Bronnen bij Sociologische begrippen: politieke correctheid, bedreigd

Hoe krachtig de greep is die de politieke-correctheid op media en meningsvorming heeft, blijkt zodra ze ook maar ook maar enigszins bedreigd lijkt te gaan worden. Kort achter elkaar verschenen twee artikelen over die bedreiging. De eerste (Volkskrant.nl, Opinie, 05-11-2013, door Bart Smout, schrijver en columnist voor Volkskrant.nl):

'Iemand onschadelijk maken? Noem hem of haar politiek correct'

Achter het gebruik van 'politiek correct' als scheldwoord schuilt een achterland waarin het geloof in het emancipatie-ideaal is opgezegd, schrijft columnist Bart Smout.

Tussentitels: Een politiek correct iemand is een beetje bedorven. Zijn opvattingen worden impliciet afgedaan als ouderwets, achterhaald, versleten. Als een pak verzuurde yoghurt dat nog in de koelkast staat en nu echt moet worden weggegooid.
Tegen feministen wordt vaak op de volgende manier gereageerd: 'Wat zeuren jullie nou? Jullie zijn al nagenoeg gelijk aan mannen.

Politiek correct. Het is een soort scheldwoord geworden. Krijg je het naar je hoofd geslingerd, dan is het spullen pakken en wegwezen. ...

Welke beweringen meteen al een groot vraagteken oproepen: Hoe kan de politiek correctheid belachelijk gemaakt worden, als de politieke-correctheid zelf bepaalt wat er in de media staat? We hopen op voorbeelden, en de eerste komt in de volgende alinea:

Afgelopen weekend stond er een groot interview met Sunny Bergman in Volkskrant Magazine, naar aanleiding van haar nieuwe boek Sletvrees. In dat interview vertelt Bergman dat verschillen tussen man en vrouw volgens haar vooral cultureel zijn bepaald,

Hé, dat is een voorbeeld van politieke-correctheid in de media, niet van bestrijding van de politieke-correctheid.
Volgende zin:

... een opvatting die in de verdrukking raakt doordat het biologisch determinisme aan terrein wint.

Maar waar dan?

Bergman: 'Wie zich wel druk maakt over dat stomme neuroseksisme, krijgt te horen dat hij politiek correct bezig is. En politiek correct bezig zijn is het ergste wat je kunt doen.'

Andere voorbeelden dan:

Andere voorbeelden: zeggen dat immigranten gelijkwaardig zijn aan geboren Nederlanders.

Dat is weer een poltike-correcte mening die je iedere dag in de media hoort. De bewering dat immigranten niet gelijkwaardig zijn haalt sowieso de media en niet en als het dat wel zou dan in het kader van het proces dat tegen die persoon begonnen gaat worden wegens racisme. Aangevuurd door de media.
Nog meer voorbeelden:

Beweren dat kunst een cultuur kan verheffen, en daarom best wat subsidie mag krijgen. Ex-gevangenen, waaronder ook veroordeelde pedofielen, een tweede kans gunnen: erg politiek correct en bovendien levensgevaarlijk. En tot slot: dierenleed willen tegengaan en de bio-industrie bekritiseren.

Allemaal voorbeelden van poiltieke-correctheid in de media. Waar blijft nu dat voorbeeld van bestrijding van politieke-correctheid in de media? Of dit dan toch:

Zo kan het gebeuren dat er harde maatregelen tegen onaangepaste buitenlanders worden geëist terwijl het aso-gedrag van Barbie en haar vriend juist een platform krijgt.

Het eerste is dus weer iets dat absoluut niet in de media gevonden kan worden. Integendeel: het verdrinken van economische gelukszoekers in de Middellandse Zee leidt tot oproepen om ze in Afrika te gaan ophalen.
Maar dan toch eindelijk, volgende op dat laatste citaat:

... terwijl het aso-gedrag van Barbie en haar vriend juist een platform krijgt.

Ahhhhh ... Het vertonen van Barbie en haar vriend is bestrijding van de politieke-correctheid door haar te bestempelen als ouderwets en versleten ...
Een kleintje misschien, ter inleiding, waarop natuurlijk de ernstigere gevallen volgen. Een opbouw in het verhaal.

Het belangrijkste ideaal dat wordt stukgeslagen, is dat van de emancipatie.

Maar meteen zijn we weer terug bij de politieke-correctheid zelf.

De belediging 'politiek correct' komt voort uit de overtuiging dat het emancipatieproject is mislukt. Of in ieder geval zijn grenzen heeft bereikt. kan, is dan politiek correct.

Maar waar? Of door wie/ Stop eens met dat verstopperjte spelen. Wie bedreigt het emancipatieproject?

Tegen feministen wordt vaak op de volgende manier gereageerd: 'Wat zeuren jullie nou? Jullie zijn al nagenoeg gelijk aan mannen. De reden dat er geen complete gelijkheid kan bestaan, is omdat er nou eenmaal fundamentele biologische verschillen bestaan. Die overbrug je niet.'

Door wie? De Volkskrant staat al weer wekenlang vol met artikelen die stellen dat het verschil tussen man en vrouw toch echt alleen komt van het geven van roze en blauwe sokje in de baby-wieg. Onder andere van ene Asha ten Broeke

, maar ook dus van die van de genoemde Sunny Bergmann. Geen artikel gevonden dat het bovenstaande beweert.
En nog meer gedram:

Eenzelfde soort redenering gaat op voor migranten, alleen zou dan het cultuurverschil onoverbrugbaar zijn. 'We hebben het geprobeerd,' is de algemene teneur, 'maar de culturele verschillen zijn te groot om de ongelijkheid weg te nemen. Dus moet je het ook niet langer proberen. Dat is een verspilling van geld en arbeid.'

Absoluut niet te vinden in de Volkskrant. Noch in Trouw, NRC Handelblad, Vrij Nederland, De Groene Amsterdammer, enzovoort, en zelfs slechts uiterst zeldzaam in, zwakkere verwoordingen, in Elsevier of De Telegraaf - maar die tellen niet mee want niet gelezen door fatsoenlijke mensen. En de elektronische media hoef je al helemaal niet aan te denken - die zijn zo politiek-correct en multiculturalistisch als de pest: iedere tweede op straat geïnterviewde is neger of moslim. Behalve als het gaat om negatieve zaken als bijvoorbeeld schooluitval - dan valt er geen neger of moslim te bekennen.
Iets dat Bart Smout, in wat kennelijk een vlaag van ietwat verminderde verstandsverbijstering is, helemaal aan het einde van zijn filippica toegeeft:

Dat minderheden vroeger misschien te veel steun kregen vanuit het emancipatie-ideaal, daarover valt te discussiëren.

Een sterke kandidaat voor "understatement van het jaar". Gevolgd door:

Maar de emancipatie-scepsis die nu regeert is ronduit lelijk. En ruikt bovendien veel zuurder dan dat pak yoghurt in de koelkast.

Een laatste herhaling van het diep stilzwijgen rond waar die scepsis dan wel te vinden is.

Dat was Bart Smout. Maar voordat we het probleem zelf gaan oplossen, eerste nog een tweede poging, dit keer in de gedrukte krant, en nog wel in het chique opinie-katern Vonk. Daar zal de waarheid vast wel boven water komen (de Volkskrant, Vonk, 09-11-2013, door Sterre Lindhout):

Nu zegt echt iedereen wat hij denkt

De een wil niet terug in het politiek correcte hok. De ander neemt het niet meer dat allochtonen de kop van jut zijn.

Nou zeg, dat is een weinig veelbelovend begin. Dat is precies het verhaal van die Bart Smout.
De tekst dan maar:

In sprookjes gebeuren belangrijke zaken vaak drie keer. Dan weet zelfs de minst scherpzinnige toehoorder: het is menens. Nederland werd drie keer beschuldigd van racisme, drie keer in twee weken tijd. De Raad van Europa vond dat Nederland discrimineert op de arbeidsmarkt, de Verenigde Naties openden de aanval op Zwarte Piet en Amnesty beschuldigde de politie van etnisch profileren, het op kleur selecteren van potentiële verdachten.

Ook weer als Smout: Alleen maar bewijs van de absolute dominantie van de politieke-correcheid, want deze verhalen werden in de elektronische media breed uitgemeten zonder een woord van kritiek. Of kritische kanttekening. Waar ze bij niet politiek-correcte meningen als die van Geert Wilders absoluut niet zuinig mee zijn.
Maar hier zijn dan toch de eerste echte daders van de bestrijding van de politieke-correctheid:

... trok een boze meute uitgedost als Zwarte Pieten, met de gehekelde rode lippen en gouden oorringen, naar het Malieveld, als pauwen die hun staartveren tentoonspreiden om hun territorium af te bakenen. Ze waren boos op Verene Shepherd, de buitenlander die kritiek durfde te hebben op 'ons onschuldige kinderfeest'.

Ah, dat zijn dus de schurken. De mensen die Zwarte Piet willen behouden. Heel foute mensen:

Schrijver Arnon Grunberg vergeleek de Nederlandse reactie op de beschuldigingen met die van de Oostenrijkers in de jaren tachtig toen Kurt Waldheim, voormalig secretaris-generaal van de VN en beoogd Oostenrijks presidentskandidaat, bleek te hebben gelogen over zijn rol in de Tweede Wereldoorlog.

Maar natuurlijk. Want als je voor Zwarte Piet bent, ben je natuurlijk ook in staat om Joden te vergassen.

De reacties leggen een conflict bloot dat over meer gaat dan Zwarte Piet. Maar waarover precies? Waar komt de agressie vandaan?

'Agressie' ... Kennelijk zijn de wagons al volgeladen - de douchekoppen is de gaskamers sissen al.
En hier zijn wat nadere specificaties van de gaskamerbeulen:

Je kunt het zien als momentum van de onderbuiksprekers, de voorlopige apotheose van de aanval van het ontevreden autochtone volksdeel, dat sinds een jaar of tien de multiculturele samenleving belegert. Het is het gevolg van de weg die Frits Bolkestein insloeg toen hij eind jaren negentig het politiek correcte denken aanwees als schuldige voor de mislukte integratie van allochtone Nederlanders.
In de Multatuli-lezing in 2000 verkondigde Bolkestein dat 'een multiculturele samenleving geen realistische en geen wenselijke optie is'. Hij haalde bij die gelegenheid Paul Schnabel aan, toenmalig directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau, die op basis van cijfers stelde dat immigranten die zich het meest aanpassen aan de Nederlandse cultuur de succesvolste zijn. 'Het zijn harde woorden', schreef Bolkestein in 2000 in NRC Handelsblad, 'maar er schuilt volgens mij veel waarheid in.' Eerder in hetzelfde jaar had socioloog Paul Scheffer Nederland gewaarschuwd dat zich een multicultureel drama voltrok - zonder dat de Nederlandse politiek een vinger uitstak.
Pim Fortuyn, de man die, in de woorden van zijn volgelingen, 'eindelijk durft te zeggen wat wij al jaren denken', bracht de boodschap van Bolkestein naar de vinexwijken en galerijflats.

Dat zijn dus de daders die de politiek-correcten belasteren.. En dus de gekleurde immigranten afvoeren naar de gaskamers.
En in wat recentere tijden ook deze mensen natuurlijk:

... door de LPF, Trots op Nederland en de PVV,

Ja, dat was heel vervelend dat die meningen niet konden worden geweerd uit de Journaals, want je mag geen politici meer censureren. Althans, niet door ze helemaal te weren, zoals in de tijd van Hans Janmaat. Het moet nu beperkt blijven tot zwartmaken in actualiteitenrubrieken en talkshows.
Maar er is nog wat bijgekomen:

Ook de racistische scheldpartij op het Twitter-account van zangeres Anouk, die naar aanleiding van haar kritiek op Zwarte Piet veelvuldig 'negerhoer' naar haar hoofd kreeg, kun je zien als uiting van deze post-politiek correcte houding.

En zo zijn we ten lange leste, na heel heel wegdraaien en impliciet ontkennen, gekomen bij het pijnpunt dat de oorzaak is van alle gewee en geklaag: Twitter. Oftewel: het internet.
    Het internet is de plaats waar de media niet kunnen censureren. Waar ze niet kunnen propaganderen. Waar hun ideologie eigenlijk helemaal niets ze zeggen heeft.
    Men heeft er dusdanig de pest over is, dat men het niet wil noemen bij het bestreken van de gevolgen die het heeft. De kop: 'Nu zegt echt iedereen wat hij denkt' slaat absoluut niet op de gewone, reguliere, media. Dat slaat op het internet. En alle klachten van Bart Smout, journalist, slaan ook niet op de reguliere media. Die slaan ook op het internet.
    Het internet is een bedreiging voor de politieke-correctheid. Het is een bedreiging voor de houdgreep van censuur op de berichtgeving die de politieke-correctheid op de reguliere media heeft.
   Op het internet kunnen de mensen die Zwarte Piet willen behouden dat zeggen. Niet in de reguliere media. Die brachten de universele boodschap dat Zwarte Piet "Fout!" is. Op het internet kunnen mensen zeggen dat de "multiculturele samenleving" totaal mislukt is. Niet in de reguliere media. Op het internet kunnen mensen zeggen dat het belachelijk is dat een notoire hardrijder die in een gewone straat een jongetje doodrijdt, buiten de gevangenis blijft en gewoon te hard kan blijven rijden Niet in de reguliere media.
    En wat het allerergste is: de mensen die dit soort dingen op het internet zeggen, zijn veruit in de meerderheid. In het geval van Zwarte Pier zelf tussen de 85-15 en de 90-10.
    En dat is het echte pijnpunt dat de aanleiding is voor de stukken in de Volkskrant: de gebleken nederlaag.
    Het einde van de domnatie over de publieke opinie.
    De strijd tegen Zwarte Piet was een brug te ver.
    Daar waar de imbeciele opinies over de (absolute) gelijkheid der vrouwen, de (absolute) gelijkheid der culturen, de goedheid van misdadigere enzovoort, dat allang hadden moeten zijn.
    Blijft over de vraag hoe heeft heeft kunnen gebeuren dat de opinie van de gewone burger op het internet zo sterk is gaan afwijken van de meningen van de politieke-correctheid en haar media. Ook de oorzaak daarvan ligt voor een belangrijk deel op het internet. want het is één ding om aan den lijve te ondervinden dat de wereld niet is zoals voorgespiegeld als door PC en media. Het is al weer een ander ding om door het internet die ervaringen te kunnen delen. Maar minstens net zo be;lagrijk is die ervaringen en gevoelens goed verwoord te zien. hetgeen dus een taak is van de intellectuele elite. Die dus vrijwel volledig verstek heeft laten gaan ,en sterker, het kamp van de vijand vormt. Die dus mede haar macht uitoefent door de enkele dissidenten in eigen sociale klasse dood te zwijgen en te censureren.
    Dat kan niet meer. Sinds het internet.
    Op het internet kan een enkele dissident met een computer iedereen bereiken.
    En tegenwoordig zijn er steeds meer van dit soort enkelingen. Zodanig veel dat ze zich deels al hebben samengevoegd in groepjes. Hier is de reactie van één van de leden van zo'n groepje, op de owee-klachten van Bart Smout (GeenStijl.nl, 09-11-2013, door A. Nanninga,

Oh nee he. De Policor Revival is hier

Het spook van de jaren negentig is terug van nooit helemaal weggeweest. We worden weer politiek correct met ons allen. Politiek correct (policor, voor vijanden) zat in het verdomhoekje nadat deze gevaarlijke denktrant culmineerde in de moorden op Fortuyn en Van Gogh. Maar policor is terug, heeft hernieuwd zelfvertrouwen en begint zelfs van zich af te bijten. Wat is politiek correct en waarom is het erg? Leggen we graag even uit. Policor neemt om te beginnen een loopje met de feiten. Feiten dienen selectief benoemd te worden. Bijvoorbeeld: de Marokkaanse afkomst van een crimineel benoemen is niet politiek correct, want de afkomst doet er niet toe. Maar als een Marokkaanse acteur een Gouden Kalf wint, dan dient die afkomst juist zeer benadrukt te worden want dan is hij een positief rolmodel. ...

Dit is voor een redelijk mens al een moment om misselijk te worden. Want wat een onvoorstelbare gorigheid is alleen dat al, als je het zo beschreven ziet. Zonder één enkele vorm opsmuk. Juist door dat gebrek aan opsmuk.

Dan zijn er nog de woorden waarméé dingen eventueel benoemd mogen worden. Dit is een arsenaal aan eufemismen en verwrongen nieuwspraak, bedoeld om feiten die echt niet vermeden kunnen worden zo zacht omhuld mogelijk de hersenpan van de toehoorder of lezer binnen te laten glijden. Bekende voorbeelden zijn natuurlijk de medelanders, de kansenjongeren en de interculturele medemensen.

Aanleiding voor nog meer misselijkheid. en hier is er een schier oneindige hoeveelheid van.
En tenslotte in het drieluik van de inleiding:

Wat wel en niet benoemd mag worden en met welke woorden beslist de policormens zelf, en wie zich er niet aan houdt is automatisch fout.

Op dit moment zou je volgaarne ze collectief in de Noordzee dumpen. Vlak bij de kust, zodat ze nog terug kunnen zwemmen. Maar op een plek met flink veel kwallen. Hoewel het natuurlijk de vraag is wat de grootste kwallen zijn en wie dan wie vergiftigt ...
Maar mevrouw Nanninga is nog lang niet uitgeschreven. Dit was slechts een warmlopertje voor het offensief. Hier zijn de eerste serieuze granaten:

Wat ons brengt op het volgende punt: policor is niet zozeer een mening, want het palet aan opiniemeningen kan ons niet rijk genoeg geschakeerd zijn, maar een denkraam. Wie meent dat de grotere criminaliteit onder jonge marokkanen veroorzaakt wordt door armoede en cultuurverschillen is een beetje een mallerd, maar hee, vrij land, ieder zijn mening. Wat policor echter doet in een fatsoensmensenhoofd is niet een gedachtengang of mening baseren op feiten, nee, het selecteert en mutileert de feiten om in zijn policor wereldbeeld te passen en vormt dán een mening.

Precies zoals het op deze website ook al beschreven is onder het motto "ideologie"

Geschiedvervalsing over onwelgevallige zaken is daar ook een deel van, zie bijvoorbeeld het gedoe met het slavernijverleden en het ten onrechte benadrukken van de rol van vrouwen in de wereldgeschiedenis.

Regelrechte leugens, zijn de regel en niet de uitzondering. Er zijn op deze website al talloze langsgekomen.

En daar wordt het link want Homo Policorrectus beschouwt andersdenkenden niet als mensen met een andere mening maar als Fout. Op basis van een subjectief, door hemzelf bepaald waardeoordeel en een onvolledige selectie van feiten. Wie het niet eens is met een politiek correct mens hééft het niet fout, nee, hij IS fout. En dit rechtvaardigt onder andere (lijst is niet volledig) negeren, uitlachen, belasteren, stalken, haten, demoniseren, godwinnen, bespugen, doodvermoorden, kapotmaken, adverteerder- en werkgeverbellen en/of bedreigen.

En daar is nauwelijks een woord aan overdreven. Al die dingen heeft de redactie ervaren ten tijde van haar activiteiten op het inmiddels opgeheven Volkskrant-weblog, gevuld tot de nok met politiek-correcten. Inclusief de voorlaatste op het lijstje: het bellen (beter: schrijven) van de werkgever.

Daarom was het wel zo prettig dat policor een beetje lam in de touwen hing de afgelopen jaren. Het kost twee levens maar dan word je als concept ook wel vrij duchtig uitgekotst, maatschappijbreed. Natuurlijk was er veel gesputter over 'polarisatie' omdat mensen eindelijk eens voor hun mening durfden uit te komen. En gemauw over 'de toon van het debat', want ja, als je inhoudelijk wordt weggevaagd kun je het maar beter over De Toon gaan hebben. Maar de vrijheid van meningsuiting, ook een slachtoffer van policor, werd in ieder geval flink in ere hersteld. Niet dat die vrijheid er voorheen niet was, maar mensen durfden er geen gebruik van te maken uit angst te worden versleten voor 'fout' met alle hierboven genoemde gevolgen van dien.

Alweer: het kan zo de geschiedschrijving in.

Ha, dat luchtte op. Kritiek, benoemen, discussie, opkomen voor de eigen cultuur, normen en waarden, het werd allemaal wat meer gemeengoed. Ondanks de verschrikte behoudendheid van oude media, oude politiek en oude babyboomers.

En hier is mevrouw Nanninga zelfs te positief, volgens deze redactie. Er kon wel meer gezegd worden, maar er was nog steeds absoluut geen spraken van een gelijk speelveld. Voorstanders van vrij immigratie, en dat zijn ze allemaal want geen van hen wil een limiet stellen, krijgen volop de ruimte en geen enkel weerwoord in de elektronische media. Tegenstanders kunnen rekenen op een derdegraads verhoor.
Dat was de geschiedschrijving. Nu de huidige situatie

En nu? Wij weten ook niet waar het opeens vandaan komt maar policor is weer aan een opmars bezig. We zien het aan de ZwartePietdiscussie, waarin Nederlanders door nieuwkomers en enkele cultuurrelativisten wordt gevraagd hun tradities op te geven.

De mislukking waarvan de aanleiding voor de stukken van de PC'ers.
En dan nu de ware achtergrond van die stukken:

Wat dacht u van een grote mok warme NEE. Met een gawegkoekje erbij. Ga eerst maar eens integreren en de tradities van een gastland respecteren, alvorens te willen meepraten over de viering van die tradities.

Dit soort woorden zijn de woorden die de tegenpartij dodelijk raken. Er is geen weerwoord mogelijk. Dat ze dan ook niet geven. Ja, in de vorm van verdekte stukjes die je alleen kan begrijpen door deze achtergrond te kennen. Hier wordt de multiculturele samenleving en de politieke-correcheid volkomen lek geschoten. Door iemand die net zo verbaal vaardig is als de gifmengers die de media beheersen.
Om dit onderwerp te besluiten met:

We zien het aan de terugkeer van de Godwin, een discussietactiek die achter een cordon sanitaire vertoefde maar nu weer kwistig in stelling wordt gebracht tegen met name de PVV. Die, denk aan het politiek-correcte taalgebruik, meestal omfloerst wordt aangeduid als 'bepaalde politici/politieke partijen'. Jaja, Policor nieuwe stijl is nog steeds even laf als voorheen.

Zie dus ook de bovenstaande stukken: direct aanvallen durft men niet. De tegenpartij heeft dezelfde wapens, en bovendien heeft ze een essentieel strategisch voordeel:: zo torent boven de tegenpartij uit op de hoogvlakte van de waarheid en de werkelijkheid. De poltieke-correctheid verkeert in het laaglandmoeras van religie en ideologie.
Mevrouw Naninnga pikt ook nog even de gender-relfeministen mee:

We zien het aan het oplevende gemekker van feministen, die zich druk maken over neukbaarheid, roze speelgoed, sekspillen, feminisme in films, sletvrees en stratenvernoemingen naar vrouwen. Vrij, welgesteld en progressief zijn ze. En ze schoppen tegen hun zelfbedachte grote boosdoener: de witte man. Wel zo veilig, want de echte gevaren waar vrouwen anno 2013 aan blootgesteld worden komen uit de islam en moslimmannen loop je beter niet voor de voeten. Daar zitten lange tenen aan namelijk en de gevolgen zijn dan heel wat vervelender dan meesmuilend uitgelachen worden bij Pauw en Witteman. Deze zelf opgelegde politiek correctheid is natuurlijk ingegeven door ijdelheid en, wederom, lafheid en zeer gevaarlijk.

Allemaal voltreffers:

Waarom? Omdat hun narcistische gezanik ertoe leidt dat emancipatie als voltooid wordt beschouwd, als iets van kibbelende vrouwtjes onderling, als lachwekkend gemiep over non-issues. Hoe veel witte mannen, die tot onderdrukker worden gebombardeerd vanwege een speelgoedfolder, zullen nog zin hebben om zich serieus te buigen over de problemen van daadwerkelijk onderdrukte vrouwen? Mens ga koken. Het feminisme is door policor vrouwtjes gekaapt en kapotgemaakt om een podium voor hun eigen munttheeprobleempjes te scheppen en daarmee trappen ze verdrukte moslima's voorgoed terug in hun cultureel-religieuze isolement.

Policor is een gevaar.

Hier is zo'n policor vrouwtje met een gevaarlijke mening - de al genoemde Asha ten Broeke (de Volkskrant, 13-09-2013, column door Asha ten Broeke, wetenschapsjournalist):

Een plekje in de hel

Er is een speciaal plekje in de hel voor mij. En niet alleen voor mij: alle andere progressieve feministen die niet publiekelijk de schurft hebben aan de islam mogen ook komen. Deze uitnodiging werd afgelopen week verstrekt door de Britse acteur Pat Condell, wiens videoblog wereldberoemd werd in heel Nederland, nadat Hans Teeuwen er in Zomergasten een fragment van had laten zien. ...

Hier is het badinerende "Ik ben GOED en iedereen die het niet met mij eens is, is hartstikke FOUT"-stijltje in levende lijve. Volkomen typerend voor het columnisme in de reguliere media. ter inleving van de al beschreven smerigheden:

... ik schrijf geen islamkritiek. Want - bekentenis - ik weet er domweg niet genoeg van af.

Het is eigenlijk een verbazingwekkende combinatie: het volkomen gebrek aan verstand tezamen met de vaardigheid om woorden te rijgen. Dat wil zegen: neurologen weten dat de twee capaciteiten op twee volkomen verschillende plekken aan de spraak worden toegevoegd, en schade aan het een, begrip en inhoud, staat volkomen los van schade aan het ander: de zinsvorming

. PC'ers lijden duidelijk in ernstige mate aan het "Schade aan het denken wordt gecomponseerd door goed functioneren van de zinsvorming"-syndroom. Nog wat voorbeelden van deze afwijking, van de soort die de typering van Nanninga volkomen waarmaakt:

Zo weet ik niet hoe ik het onderscheid moet maken tussen vrouwonvriendelijkheid omdat de Koran het voorschrijft en seksisme dat voortkomt uit mij onbekende culturele gebruiken.
    In Jemen ... is ... ook een Centrum voor de Mensenrechten dat er juist tegen strijdt. En dat zal toch niet uit louter atheïsten bestaan.
    Het lijkt me, zo op m'n boerenverstand, dan ook niet juist om alle moslims ter wereld alle teksten uit hun Heilig Boek kwalijk te nemen. De Bijbel is immers ook niet bepaald gezellig, met Zijn voorschriften over onreine vrouwen ...
    Ooit dacht ik dat ik een islamkritische mening had. Het was een paar jaar geleden, toen het in feministische kringen even heel hip was om fel van leer te trekken tegen hoofddoekjes. Dat waren me toch symbolen van vrouwenonderdrukking! Ja, dacht ik, wat slecht!
    Totdat ik een jonge meid van mijn leeftijd tegenkwam die me vertelde dat ze haar hoofd uit trots bedekte. ....

Die trots is ook die op haar vriend die als jihad-strijder naar Syrië is getrokken. Dezelfde trots over haar hoofddoek als de moeder van de Tsjarnejev's, de bomleggers van de Boston 2013. Dezelfde trots als die van de zwarte weduwen uit Tsjetsjenië. Enzovoort. Ze is levensgevaarlijk, die Ten Broeke, als ideoloog van de extremistische aanslagplegers.
De slotwoorden van Nanninga:

We willen niet terug onder de fatsoensdeken. We willen geen rekening hoeven houden met kwetsgevoelens als we feiten constateren. We willen geen gesuikerde woordjes gebruiken om in watten gewikkelde eufemismen via een scherp afgesteld respectweegschaaltje de wereld in te fluisteren. We willen geen zelfcensuur meer plegen op onze meningen uit angst om te worden verketterd door oogklepdragende moraalterroristen. Correctheid is geen mening, geen argument, geen lovenswaardig streven in het publieke debat. Politieke correctheid is de fles waar de geest van de vrijheid van meningsuiting veel te lang in gevangen heeft gezeten. En die mag er nooit meer in terug.

Waarvan akte.

Naar Sociologische krachten

, of site home

Bronnen bij Sociologische begrippen: politieke correctheid, bedreigd

9 nov.2013