Landverraders: Arnout Brouwers

Arnout Brouwers is al opgevoerd uitleg of detail in de lijst van de ploerten, zijnde degenen die stelen van de armeren en dat geven aan de rijken. Of die zaak steunen. Hetgeen Arnout deed door zijn steun aan het ploertige CETA-handelsverdrag van het Europese Neoliberale Imperium met Canada.

Neoliberale ploerterij behoort tot het complex der politieke-correctheid, zij het niet het meest vast verbondene aspect. Arnout Brouwers is echter een regulier geval. En blijkt dus ook een landverrader, eigenlijk zoals al in dat eerdere artikel opgemerkt, door zijn hanteren van ouderwetse Koude Oorlogsretoriek.

Dus eerst weer even dat artikel (de Volkskrant, 26-10-2016, hoofdredactioneel commentaar, door Arnout Brouwers):
  EU en populisme

Politici moeten het verschil kennen tussen 'luisteren naar burgers' en de overgave aan het populisme.

Een van de kenmerken van politiek in het tijdperk van populisme is dat de angst onder politici voor de 'volkswoede' soms een nog groter probleem wordt dan die volkswoede zelf.    ...   
    Dit is niet 'luisteren naar de burger' - dit is een knieval voor populistische sentimenten. ...
    Deze week is ook het vrijhandelshandels met Canada (voorlopig) gesneuveld. Eerder ... stak een raadgevend Nederlands referendum een stokje tussen het EU-verdrag met Oekraïne. Langs de lijn staan rivaliserende machten te trappelen om gebruik te maken van de Europese zwakheden en verdeeldheid.

Oftewel: als we nú geen troepen sturen naar Oekraïne, vallen morgen de Russen daar binnen.

Waar kennen we dát ook alweer van ...? Oh ja: "Bombardeer Vietnam naar de hel, want langs de lijn staan rivaliserende machten te trappelen om gebruik te maken van de westerse zwakheden en verdeeldheid".

En nu dus een nieuwe aflevering, slechts een paar dagen na de vorige (de Volkskrant, 29-10-2016, hoofdredactioneel commentaar, door Arnout Brouwers):
  Slappe knieën

Met knikkende knieën toegeven aan een minderheid van burgers, zo was onze democratie niet bedoeld.

Landverraad.

De kern van onze cultuur en onze staat is democratie. Dat leiders de wil van het volk, de meerderheid van de bevolking, volgen. Indien dat niet het geval is, is er sprake van dictatuur. Door een elite.

Maar die werkelijkheid proberen dit soort verraders te verhullen:
  Nadat het CETA-verdrag deze week op het nippertje werd gered, dringt zich nu een nog explosievere kwestie naar de voorgrond. Nederland, waar de rekkelijken al eeuwenlang de degens kruisen met de preciezen, staat nu voor de vraag: wat te doen met het EU-associatieverdrag met Oekraïne?

Dat is heel simpel: daar is een referendum over gehouden, en een ruime meerderheid heeft het afgewezen.
  Deze kwestie zou zo netelig niet zijn als Nederlandse politici, en oppositiepartijen als CDA, D66, en GroenLinks in het bijzonder, iets meer zelfbewustheid zouden tonen, een vleugje meer lef en vooral meer respect - voor hun eigen vak, voor de Nederlandse Grondwet en voor hun kiezers.

Allemaal "mooie" woorden voor "De wil van het volk naast zich neerleggen".
  Het Nederlandse parlement heeft een adviserend referendum ingevoerd. ...
    Helaas wordt hij door politici niet gebruikt zoals ze hem bedacht hebben, als raadgevend instrument, maar als het finale oordeel van 'het volk'.

Dat spreekt voor zich: als het volk eenmaal heeft gesproken, de democratie zijn werk heeft gedaan, is het voor politici ondoenlijk om dat te negeren. Tenzij het besluit overduidelijk de belangen van het land schaadt. En hier is het omgekeerde het geval: het uitvoeren van dat verdrag schaadt overduidelijk de belangen van het land.
  Met hun halsstarrige houding plegen CDA, D66 en GroenLinks natuurlijk kiezersbedrog tegenover hun eigen aanhang: ze zijn immers vóór het associatieverdrag met Oekraïne. ...

Om landverraderlijke redenen, waar de burgers in ruime meerderheid tegen zijn. Namelijk het voeren van een Koude Oorlog, eventueel op te voeren tot een Hete.
  Want ze maken een raadgevend referendum bindend. Dat is de echte 'democratische schade' die hier wordt aangericht ...

En uit de behoefte tot het voeren van een Koude en eventueel Hete Oorlog, verraadt de elite hier dus ook de democratie.

En net als bij Ploerten, is er ook bij Landverraad al binnen een beperkt aantal dagen weer een derde bijdrage. Aanleiding: een Engels hof heeft besloten dat de uitslag van het Brexit-referendum voorgelegd moet worden aan het Engelse parlement. Oftewel: de elite mag beslissen over wat het volk expliciet heeft gekozen.
    Een duidelijker schending van het begrip democratie is nauwelijks denkbaar.
    Het leidt geen enkele twijfel aan welke kant de lakeien van de elite staan - en, heel grappig, de gehanteerde taal komt direct uit één van de zeer Engese satires over het opheffen van de democratie (de Volkskrant, 05-11-2016, hoofdredactioneel commentaar, door Arnout Brouwers):
  Brexit

... De uitspraak van het hof is geen poging van eurofiele rechters om de uitslag van het Brexit-referendum ongedaan te maken

Oftewel: een glaszuiver geval van "Oorlog is Vrede", uit Orwell's 1984.
  Britse parlementaire betrokkenheid garandeert meer openheid en discussie over de precieze voorwaarden waaronder het VK uittreedt

Oftewel: de elite gaat het bepalen.
  Dat kan de legitimiteit van de uiteindelijke vorm die uittreding krijgt alleen maar versterken.

Oftewel: de legitimiteit van de elite is hoger dan die van het volk.

Levensgevaarlijke obsessieve gekken, deze lui in dienst van de Volkskrant en de rest van de Koude Oorlogstokende media.

Vervolg. Brouwers ontwikkelt zich tot de groep van de meest trouwe paladijnen van de Joodse en joodsistische elite in deze voor hen steeds moeilijker wordende tijden (de Volkskrant, 12-11-2016, hoofdredactioneel commentaar, door Arnout Brouwers ):
  Populisme

Politici moeten hun eigen antwoord op moderne uitdagingen met meer passie en overtuiging verdedigen.

Welke 'moderne uitdagingen'? Deze 'moderne uitdagingen':
  De overwinning van Donald Trump ...

En waarom won Donald Trump? Mede vanwege dit:
  Politieke partijen en burgers die zich niet tot 'de populisten' rekenen

Dit, afgekort in de kop, is het Nederlandse equivalent van Clinton's uitspraak over Trump-aanhangers als "basket of deplorables". Dat Brouwers het nog durft te gebruiken, nadat "iedereen" al op die cruciale fout heeft gewezen, is omdat in Nederland (en de rest van Europa) deze minachtende, neerbuigende en weerzinwekkende houding van media en elite volkomen gebruikelijk is geworden. En zelfs nu, nu dat keihard in hun neus is gewreven en ze de geur kunnen ruiken, kunnen ze niet de omslag maken:
  Wie de 'populisten' en hun kiezers als monsters afschrijft, kan de boemerang terugverwachten. Even fataal is echter de angst die veel politici drijft. In plaats van kniebuigingen te maken voor populistische 'oplossingen', moeten politici hun eigen antwoord op moderne uitdagingen met meer passie en overtuiging verdedigen. Met minachting maken de politici van de gevestigde orde hun tegenstanders alleen maar groter. Misschien dat het betere idee kiezers wel kan overtuigen.

Met hierin twee elementen: "We moeten onze mening en belangen beter uitleggen", en "We moeten onze minachting voor de mening en belangen van de niet-elitaire meerderheid minder openlijk minachtend belijden".

Het is echt niet te geloven ...

Oh, toch wel (de redactie moest even teruglezen). Want hier is de reden van deze dinosaurus-achtige hardnekkigheid en domheid:
  Politieke partijen en burgers die zich niet tot 'de populisten' rekenen, vragen zich nu af wat te doen. Er zijn grofweg twee kampen. Het ene neemt deels de agenda van de populisten over maar blijft publiekelijk vrome taal slaken. Het andere kamp hoopt de populisten te isoleren door ze te demoniseren - en hun kiezers te kleineren.
    Beide strategieën laten een nare nasmaak na: een dialoog tussen doven, waarbij het risico is dat middenpartijen ondertussen - gedreven door angst of lijfsbehoud - de populistische agenda overnemen. Dat kan beter - en moet beter, voordat blijvende schade wordt aangericht aan bijvoorbeeld de Europese Unie of het respect voor minderheden.

Dus wat moet het doel zijn van alle beleid, voor of na aanpassing:
  ... de Europese Unie of het respect voor minderheden.

Vertaald: neoliberalisme oftewel kapitaalfascisme, en vrije immigratie.

Het Joodse en Joodsistische programma.

Brouwers behoort tot het kamp van de rabiate Joodsisten.

En de Joden gebruiken hem dus graag. In het zaterdagse opinie-katern Vonk van de Volkskrant mag Arnoud van de Joodse chef, Kustaw Bessems uitleg of detail , het eerste artikel van de Trump-special schrijven. Met een inhoud vol met elitaire prietpraat, aan de hand van de volgende namen (de Volkskrant, Vonk, 12-11-2016, door Arnout Brouwers):
  Ruimte voor de radicalen

De stembusrevolte in Amerika moet de triomf van de natie op de mondialisering inluiden. Maar de oogst kan juist meer anarchie zijn, betoogt Arnout Brouwers.

...  Wat als 'de wereld echt plat wordt', zoals Thomas Friedman het proces van mondialisering in 2005 jubelend beschreef? ...
    ... Dan krijg je een tegenreactie, mensen die zich in de woorden van New York Times-columnist David Brooks 'weer opsluiten in hun tribale bunkers'. ...
    ... En, zo voorspelt de Amerikaanse politicoloog Ian Bremmer, juist deze opkomende landen gaan nog veel grotere klappen krijgen ...
    'Het leiderschap van de westerse wereld rust nu op Europese schouders', reageerde de Duitse veiligheidsexpert Ulrich Speck na Trumps overwinning. ...

In omgekeerde volgorde: Ulrich Speck is een rabiate Koude Oorlogsstrijder die onder andere gewerkt heeft voor Radio Free Europe - de droom van dit soort lieden is die van Napoleon en Hitler.
    Voor Ian Bremmer zie zijn eigen woorden:

Zie ook de reactie van David Crosthwait.
    David Brooks en Thomas Friedman zijn vaste Joodse krachten van The Jew York Times.
    Kortom: cultureel is de wereld van Arnoud Brouwers die van de Joden (en joodsisten uitleg of detail ). En net als bij de Joden is een hoofddrijfveer voor zijn politieke stellingnames deze, naar buiten komende aan het einde van het artikel:
  In 2008, toen ook de mondiale financiële crisis al volop begonnen was, hoorde ik voor het eerst het gebulder van de kanonnen. Dat was in Georgië. Ik dacht toen dat het een uitzondering was - een aberratie die zich in Europa niet kon herhalen. Het duurde uiteindelijk maar iets meer dan vijf jaar voordat dit optimisme werd gelogenstraft, in Oekraïne.

Net als bij de genoemde Joden en joodsisten : dezelfde wens als die van Napoleon en Hitler: het wegvagen van de residente cultuur van Rusland. Gepaard gaande met de bekende stroom joodsistische leugens uitleg of detail : wat er gebeurde in Georgië was dat een Amerikaan die aan de macht was in Georgië, ene Saakashvili, dacht dat hij wel steun zou krijgen van de Amerikanen en viel Zuid-Ossetië binnen.
    En het geval Oekraïne is en recenter en bekend bij iedereen die bestand is tegen de joodsistische leugens uitleg of detail : het westen pleegde een coup met hulp van fascisten en neonazi's, met als resultaat een kapitaalfascist als baas: ene Poroshenko. Een Jood.


Naar Landverraad , of site home ·.

31 okt.2016