Daar is tegenover te stellen dat hun verschil in cultuur dat misschien min of meer logisch maakt, maar dan geldt dat precies hetzelfde voor de Nederlandse reactie. En blijft de constatering dat het bij allochtonen veel erger is:

Uit: De Volkskrant, 22-04-2010, van verslaggever Remco Meijer

Huwelijksdwang: zwaardere straf

Den Haag Minister van Justitie Hirsch Ballin bereidt wetgeving voor die het mogelijk maakt bij huwelijksdwang maximaal twee jaar celstraf op te leggen in plaats van negen maanden.

De CDA-bewindsman zei dat woensdag bij de presentatie van Sofia. Verhaal van een verboden liefde van journaliste Margalith Kleijwegt. Het boek portretteert het Marokkaans-Nederlandse meisje Sofia uit Rotterdam dat met de niet-moslim Maarten wil trouwen en daarvoor van haar familie geen toestemming krijgt. Als zij toch doorzet, wordt zij verstoten.
    Eerwraak (moord of doodslag) is vaak heel zichtbaar, maar op de ‘glijdende schaal’ daarachter van ‘psychische druk, isolement, bedreiging en mishandeling’ is veel minder zicht. ...

Red.:   Je reinste segregatie en wij-zij-denken - en in de terminologie van de multiculturalisten: racisme.
    Het systematische blijk van het allochtone wij-zijdenken is het bestaan van vele allochtonenorganisaties. Hier worden er een paar genoemd:

Van: Volkskrant.nl, 22-05-2010, ANP

Campagne moet opkomst Marokkanen vergroten

Circa dertig jongeren van Marokkaanse afkomst gaan de komende weken op pad om Marokkaanse Nederlanders over te halen te gaan stemmen bij de Tweede Kamerverkiezingen.

Dit is een van de onderdelen van een campagne van het Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders (SMN) om de opkomst onder deze groep te vergroten. De campagne ging zaterdag in Den Haag van start.   ...
    Als onderdeel van de campagne ondersteunt het SMN verder verkiezingsbijeenkomsten van lokale, Marokkaanse organisaties in steden als Gouda, Nijmegen en Breda. Ook is er een speciaal filmpje ontwikkeld. Dat is al te vinden op YouTube en komt nog op websites als Marokko.nl en Maroc.nl te staan.   ...

Red.:   Welk wij-zijdenken op alle vlakken een rol speelt:
 

Uit: De Volkskrant, 17-06-2009, Hans Werdmölder, Universiteit Utrecht en de Roosevelt Academy te Middelburg, en schrijver van Marokkaanse lieverdjes.

Cultuur speelt wél rol in Marokkaanse misdaad

Als je bij de verklaring van de hoge criminaliteit van Marokkanen de culturele factor uitsluit, kom je niet verder met de aanpak van dit probleem.

...   Mede doordat Marokkaanse jongeren veel meer dan bijvoorbeeld Turkse jongeren in contact staan met de Nederlandse samenleving, zijn wij dagelijks getuige van veel culturele botsingen, die zich onder meer uiten in agressief gedrag en criminaliteit. ...
    Hiermee is het fenomeen nog onvoldoende verklaard. In het vorige week verschenen boek Staatssecretaris of seriecrimineel schetst NRC-journalist Andersson Toussaint een nog veel dramatischer beeld van de Marokkaanse gemeenschap. Er is geen etnische gemeenschap, stelt hij, waar het wij-zij denken zo sterk is ontwikkeld. In bepaalde delen van Amsterdam-West leeft een grote groep Marokkanen, die zich bovenal Marokkaan voelt. Een gemeenschap die de Nederlanders, de Nederlandse samenleving en het Westen vijandig gezind is. De culturele afstand is groot en de kloof met de Nederlandse samenleving diep.  ...

Red.:    Bij de volgende bron zegt de titel al genoeg - en Nazmiye Oral is nog  één van de meest open mensen uit de gemeenschap - 'jullie' zijn de autochtonen, die gesteld worden tegenover de moslims, de allochtonen:

Uit: De Volkskrant, 28-01-2008, column door Nazmiye Oral

Jullie hopen op een übermoslim

...    Waar de een door geen verwachting te hebben, de moslim verwaarloosde, doet de ander door zijn aanpassingseis hetzelfde. Er wordt niets aangegaan. Alleen genegeerd of overmeesterd.   ...
    Wat Wilders zo meesterlijk bloot legt, is dat wij niet bij machte zijn tegenover haat, liefde te zetten, tegenover domheid, wijsheid, tegenover zijn woord een weerwoord. We kunnen niets anders dan reageren. We weten niet hoe we een bevolkingsgroep moeten beschermen tegen stigmatisering en tegelijkertijd de vrijheid van meningsuiting moeten waarborgen.
    Wilders is geen fremdkörper. Mijn oma bezigde vaak een uitdrukking voor mensen die ze dom vond, zo dom dat ze van voren niet weten hoe ze er van achteren uitzien. Vrij vertaald: de kat kijkt naar zijn aars en denkt dat hij een wond ziet. Wilders is geen fremdkörper, al willen we dat graag van hem maken.

Red.:   Nazmiye Oral weet maar al te goed dat er grote sociale achterstanden bij moslims - ze heeft er vele malen over geschreven. Hier staat dus in de eerste alinea dat die achterstanden laten bestaan niet goed is, en de achterstanden verhelpen ook niet. Een teken van een diepgaand wantrouwen tegen de Nederland. 
    Het volgende blijk daarvan is het 'jullie' - dat blijkt dus te slaan op Geert Wilders. Een glasheldere vorm van veralgemenisering van enkele personen of een kleinere groep tot alle Nederlandse autochtonen, en tegelijkertijd een tegenstelling met hen formulerende. Precies datgene dat moslims  Geert Wilders verwijten. Waarbij het meest wrange is dat de verschijnselen waar Wilders het over heeft juist uitingen zijn van het islamitische wij-zij denken, zoals je dat ziet op allerlei terreinen: taal, kleding, kerk, enzovoort.
    Overigens: Nederlanders willen geen übermoslim, maar gewoon iemand die zich normaal weet te gedragen. Maar kennelijk denkt ook Nazmiye Oral dat gewoon doen de capaciteiten van moslims ver te boven gaan.
    Het volgende voorbeeld betreft een kwestie die van een paar jaar terug stamt, maar door activiteiten vanuit de Marokkaanse gemeenschap, gebaseerd op wij-zij denken, weer wordt opgerakeld: crimineel  Ali el B. die de de dood vond tijdens de vlucht na een tasjesroof:

Uit: Elsevier website, 11-01-2007, door Robbert de Witt

Vrouw die tasjesdief doodreed toch vervolgd

Het Openbaar Ministerie (OM) mag Germaine C., de vrouw in 2005 een 19-jarige tasjesdief doodreed, alsnog vervolgen.

Fotobijschrift: Stille tocht na dood tasjesdief in januari 2005

Eind juli liet Justitie weten dat het van plan was Germaine C. te vervolgen, nadat de familie van de Marokkaanse tasjesdief Ali el B. er bij justitie op had aangedrongen over te gaan tot vervolging.   ...

Tussenstuk:
Racistisch motief

Germaine C. reed in januari 2005 in haar auto op de Derde Oosterparkstraat in Amsterdam-Oost, toen de 19-jarige Ali el B. haar handtas van de achterbank graaide.
    Hij reed met een vriend weg op een scooter. Hierop zette Germaine C. achteruitrijdend de achtervolging in, waarbij de Marokkaanse tasjesdief beklemd raakte tussen de auto en een boom.
    Na het incident liepen de emoties binnen de Marokkaanse gemeenschap in Amsterdam-Oost hoog op, omdat een racistisch motief werd vermoed.
    El B. was al eerder met justitie in aanraking gekomen. Op de dag van zijn dood was hij nog voor de rechter verschenen vanwege een beschuldiging van diefstal met geweld.

Red.:   Het veronderstelde racistische motief is een glashelder voorbeeld van wij-zij denken. Dit wij-zij denken is sowieso heel sterk bij degenen die meegedaan hebben aan de sympathiebetuigingen voor de crimineel, en betreft, gezien de aantallen bij de manifestaties, in diverse mate waarschijnlijk de hele lokale Marokkaanse gemeenschap. De persoon in de foto met de lichtblauwe sjaal, kennelijk voorop in de stoet (zie de agent ervoor, geheel rechts in de foto), lijkt als twee druppels water op deelraadswethouder Fatima Elatik, de eerste moslima die met hoofddoek op televisie verscheen - een waterscheiding in het verergeren van de integratieproblematiek, de polarisatie, en het sterk toegenomen wij-zij denken in de allochtone  gemeenschap.
    Na de winst van de PVV van Geert Wilders bij de Europese verkiezingen van 2009:

Uit: De Volkskrant, 15-06-2009, column door Nazmiye Oral

Bewuste intentie

Een steeds groter wordende groep mensen heeft niet meer de intentie om de ander als gelijkwaardig te zien. Ik kijk naar hen, naar hen die eruit zien als de vijand, de vreemdeling, de probleemgevallen, naar hen: mijn moeder, mijn broertjes, mijn zusje en mijn schoonzus. Ze zijn rustig. Ook na de verkiezingen voor het Europese parlement en de stijgende lijn van de PVV. Rustig. Ze hebben het niet over verrechtsing.
   Ze reppen nooit over stijgende aanhang, over prognoses waarin grote zeges voor rechts worden voorspeld. ... Hoogstens beaamt mijn moeder de veranderingen met een simpele zin: ‘Vroeger waren ze vriendelijker.’ ...
    ...De verrechtsing is niet nieuw. ... Dit is geen klaagzang geboren uit persoonlijk ongemak. ... Er voltrekt zich ook een verandering in mij. Tegengeluiden zijn gezond. Wat maakt het uit als er een groep mensen is die de islam en de islamieten ziet als het kwaad van de wereld? Wat maakt het uit als ze alles wat een kleurtje heeft scharen onder de Jihadisten? Ik heb geprobeerd het in perspectief te zien. ... En als ik me niet groot houd, me niet schaam, en gewoon zeg wat ik in mijn hart voel dan... ben ik gekrenkt... Een krenking die geen bestaansrecht heeft. ... Mijn krenking heeft niets te maken met mijn etnische afkomst. Ik voel me als mens gekrenkt. Ik kan het simpelweg niet geloven dat steeds meer mensen kiezen voor de harde aanpak, voor het doelbewust onderscheid maken tussen rassen, ...
    Ik kan niet geloven dat een groeiende groep mensen een andere groep mensen als minderwaardig of als vijand willen zien. Het feit dat de zachte aanpak wordt veroordeeld houdt in dat er geen ruimte is voor een andere mening. ...
   ...Er is niets wat ik zou kunnen zeggen of doen om iemand die de harde rechtse lijn aanhangt op andere gedachten te brengen want dan valt het hele vijanddenken als een kaartenhuis in elkaar. Ik kan niet meer volhouden dat het alleen maar gaat om een geblondeerde man met een handjevol volgelingen. De aanhang groeit. Een steeds groter wordende groep kiest moedwillig een pad van splitsing. Een steeds groter wordende groep mensen heeft niet meer de intentie om de ander als gelijkwaardig te zien. Lijkt niet meer te geloven in een gezamenlijke toekomst. Het is de intentie die er achter ligt die pijnlijk is.

Red.:   Het staat hier bol van het wij-zij denken. En nog diverse andere zaken. Laten we ze eens doornemen:
-  Een steeds groter wordende groep mensen heeft niet meer de intentie om de ander als gelijkwaardig te zien. Een andere mogelijke interpretatie: PVV-stemmers zien een deel van de allochtonen of moslims als een gevaar. Dat betekent niet dat ze als minderwaardig gezien worden. Dit is vijanddenken.
-  Ik kijk naar hen, naar hen die eruit zien als de vijand, de vreemdeling, de probleemgevallen, naar hen: mijn moeder, mijn broertjes, mijn zusje en mijn schoonzus. het feit dat PVV-stemmers sommige allochtonen of moslims als de vijand zien (let op: nu zegt Oral het wel goed! Zo de waard is...), wil niet zeggen dat ze alle allochtonen of moslims als de vijand zien. Dit is wij-zij denken.
-  ‘Vroeger waren ze vriendelijker.’ Wij-zij denken.
-  Wat maakt het uit als er een groep mensen is die de islam en de islamieten ziet als het kwaad van de wereld? ... ... En als ik me niet groot houd ... en gewoon zeg wat ik in mijn hart voel dan... ben ik gekrenkt. Het wij-zij denken van de islam: "Ik ben moslims - er wordt gezegd over andere moslims of de islam - dus er wordt iets over mij gezegd". Dit is het grote gevaar van moslims als groep: ze zijn altijd solidair - ook met de jihadisten.
-  Mijn krenking heeft niets te maken met mijn etnische afkomst. Dit is racisme. De kritiek heeft niets met etnie temaken. Het gaat om geloof.
-  Ik kan het simpelweg niet geloven dat steeds meer mensen kiezen voor de harde aanpak, voor het doelbewust onderscheid maken tussen rassen. Racisme.
-  Het feit dat de zachte aanpak wordt veroordeeld houdt in dat er geen ruimte is voor een andere mening. Zwart-wit denken: het feit dat deze vorm van islam veroordeeld wordt, wil niet zeggen dat er geen ruimte voor andere meningen. Het boeddhisme is in Nederland populair.
-  Er is niets wat ik zou kunnen zeggen of doen om iemand die de harde rechtse lijn aanhangt op andere gedachten te brengen want dan valt het hele vijanddenken als een kaartenhuis in elkaar. Er is niets wat wij zou kunnen zeggen of doen om iemand die de islam aanhangt op andere gedachten te brengen want dan valt het hele wij-denken, de hele cultuur, als een kaartenhuis in elkaar.
-  Een steeds groter wordende groep kiest moedwillig een pad van splitsing. Dat zien we al\ twintig jaar: steeds meer hoofddoeken, steeds meer djellaba's, steeds grotere en ostentatievere moskeeën. Het bekende balk en splinter verhaal. Een vast bijverschijnsel van zwart-wit denken is éénzijdig denken.
-   Een steeds groter wordende groep mensen ... Lijkt niet meer te geloven in een gezamenlijke toekomst. Zie voorgaande.
    Conclusie: dit artikel is een beerput. Een grote stinkende.
    Nog wat stank:

Uit: De Volkskrant, 07-07-2009, door Janny Groen en Annieke Kranenberg

Advocaat strijdt tegen Marokkaans cynisme

De criminaliteitsstatistieken laten duidelijk zien dat Marokkaanse jongeren meer dan gemiddeld in aanraking komen met het Nederlandse strafrecht. ‘Maar de manier waarop het strafrecht werkt is onvoldoende bekend. Toch hebben velen daar een stevige mening over’, zegt advocaat Khalid Kasem, die in juni op de site marokko.nl een rechtbankrubriek is begonnen.
    Zijn kantoor (Van Oosten Advocaten) heeft veel Marokkaanse cliënten. Kasem ziet ‘groeiend cynisme’ bij hen. ‘Zo van: een eerlijk proces krijgen we toch niet. Je bent al veroordeeld voordat je een voet in de rechtszaal zet.’
    Kasem vindt het van groot belang dat het vertrouwen in de rechtspraak wordt vergroot. ‘Primair is dat de taak van de overheid, maar die doet te weinig.’
    In zijn rubriek op de bij Marokkaanse jongeren populaire site behandelt Kasem elke twee weken een (waargebeurde) rechtszaak. Daarbij gaan de bezoekers op de stoel van de rechter zitten.
    Kasem geeft een beschrijving van de zaak, compleet met de eis van de officier van justitie, maar houdt het vonnis nog even achter. De bezoekers gaan met elkaar in discussie over de schuldvraag en de strafeis.
    De eerste zaak is inmiddels afgerond. Die ging over twee overvallers met bivakmutsen die een man beroofden en in elkaar sloegen. De buit was 100 euro en een mobiele telefoon. Muts en telefoon zijn met dna-sporen teruggevonden. De sporen leidden naar Mohammed. Die zweeg aanvankelijk, maar hing uiteindelijk een ongeloofwaardig verhaal op over hoe het kon dat zijn dna is aangetroffen, terwijl hij nooit op de plaats van het delict was geweest. De officier eiste acht jaar cel.
    Kasem: ‘Zo’n driehonderd bezoekers hebben fel gediscussieerd. 67,5 procent veroordeelde Mohammed en 37,5 procent ging voor vrijspraak.’ De echte rechter sprak Mohammed vrij, omdat wettig en overtuigend bewijs ontbrak. ‘Zo krijgen de bezoekers inzicht in wat bewijs is en dat een vermoeden van schuld onvoldoende is’, zegt Kasem.
    De draaideurcrimineeltjes zelf bereikt hij echter niet. Kasem: ‘Maar dat is ook niet de bedoeling. Belangrijker is bij de gemeenschap meer begrip te kweken voor de manier waarop het strafrecht werkt.’

Red.:   Het zijn dus niet alleen de draaicrimineeltjes, maar de hele gemeenschap bij wie het wij-zij denken zo sterk ontwikkeld is.
    En niet alleen bij de Marokkanen:

Uit: De Volkskrant, 22-07-2009, column door Evelien Tonkens, hoogleraar burgerschap

Ambassades tegen eerwraak

De zomervakantie is niet alleen een tijd van romantische stranden en prachtig weer, maar ook van gedwongen huwelijken en andere vormen van eergerelateerd geweld. Sommige Turkse, Afghaanse, Marokkaanse en Pakistaanse Nederlanders verkeren die tijdens familiebezoek in het land van herkomst, niet in zonnige stemming, maar in doodsangst. Doodsbang dat ze niet meer als vrij Nederlands staatsburger kunnen terugkeren.   ...
    De aanleiding voor geweld om de eer kan zijn dat een jongen uitkomt voor zijn homoseksualiteit. Of dat een meisje verliefd wordt op iemand die ze zelf uitkiest zoals in het toneelstuk Dilek. Dilek is beloofd aan een man, maar verliefd op een ander. Ze heeft die ander nog met geen vinger heeft aangeraakt, wanneer het roddelcircuit al in volle gang is. Ze zou geen maagd meer zijn, en heeft dus de eer van de familie bezoedeld. Ze is een 'vleugellamme vogel', een 'vaderdoder', besmet en smerig. Dilek vlucht naar haar geliefde, maar die stuurt haar onder druk van zijn familie weg. De man aan wie ze beloofd was, wil haar ook niet meer. Haar eigen familie" doet wat deze als plicht beschouwt en vermoordt haar.
    Daarvoor hebben sommige nieuwe Nederlanders begrip, blijkt uit de discussie op internet naar aanleiding van het toneelstuk. Stel je voor, betoogt de Afghaans-Nederlandse Rohit, 'dat ik op iemand verliefd word die niet afkomstig is uit mijn eigen land. En mijn familie gaat me wel accepteren. Ik zal in dat geval alleen aan mezelf denken in plaats van aan mijn toekomstige kinderen. Mijn kinderen zullen totaal geen identiteit hebben en er zullen weinig Afghanen zijn.'   ...

Red.:   Wij-zij denken, clan-denken, racisme, noem maar op - de hele reeks. En dat heeft ze natuurlijk niet van zichzelf, maar vanuit gezin, familie, gemeenschap.
    Dat wij-zij denken is natuurlijk iets met een lange historie:

Uit: De Volkskrant, 23-07-2009, column door Nazmiye Oral

Mogen je ogen in je kont verdwijnen

In de bruiloftszaal is het snikheet. ...
    Naast de brug, onder de esdoorn, maakt de rivier een bocht. Hier hebben mijn voorvaders de oorspronkelijke bewoners van dit dorp, de Grieken, verjaagd, nadat ze zelf gedwongen vertrokken waren uit hun dorpen in Georgië.
    Mijn opa was nog een kind. Hij vertelde niet graag over de tocht. ...
    Hier dus, waar de moskee is gebouwd, onder de esdoorn hebben de gevechten plaatsgevonden. En ze hebben gewonnen. Ik heb niet voor niets generaals in mijn familie zitten. En ik heb me er altijd voor geschaamd dat Stalin uit Georgië komt.
    De eer van de Turkse Georgiërs is onbetwistbaar. Toen ze hoorden dat er een Georgische hoer in een hoerenhuis in Bursa zat, de grootste stad in de buurt, hebben een paar Georgische mannen net zo lang gezocht tot ze de vrouw hadden gevonden en hebben haar als waarschuwing in de benen geschoten. Zo vertelde een ver familielid trots.
    Ik kon mijn ogen en oren niet geloven. Waarom? Waarom niet die vrouw helpen uit de shitzooi? Nou nee, hallo zeg, ze waren geen liefdadigheidsinstelling! Ze wilden gewoon een signaal afgeven: niemand neukt een Georgische vrouw onder onze neus en maakt van haar een hoer. Wat er met haar duizend kilometer verderop gebeurt, kon ze niet veel schelen. Alleen niet in de buurt. Klaar.
    Eer is heel belangrijk voor een Georgiër, ...
    Ik vraag me, net als elk jaar, af waar die onuitputtelijke bron van bruiden en bruidegommen vandaan komt. Als ik door het dorp loop, heb ik met bijna iedereen een bloedband. Al is trouwen met neven en nichten taboe, trouwen met vreemden doet men liever ook niet. ...

Red.:   Wij-zij-denken, eer, inteelt, geweld, het hele rijtje loffelijke eigenschappen weer bij elkaar. Tragisch dat ze in het onbeschaafde Nederland terecht is gekomen, waar er allemaal erge dingen gebeuren ... Daar willen ze dat je integreert, in plaats van de lokale bewoners verdrijft. Schande!!!
    Ook in de cultuur zie je natuurlijk dat wij-zijdenken:

Uit: De Volkskrant, 24-06-2009, van verslaggever Christjan Knijff

Lichte stijging in cultuurdeelname

In een onlangs verschenen rapport over cultuurparticipatie van Nederlanders concludeert het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) dat tussen 1995 en 2007 jongeren tot 20 jaar en ouderen boven de 50 cultureel actiever zijn geworden. Het onderzoek betreft zowel de actieve deelname (het maken van kunst) als de passieve (het bezoeken van cultuur).   ...
    Vooral de consumptie van de ‘gecanoniseerde cultuur’ (toneel, dans, klassieke muziek, opera en musea) blijft echter een zorgenkind. Toch toont de tweede generatie allochtonen wel al meer interesse dan de eerste, zo blijkt uit het rapport. ... zolang familie en vrienden nauwelijks cultuur bezoeken, is de kans klein dat iemand dat uit zichzelf gaat doen.
   Maar hoe zit het dan met de deelname aan de ‘eigen’ cultuur? Het SCP meldt dat vooral Turkse Nederlanders, maar ook Marokkaanse en Surinaamse vaker naar op de eigen cultuur georiënteerde optredens gaan dan autochtonen. Volgens een door het SCP aangehaald onderzoek vormt de focus op de eigen cultuur een rem op de interesse voor het westerse cultuuraanbod. ...

Tussentukken:
Farid Azarkan
Directeur Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders.

'Ik ben niet verbaasd over deze resultaten. Onder Marokkaanse Nederlanders gaan maar een paar fanatiekelingen naar het Concertgebouw of de Stopera in Amsterdam. ...

Roy Ashruf
Beleidsmedewerker Surinaams Inspraak Orgaan

...   'Toch zal het huidige verschil in deelname tussen autochtonen en ons altijd blijven. Dat komt door de gelaagdheid van de Surinaamse samenleving. De Creolen zijn het meest op de Nederlandse cultuur gericht. De Hindoestanen hebben de focus meer op India liggen. En de Javanen zijn vooral op zichzelf gericht, terwijl de Marons zich pas sinds een paar jaar aan het organiseren zijn.
    'Zodra er een Surinaams tintje aan een evenement gegeven wordt, dan werkt het wel. Zoals het Kaseko Crossover Concert in het Concertgebouw vorig jaar. Angela Groothulzen, Boris en De Dijk zongen liedjes van Lieve Hugo. Het was stampvol. Maar dan wel voor 90 procent met Surinaamse Nederlanders.'

Ahmet Azdural
Directeur Inspraakorgaan Turken In Nederland.

...   'Veel Turkse Nederlanders hebben ondertussen een goede opleiding, zoals Rechten of Economie, maar nog weinig cultuurbesef. Dat wil niet zeggen dat ze geen belangstelling hebben. Maar die gaat vooral uit naar Turkse producties. ...

Red.:    Het volgende geval doet sterk aan de Turkse piramidefondsen terugdenken:

Uit: De Volkskrant, 03-08-2009, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg

Groen voor allochtonen

...    Aktoua is een van de milieucoaches die zijn getraind door SME, een adviesbureau dat ‘beleid vertaalt naar de praktijk en omgekeerd’. ‘Milieuboodschappen van de overheid zijn voor velen te elitair’, zegt Imke Tegels van SME en mede-auteur van het multiculturele handboek De kleur van duurzaamheid. ‘Bij die doelgroepen valt op milieugebied nog een wereld te winnen.’ ...
    Gemeenten slagen er slecht in allochtone doelgroepen te bereiken, zegt Tegels. Op voorlichtingsbijeenkomsten komt een handjevol allochtonen af. Folders over energiebesparing en afvalkalenders zijn te ingewikkeld. Soms wordt gezocht naar een Turk of Marokkaan om de informatie te verspreiden. ‘Maar die allochtoon heeft niet per se draagvlak in de wijk.’
    Zo kwam in een Turkse discussiegroep over energie ‘telefoonterreur’ aan de orde. De vrouwen waren benaderd door een energiebedrijf. Als ze overstapten, kregen ze 250 euro. Maar ze moesten wel hun gironummer geven en meteen akkoord gaan. ‘Vijf van de twaalf vrouwen waren er ingestonken, omdat ze werden benaderd door een Turkse. Die zou wel betrouwbaar zijn, dachten ze.’
    Het is zaak te zoeken naar sleutelfiguren met een groot sociaal netwerk. Dat is niet altijd de mondigste allochtoon. ‘Marokkaanse en Turkse vrouwen hebben vaak zo’n netwerk in een wijk. Ze komen zonder moeite zes keer bijeen om, met thee en koekjes, te praten over het milieu’, zegt Tegels. ...

Red.:    Wat vertrouwd men: de eigen kleur of etnie.
    En wat wantrouwt men: de andere etnie:

Uit: De Volkskrant, 21-08-2009, ANP

'Geen fouten politie bij val Nigerianen in Bijlmer’

De Amsterdamse politie valt niet te verwijten dat op 13 mei van dit jaar vier Nigeriaanse mannen van balkons van de flat Kikkenstein en een flat aan de Boris Pasternakstraat in de Bijlmer sprongen of vielen. Daarbij overleed één man en raakten drie anderen ernstig gewond. Er was geen sprake van enig fysiek contact tussen de mannen en de aanwezige agenten.
    Dat concludeert de rijksrecherche na een onderzoek naar het incident, zo maakte het Openbaar Ministerie (OM) vrijdag bekend. Volgens de rijksrecherche hebben de aanwezige agenten correct gehandeld. Tijdens invallen in enkele woningen in de flat, in verband met een groot onderzoek naar harddrugs, probeerden de vier voor de politie te vluchten. Daarbij vielen of sprongen zij van balkons naar beneden.
    Het incident leidde aanvankelijk tot veel ophef in de buurt. Een groep van meer dan honderd buurtbewoners voerde verhitte discussies met agenten. Sommigen zeiden dat het de schuld van de politie was dat de verdachten sprongen. ...

Red.:   Het volgende is al een een wat bekender verschijnsel:

Uit: Volkskrant.nl, 02-11-2009, ANP

Niet-westerse allochtonen hebben een duidelijke voorkeur voor een huwelijkspartner uit het land van herkomst. Vooral Turken en Marokkanen trouwen liever een landgenoot, die al dan niet in Nederland woont. Dat blijkt uit cijfers die het Centraal Bureau voor de Statistiek maandag publiceerde.   ...
    Vorig jaar trouwden in Nederland 28.000 mensen die niet in Nederland zijn geboren of getogen. De helft was van westerse afkomst, een kwart kwam uit Turkije of Marokko. Zeven op de tien westerse allochtonen trouwden een autochtone partner, zes op de tien niet-westerse allochtonen huwden een partner uit de eigen bevolkingsgroep.

Red.:   Je reinste wij-zijdenken.
    En hier zoals het werkt:

Uit: De Volkskrant, 27-04-2010, door Anneke Stoffelen

De pijn van een verboden liefde

Een moslima wordt verliefd op een Nederlandse man. Haar familie laat haar vallen. VN-journaliste Margalith Kleijwegt schreef er een boek over.

Het is Kerstavond als de Marokkaanse Sofia met een paar stevig gevulde reistassen vertrekt. Op studiereis naar Rome, heeft ze haar ouders verteld. Ze maakte de afgelopen twee jaar al meer ‘studiereisjes’: naar Berlijn, Londen, Parijs. ...
    Maar de rechtenstudente zag het Openbaar Ministerie van Berlijn noch Parijs ooit van binnen. Want Sofia ging nooit op studiereis, Sofia ging naar Maarten.
    Zo ook op deze Kerstavond. En dit keer komt ze niet meer terug.
    Vrij Nederland-journaliste Margalith Kleijwegt volgde de afgelopen vijf jaar het leven van een jonge Marokkaanse vrouw die tegen de zin van haar ouders verliefd wordt op een Nederlandse man en zo klem komt te zitten tussen de westerse en de islamitische wereld. Dat gebeurt wel meer moslimmeisjes – ‘Vele duizenden, schat ik’, zegt Kleijwegt.
    Maar niet allemaal kiezen ze zo radicaal voor hun vrijheid en betalen ze zo’n hoge prijs voor hun liefde als Sofia. Zij breekt noodgedwongen met haar ouders om bij haar geliefde te kunnen zijn. Hoe gevoelig een relatie met een Nederlander ligt, blijkt wel uit de reacties op de website Marokko.nl, net nadat het boek vorige week uitkwam. ‘Kiezen voor een niet-moslim is vragen om verbannen te worden’, is nog een van de vriendelijker opmerkingen die daar werden gemaakt.   ...
    De eerste tijd zijn Maarten en Sofia gelukkig met elkaar, ook al mist zij haar familie vreselijk. Maar langzaam ontstaan er barstjes in hun relatie. Maarten kan het bijna niet aan, zo zwaar als Sofia op hem leunt, want behalve hem en haar vriendinnen, heeft ze niemand meer.
    In boze buien verwijt Sofia hem dat hij geen idee heeft wat ze allemaal voor hem heeft moeten opgeven. Omgekeerd kan hij het niet hebben dat zij veel geld uitgeeft aan dure tassen en reisjes. Hij levert steeds meer kritiek op Sofia. Daar gaat hun huwelijk uiteindelijk aan kapot.
    Sofia’s vriendinnen, van wie sommigen in een vergelijkbare situatie zitten, vertellen Kleijwegt dat Maarten waarschijnlijk nooit heeft kunnen begrijpen hoe zwaar het voor zijn vrouw was om haar familie nooit meer te mogen zien. Daarvoor zijn de culturele verschillen te groot.
    Kleijwegt heeft juist het verhaal van Sofia willen vertellen omdat haar situatie eigenlijk niet zo extreem is. ‘Hoe haar ouders zich tijdens haar jeugd opstellen, is heel gemiddeld. Er wordt goed voor haar gezorgd. Sofia wordt niet mishandeld, wordt niet uitgehuwelijkt. Als ze maar verliefd was geworden op een Marokkaan, was er niks aan de hand geweest.’ Het boek verhaalt ook over de familieachtergrond van Sofia’s ouders, de sociale druk in de Marokkaanse cultuur. ...


Tussenstuk:
Maatregelen tegen huwelijksdwang

Bij de boekpresentatie van Sofia maakte minister Hirsch Ballin van Justitie vorige week bekend dat hij de maximale celstraf voor huwelijksdwang wil verhogen van negen maanden naar twee jaar. Daarbij gaat het vooral om gedwongen uithuwelijking.
    De subtiele druk die op meisjes als Sofia wordt uitgeoefend – ze mogen in theorie wel hun eigen partner kiezen, als het maar een moslim is – is moeilijk via het strafrecht aan te pakken. ...
In Rotterdam werd vorig jaar een proef gedaan met een contract om uithuwelijking tegen te gaan. Meisjes konden een verklaring tekenen waarin ze zeiden niet te willen worden uitgehuwelijkt. Als ze dan na de zomervakantie niet terugkeerden uit bijvoorbeeld Turkije of Marokko, zouden hulpverleners het meisje kunnen terughalen. Afgelopen weekend maakte de GG & GD bekend dat die aanpak in de praktijk niet werkt.

Red.:    "Het zijn van die hartelijke mensen, die Marokkanen. Helemaal niet zo stug als die Nederlanders en je kan altijd mee-eten. En zo open.":

Uit: De Volkskrant, 19-06-2010, column door Greta Riemersma

Pyjamapartijtje van onschuldige meisjes

Tussentitel: 'Mijn man en mijn zonen zijn er niet bij'

Mijn dochter van net twaalf had vanavond een slaapfeestje willen houden met alle meisjes uit haar klas. ‘Pyama party’ had ze op de uitnodiging geschreven. De meisjes komen wel op het feest, heb ik begrepen, maar ze blijven niet slapen, op twee na. Dat mogen ze niet van de ouders.
    En dan heb ik er alles aan gedaan om een andere afloop te bewerkstelligen. Op verzoek van mijn dochter heb ik met een paar moeders gebeld om haar zaak te bepleiten. ‘Het wordt een rustig feest’, heb ik gezegd. ‘En mijn man en mijn zonen zijn er niet bij. Er zijn alleen maar meisjes en ikzelf.’
    Ik wist niet of dit de juiste aanpak was, maar ik vermoedde dat de aanwezigheid van mannen in ons huis een probleem zou kunnen zijn. Meisjes in Marokko horen tot het huwelijk van onbesproken gedrag te zijn; één vlekje op hun reputatie kan gevolgen hebben voor het soort en de hoeveelheid huwelijkskandidaten die zich melden.
    ‘U kunt mij vertrouwen’, zei ik daarom tegen de moeders aan de andere kant van de lijn, en ook omdat ik van mijn dochter hou en haar de leukste pyama party van de wereld toewens. Waarop de moeders zeiden: ‘Maar natuurlijk vertrouw ik u!’ En toch mogen hun dochters niet blijven slapen.
    Het valt me in Marokko vaker op dat mijn kinderen slechts met moeite hun vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis weten te krijgen. Vaak verbieden de ouders zo’n ontmoeting. Er is altijd wat. De moeder is moe en wil het kind niet brengen, de vader heeft de auto mee, er is familie op bezoek, het kind moet naar zwemles of huiswerk maken – ik heb de afgelopen jaren van alles gehoord.
    In de beginperiode van ons verblijf in Marokko wilde mijn zoontje op de kleuterschool een keer met een meisje uit zijn klas spelen, Jousra heette ze. Ik wist toen nog niet hoe gevoelig zo’n voorstel kan liggen en stapte op de moeder van het kind af. ‘Mag Jousra bij ons komen spelen?’, vroeg ik.
    ‘Nee, dat is beter van niet’, zei de moeder. ‘Jousra is erg druk, je wordt gek van haar.’ Aangezien zo’n opmerking volkomen nieuw voor mij was, volhardde ik lachend. ‘Ik heb zelf drie kinderen’, antwoordde ik. ‘Ik ben wel wat gewend.’ Waarop de moeder beslist zei: ‘Echt, ik zou het je niet aanraden mijn dochter over de vloer te krijgen.’   ...

Red.:   O zo hartelijk, open, o zo open... Nederlanders kunnen er een voorbeeld aan nemen ... Maar dat zijn van die stugge wij-zij-denkers ...
    Overigens geldt dit natuurlijk allemaal ook voor niet-islamitische allochtonen:

De Volkskrant, 10-04-2006, ingezonden brief van Maakoeba Muskieta (Amsterdam)

Nigeriaanse hit

Het verbaast mij dat het Westen zo verbijsterd is over Nigeriaanse oplichters: het had beter moeten weten.
    Het zijn westerse multinationals geweest die ongeoorloofd veel Afrikaanse landen leegroven en nog beroven van hun natuurlijke hulpbronnen, zoals olie (denk aan de Koninklijke Shell in Nigeria) diamanten (denk aan Zuid-Afrika en 'Belgisch' Kongo: waarom is Antwerpen de diamanthoofdstad van Europa?) en vele andere producten.
    Ik zou zeggen: 'lang leve de Afrikanen die hun schatten terugeisen'.

Red.:   Natuurlijk vergeet de Nigeriaan in zijn wij-zij-denken even dat degenen die de Nigeriaanse oplichters beroven, geen mensen van Shell zijn.
     Volgende fase: eigen infrastructuur:

 
Uit: De Volkskrant, 21-09-2010.

Allochtonenkliniek in Amsterdam

Amsterdam opent volgende maand de eerste allochtonenkliniek in Nederland. De nieuwe kliniek krijgt de naam Vatamkliniek en richt zich op allochtone patiënten die ontevreden zijn over de Nederlandse gezondheidszorg. Dat meldde een van de mede-oprichters, de Amsterdamse kinderarts Sukru Genco, maandagavond in Nieuwsuur.   ...

Red.:    En even later komt een aap uit de mouw:

Uit: De Volkskrant, 05-10-2010, van verslaggeefster Maud Effting

Familie pikt staken medische behandeling lang niet altijd

Artsen in ziekenhuizen hebben geregeld conflicten met families die niet accepteren dat de behandeling van een patiënt wordt gestaakt.
    Als op de intensive care wordt besloten de behandeling te stoppen omdat die medisch zinloos is, leidt dat soms tot rechtszaken, en in een enkel geval tot bedreiging of geweld. De problemen doen zich voor bij niet-westerse allochtonen, maar soms ook bij streng christelijke families.
    Het staken van de behandeling – een geaccepteerde medische handeling – wordt door allochtonen vaak ten onrechte beschouwd als euthanasie. Zo belandde onlangs een Turkse jongen na een zwaar ongeluk op de intensive care van het Albert Schweitzer Ziekenhuis. Hij bleek niet meer te redden. Toen de artsen echter wilden stoppen, reageerde de familie zeer afwijzend. Uiteindelijk belden de artsen een specialist in Istanbul. ‘Die vertelde dat zij óók de behandeling zouden staken’, zegt euthanasieconsulent Bert van den Ende. Pas toen draaide de familie.   ...

Red.:    De opmerking over het bellen van Turkse artsen laat zien waar dit om gaat:  het is voor een groot deel ook een kwestie van ingeboren, ziekelijk, wantrouwen tegen niet-islamitische, westerse, mensen - tegen het land waarin ze leven. Een kwestie van het meest zuivere wij-zij denken.
    Een onderzoekje erover:

Uit: De Volkskrant, 09-10-2010, boekrecensie door Aleid Truijens

Uitgenodigd worden door een Nederlandse collega zit er niet in

Non-fictie | Jonge onderzoekster met nieuwe Nederlanders op stap.

Roanne van Voorst, een jonge autochtoon, antropologe en onderzoekster, bezoekt een ‘integratiemiddag’ in een Amsterdams buurtcafé. ... Een gezellige buurtbarbecue, beseft ze, is niet bij machte iets uit te richten tegen de problemen. Ze beseft nog iets: in alle onderzoeken en rapporten die ze kent, in alle gesprekken met politici, docenten en jeugdwerkers gaat het altijd óver de allochtone jongeren; zijzelf komen zelden aan het woord.
    In het boek dat ze schreef, Jullie zijn anders als ons, gebeurt dat wel. Van Voorst trok dagenlang op met allochtone jongeren, systematisch per groep: Marokkanen, Turken, Surinamers, Antillianen, Chinezen, Afrikanen, vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Polen. En ze ondervond het zelf, het diepgewortelde gevoel van ‘wij’ en ‘zij’. ...

Red.:   En eindelijk een volledige bekentenis uit de hoek van "hulpverleners":

Uit: De Volkskrant, 11-10-2010, van medewerkster Karin Sitalsing

Slachtoffers ‘eergeweld’ misbruikt

De helft van slachtoffers die hulpverleningsorganisatie Fier Fryslân opving, blijkt seksueel misbruikt door familieleden. Een onverwacht eerste onderzoeksresultaat.

Seksueel misbruik komt veel vaker voor bij slachtoffers van eergerelateerd geweld dan gedacht. Dat is een van de opvallendste conclusies van onderzoek van hulpverleningsorganisatie Fier Fryslân.
    Van de 89 vrouwen die Fier Fryslân tussen januari 2008 en maart 2010 opving, zijn er 45 seksueel misbruikt door familieleden – soms door meerdere.   ...
    Dat het überhaupt voorkomt, verbaasde psychiater Zohra Acherrat-Stitou, die werkt voor Fier, zeer. Dat het zo vaak voorkomt helemaal. ‘Je verwacht het niet in culturen waarin familie-eer en maagdelijkheid zo belangrijk zijn.’   ...
    Acherrat-Stitou: ‘Meestal willen de meisjes heel graag terug naar hun familie, ondanks alles. Breken met je familie geeft een schrijnende pijn. Het betekent ook: breken met je achtergrond, alles wat je kent, je school, vriendinnen, om heel ergens anders een nieuw leven te beginnen. En dat op zo’n jonge leeftijd. Juist in zogenoemde ‘wij-culturen’, waar autonomie en je eigen keuzes maken ondergeschikt is, is dat ingrijpend. De vrouwen willen graag bij een groep horen, verbonden zijn. Dat is een universele, een existentiële basisbehoefte.’   ...

Red.:   Zeer sterke "wij"-culturen, dus.
    In het buitenland is het natuurlijk hetzelfde:

Uit: De Volkskrant, 14-10-2009, door Lennaert Rooijakkers

Groot-Brittannië krijgt moslimkrant

Groot-Brittannië krijgt binnenkort zijn eerste islamitische weekkrant. De nog titelloze, liberale krant is opgezet door de Pakistaanse betaalzender ARY Digital. ...

Red.:   De aanleiding was een andere zaak, maar het gaat over wij-zij:

Uit: De Volkskrant, 30-10-2010, van verslaggever Jonathan Witteman

Inburgeren | 'Eén zuil staat nog overeind, die van de Turken'

Pfff, wéér die paspoortdiscussie

‘Waarom zou je maar één paspoort hebben?’ Tufan Arikan haalt zijn schouders op. ‘Ik ben een beetje Nederlands, maar ook een beetje Turks.’ De 21-jarige hbo-student bedrijfseconomie is mede-eigenaar van tabakszaak annex reisbureau annex muziekwinkel Akdeniz, in de Jan Evertsenstraat in Amsterdam-West. Aan de muren prijken de nieuwste cd’s van Hani Gelecektin en de lachfilms van Sahan Gökbakar, in de etalage hangt de karmozijnrode vogel van Turkish Airlines.
    Maar helemaal zonder haken en ogen is dat Turkse paspoort niet. ‘Ik heb dienstplicht in Turkije’, zegt de in Nederland geboren en getogen Arikan. ‘Ik heb het nu voorlopig uitgesteld, maar uiteindelijk ga ik wel. Je doet waardevolle levenslessen op en het is goed voor je discipline en je fysiek. Maar ik ga niet de volle 15 maanden, dat is te lang, dat is een hele hap uit mijn leven.’   ...
    Pfff, wéér die discussie over de dubbele paspoorten. Hakan (28) van schoenmakerij Reyhan in de Amsterdamse De Clercqstraat wordt een beetje moe van dat eeuwige politieke gekrakeel. ...
    Maar Rutte heeft wel een punt in de paspoortdiscussie, zegt Zihni Özdil (29) van het Turkije Instituut, die zelf ook een dubbel paspoort heeft. ...
    ‘Maar waar de discussie eigenlijk over zou moeten gaan is niet over een papiertje, maar over de vraag: hoe goed integreren de Turken in de Nederlandse samenleving?’ Niet zo goed, denkt Özdil. Hij rekent voor: ‘Hoeveel Turks-Nederlandse voetballers, schrijvers, rappers of stand-up comedians kun je noemen? De Marokkanen hebben Ibrahim Afellay, Abdelkader Benali, Ali B, Najib Amhali. Wie hebben de Turken?’
     ‘Als je aan jonge Turkse Nederlanders vraagt in welke taal ze onderling communiceren, welke kranten ze lezen, welke websites ze volgen, dan blijkt 70 procent zich te oriënteren op de Turkse cultuur. Bij Marokkanen is het omgekeerd: die richten zich veel meer op de Nederlandse cultuur.’
    De oorzaak, zegt Özdil: ‘De Turken kunnen, hoe ondernemend ze ook zijn, moeilijk de stap maken naar echt burgerschap. Er zijn in Nederland naar schatting 9.000 Turkse verenigingen, stichtingen en belangenclubs. Maar die organisaties zijn vrijwel allemaal georiënteerd op de Turkse politiek en cultuur, niet die van Nederland. Het tijdperk van de verzuiling lijkt misschien voorbij, maar er staat er nog één overeind: die van de Turken.’

Red.:   Op Nederland 1, uitgezonden door actualiteitenprogramma EenVandaag (20-11-2010) , een reportage over een nieuwe jonge ster: Nancy Ajram. Op straat worden meisjes en jongens geïnterviewd, die voor het meest dolenthousiast zijn. "Nooit van gehoord", zegt u ...? Dan heeft u de verkeerde etnie. Nancy Ajram is namelijk van Libanese afkomst, en al diegenen die Nancy kenden in de reportage, zijn jonge allochtonen. Moslims, wel te verstaan. Geïnterviewde autochtone jeugdigen hadden er nooit van gehoord. Net als u.
    Hier is het verslag uit de Volkskrant:

Uit: De Volkskrant, 22-11-2010, door Alex Burghoorn

Jurkjes zo dun als hoofddoekjes

Hakken zo hoog als wolkenkrabbers en glimmende grijze pakken op een Arabisch festival in Den Bosch. Een gejoel van jewelste, maar ook een ‘tegengeluid, na al het gepraat over de fascistische islam’.

Als ze een amechtig gezongen habibi door Hal 1 laat galmen, is het alsof de Libanese zangeres Nancy Ajram met haar delicaat gemanicuurde nagels een zoete kers in een slagroomtaart laat zakken.   ...
    Maar Nancy Ajram, met haar 27 lentes een van de diva’s van Beiroet, hoeft zaterdag niemand te vermurwen. ...
    Welkom bij de eerste editie van Faracha. De ‘Arabische muziek en lifestyle experience’, die een vlinder wil zijn in het verwilderde Nederland. Een publiek vol immigrantenkinderen, wier ouders ooit vertrokken zijn uit Marokko, Egypte, Libanon of een van die andere moslimlanden aan de andere kant van de Middellandse Zee – al zijn de Turken op een hand te tellen omdat ze nauwelijks affiniteit hebben met de Arabische cultuur.   ...

Red.:   Twee maal wij-zij-denken: de moslims los van de Nederlanders, en de Arabieren los van de Turken. Uit eigen keuze:

En natuurlijk is het allemaal de schuld van de Nederlanders, want dat is het altijd.
    Het sluitstuk in het bewijs van de bewering dat het wij-zijdenken bij met name moslims  een fundamentele zaak werd geleverd op televisie, in het programma Nieuwsuur (02-01-2011) . Gepresenteerd werden de resultanten van een onderzoek waaruit bleek dat 70 procent van de Turken een sterke heimwee heeft naar Turkije, en zeer graag terug zouden willen. Als reden wordt door de Turken natuurlijk aangevoerd de houding van de Nederlanders. Dat ging dan over eigen ervaringen, met discriminerende opmerkingen, en het optreden van Geert Wilders. Beide zijn natuurlijk drogredenen: als die paar discriminatie-incidenten voldoende zijn voor zoveel afkeer, hebben na de eindeloze stroom anti-Nederlandse incidenten de Nederlanders het recht de moslim-immigranten in de Noordzee te dumpen. Maar het ligt nog fundamenteler: in Duitsland is tot voor drie maanden geen woord van kritiek op de multiculturele samenleving te horen geweest, en de Duitse moslims zijn even afkerig van Duitsland als de hier aanwezige moslims van Nederland:

Uit: De Volkskrant, 22-12-2010, door Merlijn Schoonenboom

Probleemwijk

Het was een mooie avond, vrijdag in onze probleemwijk. De sneeuw lag er maagdelijk zuiver bij, en we gingen op pad naar de goedlachse verkoopster van de Turkse bakker op de hoek. Ze ging trouwen. Ze had één Duitse klant uitgenodigd, een Zuid-Duitse schilderes, die mij weer meenam. De schilderes had echt zin in een islamitisch huwelijk, zei ze. Ze noemt zich namelijk liefhebber van parallelle werelden, en als de Berlijnse wijk Neukölln, waar ik sinds drie maanden tegenaan woon, iets heeft, dan is het dat.
    Op het donkere bedrijventerrein waar we moesten zijn, vonden we na lang zoeken een deurtje. Daarachter bevond zich een enorme hal, waar zich een paar honderd Turken hadden verzameld - die eigenlijk, zo zeiden ze, Koerd waren. Men keek er ernstig. Vrouwen en mannen dansten in aparte rijen, en na wat misverstanden begrepen we dat ook wij maar beter konden doen alsof we al jaren getrouwd waren. Interessant natuurlijk, maar na drie lange ernstige uren siste de schilderes me toe: 'Alcohol, ik heb snel alcohol nodig'.   ...
    Het voordeel; we konden vrijdag ruimschoots kiezen in welke parallelle wereld we het Koerdische huwelijksgeluk wegdronken: de net geopende homokelder, waar vooral jonge vrouwen komen, om de hoek van de protestantse kerk. Het kunstenaarscafé ernaast had net een Klaus Kinski-filmavond, of ...
     Misschien is dat het wel waarom drommen jonge Berlijners de probleemwijk intrekken; ergens tussen de onverschillige, parallelle werelden, tussen de Koerden met hun mooie, ernstige dochters en de rafelige kunstenaars met wodka ...

Red.:   En wie daar nog steeds iets moois inziet, kijk dan naar de documentaire over de gevolgen op scholen hier  (deel één is ook voldoende).
    Het is ook in Nederland natuurlijk andersom: de uitvoerig getoonde afkeer van Nederland heeft geleid tot een verwijdering aan Nederlandse kant, en uiteindelijke opkomst van Geert Wilders.
    Oh ja: ook nog vermeld dat (vrijwel) niemand uiteindelijk gaat. De reden is volkomen duidelijk: geld.

Naar Allochtonendebat, misverstanden , Allochtonen, lijst  , Allochtonen, overzicht  , of site home .