Bronnen bij Sociologische begrippen: inteelt, ontkenning

Toen Nederland nog gewoon Nederland was zonder verrijkende instroom, was inteelt iets dat in achterlijke gemeenschappen voorkwam en waaraan je zo snel mogelijk iets moest doen, bijvoorbeeld de betrokken groep verspreiden. Waardoor het verschijnsel grotendeels verdween.

Maar toen kwamen er de allochtone immigranten, uit niet-westerse culturen, uit "achterlijke" culturen maar dat mocht je natuurlijk niet zeggen, en kwam het verschijnsel van inteelt in sterk verhoogde mate terug.

En omdat je van allochtonen absoluut niet mocht zeggen dat ze achterlijk waren, mocht je al helemaal niet meer spreken over inteelt, want inteelt is zo'n beetje de meest duidelijke vorm van achterlijkheid.

Dat taboe op achterlijkheid komt er in meerdere vormen. Als eerste een geval van "doen of je neus bloedt" (de Volkskrant, 04-05-2013, door Ellen de Visser):
  Reportage | Screening van partners op erfelijke ziekten

De kinderwens en de donkere wolk

Vaak blijkt pas nadat een kind is geboren dat de ouders drager zijn van een erfelijke ziekte. We kunnen dat nu zien aankomen, maar wat doen we met die wetenschap?


Tussenstuk:
Volendamse en Joodse ziekten

In groepen waar bepaalde ziekten veel voorkomen, wordt al onderzoek gedaan naar dragerschap. Zo houden artsen van het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam sinds een half jaar in Volendam een spreekuur voor aanstaande ouders. Die kunnen laten onderzoeken of ze drager zijn van vier ernstige ziekten die in het dorp veel voorkomen. Van de Volendammers is 10 tot 20 procent drager van minstens een van die ziekten. Omdat ze vaak met een dorpsgenoot trouwen, hebben relatief veel baby's een ernstige handicap.
    In de Verenigde Staten wordt een bepaalde Joodse bevolkingsgroep (de Asjkenazische Joden) al sinds de jaren zeventig getest op mutaties in het gen voor tay-sachs, een dodelijke stofwisselingsziekte. Een op de 25 Asjkenazische Joden is drager; dat is ruim tien keer zo veel als in de gemiddelde bevolking.

Het onderwerp dus erfelijke ziektes. En waar iedereen weet wat een belangrijke oorzaak is van erfelijke ziektes: inteelt, wordt dat woord hier nog verdonkeremaand door de uitgebreidere terminologie: 'vaak met een dorpsgenoot trouwen', met het gevolg beschreven als: 'hebben relatief veel baby's een ernstige handicap'.
    Maar de krokodil onder water is natuurlijk wat hier niet staat. Het gaat namelijk over Volendammers en Joden. Waarbij het verschijnsel dus ook optreedt. Maar niet over die groepen waarbij het verschijnsel in Nederland veel en veel erger is: moslims en hindoestanen. Want Volendammers en Joden zijn groepen die prima in de maatschappij kunnen meekomen. En moslims bewegen zich op het niveau "achterlijk". Met hindoestanen daar ergens tussen.

De tweede vorm is de natuurlijke: die van ontkenning door allochtonen. Ook daar is het natuurlijk een taboe, maar er kwamen cijfers over babysterfte naar buiten, en natuurlijk veroorzaakt inteelt ook daar verhoogde cijfers. Dus de hoogopgeleide allochtonen sprongen in de pen om hun cultuur te verdedigen (de Volkskrant, 26-03-2007, door Khadija Arib, Tweede Kamerlid voor de PvdA (uit: allochtonen/allochtone_loyaliteit.htm)):
  Huwelijken tussen neef en nicht | Gezondheidsrisico of stemmingmakerij

Babysterfte is het echte probleem

De discussie over neef-nichthuwelijken verdoezelt een ernstig onderwerp waar jaren niets aan is gedaan: vermijdbare babysterfte betoogt Khadija Arib.


Onlangs zijn drie rapporten over babysterfte en zorg aan allochtone zwangeren naar de Kamer gestuurd. Eén heeft bijzonder de aandacht getrokken: het rapport Kinderwens van consanguïne ouders: risico's en erfelijkheidsvoorlichting van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieubeheer (RIVM). Dit rapport betreft neef-nichthuwelijken. De vragen aan het RIVM waren: hoe hoog is de bijdrage van consanguïne (bloedverwante) huwelijken aan de perinatale en zuigelingensterfte in Nederland, ...
    De discussie over het verbod van neef-nichthuwelijken leidt af van het echte probleem en verdoezelt daarmee een ernstig onderwerp waar jarenlang niets aan is gedaan: vermijdbare babysterfte.
    Natuurlijk kun je wel discussiëren over neef-nichthuwelijken, maar niet onder het mom van zorgen over erfelijke aandoeningen. Dergelijke gezondheidsrisico's hoeven niet direct tot de meest vergaande overheidsbemoeienis te leiden, namelijk een verbod. Bij ander riskant gedrag grijpen we ook niet op die manier in.   ...

Een aperte leugen, want vroeger was er een verbod op dit soort zaken, maar we dachten dat Nederland inmiddels beschaafd genoeg was dus dat verbod op neef-nichthuwelijken is afgeschaft. Maar toen kwam de allochtonen ...

En ter ondersteuning van een expert (de Volkskrant, 26-03-2007, door Nordin Dahhan, kinderarts in het Lucas/Andreas Ziekenhuis in Amsterdam (uit: allochtonen/allochtone_loyaliteit.htm)):
  Berichtgeving over kindersterfte misleidend

De berichtgeving over het verband tussen bloedverwantschap van de ouders en de sterfte onder baby's was misleidend, betoogt Nordin Dahhan.


Vorige week opende deze krant met de kop: 'Bijna een kwart van de Turkse en één vijfde van de Marokkaanse ouders in Rotterdam is getrouwd met een familielid' (Voorpagina, 11 maart). Vervolgens lezen we: 'Kinderen van bloedverwante ouders hebben een hogere kans op aangeboren af, wijkingen.' Een conclusie is snel getrokken: kindersterfte bij Turken en Marokkanen komt door huwelijk tussen bloedverwanten.
    Aanleiding voor het artikel is een pas verschenen RIVM-rapport over consanguïniteit (bloedverwantschap) en sterfte bij allochtone kinderen. ...
    Voer voor populistische politici. Is dit toeval? Mijns inziens niet. De relatie tussen kindersterfte en familiehuwelijken wordt al jaren sterk overdreven en steeds in een ander jasje gepresenteerd. ...

Aperte leugens.

En de derde vorm is die van de ontkenning door de politiek-correcte ideologen. En bijna als om aan te geven hoe ernstig het taboe is, is dit voorbeeld dat van de chef-wetenschap van de Volkskrant Maarten Keulemans uitleg of detail . Iemand met pretenties iets af te weten van wetenschap dus. Die een serie artikelen startte onder de noemer "Ware wetenschap". En die hier zonder verdunning van woorden gaat betogen dat inteelt niet schadelijk is (de Volkskrant, 15-03-2008, column door Maarten Keulemans):
  Tja, inteelt hè

Tussentitel: Pas op! Erfelijke ziekten! Dode kinderen!

En daar was inteelt, dat lelijke spook, opeens weer in het nieuws. Erfelijke ziekten! Misvormde en dode kinderen! ...
Daar mag best meer voorlichting over komen. Maar je moet ook weer niet overdrijven. Het zijn wel zeldzame aandoeningen. ...
    Met kindersterfte is het niet anders. ...
    Zwakzinnigheid, dan? Hetzelfde verhaal. ...
    Het probleem zit deels tussen onze oren. ...
    De werkelijkheid is dat ouders achter in de dertig ongeveer evenveel kans hebben op geboortedefecten als neef-nichtstellen die in de bloei van hun vruchtbaarheid met kinderen beginnen. ...

Zou het in dit stuk van deze zeer politiek-correcte auteur gaan over inteelt in Urk, Volendam of Staphorst, dan zouden er zeker reeksen sneren volgen met gebruik van termen als "fundamentalistische christenen", "achtergebleven cultuur", "zwarte kousenkerk", enzovoort, zie de verzameling hier uitleg of detail . Dan speelt het zich af binnen "dezelfde" cultuur, de westerse. In dit stuk is inteelt is hier niet schadelijk omdat het gaat over niet-westerse culturen:
  Toen vorig jaar duidelijk werd dat er onder Marokkanen veel meer schizofrenie voorkomt dan onder Nederlanders, waren er mensen die zeiden: tja, inteelt hè?     ...
    ... Als je uit bent op gezond nageslacht, kun je misschien beter leven als een traditionele Turk dan als een moderne Europeaan.

En dan is inteelt absoluut geen probleem meer.


Naar Sociologische krachten , Sociologie lijst , Sociologie overzicht , of site home .

 

4 jan.2015