. "Vervolgden" vanwege diverse vormen van clan- en stammenstrijd vallen
natuurlijk niet onder politieke vervolging, daar beide partijen dader zijn en
het geen politieke maar etnische conflicten zijn. Dit doet bijvoorbeeld iedereen
uit landen als Afghanistan, Somalië, en Soedan afvallen.
Het feit dat men doorgaat met het toelaten van aanzienlijke percentages
asielzoekers ondanks het feit dat iedereen deze cijfers kent of zou kunnen
kennen als men er naar zou willen zoeken of vragen, is een glashelder geval van
niet-reciproke solidariteit. Voortvloeiende uit ideologie, zoals de volgende
waarnemer, in de rol van het jongetje dat roept dat de keizer geen kleren aan
heeft, laat zien (uit de Volkskrant, 10-03-2011, door G. Soekhoe,
ambtenaar en een bezorgde Nederlandse van allochtone afkomst):
Een waarheid die men angstvallig verzwijgt, en daarvoor in de plaats ons het sprookje van de goedgeefse asielzoeker voorschotelt. Ook heeft het ideologische beleid elders een sterk contraproductieve werking. Want degenen uit derde-wereldlanden die bereid zijn om op pad te gaan, behoren aldaar tot de meest initiatiefrijke groep. Bovendien moeten ze een aanzienlijke hoeveelheid geld hebben om de kosten van de reis te betalen - ze horen in het land van oorsprong ook tot die degene die het wat beter hebben. En vaak hebben ze dus ook nog een gemiddeld betere opleiding Dat zijn allemaal eigenschappen die voor het land van oorsprong van grote waarde zijn. Door het opnemen van dit soort mensen, doen de westerse landen de derdewereldlanden dus ernstig tekort. En de beste vorm van solidariteit die westerse landen aan bewoners van de derdewereldlanden kunnen betonen, is het terugsturen van hun niet-westerse immigranten naar die landen. Zodat die de derdewereldlanden kunnen helpen opbouwen.
|
