Bronnen bij Alfa denken: sociopathie

20 nov.2013
Nadat al eerder verzamelingen zijn gemaakt waarin de alfakeer van de alfa-denker van collectiviteit, de gemeenschappelijke zaak, en een georganiseerde maatschappij in het algemeen werd toegelicht, zoals aangaande de publieke omroep, de Nederlandse Spoorwegen, bèta's en met name kernenergie, onderwijs, en orde en rust in het algemeen, viel op een gegeven moment het kwartje om dit te benoemen als overkoepelend verschijnsel - onder de noemer sociopathie. Als extreme uitingsvorm van de hang naar individualisme en eigenheid kenmerkend voor de kunstenaar die denkt dat het hebben van enige creativiteit hetzelfde is als het lak hebben aan alles.
    Dit besef drong door toen de Rabobank beboet werd vanwege het manipuleren van een wisselkoers tussen banken, de zogenaamde Libor-rente, samen met ruim een dozijn andere, internationale, banken. 
    Het verschijnsel, hoewel verwerpelijk, valt als financiële manipulatie in het volkomen niet bij wat zich eerder heeft voorgedaan voorafgaande aan de kredietcrisis van 2008, waarbij banken producten verkochten aan klanten en tegelijkertijd verzekeringen afsloten op de de ondergang van die producten. Bij de Libor-manipulatie waren de enige betrokken partijen de banken zelf, en door de natuurlijk op de markt voorkomende schommelingen mag men aannemen dat op de langere termijn nauwelijks één bankpartij er extreem positief of negatief is uitgesprongen. En dus geen enkele particulier, bedrijf of instelling.
    Niettemin was de reactie rabiaat, vergeleken bij de reactie op die eerdere, oneindig vele grotere vormen van fraude.
    Waarom was dat?
    Een paar dagen een puzzel, tot het tot de redactie doordrong: de Rabobank is geen bedrijf met aandeelhouders, maar een coöperatie. Bijna een collectieve instelling.
    Daar was de reden van de rabiate reacties. De haat.
    Het is de haat van de neoliberalen. De alfa's en gamma's - hier voornamelijk die in de economie. En de media.
    Ten bewijze van die haat, die sociopathie, de berichtgeving in beelden:
30-10-2013. 30-10-2013.

De start van het verhaal. Dit is slechts het omslagartikel, als aankondiging van wat er in het nieuwskranten staat. De kop zegt al genoeg: het was al ruim vijf jaar tijd voor een bank die het anders doet, dat wil zeggen: een genationaliseerde bank, alleen hebben ze bij de Volkskrant hardnekkig volgehouden, ook nu nog dat het alleen met particuliere banken kan. Die kop is de meest gore vorm van hypocrisie. Geschreven door een journalist die zich ontzettend hard heeft gemaakt voor het bestelen van de gepensioneerden.

Links de column over de zaak door de van Elsvier afkomstige columniste en econome, die er de meest rabiate neoliberale ideeën op na houdt. En een schrijfstijl die op het internet betiteld zou worden "graftakke wijf" uitleg of detail . De redactie las het artikel pas later, en de tussentitel was de reden dat het kwartje viel: dit gaat over morele afkeer. Afkeer van een bank die betrouwbaarder wilde zijn. Omdat een bank die betrouwbaarder wil zijn daarmee aangeeft dat de andere banken dat niet zijn. En graftakkige neoliberalen hebben de pest in over alles dat afbreuk doet aan hun neoliberale rijk.
   
30-10-2013.
Het hoofdartikel. In het artikel wordt de stompzinnige vraag gesteld waarom de boet zo hoog is. Stompzinnig omdat je het antwoord wel weet, maar dat natuurlijk niet het antwoord is wat je krijgt. Het antwoord dat je krijgt, is dat het "vanwege de omvang en duur is en het gebrek aan correctie door de leiding". Dat gold ook voor alle andere betrokken banken. Toch kregen die veel lagere boetes. Op één na: de UBS. een Zwitserse bank. De rest waren voornamelijk Angelsaksische banken. En de voornaamste toezichthouder is Angelsaksisch. Snapt u het ...? De Volkskrant niet. Want de Volkskrant staat volledige volledig achter die Angelsaksische neoliberale graaibanken. En het Angelsaksische neoliberale graaisysteem.
   
31-10-2013.
De volgende dag wordt het nog eens dunnetjes overgedaan. De kracht van propaganda ligt in de herhaling.
    Gemist in de vorm van afbeeldingen zijn twee columns van de meest gematigde neoliberaal bij de Volkskrant-economieredactie: Peter de Waard. Hier een paar citaten uit de eerste (30-10-2013):
  In 2008 en 2009 zochten veel spaarders een veilig heenkomen bij de Rabo omdat daar de cultuur zo anders zou zijn dan bij de beursbanken. De Rabo was de bank van burgers en buitenlui, niet van het grote geld en de ik-cultuur. In Utrecht werd keurig op de centjes gepast en ging niemand ermee speculeren in Londen of New York, waar ABN Amro en ING de mist in waren gegaan met Amerikaanse hypotheken. Ook deed de Rabo geen onverantwoorde overnamen zoals Fortis of smeerde het klanten woekerpolissen aan zoals DSB.

Hieraan is eigenlijk niets veranderd, en de verdelen tijd kan eraf gehaald worden: de Rabobank hééft geen riskante overnamen gedaan en hééft geen woekerpolissen aangesmeerd. Er volgen nog ene paar alinea's om afstand te scheppen, en dan:
  Rabo blijkt zich vijf jaar later niet te hebben onderscheiden van de beursgenoteerde banken (ABN Amro, ING, Fortis, SNS Reaal) die jarenlang hebzucht met hoofdletters hadden geschreven.

Een leugen. Wat hier gebeurt, is zwart-witmaken: wie niet helemaal wit is, is meteen zwart.
  Erger: bij de Rabobank is op grote schaal ook nog gemanipuleerd.

Tweede leugen: de andere banken hebben op veel grotere schaal gefraudeerd en gemanipuleerd. Ze moesten voor tientallen miljarden gesteund worden door de staat om ze overeind te houden
  Het enige verschil is eigenlijk dat de beursbanken eerder door de mand vielen vanwege hun notering.

Een leugen: ze zijn niet door de mand gevallen in de vorm van aansprakelijk gesteld voor hun fraudes: ze hebben steun gekregen, en niet vervolgd voor hun massale oplichting van de consumenten.
  De Rabo dacht de vuile was binnen te kunnen houden.

Vermoedelijk een leugen  - het staat vrijwel vast dat de top niet wist van het gedrag van ene kleine groep- circa dertig geldhandelaren.
  En gezien de uitlatingen over de teloorgang van de wielerploeg dacht Piet Moerland er begin dit jaar nog mee weg te komen.

Niveau showpagina's. Belachelijk. Een bewijs dat hier geschreven is vanuit het puurste onderbuikgevoel. En hier is dat gevoel:
  ... 7,5 miljoen Raboklanten weten dat de coöperatie niet de heilstaat is.

Een diepe afkeer van alles dat naar coöperatie en samenwerking neigt, en een diepe liefde voor individualisme en "Ieder voor zich en God voor ons allen".
   In zijn tweede column (01-11-2013) geeft De Waard preciezere gegevens omtrent de gang van zaken achter de boete die ontbraken in de eerdere artikelen:
  De Rabobank betaalt een schikkingsboete van 774 miljoen euro vanwege gesjoemel met de rente. ...
    ... Het leeuwendeel zal worden opgestreken door de Amerikaanse autoriteiten, zodat Obama er goede sier mee kan maken. ...
    ... 581 miljoen euro van de boete gaat naar twee Amerikaanse instanties. De toezichthouder Commodities Futures & Trading Commission strijkt 345 miljoen euro op. Het Department of Justice (het Amerikaanse openbaar ministerie) ontvangt 236 miljoen euro. Daarnaast zal de Britse waakhond Financial Conduct Authority nog eens 123 miljoen euro ontvangen.

De twee goorste neoliberale oplichtlanden zagen de kans schoon wat geld te graaien van Nederland (Rabo) en Zwitserland (USB).
    De propagandacampagne werd een week later voortgezet in het tweede katern, door te focussen op het beeld dat de Rabobank middels reclame van zichzelf had neergezet:
06-11-2013, pag. V1 06-11-2013, pag. V4
 
06-11-2013, pag. V2-3
   
14-11-2013. 16-11-2013.
   

Een weekje verder - de politiek stort zich erop, beïnvloedt door de propaganda-campagne. Als het daadwerkelijk om de fraude zou gaan, dan zijn er nog een hele reeks banken en verzekeringsbedrijven aan te klagen, waarvan al enige jaren bekend is dat ze hebben opgelicht. Niet door het manipuleren van rente - dat doen ze namelijk ook al jaren bekend en ongestraft, namelijk middels een te hoge hypotheekrente. Maar door het het verkopen aan de gewone Nederlanders van woekerpolissen. Vergezeld van beloftes en offertes die misleidend of ronduit frauduleus zijn. Doe je het als particulier, op veel kleinere schaal, ga je voor jaren de bak in. Banken en verzekeraars komen er mee weg. Ze moeten een beetje terug betalen. De politiek houdt zich volkomen gedeisd. De media ook. Behalve het TROS consumenten-programma Radar dat de zaak heeft aangekaart. De beerput heeft gelicht. Niet de Volkskrant. Niet de NRC. Niet al die andere rabiaat neoliberale media.

De politiek commentator, Martin Sommer, draagt zijn steentje bij. Sommer is één van de weinigen die nog niet volledig gevallen is voor het rijk van de neoliberale Beëlzebub. Zij bijdrage, ook weer voornamelijk gaande over het morele aspect en dit keer toegespitst op de persoon van Rabobank-coryfee Herman Wijffels, laat zien hoe besmettelijk het neoliberale gif is. Of beter: neoliberale virus. Het virus ondermijnt iedere vorm van saamhorigheid en integriteit, in haar streven de wereld te reduceren tot een een kooi van elkaar op leven en dood bestrijdend individuen. kijk maar naar de tussentitel: 'Voor Wijffels is empathie zo ongeveer de kernactiviteit'. Daar kunnen we nu dus met zijn allen op grondige manier een eind aan maken. Aan die empathie. Is overduidelijk het streven van de Volkskrant.
    Het volgende artikel uit de reeks is uit de chronologisch volgorde gehaald, omdat het gaat over de andere kant van het proces:
 
08-11-2013
 
Dit plaatje moge verbazing wekken, omdat het hier duidelijk niet lijkt te gaan over de Libor-fraude. Of over verwante zaken. Toch is dat laatste wel het geval. Het betreffende bericht is dat linksboven. Dat hele kleine berichtje. Waarvan de kop luidt 'Goldman Sachs fikste mogelijk valutakoers'. Dat wil zeggen: iets dat zeer sterk lijkt op de Libor-fraude. Toch dateert dat berichtje ten tijde van schrijven van tien dagen terug. Er is geen enkele ophef over deze zaak.
    Daarvoor is een mogelijk verklaring: fraude of oplichting door Goldman Sachs is zo gewoon, dat niemand er van opkijkt. Goldman Sachs heeft de Griekse staat geholpen om de Europese Unie voor te liegen over haar financiële positie. Wat de Europese Unie honderden miljarden heeft gekost. En Goldman Sachs was een spil in de fraude voorgaande aan de kredietcrisis. Of om preciezer te zijn: Goldman Sachs wás bijna de kredietcrisis. Goldman Sachs is namelijk in de piramide van het bankensysteem de top van de piramide.
   En toch is er absoluut geen hetze gevoerd tegen Goldman Sachs. Goldman Sachs is altijd geëxcuseerd of soms zelfs verdedigd. "Het hoort bij het systeem", en dat soort taal. Goldman Sachs ís zo'n beetje het systeem. Werk bij Goldman Sachs, en je bent in voor baantjes als premier van Italië (Mario Monti) of president van de Europese Centrale Bank (Mario Draghi).
    Er was dus zo weinig kritiek op Goldmans Sachs, dat zijn directeur, enkele jaren na het begin van de mede door haar veroorzaakte kredietcrisis, kon verklaren dat hij eigenlijk het werk van God deed.
    Maar er nog een reden waarom kritiek op Goldman Sachs moeilijk is. Of eigelijk niet kan. Goldman Sachs is een Joodse bank. En zijn directeur is een Joodse man. Loyd Blankfein. Iedereen kan het dus onmiddellijk zien: Joodse namen.
    Dus kritiek op Goldman Sachs is kritiek op Joden. En dat mag niet. Dan ben je een antisemiet . Je mag zelfs niet zeggen dat het Joden zijn, in de top van de financiële wereld. Ook dan ben je een antisemiet. Terwijl anderen die veel mindere ernstige vergijpen plegen wel op alle mogelijke manieren bekritiseerd mogen worden.
    Welk verbod er dus in geresulteerd heeft dat na het uitkomen van de kredietcrisis in 2008, veroorzaakt door massale fraude door banken als Goldman Sachs (Joods) Lehman (Joods), Bear Stearns (Joods), AIG (Joods), er in wezen geen cent veranderd is aan het systeem. Het systeem waarin een hogepriester van Beëlzebub kan verklaren het werk van God te doen. Wat dus correct is in de zin dat hij inderdaad een soort Godheid is, maar dan die van het Kwaad.
   Dit is dus de andere kant van de zaak van de Libor-fraude. De zaak van Beëlzebub van de financiële wereld versus iemand die empathie voorstaat. En de Nederlandse media kiezen massaal voor Beëlzebub. Omdat ze zelf ook een intuïtieve hekel hebben aan gemeenschap. Aan een sociale wereld. En gaan voor de ideologie van Beëlzebub: "Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke", "Het recht van de sterkste", en "Winner takes all". En "Ieder voor zich en God voor ons allen". De Joodse ideologie. Die doorgedrongen is tot in bijna de hele top(derde) van de Nederlandse maatschappij. En de Europese maatschappij. Die vroeger zo sociaal waren.
    En terwijl de eerste versie dit artikel net voltooid was, komt de definitieve bevestiging van de kwaadaardigheid van degenen die de berichtgeving verzorgen:
 
19-11-2013
 
Alweer: het bericht is niet goed zichtbaar. Terwijl het nu toch echt en helemaal over de Rabobank gaat. Het is het meest rechtse kolommetje onder de blauwe balk, waarin het gaat over fraude. Waarom dan toch zo klein, waar er voorheen hele pagina's aan gewijd zijn? Antwoord: het gaat over de Rabobank in positieve zin. Hier is de relevante tekst (de Volkskrant, 19-11-2013, van een verslaggeefster):
  Sipko Schat treedt per direct terug uit de raad van bestuur van Rabobank Nederland. Het internationale schandaal rond de manipulatie van de Liborrente is hem fataal geworden. De lokale bankfilialen sturen Schat weg. ...
    Dertig medewerkers bleken jarenlang te hebben gefraudeerd bij het doorgeven van de standen van deze belangrijke Europese rentegraadmeter....
    Schat (1960) gaf onder meer leiding aan de internationale activiteiten van de Rabobank en was binnen de bank verantwoordelijk voor Libor. ...

Een opvallend bericht. Want normaliter blijft dit soort mensen zitten. Gerrit Zalm, die na diverse andere blunders uitleg of detail (mede) verantwoordelijk werd voor de schandaalbank DSB, mocht daarna de ABN Amro gaan leiden. En ook hier wilde men het "netjes houden" voor zichzelf:
  ... De lokale bankfilialen sturen Schat weg. Eerder mocht hij van De Nederlandsche Bank (DNB) en de top van de Rabobank wel aanblijven.    ...
    ...De toezichthouders van de bank hadden eerder hun steun voor Schat uitgesproken, maar gebleken is volgens de Rabobank dat er onder de bankfilialen nu te weinig draagvlak bestaat. 'Zonder steun vanuit de lokale banken kun je niet functioneren in de raad van bestuur', zei een woordvoerder tegen het ANP.

Een direct bewijs dat het systeem van de Rabobank superieur is aan dat van de overige banken. Het coöperatistische model is superieur aan de neoliberale, als het om banken gaat. En dat wil ook de Volkskrant absoluut niet weten. Vandaar die summiere berichtgeving. Sociopathie.

 

Naar Alfa-denken, orde , Alfa wereld , Sociologie lijst , Sociologie overzicht  , of site home .