Oprah voor moslims

Je kunt het als moslim nooit goed doen. Je wordt geconfronteerd met teveel tegengestelde verwachtingen. Er zijn niet twee werelden die botsen. Het zijn er wel vier. Je hebt te maken met de ideeën van niet-moslims over het leven, met de verwachtingen van je ouders, met de opvattingen van de gemeenschap waar je ouders uit voortkomen en met je eigen wensen en verlangens.
    Het is volgens Esma Choho dan ook geen wonder dat veel moslims het moeilijk hebben. Om moslims te helpen het leven in eigen hand te nemen schreef zij Moslim Unlimited, (over)leven in het wilde westen. Het is een wonderlijk boek. Methoden en gedachten uit Amerikaanse zelfhulpboeken worden op maat gesneden van moslims in het westen. Het is Oprah voor moslims.
    Voor Oprah en Choho geldt dat er maar één pad is naar de vrijheid en dat is volstrekte eerlijkheid. The truth will set you free. Pas als je onder ogen durft te zien dat je de vrijheid hebt het anders te doen, kan je afrekenen met je eigen ellende. Moslims hebben volgens Choho van huisuit de neiging zich te laten leiden door wat anderen van hen denken en zich slachtoffer te voelen van de omstandigheden.
    Om het leven in eigen hand te nemen heeft ze een vijf-stappen plan gemaakt met praktische opdrachten. Moslims moeten leren om van zichzelf uit te gaan. Niet klagen over anderen, maar je richten op je eigen voornemens.   ...
    De toon van het boek is zalvend en zoet, maar de inzet is er niet minder revolutionair om.
    Het roept jongeren (en ouderen) op om te breken met de gangbare hypocrisie om thuis het ene verhaal op te hangen en buiten het andere te doen. Ook haar oproep om een persoonlijke vorm te vinden voor je verhouding met het hogere is een radicale breuk met de traditie.
    Het geloof is niet langer een verzameling voorschriften die je altijd het gevoel geeft dat je tekort schiet, maar een steuntje in je rug bij je persoonlijke ontwikkeling.
    De kortste weg naar de Verlichting waarvoor Ayaan Hirsi Ali pleit, de kortste weg om een individu te worden en geen lid van een gemeenschap, neemt hier niet de vorm aan van onverzoenlijke strijdbaarheid, maar van ontwapenende eerlijkheid.
    En iedereen kan het, houdt Choho haar lezers voor.
    Het enige dat nodig is, is toewijding en geloof in jezelf. Ze haalt Nelson Mandela aan. “Er is niets verheffends aan je kleiner voor te doen dan je bent. Als wij bevrijd zijn van onze angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.”
    Het is een prachtige, hoopvolle onderneming.
    Het is alleen jammer dat het allemaal zo ontstellend apolitiek is. Maak je niet druk over dingen die je toch niet kunt veranderen, houdt Choho haar lezers voor.
    Je kan wel ten strijde trekken tegen discriminatie, maar wat levert dat jou op? Woede en haat zitten je alleen maar in de weg. Waarom maak jij je druk over wat anderen over de islam zeggen? Richt je niet op wat anderen zeggen of doen, maar op wat jezelf zegt en doet.
    Ze heeft ongetwijfeld gelijk. Je wordt er niet gelukkig van als je je opwindt over onrecht in de wereld. Toch zou het jammer zijn als niemand dat meer deed. Het is goed om af te rekenen met de slachtofferrol, maar dat wil niet zeggen dat er geen slachtoffers zijn en dat iedereen die het niet lukt om het leven in eigen hand te nemen, zelf verantwoordelijk is voor die mislukking. Choho zal zich van die kritiek overigens niets aantrekken.
    Zij weet het al lang.
    Je kunt het als moslim toch nooit goed doen. Dus moet je je niet richten op de verwachtingen of de politieke hoop van anderen. Als mensen onrecht willen bestrijden moeten ze dat vooral doen.
    Maar dan moeten ze ook niet klagen dat ze ongelukkig zijn. Daar hebben ze dan zelf voor gekozen.

Red.:   Uiteindelijk iemand uit de moslimwereld die een deel van de werkelijkheid begint te snappen. Eigenlijk zegt de schrijfster weinig nieuws, zoals Hilhorst al opmerkt, en kan het stappenplan zo door iedereen worden overgenomen. Voor een belangrijk deel is het ook een programma met een christelijke inslag, wat niet verwonderlijk is als Hilhorst's vermoeden juist is, namelijk dat Choho hevig in Oprah's programma heeft zitten shoppen - waar het inderdaad alle schijn van heeft.
    Hilhorst maakt nog een paar opvallende opmerkingen, samengevat in dat het voor moslims een revolutionair programma is. Waarmee Hilhorst dus toegeeft dat de moslimcultuur op deze vlakken ernstig tekort schiet. Niet dat de christenen het ideaal bereikt hebben, maar op dit pad zijn ze een stuk verder.
    Des te kortzichtiger zijn een paar andere opmerkingen van zijn kant. 'Je kunt het als moslim nooit goed doen.' Ja, maar vrijwel ieder mens staat dus voor dezelfde uitdagingen. Hoezo dan 'als moslim'? En: 'Je hebt te maken met de ideeën van niet-moslims over het leven...' Nou, dat heb je als socialist ook. Weer: hoezo 'als moslim'?
    En iets dergelijks geldt voor de rest van Hilhorst's opmerkingen: 'Het is alleen jammer dat het allemaal zo ontstellend apolitiek is.' Tja, dat zijn persoonlijke ontwikkelingsprogramma's altijd. En zo hoort het ook - de godsdienst hoort buiten de politiek. Natuurlijk moeten mensen zich wel opwinden over onrecht, maar dat heeft niets met dit programma te maken - dat is de sociale component van het leven, terwijl het programma gaat over de persoonlijke.
    Discriminatie dan? - aangesproken worden op "het verschil". Ook daarvoor is niet meer nodig dan het programma. Volg het programma, en het verschil verdwijnt als sneeuw voor de zon. En wat daarna nog aan discriminatie overblijft hoort doodgewoon bij de verzameling problemen waar iedereen voor staat. De een heeft deze verzameling, en de ander die. En wat je dus vooral niet moet doen, is "iets doen als moslim". Dan kan je het natuurlijk ook nooit goed doen.
    Kortom: van Hilhorst's kant lijkt het er eerder op dat hij het verschil een beetje zit op te stoken. Niet geheel buiten verwachting, want wat mensen als Hilhorst doen, en in veel gevallen (in ieder geval de zijne) met de beste bedoelingen, is "willen helpen". En voor een normale volwassene is er weinig vernederenders en neerdrukkenders dan dat: onnodig geholpen worden - en Esma Choho heeft het duidelijk niet nodig. Maar dit is nog steeds niet tot de hulpverleners doorgedrongen.

Na deze hoopvolle woorden terug naar de realiteit. Eerst een signalering van een sociologische trend, en dan wat werkelijkheden die er achter zitten:

VARA TV Magazine, nr. 2-2007, door Esther Reijnen

Jong & Wilders

Geert Wilders heeft onder jongeren van 15 en 16 jaar een relatief grote aanhang. Zembla zoekt uit waarom.

Tussentitel: 'Mijn generatie is al verpest. Die zijn nauwelijks meer van hun opvattingen
                   af te brengen'

Geert Wilders haalde zijn partij voor de vrijheid 9 zetels bij de laatste Tweede-Kamerverkiezingen. Opiniepeilers hadden het niet voorspeld.De winst van de PVV was wel verwacht, maar zeker niet in deze mate.
    Als de opiniepeilers hadden opgelet, hadden ze het kunnen weten. De landelijke scholierenverkiezingen - een dag voor de echte - voorspellen al jaren redelijk de trends in de uitslag van de Tweede-Kamerverkiezingen de dag erna. Wilders kreeg op middelbare scholen in Nederland ruim 10 procent van de stemmen, goed voor 16 zetels. Ook de SP won veel op scholen, bijna 20 procent van de stemmen, goed voor 31 zetels.
    Zembla gingen op pad met maar één vraag: waarom heb je zo gestemd? Het werden echter al gauw meer en meer vragen. We wilden alles weten van de stemgerechtigden van de toekomst. Wat ons ook intrigeerde waren de vele Wilders-stemmers op 'witte scholen'. Waarom stem je op Wilders als je nauwelijks in aanraking komt met allochtonen? Het bleek het begin van openhartige en verrassende gesprekken. Hoewel ze verschilden in hun stemgedrag - van VVD en Wilders tot SP - blijken ze zich zonder uitzondering zorgen te maken over wat volwassenen 'de multiculturele samenleving' noemen.
    Pieter zit in 4-havo en koos voor Geert Wilders. Hij vindt dat moslims hier wel mogen wonen maar dat de Islam niet in Nederland thuishoort. Hij is bang dat Nederland een islamitisch land wordt als er niets gebeurt. 'Hun cultuur en de onze zijn zo verschillend, de principes zijn zo verschillend, daar krijg je geruzie over. Dan wordt het een grote bende in Nederland, dan kan je je niet meer uiten'.
    Pieters vader is van Italiaanse afkomst. Hij kan zijn zoon begrijpen, maar is blij dat hij nog niet stemgerechtigd is. 'Als iedereen denkt zoals hij, dan gaat het escaleren. Dan krijg je een straatoorlog.' Pieter voelt ook de spanning. Hij kan zich voorstellen dat moslims hem ook bedreigend vinden omdat hij eruit ziet als een gabber. 'Het ligt bij ons en bij hun, allebei zijn we bang om elkaar te leren kennen. Je kijkt elkaar aan en steltje meteen defensief op.'
    Tamara zit ook in 4-havo. Zij stemde SP omdat het socialer moet en omdat ze geen probleem heeft met buitenlanders. Vroeger op school speelde ze altijd al met Marokkaanse en Turkse kinderen. 'Daarom denk ik ruimer.' Ze is bezorgd. 'Het kan uit de hand lopen als iedereen rechts gaat stemmen, dan gaat het niet goed met Nederland, dan wordt het racistisch, je moet rekening houden met iedereen anders komt er een kloof.'
    Boy is l5 jaar en zit in 5-vwo. Hij stemde VVD. Hij vindt Wilders te extreem. Hij is niet optimistisch over de multiculturele samenleving en zijn leeftijdsgenoten. 'Ik denk dat vooral mijn generatie al verpest is, die zijn nauwelijks meer van hun opvattingen af te brengen. Je krijgt echt twee groepen die steeds meer gescheiden zijn.'


Red.:   Tijdens de uitzending gaven de autochtone jongeren hun redenen voor hun problemen met hun allochtone leeftijdsgenoten: veel ervan gedroegen zich arrogant en agressief, en ze opereerden in groepjes.
    Die houding krijgen die allochtone niet jongeren natuurlijk niet zomaar. Onderstaand een voorbeeld van de houding van hun ouders met betrekking tot kwesties die over de cultuurgrenzen gaan:
 

Metro, 02-01-2007, ingezonden brief van A. Azaimi (Roosendaal)

Voor eigen rechter spelen is omgekeerde wereld

Het is werkelijk te gek voor woorden om te denken dat wanneer je beroofd of bestolen wordt het recht hebt om die persoon letsel, of erger, om het leven te brengen.1k ben het dan ook oneens met R. van Schaik, die beweert dat de desbetreffende tasjesdief, 'een ordinaire roof overvaller' is die het verdiende om doodgereden te worden omdat hij crimineel zou zijn. Ik vind dat de desbetreffende Amsterdamse mevrouw wel vervolgd moet worden voor haar aandeel in deze kwestie. Want er is pas sprake van de omgekeerde wereld als je eigen rechter speelt. Ik wens de familie van de doodgereden jongeman veel sterkte met hun verlies en de Amsterdamse mevrouw én R. van Schaik een gewetensvol nieuwjaar toe.


Metro, 02-01-2007, ingezonden brief van N. Akdi (Amsterdam)

Is een tasje meer waard dan een mensenleven?

Sinds wanneer is een tasje meer waard dan een mensenleven? Dat vroeg ik mij af toen ik de reactie van meneer R. van Schaik las op het artikel 'Geduld van de familie tasjesrover raakt op'. Deze jongen is bijna twee jaar geleden overleden, nadat hij een misdaad heeft gepleegd. Ja, dat klopt, maar moet hij nu twee jaar later nog steeds herdacht worden als 'de tasjesdief?
Is het niet een beetje denkbaar dat dit vreselijk is voor de nabestaanden om te lezen? Net als ieder ander mens beging ook Ali weleens een fout, helaas heeft dat hem die bewuste dag zijn leven gekost. Maar sinds wanneer is een leven evenveel waard als een tas? Wat krijg je in Nederland nou voor straf voor het stelen van een tasje? Een taakstraf misschien? Het enige wat ik zeker weet is dat het niet de doodstraf is. Ik vind het dan ook belachelijk dat meneer R. van Schaik dan durft te zeggen dat het de omgekeerde wereld is, want mag de vrouw die hem nu heeft aangereden vrijuit gaan? Is het normaal om iemand dood te rijden, 'om je eigendommen te beschermen'? Deze vrouw, die zelf ook kinderen heeft, zou het lef niet moeten hebben om te zeggen dat het zelfverdediging was. Ook deze jongen heeft ouders, heeft een familie, allemaal nabestaanden die nu moeten toezien hoe hij nog steeds als 'tasjesdief ' wordt gezien. Natuurlijk spelen ook de media hier een grote rol in, alleen mag het langzamerhand wel duidelijk zijn dat de media alles maar al te graag opblazen. In dit geval is het wat mij betreft duidelijk: niet de overvallen vrouw, maar Ali el B. en zijn familie zijn hier de slachtoffers.
De vrouw die hem over heeft gereden. zal er vast niet trots op zijn, maar moet alsnog de straf krijgen die zij verdient. Ali el B. heeft die van hem al gehad: zijn leven is hem al afgenomen. Het is dan ook volkomen logisch dat het geduld langzamerhand opraakt. Ik hoop dat deze vrouw wordt berecht voor de misdaad die zij heeft begaan.


Red.:   De reacties van de andere kant van de cultuurgrens zijn voorspelbaar:

Metro, 03-01-2007, ingezonden brief van B. Willemsen (Gouda)

Overreden worden is risico van het vak

Briefschrijvers Akdi en Azaimi durven in Metro van gisteren te beweren dat de overreden tasjesdief en zijn familie 'slachtoffers' zijn. Dit is te absurd voor woorden. Nu snap ik best dat deze mensen het voor elkaar opnemen, maar wat ik wil zeggen tegen hen, is dat een dief een dief is en de bestolen mevrouw het slachtoffer. Natuurlijk is het voor deze mevrouw niet leuk dat de dader overleed terwijl zij achteruit reed. Dat is niet goed te praten. maar deze tasjesdief wist dondersgoed waar hij mee bezig was, hij had er ervaring mee. Dus het is niet meer dan het risico van het vak, had hij maar geen tas moeten stelen. Overigens wens ik de bestolen mevrouw veel sterkte. Het is al erg genoeg dat zij na twee jaar nog geen rust heeft.


Metro, 03-01-2007, ingezonden brief van A. Philippo (Rotterdam)

Tasjesdief koos zelf voor criminele carrière

Briefschrijver N. Akdi is beslist een vriend (collega?) van tasjesdief Ali el B. gezien de meelijwekkende inhoud van zijn haar brief in Metro van gisteren. Ali el B. heeft zelf voor een criminele carrière met alle risico's vandien gekozen dus die familie moet niet zeuren. Had hij met zijn vingers van andermans spullen afgebleven, dan had hij nu nog geleefd. De dame die haar eigendom verdedigde had 1000 procent gelijk en verdient wat mij betreft een lintje! Ook ik zal (net als iedereen in mijn omgeving) te allen tijde mijn familie en bezittingen met hand en tand verdedigen. Als een belager of dief daarbij om het leven komt is dat zijn haar eigen schuld en ik zal er dan ook geen traan om laten!
 

Red.:   Tja, zoals een van de schrijvers al aangeeft: zolang het reacties van allochtonen op dit soort voorvallen volkomen door het wij-zij denken bepaald wordt, in plaats van of men zich al dan niet aan de wet houdt, zal het niet beter worden met de onderlinge verhoudingen.

Uit: De Volkskrant, 19-01-2007, door Willem Beusekamp

Red.:   Aboutaleb wordt door de allochtonenknuffelaars voortdurend aangehaald als voorbeeld hoe goed het kan gaan. Het bovenstaande stukje laat de werkelijkheid van de grote groep zien: men keert zich ver af van de Nederlandse cultuur, en en haat degene die zich wel in de Nederlandse cultuur wil begeven.
    De volgende zaak is er weer een van de soort "zij mogen wel wat wij niet mogen". Bericht en commentaar zijn één:

Volkskrant weblog, 08-02-2007, door Doortje

Racisme in de zorg

Vandaag las ik dit bericht in de krant:

Overijssel: meer allochtonen in zorg
ARNHEM - Allochtone vrouwen krijgen in Overijssel onderwijs en werk in de zorg aangeboden. Zorgaanbieders in Deventer staan garant voor 20 banen. Het centrum voor verstandelijke gehandicapten, de Twentse Zorgcentra, voor 25.

De vraag om meer allochtoon personeel kwam vanuit het multiculturele wooncomplex voor ouderen Het Middelpunt, dat in 2002 in Deventer is geopend. Thuiszorgorganisatie Carinova ontdekte dat de Turkse bewoners graag geholpen wilden worden door Turkse medewerkers. En niet alleen vanwege de taal. Ook bij het verzorgen en verplegen van zieke ouderen stuitte autochtoon personeel op barrières. ‘Het wassen wordt nu alleen door familieleden gedaan’, zegt woordvoerder Theo van der Vegt. ‘Ouderen hebben behoefte aan personeel dat meer verwant is.’

Deventer heeft 12 duizend Turkse inwoners. De provincie heeft het project 173 duizend euro gegeven en de vier betrokken gemeenten ondersteunen dit initiatief met een loonkostensubsidie tijdens het leer-werktraject. RAZ, een bureau voor reïntegratie- en cultuurvraagstukken, begeleidt het project. Het ROC Aventus verzorgt de opleiding.

--------------------------------------------------------------------------------

Turken willen liever door Turken geholpen worden en niet alleen vanwege de taal. Ook bij het verzorgen en verplegen stuitte autochtoon personeel op barrières. Hoezo? Verplegen Turken soms beter? Gaat het wassen en afdrogen prettiger op zijn Turks? Hebben de Turken een injectietechniek die mij niet eigen is? Brengen zij een zetpil anders in?

Dit kleine bericht op bladzijde 4 hoort eigenlijk op de voorpagina. Ik ben er namelijk ontzettend door geïrriteerd en dat zal ik uitleggen. Op dit moment verpleeg ik meneer Jansen. Meneer Jansen kan niet meer zelfstandig wonen en moet naar een verpleeghuis. In overleg met zijn dochters zoeken wij een plek. Afgelopen zondag spreekt een van zijn dochters mij aan. Ze dringt er nog eens op aan dat vader absoluut niet naar verpleeghuis A kan. Ik vraag waarom. Volgens de dochter wonen en werken daar veel Surinamers en haar vader haat zwarten. Als haar vader in dat huis komt dan is er binnen korte tijd hommeles dus of wij daar alsjeblieft rekening mee willen houden. Mijn bek valt open. Meneer Jansen is een racist en zijn dochter vraagt of wij daar rekening mee willen houden. De enige reden waarom ik daar überhaupt rekening mee zou willen houden is omdat ik de bewoners en medewerkers geen racist in hun midden gun.

Red.:   Als vader Jansen een racist is, is een groot deel van de allochtonen in dit land het ook. Dus maakt vader Jansen terecht een onderscheid, en is hij geen racist.
    Volgende onderwerp is een soort rode draad aan het worden: islam en humor. Alleen de titel zegt als genoeg:

Uit: De Volkskrant, 16-02-2007, van verslaggeefster Janny Groen

Cabaretier Hans Teeuwen neemt het op voor met de dood bedreigde collega Ewout Jansen

Humor blijft botsen met islam

Voormalig bestuurslid moskee acht dood juiste straf voor grappen over islam. OM overweegt vervolging.

Tussentitel: ‘Enkele dreigtelefoontjes en een voorstelling wordt afgelast’

‘Ewout Jansen die in zijn eentje het vrije woord moet verdedigen tegen de fundamentalistische islam, dat vind ik niet oké.’ Daarom zou acteur/cabaretier Hans Teeuwen een solidariteitsactie willen opzetten voor zijn collega Jansen, die vanwege islamgrappen met de dood is bedreigd.
    Maar Teeuwen vindt het ‘heel moeilijk’ een beroep te doen op zijn vakbroeders. Immers, door de aandacht te vestigen op ‘strijders voor het vrije woord’ die zeggen door te willen gaan met grappen over de islam, roep je intimidatie over hen af. Teeuwen: ‘De speellijsten geven precies aan waar de cabaretiers op een bepaalde datum zijn. Een of twee dreigtelefoontjes kunnen er al voor zorgen dat de voorstelling wordt afgelast.’ ...

Red.:   En het gaat eigenlijk niet over humor, maar over iets anders en belangrijker: relativering. Geloof is in principe al onverenigbaar met alle relativering, en al helemaal zo'n monotheïstisch, fundamentalistisch geloof als de islam. Relativering en islam - ze zijn volstrekt onverenigbaar. En daarmee zijn de westerse maatschappij en de islam onverenigbaar.
    Deze discussie is dusdanig belangrijk, dat hij als een veenbrand door blijft woekeren - hoewel de voor de hand liggende conclusie natuurlijk nooit genoemd wordt:

Uit: De Volkskrant, 29-03-2007, column door Martin Sommer

IRP:   De Volkskrant is een nieuwe campagne begonnen: "Er is een aanzienlijk fractie moslim-gematigden", onder de alleszeggende titel: 'Opstand der gematigden', zie het logo rechts. Hier is een eerste bijdrage - andere volgen binnenkort:

Uit: De Volkskrant, 04-07-2007, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg

‘Ik ben nog steeds in shock. Ben nog aan het uitzoeken wat er nu weer is gebeurd en wie er precies achter zitten. Maar een ding is zeker: de mislukte aanslagen van afgelopen weekeinde zullen de reputatie van de moslimgemeenschap in Engeland geen goed doen.’
    Daarom werkt de Britse mediaconsultant Waseem Mahmood (45) met dubbele ijver aan zijn project Yeh Hum Naheen, Urdu voor ‘Dit zijn wij niet!’. ‘Eindelijk is de jihad van de gematigden tegen het terrorisme begonnen’, zegt hij.
    In februari lanceerde Mahmood in Pakistan de videoclip van Yeh Hum Naheen, waaraan ‘acht van de tien populairste Pakistaanse popartiesten’ meewerkten. De single wordt op 16 juli uitgebracht in Groot-Brittannië, dat een aanzienlijke Pakistaanse moslimgemeenschap heeft.
    ‘Met de clip willen we een stem geven aan al die moslimjongeren die terreur verafschuwen. Die ziek zijn van het beeld van terrorisme dat aan hun godsdienst kleeft. En die afstand willen nemen van de jihadisten’, zegt Mahmood in een druk bezocht koffietentje in Londen. ...
 

Red.:   De werkelijkheid staat ook in het artikel:

    Mahmood, die in de Punjab is geboren en als 2-jarige met zijn ouders naar Engeland emigreerde, is tot het initiatief aangezet door zijn twee zoons. Khurrum (20) en Khaiyyam (18), beide studerend aan de Britse filmacademie, worstelden met ‘de verwrongen beeldvorming’. Ze zaten klem tussen het oordeel van veel blanke Britten, die elke Pakistani als een potentiële terrorist beschouwen, en intolerante Britse moslims.
    ‘Ze zijn geboren en getogen in Birmingham’, legt Mahmood uit. We hebben ze kleurenblind opgevoed met respect voor alle religies. Op straat werden ze uitgescholden voor racisten door moslimjongeren, alleen omdat ze met blanke kinderen omgingen. Ze aten pasta, dus waren ze geen goede moslims. Zo irritant kortzichtig, zo weinig tolerant.’

Maar ook de actualiteit zit niet mee:

Uit: De Volkskrant, 04-07-2007, van correspondent Gert-Jan van Teeffelen

Meeste geplande aanslagen in Groot-Brittannië mislukten tot dusver door amateurisme van daders

Het is schrikken als zelfs medici terrorist kunnen zijn

Zeven van de acht verdachten van Britse terreur zijn medisch geschoold | ‘Al Qaida betrokken.’

Een medisch complot: dat is een voorlopige conclusie uit het snel vorderende onderzoek naar de bomauto’s in Groot-Brittannië. Intussen is duidelijk dat zeven van de acht (niet-Britse) verdachten artsen of medisch studenten zijn, plus een medisch laborant. De achtste verdachte, de Indiase arts Mohammed H., werd gearresteerd op een Australisch vliegveld.
    H. (27) werkte voordat hij vorig jaar emigreerde naar Australië in een Engels ziekenhuis. Acht mensen, getraind om levens te redden en in dienst van het staatszorgstelsel NHS, die onschuldige burgers zouden willen doden: het is ook voor de Britten even wennen.   ...
    De Amerikaanse zender CBS meldde dinsdag dat de orders wel degelijk van het terreurnetwerk komen. De huidige leider van Al Qaida in Irak, Abu Hamza al-Muhajir, zou de medici vanaf 2004 persoonlijk hebben geworven in het Midden-Oosten. Al-Muhajir zou op zijn beurt opdracht hebben gekregen van de intussen gedode Al Qaida-leider Al Zarqawi, die overigens zelf arts was. Of deze theorie nu klopt of niet, zeker is dat de dekmantel van de groep in orde was. Voor artsen en studenten is het, ondanks aangescherpte eisen, relatief makkelijk Groot-Brittannië zonder lastige vragen binnen te komen.
    Links naar Al Qaida zijn niet nieuw. Bij enkele eerdere incidenten ging het echter om in Groot-Brittannië opgegroeide moslims. Zij leken goed geïntegreerd, maar bleken achteraf gevoed door radicale imams of terreurtrainingen, bijvoorbeeld in Pakistan. Nieuw is ditmaal dat het vrij recent uit het buitenland ingevlogen, zeer hoog opgeleide personen betreft. Als de categorie ‘buitenlandse artsen’ nu ook verdacht is, wordt dat voor de inlichtingendienst MI5 – in twee jaar gegroeid van 2000 naar 3500 werknemers – een hele kluif. De Britse registers tellen tienduizenden buitenlandse artsen. Van hen komen er bijvoorbeeld 27 duizend uit India, zevenduizend uit Pakistan, tweeduizend uit Irak en zeshonderd uit Syrië.   ...
    Het verontrustende voor de Britten is dat niet zozeer politieoptreden, als wel prutswerk van de daders of oplettendheid van burgers rampen hebben voorkomen. Neem Omar K., in april tot twintig jaar veroordeeld zonder recht op vervroegde vrijlating. Zijn groep fanatici beoogde een grote aanslag, waarop een van zijn kompanen in zijn opgevoerde Audi naar een groothandel reed om 600 kilo kunstmest te kopen.
    De verkoper vond dit nogal veel ‘voor een volkstuin’, nog los van het feit dat het hartje winter was. ...  Of neem de bende van Yassin O. Samen met drie anderen probeerde hij bijna twee jaar geleden rugzakbommen te ontsteken in de Londense metro. Alle bommen, gemaakt van waterstofperoxide, aceton en meel, weigerden echter dienst. ...
    Deskundigen waarschuwen dat nieuwe, succesvolle aanslagen slechts een kwestie van tijd zijn. De kennelijke groep medici, van Al-Qaida of niet, heeft met enkele voorgangers gemeen dat ze niet in staat bleken solide bommen te fabriceren. Met wat extra training is dat eenvoudig te verhelpen.
 

Red.:   Na deze verontrustende ontwikkelingen elders, nu eentje van eigen bodem. In feite is de weerstand tegen de islamisering van Nederland beperkt gebleven tot een grote hoeveelheid gemopper in de niet door de politiek-correcten gecontroleerde media, en de evenementen rond de dood van Theo van Gogh. Maar nu heeft zich ook in "normale" omstandigheden iets van de allang bestaande gevoelens geconcretiseerd:

De Volkskrant, 23-07-2007, ANP

Red.:   Dit noodzaakt natuurlijk weer tegenmaatregelen:

De Volkskrant, 25-07-2007, ANP

Red.:   De echte reden van de toenemende spanning tussen de bevolkingsgroepen is natuurlijk het bouwen van die moskee op de eerste plaats, iets dat de autochtone bevolking allang ongewenst vindt. dat het desondanks toch gebeurd vindt zijn oorzaak in de politiek-correcte, islamondersteunende, linkse intellectuele culturele en bestuurders elite:

De Volkskrant, 01-09-2006, door Anet Bleich

Red.:   Achter het heerlijk positieve oordeel van politiek-correcte, islamondersteunende, links-intellectuele schrijfster en columniste Anet Bleich, vervat in het woord "kordaat", schuilt waarschijnlijk een wereld van doordrammen tegen de wil van de bevolking, door de politiek-correcte, islamondersteunende, links-intellectuele bestuurder, oud-PvdA-wethouder Haverkort. De waanzin. Of in de woorden van Nausicaa Marbe (de Volkskrant, 26-07-2007) :

'Zij die ons vragen zelfs islamitisch fundamentalisme te omarmen als een welkome dosis sociale vitaliteit, zijn de kluts kwijt. Hun afkeer van burgerlijke gezapigheid en hun verlangen naar anarchie is zo groot, dat ze gerust een ontwrichtend sociaal experiment willen riskeren.'

De poging tot brandstichting van de moskee is een duidelijke exponent van de risico's van het sociale experiment.
    Er is natuurlijk ergens wel besef van het risico dat men neemt, want er wordt van alles gedaan om een mogelijke ramp af te wenden:

De Volkskrant, 25-07-2007, van verslaggever Gerard Reijn

Effect sociaal project blijft vaak onbekend

Integratiebevorderend project wordt zelden geëvalueerd.

In geen ander land zijn zo veel initiatieven om autochtonen en allochtonen in hun vrije tijd met elkaar in contact te brengen als in Nederland. Sterker nog: buiten Nederland komt het nauwelijks voor; daar wordt het contact tussen de bevolkingsgroepen vrijwel nergens expliciet nagestreefd.
    In Nederland barst het juist van die projecten. Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) vond er over de laatste jaren moeiteloos 400, variërend van interculturele buurtfeesten en multiculturele kookfestijnen tot projecten rondom scholen en sportverenigingen.
    Volgens onderzoeker Jaco Dagevos groeit het aantal projecten sinds de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh. ‘Daardoor schoten de spanningen tussen bevolkingsgroepen omhoog. Gemeentebesturen en welzijnsorganisaties wilden daar iets aan doen.’
    Of dat gelukt is, is niet te zeggen, want er is nauwelijks onderzoek naar de effecten van dit soort beleid. Dagevos: ‘We weten zelfs niet hoeveel mensen aan die projecten hebben deelgenomen.’
    Ook van andere maatregelen van de overheid om iets aan de segregatie te doen, is nauwelijks bekend of het werkt. Of het nu gaat om de Rotterdamwet (waarbij lage inkomens worden geweerd uit sommige aangewezen wijken), om woningdistributiesystemen of om spreidingsbeleid bij de huisvesting van asielzoekers: het effect is niet of nauwelijks onderzocht.
    Onderzoeker Dagevos verwijst met naar Amerika, waar maatregelen voor etnische spreiding grondig worden geëvalueerd.

Red.:   Na dit staaltje geld over de balk smijterij weer een typisch gevalletje van moslimirritantie:

De Volkskrant, 27-07-2007, van verslaggever Ellen de Visser

Red.:   Het bekende trio naargeestige moslim-eigenschappen weer bij elkaar: cultuurfundamentalisme, onredelijkheid, en bedreigingen. En dat allemaal omdat, zoals er la staat, 'artsen de afgelopen jaren te veel zijn ingegaan op eisen van moslima’s en hun mannelijke familieleden'.

En na al dat Nederlandse ge-eikel met de aanpak van het moslim-gezeur, een voorbeeld hoe het kan en moet:

Volkskrant website, 27-07-2007, ANP/RTR

Toestel vertraagd na interventie door sjeik

Een sjeik uit het Golfstaatje Qatar heeft donderdagavond gezorgd voor een urenlange vertraging van een vlucht van British Airways van Milaan naar Londen. Kort voor vertrek kwam de man erachter dat drie van zijn meereizende vrouwelijke familieleden in de business class waren geplaatst naast mannen die ze niet kenden.
    Voor de sjeik was dat onverteerbaar omdat in zijn conservatieve land dergelijke indelingen in vliegtuigen niet mogen. De piloot had er echter geen oog voor en bonjourde het hele stel uit zijn vliegtuig. Dat kon uiteindelijk drie uur te laat vertrekken.

Red.:   Nu weer een mooi voorbeeld van hoe het niet moet:

Uit: De Volkskrant, 29-09-2007, door Gert-Jan van Teeffelen  

Red.:   Maar de grootste vorm van oplichting is natuurlijk een BBC-programma, een programma voor de Engelse bevolking, waarin we hier louter allochtonen zien. De ultieme natte droom van de multiculturalist: de blanke mens is helemaal verdwenen.
    Weer even terug naar moslims en humor:

Uit: De Volkskrant, 12-11-2007, van medewerker Merijn Henfling  

Red.:   Kortom: Als "Fons Jansen" al niet kan, blijft de conclusie hetzelfde: islam en humor: het gaat niet samen.
    Maar er staat nog veel meer meel-in-mond-praat in dit stuk, zoals de volgende reactie laat zien:

De Volkskrant, 15-11-2007, door Martien Pennings, historicus.

Lachen om de islam totdat het niet meer kan

De media vinden het opvoeden van hun lezers en de boel bij elkaar houden belangrijker dan waarheidsvinding over de islam, betoogt Martien Pennings.

Merijn Henfling annonceerde maandag een tour van drie Amerikaanse stand-up-comedians langs Nederlandse theaters (Kunst, 12 november). De heren zijn moslim en gaan bewijzen dat islam en humor best samen kunnen gaan. Maar op de bijgaande foto kijken de grappenmakers de lezer aan met die lege en brutaliserende blik die mensen in de ‘oude wijken’ direct zullen herkennen. Humor?
    Ook op MTV wordt de kijker vanaf het scherm op deze wijze geschoffeerd. Gespierde zwarte mannen zijn daar behangen met gouden kettingen, staan tegen een achtergrond van dure auto’s plus hoerig bewegende dames en zijn ondanks al die luxe erg boos, want het bitch en motherfucker is niet van de lucht. Zou de Volkskrant beseffen dat zo’n foto voor veel lezers aanstootgevend is? Is het zo gezien toevallig dat veel zwarte mannen, met name in gevangenissen, zich bekeren tot de islam, een godsdienst, zoals bekend, waarin de man een klein streepje voor heeft?
    Henfling schrijft: ‘Hebben moslims wel gevoel voor humor? Je zou bijna denken van niet, na de cartoonrellen van vorig jaar en de Nederlandse cabaretiers die bedreigingen ontvingen uit islamitische hoek.’ De alinea’s die dan volgen moeten duidelijk maken dat wij ons vergist hebben met die Deense kwestie. Moslims hebben hartstikke gevoel voor humor, maar je moet binnen de grenzen blijven die moslims trekken: ‘beledigingen of blasfemie zijn niet te rijmen met hun leven als gelovige’.
    Najib Amhali, een van onze nationale knuffel-Marokkanen, komt ook aan het woord: ‘Het is tegenwoordig erg populair een paar krasse dingen over de islam te roepen. Je hebt meteen de aandacht van alle media. Als ik nu harde grappen ga maken over Mohammed, word ik misschien in de kranten geprezen. Maar ik loop ook graag over de Dappermarkt, zonder bewaking, maar met een goed gevoel en mensen die me aanspreken. Dat is een keuze.’
    In de kranten geprezen worden bij harde grappen over Mohammed? Waar heeft Amhali de laatste tijd verbleven? Er bestaat een waslijst van voorbeelden die duidelijk maken dat driekwart van de westerse media zich geschrokken en schuldbewust opstelde. Het afschuwelijkste hieraan is dat de profeet zich persoonlijk aan vele gruweldaden heeft schuldig gemaakt en dat hij de wereld agressieve terreur en racisme heeft nagelaten. Dat gaat in deze non-discussie totaal verloren. En ‘aandachtvragerij’? Ik schreef de voorgaande zinnen met echte angst op. En de redactie van de Volkskrant dubt waarschijnlijk of het wel verantwoord is dit af te drukken. Dát is de nieuwe werkelijkheid in Nederland.
    Hier spreekt dus de angst, maar ook de onwetendheid over de islam. Die wordt in stand gehouden door onze opvoeders bij de media, die zelf doorgaans geen idee hebben, of wensen te hebben, van de geschiedenis en de huidige werkelijkheid van de islam. In zo’n sfeer komen deze stand-uppers weg met opmerkingen over ‘vooroordelen over de islam’ waarmee zij ‘spelen’. Vooroordelen? Zo langzamerhand rijst uit de beschikbare literatuur een oordeel op, gebaseerd op onderzoek en overweldigend bewijs, dat de islam al 1.400 jaar een gruwelijke werkelijkheid heeft geschapen en elke dag opnieuw schept. Deze literatuur wordt nauwelijks gerecenseerd in onze ‘kwaliteitsmedia’. Die staan meer in dienst van het ‘de boel bij mekaar houden’ en het ‘opvoeden’ van hun lezers, dan in dienst van waarheidsvinding en werkelijkheidszin. Zelf zouden de politiek correcte heren en dames, die het zo graag fijn hebben in het eigen hoofd, niet willen leven onder enige vorm van de islam, maar zolang ze niet echt tot zich hoeven laten doordringen waarmee we te maken hebben, kunnen ze er ‘tolerant’ over schrijven. Totdat het kwaad ook aan hun eigen deuren klopt.
    De stand-uppers, zegt Henfling, ‘oordelen genadeloos over hun geloofsgenoten’. Tegelijk willen ze ‘bruggen bouwen’. Dat is knap: met kennis van zaken ‘genadeloos’ over de islam oordelen, gelovig moslim blijven én naar mij toe een brug bouwen. Komt dat zien!

Red.:   Nou, dat had de historicus goed gezien:

Uit: De Volkskrant, 15-11-2007, door Patrick van den Hanenberg
 
Kritiek kort

Brave ‘Allah made me funny’ ontwijkt controversiële kwesties

Als een grap wordt gemaakt over godsdienst kan degene die bespot wordt lachen, de grappenmaker negeren of kwaad worden. De laatste jaren lijkt het alsof een niet onaanzienlijk deel van de moslimgemeenschap voor de laatste mogelijkheid kiest. Daarmee laden ze de verdenking op zich geen gevoel voor humor te hebben of op z’n minst een matig ontwikkeld gevoel voor zelfspot. Drie Amerikaanse moslim-komieken trekken momenteel door het land met de show Allah made me funny (met de bizarre ondertitel The Official Muslim Comedy tour) om het tegendeel te bewijzen.
    ... Er leek zich een enorme opluchting van de zaal meester te maken, die te vergelijken is met het katholieke publiek dat in de jaren zestig lachte om de onschuldige mopjes van Fons Jansen in De Lachende Kerk. De werkelijk interessante Fons Jansen zagen we pas een paar programma’s later toen hij de schroom van zich had afgeworpen.
    Dat stadium hebben deze drie komieken nog lang niet bereikt. Mo Amir (Texas/ Palestina) maakt wat huis-, tuin- en keukengrapjes waarmee hij de makkelijke herkenbaarheidslach kan incasseren. En verder? Ja, wat zal het lastig zijn als zijn broer piloot is en zijn neefje Osama heet. Nee, die grappen hadden we nog niet gehoord de laatste zes jaar. Ook Preacher Moss, die het christendom voor de islam inruilde, krabt een beetje aan de oppervlakte zoals middelmatige Amerikaanse stand-up comedians doen. Alleen Azhar Usman, de komiek met Indiase achtergrond en herkenbare moslimbaard, heeft zo nu en dan iets van enig belang te zeggen. ‘Thuis word ik vies aangekeken omdat ik er als een moslim uitzie. In het buitenland is het wel eens lekker om gehaat te worden omdat ik Amerikaan ben.’ Maar als het een beetje venijnig wordt, voegt hij er een bijna verontschuldigend I’m only kidding aan toe.
    Als we voor het gemak even aannemen dat Allah bestaat en dat hij in staat is om zijn beminde gelovigen grappig te maken, dan moet Allah wel een enorme braverik zijn, die de grappenmakers van dienst heeft opgedragen met een grote boog om lange tenen en controversiële onderwerpen heen te lopen.

Red.:   Waarom is het gebrek aan gevoel voor humor van de islam zo van belang? Dat is omdat het staat voor een belangrijker iets: het gebrek aan zelfkritiek.

Uit: VARA TV Magazine, nr. 46-2007  

Ahmed Aboutaleb

... Theo van Gogh vroeg mij hoe het kwam dat moslims op Hirsi Ali reageerden als een stier op een rode lap. Ik zei toen: ik denk dat ze haar kwalijk nemen dat ze in eigen nest piest. Dat kwam me duur te staan, omdat de Volkskrant het opschreef als mijn mening. ...

Red.:   Het gaat er natuurlijk niet om of dit nu Aboutaleb's mening is of niet: het is de mening van de moslims. Kritiek op de islam door een islamiet is nestbevuiling. Zelfkritiek kan niet.

En in Frankrijk wordt het ook steeds erger:

Volkskrant website, 31-10-2007, AP, bij foto op voorpagina. Jeugdige inwoners van de Parijse buitenwijk Villiers-le-Bel molesteren in de nacht van maandag op dinsdag een verlaten politiewagen. Het was de tweede nacht van onrust in de Franse hoofdstad sinds twee lokale tieners verongelukten na een botsing met een politiewagens, afgelopen zondag. Bij de rellen die daarop ontstonden raakten tientallen agenten gewond.

Tussendoor: in de loop van het afgelopen jaar is er het één en ander veranderd in de sfeer van het allochtonendebat. Naast de al aan de gang zijnde langzame ontwikkeling, is een belangrijke invloed waarschijnlijk die van Geert Wilders, die vele "woeste" uitspraken heeft gedaan als "het scheuren van de vervloekingen uit de koran, en dat je dan maar een boekje ter dikte van de Donald Duck overhoudt", maar vooral omdat men vanuit multiculturalistische hoek niet in staat is gebleken daar een fatsoenlijk weerwoord aan te bieden.
    Een ander significant gebeuren is het debat tussen Hans Teeuwen en de Meiden van Halal over belediging versus de vrijheid van meningsuiting, waarin de beledigde islam-houding definitief onder de grond werd gestopt  - naast de directe kijkers, hebben op YouTube als meer dan een half miljoen mensen dit gezien (beeld hier , tekst hier ). En wat ze zagen is exemplarisch voor het hele islamdebat: alle eisen die zij stellen zijn hypocriet en onaanvaardbaar - hypocriet omdat ze zelf niet belijden wat ze willen (ze beledigen zelf ook heel vaak), en onaanvaardbaar omdat ze beperking van onze vrijheden en verworvenheden willen.
    Het gebrek aan weerwoord bij de multiculturalisten begon nu ook echt op te vallen.     Aanvankelijk hielden de gevolgen op bij het stellen van echte vragen aan de allochtonen en multiculturalisten, maar er werd niet doorgeduwd - recent is dat wel gaan gebeuren, het leverde meteen narrige scènes op. Minister van Integratiezaken Ella Vogelaar werd op 13 november doorgezaagd over haar weerzin om de aanpak van integratieproblemen te benoemen, bij Pauw & Witteman, maar voornamelijk door gasten Jort Kelder en Heleen van Rooyen . De afgang was zo erg, dat de Volkskrant zich geroepen voelde er een hoofdredactioneel commentaar aan te wijden.
    Daarna ging het hek echt van de dam, toen Wilders aankondigde een film over de islam te gaan maken. Dat werd ex-vakbondsleider, HBO-bestuurder, en CDA'er Doekle Terpstra echt te veel, hij schreef spontaan een brief naar de krant, waarin hij op zijn beurt aankondigde een comité te beginnen dat het multiculturele weerwoord zou verschaffen. Ondanks directe toezeggingen van vele prominenten, zonk dit scheepje ook weer razendsnel, omdat een flink deel van multiculturalisten inzag dat dit nog polariserender zou werken, namelijk ten opzichte van die Nederlanders wier problemen hiermee ontkend werden. Op 3 december moest hij zich bij Pauw & Witteman een zwijgend hoofdschudden van cabaretier Herman van Veen laten welgevallen - dodelijk, hoewel Terpstra het in zijn missionaire ijver maar half merkte .
    Van deze multiculturalistische scheepsbreuk ging op zijn beurt Volkskrant-columnist Bert Wagendorp weer helemaal over de rooie, en voegde aan de MC-kretologie de uitdrukking "Wilders is een proleet" toe .
    Daarna volgen de ontwikkelingen razendsnel: op 5 december werd bij Pauw & Witteman Waiel Alkhateeb, die het verwijderen van "islam-beledigende" foto's verdedigde, in de hoek gedreven , hoewel niet eens zo erg, want op zijn opmerkingen over dat homo's niet geaccepteerd werden door de islam, zeer beledigend natuurlijk, werd niet lang ingegaan, vanwege zijn toen al op het kookpunt staande irritatie.
    En op 7 december gebeurde het met Ahmed Marcouch bij Nova, die betoogde dat het weren van hoofddoeken bij de politie moslims buitensluit, terwijl het precies andersom is: met de eis tot het dragen van hoofddoeken sluiten moslims zichzelf uit   - er werd hem geen snappen gegund, hoewel het ware punt punt onbesproken bleef: dat hij zijn opvattin dat hoofddoeken bij moslims hoorden als ononderhandelbaar werd gezien, terwijl ons standpunt dat hoofddoeken niet bij een openbare gezagsfunctie horen, wel ter discussie werd gesteld. Ook Marcouch was na een paar minuten al in een volkomen nukkige en narrige, en in feite onhandelbare, stemming.
    Overigens werd Marcouch ook nog om te beginnen een punt geboden, want presentator Twan Huys stelde dat het wenselijk was dat de politie een afspiegeling van de samenleving zou vormen. Dat is volkomen onjuist: de politie heeft een taak te vervullen, en het enige criterium hoort te zijn om mensen te vinden die die taak zo goed mogelijk kunnen vervullen. En als dat inhoud dat er minder allochtonen werken, omdat ze hoofddoeken willen blijven dragen, dan is dat een kwestie van "zo is 't nu eenmaal". Dat er bij de politie minder allochtonen zijn, heeft precies dezelfde status als dat er onder professoren in de sterrenkunde minder allochtonen zijn: er zijn er minder die zich kwalificeren.

Uit: De Volkskrant, 21-11-2007, van verslaggeefster Anja Sligter

Red.:   Bent u ook zo blij dat er Marokkanen in uw rustige dorp of buurt komen wonen? Nee? Nou, dat mag niet - want dat is discriminatie.
   Het autochtonen-hatende gedrag van de Marokkaanse jeugd is dat natuurlijk niet. Dat zijn alleen belhamels, en in het ergste geval raddraaiers.
    Nu het vervolg op de Volkskrant-serie over de gematigde islam:

Uit: De Volkskrant, 10-12-2007, door Ayaan Hirsi Ali

Waar blijven de gematigde moslims

Gematigde moslims zijn zo stil over gruwelijke misdaden die uit naam van hun geloof worden gepleegd, omdat de Koran hun dat opdraagt, stelt Ayaan Hirsi Ali.

Tussentitel: Incidenten in Soedan en Saoedi-Arabië schaden islam meer dan cartoons

Geselt iedere echtbreekster en echtbreker met honderd slagen. En laat medelijden met hen ti van de gehoorzaamheid aan Allah niet afhouden indien gij in Allah en de Laatste Dag gelooft.' (Koran 24:2)
    De afgelopen paar weken is er in de pers veel aandacht geweest voor drie verhalen waarin het islamitisch recht werd toegepast op een manier die de gematigde moslims de haren ten berge zouden moeten doen rijzen. In Qatif, Saoedi-Arabië, deed een 20-jarige vrouw aangifte van ontvoering en groepsverkrachting, maar werd vervolgens zelf veroordeeld. Toen ze werd ontvoerd, bevond ze zich in een auto met iemand die niet aan haar verwant was of met wie ze getrouwd was, en in Saoedi-Arabië is dat onwettig. Afgelopen maand werd ze veroordeeld tot zes maanden celstraf en tweehonderd slagen met een bamboestok (zie ook Forum, 6 december). Met tweehonderd stokslagen kun je gemakkelijk een sterke man doden. Meestal krijgen vrouwen niet meer dan dertig stokslagen per veroordeling.
    We hebben het islamitische recht ook in actie gezien in Soedan, waar de 54-jarige lerares Gillian Gibbons tot vijftien dagen gevangenisstraf werd veroordeeld, voordat de regering haar afgelopen week gratie verleende. Ze had veertig stokslagen kunnen krijgen. Toen ze in haar klas een leesproject hield over een teddybeer, stelde ze voor dat haar kinderen de beer een. naam gaven. Toen de kinderen de naam Mohammed kozen, vond zij dat goed en dat werd opgevat als godslastering. En dan is er Taslima Nesreen, de 45-jarige schrijfster uit Bangladesh die opkomt voor vrouwenrechten in de islamitische wereld. Zij vluchtte uit Bangladesh naar India, maar Indiase moslimgroeperingen eisen dat ze het land verlaat. In augustus werd ze in Hyderabad door militante moslims aangevallen en afgelopen week is ze zowel Calcutta als Rajasthan moeten ontvluchten. Volgend jaar verloopt haar visum en ze is bang dat ze niet opnieuw toestemming zal krijgen om in India te verblijven.
    Vaak wordt gezegd dat de islam wordt 'gekaapt' door een kleine groep van 'radicale fundamentalisten en dat de grote meerderheid van de moslims gematigd is. Maar waar blijven die? Waar blijven de moslimstemmen die zich uitspreken tegen de gruwelijke onrechtvaardigheid van zulke incidenten? Hoeveel moslims zijn bereid op te staan en te zeggen dat het recht dat is toegepast bij het meisje van Qatif stuitend en wreed is en gebaseerd op vooroordelen en dat, ongeacht wie het is die zegt dat dit de juiste weg is en hoe lang geleden dit gezegd is, men zich. niet aan deze praktijken mag overgeven?
    Meestal zijn groeperingen als de Organisatie van de Islamitische Conferentie er als de kippen bij om elke belediging van het imago van de islam te bestrijden. Nadat ik in 2003 had gezegd dat het gedrag van de profeet Mohammed naar westerse maatstaven soms als gewetenloos beschouwd kan worden, stuurde de organisatie, die 57 moslimstaten vertegenwoordigt, vier ambassadeurs naar de leider van de WO om hem te vragen mij uit het parlement terug te trekken. Een paar jaar later kwamen islamitische ambassadeurs in Denemarken in het geweer tegen de spotprenten over Mohammed en eisten zij dat de makers voor het gerecht gedaagd zouden worden.
    Maar waar de incidenten in Saoedi-Arabië, Soedan en India meer schade hebben berokkend aan het imago van de islam dan de spotprenten die Mohammed afbeeldden, houden de organisaties die stonden te dringen om te protesteren tegen de 'afschuwelijke' 'Deense belediging nu hun mond.
    Ik wou dat er meer gematigde moslims waren. Ik zou bijvoorbeeld graag wat meer raad krijgen van die beroemde gematigde islamitische theoloog Tariq Ramadan. Maar als er sprake is van werkelijk lijden en echte wreedheid uit naam van de islam, is het eerste wat we horen van de organisaties die zo begaan zijn met het beeld van de islam een ontkenning. Dan wordt gezegd dat de Koran geen geweld predikt, dat de islam liefde betekent en dat de islam gekaapt wordt door extremisten en dit een lastercampagne is, enzovoort.
    Maar het bewijs stapelt zich op. Het islamitisch recht is een trotse institutie, die door een miljard mensen wordt onderschreven, in theorie althans, en in het centrum van de islamitische wereld als de wet van het land geldt. Maar kijk eens naar bovenstaand vers uit de Koran. Dwingender dan het bevel om echtbrekers te geselen, is het bevel dat gelovigen geen mededogen mogen tonen. Het is dit bevel, om Allah te verkiezen boven geweten en mededogen, dat de moslims gevangen houdt in een archaïsch en extremistisch wereldbeeld.
    Als gematigde moslims geloven dat ze geen mededogen mogen hebben met het meisje van Qatif, waar bestaat dan die gematigdheid uit? Als het gevoel van mededogen en het geweten van een 'gematigde' moslim in botsing komt met door Allah voorgeschreven zaken, dan moet hij kiezen voor het mededogen. Als dat niet vaker gebeurt, zal een gematigde islam niet meer dan een vrome wens blijven.

Red.:   Er viel achteraf niets te knippen in dit betoog. Je zou zeggen dat dit onderwerp hiermee is afgedaan. Maar de schaamteloosheid van instituten als de Volkskrant en de NPS in hun inspanningen om ons de islam door de strot te duwen, kennen in dit opzichten geen grenzen. De volgende afleveringen in het kader van de serie Gematigde Islam staan vast alweer in de computergeheugens, en de opnames voor een nieuwe serie Meiden van Halal zijn vast alweer aan de gang.

Voor de evenementen uit 2008, zie hier .


Naar Allochtonendebat 2006  , Allochtonen lijst  , Allochtonen overzicht  , of site home .