Rechtscorruptie	DE ANDERE KANT - NÍET IN DE KRANT

Wie met enige belangstelling de wedervaardigheden van de Nederlandse rechtspraak heeft gevolgd gedurende de laatste decennia, weet inmiddels dat het met de het niveau daarvan steeds droeviger gesteld is. We hoeven slechts het lijstje blunders in grote strafzaken af te gaan, om te kunnen concluderen dat de rechters in Nederland de begrippen "rede" en "rationaliteit" reeds lang geleden uit het oog hebben verloren. Met als voorbeelden de Puttense moordzaak, de Schiedammer parkmoord, de zaak Lucia de Berk, de zaak Louwes, en de zaak Ina Post, kwam deze redactie tot de formulering dat zij redenaties te kunnen blijken onderhouden van de soort "1 plus 1 is 3, omdat ik het wil" . Iets dat met name geldt voor al die gevallen waarin er allochtonen en speciaal moslims betrokken zijn .

"Ja, in deze gevallen mag er misschien wel iets mis gegaan, maar dat zijn incidenten, en in de meeste gevallen gaat het goed." is de veelgehoorde reactie. Dat is misschien wel zo, maar in de meeste gevallen is er vrijwel tot geen sprake van twijfel aangaande schuld van de verdachte. De betreffende gevallen zijn uitzonderlijk omdat van begin af aan duidelijk was dat er twijfel was omdat het bewijs en de schuld van de veronderstelde dader - in combinatie met een ernstig misdrijf. En zo veel van dit soort gevallen zijn er niet. Waarschijnlijk ligt het aantal blunders in dit soort gevallen in de vele tientallen procenten.

Ook zo'n soort geval natuurlijk zijn de processen rond de val van Srebrenica. De veronderstelde dader is de Nederlandse staat. Net als in de Puttense moordzaak de veronderstelde daders de heren V. en Du B. waren. En in het geval van de Schiedamse parkmoord de heer B.. Dat waren voor de juristen van het OM volkomen duidelijk de daders van de gepleegde feiten. Net zoals het voor advocate Liesbeth Zegveld, optredende voor de klagende moslims, volkomen duidelijk is dat de Nederlanders de daders zijn van de in Srebrenica gepleegde feiten. En net zoals de Nederlanders schuldig zijn aan alle in Indië gepleegde feiten (uit: de Volkskrant, 24-06-2011, ingezonden brief van Cees Fasseur (Den Haag ), van 1986 tot 2001 hoogleraar te Leiden in de geschiedenis van de Nederlands-Indonesische betrekkingen):

Nu is mevrouw Zegveld een advocaat, van welke beroepsgroep een leugen of twee ten faveure van hun cliënt misschien verwacht kan worden. Echt erg wordt het natuurlijk als rechters daarnaar gaan luisteren. Zoals in het geval van Srebrenica (Volkskrant.nl, 05-07-2011);

Natuurlijk was de veroordeling van de heren V. en Du B. in de Puttense moordzaak volkomen ten onrechte, omdat het sperma dat op het slachtoffer gevonden werd niet van hen was. Natuurlijk was de veroordeling heer B. in de Schiedammer parkmoord volkomen ten onrechte, omdat het dna op het moordwapen niet van hem was. En natuurlijk is de veroordeling van de Nederlandse staat in het geval van Srebrenica volkomen ten nrechte, omdat de Nederlandse staat nooit in Srebrenica is geweest.

Voor meer details, zie hier .

In al de genoemde strafzaken was de veroordeling te herleiden tot een geval van "1 plus 1 is 3". In al die gevallen kwam de "1 plus 1 is 3"-redenatie, bij gebrek aan een mogelijke rationele achtergrond, dus tot stand vanwege de emoties van de rechters. Een trend richting emoties die duidelijk steeds erger is geworden met de toename van het percentage vrouwelijke rechters in Nederland.

Hieronder staat de afbeelding, gepubliceerd door de Volkskrant , van de persoon die recht gesproken heeft in de zaak van de moslims tegen de staat der Nederlanden, een mevrouw met zo'n aristocratisch klinkende naam (Dupain) waarvan we er ze veel tegenkomen in de top van de Nederlandse juristerij.

Rechtsprekende in een zaak waarin de feiten volkomen duidelijk zijn en die dan ook om één en slechts één ding ging: emoties.

Emoties waarvan de aard volkomen duidelijk is. Stel je maar eens voor dat dit Serviërs of zelfs Kroaten had betroffen - ze hadden geen schijn van kans gemaakt. Nee, dit gaat weer over dat ene ding: moslims zijn alhier immigranten, en moslims zijn dus zielig en moeten gesteund en verdedigd worden .

De kosmopolitische oligarchie heeft de rechtspraak in Nederland overgenomen. Het recht en de gewone burger hebben het nakijken.

P.S.
Dit is ook het zoveelste voorval dat laat zien dat moslims ondankbare honden zijn, voor wie het totaal zinloos is je in te spannen.

P.P.S.S.
Dit is ook het zoveelste voorval dat laat zien dat linksige ideologen totaal van de pot gerukt zijn, en die in een rechtvaardige wereld opgesloten zouden worden in een groene, rustgevende omgeving, waar ze geen kwaad kunnen aanrichten met hun semi-religieuze overtuigingen. Een specimen (uit De Volkskrant, 07-07-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Peter Giesen):

Het verzoek van de tolk was een verzoek om speciale behandeling van zijn familie. Het was een verzoek tot het plegen van nepotisme, of cliëntilisme. Een verzoek tot corruptie. Een verzoek dat dus nooit gehonoreerd had mogen worden. Want het was volkomen onrechtvaardig ten opzichte van andere bewoners van Srebrenica die ook gevaar liepen

Zowel de rechtbank als Peter Giesen zijn geschift. Want dan zouden ze ook schuldig zijn aan de dood van de anderen, en die konden ze van ze lang zal ze leven niet voorkomen. Gezien de overmacht van de tegenpartij.

De essentiële leugen voorafgaand aan de geschiftheid: Nederland ging niet naar Srebrenica, de Verenigde Naties gingen naar Srebrenica

Nog meer geschiftheid: het vertrek onderscheidt zich geen enkele fundamentele manier van de aankomst, en dan was Nederland van het begin af aan in Srebrenica, en dat waren ze niet. Dat waren de Verenigde Naties.

Nog een leugen: de inwoners van Srebrenica konden niet worden meegenomen bij gebrek aan vervoer. Er is geen beslissing genomen want er was geen keuze.

Oude truc: herhaling van de leugen.

Resultaat: de moslims klagen dat het mislukt is. De les: moslims helpen heeft geen zin - het zijn ondankbare honden.