Die verzekerfunctie bestaat niet voor vormen van krediet waar geen reële economische waarde tegenover staat. Dat is dus speculeren. Banken maken normaal dat onderscheid niet, en doen deze twee dingen door elkaar. De reden daarvoor is dat met speculeren meer geld verdient wordt, omdat dit gaat met als basis de totale hoeveelheid geld die rondgaat, die, zoals we gezien hebben iets als 20 en meer keer zo groot is als de reële economie. Per procent- of promille-punt winst krijg je dus 20 keer zo veel als je speculeert. Maar dit soort speculatie kent natuurlijk hetzelfde soort risico als gewon krediet: het hoeft niet altijd te lukken. En dan gaat het net zo snel omlaag, als dat het omhoog kan gaan. Het punt waarop geld verdienen met krediet-zonder-tegenwaarde gaat mislukken, is op het moment dat er geen economische groei meer is. Er komt dan geen niet geld meer in het totaal van economie-plus-financiële-wereld, en zodra er ergens iets afgelost moet worden, blijkt hetgeen waarmee afgelost moet worden er niet te zijn, want dat is ander geld, en dat geld stond ook voor niets, enzovoort. Tot je komt bij het geld dat staat voor de echte economie, maar dat is dus slechts een fractie van alle geld. Dan heb je dus een kredietcrisis. Dat wil zeggen: eigenlijk is alle geld onbetrouwbaar. Maar de betrouwbaarheid van geld is een hoeksteen van het maatschappelijke gebeuren, dus zodra dat gebeurt, komt de instantie in zicht die staat voor het maatschappelijke gebeuren: de regering. Wat er gebeurt is dat de regering garant gaat staan voor het geld, dus het krediet. Het speculeren met geld heeft op dat moment dus verlies opgeleverd, en dat verlies gaat voor een groot deel gedekt worden door de regering. Dat is waarom speculeren voor banken de functie heeft van een casino-zonder-nieten. Nu heeft de regering, gewoonlijk een stuk of twaalf personen met een stropdas, eigenlijk ook geen geld, althans niet in dit soort hoeveelheden. En in functie hebben ze nog veel minder geld, want de meeste overheden hebben schulden. De enigen die in een land geld hebben, zijn de burgers. Dus wie uiteindelijk garant staan voor de schulden gemaakt door de banken, zijn de burgers - niet de banken. Het bewijs daarvoor is wat er gebeurde tijdens de Amerikaanse kredietcrisis: de Amerikaans overheid, dat wil zeggen de regering van een land dat de grootst mogelijke afkeer heeft van bemoeienis van de staat met de economie, heeft een aantal van de grootste financiële instellingen, die voor tientallen en honderden miljarden verlies hadden geleden, overgenomen en hun verliezen overgenomen. Die zijn verdwenen in de staatsschuld. Dat wil zeggen: de schulden van alle burgers. Daarop heeft de Amerikaanse regering één uitzondering gemaakt: de bank Lehman Brothers. Alle financiële "deskundigen" roepen sindsdien dat dit een fout is geweest. Al die deskundigen maken natuurlijk zelf deel uit van de financiële wereld. Op het ogenblik van schrijven, midden juli 2012, gebeurt precies hetzelfde in Europa: de Spaanse banken hebben dezelfde soort risico's genomen, vaak in speculatief vastgoed, en nu de economie niet meer groeit, daalt de behoefte aan vastgoed. Dus wordt dat minder waard, enzovoort. Men noemt dat "het knappen van de vastgoedbubbel". Maar het is dus "het knappen van een kredietbubbel", van de algemene soort als al die andere vormen van krediet zonder economische tegenwaarde. Dat wil zeggen: van de 95 procent van de financiële wereld die uit dat soort krediet bestaat. Deze uitleg was nodig om het volgende bericht te verklaren: Uit: De Volkskrant, 13-07-2012, van verslaggever Peter de Waard Obligaties Nederland zo gewild dat rente negatief wordt De Jager verdient geld met het lenen van geld Tussentitel: Nederland hoeft voor 2-jarige lening geen rente te betalen Geld stallen bij een bank wordt steeds onaantrekkelijker wegens de dalende rente. Maar sparen is nog altijd vele malen voordeliger dan het geld uitlenen aan de Nederlandse staat: die kan tegenwoordig steeds vaker geld vragen, in plaats van rente uit te betalen. Op de aankoop van Nederlandse staatsobligaties met een looptijd van twee jaar moet nu ook al een toeslag worden betaald in plaats van dat rente wordt verkregen. Tot dusver kwamen 'negatieve rentes' alleen voor bij kortlopend schatkistpapier van drie en zes maanden. Het betekent dat minister De Jager van Financiën bij het financieren van het begrotingstekort in de unieke positie verkeert dat hij geld krijgt toegelegd, ook al gaat het slechts om duizendsten van procenten. Internationale beleggers zien Nederland als zo'n veilige plek in deze onzekere tijden, dat ze er een premie voor over hebben om hier hun geld weg te zetten. Dat geldt nog sterker voor Duitsland en Zwitserland. ... Red.: Wat die beleggers zich dus realiseren is dat hun geld op de normale financiële markt niet veilig is - dat wil zeggen: dat het verminderde waarde heeft. Het heeft in feite geen waarde, maar dat waren ze even vergeten door de tijden van economische groei en het voortdurend toenemen van de kredietbehoefte. De waarde die ze er nu nog aan toekennen, is gebaseerd op de verwachting dat de economie binnen afzienbare tijd weer gaat groeien, waardoor hun geld de volle waarde behoudt. De waarde die ze er nu aan toekennen is in feite ook al speculatie. Maar er is dus een afgenomen kans op economische groei, dus is hun geld minder waard. En wel minder naarmate het verder afstaat van de reële basis van geld: de echte economie. Die, zoals we gezien hebben, in feite geschraagd wordt door de burgers. Dus wat doen die beleggers, ze brengen hun geld dichter bij de burgers - de regering. In staatsobligaties. Want als de waarde van het geld onverhoopt mocht instorten, dan is daar de laatste bron van tegenwaarde. Bij de burgers. En dat is waarom de regering een negatieve rente krijgt op haar leningen: het risico van het geld en het krediet is daar het laagst. En de dragers van dat risico zijn dan dus niet meer de financiële instellingen, maar de burgers. Want als er een kredietcrisis komt, garandeert de overheid het geld, ten koste van alle burgers. Waarmee de hele situatie samen te vatten is als volgt: de financiële wereld speculeert door het creëren van een financiële markt die twintig en meer keren groter is dan de echte economie. Zolang ze winsten maken, zijn die ontzettend groot, en die winsten steken ze in eigen zak. En zodra de verliezen komen, zijn die ook ontzettend groot, en draaien de burgers ervoor op. De financiële wereld is een groot casino zonder nieten. Nou zou de vraag gesteld kunnen worden "Waarom bestaat dit casino dan toch nog?" Het antwoord is hetzelfde als dat op de vraag waarom alle casino's nog bestaan: menselijke zwakte. Van een flink deel van degene die weinig geld hebben in de vorm van de hoop dat ze plotseling veel meer geld zullen krijgen. Van degene die heel veel geld hebben omdat dat de manier is waarop ze aan hun geld zijn gekomen (enkele uitzonderingen daargelaten). En van degenen daartussen omdat ze rijk kunnen worden van het organiseren van een casino. Al die mensen weten in feite wel hoe het werkt, en wat de uitkomst is, maar ze willen het gewoon. Ze willen dat casino, want het is natuurlijk heel simpel om juist dit casino te sluiten: je verbiedt het uitgeven van geld, dus van krediet, door particulieren. En het beste teken dat men het niet wil, is op te vangen in de media. Want daar zitten geen echt domme mensen in de zin van een iq lager dan 80, en die weten, op zijn minst onbewust, dus ook donders goed hoe het werkt. dat in een casino het casino altijd wint. Maar die willen dus ook niet dat het casino verdwijnt. Want als er iemand weer eens geld in het casino verloren heeft, dan zeggen ze niet dat het casino niet deugt, maar dat die persoon fout heeft ingezet - de meest recente aanleiding is waterschap SNB, dat 209 miljoen euro verloren heeft in het casino: Uit: De Volkskrant, 13-07-2012, column door Sheila Sitalsing
Geld
En dus moet ze ook weten dat dat bij een verlies in een casino, niet de verliezer de schuldige is, maar het casino. Heb je er bezwaar tegen dat er verliezen worden gemaakt, en dat heeft ze ...
... want ze noemt het gevolg 'desastreus', dan is er maar één enkele
oplossing: verbieden in het casino te spelen. Wat hetzelfde is als het casino
sluiten.
Iets waarmee de koppenmaker van de Volkskrant het van harte mee eens
is, want hij maakte er de tussentitel van.
Waarom wil niemand derivaten snappen? Individuen lukt het steeds weer hun werkgevers met derivaten een rad
voor ogen te draaien. Niemand wil ze begrijpen.
En hij citeert ook nog dit:
De conclusie is voor de hand liggend: dit moet verboden worden. Maar dat schrijft Peter de waard dus niet. net zo min als Sheila Sitalsing. En al die andere lieden die je in de media treft, de oligarchie. Met of zonder economische opleiding. iets waarvoor Peter de Waard zelf bijna de oplossing geeft:
Inderdaad: Sheila Sitalsing, Peter de Waard en de rest van de oligarchie ...
Niemand wil het snappen. Want "het snappen" betekent het sluiten van het casino.
En met behulp van de casino kunnen de rijken de armen uitbuiten. En daarvan
profiteert de rest van de oligarchie
... De ontluisterende gang van zaken bij SNB is het zoveelste bewijs dat semi-publieke organisaties zich snel kunnen vergalloperen met financiële contracten. Bankiers maken daarbij handig misbruik van het gebrek aan kennis bij de tegenpartij. Het is verleidelijk om organisaties als SNB of Vestia te beschermen tegen bankiers door bijvoorbeeld derivatenconstructies te verbieden. Het afdekken van risico's is voor veel bedrijven en organisaties echter een nuttige methode. En niet elk derivatencontract veroorzaakt een ongeluk. ... Red.: Hier staat, als hoofdredactioneel commentaar in wat men een kwaliteitsmedium noemt, het argument dat de directeur van het casino gebruikt om zijn tent van verse aanvoer te voorzien: "Je kan er ook mee winnen" ... Hoe doortapt en corrupt kan je zijn als orgaan dat beweert een publieke functie te hebben. En dat ongetwijfeld ook heeft. En dus ook weet dat ze die heeft. En zich desondanks overduidelijk verkocht heeft aan de zaak van het Kwade Geld 
. In de woorden van de hoofdredacteur, uit gesproken in de richting van Frits
Bolkestein maar gepubliceerd en dus ook richting lezer
: 'Ik kan u verzekeren dat op de hele redactie van de Volkskrant niet
een journalist te vinden is die het kapitalisme verwerpt of ontkent dat de
markteconomie ons grote voorspoed heeft gebracht.' Een grote vette leugen, want
datgene dat ons voorspoed heeft gebracht, is de technologische vooruitgang
. Met alleen de markt en bankiers zaten we nog op het niveau van de Arabische
wereld en Afrika. Daar hebben ze ook markten en bankiers. De warenmarkt en
woekeraars. De woekeraars die inmiddels de wereld overgenomen hebben, met steun
van de bijna even hard graaiende middenklasse. Waaronder die in de hele media.
Naar Financiële wereld  ,
Economie, lijst
 ,
Economie, overzicht
, of site
home
.
|
