Uit: De Volkskrant, 19-01-2009, column door Kader Abdolah

In Dubai

Ik wilde altijd overal naar toe, maar nooit naar Dubai. Toch zat ik vorige week in het vliegtuig naar de woestijnstad om vrienden op te zoeken die daar voor zaken zitten. Dubai is het paradijs voor rijke Amerikanen, Britten en Europeanen die astronomisch hoge bedragen verdienen, waar ze geen cent belasting over hoeven te betalen. De plek waar ze geen plichten jegens hun werknemers hebben.
    Dubai is ook de juiste plek voor Iraanse, Indische en Pakistaanse miljonairs die niet weten wat ze met hun geld moeten. Ze stoppen hun kapitaal in de bouw van vele verbazingwekkende wolkenkrabbers die in hoogte en vorm alle torens van de wereld overtreffen.
    Ze kopen niet een huis, maar een aantal verdiepingen tegelijk. Daarna nemen ze grote leningen bij de banken en kopen nog meer. Dit kleine land is het paradijs geworden voor hen die in luxueuze jachten en in schitterende auto’s gezien willen worden. Voor hen die geld willen hebben en onophoudelijk willen kopen. Het maakt niet uit wat.
    Dubai betekent kopen en verkopen en handelen op de beurs. Wat wil je nog meer, niets, er bestaat niets meer.
    Het is een bizar land waar voornamelijk de handelaren van China, India en Iran met de westerse handelaars allerlei verdachte zaken doen. Een land dat je geen identiteit, geen cultuur en geen vaste verblijfsvergunning geeft, maar wel meer geld belooft.
    Alles ging perfect tot Amerika werd getroffen door de crisis. De waarde van de aandelen van sommige bedrijven in Dubai die tot 1350 dirham was gestegen, zakten naar één dirham. Een groot deel van het kapitaal ging in rook op. De banken gaven geen krediet meer en het land werd gegrepen door angst. De bouwprojecten werden halverwege stopgezet, en vele kleinere handelaren konden het niet meer volhouden. Makelaars sloten hun kantoren, de bouwbedrijven ontsloegen een deel van hun arbeiders, de toeristen verdwenen en de restauranthouders die het altijd druk hadden, bleven nerveus op klanten wachten.
    Honderden kleine handelaren die hun geld op de beurs verloren hadden, lieten hun met een lening gekochte, chique auto’s met de sleutels nog in het contact op het vliegveld achter en vluchtten het land uit.   ..

Uit: Dagblad De Pers, 27-02-2009, door Mathijs Rotteveel

In Dubai gaat de stekker eruit

Op de vlucht voor schuldeisers trekken expats massaal weg uit het zwaar getroffen Dubai. Om nooit meer terug te keren in het woestijnstaatje.

Voor het eerst in de geschiedenis van het voormalige vastgoedwalhalla staan appartementen in Dubai leeg, worden bouwprojecten stilgelegd en hoef je niet meer te reserveren voor de hippe restaurants.
    ...De vastgoedcrisis zou zelfs zo hard hebben toegeslagen in Dubai dat de kranten melding maken van zo’n 3.000 auto’s die onbeheerd zijn achtergelaten op de parkeerplaatsen van Dubai Airport, soms met de sleutel nog in het contact. Op de vlucht voor hun schuldeisers zijn expats massaal naar de luchthaven gereden om nooit meer in het woestijnstaatje terug te keren. De auto laten ze staan, omdat die toch nog niet is afbetaald, aldus de media.
    ‘Zo erg is het allemaal niet’, zegt Tim Rogmans, manager op de Zayed University in Dubai. ‘Maar er gaan wel veel mensen het land uit. Ze werken hier bij banken, in de vastgoedsector en het toerisme. Die sectoren worden nu hard getroffen. Buitenlanders die hier werkloos worden, moeten binnen een maand het land verlaten. Als ze weggaan, komen er nog meer huizen vrij, dalen de vastgoedprijzen verder en verliezen nog meer mensen hun baan. Het is een vicieuze cirkel waar we in zitten.’   ...
    De vastgoedprijzen, die de afgelopen zes jaar door het dak zijn geschoten, gingen in twee maanden met zo’n 30 procent omlaag. Vorige week stelde de Amerikaanse kredietanalist Moody’s de beoordeling van zes van Dubai’s staatsbedrijven naar beneden bij. Er staan in Dubai zo veel auto’s te koop, dat ze met kortingen van 40 procent de deur uit gaan. En op de snelwegen die gewoonlijk dichtgeslibd zijn met dure Mercedessen en vrachtverkeer, wordt eindelijk weer doorgereden.   ...

Red.:   Oftewel: Dubai is het product van de wereld van financiële mega-megadiefstal die de globale financiële markt heet.
    En je hoort er alleen bij als je rijk bent:

Uit: De Volkskrant, 10-04-2009, door Pieter Klok

'Dubai gaat in de mottenballen'

De crisis verspreidt zich als een inktvlek. Veel mensen merken de gevolgen, ieder op zijn eigen manier. Zo ook architect Syb van Breda. Na enkele jaren met grote opdrachten in Dubai, is hij in Nederland teruggekeerd. ‘Het is zo’n ontgoocheling.’

De vorige keer dat Syb van Breda met de Volkskrant sprak, reed hij met zijn blauwe cabriolet over de snelwegen van Dubai en wees hij enthousiast naar de honderden wolkenkrabbers die om hem heen verrezen. ...
    Nu, anderhalf jaar later, is zijn droom uiteengespat. Zijn cabriolet heeft hij nog steeds, maar sinds 1 januari is Van Breda (44) weer terug in Nederland. ...
    De wet is in principe onverbiddelijk: wie geen werk heeft, moet per direct het land uit. ‘De Indiërs vertrokken als eersten. Ze waren gekomen om hun droom na te jagen. In tegenstelling tot westerse expats, hadden ze geen baas die goed voor hen zorgde. Ze moesten alles met geleend geld financieren en kwamen daardoor al snel in de problemen. Wie in Dubai wilde overleven, had om te beginnen een mooie auto en goede pakken nodig. Het was heel erg een maatschappij van zien en gezien worden. Je moest er goed uitzien en altijd goede verhalen hebben.’
    Sommige inwoners van Dubai houden dat tot op de dag van vandaag vol. ‘Ze blijven positief praten, hoewel ze vaak al een half jaar niet betaald hebben gekregen. Bereidt u zich voor op het herstel van de markt, zeggen ze dan. Het positieve denken is er nog sterker dan in de Verenigde Staten.
    ‘Na afloop kun je altijd zeggen: het was gebakken lucht, we hadden je nog zo gewaarschuwd. Maar als je er middenin zit, geloof je erin. ...
    Het ging echter niet alleen om geld. Van Breda was vooral enthousiast over de nieuwe maatschappij die in Dubai aan het ontstaan was. ‘Dit land is in staat geweest om mensen van over de hele wereld op een ontspannen manier te laten samenleven – 90 procent is allochtoon – en dat op een onmogelijke plek. Ik vond het een voorbeeld van de samenleving van de 21ste eeuw, net als New York, waar ook veel stammen door elkaar heen lopen.’   ...

Red.:   Als je maar rijk bent en mooi pakken draagt ...

Naar Stedenbouw, megapolen , Rijnlandmodel, kleinschaligheid  , Inrichting, lijst , Rijnlands beleid, lijst , Rijnlandmodel overzicht , of site home .