Autochtonen over de moord op Theo van Gogh

Een verzameling reactie op de moord op Theo van Gogh van autochtone zijde, dat wil zeggen: media en elite, ter vergelijking met de reacties van allochtone zij. De allochtone reacties

: "Het is de schuld van jullie kufars". De reactie van media en elite, na eerst wat gesputter direct na het gebeuren zelf: "Het is de schuld van het domme volk".

Herman Vuijsje, socioloog, in de Volkskrant van 03-11-2004:

'Deze gebeurtenis laat zien welk klimaat we hebben laten ontstaan. Welke mensen we hebben toegelaten en hun gang laten gaan. Hoe we het veel te lang hebben laten rotten.'

Het gesputter. Vraag hem, Herman Vijsje, er niet later naar ...

Zelfde stuk, René Cuperus, van de Wiardi-Beckmanstichting:

'In Frankrijk of België heb je geen cabaretachtige figuren die roepen over geitenneukers. Ze moeten wel weten dat ze in het meest libertaire land van de wereld terecht gekomen zijn, het land van de abortus en de homo's. Dat realiseren de moslims zich niet. Die tegenstelling valt niet politiek correct recht te breien.'

Samenvattend tussenstuk door verslaggevers:

Onder de cultuurbotsing valt ook het verschil in persoonlijke levensstijlen. De assertieve opstelling van de doorsnee Nederlander die zich de kaas niet van het brood laat eten, waarvan Theo van Gogh de belichaming was. Stel die levenshouding tegenover die van een bevolkingsdeel dat nog aan de individualisering moet beginnen, en je kunt wachten op problemen. Niet dat Nederland zich dat nu pas realiseert.

Zelfde stuk:

Vuijsje: 'Die omslag is gekomen met Bolkestein en daarna natuurlijk met Fortuyn. Ik denk dat de moord op Van Gogh geen keerpunt is, maar de nabrander van een historische fout.'

Joost Zwagerman, de Volkskrant van 06-11-2004:

Toon nu burgerschap, geen slachtofferschap

Gegeven die onrustbarende feiten is het ongetwijfeld onbedoeld hardvochtig maar toch vooral misplaatst monomaan van Cohen [burgemeester Amsterdam] om zo kort na de liquidatie van de Amsterdamse bevolking te vragen zonder angst en argwaan de hand uit te steken naar alle islamitische stadgenoten, onder het mom van dialoog en constructieve interactie. De kans is tenslotte reëel dat een veel groter dan verondersteld percentage meent dat de hen toegestoken hand er een kan zijn van een perfide godslasteraar die uit naam van Allah mag en kan worden genegeerd, geminacht, en sinds 2 november, vermoord. De angst die zich onherroepelijk aan je opdringt na de moord op Van Gogh is niet links, rechts, bekrompen of politiek incorrect - maar een wezenstrek waar je zo kort na het gewelds-exces uit oogpunt van medemenselijkheid geen noties van moraal op kan loslaten.

Meer dan gemiddeld menen moslims in deze dagen te moeten verkondigen dat zij indirect het slachtoffer zijn van de daad van een extremist. Dit beroep op het slachtofferschap getuigt van een gestoord gevoel voor verhoudingen. In plaats van dit zelfbeklag te uiten zou iedere moslim het aan zijn burgerschap van Nederland verplicht zijn zichzelf en zijn geloofsgenoten te onderwerpen aan een ingrijpend gewetensonderzoek, zich concentrerend op de vraag hoe te kunnen leven met het onttakelende feit dat Mohammed B. heeft gehandeld met een beroep op hetzelfde boek dat ook zíj als heilig beschouwen. Maar nee. We horen slechts die ene zin resoneren: Wees Niet Bang Voor Ons. Opmerkelijk toch dat die zin niet lijkt te worden uitgesproken als blijk van troost en solidariteit, maar als gebod.

P.S. 15-11-2004: hieraan isnog niets verandert. Men concentreert zich op wat hen inmiddels is aangedaan (2 verbrande moskeeën en 1 school)

Bas van Stokkom, de Volkskrant van 06-11-2004, in een stuk onder de kop Mening is geen potje schelden. Van Stokkom stelt in het begin dat Van Gogh's manier van discussiëren getuigde van een gebrek aan fatsoen. Voorbij de helft van het artikel vindt men de essentie van deze stelling, zijn definitie van goed fatsoen: 'Inderdaad, fatsoen noodzaakt sprekers tot een zekere zelfcensuur. Beleefdheid verlang dat je sommige oordelen of feiten achterwege laat. Altijd de 'waarheid' vertellen zou onverdraaglijk zijn. Maar juist in omstandigheden van conflict of maatschappelijke spanningen is fatsoen van belang.' De rest van het stuk bevat verder alleen nog algemene opmerkingen over wat fatsoen zou moeten bewerkstelligen, zoals: 'sommige meningen of oordelen vernietigen iedere mogelijkheid tot conversatie', 'fatsoen heeft dus een vredebewarende functie', '[goede manieren] egaliseren respect onder ongelijke omstandigheden'.

Maar met deze omschrijving zijn we nog geen stap verder, want de vraag is nu welke feiten of meningen we achterwege moeten laten. Dat kan alleen geïllustreerd worden met voorbeelden, maar hier biedt de rest van het stuk geen uitkomst,

Bij gebrek aan concrete voorbeelden moet een analyse van wat hier gezegd wordt uitgaan van deze algemeenheden. Eerst moet de definitie gesplitst worden in zijn onderdelen: het achterwege laten van sommige feiten, en het achterwege laten van sommige meningen.

Het achterwege laten van feiten, al dan niet vrijwillig, lijkt ernstig op censuur. Als algemene stelling wordt dit door vrijwel iedereen verworpen. Uitzonderingen kunnen besproken worden aan de hand van concrete voorbeelden. Van Stokkom geeft geen voorbeelden, maar we mogen aannemen dat hij zijn stelling wil toepassen in de discussie die nu loopt. Het onderwerp van die discussie zijn de allochtonen en hun cultuur. In dit kader heeft al een decennialange traditie van het weglaten van feiten bestaan, namelijk al die zaken die sinds twee jaar wel worden genoemd in de media, en die dan gewoonlijk besproken worden als incidenten, zoals het wegjagen van een blank echtpaar uit een gemengde buurt door Marokkaanse jongeren. Vrijwel iedereen is het er nu over eens dat die (zelf-) censuur geleid heeft tot ernstige maatschappelijke problemen, zoals zwarte wijken, zwarte scholen, en daarmee wederzijdse uitsluiting. Het lijkt er ernstig op dat Van Stokkom oproept tot een herinvoering van die oude censuur en zelfcensuur.

Marcel van Dam, de Volkskrant, 11-11-2004:

… Ik heb het over het aantal brandstichtingen daartoe op islamitische scholen, moskeeën, en christelijke kerken. … Wel overvalt me een gevoel van diepe schaamte. Vooral als ik naar de berichtgeving op buitenlandse televisiezenders kijk en in buitenlandse kranten lees. … Uit een onderzoek van de GPD-bladen blijkt dat 80 procent van de respondenten hoopt dat het integratiebeleid verhardt. 40 procent hoopt zelfs dat moslims zich niet meer thuis voelen in Nederland. Bij niemand komt kennelijk de gedachte op dat het ook mogelijk is dat alle ellende juist voortkomt uit het verharden van het integratiebeleid en dat de wens van 40 procent van de bevolking al lang is vervuld: moslims voelen zich hier niet thuis.En bijna niemand laat kennelijk de gedachte toe dat naarmate het integratiebeleid harder wordt en des te minder de moslims zich hier thuis voelen, de problemen groter zullen worden. Binnen niet al te lange tijd hebben we 1,5 miljoen Nederlanders die de islam meer of min serieus belijden, wat volgens onze Grondwet hun volste recht is. Daarmee zal het een van de grootste godsdiensten in Nederland zijn. Zolang we dat niet con amore accepteren zal onze samenleving ten prooi vallen aan het meest heilloze conflict dat denkbaar is: een religieus/etnisch conflict, dat naar deze week is gebleken ook gewelddadige vormen kan aannemen.

Marcel van Dam voelt schaamte voor wat er gebeurt in Nederland. Schaamte is een emotie die altijd slaat op iets wat je zelf gedaan hebt en waarvan je, meestal achteraf, vindt dat het niet goed was; als het niet op jezelf slaat, noemt men het gevoel plaatsvervangende schaamte. Het is in eerste instantie onduidelijk waar Van Dam op doelt, want geen van de door hem gemelde gewelddaden heeft hij begaan. Tenzij hij bedoelt dat hij zich schaamt voor wat de autochtonen hebben gedaan. Dat maakt hij zich schuldig aan datgene wat hij juist zegt niet goed te vinden: groepsidentificatie op grond van ras, religie, of cultuur. Hij zou zich ook kunnen schamen voor wat de allochtonen hebben gedaan, maar dat is zeer onwaarschijnlijk, omdat Van Dam altijd opkomt voor allochtonen zodra er sprake is van culturele of religieuze belangentegenstellingen. De originele verklaring, schaamte voor eigen daden, wordt verderop besproken.

Het tweede deel van het stuk gaat over het zich thuis voelen van allochtonen. Van Dam gaat er hier kennelijk vanuit dat allochtonen zich hier thuis zouden moeten kunnen voelen. Dat houdt in dat allochtonen zich hier ook thuis willen voelen. Dat laatste is kennelijk onjuist. Zowel uitgaande van gedrag als van steeds explicieter wordende uitspraken kan men afleiden dat allochtonen zich hier helemaal niet thuis wíllen voelen. Wat ze wel blijken te willen is hun thuis naar Nederland importeren, net zoals 75 procent van hen hun bruiden naar Nederland importeren, en het over- overgrote deel van de rest trouwt binnen de religie. De ultieme vervulling van die wens is het verkrijgen van een eigen thuisland is Nederland. Dit komt de facto neer op een gedeeltelijke bezetting van Nederland.

Kortom, het zich thuis voelen van het overgrote deel van de allochtonen is een versie die ten koste gaat van het Nederlandse zich thuis voelen. Er is geen enkele reden dat om het Nederlandse zich thuis willen voelen te laten wijken voor het buitenlandse zich hier thuis willen voelen, en wel om een heel simpele reden: Nederland is het eigen land van de Nederlanders, ze kunnen nergens anders heen om Nederlander te zijn, buitenlanders kunnen dat wel, die gaan gewoon naar het buitenland van het soort waar ze zich origineel thuis bij voelen.

Wat Van Dam hier van vindt blijkt verderop: Nederlanders moeten con amore accepteren dat de islam met 1,5 miljoen belijders de grootste godsdienst van Nederland zal zijn. De vraag is of er goede redenen zouden zijn om dat niet ter accepteren. Die goede redenen zijn elders door velen op vele manieren duidelijk gemaakt, en ook op deze website, maar het gemeenschappelijk thema is het volgende: religies hebben in het algemeen de behoefte niet alleen aan hun aanhangers, maar ook aan de anderen hun gewoontes en regels op te dringen. De islam is een van de meest beruchte in dit opzicht. De gewoonte is sterker naarmate hun aantal en percentage groter is.

De gewoonte van de islam om anderen hun gewoontes en regels op te leggen is een uitstekende reden om het accepteren van ieder aantal in je omgeving met voorzichtigheid tegemoet te treden. Het aantal van 1,5 miljoen moslims komt overeen met een percentage van tien procent, en uit ervaringen elders blijkt dat dit dicht bij de gevarengrens voor het optreden van dit expansivistische streven van moslims, gezien het enorme aantal conflicten waar moslim minderheden bij betrokken zijn. Dit geldt ook al bij lager lijkende percentages, omdat er meestal sprake is van concentratie in bepaalde gebieden.

Terug naar de schaamte van Van Dam. We hebben al gewezen op de inconsistenties als die schaamte zou slaan op allochtone of autochtone bevolkingsgroepen als geheel. Het zou kunnen dat Van Dam de schaamte letterlijk bedoeld, als schaamte voor zijn eigen fouten dus. Die zijn overduidelijk: het con amore accepteren van de allochtonen en de islam door de allochtonen is een onwerkelijke fantasie gebleken, en het con amore accepteren van de Westerse normen en waarden is een onwerkelijke fantasie gebleken. Het uitkomen van je dierbare principes als kinderlijke fantasieën is inderdaad een punt om je voor te schamen.

Felix Rottenberg, 13-11-2004, in een radio-column (Radio 2, Cappuccino), naar aanleiding van een taxichauffeur die anti-moslimpraatjes heeft:

'We hebben ze met z'n allen binnengehaald, en voor gezinshereniging geweest.'

In het heel kort is dit een van de essentiële misverstanden van de politiek correcten

: Het aantal Nederlanders dat allochtonen hebben binnen gehaald is beperkt tot enkele tientallen ondernemers en enkele tientallen politici. Vrijwel iedereen van de gewone Nederlanders die er mee te maken kreeg was er tegen, zie de incidenten in de Rotterdamse Afrikaanderwijk in de jaren zeventig; de Afrikaanderwijk was een van de eerste wijken waar de allochtonen de overhand kregen. De huidige problemen zijn een directe voorzetting van deze weerstand. Dat het zo ver heeft kunnen komen is het gevolg van de reactie op de Afrikaanderwijk incidenten: de bezwaren van de betrokkenen werden door menings- en beleidsmakers afgedaan als racisme. Het is dus zo dat de aanwezigheid van allochtonen het overgrote deel van de Nederlandse bevolking is opgedrongen. Dan is als eerste de opinie van de taxichauffeur tegenover iemand die mede verantwoordelijk voor dit opdringen, en ten tweede de autochtone reactie op de moslim gewelddadigheden ineens heel begrijpelijk.

VARA TV Magazine, #46-2004, column van Paul de Leeuw:

De situatie is zorgwekkender dan we willen geloven. Wij verbazen ons om een laffe moord in Amsterdam op straat, maar amuseren ons bij Tokkies die bovenburen uitbranden en al vechtend hun gelijk proberen te halen. We weten niet meer war de grens ligt vanwaar we zelf moeten ingrijpen. Ik ken geen ontwikkeld land waar in een tijdsbestek van tweeënhalf jaar twee mensen louter om hun woorden uit de weg woorden geruimd.
Van ons bestuur hoeven we niets te verwachten. Na Theo's dood kwamen mensen aan het woord die dezelfde dingen zeiden als 911 daarvoor bij de dood van Pim Fortuyn. Uren later werden er vele woorden gesproken door de premier, de voorzitter van de Tweede Kamer en door politici. Maar het waren loze woorden. Ze kotsten tegelwijsheden uit die bij een opening van een pretpark voor islamitische vrijheden niet hadden misstaan. …
Het probleem ligt natuurlijk bijbovenmodaal verdienend bestuurlijk Nederland. Dat grijpt niet kordaat in als computergegevens rondslingeren op straat. Ze laten mensen uit de Diamantbuurt verjagen onder het mom 'niemand ziet dat we enorm veel doen in deze buurt'. Niemand grijpt in als hoger beroep wordt aangetekend in de zaak-Eric O. Bestuurlijk Nederland hangt nog steeds rond in een ivoren torentje en maakt zich meer zorgen om opvolging en de eigen toekomst dan gevoelens uit het volk.

19-11-2004, de Volkskrant:

De zachte krachten verzamelen zich

Na de moord op Van Gogh overheersten agressie en cynisme. Maar de tegenreactie is op gang gekomen: van advertenties tot polsbandjes, van debatten tot blusolifant.

Allemaal initiatieven van Nederlandse kant, en nog steeds weinig tot niets te melden van allochtone kant.

22-11-2004, de Volkskrant, bericht over politieke discussie rond voorstel van D'66 kamerlid Van der Laan om wetsartikel tegen godslastering te schrappen:

Godslastering nog niet uit strafwet

Kamer: nu niet het juiste moment.

De inhoud van het artikel vertelt dat de meeste kamerleden nu vinden dat het nu schrappen een slecht gebaar zou zijn richting moslims, omdat die zouden kunnen denken dat het kennelijk geoorloofd was hen te beledigen.

Het zoveelste gebaar van goede wil richting moslims, maar nog steeds geen enkel gebaar terug.

22-11-2004, de Volkskrant, in een hoofdredactioneel commentaar:

Er bestaat in de moslim-gemeenschap een cultuur van negeren. Veel moslims willen niet onder ogen zien dat zich in hun midden militante extremisten ophouden die vijandig staan tegenover de westerse samneleving en de hier geldende regels en wetten en regles niet of hoogstens als tijdelijk ongerief wensen te accepteren. Deze kritiek komt niet van een Nederlandse politicus of publicist. Ze is vorige week geuit door een van de voornaamste woordvoerders van de christen-democratische fractie in de Bondsdag.

Zulke klare taal zou in Nederland ook als extremistisch gezien worden, terwijl het alleen maar een constatering van een werkelijkheid betreft: veel van de daders van 9/11 hebben in Duitsland gestudeerd. De Volkskrant durft zulks niet op eigen gezag te zeggen, of is er zelfs tegen, zoals blijkt uit haar overige stukken over deze kwestie.

Als de Volkskrant kritiek heeft is het slechst één kant op. Bericht één: 26-11-2004, de Volkskrant:

Drie tieners opgepakt voor brand in moslim-basisschool

Drie Udense tieners van 14 en 15 jaar oud worden verdacht van brandstichting in de islamitische basisschool Bedir in Uden op 9 november. Volgens het Openbaar Ministerie is uit het onderzoek tot dusver 'niet gebleken dat ze enige band hebben met welke rechts-extremistische groep dan ook'.
De drie pubers worden ook verdacht van poging tot brandstichting in een moskee in Uden in de nacht van 6 en 7 november. Hiervoor zijn ook drie andere tieners uit Uden opgepakt, in de leeftijd tot 17 jaar.

Tweede bericht:

'Gewone hangjongeren, geen kaalkoppen'

De politie is de verdachten op het spoor gekomen door 'klassiek en hoogstaand recherchewerk', zei plaatsvervangend korpschef Verschuur tijdens de persconferentie. Daarover wordt op straat nogal geschamperd. Volgens enkele jongens en meisjes heeft de politie gewoon alle hangjongeren in Uden stelselmatig ondervraagd. 'Er zijn wel zestig of meer jongeren op het politiebureau geweest. Zo van: vertel jij maar eens wat je ervan weet', beweert Lucas. Hij oppert dat de drie pubers die nu vastzitten, opgestookt zijn door twee oudere jongens. …
Over het mogelijke motief van de verdachten wilden politie en justitie geen mededelingen doen. Berry denkt dat het 'uit de hand gelopen kattenkwaad van de petjesjeugd' is. Zijn vriend Rob vermoedt een combinatie van vandalisme en vreemdelingenhaat: 'Een beetje van allebei. Maar geen extreem racisme, dat niet.'
Veel Udense jongeren, onder wie Berry en Rob (beiden ook met petje), hebben het niet zo op Turken en Marokkanen. Berry was zelfs blij toen hij hoorde dat de islamitische school in brand stond. 'Het is jammer voor de school en de leerlingen, maar ik heb er wel begrip voor. Serieus, het werd te gek hier. Die Turken en Marokkanen denken echt dat ze de baas worden in Nederland. Ze moesten een lesje geleerd worden.' Rob: 'Zij mogen wel kutkaaskop zeggen. Maar als wij kut-Marokkaan zeggen, is dat discriminatie.'

Merk op hoe precies de waarnemingen van de straatjeugd overeenkomen met wat de PC kliek nastreeft. Marcel van Dam op 25-11-2004 in de Volkskrant:

'Van allochtonen mogen best extra inspanningen worden gevraagd om te integreren. Maar voor het welslagen van de integratie wordt minstens zo veel gevraagd van de autochtonen'.

Een aperte en 100 procent leugen. Van Nederlanders hoeft niets te worden verwacht. Die moslims en andere allochtonen zijn vrijwillig hierheen gekomen en ze zij geheel vrij weer te vertrekken als het hen hier niet bevalt - ze hebben een volledig naar hun ideeën ingerichte thuiscultuur. Wij Nederlanders hebben alleen Nederland.
Maar het is zelfs nog erger, bij Van Dam, want 'minstens zo veel' betekent extra boven evenveel. Het is dat extra dat de PC'ers dat de autochtonen aan de allochtonen zouden moeten geven naast het vele dat ze al gegeven is (de Udense school is beslist niet door allochtonen gebouwd, maar hen gegeven door de gemeente), dat Turken en Marokkanen in de straat weerspiegelen in dat ze denken dat ze de baas worden in Nederland (de Volkskrant, 20-11-2004, in de subkop van artikel een moslim citerend:

'Dit is geen dreigement, maar we zijn al met een miljoen moslims'

Natuurlijk is dat wel een dreigement. Een keihard dreigement. Het is niet meer dan natuurlijk dat de gewone Nederlanders zich daar tegen verzetten. Als de PC'ers het proces blijven aanvuren door voortdurende steun aan allochtonen boven die aan de autochtonen, kan het niet anders dat dit eindigt in een veel gewelddadiger conflict dan het in brand steken aan een enkele moskee of school door een paar opgestookte hangjongeren.

Meer over de houding van de Volkskrant. 25-11-2004, de Volkskrant, bericht:

Lonsdale-jeugd onder de loep

Er moet onderzoek komen naar de beweegredenen van extreem-rechtse jongeren. Met de uitkomsten van die studie kunnen maatregelen worden genomen.

Dus niet:

Moslimjeugd onder de loep

Er moet onderzoek komen naar de beweegredenen van extreem-religieuze jongeren. Met de uitkomsten van die studie kunnen maatregelen worden genomen.

27-11-2004, groot artikel naar de potentiële stemmers op Geert Wilders:

Wilders held van de familie Doorsnee

Ex-VVD'er spint garen bij de angst voor en boosheid over moslimextremisme.

Jan van Elowijk: 'Toen ik hoorde dat de moskee hier vlakbij in brand was gestoken, flitste door me heen: jammer dat hij tot de grond toe is afgefikt!' Van Elowijk is een goedgehumeurde 64-jarige gepensioneerde manager van een linnenverhuurbedrijf. ...
Woensdag is marktdag in Rozenburg en de 61-jarige Jan Breestraat heeft zijn fleece-truien en trainingspakken breed uitgestald. … 'We hebben hier in Nederland enorme problemen met gedragscodes. Van buitenlanders, ja. Wij worden klein gemaakt door die immigranten. Ze zeggen dat wij ze als oud vuil behandelen, maar het is juist omgekeerd. Geert Wilders is de enige die er iets over durft te zeggen. Hij verwoordt het wel goed, maar hij moet ook voorzichtig zijn.
Zelf moet Breestraat van zijn vrouw ophouden met te zeggen wat hij denkt. Hij zou zeker twee keer zijn bedreigd nadat hij zijn mening in vrijheid dacht te uiten. 'Meneer, het is dramatisch in Nederland.'

Dus niet:

Mohammed B. held van de familie Mohammed en Fatima

Radicale moslim spint garen bij de angst voor en boosheid over westers 'extremisme'

De inhoud:

Jan van Elowijk: 'Toen ik hoorde dat de moskee hier vlakbij in brand was gestoken, flitste door me heen: jammer dat hij tot de grond toe is afgefikt!' Van Elowijk is een goedgehumeurde 64-jarige gepensioneerde manager van een linnenverhuurbedrijf. ...
Woensdag is marktdag in Rozenburg en de 61-jarige Jan Breestraat heeft zijn fleece-truien en trainingspakken breed uitgestald. … 'We hebben hier in Nederland enorme problemen met gedragscodes. Van buitenlanders, ja. Wij worden klein gemaakt door die immigranten. Ze zeggen dat wij ze als oud vuil behandelen, maar het is juist omgekeerd. Geert Wilders is de enige die er iets over durft te zeggen. Hij verwoordt het wel goed, maar hij moet ook voorzichtig zijn.
Zelf moet Breestraat van zijn vrouw ophouden met te zeggen wat hij denkt. Hij zou zeker twee keer zijn bedreigd nadat hij zijn mening in vrijheid dacht te uiten. 'Meneer, het is dramatisch in Nederland.'

Ten eerste: Merk op dat deze mensen in de praktijk te maken hebben met heel andere allochtonen dat de elites dan de PC politici en journalisten. Als je gewoon aan een marktkraam iets zegt tegen een allochtoon op dezelfde manier als je dat tegen een autochtoon doet, kreeg je op zijn minst arrogante taal over je heen, en inderdaad vaak gepaard gaand met bedreigingen. Dit geldt ook als je overlast in de buurt wil aankaarten. Er zijn IRP redactieleden met directe ervaringen daarin.

Ten tweede: Merk op dat als je soortgelijke onderzoeken zou voorstellen onder allochtonen, er in PC land de pleuris zou uitbreken, met gebruik van woorden als discriminatie, stigmatisering, onruststokerij, apartheid, en gepaard gaande met vergelijkingen met het Derde Rijk, het inbrengen van Anne Frank, en nog veel meer vuilspuiterij. Dat is geen verzinsel van deze redactie, maar wat er gebeurd is met Pim Fortuyn, toen hij dit soort dingen zei naar aanleiding van zijn woonervaringen in de voornamelijk allochtone Rotterdamse wijk Feyenoord.

27-11-2004, de Volkskrant, groot interview met Wouter Bos, met de volgende koppen:

De islam hoort bij dit land

De fout van de PvdA dat wij jarenlang te weinig oog hadden voor de problemen die de diversiteit van culturen kan opleveren, bekent PvdA-leider Wouter Bos. Maar VVD en CDA slaan nu door naar de andere kant.

Dus Wouter Bos heeft weinig geleerd. De islam ís in ons land, maar het is niet zo dat het bij het land hóórt, dat wil zeggen: er van oudsher is geweest. Het christendom hoort bij ons land. Dat ene woord is een enorm verschil. De laatste zin laat zien dat het geen vergissing is.

Uit het artikel zelf: In het weekend dat bekend wordt dat als feestgangers vermomde allochtone agenten in elke disco worden geweigerd, begint onze minister voor integratie over een slachtoffercultus onder migranten. Dan ben je niet goed bezig.

Dit laat zien dat Bos de dynamiek zelf totaal niet begrepen heeft. Hij neemt voetstoots aan het tegenhouden van allochtonen aan de deur van disco's op willekeurige gronden gebeurt, dus discriminatie is. Feit is dat het lastige gedrag van allochtone jongeren in buurten (voorbeeld Amsterdamse Diamantbuurt), zwembaden, bioscopen en andere openbare gelegenheden zich ook en al eerder afspeelde in uitgaansgelegenheden, waar jonge mensen met drank op dicht op elkaar geperst worden. Wat daar het meest opvallend mis gaat, is het groepsgedrag van allochtonen: is er ruzie tussen autochtoon en allochtoon, komt de allochtoon terug met een club van vriendjes om de geschonden eer recht te zette, want een gelijkspel is eer verloren in hun ogen . De uitgaansgelegenheden hebben hier op gereageerd door een limiet in het aantal allochtonen te gebruiken, bij het deurbeleid. Dat is geen discriminatie, maar een terechte voorzorg tegen gebleken problemen .

29-11-2004, de Volkskrant, ingezonden brief van I. Liem:

… Balkenende bezoekt eerst moskeeën en islamitische scholen, pas veel later de Amsterdamse politie en niet eens de plaats waar de vreselijke gebeurtenis van 2 november was. Geen bezoek aan de familie van Van Gogh.
Wat als het andersom was geweest?Als een van de imams op zo'n beestachtige wijze was vermoord? Ik krijg het gevoel dat de reactie dan heel anders zou zijn. Dan wel heel nederig zoete broodjes bakken met de moslim (lees Marokkaanse) bevolking. …

Dit punt is uit de brief gelicht, omdat het zo belangrijk is: de beste manier van meten is vergelijken. De vergelijking boven laat niets aan duidelijk te wensen over. Hoewel de mogelijke houding tegenover een imammoord niet bewijsbaar is, voelt ook de IRP-redactie dat de boven geschetste reactie een hoge mate van waarschijnlijkheid heeft, gezien in het licht van de grote hoeveelheid autochtone PC reacties bij de huidige moord op een voorganger van de verlichting.

30-11-2004, de Volkskrant, column van Pieter Hilhorst naar aanleiding over de uitvinding van het woord 'revrie':

Het lastige is alleen dat het recht burgers dingen toestaat die bij andere burgers walging oproepen. Het is niet verboden om openlijk te hopen dat een politieke tegenstander snel dood gaat en kanker krijgt. Het is wel 'onsmakelijk en onfatsoenlijk', zoals VVD-kamerlid Laetitia Griffith de uitspraken van Abdul-Jabbar van de Ven karakteriseerde. Maar het is geen goed idee om wat we onsmakelijk en onfatsoenlijk vinden dan maar bij wet te verbieden, want dan is de in een ruzie uitgeschreeuwde verwensing 'krijg de klere' ook strafbaar. Het recht wint aan kracht als het spaarzaam wordt gebruikt.
…
De ophef over Van de Ven legt in al zijn karikaturale overdrijving een wezenlijk ongemak bloot. We koesteren onze democratie, maar weten niet goed raad met fundamentele verschillen van mening. Impliciet denken we nog steeds dat en samenleving gebaseerd moet zijn op respect en vriendschap [= revrie]. We kenden het woord niet, maar het verlangen naar revrie bestond al lang. De opgave is daarentegen hoe we kunnen samenleven met mensen die geen vrienden van ons zijn en voor wiens opvattingen we geen respect hebben. Die opvattingen en de smakeloze manier waarop ze worden verkondigd, verdienen een weerwoord, maar de staat dient zich daar buiten te houden. We moeten niet imams met verwerpelijke ideeën het land gaan uitzetten. Pas als mensen de wet overtreden, moet de overheid zijn harde hand laten gelden. Anders neemt de onverdraagzaamheid alleen maar toe en krijgen we een samenleving die niet minder, maar juist gewelddadiger is.

Maar dat geldt dan ook voor iedereen die moslims geitenneukers wil noemen.

02-12-2004, de Volkskrant, column van Marcel van Dam:

Eergisteren stond er een treffende ingezonden brief op deze pagina van Ted Peters uit Bergschenhoek. Hij schrijft: 'Sinds de moord op Van Gogh luister ik niet meer naar de radio in de auto, maar draai mijn eigen muziek. Heerlijk. Ik zap om alle Barenden, Knevels, en andere volksmenners heen en kijk alleen nog een A-film op tv. Heerlijk'.
Ik voel met hem mee. Af en toe loopt het mij ook over de schoenen. Nu al weken lang, iedere dag, praten, praten, en nog eens praten over de vraag waarom moslims in ons land toch een Mohammed B. hebben gebaard.

Normaliter is Marcel van Dam een gretig deelnemer aan het nationale debat. De reden dat het nu niet zo is, houdt vermoedelijk verband met zijn eerdere stellingname in het debat, als sterk voorstander van immigratie in het algemeen en niet-westerse allochtone immigratie in het bijzonder. Het nationale debat ging over de voor- en nadelen van die immigratie, en met de moord op Van Gogh zijn de argumenten van de tegenstanders veel sterker geworden. De allochtoon heeft zich op een niet weg te praten manier van zijn slechte kant laten zien. Dat is natuurlijk pijnlijk voor de supporters van dat team:

Geen moment wordt overwogen of het misschien niet moslims zouden zijn geweest.

Hier staat in een kort tussenzinnetje zowaar dat de schuld van de moord op Van Gogh ligt bij de autochtonen ligt, en men mag aannemen dat Van Dam bedoeld bij degenen die kritisch zijn geweest op de islam. Dat is precies ook wat het overgrote deel der moslims vindt: dat de imam niet de hand van de mevrouw de minister wil schudden, ligt niet aan de imam, maar aan de minister, die gewoon geen vrouw had moeten zijn. Want al de minister een man was geweest, was er geen probleem. Dus mag mevrouw de minister geen hand uitsteken, maar meneer de minister wel. De lijn van Van Dam doortrekkend is het zo dat we uitingen van christendom en ongeloof onmiddellijk moeten verbieden, aangezien de moslim daar minstens net zo veel aanstoot aan neemt als aan een handen-willen-schuddende vrouw.

08-12-2004, de Volkskrant, column van Anet Bleich, over het radicale anti-islam standpunt van Ayaan Hirsi Ali, de laatste zinnen:

Voor of tegen Ayaan?

Ben je vóór of tegen Allah? Ach jee, daar gaat het toch niet om. Leven en laten leven, dat lijkt me een beter idee.

Maar wat als "laten leven" niet bereid is de ander te "laten leven", bijvoorbeeld middels verboden of beledigingen (als ze met een miljoen zijn) of invoering van de sharia (als ze nog talrijker worden). Daar gaat de hele discussie over. Maar kennelijk wil Bleich dat niet als reële mogelijkheid zien, en is ze voorstander van de al veertig jaar gehanteerde methode, met de bekende gevolgen.

Zie ook Allochtonen n.a.v. Van Gogh

Naar Allochtone incidenten verzameling

, of site home