Algemene semantiek | Toepassingen: multiculturalisme
Het multiculturalisme is een sociaal-politieke stroming die als ideologie heeft
dat het het vermengen van culturen altijd meerwaarde oplevert, onafhankelijk van
de aard en soort van die culturen. Het multiculturalisme is dus een absolute
waarde, en behoort daarom tot de wereld van het tweewaardige denken
 .
Het multiculturalisme is in Nederland als zichtbare stroming
ontstaan, door de groeiende problemen met de integratie van allochtone,
voornamelijk moslim, immigranten. Die problemen spraken het idee van het
multiculturalisme tegen, en vormden dus een bedreiging voor het idee. Het middel
dat het multiculturalisme gebruikt heeft om deze dreiging te neutraliseren was
de politiek-correcte taalbeheersing - circa drie decennia werden alle bescheiden
pogingen tot het aan de orde brengen van multiculturele problemen in de kiem
gemsoord door middel van vergelijkingen met de toestanden van en voor de Tweede
Wereldoorlog: racisme, nazisme jodenvervolging en holocaust
 - bekende
voorbeelden zijn de sociale vervolging van Hans Janmaat en de partij van de
Centrum Democraten
, en de hetze tegen Pim Fortuyn
.
Dit soort hetzes staat dicht bij de literaire voorbeelden
aangedragen door George Orwell, de aartsvader van de bestrijding van
"taalverkrachting". In het huidige debat rond de multiculturele samenleving
worden nog steeds vele semantische trucs gebruikt, en soms direct over het
taalgebruik gediscussieerd. Een van die discussies is over het begrip
"allochtoon" zelf, zie hier
. Onder zijn wat andere voorbeelden verzameld (Dagblad De Pers, 28-01-2008):
De genealogie van de benaming van achterbuurten
is hier toch nog een redelijk politiek-correcte representatie, want de term
achterbuurten stamt uit de tijden van blanke achterstandswijken, maar zodra
achterbuurten gekleurd werden, werd die term vervangen door "aandachtswijken" en
"concentratiewijken". Nadat deze termen door jarenlang gebruik weer hun echte
betekenis hadden gekregen, namelijk die van "allochtone achterbuurt" of
"gekleurde achterbuurt", zijn in 2007 de term "prachtwijken", "kanswijken", en
"krachtwijken" ingevoerd door de multiculturalisten.
Dat dit taalgebruik ook bij aanhangers van het multiculturalisme onder
het gewone publiek is aangeslagen, blijkt uit onderstaande (de Volkskrant, 08-02-2008, ingezonden brief van D. Kok (Amsterdam)):
Ach jee: "kinderen met een zwakke thuisbasis die
er recent zijn bijgekomen"... Bedoeld wordt: allochtone kinderen. Zoveel
woorden ter vervanging van een enkel, veel duidelijker, en omvattender
exemplaar... En de enige reden voor de vervanging: de werkelijkheid niet willen
benoemen.
Eén van de hoofddaders(de Volkskrant, 18-07-2008, hoofdredactioneel commentaar):
Vogelaarwijken is de nieuwe naam voor
"prachtwijken" - een overduidelijke newspeak-term. Maar subtieler is de
terminologie: 'wijken die razendsnel van samenstelling zijn veranderd' -
prachtig toch - deze hoeveelheid woorden om maar niet "allochtonenwijken" of
"immigrantenwijken" te hoeven gebruiken.
Veruit het meest vindt men het multiculturalistische taalgebruik
natuurlijk in de media, door journalisten, literatoren en dergelijke mensen
wier beroep het hanteren van taal is, en daarom ook soepeler en
onopvallender zijn in het hanteren van de multiculturalistische taaltrucs. De
volgende bron is op zich misschien niet de meest sprekende, maar het gaat om
de reactie erop (de Volkskrant, 02-02-2008, door Peter Giesen):
De reactie (de Volkskrant, 09-02-2008, ingezonden brief van Niko Pronk (Breda)):
Tekenend is dat de journalist wiens stuk
onderuit gehaald wordt, op zich niet als zeer multiculturalistisch bekend staat
- de meeste van zijn collega's bij de Volkskrant en andere linkse pers,
en in de elektronische media zijn erger of veel erger.
In zowel het stuk van journalist Giesen als de respondent komt ook
het Auschwitz thema van Cohen aan de orde. Dit is natuurlijk een echte vorm van
angst, van Cohen zelf, of het misbruik van een symbool van angst om een politiek
doel na te streven: het de kop indrukken van signalen van problemen met
allochtone immigranten - uitgeschreven gebruikt Cohen impliciet deze redenatie:
| |
Door het aankaarten van de problemen worden ze geassocieerd met een
bepaalde groep, die groep is etnisch en religieus onderscheidbaar, dus
gevoelens van afkeer over het gedrag van die groep zijn ook gevoelens
van afkeer van een etnische en religieuze groep, dus racisme en
discriminatie. Auschwitz was ook een teken en gevolg van racisme en
discriminatie, dus het uitspreken van afkeer van asociaal gedrag van die
te onderscheiden groep leidt naar Auschwitz. |
De fout in de redenatie van Cohen, en velen hebben hem impliciet of
expliciet gebruikt is deze: Auschwitz is niet het gevolg van de angst van de
gewone Duitse burger voor joden, maar een streven van de Duitse leiders, de
nazi's, op grond van ideologie. Eind jaren dertig waren joden als sociale groep
volkomen uitgeschakeld, en volkomen gevaarloos - de echte holocaust moest toen
nog beginnen.
Kortom: het gebruik in de context van de
integratieproblematiek van terminologie als Auschwitz en holocaust is een vorm
van taalvervalsing. En wel één van dezelfde vorm als de naiz's gebruikt hebben
om hun vernietiging van de joden te rechtvaardigen: het dient een hoger doel -
het doel van Cohen c.s. zijn de het multiculturalitische ideaal.
Hetzelfde geldt voor de koppeling tussen de anti-Europa-stem
en angst. Ook hier is er een koppeling met een hoger doel: Europese eenwording
en Europeanisering. En ook hier heeft dat hogere doel een hele rare weerklank:
Europese eenwording was ook het doel van Adolf Hitler.
Begin 2009 is er merkbare beweging gekomen in de
standpunten van de PvdA rond het multiculturalisme, uiteindelijk verwoord in
een nieuwe nota over het integratiebeleid. het gaat hier om de manier waarop
de voorstanders van het multiculturalisme reageren, met name hun
woordgebruik. Journalist Kustaw Bessems heeft prachtig werk afgeleverd (Dagblad De Pers, 02-02-2009, door Kustaw Bessems):
Ook allemaal weer glaszuivere "Orwell"-gevallen
- deze mensen zijn gevaarlijke taalverkrachters (de gebruikte retorische truc is
"hellend vlak"
).
Nieuw!!! (06-02-2009) (de Volkskrant, 06-01-2009, door Paul Bemelen e.a.):
En eigenlijk dus nog eentje, want iedereen weet
wie er voornamelijk in de vier grote steden wonen: allochtonen =
"vier-grote-steden-bewoners". Oh ja, die andere is natuurlijk: Allochtone
overlastgevers en criminelen: overbelaste stadsjeugd (-jongere). Als opvolger
van "straatjochies" en dergelijke.
Een talloze malen gebruikt argument in
de discussie over multiculturalisme is de beschuldiging van racisme. Dit heeft
het mede door Hayakawa beschreven gevolg (de Volkskrant, 17-03-2009, door Marc Peeperkorn):
Dit is het verschijnsel van dead metaphor:
door veelvuldig gebruik gaat de inhoud als metafoor verloren. Men gaat het
toevoeging "racist" niet langer beschouwen als een beschuldiging van racisme,
maar als een uitdrukking van afkeer van de soort: "Ik heb de pest aan je" of "Ik
vind je een sukkel".
Dit zijn allemaal dus voorbeelden van het misbruik van taal in het
nastreven van ideologie. Het zijn allemaal vormen van taalverkrachting: het
geven van valse betekenissen aan woorden. Het programma van de Algemene
semantiek is ervoor bedoeld om misbruik van woorden tegen te gaan. Ze doet dit
door de betekenis van woorden zo goed mogelijk te koppelen aan de werkelijkheid
- het cruciale punt waar algemene semantiek verschilt van zaken als
multiculturalisme en religie, want dat probeert de betekenis van woorden te
koppelen aan ideologie.
Als illustratie hieronder een lijst van woorden uit het
multiculturalistische vocabulaire, en de combinatie van begrippen uit de
werkelijkheid die multiculturalisten ermee willen aanduiden - de
multiculturalistische woorden geven bijbetekenissen met positieve of negatieve
oordelen over die werkelijkheid, passende bij de multiculturalistische visie op
de maatschappij:
Enzovoort.
Naar Alg. semantiek, toepassingen
, of site home
 .
|