Bronnen bij Architectonische lelijkheid: bestuurders
| 12 okt.2010 |
Wat betreft de slechte smaak, megalomanie en sloopdrift van bestuurders wordt
er, merkwaardigerwijs, veel de naam van de PvdA genoemd, misschien deels omdat
het vaak grote steden betreft. Maar dit is toch een wat minder grote stad:
Uit: De Volkskrant, 12-10-2010, van verslaggeefster Anja Sligter
In Arnhem is nu het volk aan zet
Al jarenlang krijgen Arnhemmers te maken met mega-bouwprojecten waar ze niets
over te vertellen hebben. SP-wethouder Gerrie Elfrink wil daarin verandering
brengen.
Tussentitel: Plan voor mondaine haven heeft stad tot op het bot verdeeld
... Met zijn campagne tegen deze geldverslindende
‘prestigeprojecten’ won Elfrink moeiteloos de verkiezingen en dwong hij de PvdA
na vijftig jaar in de oppositie. Nu heeft hij heeft een belofte in te lossen:
dat er in Arnhem niet meer over de hoofden heen geregeerd wordt. Dus is ‘de stad
nu aan zet en zorg ik dat dat proces zo goed mogelijk verloopt’.
Dat is een grote omwenteling. Al vanaf 1995 heeft Arnhem
ervaring met megaprojecten van architecten met grote namen, veelal geïnitieerd
door PvdA-wethouders. De stad heeft daar gaandeweg een groot wantrouwen tegen
opgebouwd. Want nog steeds is de ov-terminal, de zogeheten ‘flow’ van Ben van
Berkel met zijn futuristische uiterlijk, niet af.
Twee jaar geleden bleek de stationshal zo complex en kostbaar
dat geen aannemer hem wilde bouwen. Nu moet een nieuwe methode van aanbesteding
hen over de streep trekken.
Arnhem is daardoor al een decennium lang een bouwput ...
Red.: Kortom, er zijn maar uiterst weinig aspecten waarin dit
soort projecten geen totale ramp is. Terwijl elk nieuw wethouderclubje er
opnieuw voor valt .... Meer van dat soort voorbeelden in de verzameling hier
.
En hier een voorbeeld uit een grote stad:
Uit:
De Volkskrant, 03-05-2011. Profiel | VVD'er Frits Huffnagel verlaat
Haagse politiek
'I Am' Huffnagel laat Den Haag als city achter
Dat hij zijn vertrek als politicus bekendmaakte uitgerekend enkele uren voor
het wereldnieuws werd overspoeld met berichtgeving over de dood van Osama bin
Laden, past eigenlijk niet in de stijl van Frits Huffnagel. De afgelopen jaren
liet hij in Den Haag juist zien over een uitgelezen gevoel voor timing te
beschikken als het aankomt op media-aandacht en persmomentjes. Waar de camera's
draaiden in de hofstad, daar was Huffnagel. Eerst als wethouder, sinds de
laatste verkiezingen als raadslid.
Nu verlaat de 42-jarige VVD'er de lokale politiek om zich te
gaan richten op zijn eigen adviesbedrijf. Dat houdt zich vooral bezig met
Huffnagels grootste talent: citymarketing, het promoten van steden.
Red.: Een stad is een verblijfplaats voor vele duizenden en
meer mensen, die een variabele mate van leefbaarheid kent. De city is een
naar megalomanie en metropool neigende stad die mensen vermaalt tot mieren.
Hier zien we al twee kenmerk van dit soort bestuurder: de neiging
tot megalomanie, en het talent in bluf.
|
In Amsterdam, waar hij tussen 1998 en 2004 in de gemeenteraad zat
... introduceerde hij de campagne I Amsterdam |
Een derde kenmerk: narcisme.
|
Nadat hij in opspraak raakte door een onterecht ontvangen
onkostenvergoeding verliet hij in 2005 het Amsterdams college. |
Ten vierde: de dubieuze moraal, tot aan oplichting en fraude aan toe.
|
Daar manifesteerde de goedlachse liberaal zich al vlug als netwerker
pur sang, de 'wethouder van feesten en partijen'. |
Vijfde en zesde: nepotisme en hedonisme.
En alles tezamen ruikt ook weer ernstig naar die andere zo
dominante trek in het circuit van de hogere bestuurders: psychopathie
.
Een bestuurder geeft het zelf toe:
Uit:
De Volkskrant, 29-11-2012, door Bart Dirks
Interview | Wouter Jan Verheul, bestuurskundige
'Betoog achter het beton is cruciaal voor prestigeobject'
De drang om hun stad 'op de kaart te zetten' met een architectonisch hoogstandje
leidt soms tot tunnelvisie bij bestuurders. En dus tot ongelukken, betoogt
Wouter Jan Verheul in zijn proefschrift.
... Bestuurders zetten hun stad graag op de kaart met
beeldbepalende projecten. Bewoners zijn trots, bezoekers maken foto's, bedrijven
vestigen zich in de buurt. Een spectaculair operagebouw, een opvallende brug,
een nóg hogere wolkenkrabber: nooit komen ze er zonder slag of stoot. 'Achter de
façades is altijd een strijd gevoerd over de vorm, de kosten en de plek', zegt
bestuurskundige Wouter Jan Verheul. ...
Red.: Waarbij ze zeggen dat het over het prestige van
de stad gaat. Maar dit is de waarheidsgetrouwheid van dit soort mensen:
|
Uit internationaal onderzoek bleek dat er structureel wordt gelogen
over de kosten van iconen en de risico's worden gebagatelliseerd. De
Millennium Dome (Londen, 2000) werd 185 procent duurder dan begroot, De
Stopera (Amsterdam, 1988) 170 procent, het Opera House (Sydney, 1973)
1457 procent. 'Bestuurders kunnen een enorme scoringsdrift hebben en aan
tunnelvisie lijden.' |
Dus kan je er veilig van uitgaan dat ook de motieven structureel wordt gelogen.
Het gaat niet over het prestige van de stad, maar de prestige van het eigen ikje.
Naar Architectuur, lelijkheid ,
Inrichting, lijst
, Rijnlandmodel,
lijst
, Rijnlandmodel overzicht
, of site
home
.
|