Van www.hermanvuijsje.nl, uit Hypothese, uitgave NWO, juni 1996 Verboden voor onderzoek, denktaboes in de jaren zeventig en tachtig De intellectueel als inquisiteur 'Wenn das Boot sich nach links neigt, setze ich mich nach rechts, und wenn das Boot sich nach rechts neigt, setze ich mich nach links.' Zo omschreef Thomas Mann de taak van de intellectueel. De afgelopen twintig jaar bestond onder Nederlandse intellectuelen een krachtige stroming die precies het omgekeerde deed: zij posteerden zich stevig aan de kant waar heel spraakmakend Nederland zich al bevond, zodat het schip zeker zou zijn omgeslagen als de wal het niet gekeerd had. Deze politieke correctheid maakte ook in de (sociaal)wetenschappelijke wereld school. Self-appointed grootinquisiteurs verklaarden hele gebieden verboden voor onderzoek. Wie het waagde hun moderne mandementen aan zijn laars te lappen, werd onderworpen aan een auto-da-fé waarbij het gruwelijkste martelwerktuig werd aangelegd dat in het hele land te vinden was: de vereenzelviging met de oorlogsvloek. Bekendste slachtoffer was natuurlijk prof. Buikhuisen, die wilde onderzoeken of crimineel gedrag wellicht ook een biologische component heeft, en door nationaal balpenmoordenaar Hugo Brandt Corstius in Vrij Nederland naar de andere wereld werd geschreven. Bijna niemand nam het voor Buikhuisen op en Brandt Corstius legde nooit verantwoording af voor zijn schrijftafelmoordenarij. Integendeel, vorig jaar kreeg hij van NRC Handelsblad de gelegenheid om 'die malle Buikhuisen' twintig jaar nadat hij hem 'tot zwijgen heeft gebracht' nog eens een ferme trap na te geven. De intellectueel als inquisiteur, die het debat niet voert maar verbiedt, heeft ons de afgelopen decennia behoed voor menige ongewenste gedachtenwisseling over onderwerpen als erfelijkheid, medisch bevolkingsonderzoek, gedwongen opname van schizofreniepatiënen, uitkeringsmisbruik, etniciteit en immigratie, privacy, criminaliteit en overheidscontrole. De op deze gebieden bestaande taboes werden tot absurde proporties opgeblazen, waarbij op de achtergrond steeds hetzelfde klankbeeld van dreigend dreunende nazi-laarzen werd opgeroepen: De laatste jaren heeft het intellectueel terrorisme à la Brandt Corstius sterk aan kracht ingeboet, maar er is nog geen schoon schip gemaakt na deze pijnlijke episode. Hoe was het mogelijk dat de politiek-correcte denkverboden in de jaren zeventig en tachtig in zo brede intellectuele en wetenschappelijke kring werden nageleefd? Zuchtte ons land onder een autocratisch regime met zweepslagen voor iedere dissident? Waren we onderhevig aan een rigide sovjetsysteem of een bewind van ultra-autoritaire zeloten? Laat ik, alvorens op mogelijke verklaringen in te gaan, een nadere illustratie geven van de stelling dat de denktaboes in brede intellectuele kring werden nageleefd. Terwille van de beknoptheid doe ik dat aan de hand van één onderzoekgebied: etniciteit. ... Red.: Dat is duidelijke taal. Het grappige is dat Herman Vuijsje, net als de redactie, als symbool van deze stroming de figuur van Hugo Brandt Corstius kiest  .
Het is de overtuiging van de redactie dat het enige teken van de definitieve
genezing van deze verschrikkelijke kwaal bestaat in een formele veroordeling van
Hugo Brandt Corstius voor zijn intellectuele misdaden, voor het orgaan waarvan
Vuijsje ook de oprichting voorstelt: een intellectuele integriteitscomissie.In zijn artikel gebruikt Vuijsje als illustratief voorbeeld voor de politieke correctheid het geval van de etniciteit. Hieronder als eerste ook een voorval uit die schier eindeloze reeks, eveneens stammende van voor de tijd van Fortuyn: Uit: De Volkskrant, 27-06-2001, van een verslaggeefster. Hulpgriffier mag hoofddoek dragen De rechtbank in Zwolle heeft de islamitische studente Ayse Kabaktepe gediscrimineerd op godsdienst door haar niet aan te nemen als hulpgriffier. De vrouw wil tijdens zittingen haar hoofddoek blijven dragen. Volgens de rechtbank is dat in strijd met landelijke kledingvoorschriften voor rechtbanken. De Commissie Gelijke Behandeling, die dinsdag met dit oordeel kwam, stelt dat een hulpgriffier wel een hoofddoek mag dragen en dat de gelijke behandeling van mensen met een bepaald geloof van een hogere orde is dan een kledingvoorschrift. Tweedejaars rechtenstudente Kabaktepe is opgelucht: 'Nu weet ik dat ik door kan gaan met mijn studie. Ik vecht niet alleen voor mezelf, maar voor een algemener belang. Rechters met hoofddoek zijn er ook nog niet.' Commissielid A. Hendriks: 'Als zo'n voorschrift indirect andere godsdiensten buitensluit, is dat in strijd met de Wet Gelijke Behandeling.' De kledingvoorschriften waar de Zwolse rechtbank zich op beroept, stammen uit de negentiende eeuw en houden in dat rechters een toga moeten dragen. ... Volgens de commissie wordt met de uniforme kledingdracht op veel rechtbanken soepel omgegaan: veel kantonrechters en familierechters dragen geen toga tijdens rechtszittingen. Ook stelt de commissie dat een waarnemend griffier een ondersteunende functie heeft en geen recht spreekt, waardoor specifieke kledingvoorschriften niet nodig zijn. De rechtbank in Zwolle staat bovendien alleen in zijn afwijzing: bij de Amsterdamse rechtbank werkt al een hulpgriffier met hoofddoek. 'Justitie heeft gezegd te willen moderniseren, dus de discussie over het aanzicht van de rechtbank in een multiculturele samenleving kan beginnen', aldus Hendriks. 'Je moet ervan uitgaan dat de rechterlijke macht op basis van deskundigheid is samengesteld. Een geloofsovertuiging is onvoldoende grond om iemand af te wijzen.' ... De rechtbank in Zwolle liet dinsdag bij monde van president E. Maan weten het oordeel van de commissie niet direct op te volgen. Oordelen van de commissie zijn niet bindend. B. van Delden, voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak, probeert vanaf januari 2002 meer eenheid te brengen tussen rechtbanken: 'We moeten met meerdere colleges nadenken wat de volgende stap is en een gulden middenweg zien te vinden.' Red.: Let overigens op dat het dus de uitgesproken bedoeling van moslims is om ook de rechterlijke macht te islamiseren. De commissie die deze waanzin toeliet is, gaat tot op de huidige dag voort met dit soort dwaze beslissingen. Overigens waren er ook toen al tegengeluiden, die echter niet hielpen - daarvoor was de Fortuyn-revolutie nodig. Het bovenstaande plan is tot islamisering van de rechtspraak is dan ook later getorpedeerd. Uit: De Volkskrant, 02-07-2001, door Afshin Ellian en Paul Zoontjens, werkzaam aan de rechtenfaculteit van respectievelijk UvA en KUB. Uitspraak over dragen hoofddoek zit er naast De Commissie Gelijke Behandeling staat Ayse Kabaktepe toe een hoofddoek te dragen in de rechtszaal. De commissie is er niet van overtuigd dat de onafhankelijkheid en onpartijdigheid van de rechterlijke macht in een multiculturele samenleving via uniforme kledingsvoorschriften tot uitdrukking kunnen worden gebracht. Het oordeel van de commissie laat zien dat de benadering van de vrijheid van godsdienst op tegenspraak kan stuiten als het gaat om het verschijnsel van de hoofddoek. De zienswijze van de commissie is onevenwichtig. Ten eerste verbindt zij het dragen van de hoofddoek met de vrijheid van godsdienst. Zoals gebruikelijk wordt er zwaarwegende betekenis toegekend aan de religieuze overtuiging en wordt er niet getreden in de inhoud. Toch lijkt enig begrip van de hoofddoek, juist vanwege het rechtsbeginsel van scheiding van kerk en staat, van belang. De hoofddoek is symbool van waarden waarover soms bloedige strijd in de islamitische wereld wordt gevoerd. Dat heeft niet alleen met de situatie in landen als Egypte of Iran te maken, maar vindt zijn oorsprong in de geloofscultuur van de islam. Een scheiding tussen kerk en staat bestaat in de islamitische wereld veelal niet. ... Ten tweede vindt de commissie dat uniforme kledingsvoorschriften op gespannen voet staan met de multiculturele samenleving. Op wiens en welke voorwaarden dient de rechterlijke macht een afspiegeling van multiculturaliteit te zijn? Hoever moet daarnaast de constitutioneelrechtelijke aanpassing aan de diversiteit van culturen in de samenleving gaan? Bij de kreet 'multiculturele samenleving' baseert de commissie zich vooral op de ideologie van het rechtspluralisme: elke groep zijn eigen rechtsorde. Deze impliceert in hoge mate een onverschillige houding jegens de grondbeginselen van het recht en de conflicten in een rechtsorde. ... Daarom zijn, voor het behoud van de pluraliteit, voor iedereen gelijk geldende wetten en grondbeginselen van belang. De multiculturele samenleving is een samenleving van conflicten. Daarin moet de macht die de conflicten moet beslechten, in staat worden gesteld om voor het oog van burgers boven de conflicten te staan. Naar Politieke correctheid  , Media kongsi
,
Politiek lijst
 , Media lijst
,
Politiek & Media overzicht
, of site home
. |