen van het land. Trudy Coenen, Leraar van het Jaar 2010. Over Marokkaanse etterbakkies, no-nonsense en modern onderwijs in Amsterdam. ‘Vorig jaar ben ik tijdens de studiedag lekker naar de kapper gegaan.’

Tussentitel: Als ze hun huiswerk niet af hebben, ben ik van hel en verdoemenis

Juf Coenen heeft het warm. Of, zoals de van oorsprong Limburgse dat op zijn Amsterdams zegt: ze heeft ‘een natte rug’. Juf Coenen had zojuist een overleg ‘met allemaal mensen uit de zorg – met een hoofdletter Zzzet’, van buiten de school. Een ambulant begeleider, een leerplichtambtenaar, een orthopedagoge, iemand van de jeugdhulpverlening. Spottend: ‘Dan gaat het over ‘interveniëren in een zorgverleningstraject’.’ Daar krijgt ze het warm van. ‘En pukkels. Spontane allergie.’
    Zo is juf Coenen: wham! recht door zee. Nota bene, dat overleg ging over een Chinese jongen, die altijd te laat komt en nu al vier maanden niet op school is. ‘Chinezen’, doceert ze, ‘die raak je met geld. Dus als zo’n joch steeds te laat komt, moet er gestraft worden. Weer te laat? Niet aanwezig? Betalen! Van al die termen uit het hulpverleningscircuit ligt zo’n kind lachend in zijn bedje. Gaat dat over mij? Het is goed dat een zorgcoördinator ons eens bij elkaar brengt. Maar investeer liever in de een-op-een relatie tussen mentor en leerling. Dat helpt.’   ...

Red.:    Nummer, en ook qua rang misschien, wat er fout is gegaan: ze zijn zielig en moeten ontzien worden:

Want dan gaat het dus fout.

Herhaling van nummer één: men is veel te zachtzinnig.

Nummer 1b: men is veel te weinig met autoriteit opgetreden.

Nummer 2: men durft niet te zeggen waar het om gaat: het bestaan van grote, groepsmatige, structurele, culturele, sociale achterstanden.

Herhaling nummer één

Herhaling nummer één. Dat perspectief bieden houdt natuurlijk een keertje op. Bij ongeveer de derde ...

Tja, dat krijg je er inderdaad van. En nog veel erger als het niet nú stopt met het zachtzinnige gedoe.

En om die gevangenisstraf lachen ze deels ook. Er is maar één ding waar ze echt ang voor zijn, en dat doodgewoon noodzakelijk kan blijken, in ieder geval als stok achter de deur: uitzetting

Dus Geert Wilders is het beste wat deze groep heeft kunnen overkomen: het is de stok achter de deur (het is natuurlijk gewoon een sociologische reactie op een sociologische actie - een soort immuniteitsproces als reactie op een sociale ziekte, namelijk punt nummer één: zwakheid)

Dat is dus niet consequent: er moet angst aangejaagd worden als tegendruk tegen de krachten van sociaal verval. Hier is één van die krachten van sociaal verval, afkomstig uit het tussenstuk bij het artikel met een leerling dis in hert gevang is eland:

Die kracht van verval dus zijnde de slechte bereidheid tot het volgen van onderwijs, die stamt van twee zaken: het lage sociaal-culturele milieu, en de islam. Wat deels hetzelfde is. Want wie de islam heeft, heeft het ware geloof. En hoeft dus niet meer te leren .
    Waartegen maar één recept is:

Ach jee ... wat een grote schok voor de multiculturalisten - zoals mevrouw Grever en de WRR, die de Turken graag over Suleyman de Grote enzovoort wil leren . Het recept voor vooruitgang is het negeren en desnoods afleren van die achterlijke cultuur.

Nog zo'n alfa-intellectuele en "links" zwakzinnigheid ten gevolge van ideologie.

"Wie verzint zoiets?", vraagt mevrouw Coenen. Antwoord:  Zwakzinnige ideologen!
    Nog een bericht uit het veld:

Uit: De Volkskrant, 15-10-2011, door Jaap Stam

'Wij voelen precies hoe Amsterdam ademt'

De Amsterdamse hoofdcommissaris van politie Bernard Welten (56) was één dag in functie toen Theo van Gogh werd vermoord, 2 november 2004. Hij lag geregeld overhoop met de vorige burgemeester van Amsterdam, Job Cohen. Op 1 november zwaait hij af. 'Ik voel me soms net een circusbeer.'

Tussentitel: Als er spanning is in het Midden-Oosten, proef je dat in Amsterdam-West

...   Geen dag gaat hij van huis zonder de crisismap. 'Elk draaiboek, elk scenario, alle telefoonnummers. Gijzeling, ontvoering, ramp, met welke ministers heb ik dan te maken? Wat zijn de tolerantiegrenzen? Welke functionarissen moet worden opgetrommeld? Wie doet wat?'
    In 2007 werd een man van Marokkaanse afkomst doodgeschoten in het politiebureau aan het August Allebéplein in Slotervaart. Hij stak in op twee agenten. De avonden daarna werden auto's in brand gestoken. U zei dat u Parijse toestanden vreesde, refererend aan de rassenrellen in Frankrijk, twee jaar eerder. Dat is u kwalijk genomen.
    'Het was al eerder gezegd, de burgemeester van Amsterdam had gezegd dat hij daar zorgen over had. Ik werd naar de punt van de naald gedreven om te zeggen of ik die ook had. Mij werd de vraag gesteld: ben je bang voor Parijse toestanden? Heb ik gezegd: in mijn vak houd je daar altijd rekening mee. En dan staat op Teletekst: Welten bang voor Parijse toestanden.'

Had u het toch beter niet kunnen zeggen.
'Nee, nee. Als ik had gezegd dat dat in Amsterdam onmogelijk was, zou dat een geweldige overschatting van onszelf zijn geweest. Ik kon niet doen alsof ik me geen zorgen maakte. Er was voor de derde avond op rij een auto in brand gestoken in Slotervaart.
    'De steekpartij heeft mij enorm aangegrepen. Het is een gevecht op leven en dood geweest. Ik stond in het ziekenhuis bij een van de agenten aan bed, zij dreigde te overlijden. 'Ga in godsnaam niet dood', dacht ik.
    'Wij moeten pathologisch alert zijn. En een lont hè, er hoeft niet veel te gebeuren. Voelde ik laatst ook met de rellen in Londen, ging het heel even spelen, maar het kreeg geen voet aan de grond in Amsterdam. Mensen klonterden samen. Er was iets van: dat kunnen wij ook.'

Een zesde zintuig?
'Dat is ons vak, zien wat er op de loer ligt. Als er spanning is in het Midden-Oosten, proef je dat in Amsterdam-West. Heb ik ook bij een voetbalwedstrijd. Feyenoord-supporters komen eraan, op een veilige afstand staan die van Ajax. Ik kan er als een snuffelaar tussen staan, en dan weet ik: vandaag loopt het uit de hand, of: vandaag gaat het goed. Je wordt een soort Erwin Kroll.'
    Zijn woordvoerster, Yvette Moll: 'Een buienradar.'
    Welten: 'Ja, een buienradar.'

Wat zag u in Amsterdam tijdens de rellen in Londen?
'Mensen hielden zich in de buurt van het politiebureau op. Je vraagt je af: gaat er een ruit uit? Er broeide iets. Ga ik bellen met de districtschefs. Wat voelen jullie in Nieuw-West? In Zuidoost? Check, check, check. Jongens, help even, ik voel wat. Jullie ook? Het antwoord was: niet zo opgewonden, Welten, we hebben het onder controle.'

Hoe komt het dat het in Amsterdam rustig blijft en in Parijs en Londen niet?
'Daar is de afstand tussen de politie en burgers groter. En de omstandigheden waarin Parijzenaars in de banlieues en Londenaren leven, zijn naarder. Er zit meer opgekropte woede. Dat laat onverlet dat het dun kan zijn. Maatschappelijke polarisatie die via religie vorm krijgt - daar moet de politie als buffer tussenin zitten.
    'Ik denk dat wij dat goed doen. Het is rustig gebleven na de moord op Theo van Gogh, nadat Wilders' zijn film Fitna had uitgebracht, en uiteindelijk ook na die steekpartij op het politiebureau. Die flitsmomenten kunnen aanleiding zijn voor een eruptie van onverwerkte agressie. Is niet gebeurd.
    'Daar hebben we veel in geïnvesteerd. We hebben een Marokkaans netwerk, een Joods netwerk, een Antilliaans netwerk, een christennetwerk, een Surinaams netwerk - we staan in contact met iedereen die ertoe doet. 14 procent van mijn collega's is van allochtone afkomst, 800 man. Hoeveel hebben jullie er op de krant? Mede daardoor voelen wij hoe Amsterdam ademt. Het allerbelangrijkste van ons werk is dat de vrede gehandhaafd blijft tussen de 180 nationaliteiten.'

Red.:   Tegenover welke geweldig grote nadelen van al die 180 nationaliteiten er geen enkel noemenswaardig voordeel staat.


Naar Multiculturalisme , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .