Bronnen bij Multiculturalisme en cultuurrelativisme: erkenningen

Na het zoveelste afgegeven bewijs van de gewetenloosheid van Marokkanen

: het met zijn allen trappen van een op de grond liggende grensrechter die daardoor later overleed, kon de gezamenlijke politiek niet mee tegenhouden dat er in de Tweede Kamer een debat werd gehouden over dit soort verschijnselen, dat al snel "het Marokkanendebat" werd gedoopt, tot ergernis van alle Marokkanen en heel politiek-correct en multiculturalistisch Nederland.

Op die stroom afwijzende reacties waren slechts enkele uitzonderingen, althans in de openbaarheid van de media, en één ervan was uit Marokkaanse kring. Hier een paar citaten uit dit lange artikel, gevende daarmee een korte geschiedenis van het multiculturalisme (de Volkskrant, 06-04-2013, door Said El Haji (1976, Marokko), schrijver en publicist):

Marokkanendebat | Op de publiek tribune

Liever gebasht dan betutteld

Hij voelt zich geen moment persoonlijk aangesproken tijdens het debat over het 'Marokkanen-probleem'. Sadi El Haji is vooral onder de indruk van de 'fysiek onmiskenbare aantrekkingskracht' van Geert Wilders.

Ik was blij dat het toch doorging. Niet omdat ik het een verachtelijk debat vond dat zo snel mogelijk achter de rug moest zijn, een houding die ik bij zowat alle politici meende waar te nemen, maar om de doodeenvoudige reden dat ik niet graag uren wacht op iets wat niet doorgaat.    ...
    Als nieuwsconsument heb ik vaak parlementaire debatten gevolgd, maar ik was niet eerder in de Kamer aanwezig. Voor deze keer maakte ik een uitzondering. Het gebeurt niet vaak dat op het allerhoogste politieke niveau een debat wordt gevoerd over de vermeende relatie tussen mijn afkomst en de oververtegenwoordiging van anderen met dezelfde afkomst in criminaliteit en allerlei andere vormen van onaangepast gedrag.
    Ik heb mij echter geen moment persoonlijk aangesproken gevoeld door de wijze waarop de PVV de kwestie heeft geframed. Ik werd geprikkeld, dat wel, maar vooral door de morele dimensie die aan de titel van het debat kleeft. Daar was het mij om te doen. Slechts twee keer eerder is zoiets bij mijn weten eerder gedaan, te weten het 'Jodenvraagstuk' van eind jaren dertig (over het al dan niet opvangen van joodse vluchtelingen uit Duitsland) en de 'Molukse minderhedenproblematiek' van de jaren zeventig (over de integratieproblemen van de Molukse gemeenschap). Vooral het eerstgenoemde voorbeeld doet bij een heleboel Nederlanders de alarmbellen afgaan. Geschiedenis laat nu eenmaal bijzondere sporen na in het collectieve geheugen van een bevolking.
    Al heb ik van huis uit niets van de lessen uit de Tweede Wereldoorlog meegekregen, ik weet heel goed dat Nederland nog altijd bezig is het eigen slechte geweten ten aanzien van een andere - eeuwenlang geminachte - minderheidsgroep te compenseren, met als gevolg dat de misstanden die daar weer uit voortvloeien niet of moeizaam worden gezien. Als scholier zag ik in de jaren negentig van de vorige eeuw allerlei kortgeknipte jongens en meisjes met bomberjacks waarop Nederlandse vlaggetjes waren genaaid in het straatbeeld verschijnen. Ze werden tot neonazi's bestempeld en ik deed daar hartstochtelijk aan mee. Soms lokte ik ruzies met hen uit in de wetenschap dat mijn Nederlandse vrienden toch aan mijn kant stonden.
    Neonazi's, zo wist ik, zijn tegen vreemdelingen en dus tegen mij. In hoeverre de jongeren werkelijk neonazi's waren, was een vraag die niemand van ons stelde. Die jongens en meisjes deugden gewoon niet, want ze flirtten met patriottisme en skinheadsymboliek. Dat er ook nogal wat Marokkaanse jongens met opgeschoren hoofd een vlaggetje van Marokko op hun leren jas hadden, daar stoorde niemand zich aan. Waarom waren Nederlandse jongeren met Nederlandse vlaggetjes eng en Marokkaanse jongeren met Marokkaanse vlaggetjes niet? Jaren later zag ik hoe kleine Marokkaanse jongens van nog geen 10 jaar in de tram de Hitlergroet brachten naar het personeel, om geen andere reden dan dat ze - volkomen terecht, want ze reden zwart - naar buiten werden gesommeerd. Waar haalden ze die brutaliteit vandaan?
    Het meest geïmponeerd werd ik evenwel door de heer Wilders zelf. ...
    De enige van zijn fractie die sprak was Joram van Klaveren. Uitstekend gedrild in de retoriek van zijn partij, gooide hij het er in één keer uit: criminaliteit, recidive, antisemitisme, seksisme, homofobie waren allemaal uiting van een en hetzelfde probleem. De oplossing? Denaturaliseren en het land uit knikkeren. ...
    Problemen met Marokkaanse integratie zijn er al dertig jaar. Al in 1989 verschenen alarmerende beleidsstukken over problematische Marokkanen. Dat de problemen er alleen maar erger op zijn geworden, is niet alleen te wijten aan het feit dat de eerste generatie Marokkanen veelal analfabeet is, uit een plattelandscultuur komt en in de jaren tachtig ook nog eens te maken kreeg met massale werkloosheid. Het komt ook doordat Nederland nog altijd bezig is het eigen slechte geweten ten aanzien van een andere - eeuwenlang gehate - minderheidsgroep te compenseren. In dat opzicht is 'het Marokkanenprobleem' dus meer dan een Marokkaanse kwestie. En de symboliek ervan reikt veel verder dan de bühne. Het is vooral een (zoveelste) aanval op een gemankeerde politiek correcte gewoonte.

En natuurlijk werd ook dit keer rustig verder gebouwd aan dit monument:

...    Er is nog altijd sprake van een politiek taboe om achterstandsproblemen te koppelen aan etniciteit. Zittend op de publieke tribune van de Staten-Generaal werd ik daar wederom in bevestigd. Behalve de PVV hekelde iedereen de titel van het debat. De kwalificaties varieerden van 'niet gelukkig' (VVD) en 'we hebben er niets mee' (PvdA) tot 'verwerpelijk' (D66). GroenLinks deed helemaal niet aan het debat mee. 'Groepsdenken en stigmatiseren is voor GroenLinks de reden om niet deel te nemen', aldus Kamerlid Linda Voortman eerder die dag in een opiniestuk in dagblad Trouw. Voortman schrijft ook dat in Nederland geen enkel clubje meer te vinden is dat de integratieproblemen verhult. Maar het debat liet zien dat er minstens één clubje is dat deze neiging, bewust of onbewust, heeft.
    Bij monde van Kamerlid Sadet Karabulut meende de SP scherpzinnig commentaar te leveren op de generaliserende titel van het debat, door te stellen dat we net zo goed kunnen spreken van een 'mannenprobleem', aangezien deze groep meer problemen veroorzaakt dan vrouwen. Alsof dat niet verhullend is. In het debat stonden immers problematische Marokkanen centraal en niet problematische mannen. En waarom zou de ene kwestie de andere uitsluiten?
    Ronduit ergerlijk was haar expliciete opsomming van succesvolle Marokkanen. Dat deed me iets te veel denken aan de campagne 'Hoe leuk zijn Marokkanen?' uit het vorige decennium, waarbij allerlei bekende en minder bekende Marokkanen op grote affiches in de publieke ruimte zouden komen te hangen, om de mensen eraan te herinneren dat Marokkanen heus niet allemaal criminelen zijn.    ...

Wat natuurlijk iedereen weet. Want het gaat er niet om dat er geen deugende Marokkanen zijn, het gaat erom dat er te veel niet-deugende Marokkanen zijn. En dat kwam dus weer niet aan de orde.
Overigens heeft auteur Said El Haji de lijn van zijn redeneren verder getrokken, zich gerealiseerd dat het probleem echt maar aan één kant zit, en zich dus uit de discussie terug getrokken.

Een decennium (!!!) later de tweede (door deze redactie waargenomen) erkenning uit allochtone hoek. Eerst even een schets van de persoon, om te laten zien dat hij verder echt een standaard-allochtoon is (Joop.nl, 19-01-2023, door Qader Shafiq - dichter en directeur van Bureau Wijland, partner in Duurzaamheid en Diversiteit,

Ik probeerde een populist te bekeren

Voorgedragen tijdens de Nieuwjaarsreceptie van VluchtelingenWerk Nederland op 12 januari 2023

... Nederland heeft vele gezichten. In aanloop naar kerst, mocht ik voor de Gelderlander in discussie gaan met een rechts-populistische politicus over de opvang en integratie van vluchtelingen. Het werd uiteindelijk een prettig gesprek met een man die voorheen geen onderscheid kon maken tussen subculturen van migranten die generaties lang in Nederland wonen en vluchtelingen, ondernemende mannen en vrouwen die voor onze ogen uit hun landen weggejaagd zijn. ...

Er is vermoedelijk geen prettig gesprek mogelijk met deze etnie-egoïst (of zelfs racist?) die geen onderscheid kan maken tussen de enkele echte vluchteling en de overgrote meerderheid van datgene dat wel aangeduid wordt met 'vluchteling' maar in feite afkomt op gratis geld en huis en geen enkele neiging hebbende zich aan de cultuur van de omgeving aan te passen

, meestal wegens het bezit van een superieure godsdienst

.
En deze persoon zegt dan dit:

... Veel burgers baseren hun beeld van vluchtelingen grotendeels op migrantengroepen die al generaties lang in Nederland leven. Vanuit een multiculturele maakbaarheidsgedachte hebben wij subculturen lange tijd toegestaan om als eilanden in de Nederlandse samenleving te fungeren. Wij hebben het nagelaten hen als individuen te verleiden om volwaardige burgers van Nederland te worden, met alle rechten én plichten die daarbij horen. ...

Let als eerste op dat 'wij, wij, wij'. Oftewel: hier volgt blankenhaat.
    Die blankenhaat zijnde dat er in werkelijkheid absoluut geen enkele verplichting bestaat bij wie dan ook in Nederland om zich op enigerlei wijze apart te verhouden tot lieden die geheel vrijwillig hierheen zijn gekomen, om vervolgens bij het niet voldoen hieraan ons te gaan haten.
    Er komen zat lieden uit Europa en Amerika hierheen, zogenaamde "expats", en die krijgen helemaal niets van zo'n behandeling of zelfs benadering en verwachten het ook niet.
    De groepen waarvoor dat wel verwacht of gevraagd wordt, zijn achterlijke barbaren

.
Er volgt nog een herhaling:

... Succesvolle integratie vergt natuurlijk inzet, goede wil en bereidheid tot aanpassing van de 'nieuwkomer'.

Dat is de enige groep waarvoor dit geldt, en die is er bij de overgrote meerderheid dus niet.

... Maar het vergt ook inlevingsvermogen, flexibiliteit en inzet van de ontvangende samenleving, van degenen die het al goed hebben. ...

Neen. Dus.

... Zij beschikken immers over de ruimte om goede perspectieven voor hechting aan te bieden. ...

Neen. Dus. Zie de Europeanen en Amerikanen.
Deze eis is Nederlanderhaat of blankenhaat.

... Snel de taal leren, kennismaken met de kernwaarden van onze democratie, en oriëntatie op werk is natuurlijk belangrijk, maar vormen in de praktijk net iets te vaak kille categorieën om af te vinken.

Nederlanderhaat of blankenhaat.

... Echte, oprechte verbinding komt uiteindelijk van twee kanten.

Nederlanderhaat of blankenhaat.
En deze persoon komt met:

... migrantengroepen die al generaties lang in Nederland leven. Vanuit een multiculturele maakbaarheidsgedachte hebben wij subculturen lange tijd toegestaan om als eilanden in de Nederlandse samenleving te fungeren. ...

Er bestaat geen multiculturele samenleving in de betekenis waarin dat woord gebruikt wordt. De Europeanen en Amerikanen passen zich aan, meestal zelfs al als toerist, en gaan niet meer op het fietspad lopen.
De moslims bouwen er een moskee op.
De zwarten gaan erop zitten om een jointje te roken.

En, het wonder van het toeval, op dezelfde dag nog een erkenning, hoewel deze weer van de bekende "totaal niet de bedoeling"-soort is, want wat men beoogt, is natuurlijk het tegendeel ... (de Volkskrant, 19-01-2023, door Willem Vissers):

Diversiteit

Echt divers zijn in het voetbal is een proces van lange adem

... namelijk de bevordering van de 'diversiteit", oftewel: "Meer, meer, meer zwarten in de cockpit van het verkeersvliegtuig" en "Meer, meer, meer, moslims in de bedieniningskamer van de atoomcentrale".
    Hier dus in de ietwat minder levensbedreigende vorm van "Meer, meer, meer gekleurden bij de voetbalclub".
    Hoewel dit ook wel een leven bedreigt, namelijk dat van de voetbalclub, aangezien inmiddels in ruime mate bekend is dat de allochtone ouders niet meewerken in de kantine enzovoort, de autochtone ouders daarover gaan mokken (voetbal is en blijft een volkssport) en de club dus ten onder dreigt te gaan.
    De Volkskrant ziet natuurlijk alleen de zonnige kant van diversiteit.
    Hoewel hun onderzoeker met zulk duidelijk tegengeluid komt dat er ook iets doorsijpelt:

... socioloog Arend van Haaften na uitgebreid onderzoek in het amateurvoetbal.

In het amateurvoetbal haken leden van etnisch gemengde verenigingen sneller af dan in homogene clubs. Ze blijven gemiddeld korter lid, ook omdat ze minder leden met dezelfde achtergrond treffen. De afhakers gaan niet snel op zoek naar een andere club.
Dat is een van de bevindingen van Arend van Haaften, die promotie-onderzoek deed naar etniciteit in het voetbal. Van Haaften: 'Ze vinden een andere vrijetijdsbesteding, buiten het voetbal en waarschijnlijk met meer gelijkgestemden.' ...

Oftewel: een gemengde club is gewoon een ontzettend slecht idee.
Want wat betekent 'gelijkgestemden':

... Dat kan al om simpele dingen gaan, zoals het aanbod van eten en drank in de kantine of de muziek die wordt gedraaid. ...

Of afgekort (het staat weer eens in omgekeerde volgorde):

... of huidige en toekomstige leden zich allemaal nog genoeg herkennen in de tradities en gebruiken op de club. ... ...

Cultuur, dus.
    Oftewel: bij voetbalclubs is multiculturalisme een slecht idee.
    En bij voetbalclubs gaat het om niets en zijn de aanwaaiers ook nog eens volkomen vrijwillig daar.
    En de aanwezigheid van allochtonen in de rest van de maatschappij heeft nul komma niets vrijwilligs wat betreft degenen die er mee om moeten gaan: de gewone blanke Nederlandse bevolking.
    Dus daar zal het nog oneindig veel sneller en heftiger misgaan.
    Volgens dit proces:

... Het is te makkelijk om te zeggen dat iedereen gewoon gelijk is. Van Haaften, vanaf februari beleidsmedewerker van de gemeente Waddinxveen: 'Etniciteit is een belangrijk kenmerk. Voor veel mensen vormt hun etnische achtergrond een belangrijk onderdeel van hun identiteit. Dat maakt dat gelijkgestemden elkaar opzoeken volgens het soort-zoekt-soortprincipe. Dat is de mens eigen. Het is prettig om onder gelijkgestemden te zijn, dat alles gaat zoals je dat gewend bent. Dat principe vervult een psychologische behoefte en bevestigt je sociale identiteit.'
Ook loopt de rekrutering van leden of bestuursleden lvaak via persoonlijke lijnen, zegt Van Haaften. 'In zo'n homogene club gaan veel zaken vanzelf, wat overigens niet wil zeggen dat er aversie is tegen mensen met een andere achtergrond. Het is onze gewoonte om naar dezelfde mensen toe te trekken.

Nu nog even bepalen hoe je dat neerzet op een vergelijkende schaal, op welke punten het proces naar volledige sociale segregatie inzet, en tot de conclusie komen dat zwarten, met hun "slavernij"-obsessie (= weerzin wegens achterlopen), en moslims, met hun superieure Allah (en weerzin wegens achterlopen), ruimschoots over dat kantelpunt zitten, en we zijn eindelijk klaar voor de conclusie en oplossing.
Geografisch segregatie.
Of burgeroorlog

.
Oftewel: multiculturalisme is niet alleen niet-bestaand, het streven ernaar is een maximaal slecht idee.
De Volkskrant besteedt dus weer ...

... een hele pagina op een prominente plek (pagina 3) aan dit maximaal slechte idee.

Naar Sociologische krachten

, of site home

Bronnen bij Multiculturalisme en cultuurrelativisme: erkenningen

15 mei 2013