Hulpverleners

Een belangrijke factor die het oplossen van de ontwikkelingsproblemen in derde-wereldlanden en met name Afrika in de weg staat is het hulpverleners-syndroom. Dit slaat op een groep mensen die dusdanig graag helpen, dat de "geholpene" van de weeromstuit minder af is dan zonder hulp, door het pure feit dat deze afhankelijk is geworden van de hulp. En voor veel hulpverleners geldt dat ze dit doen omdat ze zich er beter over zichzelf door gaan voelen: "Kijk eens hoe fijn ik geholpen heb...". Het verschijnsel wordt onderstaand treffend beschreven (VARA TV Magazine, nr. 19-2006, door Peter Kee):
  Op pad met Paul & Ad

Met Ad Melkert naar Afrika. Niet iedereen is blij met de tv-wederopstanding van de PvdA'er.

De uitzending stond gepland op 6 mei: Paul Rosenmöller ontmoet Ad Melkert. De tv-interviewer was afgereisd naar Togo om te mogen ervaren hoe het eerste buitenlandse bezoek van Ad Melkert als bewindvoerder van de ontwikkelingsorganisatie van de VN (UNDP) zou verlopen. In het spoor daarvan blikken de twee linkse leiders voor het eerst terug op de voor hen dramatisch verlopen verkiezingen van 2002 en de moord op Pim Fortuyn. ...
    Erkend Melkert-hater en oud-parlementair journalist Kees Sorgdrager vreest voor een diep menselijk gesprek. 'Rosenmöller legt het oor op de ziel van Melkert. Maar ik houd die Melkert in de gaten. Als politicus vind ik het een vreselijke man. Je ziet de begeerte van hem af druipen om alsjeblieft terug te mogen komen. Hij grijpt iedere gelegenheid aan om zich wijsneuzerig met van alles te bemoeien. Die man is zo definitief afgegaan dat hij niet meer in het openbare leven moet willen verschijnen. Die hele maatschappelijke betrokkenheid van hem is niets dan ijdelheid. En dan gaan ze ook nog naar Afrika... De mensenredders op pad. En maar helpen... Wat een denkfout. Hulp helpt niet. Als je op een vliegveldje in Afrika om je heen kijkt zie je dat driekwart van de mensen van die puttenslaanders zijn die komen helpen. Zodra iemand met een camera Afrika betreedt, huiver ik. Als het dan ook nog Melkert en Rosenmöller zijn, dan weet je het wel. Wanneer is die uitzending eigenlijk? Ik hoop dat ik dan op vakantie ben.'
 
En het beeld dat hierbij past, is dit:
 

Je zou erom moeten lachen als het niet eigenlijk zo droevig was ...

Nog eentje (de Volkskrant, 02-10-2010, van verslaggeefster Ianthe Sahadat):
  Van vliegende robotjes tot migraine

Zondagmiddag 10 oktober staat NEMO in Amsterdam in het teken van kennisfestival Kennis@Zondag van de KNAW, NWO, NEMO en de Volkskrant. Tien sprekers, tien lezingen, tien ontmoetingen. Wie is wie?
...
Niels Verhulst
Lezing: Hoe een mug een mens vangt.

Om hun gastheer te vinden gaan muggen onder andere af op ...
Niels Verhulst is verbonden aan de leerstoelgroep Entomologie van de Wageningen Universiteit. Zijn onderzoek wordt gefinancierd door de Bill and Melinda Gates Foundation.

'Een brok in mijn keel? Van op gewekte kinderen die ik in Afrika tegenkom bij het veldonderzoek'

En de linksige intellectuelen zijn er zowat allemaal ernstig aan verslaafd.

Zich het meest navrant uitende in dit soort stukken (de Volkskrant, 15-07-2011, column door Sheila Sitalsing):
  Geef nou maar

Tussentitel: Je kunt zeggen dat 't geen zak uitmaakt of je geld geeft

Je kunt natuurlijk zeggen dat ze daar 'geluk' hebben dat hier de komkommertijd op de stoep staat. De hongervluchtelingen uit Somalië die naar de kampen bij Dadaab zijn getrokken, zouden heus de voorpagina's niet gehaald hebben als tout Den Haag niet met reces was.
    Je kunt daar natuurlijk enorm over gaan kankeren. Dat Afrika überhaupt alleen maar de pers haalt als er stervende peuters met Biafrabuikjes te filmen zijn of elkaar met AK-47's doorzevende war lords. Dat we daarom allemaal denken dat het een doffe ellende is daarzo, vol zielepoten die dociel wachten tot rijke rocksterren en vliegende dokters komen helpen.
    Je kunt zeggen dat het geen zak uitmaakt of je geld geeft aan die hongeroogjes, ...
    Je kunt zeggen dat er geen cent van je goeie geld naar Somaliërs gaat, zolang hun piraten onze schepen aanvallen. Die laatste heb ik, eerlijk is eerlijk, niet zelf bedacht. Hij stond in de reactiepanelen van NU.nl, te midden van nog meer wonderlijke argumenten om niet te geven aan Giro 555, zoals deze: 'Misschien moeten we de vrouwen daar eerst collectief steriliseren, dan worden ook die baby's niet de dupe van een ongevraagd vreselijk uitzichtloos leven.' En deze: 'In Afrika zijn ze gewend aan doodgaan, het is daar geen groot drama.'
    Het stond er echt.
   Je kunt zeggen dat je er niets meer van weten wil. Dat je nog altijd misselijk bent van de foto van Kevin Carter, de Zuid-Afrikaanse fotograaf die in 1993 in Soedan het meisje vastlegde dat van de honger ligt te sterven in een veld, terwijl een aasgier een paar meter verderop doodgemoedereerd afwacht tot zijn prooi gereed is. Carter pleegde niet lang daarna zelfmoord.
    Maar je kunt ook zeggen: zullen we al dat gezanik bewaren voor na de zomer? En nu gewoon geven? Beetje royaal graag. Gironummer is bekend.
    Dan gaan we na de vakantie weer fijn door met staren in onze eigen navel. Beloofd.

Oftewel: "Als je niet geeft, ben je een FOUT mens". Ook als het verstand zegt dat het onzinnig en contraproductief is.
    Voor wat bijpassende beelden, zie hier uitleg of detail .


Naar Ontwikkelingshulp , Termen: hulpverlener  , of site home .

15 sep.2007