Marokkanen, superioriteit, en racisme

Als men überhaupt al de oververtegenwoordiging van Marokkanen in de groep mensen met problematisch gedrag wil bespreken, wijst men meestal meteen op hun maatschappelijke positie (ik-moet-jou-niet-want-jij-moet-mij-ook-niet, citaat uit artikel van Kees Beekmans ). Dat is slechts een deel van het verhaal, ze zitten in dezelfde positie als heel veel autochtonen en andere groepen allochtonen. Waar Marokkanen duidelijk anders zijn, is in het aan de machocultuur gerelateerde superioriteitsgevoel, zie Cultuurverschillen: Luyten . Als dat superioriteitsgevoel gefrustreerd wordt door de maatschappelijke werkelijkheid, krijgt men neigingen tot compensatie. Die vorm van compensatie wordt in zijn extreem beschreven in De misdadige natuur . Voor Marokkanen als groep ziet men de uitkomsten van dit proces in verschillende uitingsvormen: van kleine pesterijen om de overhand te krijgen (de bekende dagelijkse overlast van hangjongeren), via extreme reacties op gecorrigeerd worden, tot een sterke oververtegenwoordiging in de misdaad. Voor Antillianen geldt in hoge mate hetzelfde.

Ook in reacties van Marokkanen op de de maatschappelijke discussie rond de (Marokkaanse) moord op Theo van Gogh valt veel van dit proces te ontdekken. De kenmerkende houding is die van "gekwetst eergevoel": hoe kunnen die mensen ons zo aanspreken, want wij hebben zelf toch niets gedaan. Dat is een uiting van een algemene trek: 'De vorige keer dat hij het schoolplein op kwam fietsen, zei ik tegen hem, terwijl ik een hand op zijn stuur liet rusten, 'dat het schoolplein alleen voor onze leerlingen was, niet voor leerlingen van andere scholen'. Hij zei toen. 'Raak me fiets niet aan.' ' . Beekmans legt dit uit als gevolg van een door niet erkend zijn zwak eigenbeeld. Het artikel over misdadigheid laat zien dat deze conclusie onjuist is: het soort gedrag dat Beekmans beschrijft is een gevolg van een te sterk eigenbeeld, van narcisme . Dit verklaart veel beter het verongelijkte gedrag dat er mee gepaard gaat: de verongelijktheid wordt veroorzaakt door de botsing tussen sterk eigenbeeld en feitelijke zwakke positie. En dit speelt niet alleen op het straatniveau, ook de intelligenteren en woordvoerders . De waarschijnlijke oorzaak van dit gedrag is ook wel bekend, de machocultuur .
     Overigens is de constatering van Beekmans dat Marokkanen een zwakke maatschappelijke positie hebben terecht. Maar weer: dat geldt meestal voor groepen immigranten, bijvoorbeeld de Nederlands-Indiërs van vlak na de oorlog. Het verschil is de reactie op die positie. Hier onderscheiden de Marokkanen zich dus op zeer expliciete wijze. En in dit onderscheid zitten alleen maar negatieve aspecten, zoals het superioriteitsgevoel, en het elders beschreven groepsgedrag en racisme .


Addendum 10-03-2005
Het voorgaande artikel is van januari 2005. Het onderzoek naar de voorvallen in de Diamantbuurt is nu verschenen . Onderstaand de belangrijkste bevindingen:

Ferwerda, die na oktober vorig jaar ook zelf drie dagen in de Diamantbuurt ('een heel leuk buurtje') heeft gebivakkeerd, stelt vast dat de jongens 'bijna uitsluitend van Marokkaanse komaf zijn'. De groep noemt hij vrij hecht en onderling solidair.

De onderzoeker: 'Volgens sommige sleutelinformanten is er vanuit de groep en de families ook een lange traditie van verzet tegen organisaties, zoals politie, justitie en gemeenten.' Ofwel, 'er zijn anti-Nederlandse gevoelens'.

Ferwerda heeft tevens vastgesteld dat er 'een nieuwe groep jongens zit aan te komen. Deze nieuwe aanwas is jonger (10 tot 12 jaar), is brutaal, veroorzaakt overlast en wordt sterk aangetrokken door de groep.' Maar de groep heeft volgens hem nog geen antecendenten.

Ook inmiddels verschenen is een eerste onderzoek naar de relatie tussen criminaliteit en etniciteit, gedaan door de gemeente Amersfoort . Hieruit blijkt dat van alle Marokkaanse jeugd ca. 20 procent al in een dossier heeft bij de politie, terwijl dit van de jongsten ca. 40 procent is. Dit is gedrag erger dan kenmerkend voor dat in de Diamantbuurt. Men kan dus zonder meer stellen dat het gedrag als omschreven in het Diamantbuurt onderzoek geen incident, maar systematisch is.


Red.:  Hier staat dus in niet mis te verstane termen wat iedereen al kon afleiden uit het patroon van gedrag: Er is bij de Marokkanen sprake van anti-Nederlandse gevoelens. Dat is praktisch identiek aan anti-autochtone gevoelens. Bij Marokkanen is dus sprake van racisme. Dat er reacties zijn aan Nederlandse kant is niet meer dan logisch, waarvan de Lonsdale jeugd niet meer dan een uiting is. Feit is dat het gedrag van Lonsdale jeugd veel directer wordt beschreven en veel harder wordt aangepakt dan het gedrag van de Marokkanen, zoals het Diamantbuurt geval aantoont. Dat is dus discriminatie. Die discriminatie kan alleen worden bestreden door de Marokkanen op dezelfde manier aan te pakken als Lonsdale jongeren. Waar overwogen wordt verboden in te stellen op uitingen van als racistisch bestempelde kledingsuitingen door Londalers, dient hetzelfde te gebeuren met de Marokkaanse, met hun witte petjes en hoofddoekjes..
 

Naar Cultuurverschillen: Luyten , Allochtonen overzicht  , of site home .