Bronnen bij Allochtonendebat, misverstanden: autochtone schuld
|
30 jan.2008
|
Er zijn talloze voorbeelden van argumenten uit multiculturalistische hoek die
impliciet of expliciet stellen dat de schuld van de problemen bij de autochtonen
ligt, zoals voor specifiekere gevallen behandeld bij Misverstanden,
discriminatie
. Hier de meer algemenere terminologie, waarin gesteld wordt dat "wij niet
genoeg doen":
Uit:
De Volkskrant, 22-01-2008, column door Pieter Hilhorst
Islam en seks
... Een ander onderwerp dat voor de multiculturele samenleving belangrijker
is dan de islam, is de sociale vermijding van de dominante samenleving. In Het
land van aankomst heeft Paul Scheffer geschreven dat Nederlanders wel tegen
segregatie zijn, maar ook niks voelen voor menging. Ze zijn als de dood voor
wijken waar kansarme allochtonen bij elkaar wonen en opgroeien, maar ze weren,
al dan niet bewust, allochtonen uit hun eigen omgeving. Er is nog steeds een
forse witte vlucht bij de keuze van de school voor de kinderen en werkgevers
staan niet te springen om allochtone kandidaten een baan of een stageplek te
geven. Integratie vergt niet alleen een inspanning van nieuwkomers, maar ook van
gevestigden. ...
Red.: En omdat de gevestigde dat natuurlijk helemaal
niet hóeft te doen, en het ook heel vaak niet doet, heeft de gevestigde heeft
het gedaan.
Uit:
De Volkskrant, 22-01-2008, column door Marcel van Dam
Over principes en polariseren ...
Nu kom ik bijna dagelijks in aanraking met overheidsdienaren die mij geen hand
geven, maar ik lijd er niet onder. Ik vind het veel erger als ik geen antwoord
krijg op brieven, jaren moet wachten op beslissingen over bezwaren tegen
belastingaanslagen of aangevraagde vergunningen. Maar dat valt in het niet bij
de vernederingen, onbeschoftheden en schendingen van ongeveer alle rechten
waaraan mensen in probleemwijken, vooral allochtonen, worden blootgesteld.
...
Red.: De observaties van de villabewoner in bossen -
lees hoe de realiteit eruit ziet, hoe de grote massa slechtwillende allochtonen
de lokale goedwillende wegwerken:
Uit:
De Volkskrant, 05-01-2008, door John Wanders
Reza Taybi wierp zich
op als pionier om van een probleemwijk een prachtwijk te maken - maar gaf op
‘Ik heb mijn stinkende best gedaan’
Probleemwijken worden prachtwijken, belooft het kabinet. Wat moet er gebeuren
voordat het zover is? Hoe staan de buurten er voor? De Volkskrant doet vanaf
vandaag geregeld verslag vanuit zes wijken. In Feijenoord (Rotterdam) werd Reza
Taybi weggepest. ‘Ik ging soms huilend naar huis.’
Tussentitel: ‘Ik weigerde te buigen voor de intolerantie die ik om me heen
proefde’
Zijn restaurant in Rotterdam-Zuid was ‘Vogelaar avant la lettre’. Zó moest het,
wisten de stadsbestuurders. Reza Taybi (52) bood hun houvast. Zijn menukaart
bewees dat de slogan ‘van probleemwijk naar prachtwijk’ meer was dan
marketingtaal. Zijn gevel, zijn interieur toonden aan dat de notoir
problematische Dordtselaan – de as tussen Zuidplein en Erasmusbrug – waarachtig
in de lift zat.
Eind 2004 openden de beide deelraadsvoorzitters van
Feijenoord en Charlois zijn taberna, gelegen naast een wasserette. Een jaar
eerder zat op dezelfde plek nog een overlastgevend café. ‘De Dordtselaan heeft
er een goede buur bij’, juichte het Rotterdams Dagblad. ‘Als één adres het goede
voorbeeld heeft gegeven, dan is het La Cazuela. Laat de rest maar volgen.’
Taybi hield het op Zuid nog geen drie jaar vol. Weggepest
door de buurt, zoals hij het resultaat van zijn avontuur samenvat. ‘Ik ging soms
huilend naar huis.’ ...
Red.: En op precies dezelfde manier zijn die wijken
ontdaan van hun blanke bewoners.
Je zou na het lezen van deze laatste bron Van Dam bijna een
goeie schop onder zijn kont verkopen - hij kan heel scherp observeren, maar
zodra het over allochtonen gaan, gaat bij hem volledig het licht uit
.
Uit:
De Volkskrant, 10-03-2008, column door Nazmiye Oral
Wouter Bos toont misplaatste lef
Dames en heren, het is klaar met dat softe gedoe, er moet meer polarisatie in
het debat. .
Waarom wordt links toch aangestuurd door een leider die achter de feiten aan
hobbelt? Hoe dol ik ook ben op Wouter Bos ... deze uitspraak bewijst dat hij als
beleidsmaker geen idee heeft van wat er in de harten van de mensen leeft.
...
Volgens Bos is de toon van het debat niet belangrijk, ik zeg
dat de toon van het debat alles bepalend is. Omdat de gezaghebber daarmee kleur
bekent, die via de media doorsijpelt naar het collectieve bewustzijn. We willen
graag het gevoel hebben dat we zelf onze gedachten vorm geven en niet worden
beïnvloed, maar helaas. ...
De grootste fout van de PvdA van voor 2002 was dat ze zich
voor geen meter had verdiept in wat het volk bewoog en waar de knelpunten lagen.
Alles werd bedekt met de mantel der tolerantie. Het probleem met deze tolerantie
was dat het een aura van openheid naar de ander had, terwijl het juist een
excuus bleek voor het negeren van de ander en diens problemen.
Het is ongeïnteresseerdheid in wat de ander beweegt.
Verharding en polarisatie doen hetzelfde. Het heeft de schijn
van lef, het meest misbruikte woord in het debat van de afgelopen jaren, het
heeft de schijn van openheid, het beestje bij de naam noemen, niet weglopen voor
de werkelijkheid, terwijl dat precies is wat je wel doet met polarisatie. Je
loopt over de ander heen, je dwingt iets af, je eist. Zonder de ander te zien,
zonder te kijken naar wat de ander beweegt.
De werkelijkheid is dat je strijd moet voeren om echt contact
tussen twee bevolkingsgroepen te maken die nu langs elkaar heen leven. Waar wij
huiverig voor zijn en wat ons instinctief angst inboezemt: echte cohesie brengt
verandering van binnenuit. De maatschappij, onze waarden en normen, de
vertrouwde beelden, alles zal veranderen als wij de vreemdeling werkelijk
toelaten en in ons opnemen. Wij zelf zullen onherroepelijk veranderen. En dat is
het offer dat wij bereid moeten zijn te brengen.
De angst voor en vooral de weerstand tegen die verandering is
legitiem en menselijk. Niemand had veertig jaar geleden gedacht dat de
gastarbeiders van toen de maatschappij van binnenuit blijvend en wezenlijk
zouden beïnvloeden. Ik vind het logisch als dat voelt als een vijandige
overname, een ongevraagd bijproduct van werkverschaffing. De maatschappij zoals
hij nu is, is niet in harmonie, en daarom voelt het als niet-kloppend. Er zitten
gaten in de nationale identiteit. We staren ons blind op de islam.
...
Red.: Hier staat achtereenvolgens:
- de tolerantie van voor 2002 was een een negeren van de de belangen van
de allochtonen.
- het bespreken van de integratieproblemen na 2002 is "over de andere heen
lopend, afdwingend, eisend"
- het gebrek aan integratie is gevolg van de angst van de autochtonen
- de autochtonen moeten breid zijn hun cultuur te veranderen - implicerend
dat als ze dat niet doen, ze de schuld zijn van de problemen
- het niet-willen-overnemen van de cultuur van immigranten is alleen een
kwestie van angst - implicerend dat de integratieproblemen de schuld zijn van de
autochtonen
- de maatschappij voelt niet in harmonie, omdat we de allochtone
aanwezigheid zien als een overname door de islam - implicerend dat de problemen
met allochtonen de schuld zijn van de autochtonen.
- de islam is niet de schuld van problemen - implicerend dat het zien van
de islam als problemen de schuld is van de autochtonen.
Nog wat meer soortgelijk materiaal van Nazmiye Oral hier
.
Nu weer verder met andere blijken van allochtoon afschuiven:
Uit:
Volkskrant weblog, 18-03-2008, door edu
Islamitische scholen welkom?...
Red.: De onderwijzer houdt haar leerlingen voor dat
namen noemen en de bijbehorende discriminatie een zaak van autochtonen is. Niet
vermeldt op het bord, maar wel staande in persoon voor het b\ord, zijn de
scheldnamen die de islamiet geeft aan autochtonen: hond, varken, ezel, kaaskop,
en allemaal voorzien van uitvoerige omschrijvingen van wat je met ze moet doen
en waarvan er geen enkele vriendelijk is, en dat in duizendvoud en iedere dag
enkele malen uitgesproken, in plechtige context en omgeving.
Van:
Volkskrant.nl, 21-03-2008, door ANP
Frank Boeijen zingt in het Arabisch
Tijdens de manifestatie van Nederland Bekent Kleur, zaterdag op de Dam in
Amsterdam, zingt Frank Boeijen zijn bekende hit Zwart-Wit in het Arabisch. Dat
maakte de organisatie vrijdag bekend.
Boeijen schreef het nummer 25 jaar geleden na de racistische
moord op Kerwin Duinmeijer. ...
Met de Arabische versie wil de zanger de ruim 1 miljoen
mensen in Nederland, die dagelijks gebukt gaan onder beledigende en
discriminerende uitspraken, een steun in de rug geven. Boeijen zingt het nummer
samen met de Tunesische zangeres Oulfa Rouached en de band Kasba. ...
... Ook komen andere vormen van racisme aan de orde. Zo
spreken schoonmakers van FNV Bondgenoten op het podium over hun ervaringen met
racisme op de werkvloer.
Red.: De enige oorzaak van de integratieproblemen:
autochtoon racisme.
En ze geven die allochtonen ook geen kans:
Uit:
De Volkskrant, 01-09-2009, door Willem Beusekamp en Aimee Kiene
De kermisklant en zijn lastpakken Zijn
onconventionele manier om hangjongeren op zijn kermissen aan werk te helpen, is
een succes en wordt straks landelijk nagevolgd. Zijn motto is: geef je respect,
dan krijg je respect terug. Als kermisexploitant Frans Stuy(48) het over
'zijn jongens' heeft, wil er wel eens een traantje in zijn ogen springen. Dan
gaat hij geëmotioneerd tekeer tegen 'al die ambtenaars en zogenaamde
jeugdwerkers'.
Die krijgen volgens hem te gemakkelijk subsidie en ook nog
eens 'tonnen aan salaris', terwijl ze 'te schijterig zijn om tussen die jongens
te gaan staan'. Bij hen gaat volgens Stuy om vijf 's middags de telefoon uit.
Bij Stuy niet.
Die jongens zijn voornamelijk Marokkaanse lastpakken, die bij
Stuy aan de slag kunnen. ...
Stuy draait het liever om: volgens hem zijn de jongens niet
een probleem, maar hebben ze een probleem. 'Ze hebben geen werk, geen diploma,
vaak hebben ze schulden. Ze worden overal de grand ingetrapt en krijgen van
niemand een kans. Ik ben ervan overtuigd: als je ze respect geeft, en niet bang
bent om te zeggen als iets niet goed gaat, dan krijg je respect terug.'
Red.: De volstrekt omgekeerde wereld: als die Marokkanen
ons respect geven, in plaats van lastpakken te zijn ...
Dit dat gepaard met de beschuldiging: 'Ze worden overal de grand
ingetrapt en krijgen van niemand een kans.' Een keiharde leugen natuurlijk: ze
zijn zelf nooit toegekomen aan het zoeken van een kans, vanwege een
weerzinwekende sociale- en werkhouding.
Naar Allochtonendebat, misverstanden
,
Allochtonen, lijst
, Allochtonen, overzicht
, of site home
.
|