Staatsgreep, stap vier	DE ANDERE KANT - NÍET IN DE KRANT

Sinds de laatst beschreven stappen richting Europees Imperium zijn er vele kleinere stappoen genomen, waarvoor de tijd ontbrak om deze uitvoerig te volgen. Voor de huidige ontwikkelingen is, gezien de ernst ervan, maar tijd vrijgemaakt.

De nieuwe stap bestaat uit meerdere elementen, waarvan de eerste de plannen van Van Rompuy zijn om meteen een politieke unie op te richten. de tweede zijn de stappen die gemaakt worden richting een bankenunie, dat wil zeggen: het overnemen van de schulden van de Zuid-Europese banken door door de Noord-Europese. En de derde is een directe beperking van de democratie. We behandelen ze aan de hand van personen die zich erover uitpreken.

De eerste is de vaste propagandist van de Volkskrant aangaande de Europese Unie: Marc Peeperkorn (de Volkskrant, 07-12-2012, door Marc Peeperkorn)

Dit zijn de voornemens die eraan komen, en die vrijwel altijd werkelijkheid worden. Het artikel is er een van de soort waarover de Volkskrant kort geleden heeft gesteld aangaande pensioenverlaging: "We moeten de mensen erop voorbereiden".

De tweede bijdrager aan deze stappen praat ietwat minder omfloerst (de Volkskrant, 11-12-2012, van verslaggever Remco Meijer):

Je zou kunnen denken dat dat een probleem zou vormen voor Samsom. Nee hoor:

Oftewel: wat er ook gebeurt, hoe erg het ook wordt: Samsom gaat door met het Europese Imperium.

De derde is een columnist, die ook vrijwel universeel sterk pro-Imperium zijn (De Volkskrant, 11-12-2012, column door Bert Wagendorp):

Nooit meer oorlog. Nooit mee holocaust. Impliceert Bert Wagendorp. Die zijn spijt erover uitspreekt dat hij dat niet openlijk kan doen, omdat hij dat al zo veel gedaan heeft, dat het een contraproductief cliché is geworden. Maar weidt u als lezer al vast enige gedachten waarom hij dit zo vindt en zegt. Aanwijzing: denk in de personele sector.

Wagendorp is een echte rel-columnist, die zichzelf de laatste tijd soms wat beter in de hand heeft, maar hier weer uitschiet:

Hij durft. Goebbels citeren. Want dat is natuurlijk inderdaad wat het gaat worden. Maar waar hij, in volle bewustzijn dus, mee instemt:

Dat staat toch bijzonder eigenaardig: iets beschrijven met nazistisch termen en er toch voor zijn. Extreem eigenaardig. Zo meteen valt alles op zijn plaats.

De vierde bijdrager is weer een politicus van de PvdA, minister van Binnenlandse Zaken Ronald Plasterk:

Ronald Plasterk is er tegen. Net zoals hij voor de verkiezingen op een gegeven tegen meer steun aan Griekenland was en tegen het Europese steunfonds. Toen het puntje bij paaltje kwam heeft hij er allemaal voor gestemd. Zoals hij voor alle Europese zaken heeft gestemd. Want hij formuleert wel bezwaren, misschien op basis van zijn verstand, maar er is een gevoel dat kennelijk sterker is.

Oftewel: er volgt geen enkele repercussie, en Ronald Plasterk gaat vrolijk door met zijn Imperium-plannen.

Het gevoel dat bij Ronald Plasterk sterker is dan zijn verstand moet vrij sterk zijn. Bij Bert Wagendorp zagen we ook al zo'n sterk gevoel. En bij Diederik Samsom moeten dergelijke dingen spelen, want die laat alle bezwaren tegen sommige Europees ontwikkelingen volgen door:

Natuurlijk kan je je kinderen ook aanvoeren om juist tegen het Imperium te zijn, net zoals je je kinderen aanvoeren om tegen het nazisme te zijn.

Het is Samsom ontgaan.

Net zoals Wagendorp iets dergelijks is ontgaan:

Natuurlijk is het zo dat niet de heilige soevereiniteit, maar de heilige Imperiumdrang die ellende heeft veroorzaakt.

Hoe dit Wagendorp, die een oma heeft in Israël, dit heeft kunnen ontgaan, lijkt volstrekt duister.

Welk soort achterliggende banden, even verbazingwekkenderwijs, ook bestaan bij Plasterk. En Samsom.

En nu moeten we onmiddellijk verklaren waarom dit van belang is. Wat Wagendorp gelukkig deels al voor ons heeft gedaan:

En neem nu meteen de volgende snelle stappen: kosmopolitisme, migratiefundamentalisme, nomadisme. En met dat laatste en eigenlijk ook die andere ben je meteen ook weer bij judaïsme. Ze zijn allemaal ten nauwste verwant.

Neem dit als factor, en al die blindheid en al dat fanatisme is in één kap verklaard: kosmopolitisme, migratiefundamentalisme, nomadisme. Men is voor één enkele groot landgebied waarin vrijelijk rondgereisd kan worden. Als nomaden en kosmopolieten. Waarbij je naar de volgende plaats kan trekken als je de vorige hebt uitgewoond.

Waarna je ook nog de laatste factor kan noemen. Want wat is het kenmerk van dit Europese Imperium, dat het meteen opzichtig gemeen heeft met die andere Imperia: Amerika, Rusland en China? Het zijn neoliberale imperia. Met gigantische inkomens verschillen Tussen rijk en arm. En deze heren behoren tot rijk, of denken dat te zijn. In ieder geval niet tot arm. Arm hier ook zijnde de productieve mensen, ter contrast met de uitbuitersbanen die alle genoemde hebben: graaiers en profiteursbanen, levende op de arbeid van anderen. De Dans om het Gouden Kalf banen.

Want ook dat neoliberalisme heeft een judaïstische oorsprong .

Al die onverklaarbare standpunten en tournures van de genoemde heren worden in één klap verklaarbaar binnen dit beeld. In de woorden van Thilo Sarazzin, aangehaald door Frits Bolkestein hier (Pauw & Witteman, 11-12-2012, na 13:04 min): "De euro is het gevolg van de holocaust". Of nog wat anders geformuleerd: de hele Europese Unie een gevolg van chantage met de holocaust.

Stukje van Grunberg hier ?

En dat staat volledig los van het feit dat ze hulp hebben van eindeloos veel collaborateurs, net zoals ze dat in Amerika gehad hebben. Om dat te kunnen omvormen tot een Neoliberaal Rijk van het Kwaad.

We herhalen, vermoedelijk tevergeefs, nogmaals onze oproep:

Nu het nog met weinig geweld kan.