Bronnen bij Architectonische lelijkheid: bestuurders

12 okt.2010

Wat betreft de slechte smaak, megalomanie en sloopdrift van bestuurders wordt er, merkwaardigerwijs, veel de naam van de PvdA genoemd, misschien deels omdat het vaak grote steden betreft. Maar dit is toch een wat minder grote stad:


Uit: De Volkskrant, 12-10-2010, van verslaggeefster Anja Sligter

In Arnhem is nu het volk aan zet

Al jarenlang krijgen Arnhemmers te maken met mega-bouwprojecten waar ze niets over te vertellen hebben. SP-wethouder Gerrie Elfrink wil daarin verandering brengen.

Tussentitel: Plan voor mondaine haven heeft stad tot op het bot verdeeld

...    Met zijn campagne tegen deze geldverslindende ‘prestigeprojecten’ won Elfrink moeiteloos de verkiezingen en dwong hij de PvdA na vijftig jaar in de oppositie. Nu heeft hij heeft een belofte in te lossen: dat er in Arnhem niet meer over de hoofden heen geregeerd wordt. Dus is ‘de stad nu aan zet en zorg ik dat dat proces zo goed mogelijk verloopt’.
    Dat is een grote omwenteling. Al vanaf 1995 heeft Arnhem ervaring met megaprojecten van architecten met grote namen, veelal geïnitieerd door PvdA-wethouders. De stad heeft daar gaandeweg een groot wantrouwen tegen opgebouwd. Want nog steeds is de ov-terminal, de zogeheten ‘flow’ van Ben van Berkel met zijn futuristische uiterlijk, niet af.
    Twee jaar geleden bleek de stationshal zo complex en kostbaar dat geen aannemer hem wilde bouwen. Nu moet een nieuwe methode van aanbesteding hen over de streep trekken.
    Arnhem is daardoor al een decennium lang een bouwput ...


Red.:   Kortom, er zijn maar uiterst weinig aspecten waarin dit soort projecten geen totale ramp is. Terwijl elk nieuw wethouderclubje er opnieuw voor valt .... Meer van dat soort voorbeelden in de verzameling hier uitleg of detail .
    En hier een voorbeeld uit een grote stad:


Uit: De Volkskrant, 03-05-2011.

Profiel | VVD'er Frits Huffnagel verlaat Haagse politiek

'I Am' Huffnagel laat Den Haag als city achter

Dat hij zijn vertrek als politicus bekendmaakte uitgerekend enkele uren voor het wereldnieuws werd overspoeld met berichtgeving over de dood van Osama bin Laden, past eigenlijk niet in de stijl van Frits Huffnagel. De afgelopen jaren liet hij in Den Haag juist zien over een uitgelezen gevoel voor timing te beschikken als het aankomt op media-aandacht en persmomentjes. Waar de camera's draaiden in de hofstad, daar was Huffnagel. Eerst als wethouder, sinds de laatste verkiezingen als raadslid.
    Nu verlaat de 42-jarige VVD'er de lokale politiek om zich te gaan richten op zijn eigen adviesbedrijf. Dat houdt zich vooral bezig met Huffnagels grootste talent: citymarketing, het promoten van steden.
 

Red.:   Een stad is een verblijfplaats voor vele duizenden en meer mensen, die een variabele mate van leefbaarheid kent. De city is een naar megalomanie en metropool neigende stad die mensen vermaalt tot mieren.
   Hier zien we al twee kenmerk van dit soort bestuurder: de neiging tot megalomanie, en het talent in bluf.

  In Amsterdam, waar hij tussen 1998 en 2004 in de gemeenteraad zat ... introduceerde hij de campagne I Amsterdam

Een derde kenmerk: narcisme.

  Nadat hij in opspraak raakte door een onterecht ontvangen onkostenvergoeding verliet hij in 2005 het Amsterdams college.

Ten vierde: de dubieuze moraal, tot aan oplichting en fraude aan toe.

  Daar manifesteerde de goedlachse liberaal zich al vlug als netwerker pur sang, de 'wethouder van feesten en partijen'. 

Vijfde en zesde: nepotisme en hedonisme.
    En alles tezamen ruikt ook weer ernstig naar die andere zo dominante trek in het circuit van de hogere bestuurders: psychopathie uitleg of detail .
    Een bestuurder geeft het zelf toe:


Uit: De Volkskrant, 29-11-2012, door Bart Dirks

Interview | Wouter Jan Verheul, bestuurskundige

'Betoog achter het beton is cruciaal voor prestigeobject'

De drang om hun stad 'op de kaart te zetten' met een architectonisch hoogstandje leidt soms tot tunnelvisie bij bestuurders. En dus tot ongelukken, betoogt Wouter Jan Verheul in zijn proefschrift.


...    Bestuurders zetten hun stad graag op de kaart met beeldbepalende projecten. Bewoners zijn trots, bezoekers maken foto's, bedrijven vestigen zich in de buurt. Een spectaculair operagebouw, een opvallende brug, een nóg hogere wolkenkrabber: nooit komen ze er zonder slag of stoot. 'Achter de façades is altijd een strijd gevoerd over de vorm, de kosten en de plek', zegt bestuurskundige Wouter Jan Verheul. ...


Red.:   Waarbij ze zeggen dat het over het prestige van de stad gaat. Maar dit is de waarheidsgetrouwheid van dit soort mensen:

  Uit internationaal onderzoek bleek dat er structureel wordt gelogen over de kosten van iconen en de risico's worden gebagatelliseerd. De Millennium Dome (Londen, 2000) werd 185 procent duurder dan begroot, De Stopera (Amsterdam, 1988) 170 procent, het Opera House (Sydney, 1973) 1457 procent. 'Bestuurders kunnen een enorme scoringsdrift hebben en aan tunnelvisie lijden.'

Dus kan je er veilig van uitgaan dat ook de motieven structureel wordt gelogen. Het gaat niet over het prestige van de stad, maar de prestige van het eigen ikje.


Naar Architectuur, lelijkheid  , Inrichting, lijst , Rijnlandmodel, lijst , Rijnlandmodel overzicht , of site home .