Bronnen bij Sociologische begrippen: mensenrechten

, en vrijwel altijd over personen die er een nomadische levenstijl op na  houden, zoals vluchtelingen, asielzoekers enzovoort. De mensenrechten van hen die door die nomadische personen overvallen worden, komen nooit ter sprake. Dit soort organisaties voeren idealistische begrippen in hun vaandel, en hebben in de praktijk een eenzijdige en geopolitieke agenda. Ze zijn volkomen onbetrouwbaar. Dit gaat al zo ver gegaan dat in Syrië in 2013 één van de betrokken religieuze, terroristische, moordende, oorlogspartijen de term "human rights" in haar vaandel heeft gezet , ten einde steun vanuit het westen te verwerven.
    En even eenzijdig als dat in de buitenlandse politiek het geval is, is de bemoeienis van dit soort organisaties in de binnenlandse politiek, hier de Nederlandse:

Organisaties als de VN, Amnesty International en Human Rights Watch hebben jaren aangedrongen op zo'n plan om schending van mensenrechten te lijf te gaan. In Nederland dus. Want ook hier gebeurt dat.     Een greep uit de buitenlandse kritiek van de laatste tijd. Vreemdelingen horen niet te worden opgesloten als ze Nederland binnenkomen. Illegaal verblijf hoort niet strafbaar te zijn. Nederland discrimineert en doet daar te weinig tegen, zowel preventief als reactief. 'Etnisch profileren' door wetshandhavers is uiterst dubieus. Net als een wettelijke boerkaverbod.

Eén voor één:
 - Vreemdelingen zijn mensen die illegaal de grens oversteken met de bedoeling om te blijven en te profiteren van de arbeid door de lokale bevolking, en dienen als "parasieten" dus onmiddellijk te worden opgesloten. Want anders krijg je ze nooit meer weg.
 - Illegaal verblijf hoort niet strafbaar te zijn, maar gevolgd te worden door onmiddellijke uitsetting. En tot aan het punt van uitzetting dienen ze opgesloten te blijven, anders krijg je ze nooit meer weg.
 - Nederland discrimineert, tussen Nederlanders en illegalen. Dat is een toegestane vorm van discriminatie.
 - Etnisch profileren door wetshandhavers is het gevolg van het etnische profiel van wetsovertreders, en daarmee vorkomen legaal.
 - Een wettelijk boerkaverbod heeft precies delfde status als een wettelijk verbod op naaktlopen: volkomen legaat, dus.
    En hiermee is al meteen duidelijk welke mensenrechten de internationale organisaties en mevrouw Koster het over hebben: het recht van buitenlanders om Nederland te komen uitbuiten.
    Dit is natuurlijk deel van een ideologie. Zoals blijkt uit het volgende:

De meest consequente kritiek van internationale mensenrechtenorganisaties en de VN is dat Nederland niets heeft geregeld rondom de mensenrechten in eigen land. Er is geen plan, er zijn geen afspraken, er is geen dialoog en er is geen structurele aandacht voor mensenrechten in het Nederlandse onderwijs.     'Terwijl dat juist in het Kinderrechtenverdrag staat', zegt Koster, 'er moet gezorgd worden voor mensenrechteneducatie.' Het tegenovergestelde is gebeurd: staatssecretaris Dekker van Onderwijs houdt het er juist uit. 'Hij heeft tegen ons gezegd: ik ga de mensenrechten niet in de kerndoelen voor het onderwijs opnemen.'

Oftewel: de bedoeling is dat Nederlanders met mevrouw Koster's vorm van mensenrechten geïndoctrineerd gaan worden. En indoctrinatie is onlosmakelijk verbonden met ideologie.

Cynicus Max Pam kwam meteen met een bevestiging van de internationale praktijk van de mensenrechten (de Volkskrant, 11-12-2013, column door Max Pam):

Lijstje mensenrechten wordt er niet beter op Onlangs reisde minister-president Rutte naar China, met in zijn kielzog enkele 'topmensen' uit het bedrijfsleven. Volgend jaar gaat Rutte weer, maar dan met een grote handelsmissie. De Nederlandse regering haastte zich te verklaren dat op de eerste dag wel degelijk over de mensenrechtensituatie in China is gesproken, maar dat dit keer de wederzijdse handel voorop stond.     Eerlijk gezegd vermoed ik dat de mensenrechten niet zozeer zijn aangekaart om de Chinezen een moreel lesje te leren, maar vooral om het thuisfront te laten weten dat men er nog steeds aan doet - aan die mensenrechten. Ik ben cynisch genoeg om te denken dat Rutte zich nog tegenover zijn ambtgenoot heeft verontschuldigd met: 'Ja, sorry, dit moet ik even naar voren brengen.' En daarna heeft men een toost uitgebracht.    ...     Wanneer de premier met een handelsmissie een vreemd land bezoekt, sukkelen de mensenrechten daar altijd achteraan als een klein hondje - een Beijingneesje - dat aan de riem wordt meegetrokken....     Wist u trouwens dat er afgelopen week in Saoedi-Arabië een grote voedsel- en drankenbeurs was? Er was ook een Nederlandse delegatie, maar u moet vooral niet denken dat de leden zich door vrouwelijke chauffeurs hebben laten rondrijden. Vrouwen achter het stuur, dat mag namelijk niet in Saoedi-Arabië. Heel on-universeelrechtelijk.    ...     De Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens is bij mijn weten door praktisch alle landen van de Verenigde Naties ondertekend, ook door landen als Saoedi-Arabië. Als alle staten zich werkelijk zouden committeren aan de Verklaring, zou driekwart van de wereld er heel anders uitzien. Nog afgezien van de onbetaalbaarheid, wil die driekwart dat helemaal niet. Daar wil men gewoon Rutte ontvangen met zijn handelsmissie. Die dominee van de mensenrechten mag hij thuislaten.

Samengevat die mensenrechten zijn internationaal alleen een stok om bepaalde honden te slaan op het moment dat het ons, dat wil zeggen: de pro-Amerikaanse krachten, uitkomt.

Zoals gezegd: dit artikel was slechts de laatste in en lange aanloop met een stroom van dit soort meningen en verhalen. Tot voor kort nauwelijks weerspreken. Maar met het toenemende misbruik door met name Europese instanties, en de ietwat lossere greep van de censuur op kritiek op Europa, is er kennelijk ook een mogelijkheid gekomen om op de mensrechten op zich kritiek te leveren (de Volkskrant, 11-12-2013, door Bastiaan Rijpkema, rechtsfilosoof en promovendus aan de Universiteit Leiden

Alsjeblieft niet nóg meer mensenrechten De mensenrechtenbeweging moet haar minachting voor democratie en burgers laten varen. Wat hebben marteling, een satellietschotel op je balkon en nachtvluchten gemeen? Of vakantiedagen, de toegang tot musea en voldoende groen in de wijk? Ze vallen allemaal onder 'mensenrechten'. De eerste categorie wordt al juridisch afgedwongen - vooral door het Straatsburgse mensenrechtenhof. De tweede categorie wil de mensenrechtenbeweging daar graag aan toevoegen - ze staan al als mensenrecht op papier, maar moeten nog afdwingbaar worden gemaakt. Beide categorieën maken deel uit van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.     Die Universele Verklaring stond 65 jaar geleden aan de basis van de mensenrechtenbeweging. Die beweging is totaal ontspoord. Ver weg van de klassieke kernrechten is men gekomen tot zaken die met mensenrechten geen enkel raakvlak meer hebben. Van het zeer wezenlijke martelverbod, via satellietschotels en nachtvluchten naar toekomstige rechten op het genieten van kunst en natuur. De teller staat, volgens Amnesty International, inmiddels op ruim 90 rechten, verspreid over negen verdragen.    ...

En naast triviale keuzes als die marteling, zijn het bijna allemaal zaken die de rechten van immigranten betreffen. Het is gewoon nomadisme, dat eigen is aan mensen die deel uitmaken van internationale organisaties: allemaal nomadisten, die parasiteren op de thuisblijvende werkende mensen.
    Er kwam onmiddellijk reactie van zo'n nomadist (de Volkskrant, 13-12-2013, door Louis Middelkoop, werkt voor de commissie-Meijers die adviseert over fundamentele rechten in de EU):

Klassieke rechten zijn nu minder relevant In deze tijd spelen andere vrijheidskwesties dan de vraag of martelen en censuur zijn toegestaan. Voorafgaand aan de globaliseringslezing van Marie Bénédicte Dembour schrijft Bastiaan Rijpkema dat mensenrechtenactivisten te ver doorschieten in hun eisen en daarmee het 'verheven' karakter van mensenrechten verkwanselen (O&D, 11 december). Hij pleit voor een terugkeer naar klassieke vrijheidsrechten, de rest, zoals satellietschotels, is een 'randzaak'.     In tegenstelling tot wat Rijpkema beweert, is het hebben van een satellietschotel zeer eenvoudig als uitoefening van een klassiek grondrecht te zien. Het ontvangen van buitenlandse televisie is immers een activiteit beschermd door het recht op vrijheid van nieuwsgaring. ...

Absoluut niet. Dat recht op vrije nieuwsgaring zegt niets over de technische middelen waarmee het nieuws wordt vergaard. Het verbod op satellietschotels aan de gevels is even gerechtvaardigd als dat op televisieantennes, die in Nederland al enkele decennia geleden verboden zijn. En daartegen is geen enkel mensenrechtenbezwaar gekomen. Dus ook het verbieden van satellietschotels aan de gevel is volkomen terecht. Willen de betrokken satellietschotels gebruiken, kunnen ze dat zonder enig bezwaar doen in hun eigen huis.

Wat Rijpkema niet noemt, is dat mensenrechten burgers niet alleen tegen een dictatuur beschermen, maar, zeker in de mensenrechtenverdragen van eind jaren veertig, ook de belangen van minderheden tegen de wil van de meerderheid.

Helemaal niet. Het beschermen van belangen is een algemene zaak, en als het geldt voor de belangen van een groep die toevallig een minderheid is, geldt het ook voor een groep die toevallig een meerderheid is. Hun belangen mogen tegen die van de andere groep afgewogen worden. En waar het een duidelijk argument is dat schotels aan de gevel lelijk zijn, net als een woud van antennes op het dak, mogen de belangen tegen elkaar afgewogen worden, en als er geen overeenkomst is tussen de partijen, aan een stemming onder de burgers onderworpen. Pech voor degenen die de stemming verliezen. Meer niet.
    Maar het gaat Middelkoop niet om deze principiële kant van de zaak:

In het geval van satellietschotels: het feit dat de meerderheid van de bevolking die schotels lelijk en een symbool van verpaupering vindt, betekent nog niet dat het hele volkswijken zomaar verboden mag worden zelf te beslissen welke media ze tot zich nemen.

Het 'hele volkswijken' in deze passage is een eufemisme. Een eufemisme staande voor "allochtone immigranten'. Die gaat weer uitstuitend over het beschermen van immigranten.
    En wat betreft de mening van niet-immigranten heeft Middelkoop een duidelijk oordeel:

Een satellietschotelverbod mag alleen als het nodig en proportioneel is in een democratische samenleving, en niet nodig en proportioneel in het kader van de onderbuik van de meerderheid.

Een ernstige misgreep, deze redenatie. Want de wens tot het opereren van een satellietschotel, is natuurlijk een klassiek voorbeeld van onderbuikgevoelens: Terugverlangen naar de cultuur van het thuisland. Veel onderbuikeriger komt het niet.

Omdat in de politiek die onderbuik nogal eens wordt verward met een open en democratische samenleving, is het goed dat rechters er op toezien dat mensenrechten worden gerespecteerd.

Met een direct vervolg: als de meerderheid van de burgers iets wil dat niet bij het nomadisme past, dan moet de rechter daar voor zorgen.
    En darvoor zijn dus de mensenrechten: dat de rechte kan zeggen: bij het afwegen van onderbuikgevoelens gaan de onderbuikgevoelens van de immigranten voor, want dat zeggen de mensrechten. Natuurlijk in andere bewoordingen, maar daar komt het in de werkelijkheid op neer.

Ik ben heel blij dat minderheden voor hun vrijheden niet alleen een beroep kunnen doen op politici die willen worden herkozen, maar ook op rechters die voor het leven zijn benoemd.

Die deze hen door de politiek-correcte elite met verve vervullen, zie de verzameling rechtststaat-brekende uitspraken met bevoordelingen van immigranten hier .
    Daarop volgde nog een kritisch noot (de Volkskrant, 14-12-2013, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer, politiek commentator van de Volkskrant ):

Mensenrechten zijn overal Van bekenden kreeg Eduard Nazarski te horen: heb je niks beters te doen dan mensenrechten in Nederland? Nazarski is directeur van Amnesty International. Dinsdag werd het Nationaal Actieplan Mensenrechten gepresenteerd, bedoeld om de mensenrechtensituatie in Nederland te bewaken. ...     Minister Plasterk presenteerde het Actieplan in de Haagse sociëteit De Witte, waar je geen spijkerbroek mag en een stropdas moet. Keurige mensen daar. Nazarski zei: dat Actieplan is wel iets voor professionals. Die waren er dan ook voornamelijk, wier brood en boter bestaat uit mensenrechten. Nazarski sprak, Ernst Hirsch Ballin, tegenwoordig hoogleraar mensenrechten, en Laurien Koster, voorzitter van het College voor de Mensenrechten, dat de mensenrechten hier te lande scherp in het oog houdt. Zij gaf als Nederlands voorbeeld de aardbevingen in Groningen. Streekbewoners zouden zich kunnen beroepen op Artikel 2 - het recht om te leven zonder vrees.     Een zekere korzeligheid maakte zich van mij meester. Mevrouw Koster onderstreepte dat het heus niet koek en ei is in Nederland en verwees naar het recente ECRI-rapport over racisme en intolerantie. Op grond van datzelfde rapport had Ombudsman Brenninkmeijer al uitgepakt in Buitenhof. Hij noemde het Nederlandse klimaat 'discriminatoir' en zei 'dat je op iemand met een kleur rustig los kunt timmeren'. Ik stond paf, maar ook mevrouw Koster sprak van een serieus rapport van een internationale organisatie en objectieve feiten.     Ooit heb ik over de ECRI geschreven, want het is niet voor het eerst dat wij op ons donder krijgen. ECRI staat voor Europese Commissie tegen Racisme en Intolerantie, een onderafdeling van de Raad van Europa. Dat is een club landen waaronder ook Rusland, verrassende steunbeer van de democratie. Een probleem van die ECRI-rapporten zijn altijd weer de bronnen. Waar komen de ernstige veroordelingen vandaan? Ik belde Stefano Valenti in Straatsburg van de ECRI. Nee, over bronnen kon hij niets zeggen, die moesten worden beschermd. Of ik dat begreep, hij was trouwens al eerder gebeld, in verband met Black Pete.     Dat begreep ik, maar in Nederland zijn we dol op transparantie, zeker bij nare rapporten. Na enig telefonisch armdraaien wilde hij wel toegeven. Zijn bronnen waren onder meer de Nationale Ombudsman en mevrouw Koster van het College voor de Mensenrechten. Daar was ik al bang voor. Eerst brand roepen richting Straatsburg, en dan het resultaat aanhalen als objectieve bron. Zo schept het aanbod zijn eigen vraag en organiseer je je eigen werkgelegenheid voor een volgend actieplan.    ...

Daar zijn we dus. Die internationale klachten zijn helemaal geen internationale klachten. Trouwens: dat had iedereen, in ieder geval deze redactie deed dat, al kunnen bedenken want die internationale organisaties zijn gewoon te ver en te druk om eigen onderzoek te doen naar dit soort zaken. Ze laten zich "voorlichten" middels rapporten uit de diverse landen. Die normaliter natuurlijk hoogst positief gekeurd zijn over het eigen land. Behalve die van Nederland, want bij de Nederlandse elite is de Nederlandhaat een kennelijk aangeboren eigenschap. Hier dus wat betreft de mensenrechten en personen als ombudsman Brenninkmeijer en college van de mensrechten mevrouw Koster. Waar auteur Sommer ook iets aardigs over wist te melden:

Haar College bestaat pas een jaar, voordien was mevrouw Koster voorzitter van de Commissie Gelijke Behandeling. Die commissie bestaat niet meer, was ooit begonnen om de gelijkheid van man en vrouw te bevorderen. Daarna draaide de commissie hopeloos vast in het integratiedebat. Ze ging gelijkheid steeds meer beschouwen in het modieuze kader van eigen taal en cultuur, en verdedigde dat een moslimambtenaar zijn vrouwelijke klandizie geen hand hoefde geven.

En dat had deze redactie dus gemist. Niet die Commissie Gelijke Behandeling, want de idiotie die daarvandaan kwam, was bijna onovertroffen, zie de uitgebreide verzameling die toelicht wat Sommer stelt. Die vervolgt met:

Dat is lang en breed achterhaald ...

Dat wil zeggen: alleen de allerergste uitwassen.

... maar sporen ervan vinden we nog bij mevrouw Koster. 'Culturele eigenheid moet ook gespaard blijven', zei ze in haar praatje, 'dus we moeten onze Nederlandse bril afzetten.'

Fantastisch, toch... "Culturele eigenheid moet gespaard blijven, behalve de Nederlandse". Fijn om hierbij te bekende dat moslims een half continent hebben om hun culturele eigenheid te beleven, en creolen een heel, en Nederlanders zich moeten behelpen met iets ter grootte een postzegel ergens aan een hoekje van Noordwest-Europa.
    Maar zoals gezegd ...:

Maar wie het moet betalen vind je niet terug in de mensenrechten. ...     Vandaar dat CDA-politici ook altijd pas ná hun politieke loopbaan het licht zien, de meesten in Palestina, Ernst Hirsch Ballin hier te lande. Het is het gelijk van de Bergrede dat geen tegenspraak duldt.     Het gevaar daarvan werd gedemonstreerd door weer een andere hooggeleerde, Marie Bénédicte Dembour, die maandag in de krant mocht uitleggen dat de rechter het gelijkheidsideaal van de sociaal-democratie moet overnemen, aangezien de politiek heeft gefaald. Gevangen in het neoliberalisme immers. Vraag van de interviewer: stel dat er mensen zijn die daar anders over denken, wat dan? Antwoord: Ahum.     Je zou zeggen, die vrouw is niet goed wijs, maar de teneur was in De Witte niet veel anders. Nette mannen en vrouwen daar, die de lat heel hoog leggen.

... er zijn heel veel van dit soort mensen. De overgrote meerderheid om precies te zijn. En allemaal haten ze Nederland net zo erg als Ernst Hirsch Ballin .
    Nog een paar van dat soort mensen (de Volkskrant, 13-12-2013, ingezonden brief van Willem Jebbink, advocaat in Amsterdam):

Mensenrechten Bastiaan Rijpkema houdt ons voor dat het Europees mensenrechtenhof zich bezighoudt met randzaken en pleit voor rechterlijke concentratie op kernrechten, zoals volgens hem onmenselijke behandeling, vrijheid van meningsuiting en een eerlijk proces (O&D, 11 december 2013).    ...     Opmerkelijk is dat Rijpkema de uitspraak over satellietschotels als randzaak wegzet, terwijl die een door hem zelf benoemd kernrecht betreft (vrijheid van meningsuiting). ...

Leugenaar. Maar dat spreekt voor zich: bijna alle juristen zijn als het op soort zaken aankomt D66-achtige landverraders.
    En over hoe ze denken over de "vijand" blijkt hier (de Volkskrant, 12-12-2013, ingezonden brief van Trees Roose, Haren (Gr.)):

Mensenrechten Op 10 december vierden wij 65 jaar Rechten van de Mens. Prachtig. Niemand op tegen. Het rare met die rechten is alleen dat wij in Nederland vinden dat ze niet voor iedereen zijn. Als iemand een beroemd politicus heeft doodgeschoten, mag hij na het uitzitten van zijn straf niet op verlof en willen we hem liefst zijn hele leven zien wegrotten in de gevangenis. Zo'n man kan alleen nog vermomd de straat op en wordt op internet bedreigd met de dood. Zelfs de staatssecretaris van Justitie probeert dit wettelijk vastgelegde verlof te traineren, opgehitst door de rauwe stem van het volk.

Schande, dat een man die zo'n goede daad heeft verricht, de schurk Fortuyn vermoorden, überhaupt in de gevangenis hebben gezet.
    En nog een jurist (de Volkskrant, 17-12-2013, door Frank van Haren, advocaat asiel- en vreemdelingenrecht in Amsterdam):

Blijf scherp over mensenrechten Martin Sommer vindt de eigentijdse modieuze invullingen van de rechten van de mens een vorm van werkverschaffing voor zichzelf door de elitaire behoeders van mensenrechten in Nederland (O&D, 14 december).    ...     ...Naar ik begrijp heeft Sommer wel affiniteit met het recht op vrijheid en vindt hij dat de mensenrechten van Dolmatov zijn geschonden.    ...

En aperte leugen: die Dolmatov was volkomen ten onrechte in ons land en werd dus volkomen terecht vastgezet. Maar asieladvocaten zijn nog erger want die leven van dat soort gevallen:

Met droge ogen bericht de Dienst Terugkeer & Vertrek telkens weer aan de rechtbank dat er zicht is op uitzetting en dat is steeds weer goed voor een flinke dosis vreemdelingenbewaring. Elk moment kan mijn cliënt nu overigens op straat worden gezet. Misschien wacht men eerst nog even tot het is gaan vriezen.

Dat is het niveau: gore insinuaties.

Hieronder een citaat uit het NRC-Commentaar van 8 januari 2007: 'Vreemdelingendetentie ontwikkelt zich tot het schandaal van de rechtspleging in Nederland. Van een uiterst middel om illegalen te controleren is het verworden tot een routineuze intimidatie van vreemdelingen die moeten boeten voor hun aanwezigheid. Met acht man op een cel, zes uur activiteiten per dag, alleen magnetronmaaltijden - en dat kan oplopen tot anderhalf jaar.

Oftewel: ook de NRC behoort tot deze maffia. Wat het lot van asielzoekers ook is (en van het voorgaande is vast het meeste of alles gelogen want zoals we gezien hebben liegt men habitueel over dit soort zaken): ze staan allemaal voor een volkomen open deur richting waar vandaan ze zijn gekomen - zelfs dat enkele geval dat inderdaad vervolgd is, is dat vrijwel altijd via zeer veilige landen maar landen zonder gratis huis en uitkering.
    Er was nog een opmerking van Martin Sommer die een bel deedrinkelen, die ook de Volkskrant opvallend genoeg opviel, en als tussentitel gebruikte:

Het is het gelijk van de bergrede dat geen tegenspraak duldt

Bij het artikel van de mensenrechtenrechtencollegemevrouw stond namelijk een fotootje van haar:

Bij het aanzien waarvan de redactie herinnerd werd aan een bergredenaar die kort tevoren in de camera van de Volkskrant had gekeken, de auteur van dit artikel (de Volkskrant, 10-10-2013, door Henk Müller. opinieredacteur van de Volkskrant. Huub van Baar is universitair docent Europese Studies aan de Universiteit van Amsterdam. Hij promoveerde op de positie van Roma in Europa. Hij is specialist op het gebied van minderheden in Midden- en Oost-Europa):

Twistgesprek | Henk Müller met Huub van Baar 'Roma worden tot gehate buitenstaanders gemaakt'

Dat wil zeggen: de auteur van de uitspraak die de kop vormt: universitair docent Europese Studies Huub van Baar. Natuurlijk behorend tot precies hetzelfde soort mensen. Ook dit artikel kwam met een fotootje:

Welk fotootje opgevallen was, vanwege iets dat een week of zo eerder was voorgevallen, namelijk het optreden van een andere hier genoemde, door Sommer:

Mevrouw Koster onderstreepte dat het heus niet koek en ei is in Nederland en verwees naar het recente ECRI-rapport over racisme en intolerantie. Op grond van datzelfde rapport had Ombudsman Brenninkmeijer al uitgepakt in Buitenhof. Hij noemde het Nederlandse klimaat 'discriminatoir' en zei 'dat je op iemand met een kleur rustig los kunt timmeren'.

Ook die ombudsman Brenninkmeijer stond daar dus zijn eigen rapporten na te praten en is een grote leugenaar (de tweede geciteerde uitspraak) die dus maar al te hartelijk welkom was in het Nederland-hatende Buitenhof - hier een schermafdruk van zijn optreden:

En ook hier zien we dus een bergredenaar. Een liegende bergredenaar.
    En om het voorlopig af te ronden, nog een genoemde: oud-minister en tegenwoordig kennelijk mensenrechtenhoogleraar Ernst Hirsch Ballin - hier zijn zijn geloofsbrieven (de Volkskrant, 12-04-2008, door Ernst Hirsch Ballin, minister van Justitie):

Laat horen wat moreel belangrijk is De ethische oriëntatie van politici geeft leven aan de democratie, mits zij deze overtuiging met respect inbrengen, zegt Ernst Hirsch Hallin. Behoren politici en ambtsdragers zich neutraal op te stellen, of mogen zij hun positie aanwenden, om de samenleving te kneden naar het model van hun eigen verhouding tot religie of levensbeschouwing?    ...     Dit houdt verband met de scheiding van kerk en staat, maar ook met het karakter van onze democratische rechtsstaat zoals dat wordt weerspiegeld in de Grondwet. Ik zie in de Grondwet drie dimensies, die ik beschouw als identificerend voor Nederland:    ...     3. Vandaar het grote gewicht van de in de artikelen 90 tot 94 van de Grondwet juridisch gewaarborgde verbindingen met het Europese recht, het toelatingsbeleid van vluchtelingen, kennismigranten en andere vreemdelingen, de internationale juridische samenwerking, en de bevordering van de internationale rechtsorde als constitutionele doelstelling. Hierin komt het recht overeen met het land in zijn fysieke condities: grenzen zijn niet langer - en zeker niet noodzakelijk - afgrenzingen, maar verbindingslijnen of raakvlakken.    ...

Oftewel: vrij toegang tot Nederland voor iedereen. Een opvatting die ze allemaal gemeen hebben, en die bijna gezien kan worden als kenmerkend voor de groep - het is de snelste manier om Nederland te slopen. En dat Hirsch Ballin een bergredenaar is, is uit deze citaten al volkomen duidelijk. En hier is bijbehorende plaatje:

Dat dit geen christelijke maar een Joodse bergredenaar en Nederlandhater is, is hier even niet van belang. Ze willen allemaal hetzelfde: vrij toegang tot Nederland voor iedere cultuursloper met behoefte aan een zak geld.

Nog geen week later een bevestiging van deze relatie (de Volkskrant, 20-12-2013, door Sander Terphuis):

EU-deal met Turkije laat vluchtelingen stikken De EU sluit een akkoord met Turkije om vluchtelingen uit Syrië, Irak en Iran buiten de deur te houden. ...    De VN smeken de EU-landen een klein deel van de Syrische vluchtelingen over te nemen. De vluchtelingenkampen zitten overvol en de mensen leven in onmenselijke omstandigheden. In plaats daarvan sluit de EU een akkoord met Turkije om zo nog minder Syriërs toe te laten. Dit betekent schending van mensenrechten.    ...

"Sander Terphuis" is een wettelijk vastgelegd pseudoniem voor de Iraanse asielzoeker Ahmad Qeleich Khany, die zijn land van toelating bedankt door nog meer parasieten (Ahmad Qeleich Khany is jurist en zal dus geen dag productief zijn voor Nederland en wel veel kosten) binnen te praten, met behulp van de term "mensenrechten".


Naar Sociologische krachten , of site home .

27 dec.2013