Bronnen bij Denkfouten: absurditeiten: objectieve werkelijkheid
Net als de voorgaande twee absurditeiten is een punt waar de alfa's en gamma's van het multiculturalisme en politieke-correctheid enigszins consistent zijn. Die voorgaande twee waren:
Zie de uitleg hier 
. En:
Zie de uitleg hier
.
De huidige stelling is de consequentie van het aanvaarden van de vorige twee, plus de constatering dat het in de werkelijkheid regelmatig anders ligt. Bij die constatering zijn er namelijk drie mogelijkheden: je laat dit allemaal naast elkaar staan, als volkomen zichtbare inconsistentie. Je past je mening aan aangaande de vorige twee punten. Of je ontkent dat er een objectieve werkelijkheid is. Het laatste zorgt voor de minste inconsistenties, maar optimaliseert natuurlijk de mate van absurditeit. Het bewijs van dat laatste is natuurlijk lastig zolang je op het niveau van de sociologie blijft, want dan raak je snel verstrikt in cirkelredenaties. Je kan hier wel het punt aanvoeren dat het aanvaarden van het bestaan van groepen de meeste verklarende kracht heeft aangaande de intermenselijke gedragingen in het algemeen - de manier waarop de natuurkunde haar theorieën beoordeelt. Maar dat is een pragmatisch argument, en alfa's en gamma's zijn nauwelijks te overtuigen anders dan met theoretische en intellectualistische argumentatie. "First principles" en dergelijke vormen van idee-denken, bekend van de Griekse filosoof Plato 
(Wikipedia).Dat meer theoretische en hiërarchische bewijs van het bestaan van een objectieve werkelijkheid moet dus de sociologie verlaten. Dan kom je eerst bij de psychologie, maar die biedt weinig soelaas. De volgende stap is de neurologie. En dan is het meteen supersimpel. Want zonder een objectieve werkelijkheid is er geen stabiliteit in werkelijke dus natuurlijke processen, en dus is het onmogelijk voor een neurologisch systeem of wat voor systeem dan ook om patronen in hun omgeving te ontdekken: Geen objectieve werkelijkheid, geen regelmatige natuurlijke verschijnselen. Wél regelmatige natuurlijke verschijnselen, dan een objectieve werkelijkheid want "regelmatige natuurlijke verschijnselen" is gewoon een andere combinatie van woorden voor "objectieve werkelijkheid". Of beter: het is andersom: "objectieve werkelijkheid' is een meer abstracte en meer intellectualistische formulering voor "regelmatige natuurlijke verschijnselen". En wie hier wil gaan betogen in de richting van "maar dat geldt niet voor menselijke en intermenselijke verschijnselen", heeft op een nog ernstigere manier last van Platonisme, namelijk de manier van de monotheïsten: de mens is door God geschapen en staat buiten de regels der natuur. Oftewel: de stelling dat er geen objectieve werkelijkheid bestaat, staat op het intellectuele niveau van de de stelling "God is groot en Jezus is zijn Zoon", "Allah is groot en Mohammed is zijn Profeet", en ".... is Groot". dat laatste zijnde de allergrootste dwaasheid: die van de Joden. En waar begint deze keten van causaliteiten in absurditeiten? Bij de stelling dat alle culturen gelijk zijn. En wie de grondlegger van op zijn minst de moderne vorm van die theorie: Claude Lévi-Strauss , afstammeling van het Volk van de "...", de onbenoembare die een
essentiële tegenspraak is met het bestaan van een objectieve werkelijkheidWaarmee deze cirkel rond is. Naar Denkfouten, absurditeiten 
, of site home
 ·.
|