Bronnen bij Westerse cultuur: man-vrouw relatiesDe ontwikkeling van cultuur en beschaving heeft een direct verband met de relaties tussen man en vrouw. De vuistregel is simpel: hoe gelijkwaardiger de rol van de vrouw, hoe beter de cultuur en hoe hoger de beschaving.Achter deze regel zitten een paar factoren. Ten eerste is daar de simpele dat een gelijke rol voor vrouwen het potentieel verdubbeld op alle vlakken waar mannen en vrouwen op min of meer dezelfde manier de gewenste functie kunnen vervullen. In maatschappijen waarin normaliter meer ongelijkheid is, neigt men naar meer gelijkheid in tijden van nood. In vrijwel alle oorlogslanden tijdens de Tweede Wereldoorlog deden vrouwen werk dat voorheen vrijwel uitsluitend mannenwerk was, zoals in fabrieken, en bleken daarin niet minder te presteren. Maar vermoedelijk nog belangrijker is de factor van de uitgebreidheid en variatie in ideeën. Vrouwen denken op een aantal gebieden duidelijk anders, zoals op het sociale vlak, en hun gelijke betrokkenheid in de maatschappij geeft dus meer variatie- en aanpassingmogelijkheden - vrijwel altijd een belangrijk evolutionair voordeel. Voor deze regels zijn een aantal observaties aan te wijzen. Zo zijn westerse maatschappijen en culturen in de moderne wereld veruit het meest feminien. En ook het meest succesvol. En binnen de westerse maatschappijen zijn de minst feminiene culturen: de Latijnse bijvoorbeeld, weer het minst succesvol. Onderstaand worden deze verschillen onderbouwd en uitgewerkt in de vorm van voorbeelden uit de diverse noordelijke en zuidelijke culturen, die in tegenstelling tot de andere noord-zuid verzamelingen, nu eens aan de slechte kant begonnen wordt (even ervan uitgaande dat je vrouwenonderdrukking kan betitelen als "slecht"). Het eerste is een overzichtsartikel, verschenen na de start van deze verzameling, waarin de hoogst politiek-correcte en zeer multiculturalistische Volkskrant het verschijnsel belicht aan de hand van een specifieke zaak: het kindhuwelijk, wat natuurlijk per definitie een geval van uithuwelijken is (de Volkskrant, 11-10-2012, door Rob Vreeken):
Zo daar hebben we onze sociologische en culturele trends: hoe minder westelijk, hoe erger. Hier is het overzicht:
Overigens is de houding van de Volkskrant en met deze auteur hoogst hypocriet: de Volkskrant in het algemeen propageert het de ideologie dat er geen niveauverschillen tussen culturen zijn, en dit er een zo overduidelijk voorbeeld van, dat je wel stekeblind moet zijn om het te kunnen negeren. En deze auteur, Rob Vreeken, is specialist aangaande de Arabische wereld, waarbij hij de standaardhouding van de politiek-correcte en multiculturalistische ideologie hanteert: "Het zijn mensen net als u en ik". Met als hoogtepunt "De boerka is geen enkel probleem want een teken van verlichting" 
.Maar, beweren de apologeten van de islam, de toestand gaat wel vooruit - dus hier, tussengevoegd, een bericht van een paar jaar later (de Volkskrant, 10-03-2014, van de buitenlandredactie):
Ja ja, het verdrijven van Saddam Hoessein heeft geleid tot grote vooruitgang ... En voorbeeld van de systematiek (de Volkskrant, 09-07-2015, van verslaggever Rob Vreeken):
Kortom: de cijfers moeten met factoren tussen 2 en 10 vermenigvuldigd worden. En de volgende figuur...:
... met flink wat blauw gekleurde gebieden aangevuld - bijvoorbeeld op de plaatsen van die bruine cirkeltjes Met natuurlijk:
Meer van dat soort verschijnselen zijn verzameld onder de noemer "Barbaarsheid" 
, en door deze bijdrage valt nu pas op dat de meeste van die barbaarsheden
zijn gericht tegen vrouwen.Nu een paar individuele gevallen. En beginnende met het allerslechtste exemplaar, en dat is natuurlijk de creoolse cultuur - aangezien daarin de mannen hun vrouwen doodgewoon laten stikken wat betreft de opvoeding van de kinderen (de Volkskrant, 03-12-2011, door Berend Jan Bockting):
Eindelijk een multiculti-programma bij de NTS dat ergens op slaat, en niet gaat over couscous of buikdansen, of Mijn moskee is top verkondigt.
Het is niet alleen een taboe onder Antilianen, maar ook onder Nederlanders. dat wil zeggen: politici, bestuurders, de media, sociale en andere wetenschappers, en de hele rest van multicultureel Nederland.
En ook dit hoor je alleen als je mensen uit die kringen kent. Zoals de redactie ooit heeft mogen meemaken. We hebben dit maar aan het begin van de verzameling geplakt, om tegenspartelen in de vorm van "het zijn maar incidenten" te voorkomen. Want tot nu toe was men er in geslaagd dit zeer belangrijke en voor het begrip van vele ander zaken essentiële cultuurverschijnsel te verdoelen. Het kwam natuurlijk met grote regelmaat langs in interviews met zwarte artiesten en dergelijke, maar over het "geen vader" werd verder nooit doorgevraagd. Taboe. Er gebeurt zelfs het omgekeerde. Op het ogenblik, 2012, zwerft er door de reclameblokken een spotje voor het een of ander babyproduct waarin een BN-moslim belt met een BN-neger (BN = Bekende Nederlander). Volstrekt propagandistische en cultuurvervalsende onzin. Dit zijn de twee culturen met de slechtste vaderzorg bij elkaar. Hier is een voorbeeld van zo'n zwart voorkomen in de media, in de vorm van een vele pagina's lang interview in Volkskrant Magazine (Volkskrant Magazine, 19-03-2011, door Sara Berkeljon
Een elektronische zoekactie op het voorkomen van het woord "vader" in het interview leverde het bekende resultaat: "Nul keer gevonden". Niet één keer komt de term "vader" voor, en met name de afwezigheid van de vraag ernaar door de interviewer is verbijsterend. Met slechts één verklaring: men weet het al, en het is taboe. En nog wat mogelijke smoezen afwerkend: het ligt niet aan Nederland of hun korte verblijf hier (de Volkskrant, 23-06-2009, door Philippe Remarque):
En zwarten mogen dan over allerlei andere dingen terecht klagen, dit hebben ze toch volledig zelf in de hand. Maar dat het zowel in Nederland als het toch ze heel andere Amerika op precies dezelfde manier gaat, heeft natuurlijk een gemeenschappelijke oorsprong (de Volkskrant, 16-11-2011, door Kees Broere):
Het is geen Nederlandse kwestie, het is geen Amerikaanse kwestie ... Het is een creoolse kwestie. Op zijn minst cultuur en met mogelijk een bijdrage van de genen. En het is iets met een aantal ernstige neven- en bijverschijnselen. Met als eerste direct-gerelateerde (lees over de eerste twee kopregels heen) (de Volkskrant, 18-01-2010, door Philippe Remarque):
Het zijn twee aspecten van hetzelfde: tienerzwangerschap en alleenstaande moeder. Met de voorspelbare gevolgen, deels vermeld in het midden van het artikel:
En nu de citaten uit het begin:
Zonder twijfel is het waar dat de zwarten in Amerika op een manier zijn behandeld waar voor het woord "schandalig" ruim onvoldoende is. Maar de verhalen over creolen in de rest van de wereldlaten zien dat dat, in ieder geval nu, allang niet meer het het verhaal is, waarschijnlijk zelfs niet meer dan een substantieel maar ondergeschikt deel. Waar het nu om gaat zijn de eigen culturele gewoontes, en die zijn duidelijk niet opgedaan in Amerika. Want creolen over de hele wereld vertonen hetzelfde patroon in gedrag. Een aantal van hen durft het ook wel te zeggen:
En in Nederland valt op wat kleinere schaal precies hetzelffde waar te nemen. Ze hebben het altijd over de alleenstaande moeders in Rotterdam. Onzin. Het zijn de alleenstaande neger-moeders in Rotterdam. Met als essentieel verschil dat het geen zin heeft beleid te maken op de groep "jonge meisjes in Rotterdam". Nee, je moet beleid maken op de groep "jonge neger-meisjes in Rotterdam", of nog beter: "neger-meisjes". En beleid is nodig, want zonder ingrijpen gaat dit eindeloos door, zoals Amerika bewijst. Nog een voorbeeldje daarvan (de Volkskrant, 19-06-2012, door Stieven Ramdharie):
Enzovoort. Net als in één van de nummers van Elvis Presley: In the getto:
Het artikel noemt het leed van Amerika's zwarte, gebroken gezinnen. "How about" is de Amerikaanse uitdrukking om een reactie mee te beginnen die het voorgaande weerlegt: How about het leed dat door zwarte, gebroken gezinnen aangericht aan Amerika. daarover zo meteen meer. Maar eerst de direct gerelateerde man-vrouw zaken. Zoals dit (de Volkskrant, 16-04-2007, door Larissa Pans e.a.):
Deze bitch-houding tegenover de vrouw afkomstig komt regelrecht uit de creoolse cultuur, de hip-hop, rap enzovoort
. En dit ziet er nog relatief onschuldig uit.En tussen twee haakjes: dat is dus de enige manier waarop de normale media wel eens aandacht aan dit soort zaken besteedt: in stukken die gaan over "Dat ... niet zo erg is", "Er zijn ook ... die niet aan ... doen", of, zoals hier "Het verschijnsel ... wordt bestreden". Zonder het eerder ooit over het verschijnsel gehad te hebben. Taboe. De overspelige huwelijksmoraal is een van de talloze zaken die gewoonlijk aan de slavernij en de discriminatie en de blanken worden toegeschreven (de Volkskrant, 02-07-2013, door Kees Broere, correspondent in Nairobi):
De overspelige huwelijksmoraal komt regelrecht van het thuiscontinent, en lijkt bijna wel in de genen te zitten. En als ander direct gerelateerd verschijnsel (de Volkskrant, 10-01-2011, van verslaggever Iñaki Oñorbe Genovesi):
Verkrachting. Niet zo maar een enkel geval horende bij de normale statistieken, maar eruitspringend. Systematische verkrachting. Dit soort verkrachting (vijf berichten uit diverse jaren achter elkaar, om iedere tegenwerping uit te sluiten) (Volkskrant.nl, 03-04-2008, ANP):
En (de Volkskrant, 31-07-2008, van correspondent Kees Broere ):
En (de Volkskrant, 23-10-2008, van verslaggeefster Natalie Righton):
En (de Volkskrant, 16-04-2010, van een verslaggever):
En (de Volkskrant, 12-04-2012, van de buitenlandredactie):
Nog even terug naar het geval van Haïti. Dat ligt op een eiland tezamen met de Dominicaanse Republiek. Haïti is het land van zich vrijgevochten hebbende (van de Fransen) slaven, en de eerste streek waar dit op die schaal in gebeurd. In feite is Haïti al enkele honderden jaren cultureel geïsoleerd van Afrika. En het is het land waar ze het langst het meest het voor zichzelf voor het zeggen hebben gehad. Geen betere plek om betere eigen culturele gewoontes te ontwikkelen. En het is niet gebeurd. Het is de enige plek in de wijde omtrek waarin systematische verkrachting een voorkomend verschijnsel is. En het blijkt steeds erger te kunnen (de Volkskrant, 03-08-2012, door Sarah Venema):
Barbaren. Tussendoor even iets dat wat minder direct man-vrouw lijkt te zijn, maar er in de praktijk keihard aan vastzit. Want het is een al enkele decennia aanvaard feit dat seksueel geweld in hoge mate gaat over macht. Amerika heeft ook zijn derde wereld (e Volkskrant, 08-09-2008, door Philippe Remarque):
Zo'n beetje de meeste kenmerkende creoolse samenlevingsvorm: de jeugdbende. Overal ter wereld waar ze grotere groepen vormen, zijn er jeugd- en straatbendes ontstaan. Met als enige echte concurrentie die van de latino's, een groep met een bijna net zo slechte vrouwencultuur. Maar voor we toekomen aan de latino's, eerst de grote concurrent van de creolen aangaande de behandeling van vrouwen: de moslims. Daarover wordt over het algemeen minder moeilijk gedaan dan die door creolen, en op deze website is er al veel verzameld - hieronder daaruit een selectie, voornamelijk zonder verder commentaar (de Volkskrant, 13-03-2009, column door Nausicaa Marbe):
En (de Volkskrant, 22-07-2009, column door Evelien Tonkens, hoogleraar burgerschap):
Tevens twee voorbeelden van de "Het is zo erg niet want ze doen er veel aan"-vormen van berichtgeving. Dagblad De Pers was het enige medium dat hier weinig last van had (Dagblad De Pers, 20-07-2009, door Arnold Karskens):
Ook uit die streken (Volkskrant.nl, 08-01-2010, AP):
En (de Volkskrant, 24-03-2010, van correspondente Natalie Righton):
En (Dagblad De Pers, 18-05-2010):
En (de Volkskrant, 10-07-2010, van een verslaggever
En (de Volkskrant, 19-10-2010, AP):
En (Volkskrant.nl, 15-02-2011, ANP, AFP):
En (de Volkskrant, 22-04-2011, Reuters, AP):
En (de Volkskrant, 14-12-2011, van een verslaggever):
En (de Volkskrant, 28-12-2011, van de buitenlandredactie):
En (de Volkskrant, 15-03-2012, AP):|
Zo, het voorlopige einde van deze deelverzameling. Er is sprake van slechts één kwestie: noem je dit nog vrouwenonderdrukking, of doodgewoon "barbarij"? Vergeten: het meest beschaafde deel van de islamitische wereld (de Volkskrant, 23-04-2014, van correspondent Arjen van der Ziel):
Natuurlijk is de rest van het artikel gevuld met politiek-correcte prietpraat over hoeveel beter het gaat worden als de gouden pot aan het eind van de regenboog eenmaal si gevonden. In Nederland mag het onderwerp niet als van toepassing op allochtone immigranten expliciet aan de orde worden gesteld - behalve in een enkel zeldzaam geval als een allochtoon het doet. Hier de creoolse Harriet Duurvoort (de Volkskrant, 18-07-2014, column door Harriet Duurvoort):
Barbaarse gewoontes. En tot slot van de verzameling "islamitische wereld", een overzicht (pewresearch.org, 08-01-2014. By Jacob Poushter
):
Waarna er nog meer tekst volgde, maar het plaatje zegt in feite alles:
Oftewel: alleen Libanon, min-of-meer een ministaatje, komt in de buurt van enigszins beschaafd, de rest is ordinaire barbarij (let op de mediaan: dat is de score waarboven en waaronder evenveel respondenten liggen ) .Overigens, ter inenting tegen eventuele propaganda afkomstig van "bestelde" politiek-correcte onderzoeken die laten zien, na "het gevraagd" te hebben aan de moslims, wat ze vinden van vrijheid voor de vrouw: daarover was hier ook een vraag gesteld:
Oftewel: als je het zo vraagt, zeggen ze dat vrouwen wel vrijheid hebben, maar dat is dus slechts sociaal gewenst antwoorden: in werkelijkheid mogen ze het niet zoals blijkt uit de eerste gegevens, natuurlijk deels door andere methoden dan rechtuit verbieden - dat heet "sociale dwang". Overigens: dit soort directe zeer politiek-incorrecte informatie kan in Nederland natuurlijk alleen verspreid worden via GeenStijl.nl
.En even nog wat bijbehorende cijfers (de Volkskrant, 25-04-2014, ANP):
Gelukkig hebben ook uit dat land in Nederland een contigent - de meeste zitten echter in Engeland, waar ze aldaar de cultuur verrijken met dit soort zaken. De derde plaats in deze competitie is meer omstreden. Zijn het de latino's, met hun macho-cultuur, of moeten we het nog steeds in het niet-westerse zoeken? Het voorkomen van direct aan het vrouw-zijn gekoppeld geweld doet aan de volgende niet-westerse cultuur de voorkeur geven: de hindoestaanse (de Volkskrant, 14-01-2006, door Simone de Schipper):
En (de Volkskrant, 29-10-2011, door Cor Speksnijder):
En (de Volkskrant, 19-10-2011, van de buitenlandredactie):
En (de Volkskrant, 03-07-2010, ANP):
Waarmee weer het niveau van barbarij hebben bereikt. Nu kan op dit punt gesteld worden dat dit laats een uitwas is - hetgeen ook klopt in de zin dat het niet de regel is. wat het laat zien is dat het gemiddelde dusdanig verschoven is, dat ook de extremen heel, extreem zijn komen te liggen. Dat gemiddelde kan heel aardig ingeschat worden daar war het niet expliciet de boodschap is, en waar het niet in een "zwaarwichtige" context wordt gebracht (de Volkskrant, 26-06-2012, door Bart Koetsenruijter):
So far, so good. Maar nu wordt het weer wat minder leuk:
En daar is het weer: de Hindoestaanse achterlijkheid. Maar dit is film, dus daar komt het goed:
De werkelijkheid is natuurlijk heel anders. heel recent speelde in Engeland een rechtszaak tegen Hindoestaanse ouders die hun dochter om precies dezelfde reden hadden vermoord. Belangrijkste getuige: de andere dochter. How about that voor een hindoestaanse romkom ... Een zelfde soort voorbeeld (VARAgids, nr. 46-2011, 17-11-2011, programma-aankondiging):
Merk op dat dit de betere kringen in India betreft, want men heeft het geld om te vliegen. Het sociologisch belang is dat deze niet-natuurlijke vorm van partnerkeuze, schadelijk is voor het nakomelingenschap, zie hier
. En indien gedurende lange tijd bestaand, schadelijk voor de genetische
gezondheid van de hele bevolking. En wie met een scherpe blik in de
hindoestaanse ogen kijkt, kan dat zien.De verschijnselen zijn zo'n hardnekkig, dat zelfs de Volkskrant lijkt te gaan deken dat het iets met cultuur te maken heeft, want ze besteden een ruime dubbelrapportage aan de twee buurlanden waarvan de grote vraag is welk zich het meest weerzinwekkend gedraagt ten opzichte van vrouwen (de Volkskrant, 31-05-2014, van verslaggeefster Sterre Lindhout):
Maar India heeft ook sterke kaarten (de Volkskrant, 31-05-2014, van verslaggeefster Sterre Lindhout):
Dat brengt dus zelfs de Volkskrant er toe om een soort van een patroon te zien:
Maar zo fanatiek was het niet, want de redactie heeft in beide artikelen gezocht op het woord "cultuur"en haar verbuigingen, en de score was een dikke NUL. Op deze plaats een cultuur die merkwaardig schizofreen is in dit en ook vele andere opzichten: de joodse. Het meest zichtbare aspect van die schizofrenie is de splitsing tussen orthodoxe en seculiere joden. Orhtodoxen lijken in veel basale apsecten op de findamnetalisten onder de andere woestijncultuur: de moslims. Geen wonder, want de islamitisch woestijngodsdienst stamt af van de joodse. Zoals onder andere blijkt uit dit verhaal (de Volkskrant, 05-09-2012, van corresepondent Rolf Bos):
Die orthodoxe joden zijn net als de fundamentalistische moslims: barbaren. Nu dan de latino's - waarvoor, omdat het bijna spreekwoordelijk is, een paar voorbeelden voldoende worden geacht (de Volkskrant, 04-09-2010, van verslaggever Iñaki Oñorbe Genovesi):
En (de Volkskrant, 01-10-2011, van verslaggever Iñaki Oñorbe Genovesi):
Een van de vele negatieve effecten van het katholiek geloof. Naast natuurlijk de overbevolking waardoor het Mexicaanse land overstroomt richting Amerika. En hier het mooie-vrouwen paradijs Brazilië (de Volkskrant, 17-04-2014, van correspondent Marjolein van de Water):
Ze weten de ogen van de westerse wereld op hun land en hun lot ... De volgende te behandelen cultuur slaan we over, omdat er zo weinig informatie over is. Dat is de Aziatische. Het leidt weinig twijfel dat het beter is dat de latino's, maar vermoedelijk nog niet het punt heeft bereikt waar de westerse cultuur staat. Iets dat ook nog afhangt van de specifieke cultuur, want de Chinese lijkt verder dan de Japanse. Dus maar meteen over naar de westerse cultuur, waarover het ook moeilijk berichten is. En wel omdat we er zelf middenin staan. En dat is altijd moeilijk oordelen. De redactie had, in het achterhoofd, dan ook al een tijd ermee geworsteld. tot aan het volgende bericht - het kwartje viel onmiddellijk (Volkskrant Magazine, 26-11-2011, door Bart Koetsenruijter, foto's Ivo van der Bent):
En waarom ziet het er fantastisch uit: omdat het staat voor zelfstandigheid, zelfvertrouwen, humaniteit enzovoort. En voor vrouwelijke gelijkheid. En, zie de beelden:
Dit is strikt en puur westers. Op die fietsen vrouwen uit andere culturen plaatsen, is ondenkbaar. Kort daarna een tweede, even treffende, uitbeelding van deze situatie. Dit keer zijn het geen racefietsen, maar vakantie die de onschuldige onthuller is (de Volkskrant, 31-08-2012, door Karolien Knols):
Hier is eerst een beeld van de hele pagina, ten einde aan te tonen dat het hier echt alleen maar om vakantie ging:
Maar ons gaat het hier om de foto linksonder op de rechterpagina:
Ook deze illustratie van de westerse man-vrouw-verhouding is volstrekt uniek. De islamitische of Arabische, of Turkse enzovoort, man loopt voor de vrouw en die moet hem volgen - aan de afstand kan je zijn gestrengheid in de religie afmeten. De creoolse man zou helemaal niet in het plaatsje voorkomen - je ziet alleen de vrouw en een sleep kinderen met ADHD, dus die zijn misschien ook wel niet in beeld. Alleen weer onder de Aziatische culturen kan je iets verwachten dat hier enigszins op lijkt. Maar de Chinese voorouderverering is toch in eerste instantie een voorvaderverering. En in aansluiting op de fietsende vrouwen: hier is een foto van de enige atletische sport bedreven door teams bestaande uit mannen én vrouwen: korfbal:
Dit bestaat alleen in Noordwest-Europa, voornamelijk Nederland en Vlaams Belgie. En dat blijkt op meer sportterreinen zo te liggen (de Volkskrant, 02-07-2015, door John Volkers):
Glashelder. Maar vervang dat toegeweid uit de tussentitel maar door gedisciplineerd. Conclusie: Nederlandse vrouwen doen het extra goed, aantonende dat de man-vrouwverhouding in Nederland nog beter is dan in andere westerse landen. Laten we voor het contrast nog eens teruggaan naar het andere einde van het spectrum:
Hier is geen sprake van werelden van verschil, maar van universa van verschil ... En ook hier natuurlijk geen man in beeld. En ter bevestiging (de Volkskrant, 02-10-2012):
Die figuur is er niet alleen uitgehaald omdat het een vrouw is, maar omdat ze staat uitgebeeld in een pose van zelfvertrouwen, zelfstandigheid en gelijkwaardigheid met de man. Dat is onduldbaar voor de Arabische en islamitische man. Het is precies dezelfde reden dat ze blanke vrouwen in Europese steden, met dezelfde uitstraling, uitschelden voor hoer. Daarmee is het spectrum van de man-vrouw-verhoudingen wel voldoende geschetst. Het is niet strikt het onderwerp van deze verzameling, maar vanwege de continuïteit en voor degenen die niet verder willen surfen, toch een paar opmerkingen over de relevantie ervan voor andere maatschappelijke verschijnselen (de Volkskrant, 15-10-2011, door Malou van Hintum):
Min of meer een open deur: "seksisme" is de factor op het psychologisch niveau, in het denken van individuele mensen, en sekse-ongelijkheid is het resultaat daarvan op sociologisch of groepsniveau.
Wat de vraag oproept wat hier bedoeld wordt met "seksistisch", want er zijn heel veel zaken waarop de vrouwen even seksistisch zijn als mannen, bijvoorbeeld in die van partnerkeuze, alleen gebeurt dat soort zaken bij vrouwen veel meer "in het geniep'- zoals bijvoorbeeld het bekende praten over lieve mannen, en ondertussen keihard vallen voor de macho. Seksistisch als de nete. Maar het gaat hier natuurlijk om dit:
Het onderwerp van deze verzameling. Natuurlijk is een relatie tussen de man-vrouwrelatie en de mate van beschaving van een cultuur een voor multiculturalisten onverdraagzame gedachte - omdat de slechtste man-vrouwverhoudingen voorbehouden zijn aan niet-westerse, en dien slaande op immigranten, allochtone culturen. Dus is er verwarring bij wetenschapsverslaggever Maarten Keulemans, die van opleiding cultureel-antropoloog is, de bakermat van het multiculturalisme (de Volkskrant, 14-12-2011, van verslaggever Maarten Keulemans):
Even opmerkelijk als het tegelijk warm worden aan het begin van de dag en het opengaan van de bloemetjes ... Natuurlijk is het zo dat er een gemeenschappelijke oorzaak is. In het laatste geval de zon, in het eerste de mate van beschaving. Maar de onderzoekers hebben kennelijk hetzelfde probleem als Keulemans:
Inderdaad ... Nog zo'n gevolg van een hogere mate van beschaving. Dit onderzoek lijkt niet zo bijster betrouwbaar, gezien de knulligheid van de analyse. En dan tenslotte een onderzoek waarop de schakel vormt tussen het sociologische verschijnsel en het feit dat het man-vrouw-verschil genetisch en dus ook neurologisch is vastgelegd (de Volkskrant, 09-07-2011, door Malou van Hintum):
Dat laatste is natuurlijk politiek-correcte prietpraat ... Waarschijnlijk is het verband bij mensen nog sterker, gezien de grotere factor die opvoeding bij mensen heeft. De bewijzen liggen huizenhoog opgestapeld hierboven. Naar Westerse organisatie  ,
of site home
 .
|
De gewillige stoeipoes in de prullenbak.
