Uit: De Volkskrant, 03-03-2007, column door H.J. Schoo

Stem tegen, stem groen

...  volgende week zijn de verkiezingen voor provinciale staten. Die krijgen voorrang, ook al zijn ze notoir onsexy. De landelijke media brengen wat plichtmatige itempjes. Van de partijen hoor je haast niks. ...
...  Staatsrechtelijke vernieuwingen belandden in het vergeetboek van het nieuwe kabinet. Op de agenda staan wel vermindering van de ‘bestuurlijke drukte’ en het terugdringen van het aantal bestuurslagen dat zich ergens mee bemoeit. Zeg maar: een nationale subsidiariteitstoets. Het regeerakkoord lijkt het samenvoegen van provincies of het instellen van stadsprovincies niet uit te sluiten, ook al weerstaat het nieuwe kabinet de roep om een (daad)krachtige Randstadprovincie.
    ‘Bestuurlijke drukte’ is een nogal modieuze kwestie. Bestuurders vinden het al snel te druk worden als ze dwarsliggers op hun weg vinden. Maar machtsdeling – een ander woord voor bestuurlijke drukte – hoort bij een volwassen democratie. Plannen worden ook niet beter als tegenspraak uitblijft of tegenwicht is weggeorganiseerd – integendeel. Terecht is wel opgemerkt dat de Betuwelijn geen fiasco dreigt te worden door te veel, maar door te weinig tegenwerking: de autoriteiten hadden het te makkelijk.
    Als bestuurlijke stroomlijning betekent het tenietdoen van voor de democratie onontbeerlijke checks and balances, dan maar liever stroperig bestuur. Daadkrachtige bestuurders willen nog altijd wegen, industrieterreinen en zichtlocaties aanleggen, gebieden ontsluiten en natuur bouwen. Maar Nederland is genoeg geplaagd door zulke daadkracht. Elke nieuwe ingreep betekent dat eindige, onvervangbare ruimte voorgoed verloren gaat, ongeveer zoals we fossiele brandstof opstoken. Weg is weg.
    Daarom let ik woensdag maar even niet op Den Haag, op de Eerste Kamer en de lotgevallen van het kabinet. In plaats daarvan kijk ik naar die arme, gemaltraiteerde provincie – of wat er van over is. Naar de laatste restanten veenweidegebied, de grutto- en kemphaanpopulatie, gemeentelijke uitbreidingsplannen waar stokjes voor gestoken moeten worden en nieuwe ontsluitingswegen die er vooral niet moeten komen.
    Op internet stroop ik de programma’s nog wel af om de grootste dwarsligger op te sporen. Die krijgt mijn stem. Tien tegen één dat het een groene partij is, of, wie weet, de SP, waarmee ik het voor het overige volstrekt oneens ben. De onzin in hun pakket neem ik op de koop toe. Bestuurlijke raderen vragen niet om smeerolie, maar om zand. Gestroomlijnd bestuur brengt alleen maar meer onheil teweeg.

Red.:   En dit is de vijand:

Uit: De Volkskrant, 07-03-2007, door Jaap Modder is bestuursvoorzitter Stadsregio Arnhem Nijmegen (een samenwerkingsverband van 20 gemeenten).

Van 12 naar 6 provincies levert veel op

Door twaalf provincies op te schalen naar zes landsdelen, zou het functioneren van het binnenlands bestuur sterk worden verbeterd, meent Jaap Modder.

De nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, Guusje ter Horst, heeft bij binnenkomst meteen een buitengewoon taaie opdracht meegekregen. Vijftienduizend ambtenaren eruit. En zoals zo vaak is er niet bij vermeld welke taken zouden moeten worden afgestoten. Het zal dus wel uitdraaien op een efficiencyoperatie. Daar is natuurlijk altijd wel wat mee te verdienen. Maar als je dat goed doet, moet je meestal ook reorganiseren. Lastig!
    Toch doet zich op dit terrein plotseling een mooie kans voor. De provincies lijken namelijk eindelijk klaar te zijn voor een zeer voor de hand liggende opschalingsoperatie. In 2002 vroegen de gezamenlijke provincies een commissie onder leiding van Ad Geelhoed, voormalig secretaris-generaal Algemene Zaken, om een advies over ‘wenselijke vormen van effectief en democratisch regionaal bestuur in Nederland’. Maar nog voordat de opdrachtgevers zich er een oordeel over hadden kunnen vormen, verwees de toenmalige minister Remkes het rapport al naar de prullenbak. Geelhoed stelde voor om de twaalf provincies om te vormen tot een veel kleiner aantal landsdelen, vier à vijf. ...
 

Red.:   De ratio achter dit soort argumenten houdt natuurlijk niet op bij zes provincies, zodat je via drie bij al snel bij één komt. Van gemeentes direct naar het rijk. En bij gemeentes wil men ook voortdurend fuseren. Het natuurlijke eindpunt van deze ontwikkelingen: één rijksoverheid, besturende één provincie, en één gemeente. Waanzin natuurlijk.
    Waar de problemen is bij slecht bestuur en slechte samenwerking. dat wordt niet opgelost met andere structuren maar met beter beleid en betere mensen.
    Bij de volgende bron zeggen de titels eigenlijk al genoeg; vrij baan voor het monster van de stad:

Uit: De Volkskrant, 05-10-2007, door Joop van den Berg

Red.:   Het lijstje van hoofddaders is al bijna compleet: provincie- en grote-gemeente bestuurders, de laatste mede en vooral van PvdA signatuur.
   En meteen over naar de praktische uitvoering van dit beleid: de gemeentelijk herindeling, oftwel: de annexatie van de randgemeentes:
 

Uit: De Volkskrant, 03-01-2007, van verslaggever Robin Gerrits

Van bijna duizend naar 443 gemeenten in ruim veertig jaar

Jaarlijkse worsteling met de stadsgrens

Nederland is het jaar 2007 ingegaan met 443 gemeenten. Tot maandag waren dat er nog 458. Begin jaren zestig had Nederland nog bijna duizend gemeenten. ...
    Maar Pierre van Avesaath, actievoerder in Swalmen tegen de fusie met Roermond, voorziet wel degelijk een groot verlies. Hij vreest dat Roermond ‘met de botte bijl door de bestemmingsplannen zal gaan’, en dat vooral Swalmen het moet ontgelden. ‘Nu worden we omringd door natuur. Ik had liever gehad dat Roermond met meer buurgemeenten was gefuseerd. Nu worden de problemen alleen maar op ons geprojecteerd.’
    Jos Zuidgeest is net begonnen als burgemeester van het nieuw gevormde Leudal, waarin vier oude gemeenten zijn ondergebracht. Hij is blij dat er met de huidige 38 duizend inwoners een steviger positie wordt ingenomen tussen de grote buren Weert en Roermond. Vanzelf ging de herindeling niet. ‘Er was druk vanuit de provincie nodig om het in gang te zetten. Een gemeentelijke herindeling komt nooit van de gemeenten zelf.’ ...

Uit: De Volkskrant, 23-10-2006, van een verslaggever

‘Te kleine gemeente moet fuseren’

Gemeenten met minder dan 20 duizend inwoners moeten de komende jaren fuseren. Afhankelijk van de regionale situatie geldt dat ook voor gemeenten met minder dan 50 duizend burgers. Volgens minister Remkes (VVD) van Binnenlandse Zaken is dit noodzakelijk omdat te kleine gemeenten hun taken niet optimaal kunnen uitvoeren. CDA en PvdA zijn het met Remkes oneens.

De minister deed zijn voorstel zondag in het tv-programma Buitenhof. Het nieuwe kabinet dat na de verkiezingen van 22 november aantreedt, moet volgens hem de gemeenten twee jaar de tijd geven zelf te fuseren. Als ze dat niet doen, moet de rijksoverheid de fusie opleggen. Het plan van Remkes hangt nauw samen met het huidige kabinetsbeleid, waarin steeds meer taken zoals de jeugdzorg, maatschappelijke ondersteuning en de bestrijding van achterstanden naar de gemeentebesturen worden overgeheveld. ...
    Remkes volgt met zijn pleidooi de Noord-Hollandse commissaris van de koningin Borghouts.

Red.:   Een nog beter idee:

Uit: De Volkskrant, 20-05-2010, van verslaggever Gerard Reijn

VNG: hef gemeente en provincie op

De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) wil de gemeenten opheffen. Althans: zoals we ze nu kennen. Ook de provincies, de regionale bestuurslichamen en de deelgemeenten moeten weg. In hun plaats moeten sterke regio’s of regiogemeenten komen, een stuk of dertig. Op die manier kan miljarden worden bezuinigd en kan de slagkracht van het bestuur enorm worden verhoogd, zegt de VNG.   ...
    De VNG ziet uiteindelijk maar drie bestuurslagen overblijven. Europa, het rijk, en daaronder een laag die in de ontwerp-resolutie van de VNG nog ‘decentraal’ wordt genoemd. ‘Maar wij zouden het niet erg vinden om die lichamen gemeenten te noemen’, zegt VNG-directeur Pans. ...

Red.:   Dus we heffen de gemeentes op, en fuseren tot vijf provincies annex regio's. En het is volkomen duidelijk wat het volgende voorstel zal zijn: één staat en één provincie. Dat is pas efficiënt, en dat spaart pas echt veel ambtenaren.
     De voorbeelden geven meteen een andere groep schuldigen aan de grootschaligheidsmanie: ambitieuze bestuurders, zie ook de volgende bron:

Uit: De Volkskrant, 10-10-2006, van verslaggever Marcel van Lieshout

Achtergrond | Gemeenten zien hoogbouw tegenwoordig als een visitekaartje, dus verrijzen er overal woon- en kantoortorens

De kantoorkolos zegt: dit is geen achterlijk dorp

Het taboe op hoogbouw in Nederland is zo zoetjesaan aan het slijten. Maar het moet niet doorslaan. ‘Met hoogbouw moet je de grens tussen stedelijk en landelijk gebied accentueren.’

De flatwijken uit de jaren zestig golden als hét schrikbeeld, maar hoogbouw moet weer kunnen. Geen middelgrote of grote stad die het tegenwoordig zonder ‘hoogbouwvisie’ stelt en zelfs in een gemeente als Bodegraven wordt openlijk gediscussieerd over de wenselijkheid van hoogbouw.
    ‘Kennelijk heeft het fenomeen een lange incubatietijd nodig gehad’, zegt Jaap Modder van de Stadsregio Arnhem Nijmegen, pleitbezorger van hoogbouw. Nu Nijmegen is verrijkt met het 86 meter hoge multifunctionele gebouw FiftyTwoDegrees kan wat hem betreft het ‘charme-offensief’ worden voortgezet. ‘Prachtig toch, zo’n icoon?’
    ‘Zeker, het taboe op hoogbouw is aan het slijten’, weet ook Frank Wassenberg van het onderzoeksbureau OTB van de TU Delft. ‘Hoge gebouwen worden door steden als visitekaartjes gebruikt. Zie de woontoren Westpoint in Tilburg. Met hoogbouw wil je iets laten zien: Hallo, wij zijn heel dynamisch, het is hier geen achterlijk dorp.’ ...
    Jaap Modder van de Stadsregio Arnhem Nijmegen vindt de weerstand niettemin minder groot dan tien, vijftien jaar geleden. ‘Voor het Waalfront in Nijmegen is net ook weer een plan gepresenteerd met drie Chicago-achtige torens. Dat ontmoet veel enthousiasme. Belangrijk is dat je functies mengt. We moeten niet van die central business districts krijgen met alleen maar kantoortorens.’ ...

Red.:   Dat deze vormen van megalomane gekte gestuurd worden van boven blijkt uit het feit dat het tot kabinetsbeleid wordt gemaakt. Daarbij doet het er nauwelijks toe of er nu in een Haags of Wassenaars hotel een conferentie is belegd waarin dit bij handopsteken is besloten, of dat dit gewoon het resultaat is van gezamenlijk gevoeld individueel eigenbelang van de rijke en machtige top: het resultaat is onderscheidbaar.

Uit: De Volkskrant, 06-09-2008, van verslaggevers Maartje van Hoek en Ron Meerhof

Hoogbouw en parken in Randstad

In 2040 moeten er in de Randstad een half miljoen woningen zijn bijgebouwd. Ongeveer 200 duizend woningen komen in en bij de grote steden, in de vorm van hoogbouw. In, om en tussen de steden komt meer groen. Naast het Groene Hart worden er ‘metropolitane stadsparken’ benoemd – naar voorbeeld van Central Park in New York, Fontainebleau in Parijs en Hyde Park in Londen – waar stedelingen kunnen recreëren. Dat staat in de Structuurvisie Randstad 2040 die het kabinet gisteren presenteerde.
    Almere speelt een cruciale rol in de herstructurering van de grote steden. Zo’n 60 duizend van de 200 duizend stadswoningen moeten daar worden gebouwd. Daarvoor moet de stad wel beter bereikbaar worden. De Almeerse wethouder Duivesteijn reageerde verguld op de prominente plaats van Almere in de toekomstplannen. ‘Almere hoort nu ook echt bij de Randstad.’
    Volgens het kabinet moet de Randstad weer een topregio worden op zowel internationaal als regionaal gebied. ...
    De stadsparken worden gevestigd in Waterland boven Amsterdam, de Deltapoort bij Rotterdam en Midden-Delfland tussen Den Haag en Rotterdam. ‘Daar is het nu ook al groen’, zei minister Jacqueline Cramer (Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer) bij de presentatie van het rapport, ‘maar de gebieden zijn niet te bereiken voor wie geen auto bezit.’ Er moet daarom worden gewerkt aan betere verbindingen tussen de stad en de parken.   ...
    Landschapsarchitect Adriaan Geuze waarschuwt dat de plannenmakers moeten uitkijken dat alle parken en ‘blauwe’ natuur vooral niet ten koste moeten gaan van de weidelandschappen die er nu liggen. ‘Van bijvoorbeeld Spaarnwoude hebben ze destijds zo’n park gemaakt. Daarmee hebben ze de boel verziekt. Dat moeten ze vooral niet nog een keer doen.’   ...

Red.:   Natuurlijk is het volstrekt onmogelijk om een half miljoen fatsoenlijke, menselijke maat, woningen te ouwen zonder de natuur een verdere doodsteek te geven. Denk alleen al aan de bijbehorende vervoersfaciliteiten tussen de nieuwe en de oude centra. De natuurvriendelijke oplossing van dit probleem, als het een echt probleem is, is natuurlijk het omgekeerde: de afname van de bevolking ter waarde van een half miljoen woningen. Want als het huidige proleem met een half miljoen woningen opgelost moet worden, staan tegen die natuurlijk weer ter waarde van een half miljoen woningen nieuwe mensen op de wachtlijst. Desnoods van buiten, want "Globalisering is onvermijdelijk", en "Staatsgrenzen zijn een verouderd idee". Kortom: het einde is als al voorspelt: een tomeloze groei van de mensheid, en een spoedig einde .
    De voornaamste bron van dit soort ellende zijn bestuurders en politici - links en rechts:

Uit: De Volkskrant, 08-09-2008, van verslaggever Robin Gerrits

Het kabinet wil meer hoge flats in de Randstad. ‘Mensen met kinderen en een poesje willen geen hoogbouw.’

De twee flatgebouwen van 70 meter hoog staan met hun strakke mintgroene gevels direct aan het water. Eronder een parkeergarage, op loopafstand winkels, stadhuis, bibliotheek in aanbouw, en de fonkelnieuwe schouwburg. Manhattan aan de Maas?
    Nee, Almere. Tot voor kort bewoonde Gerard Aerts (64) er een eengezinswoning, maar de nieuwe huurwoningen van het project Side by Side zijn perfect voor zijn situatie. ‘Binnenkort ga ik met pensioen, mijn dochter woont in Australië, ik heb een huisje in Frankrijk en we zitten hier dus toch niet het hele jaar. En hier is alles van de stad bij de hand.’
    Hij weet het wel: de meeste mensen willen een laag huis met een tuin en een schuin dak. ‘Zeker gezinnen met jonge kinderen. Ik denk niet dat je veel bereikt door hoogbouw aan te bieden.’ Toch is dat een van dé oplossingen die het kabinet heeft bedacht voor de woningbehoefte van de toekomst. De vrijdag gepresenteerde Structuurvisie Randstad 2040 stelt dat een fors deel van de 500 duizend noodzakelijke nieuwe woningen in de Randstad gestapeld tot stand moeten komen. In Almere alleen al zijn circa 60 duizend huizen voorzien.
    ‘Deze stad kan zich als enige in Nederland ontwikkelen tot een woongebied als Los Angeles’, zegt wethouder Adri Duivesteijn: veel laagbouw in een uitgestrekt gebied. ‘Maar ook hoogbouw, op plekken waar dat logisch is.’ Duivesteijn noemt dat ‘suburbaan met stedelijke momenten’.
    ‘Bij hoogbouw denken we te snel aan de Bijlmer’, zegt landschapsarchitect Adriaan Geuze. ‘Amsterdam laat aan de IJ-oevers zien dat je succesvol gestapeld kunt bouwen.’ Toch gaan we die enorme aantallen niet halen, verwacht hij. ‘Utrecht en Den Haag zullen er niet voor kiezen omdat het niet bij ze past. En Rotterdam heeft juist gekozen voor meer en betere laagbouw in een wanhopige poging een nieuwe uittocht van de middenklasse te voorkomen.’
    Daarom moet Almere al helemaal niet kiezen voor hoogbouw, vindt hij. ‘Die stad kan met zijn groen uitgroeien tot het betaalbare Gooi. Dat moet je niet ontwikkelen als Zoetermeer of Spijkenisse. Mensen met kinderen en een poesje kiezen nooit voor hoogbouw.’   ...
    Toch moet een overheid erover nadenken, vindt de PvdA-wethouder. ‘De Vinex-locaties zijn compleet marktgestuurd. Projectontwikkelaars bouwen wat mensen willen. Het gevolg is een te eenzijdig aanbod. Een verschrikking.’
    Kijk naar demografische ontwikkelingen en je ontkomt niet aan gestapelde bouw, zegt Duivesteijn. Jongeren die het huis uit gaan en een betaalbaar appartement willen, massa’s ouderen die straks het beste bediend zijn met gelijkvloerse woningen zonder tuin. ‘De Amsterdamse woningvoorraad, met zijn overvloed aan gestapelde woningen zonder liften, is niet op die toekomst voorbereid. Dat wordt een geweldig probleem.’
    En zo zal Almere misschien ooit een nieuwe generatie Amsterdammers lokken. Op billboards langs de autoweg staat het al: ‘Almere, stad van de toekomst.’ De twee torens van Side by Side geven de polderstad zowaar een skyline.

Red.:   De "linkse" PvdA-bestuurder Adri Duivesteijn, afkomstig uit de verramponeerde stad Den Haag, geeft de passende argumenten: "Mensen willen allemaal een gezonde leefomgeving, en dat is dus eenzijdig, en dus fout". En: "Er zijn meer woningen nodig voor de bevolkingsaanwas, dus moeten we ze in hoogbouwhokken stoppen". Dit soort stront is natuurlijk niet goed te verkopen, dus spuit je er een laag slagroom overheen - je noemt dat ‘suburbaan met stedelijke momenten’.
    Het artikel is gelardeerd met een grote foto van twee jongens die vrolijk skateboarden aan de voet van de torens. Precies hetzelfde soort plaatjes dat in de "brochures" voor de Amsterdamse Bijlmer en de Rotterdamse Peperklip hebben gestaan. "We mogen niet te snel aan de Bijlmer denken", zegt architect Geuze dan. Tja, leren van het verleden wordt altijd een slecht idee gevonden als het verleden niet zo positief is voor de plannetjes in het heden.
    Voor de volledigheid (later gevonden) nog wat koud water over de propagandapraatjes van de megalomane slopers van de menselijkheid:

Uit: De Volkskrant, 11-09-2008, ingezonden brief van H. de Beet-Vooges (Almere)

Hoogbouw

Almere is al begonnen aan de hoogbouw (Binnenland, 8 september): een mooie groene stadgracht met huizen aan de ene kant, aan de andere kant het begin van het stadshart met op de rand daarvan een bejaardentehuis. Daarvoor een lekker (zonnig) zitje voor de bewoners, er loopt een fietspad voorlangs, dus nog contact met de buitenwereld ook. Maar ja, we moeten de hoogte in hè? Dus komt er een zestien verdiepingen hoge flat en het fietspad wordt een autoweg, want onder de flat komt een parkeergarage. Weg zon, weg zitje.   ...
    Zowel de grond als de parkeergarage brengen weer geld in het laatje, iets waar de gemeente, na jaren wanbeleid, wel behoefte aan heeft en met de nieuwe regeringsplannen hebben ze nog een excuus ook.

Uit: De Volkskrant, 10-09-2008, ingezonden brief van Ingrid Zeewuster (Pijnacker)

Verschrikking

Het waarom van de kloof tussen politiek en burger is wat mij betreft maandag in de Volkskrant opgehelderd door de heer Adri Duivensteijn, PvdA-wethouder in Almere (Binnenland, 8 september).
    Over nieuwbouw op Vinex-locaties zegt hij: 'Projectontwikkelaars bouwen wat mensen willen.' En wat krijg je dan volgens de heer Duivensteijn: 'een verschrikking'. Dank u, heer Duivensteijn voor deze verhelderde kijk op de politieke besluitvorming. ...

Red.:   Ook bekend bestrijder van megalomanie Paul Witteman is het opgevallen:

VARAGids, nr. 38-2008, column door Paul Witteman

Hologige falussen

Tussentitel: 'Sufkoppen natuurlijk. Ze moeten met hun rijwiel de woontorens in, als de lift het doet'

Het vooruitzicht te moeten sterven heeft me altijd benauwd. Een mens neemt niet graag afscheid van wie en wat hij liefheeft. Maar nu de plannen bekend zijn hoe het kabinet mijn leefomgeving wil vernietigen begin ik naar het einde te verlangen. Overal om ons heen worden binnenkort monsterlijke flatgebouwen neergezet, tien, twintig etages hoog. Het kabinet noemt deze hologige fallussen 'woontorens'. De projectontwikkelaars, die ze moeten bouwen, zijn sceptisch. Volgens hen wil niemand er in wonen. De mensen die een huis aan de grond hebben, kunnen procederen tegen de plannen. Maar daar heeft de regering op gerekend. Eerst wordt gauw het bestemmingsplan van de stad veranderd en daarna staat de burger letterlijk in de tocht.
    In de Randstad, waar ik woon en werk, worden de komende dertig jaar een half miljoen woningen gebouwd. Waarom dat nodig is, terwijl elke demograaf voorspelt dat de bevolking zal afnemen, is niet duidelijk, maar neem van mij aan dat de bouwsector daar een reden voor heeft bedacht. Misschien zal bouwkoning Elco Brinkman betogen dat de burger behoefte heeft aan betere woningen. De huizen in de oude stadswijken, de Vogelaarwijken, zijn voor een groot deel klein, donker en in slechte staat. Maar vraag de bewoners waar ze wél willen wonen en het antwoord zal zijn: 'In een huis met een tuintje en als het even kan een achterom voor de fiets.' Sufkoppen natuurlijk. Ze moeten met hun rijwiel de woontorens in, als de lift het doet.
    Rekening houden met de woonverlangens van burgers is uit de tijd. Volgens de PvdA-wethouder van Almere (!) Adri Duivesteijn leidt dat zelfs tot 'verschrikkingen', zoals Vinexwijken. Daarin staan huizen met een tuintje. Met de woontorens is hij blij, ook voor Almere. 'Almere hoort dan ook echt bij de Randstad; jubelde hij. Hij zal wel al met creatieve architecten hebben gefilosofeerd welke landschapsbedervende uitroeptekens in het weiland kunnen worden geplaatst waarin jonge gezinnen tussen de windturbines kunnen uitkijken op het land waar ze niet meer in willen wonen.
    Hoe komt het toch dat men zo weinig vertrouwen heeft in de politiek?


Red.:   Nog zo'n "linkse" politicus met ambities:

Uit: De Volkskrant, 09-09-2008, van verslaggever Willem Beusekamp

'Zuidas is duurzaamste project van Europa'

Interview Maarten van Poelgeest | Wethouder antwoordt critici.

Het onderzoek naar de verkeerstechnische gevolgen van de Zuidas heeft vertraging opgelopen. De Amsterdamse wethouder van Ruimtelijke Ordening Maarten van Poelgeest (GroenLinks) verwacht niet dat de vertraging gevolgen heeft voor de politieke besluitvorming, later dit jaar.
    De Tweede Kamer en de Amsterdamse gemeenteraad zullen nog voor het kerstreces een besluit nemen over de Zuidas, het miljardenproject langs en boven de A10. ...
    Van Poelgeest zegt niet onder de indruk te zijn van de kritiek waarmee experts hem overstelpen. In de Volkskrant werd hij deze week beschuldigd van blinde ambitie, met als gevolg een megalomaan en tot mislukken gedoemd project.
    Van Poelgeest: ‘Ontegenzeggelijk heb ik veel ambitie.’ ...

Red.:   En ook is Van Poelgeest ongewoon eerlijk over het einddoel van die ambitie is:

Uit: De Volkskrant, 17-12-2008, van verslaggever Marijn Schrijver

‘Museumkwartier’ zonder pop en sport

Het Museumplein in Amsterdam wordt de komende jaren ontwikkeld tot een prestigieus museumkwartier. Het moet zich kunnen meten met het Museumsinsel in Berlijn en met het Weense Museumsquartier.   ...
    Het plein moet volgens de gemeente ‘sowieso’ opgeknapt worden. ‘Door de uitbreiding van het centrum en de komst van de Noord-Zuidlijn ligt het plein steeds centraler in de stad en wordt het steeds zwaarder belast’, aldus Van Poelgeest. Hij voorspelt dat de bezoekersaantallen voor de omliggende musea drastisch zullen toenemen. ‘We gaan een sprong maken van stad naar metropool.’    ...
 

Red.:   Over de sociale waarde van metropolen vindt u alles hier .
    Nog een ambitieus stadsbestuur aangevoerd door een ambitieuze wethouder:
 

Uit: De Volkskrant, 22-12-2008, van verslaggeefster Charlotte Huisman

Symbool van vooruitgang of megalomane toren?

Utrecht ruziet over bouw Belle van Zuylen-toren: 262 meter | Wolkenkrabber moet komen in Leidsche Rijn Centrum

Fotobijschrift: Impressie van het Utrechtse landschap met de Belle van Zuylen

Komt zij er of komt zij er niet? Het spant erom voor de Belle van Zuylen, een diabolo-vormige toren van 262 meter hoog, in het centrum van de Vinexwijk Leidsche Rijn, vlakbij de A2. Utrecht en projectontwikkelaar Burgfonds zijn druk in onderhandeling over een intentieovereenkomst.   ...
    De voorstanders, Burgfonds, de gemeente Utrecht, maar ook veel Utrechters die niet vies zijn van het grote gebaar, spreken van een ‘landmark’, waarmee Utrecht pardoes een ‘grote stad met twee torens’ wordt. Wethouder Harrie Bosch (PvdA) ziet het voor zich: ‘Utrecht heeft in de oude stad de historische Dom, en in de nieuwe stad, gericht op de toekomst, komt de Belle, op een knooppunt van infrastructuur.   ...
    De tegenstanders echter vinden dat een dergelijk ‘megalomane’, ‘solistische’ toren, met ‘een schrikbarende zichtbaarheid’ tot in het Groene Hart, detoneert ‘in een laagbouwzee’ van een Vinexwijk, ‘waar mensen wonen omdat ze een huisje met een tuintje willen’.
    Hans Stotijn, architect en bewoner van Leidsche Rijn: ‘Ik begrijp de hoogte niet, en zie als bewoner de toegevoegde waarde niet. Ik heb al een stad, Utrecht, waar ik heen kan. Leidsche Rijn is geen Malmö of Moskou. Torens zijn niet succesvol in buitenwijken.’
    Tegenstanders werpen op dat de toren tot 60 kilometer afstand zichtbaar is, en zo de openheid van het Groene Hart aantast. De Utrechter Peter Tol (ook PvdA’er) stelde voor om een raadgevend referendum te houden. Vanwege ‘de enorme ruimtelijke impact op de omgeving’, zouden inwoners meer bij de besluitvorming moeten worden betrokken.   ...
    Wethouder Bosch is niet verbaasd over de tegenstand; hij vindt het eerder ‘relatief stil’, gezien de grootte van het project. ...
    Het stadsbestuur vond de Belle van Zuylen bij de eerste presentatie in 2006 al een prachtig plan. Leidsche Rijn Centrum moet een tweede centrum worden van het snel groeiende Utrecht, met de toren als gezichtsbepalend element.   ...
    Maar al gauw kwam er ook kritiek. Mooie toren, maar niet de juiste plek voor het hoogste gebouw van Nederland, vond onder meer Mels Crouwel, de vorige rijksbouwmeester.
    Want een solistische toren, zo veel hoger dan de omgeving, en dan ook nog in een buitenwijk, dat is een risico. In steden als Rotterdam maken dergelijke gebouwen deel uit van een skyline. Hier staat zij moederziel alleen.   ...

Tussenstuk:
Leidsche Rijn Centrum: hoger, breder en langer

Utrecht had in haar eerste plannen voor Leidsche Rijn Centrum vastgesteld dat er hoger gebouwd mag worden dan de Dom. Het was een open invitatie aan de projectontwikkelaars. Kom maar op met je plan. ...

Red.:   Even een ooggetuigenverslag van hoe Belle en haar soort overkomt op mens die er mee moet leven:

De Volkskrant, 24-12-2008, ingezonden brief van Frank Hoek (Zeist)

Belle

Op busstation Utrecht Centraal word ik altijd weer getroffen door de troosteloze lelijkheid van de kantoorgebouwen tegenover me, tussen het Stationsplein en de Catharijnesingel. Gebouwen in ziekige pastelkleuren, met gevelpanelen van een materiaal dat altijd vies zal zijn.
    Een half jaar geleden zag ik een foto waarbij het hele complex in vogelvlucht werd afgebeeld. Nu snap ik wat de architect bedoelde: een ritmische herhaling van meanderende kantoorblokken over een grote lengte, met verlopende kleuren, eigenlijk heel aardig.
    Maar hiermee werd ook de makke van het ontwerp duidelijk: aardig als idee, maar op het niveau van directe beleving een monstrum. In deze tijd van versplintering van sociale structuren zouden architectuur en stadsbouwkunde alles in het werk moeten stellen om de mens weer een gevoel van thuis te geven: dit is mijn plek en hier wil ik zijn met de mij omringende mensen.
    De egomanifestatie Belle van Zuylen zal dat gevoel nooit oproepen, maar een intimiderende kolos zijn, waaromheen het altijd waait (Binnenland, 22 december). Gebouwen als deze zijn echo`s van de vroege 20ste eeuw, die niet thuishoren in het hier en nu van de 21ste eeuw.
 

Red.:   Maar dit alles heeft natuurlijk wel de steun van het van het stadsleven houdende deel van de culturele intellectuelen, dat wil zeggen: de overgrote meerderheid:

Uit: VARA TV Magazine, nr. 18-2007, door Wilfried de Jong

Gebraden haan

Wilfried de Jong maakt de balans op van 'zijn' Rotterdamse Kop van Zuid. Is het wat?

...De Kop van Zuid is bijna af. Op een paar lege plekken na is het havengebied opnieuw ingericht en kan een tussenbalans worden opgemaakt. Is het wat? jazeker. De Erasmusbrug heeft de Euromast als nieuw icoon van de stad verdreven en maakt de stap naar Zuid, of naar Noord, maar net waar je bent, gemakkelijker. Ik behoor zelf tot de idioten die de overstap waagde. Ga je naar Zuid? Daar ging je hooguit heen voor een voetbalwedstrijd in de Kuip of om neergeknald te worden door een streetgang. Ik woon nu bijna tien jaar op de Landtong van de Kop van Zuid. Ik leef nog, Feyenoord bijna niet meer.
    Regelmatig zie ik vanaf mijn dakterras groepen architectuurstudenten rondlopen. Ze richten hun fototoestellen op appartementen, bruggen, opgelapte kades en havengebouwen met nieuwe bestemmingen. In de schoolbanken hebben ze gehoord over Rotterdam en de architectuur.
    Riek Bakker was destijds de inspirator van de Kop van Zuid. Zij gaf het masterplan gestalte. Een stoer staaltje stadsontwikkeling. ...

Red.:   Een ander terrein, waar de grootschaligheidstrend net gaande is:

Uit: De Volkskrant, 14-05-2008, van verslaggever Marc Peeperkorn

Red.:   Wie de laatste alinea ziet, heeft de rest eigenlijk niet meer te lezen: dit is weer een voorbeeld van neoliberale marktideologie, geschraagd door ruime hoeveelheden leugens - denk aan de praatjes voorafgaande aan erdere privatiseringen, en de resultaten. Ongetwijfeld speelt hier ook een tweede motief: marktconforme betaling voor bestuurders van de grote organisaties, als die van voorzitter van de RVZ, toevalligerwijs de post bekleed door de schrijver van bovenstaande stuk.
    Voor wie nog twijfelt, nog wat citaten uit het bijbehorende interview:


Toch wil de Kamer een aparte fusietoets, zodat de minister fusies kan verbieden.
...  Ten tweede druist wat de Kamer wil in tegen al hetgeen eerder is afgesproken over meer marktwerking in de zorg. ...

De aanleiding voor uw advies is dat de Kamer de voorgenomen megafusie wil tegenhouden van twee zorginstellingen (Philadelphia, Eveangroep) en woningbouworganisatie Woonzorg Nederland. Uw oordeel?
‘Ons rapport is een stevige steun in de rug van de fusiepartijen. Al de feiten geven aan dat dit een goede zaak is. Daarom heeft de Mededingingsautoriteit, de NMa, zijn goedkeuring ook gegeven.’

Waarom keert de Kamer zich tegen marktwerking?
‘Deels is dat de invloed van de SP, die tegen alle marktwerking is. Verder vreest Den Haag dat ze de greep op de zorg kwijtraakt. Dat is begrijpelijk, we zitten in een overgangsfase. Maar in plaats van twijfelen moet de politiek nu doorpakken. ...

Die patiënt ervaart soms wel langere reistijd, maar heeft geen weet van betere kwaliteit.
‘Dat is inderdaad een groot probleem. De kwaliteitsverschillen tussen ziekenhuizen moeten zichtbaarder worden. Kwaliteit moet altijd boven reistijd gaan.’

De RVZ wil dat de overheid niet langer de budgetten van verpleeg- en ziekenhuizen vaststelt. Geeft vrijheid geen kostenexplosie?
‘De huidige budgettering van zorginstellingen is de dood in de pot. ... Wij willen belonen naar verrichting, tegen vooralsnog grotendeels vastgestelde prijzen.’    ...

De RVZ presenteert steeds prikkelende adviezen: over betaalde orgaandonatie, opheffen van de AWBZ en nu weer vóór fusies in de zorg. Wat gebeurt ermee?
‘Wij werken niet voor de prullenbak. ... Onze rapporten beïnvloeden de discussie. We zijn beslist geen roependen in de woestijn.’

Red.:   Tussen alle (verwijderde) reclame door staat het hier duidelijk: we willen markt, we willen markt, en we willen markt. Zodat we zelf de gang van zaken kunnen bepalen (natuurlijk dan volgens de markt), zodat de klant zich aanpast (die wil liever goede zorg dichtbij dan de beste zorg aan de andere kant van het land), en we willen zo snel mogelijk onze eigen prijzen kunnen bepalen.
    Wat er niet bij staat maar je zo kan invullen: en we willen ook zo snel mogelijk onze eigen beloningen kunnen vaststellen, want die zijn ook de dood in de pot. Van de top natuurlijk - verpleegsters kunnen wel met een minimum toe ...
    Overigens was een van de gedachten van de redactie dat dit rapport wel heel erg de aandacht kreeg van de Volkskrant als de onverdunde waarheid, terwijl het hier toch overduidelijk gaat over een betrokken partij met grote eigenbelangen. Het IRP was niet de enige:

Uit: De Volkskrant, 17-05-2008, ingezonden brief van Ed van Leeuwen (Amsterdam)

Fusie is eigenlijk verstandshuwelijk

'Fusies in zorg bevorderen kwaliteit' kopte de Volkskrant (Voorpagina, 14 mei) boven een artikel waarin de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg concludeert dat fusies in de zorg vooral goed zijn en zeker niet moeten worden afgeremd. Dit laatste geluid laten ze graag aan de SP over.
    In deze zelfde krant stond een aantal maanden terug overigens een artikel waarin te lezen viel dat fusies in de zorg juist het tegenovergestelde bereikten: meer bureaucratie, meer overhead en kwaliteitsverlies ten opzichte van kleinschalige zelfstandige instellingen.
    De waarheid zal zoals gewoonlijk ergens in het midden liggen, maar het is opvallend dat in de adviezen van de 'onafhankelijke' RvZ die in de pers verschijnen toch vooral die conclusies getrokken worden die precies in het straatje vallen van de verantwoordelijk minister Klink en één centrale boodschap uitdragen: op alle fronten doorgaan met de marktwerking waarin kwaliteit van zorg de verhullende term is voor kostenbeheersing. Het voorstel van diezelfde raad om de verzekeraars het AWBZ-budget te laten beheren, is, hier ook een mooi voorbeeld van.
    Het zou de krant sieren als uitspraken van de RvZ niet als feiten worden gepresenteerd, maar door een journalist op hun werkelijke merites worden beoordeeld.   ...

Red.:   Het lijkt wel of de Volkskrant heeft geluisterd ... Een paar dagen later, een artikeltje tegen de vouw van pagina 2, en niet iets op de voorpagina met een achtergrondartikel op pagina 3 erbij, maar toch, alles beter dan niets

Uit: De Volkskrant, 17-05-2008, van verslaggever Merijn Rengers (volledig artikel hier )

Bestuurders zorgmolochs domineren adviesraad

Vijf van de negen kroonleden Raad voor Volksgezondheid werken voor grote instelling.| Kleine ziekenhuizen hekelen fusiepleidooi adviesorgaan.

De Raad voor de Volksgezondheid en Zorg (RVZ), die zich vorige week sterk uitsprak voor verdere schaalvergroting in de zorg, wordt gedomineerd door bestuurders en werknemers van grote, veelal uit fusies ontstane zorginstellingen.
    Vijf van de negen door de koningin benoemde leden van de raad werken voor dit soort grootschalige organen: twee als bestuurder, twee als toezichthouder, en een als medisch specialist. Dat blijkt uit de cv's van de kroonleden, die de RVZ publiceert op haar website.
    Het advies van de RVZ, uitgebracht in opdracht van minister Klink van Volksgezondheid, werd in de Tweede Kamer en daarbuiten met verbazing ontvangen. De Kamer maakt zich grote zorgen over de vele fusies in de zorg.
    Volgens Chris Wiggers, secretaris van de Samenwerkende Algemene Ziekenhuizen (SAZ), een belangenorganisatie van kleine zorginstellingen, fungeert de raad als spreekbuis van de grote zorgmolochs. 'De RVZ, en dan vooral de voorzitter, wekt ten onrechte de indruk dat kleine ziekenhuizen niet meer van deze tijd zouden zijn, en dat er vooral meer gefuseerd moet worden.'
    Rien Meijerink - voorzitter van de .RVZ, toezichthouder bij het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda, en consultant - zegt dat hij objectief oordeelt en zijn vele petten goed gescheiden houdt. 'Het is zaak je vele rollen uit elkaar te vissen. Dat is deel van mijn vak.' Dat het niet meevalt om rollen uit elkaar te vissen, blijkt uit een verslag van een bijeenkomst van experts in Bilthoven, die mede aan de basis heeft gelegen van het enthousiasme van de raad over schaalgrootte.
    Op de deelnemerslijst staat Marjanne Sint - oud-voorzitter van de PvdA, voormalig topambtenaar bij VROM, én een van de kroonleden van de RVZ - vermeld als bestuursvoorzitter van de Isala Klinieken in Zwolle ('het grootste niet-academische ziekenhuis van Nederland', aldus de website).
    Belangenverstrengeling? Een woordvoerder van Minister Klink: 'Er is geen sprake van een dubbele pet, maar van een samenloop van omstandigheden.' Marjanne Sint werd begin dit jaar 'op basis van haar deskundigheid als bestuursvoorzitter van de Isala Klinieken gevraagd voor de rondetafelbijeenkomst', In dezelfde periode trad zij toe tot de RVZ.

Red.:   Het netwerk van de grootschaligheid blootgelegd: half-corrupte bestuurders geholpen door half corrupte (ex-)politici - de corruptie schuilt erin dat ze niet eerlijk hun werk doen, maar hun persoonlijke belangen als bestuurders van steeds grotere organisaties met steeds hogere beloningen voor laten gaan.
    Een vestiging uit zeer onverdachte ronnen:

Uit: De Volkskrant, 15-10-2009, hoofdredactioneel commentaar

Tussentitel: Burgemeester Vreeman slachtoffer van zijn ambities

Burgemeester Ruud Vreeman van Tilburg zou graag nog een termijn willen aanblijven. Het is echter niet zeker meer of hij zijn eerste termijn mag afmaken, na het vernietigende verslag van de enquêtecommissie van de gemeenteraad die onderzoek deed naar het debacle met het Midi-theater. ...
    Eerder dit jaar liep ook een ander plan van het college om Tilburg op te stoten in de vaart der volkeren spaak. Aan de rand van de stad moest een winkelcentrum verrijzen met een oppervlakte van ruim 80.000 vierkante meter. Het zou daarmee het grootste winkelcentrum van Nederland worden. Zowel de lokale middenstand als buurgemeenten vreesden voor een kaalslag en enorme verkeersstromen. Nadat de provincie reeds haar bedenkingen had geuit, wees de Tilburgse bevolking de plannen in een referendum met ruime meerderheid af.
    Tilburg is niet de enige gemeente met een bestuur dat vastbesloten is de stad ‘op de kaart’ te zetten. De Raad voor de Nederlandse Detailhandel waarschuwde vorig jaar voor het tempo waarmee overal nieuwe, grote winkelcentra worden gepland, zonder dat wordt nagedacht over de gevolgen voor de stadscentra en de bestaande middenstand. In veel gevallen laten gemeenten zich op sleeptouw nemen door projectontwikkelaars en hebben lokale winkeliers het nakijken. Een sturende hand van de provincies is hier dringend gewenst.
    Hoewel de recessie een rem heeft gezet op de uitvoering van veel plannen, laten ambitieuze gemeentebestuurders zich niet snel uit het veld laten slaan. Dat geldt ook voor de bouw van culturele voorzieningen, zoals het Midi-theater. Omdat iedere gemeente zich graag als het centrum van de regio ziet, gaat men liever de concurrentie aan met buurgemeenten dan na te denken over spreiding en samenwerking. Nederland telde in 2008 158 theaters, met nog eens 40 in de planning. Dat zijn er veel te veel, oordeelde de directeur van het Chassé-theater in Breda, Cees Langeveld, in zijn oratie als bijzonder hoogleraar in de economie van de podiumkunsten.
    Tilburg vestigt bovendien nog eens de aandacht op het gebrekkige management van veel grote projecten. Ambities staan een nuchtere kijk op de werkelijkheid nog wel eens in de weg met als gevolg een veel te optimistische planning en begroting. ...

Red.:   Kortom: het is ellende aan alle kanten door die grootschalige ambities.
    Een toepassing van "De continuïteit der dingen":
 

Uit: De Volkskrant, 27-12-2010, door Leo Q. Onderwater

Rem groei Randstad af en stimuleer regio's

Leo Q. Onderwater | Leo Q. Onderwater is architect. Een gelijkmatiger spreiding van functies en voorzieningen over het gehele land leidt tot een rechtvaardiger verdeling van de welvaart en tot een grotere leefbaarheid van de regio's.

...   Coen Teulings, directeur van het Centraal Planbureau, pleitte recent voor een vergaande concentratie van voorzieningen binnen de Randstad. Daartoe moeten de binnenstedelijke gebieden verder worden verdicht door meer economische activiteiten en woningbouwplannen. Publieke voorzieningen in krimpregio's zouden kunnen verdwijnen, omdat het draagvlak simpelweg ontbreekt.
    Nu zijn de gemeenten voor hun inkomsten voor 60 procent afhankelijk van het Rijk. Teulings is er echter sterk voor om de 'publieke' voorzieningen te financieren middels de onroerende zaakbelasting. Het spreekt voor zich dat (krimp-)gemeenten met een lagere WOZ dan nauwelijks nog voorzieningen kunnen realiseren, laat staan dat zij die verantwoord kunnen exploiteren. Als deze ontwikkeling doorzet, zal de krimp in de periferie van Nederland versnellen met fatale gevolgen voor de economische en culturele ontwikkeling van de regio's.  ...

Red.:   Coen Teulings is ook rabiaat aanhanger van de Angelsaksische ideologie . En de ene soort rotzooi komt meestal samen met vele andere.
    Er zijn meer dan genoeg van dit soort mensen:

Uit: De Volkskrant, 07-02-2011, van verslaggeefster Lidy Nicolasen

Mogelijke provincie: 'noordvleugel'

De provincies Utrecht, N-Holland en Flevoland zijn bereid te fuseren.

Noord-Holland, Utrecht en Flevoland verlangen hevig naar een slagvaardiger en beter bestuur. Ze zijn zelfs bereid zichzelf daarvoor op te heffen en te fuseren. Een half jaartje hebben ze nodig voor een besluit, schrijven ze minister Donner van Binnenlandse Zaken. Commissaris van de koningin in Utrecht Roel Robbertsen: 'We komen tegemoet aan de wens van het kabinet en gaan meteen al effectiever samenwerken. In de tussentijd onderzoeken we de voordelen van de noordvleugel.'

De noordvleugel?
'Noord-Holland, Utrecht en Flevoland. Zeg maar Amsterdam, Utrecht, Amersfoort, Hilversum, Almere. Het oude plan om Rotterdam en Den Haag daarbij te betrekken, hebben we nu voor het eerst losgelaten. Die steden richten zich meer op elkaar en op de steden zuidelijker, Breda, zelfs Antwerpen.'    ...

Red.:    Na de volgende ronde hebben we een provincie Nederland - daarna een gemeente Nederland en een provincie Neder-België. Enzovoort.
    Nog zo'n één provincie, één gemeente oligarch:

Uit: De Volkskrant, 19-02-2011, door Friso de Zeeuw

Provincies Noord-Holland en Utrecht moeten fuseren

Friso de Zeeuw | Auteur is hoogleraar gebiedsontwikkeling (TU Delft) en directeur Nieuwe Markten bij Bouwfonds Ontwikkeling.

Een paar maanden geleden probeerde het bestuur van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten weer een oude hit: 35 maxigemeenten en het schrappen van de provincies. Ook dit plan verdween in het ronde archief.
    Nu is er een initiatief dat wel kans maakt. De fusie van Noord-Holland, Utrecht en - eventueel - Flevoland: 'Land van Dam en Dom'. Na een voorzetje van het kabinet komen de provinciebesturen er zelf mee. De maatschappelijke en economische banden tussen Amsterdam en Utrecht worden steeds hechter. Bijvoorbeeld de infrastructuur: vijf drukbereden rijstroken per rijrichting en een treinverbinding die feitelijk als metro functioneert.   ...

Red.:   In het hbo-onderwijs is de grootschaligheid zojuist onthuld als dé oorzaak van de rampzalige niveauverlaging en bestuurlijke corruptie. Het universitaire onderwijs al al enige tijd bezig zich blind in dezelfde valkuil te storten:

Uit: De Volkskrant, 05-07-2011.

UvA-voorzitter stapt op om fusie-tempo

Karel van der Toorn, voorzitter van het College van Bestuur van de Universiteit van Amsterdam (UvA) en de Hogeschool van Amsterdam, heeft gisterochtend per direct onverwachts zijn functie neergelegd. De reden voor zijn vertrek is verschil in inzicht met de Raad van Toezicht over de koers en het tempo van veranderingen binnen de UvA. Paul Doop, vice-voorzitter van het College van Bestuur, treedt op verzoek van de Raad van Toezicht per direct op als waarnemend voorzitter. ...

Red.:    Maar dat is slechts een enkeling - er zijn er veel meer:

Uit: De Volkskrant, 23-07-2011, van verslaggeefster Maartje Bakker

Universiteiten Leiden, Delft en Rotterdam willen fuseren

De universiteiten van Leiden, Rotterdam en Delft werken aan een fusie. Ze overwegen om in de toekomst één college van bestuur aan te stellen, een gezamenlijke naam te kiezen en opleidingen niet meer dubbel aan te bieden.   ...
    ... ze hopen ook de boel efficiënter te organiseren, een sterkere regionale rol te vervullen en het onderwijs te concentreren.

Red.:   Precies dezelfde leugens die verkondigd werden voorafgaande aan de fusies in de diverse vormen van het middelbaar onderwijs, en zo rampzalig hebben uitgepakt . Vooral ook op het niveau van efficiëntie. Omdat twee van de gevolgen veel meer management en graaien door het management zijn. Maar dat is dan natuurlijk ook de reden natuurlijk dat deze fusie wordt voorgesteld.
    Ze geven zelfs ook voorbeelden van die nadelen:
 

Allemaal zaken waarvan bekend is dat ze slechter gaan functioneren in grootschalige organisaties.
    Weer een stapje verder in het provincie-verhaal:

Uit: De Volkskrant, 30-09-2011, van verslaggevers Kim van Keken en Gijs Herderscheê

Kabinet beziet fusie Utrecht, N-Holland en Flevoland

De provincies Noord-Holland, Utrecht en Flevoland gaan op korte termijn fuseren. De ministerraad buigt zich vandaag over dit voorstel van minister Piet Hein Donner (CDA) van Binnenlandse Zaken. Het is een opmerkelijk voorstel omdat de provincie Zuid-Holland buiten de fusie blijft. Deze provincie heeft de twee grote steden Den Haag en Rotterdam binnen de grenzen. 
     ...Samenvoeging van provincies moet de overheid slagvaardiger maken, en aanleg van wegen en infrastructuur voor het openbaar vervoer vereenvoudigen.   ...

Red.:    Een interessant argument, want daarmee is het toppunt van slagvaardigheid één enkele provincie, en het toppunt van de slagvaardige gemeente één enkel gemeente. Trouwens: al die besluitvorming lopende over verschillende menselijke schijven ... Dat is ook al bijzonder weinig slagvaardig. Hoe minder schijven, hoe slagvaardiger. Dus dat systeem in Wit-Rusland, met één slagvaardige man aan de top, Loekasjenko heet hij geloof ik, dat is helemaal zo gek nog niet. Dat is doodgewoon ideaal uit het oogpunt van slagvaardigheid. Je vraagt je af hoe het in hemelsnaam komt dat niet veel meer landen dat systeem van één enkele slagvaardige leider kennen. En nog verbazingwekkender is dat in het Midden-Oosten die slagvaardige leiders juist worden afgeschaft. Zo zie je maar weer, die streek loopt echt hopeloos achter in haar sociale ontwikkeling. Reden dat het ook economisch zo slecht met ze gaat ... : ze missen de slagvaardigheid.
    Nee, dan Nederland. Daar hebben we nu een rechtse regering, en die zet sterk in op slagvaardigheid:

Inderdaad, het is zeer belangrijk dat de rechtse politici zonder verder naar andere zaken te kijken en zonder verder gezeur over de overkomelijke problemen van de praktisch uitwerking vasthouden aan het idee van slagvaardigheid. Want rechtse politici hebben totaal geen last van allerlei stompzinnige ideologieën zoals we die kennen van de linkse tegenhangers.

Naar Rijnlandmodel, algemeen  , Rijnlands beleid, lijst , Rijnlandmodel overzicht , of site home .