Bronnen bij Meritocratie: Cito tegenstanders
De weerstand vanuit kringen van alfa/gamma intellectuelen tegen de
Cito-toets is al oud, zoals uit de volgende bron ook zal blijken, net als de
meest recente aanleiding om er extra hard tegenin te aan
(de Volkskrant, 08-02-2006, hoofdredactioneel commentaar):
Volkskrant: alfa's
 .
Haten cijfers en rationaliteit.
Hier is het nieuwe bezwaar tegen de Cito-toets: het is een bewijs voor de
achterstand van allochtone leerlingen. De brenger van de nare boodschap, die
altijd geprobeerd is met zachte praatjes te verhullen
(de Volkskrant, 11-02-2006, column door Aleid Truijens):
Overigens blijkt dit niet specifiek Nederlands
te zijn. Tegelijkertijd gaan in Amerika geluiden op de lokale Cito-toets, die
daar de SAT (Scholastic Aptitude Test
) heet, af te schaffen - zie het volgende gesproken bericht op CNN
- nog een tip: je moet wachten tot aan het einde van het bericht om de reden
ervan te weten te komen: zwarte en latino-kinderen scoren er stelselmatig
slechter op!
In het commentaar van Truijens nog een andere genoemde
aanleiding: Cito-gemiddelden van scholen werden ook gebruikt om scholen te
beoordelen. Maar de instroom van de niet-representatief verdeelde want
gemiddeld veel lager scorende allochtone leerlingen maakte het noodzakelijk
voor scholen om die groepen grootschalig buiten de Cito-toets te houden:
Een belangrijk deel van de kritiek is fundamenteel, maar een deel komt
ook uit de onderbuik (de Volkskrant, 07-02-2006, door Robin Gerrits):
De "anders"-scholen die helemaal voor de
pretpakketten gaan, zijn natuurlijk fundamenteel tegen. En bij veel ouders
leeft natuurlijk het weerlegde "momentopname"-gevoel.
De fundamentalistische tegenstanders organiseerden zich zelfs in een
actiegroep (de Volkskrant, 13-02-2006, door Ad Boes en Kees Both,
respectievelijk oud-studiesecretaris en beleidsmedewerker van de Nederlandse
Jenaplanvereniging):
Sektarisme.
Maar ook de meer individuele gamma-intellectuelen roeren zich met enige
regelmaat (de Volkskrant, 22-02-2006, column door Evelien Tonkens):
En (de Volkskrant, 06-03-2007, door Xandra van Gelder):
Niks geen gemiddelde gatellen! Je moet ieder kind apart benadelen, als
overheid.
Xandra van Gelder wordt als auteur
geïntroduceerd als moeder, maar is ook oud-redacteur van de Volkskrant.
En voorlopig tot slot de gamma-intellectueel van de hardere kant. In verband
met de lengte het commentaar tussendoor
(de Volkskrant, 19-01-2008, door Ewald Engelen, financieel geograaf
verbonden aan de Universiteit van Amsterdam):
Het bezwaar van het belang van de keuze heeft
niets met de Cito-toets te maken - het geldt evengoed als de leraar de keuze
maakt, of voor welke andere methode dan ook.
Heeft ook niets met Cito te maken. Welke opleiding je ook volgt: selectie op
capaciteiten blijft noodzakelijk - of dit nu Cito is, de leraar, of iets
anders.
Ook dit geldt weer voor alle vormen van keuzemomenten op alle tijdstippen
dat je kiest - neem je dat moment later, zijn er nog steeds mensen die
relatief voor of achter lopen.
De verwoording van de pretmaatschappij, de diensteneconomie, die denkt te
kunnen bestaan van het aan elkaar verkopen aan hypotheken. Ja, in zo'n
maatschappij doet het er toe toe of je hebt leren reken tezamen met het
bijbehorende gebruik van je rationele verstand. Sinds de kredietcrisis
hebben we de waarde van die opvatting gezien.
Alweer het bekende misverstand: de brenger van de boodschap wordt verward
met de boodschap zelf. De boodschap is: er is een grote kunstmatige instroom
van dit soort gevallen door de allochtone immigratie.
Alweer: heeft niets met de toets te maken.
Dat is een zaak die onderzocht kan worden: welke methode geeft de beste
voorspellingskracht: het advies van de onderwijzer, of de toets, al dan niet
Cito. De argumenten tegen de toets zijn genoemd. De argumenten tegen
de onderwijzer niet, maar die zijn er natuurlijk ook: willekeur, emotionele
betrokkenheid van de positieve of negatieve soort, incompetentie, en vroeger
veel voorkomend: standendenken.
Sterke emotionele betrokkenheid. Maakt alle niet-onderbouwde oordelen van
Engelen hoogst onbetrouwbaar.
En ook binnen de beroepsgroep is er weerstand
(de Volkskrant, 29-03-2010, van verslaggever Robin Gerrits):
Het zou kunnen dat zo'n Plaatswijzer beter
werkt, maar dat moet dan eerst bewezen worden.
Er zijn ondertussen weer talloze klachten geweest over de Cito-toets,
die weinig toevoegden. Hier maar weer eens een bijdrage, in verband met de
een heldere formulering van de achterliggende onjuistheden, en de erop
volgende weelegging. Voor de eerste items is het weerwoord van de auteur
Müller al voldoende (de Volkskrant, 13-02-2014, door Henk Müller,
opinieredacteur van de Volkskrant. David Pinto is hoogleraar/directeur van
het Inter-Cultureel Instituut (ICI) en lijsttrekker in Amsterdam voor de
politieke beweging Onbevreesd, Modern, Authentiek (OMA) bij de
gemeenteraadsverkiezingen):
Een loze bewering. Er is geen enkele betrouwbare
methode bekend voor het meten van EQ, wnat dat moet gebeuren via vragen aan de
kandidaat, en dat hetzelfde als een enquête. En van enquêtes over het deken van
personen is allang bekend dat ze notoir onbetrouwbaar zijn, vanwege het proces
van sociaal-gewenst antwoorden.
En van training in dit soort vaardigheden is in de
maatschappij helemaal niets te merken.
Op diverse manieren een leugen. de betrouwbaarheid van de toets en de
onderwijzer ontloopt elkaar in ieder geval niet veel, dus "een leraar is veel
betrouwbaarder" is een leugen. Ten tweede is niet de toets fout, maar de methode
om hem maar één keer af te nemen. Drie toetsen gespreid over het jaar is
makkelijk te organiseren.
Behoudens een relatief niet grote groep uitzonderingen, hoogstens ergens tussen
de 10 en 20 procent, is er een sterke correlatie tussen IQ en EQ. Hebben talloze
tests bewezen. Althans: EQ in de zin van "meekomen in de maatschappij".
Allemaal zaken die weer bijna lineair afhangen van het IQ. De reden daarvan is
dat, in tegenstelling tot wat mensen als Pinto denken, IQ niet alleen een
rekenmodule is, maar op zijn minst sterke mede bepaald wordt door de netwerken
van samenhang in het brein
 . En die netwerken van samenhang zijn essentieel
bij alle hogere functies.
Maar het fundamentele bezwaar tegen dit soort argumenten is
nog veel simpeler: dit is niet een geval van elkaar uitsluiten: ongekamd
verbiedt het om én een oordeel van de onderwijzer te geven én een Citotoes af te
nemen., en in dit geval is het ook opzichtig duidelijk dat de twee methoden
elkaar niet verstoren, maar elkaar aanvullen. Het gezamenlijke oordeel is
betrouwbaarder.
Maar in dit geval wordt ook een nevenargument expliciet
gemaakt dat in veel van de recentere bezwaren tegen de Cito-toets een rol
speelt:
Het allochtonen-argument. Hier verwoordt als 'immigrantensamenleving'.
Nederlanders moeten zich aanpassen aan wat kennelijk special eigenschappen van
immigranten, dat wil zeggen: immigrantenkinderen zijn.
De riposte is heel simpel: Nederland is geen
immigrantensamenleving. Nederland is een land voor de Nederlanders, waar ook
immigranten wonen. Immigranten met andere culturen hebben andere culturele
thuislanden, en die thuisculturen hoeven Nederlanders op geen enkele manier te
ondersteunen.
Als er in Nederland toenemende spanningen tussen/met migrantengroepen zijn
vanwege het een of het andere, is er geen enkele reden om daaraan iets te doen
in het onderwijs, anders dan die kinderen van immigrantenculturen te corrigeren
richting Nederlandse normen. Als andere groepen daar geen genoegen mee nemen, is
er een goede oplossing: het gat in de deur van de grens.
Maar dit is ook niet de ware reden van de bezwaren tegen de
Cito-toets, want in tegenstelling tot het voorbeeld dat men altijd aanhaalt ...
... is dit dus de uitzondering op de regel dat de Cito-toets aantoont dat de
vele broers van Mohammed voor niet mee geschikt zij dan het vmbo. Wat Mohammed
en zijn broers natuurlijk hartstikke goed beseffen. En dat verklaart de reactie
van de leerlingen van ROC Amsterdam, die ter gelegenheid van de Dag van de
Leraar gevraagd werden wat zijn vonden van hun leraren. Ongetwijfeld voor dicht
tegen de 100 procent blanke Nederlandse leraren. Zie het filmpje hier
, met als hoogtepunt de respons van niet-geslaagde Mohammed: "Ik neuk jullie
allemaal de moeder". Want daar zijn de erg goed in: een hekel hebben aan een
Nederland waarin ze door gebrekkige educatie kwaliteiten niet goed mee kunnen
komen
.
Iets dat zeer pijnlijk zichtbaar wordt door de Cito-toets.
Tien jaar later. Niets veranderd (de Volkskrant, 11-06-2024,
ingezonden brief van Ineke Lammers, fulltimehuiswerkcoach, Den Haag):
Antwoorden: Neen, neen, en neen.
Want anders
hoefde mevrouw niet om het bewijs te vragen, want gemotiveerd om het te
leveren is ze duidelijk meer dan genoeg.
Of via een
bewijs uit het ongerijmde: "Wat wilt u dan: een willekeurige toets? Geen
toets?"
Naar i>Meritocratie
 ,
of site home
 .
|