Actueel: Katholiek misbruik

Misbruik	DE ANDERE KANT - NÍET IN DE KRANT

Na een lange aanloopperiode is eindelijk het rapport gepubliceerd van de onderzoekscommissie naar kerkelijk misbruik, de commissie-Deetman, wat een nieuwe brede stroom commentaar losmaakte. Over dat commentaar vallen kanttekeningen te plaatsen (de Volkskrant, 20-12-2011, ingezonden brief van Meindert Muller, Born)

Buiten proporties

Ik heb in de inmiddels beruchte periode zes jaar op het seminarie van de Salesianen gezeten, vier jaar in Ugchelen en twee jaar in 's-Heerenberg. En zes jaar heb ik me daar volkomen veilig gevoeld en ben ik geen moment seksueel benaderd, laat staan misbruikt. Het was voor mij al met al een fijne tijd. Een aantal klasgenoten met wie ik nog altijd contact heb, heeft eenzelfde ervaring. Ik vind het dan ook een gotspe wanneer Bert Wagendorp in zijn column 'Pijdragers' (Ten eerste, 17 december) het rapport-Deetman als volgt samenvat: 'Bij de Salesianen van Don Bosco kon je je als pupil maar op één manier tegen de gewelddadige trekjes van de broeders beschermen: door hen seksueel ter wille te zijn. Dat hoorde bij de 'interne kloostercultuur'.' De feiten die naar buiten zijn gekomen dankzij slachtoffers, journalisten en Deetman zijn wanstaltig genoeg en besmeuren mijn herinnering. Niemand, ook de slachtoffers niet, is erbij gebaat als deze feiten nog eens worden uitvergroot; dat hebben die feiten helaas niet nodig. En er waren en zijn heel wat Salesianen voor wie ik het hartstochtelijk zou willen opnemen en aan wie ik een goede tijd en een goede opleiding te danken heb.

Hier wat stukjes uit de column van deze rabiate reljournalist (de Volkskrant, 17-12-2011, column door Bert Wagendorp):

Pijdragers

...   Bij de Broeders van Liefde, schrijft Deetman, was sprake van systematisch 'misbruik van de eigen kweek', de Broeders van Liefde in opleiding, zeg maar. Bij de Salesianen van Don Bosco kon je je als pupil maar op één manier tegen de gewelddadige trekjes van de broeders beschermen: door hen seksueel ter wille te zijn. Dat hoorde bij de 'interne kloostercultuur'.
    Het zijn de schijnheilige namen van de ordes die het allemaal nog wranger maken: bij de Congregatie van Onze Lieve Vrouw van de Zeven Smarten loerden ze ook op je.
    Het waren de laatste restjes wir haben es nicht gewusst die gisteren werden opgeruimd - en tevens werd de voormalige aartsbisschop van Utrecht Simonis definitief ontmaskerd als een ordinaire aartsleugenaar. Zijn pontificale ontkenning bij Pauw & Witteman, later voor de rechter onder ede herhaald, dat hij het niet had geweten, werd door Deetman in zijn gezicht tot ontploffing gebracht: 'Van onwetendheid (...) was geen sprake.'    ...

Reden om eens naar de getallen te kijken. Wagendorp noemt ze zelf:

Tussen de tien- en twintigduizend minderjarigen zijn in de jaren tussen 1945 en 2010 misbruikt door rooms-katholieke geestelijken. Dat blijkt uit het rapport van de commissie-Deetman, die anderhalf jaar lang onderzoek heeft verricht naar de geile en pedofiele kant van de r.k. kerk.
Het is een ruwe schatting, gebaseerd op de aanname dat van alle katholieke 40-plussers tussen 0,3 en 0,9 procent als kind ervaringen heeft opgedaan met seksuele toenadering door dienaars van de kerk.

Tussen de 0,3 en 0,9 procent. De vraag is natuurlijk: "Is dit veel?". Het antwoord, zoals op deze website vele malen toegepast, is: dat hangt af van de norm - absolute waarden bestaan niet.

Wat is in dit geval de norm? Nou, dat is zo moeilijk te verzinnen: dat is het misbruik in de maatschappij als geheel. Daarvoor hebben we niet direct cijfers, maar gezien het feit over "gewoon" seksueel misbruik (bij het misbruik door priesters gaat het voornamelijk over jongens) enkele tientallen procenten van de vrouwen melden daar ooit aan ten prooi te zijn gevallen, mag je aannemen dat het cijfer voor de "kerkelijke" vormen van misbruik in de rest van de maatschappij minstens in de meerdere procenten ligt. Waarna de 0,3 tot 0,9 procent voor kerkelijk misbruik er ineens heel magertjes uitzien.

En geen aanleiding lijken te vormen voor de hoeveelheid aandacht en de gebruikte terminologie waarvan nu sprake is.

Hier is nog een tegenwerping mogelijk: de kerk en priesters worden op het vlak van morele waarden een voorhoede te vormen. In welk geval er wel sprake is van hypocrisie. In de woorden van Wagendorp:

Nederig zwijgen als het graf lijkt me daarom het beste. Geen stichtelijk woord meer, geen moralistisch vertoog of leidraad voor de gelovigen, geen encyclieken: gewoon de hypocriete bekken een hele tijd potdicht - liefst voorgoed.

Maar laten we nu dus consistentie van opvattingen als norm nemen. En kijken naar de consistentie van Bert Wagendorp, en de andere linksige intellectuele veroordelaars van de christelijke kerk. En kijken naar de uitspraken over en houdingen ten opzichten van een andere kerk, die veel en veel meer op zijn kerfstok heeft dan de katholieke, of de christelijke.

Ja, natuurlijk: de islamitische . Ten opzichte van de vele vormen van misbruik van die kerk hebben de linksige moralisten een totaal andere houding: die van vergoelijking, verzachting, "We moeten er begrip voor hebben", en vooral: "Je mag er niets over zeggen". En wie het wel doet, is een racist en een fascist, en medeverantwoordelijk voor de Jodenvervolging en de holocaust - en de dood van Anne Frank .

Voor deze linksige intellectuelen, waaronder dus Bert Wagendorp gelden dus deze woorden:

Nederig zwijgen als het graf lijkt me daarom het beste. Geen stichtelijk woord meer, geen moralistisch vertoog of leidraad voor de Nederlandse burgers, geen multiculti-ideologieën: gewoon de hypocriete bekken een hele tijd potdicht - liefst voorgoed.

Maar waar de katholieke kerk nu enige bescheidenheid ten toon spreidt, kunnen we dat van het linksige intellectuele geestelijk-misbruiktuig dat zo graag de christelijken de les leest en de islam bewondert , met name de dolle honden van het type Wagendorp, Van Jole, Ramdas, Grunberg, Van Rossem, Sitalsing, enzovoort, totaal niet verwachten.

Rijnlandmodel - 21 december 2011