Uit: Volkskrant weblog, 24-10-2007,door Funda Müjde

Stotteren

...    Jaren geleden hoorde ik het verhaal van een jonge vrouw die als importbruid bij kennissen was terechtgekomen. Het pas getrouwde stel woonde noodgedwongen in bij de ouders van de jongeman. De bruid moest alle huishoudelijke taken verrichten en iedereen op zijn wenken bedienen, inclusief de kleine broertjes en zusjes. Ze was erg mooi en haar man was dan ook erg verliefd op zijn vrouw. Maar dat mocht hij niet laten merken. Sowieso mochten zij geen affectie voor elkaar tonen in het bijzijn van de ouders. De werkzaamheden gingen onverminderd door toen ze zwanger was. De stress werd haar teveel en ze begon te stotteren. ...      Mijn ouders zijn vaker door familie benaderd om één van hun vijf dochters kennis te laten maken met een neef of ver familielid. Mijn vader was een uitgesproken tegenstander van huwelijken tussen neven en nichten. Nog steeds worden importbruiden als goedkope arbeidskrachten families binnengehaald. Het komt zelfs voor dat een jonge vrouw in het huwelijk treedt met een zwakzinnige man. Levenslange zorg is dan verzekerd.
    Natuurlijk is de gezinshereniging daar niet voor bedoeld. Moeilijk om daar paal en perk aan te stellen. Opvoeding en educatie is de weg die bewandeld moet worden om dit soort misstanden op te lossen. ...

Uit: De Volkskrant, 01-09-2007, column door Fadoua Bouali

Een mond half-open, een vreemd loopje

...   We verbleven samen een weekje in Agadir en gingen een dagje naar een dorp vlak daarbuiten. Na een uurtje rondslenteren begon mijn vriendin erover. Toen ze een shirt wilde afrekenen op de markt, kostte het haar veel moeite contact te krijgen met de verkoper. Hij zat haar met grote ogen en een half-open mond aan te kijken.
    De meeste dorpelingen hadden die vreemde blik, hun mond half-open, of een raar loopje. Bij sommigen zag je dat de ene schouder lager hing dan de andere.
    Bij de ingang van de markt lagen zwaar gehandicapte mannen en vrouwen op de grond te bedelen. We begrepen dat veel bedelaars die rondliepen min of meer (geestelijk) gehandicapt waren, maar zichzelf wel konden redden.
    Een nicht van me vertelde dat ze, toen ze was afgestudeerd als lerares, door de overheid was uitgezonden naar een dorpje in het Rifgebergte, om daar les te geven op de lagere school. Het dorpje lag afgelegen, had geen stromend water en elektriciteit. Het hele dorp liep uit om mijn nicht te bekijken toen ze arriveerde. Meteen zag ze dat er iets niet klopte. Toen ze beter keek, zag ze hoeveel mensen geretardeerd of gehandicapt waren. Inteelt vierde hier hoogtij.
In Marokko is het vrij normaal om binnen de familie te trouwen. De redenen zijn allerminst romantisch. Als iemand een zoon heeft met een goede baan, wil de familie het liefst dat hij met iemand trouwt binnen de familie, zodat een ander familielid door hem onderhouden wordt en niet een buitenstaander. ...
    Trouwen wordt niet gezien als iets dat twee individuen met elkaar doen, nee – trouwen is een groepsgebeuren en wordt ook gezien als ‘elkaar helpen’. Een huwelijk gebaseerd op romantische liefde is hier een grote luxe. In Agadir kwam mijn vriendin tot de conclusie dat het helemaal de verkeerde kant op gaat met de Marokkanen, zowel hier als in Europa, door het in stand houden van het binnen de familie trouwen. Volgens haar hebben we heel hard één ding nodig en dat is: vers bloed!
    Terug in Tanger vielen de vele gehandicapten op straat me extra op. ...
    Ik herinnerde me een bericht in de krant over de afscheidsrede van Lotty Eldering als hoogleraar interculturele pedagogiek aan de Universiteit van Leiden. Ze uitte haar zorgen over het feit dat eenderde van de Turken en Marokkanen die een partner uit het land van herkomst haalt, trouwt met een neef of een nicht. Hierdoor lopen zij veel meer kans op kinderen met een handicap of een erfelijke ziekte. Vaak krijgen ze psychische problemen als ze worden geconfronteerd met de zorg voor een (verstandelijk) gehandicapt kind. Dikwijls komen ze daardoor ook in grote geldzorgen, aldus de Leidse hoogleraar. Eerder dit jaar bleek uit onderzoek van het Universitair Medisch Centrum Utrecht dat aangeboren afwijkingen de voornaamste doodsoorzaak vormen onder jonge migranten. Die jonge doden zijn grotendeels terug te voeren op het grotere aantal huwelijken tussen neven en nichten onder allochtonen.

Uit: De Volkskrant, 24-08-2007, column door Nazmiye Oral

Geen prachtwijk maar gezonde wijk

...    Presikhaaf is tot vreugde van de wijk zelf opgenomen in de lijst probleemwijken van minister Vogelaar. En dat betekent natuurlijk meer geld en aandacht. In vier jaar 'van probleemwijk naar prachtwijk!' Ik zou optimistischer willen zijn, maar ik zie het somber in. Een wijk, dat zijn niet alleen de gebouwen maar vooral de mensen. Het duurde denk ik ongeveer een jaar voordat de realiteit in Presikhaaf zich aan me begon op te dringen. Na een tijdje leer je de mensen een beetje kennen en weet je wat er zich zoal om je heen afspeelt. Zo is daar Lorenzo, die elke dag na schooltijd onder ons balkon staat te loeien om Esther, mijn onderbuurvrouw, op wie hij, vermoed ik, verliefd is. Lorenzo is licht verstandelijk gehandicapt en sinds ik weet dat hij het huis ontvlucht omdat hij bang is voor zijn vader, neem ik de honderden keren per dag dat ik hem hoor roepen om Esther voor lief. Alleen zie ik een volgend probleem opdoemen nu Lorenzo duidelijk in de pubertijd komt en her en der seksueel getinte opmerkingen begint te maken.
    Zo is er de Turkse mevrouw die me altijd groet sinds ze weet dat ik ook een Turkse ben. Ze kijkt me daarbij altijd ietwat onnozel aan. Alsof ze zoekt naar iets. Ik knik ter begroeting en fiets door, terwijl ik haar dochter in de rolstoel die begint te schreeuwen, negeer. Ik hoor de Turkse mevrouw vloeken en verwensingen uiten, uiteindelijk volgt de klap. Het meisje begint hard te huilen, wat haar op weer een klap komt te staan. Dat is de reden waarom mijn contact met de Turkse mevrouw nooit meer zal zijn dan een kort knikje. Ik heb haar iets te vaak haar gehandicapte dochter zien slaan. Ja, dat is makkelijk oordelen, zo vanuit mijn comfortabele leven. Ik heb geprobeerd begrip te hebben. Ik stelde me haar voor' terwijl ze haar dochter van in de twintig weer een luier omdoet. Het kind dat zich in alle onschuld totaal laat zien. Ik moest denken aan mijn eigen moeder die als weduwe moest leren haar volwassen, gehandicapte zoon te scheren. Aan hoe ze werd geconfronteerd met zijn intimiteiten en dat, ondanks haar liefde en begrip, als verraad ervoer.
    Ik heb geprobeerd zelfs de hardnekkige roddel te negeren dat haar dochter eigenlijk gezond was, maar op jonge leeftijd door alle mishandelingen door haar vader gehandicapt is geraakt. Turken zijn nou eenmaal dol op sterke verhalen. ...
    Het wonen in probleemwijk heeft een grotere invloed op je dan je zou denken. Het is deprimerend. Overal om me heen zie ik mensen echt wanhopig vechten met het leven. De meesten zijn te zwak en verzuipen elke dag weer.

Uit: De Volkskrant, 13-12-2007, door Willem Beusekamp

GGD onderzoekt allochtone jeugd

Onderzoek moet uitwijzen hoeveel allochtonen jongeren lijden aan een verstandelijke handicap

De Amsterdamse GGD onderzoekt in opdracht van het stadsbestuur hoeveel allochtone jongeren lijden aan een verstandelijke handicap. De vrees bestaat dat het probleem aanzienlijk groter is dan tot voor kort werd aangenomen en dat mede daardoor de traditionele hulpverlening faalt.
    In Amsterdam blijkt 59 procent van de leerlingen in het speciaal onderwijs van allochtone, met name Turkse en Marokkaanse afkomst. ...

Red.:   En over de kosten die dat met zich mee brengt wordt natuurlijk zorgvuldig gezwegen - bij de berichten. Door gegevens te combineren kan men snel concluderen dat het nu al circa een half miljard is op jaarbasis .
    Een paar maanden later:

Uit: De Volkskrant, 11-03-2008, van verslaggeefster Ellen de Visser

Kwart van Rotterdamse Turken trouwt familielid

Eenvijfde van Marokkanen is getrouwd met een familielid | Kinderen uit deze huwelijken hebben een grotere kans op aangeboren afwijkingen.

Bijna een kwart van de Turkse en eenvijfde van de Marokkaanse ouders in Rotterdam is getrouwd met een familielid. Kinderen van bloedverwante ouders hebben een hogere kans op aangeboren afwijkingen. Voorlichting en genetisch onderzoek zijn nodig om het aantal aandoeningen terug te dringen.
    Dat schrijft het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) in een studie in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid. Aanleiding is het veel hogere sterftepercentage onder allochtone kinderen.
    Huwelijken tussen neef en nicht, achterneef en achternicht en oom en nicht geven een groter risico op zeldzame genetische afwijkingen. Daarvan bestaan er duizenden; de kenmerken variëren van mentale achterstand tot erfelijke bloedarmoede. Sommige zijn dodelijk.   ...

Red.:   In het bijbehorende achtergrondartikel blijkt wat de allochtonen belangenbehartiger ervan vindt:

Uit: De Volkskrant, 11-03-2008, van verslaggeefster Ellen de Visser

Het risico van het trouwen met een neef

...    Recent onderzoek wijst uit dat Marokkaanse en Turkse kinderen in de eerste twee levensjaren vijf tot acht keer vaker overlijden aan autosomaal recessieve aandoeningen dan autochtone kinderen.
    PvdA-Kamerlid Arib vindt dat bloedverwantschap bij allochtone ouders moet worden beschouwd als een gezondheidszorgprobleem en niet als migratievraagstuk. Een verbod op familiehuwelijken is onmogelijk. ‘En bovendien los je daarmee niets op, want dan gebeurt het stiekem.’   ...

Red.:   Want het voorkomen van al die onnodige sterfgevallen met een verbod op incest-huwelijken kan beslist niet, want dat zou de allochtone cultuur in een minder goed daglicht stellen.
    En dit is één van de gevolgen:

Uit: De Volkskrant, 11-08-2009, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg

Pistool was toch van plastic?

‘Zwakbegaafde draaideurcrimineeltjes’, vaak allochtoon, hebben dringend opvang nodig. Nu komen ze in de verkeerde statistieken terecht.

Dolblij zijn Rotterdamse hulpverleners, docenten, wijkagenten en andere betrokkenen bij ‘zwakbegaafde draaideurcrimineeltjes’ met de brandbrief die de lokale PvdA-fractie in juli aan staatssecretaris Albayrak van Justitie stuurde.
    ‘De problematiek begint eindelijk een beetje hip te worden’, reageert Marijke Kruijt van MEE Rotterdam Rijnmond, een organisatie die ‘mensen met een beperking’ ondersteunt. ‘Maar het moet nog veel hipper, net als huiselijk geweld prominent op de landelijke politieke agenda komen.’
    In de brief vragen fractieleden Zeki Baran en Fouad el Haji ‘dringend’ om opvang- en behandelplekken voor jonge crimineeltjes met een IQ tussen de 55 en 85. Gerichte opvang ontbreekt in de regio.
    Volgens hen gaat het om een groep van 460 zwakbegaafde jongeren die herhaaldelijk met politie en justitie in aanraking komen en de samenleving ‘onmetelijk veel schade’ berokkenen. Meer dan gemiddeld betreft het allochtone jongeren. Die komen ook onevenredig vaak voor in ‘de verkeerde statistieken’.   ...
    De vader en moeder van de jongen laten het afweten. Zoals zoveel allochtone ouders, zegt Platteschorre. ‘Zwakbegaafdheid is daar taboe. Ze zien het als een straf van Allah.’ Hij zegt dat een deel van die jongens afglijdt naar de zwaardere criminaliteit. ...

Red.:   Tel uit je winst, als Nederland.
    Door een bericht in de Volkskrant kwam het volgende artikel in het nieuws - de betreffende krant is gevestigd in de Verenigde Arabische Emiraten (de golfstaten, Engels: UAE):

Uit: The National, 22-09-2009, door Rasha Elass

Arabs bear brunt of gene disorders

Arabs suffer from one of the highest rates of genetic disease in the world, according to a research institute.
    Some 906 genetic disorders have been identified in Arabs and their descendants, reports the Centre for Arab Genomic Studies (CAGS), and about 200 of those are prevalent among Arabs in the GCC alone.
   It warns that the problem will require research and collaboration among medical communities.
    In the UAE, 241 disorders have been identified in Arab citizens and expatriates combined, making the incidence in this country the second-highest in the Arab world after Oman; 119 genetic disorders are specific to Emiratis.   ...
    The centre, funded by the Sheikh Hamdan Award for Medical Sciences, has completed studies of Bahrain, Oman and the UAE.   ...
“Why build this database? It gives us a bird’s-eye view of each country on genetic diseases. Some are epidemic and some very rare,” said Dr Ghazi Tadmouri, the assistant director of the CAGS.
    Several common diseases in the UAE, Oman and Bahrain have reached epidemic levels – more than 100 cases per 100,000.
    They include thalassaemia (a blood disorder), diabetes, breast cancer and Down’s syndrome. Less common genetic disorders in the Emirates include muscular dystrophy and kidney disease.
    About 63 per cent of the genetic conditions in Arab populations are due mostly to marriage between close relatives such as first cousins, clinically known as consanguinity.
    Such marriages, deeply ingrained in Arab culture, are on the rise in the UAE, where the rate is the fifth-highest in the Arab world.
    In Dubai, 40 per cent of marriages are between relatives, according to the latest statistics. In Al Ain that figure reaches 54 per cent, and in Abu Dhabi 32 per cent.
    Across the Arab world, Sudan and Mauritania have the highest rates, amounting to two-thirds of all marriages. However, consanguinity is on the decline in, for example, Egypt and Tunisia.   ...

Red.:   Het feit dat dit in een Arabische krant gemeld wordt, is het enige lichtpuntje in iets dat staat voor een inktzwarte culturele duisternis.
 

Naar Allochtonen opvoeden , Allochtonen lijst , Allochtonen overzicht , of site home .