Disco-deurbeleid

19 feb.2005; rev.20 sep.2008

Het toegangsbeleid in van cafés en met name disco's is één van de heetste discussiepunten in het integratiebeleid. Het is ook één van de meest gehoorde klachten over discriminatie door allochtonen - het andere meestgenoemde geval is dat van de stageplaatsen . In beide gevallen leert een nadere analyse dat hier feitelijk geen sprake is van dusdanig veelvuldig voorkomen dat het patroon van klachten gerechtvaardigd is. Hieronder laten we dit zien aangaande het disco-deurbeleid.
    Het is ongetwijfeld zo dat bij sommige disco's, en misschien vele, allochtonen vaker geweigerd worden dan niet-allochtonen. Maar dat wil echter nog niet zeggen dat er dan sprake is van discriminatie. Discriminatie is beperkt tot die gevallen waarin het onderscheid uitsluitend en alleen gebaseerd is op kleur. Onderscheid wordt er overal gemaakt, bijvoorbeeld op leeftijd als het om een goedkoop kaartje voor het museum gaat - of een AOW-uitkering.
    In geval van disco's is er al heel lang onderscheid gemaakt, namelijk op potentieel vervelende lieden. Portiers doen dat door te kijken naar wat voor soort persoon ze voor zich hebben - en de allereerste en veruit meest-voorkomende vorm van discriminatie daarbij is die op geslacht: het geval dat een meisje geweigerd wordt is dusdanig zeldzaam, dat je het als niet bestaand kan beschouwen. Dat heeft twee redenen: ten eerste een zakelijke: meisjes zijn de reden dat jongens naar de disco komen - en ten tweede een praktische: meisjes hebben heel weinig de neiging om anderen lastig te vallen of in elkaar te slaan.
    Met deze zakelijke beschrijving van de feiten rond het disco-deurbeleid, is het geval van discriminatie van allochtonen in principe twee zinnen af te doen. Eerste zin: de allochtonen die de disco binnen willen komen zijn vrijwel uitsluitend jongens, dus die allochtonen discrimineren zelf, en zijn weinig aantrekkelijk voor de disco-eigenaar omdat ze geen extra publiek trekken. Tweede zin: die allochtone jongens vertonen in extra mate de neiging om anderen lastig te vallen en in elkaar te slaan. Dus het onderscheid wordt gemaakt op gedrag en is geen discriminatie.
    Natuurlijk komen er hierop tegenwerpingen. Niet over het niet-meenemen van meisjes - dat is redelijk geaccepteerd als feit Marokkanen zeggen het zelf: meisjes die naar disco's gaan zijn hoeren


Uit: De Volkskrant, 21-12-2005, rubriek Berichten uit Marokko door Kees Beekmans 

Dansen, niet kijken

Ook in Marrakech wonen jonge vrouwen zelfstandig, gaan dansen en uit en ontmoeten mannen. Maar het is opletten geblazen, om niet voor hoer door te gaan.

Btissame is 23 jaar en ook Btissame wil wel eens uit, ergens dansen. ... Btissame danst goed en ze zegt zelf dat ze dat 'op aerobic' heeft geleerd, dat ze daar iedere week heen gaat. De aerobiczaal is in ieder geval een plek waar mannen niet komen en waar jonge vrouwen als Btissame kunnen dansen zonder gestoord te worden en, misschien belangrijker nog, zonder de verdenking op zich te laden een hoer te zijn.
    Een hoer, ja, want als Btissame naar een disco gaat, en ze doet dat af en toe op zaterdag-avond, dan bevindt ze zich onherroepelijk onder prostituees, en alle rondom de dansvloer toekijkende mannen zullen denken dat ook zij, Btissame, te koop is. Ze zullen' naar haar lachen en knipogen en ze zullen vlak voor haar neus gaan dansen en haar hand pakken. ...


Red.:   Dat is de reden dat Marokkanen geen meisjes, hun zussen naar de disco meenemen. Wat meisjes in disco's zijn hoeren.
    Is er eigenlijk dan nog wel een goede reden te verzinnen om die Marokkaanse jongens binnen te laten. Samen met onze meisjes die ze als hoeren zien? De vraag stellen is hem beantwoorden. Nee, dus.
    Op de constatering dat Marokkanen geen meisjes meenemen durft men geen tegenwerpingen te maken. Wel over het bijna even duidelijke  punt van het gedrag. Dus daarom duurt de discussie voort, en het gevoel van allochtonen dat ze gediscrimineerd worden .
    Dat laatste is belangrijk, omdat het voor een belangrijk deel de houding van allochtonen ten opzichte van de Nederlandse maatschappij bepaalt. Daarom toch maar een verzameling bronnen die de juistheid van bovenstaande analyse laat zien.
    Het eerst artikel is een voorbeeld van de automatische aanname in politiek-correcte en allochtone kringen dat er bij disco's sprake is van discriminatie:


Uit: De Volkskrant, 13-11-2004, van verslaggeefster Charlotte Huisman

Allochtone 'politieagenten' geweigerd door portiers

Sommige horecagelegenheden in Utrecht en Amersfoort discrimineren aan de deur. Dit blijkt uit een onderzoek van de politie. Agenten van het regionale korps Utrecht zijn de afgelopen twee maanden undercover gaan 'stappen' om mogelijke discriminatie te onderzoeken.

Tussentitel: Onderzoek toont discriminatie aan in horeca Utrecht

Koppeltjes jonge allochtone en autochtone agenten in burger probeerden los van elkaar op vrijdagen zaterdagavond een tiental kroegen en dansgelegenheden binnen te komen in Utrecht en Amersfoort.
    In één kroeg kwamen allochtone agenten zes van de zeven keer niet binnen. En op één avond kwamen de getinte politieagenten vier van de vijf horecagelegenheden niet in, en hun autochtone collega's wel. De politie kijkt nog naar mogelijke andere factoren die een rol zouden kunnen spelen bij de weigering door de portiers. Zo blijken, volgens de projectleider van het onderzoek, allochtone agenten met het uiterlijk van een 'standaard-Marokkaan' vaker te worden geweigerd dan 'politiemensen met Aziatische of Surinaamse trekken'.   ...
    De politie kende de klachten van vooral Marokkanen dat zij worden geweigerd in het uitgaansleven. 'Toen ook allochtone collega's ons vertelden dat ze vaak de horecagelegenheid van hun keuze niet konden betreden, hebben we dit onderzoeksproject Deurbeleid opgezet'. aldus Monique Aalberts, voorzitter van de werkgroep Integriteit en Diversiteit van de politie Utrecht.
    Het was een emotioneel project voor de deelnemende agenten. Een allochtone politieman vertelt hoe frustrerend het is 'als collega's die keihard werken op straat, in hun vrije tijd door een portier als een crimineel worden weggestuurd'. Aalberts: 'Ook de Nederlandse politiemensen hadden het er zichtbaar moeilijk mee dat hun allochtone collega's soms niet binnenkwamen.'


IRP
:  Wat hier dus is aangetoond is het maken van onderscheid. Zoals betoogd: discriminatie in de negatieve zin is het pas als het onderscheid geheel is gebaseerd op huidskleur of een ander raskenmerk. Het is geen discriminatie, als het onderscheid is gebaseerd op gedrag, ook als dat gedrag samenvalt met huidskleur, of een ander raskenmerk.
    Dat er hier gekeken wordt naar gedrag lijkt al uit een deelresultaat van het onderzoek: dat Marokkanen meer worden geweigerd dan andere mensen met een huidskleur. Het bewijst ten eerste dat het niet gaat om de niet-blanke huidskleur, en ten tweede dat het onderscheid in gedrag tussen de soorten niet-blanke huidskleur dusdanig groot is dat portiers het kunnen herkennen.
    Die verschillen tussen Marokkanen en andere niet-blanken en blanken zijn bekend genoeg, maar vermoedelijk gaat het hier met name om het groepsgedrag: dat als één Marokkaan een akkefietje heeft met een ander persoon, er meteen een hele groep Marokkanen op springt, zie Marokkanen en groepsgedrag . En zo wordt een akkefietje razendsnel een cafégevecht, waarbij personeel moet ingrijpen.
    Wat geldt voor dit onderzoek geldt natuurlijk voor meeste anderen ook. Men ziet wel (deels) juiste verschijnselen, maar de uitleg ervan deugt niet. En die uitleg deugt niet, omdat men niet het verschil in gedrag van allochtonen en met name Marokkanen wil erkennen - hoewel dat even vaststaat als het verschil als het verschil in gedrag door portiers. Dit soort onderzoek is dus geen onderzoek, maar maakt deel uit van de multiculturele pro-allochtone propaganda campagne .
     Bovenstaand artikel stamt uit 2004, toen de effecten van de Fortuyn-revolutie (2002) nog verder moeten doordringen, en Theo van Gogh nog vermoord moest worden - door een Marokkaan. Vooral dat laatste (november 2004) maakte meer ruimte vrij voor berichtgeving uit de werkelijkheid van de samenleving:


Uit: de Volkskrant, 16-02-2005, artikel door Charlotte Huisman

Zware deuren

...  Twee chagrijnige Marokkaanse jongens komen er niet in. Het volgende tweetal Marokkanen oogt aanmerkelijk vriendelijker en mag wel naar binnen. Ook twee Nederlandse mannen met matjes en een wat onbehouwen uitstraling komen niet langs Tony den Blanken en Wesley Gerling, vanavond de portiers van dienst bij club Havana in de Utrechtse binnenstad.
...      Bij r&b-party's is een solide deurbeleid haast van levensbelang, zegt Den Blanken. Het lastigst zijn volgens hem de Antillianen: 'In hun hiphopkleren voelen zij zich verwant met de gangstercultuur. Ze hebben moeite met autoriteit.'
    Van Huizen somt meer groeperingen op die portiers hoofdbrekens kunnen bezorgen. Marokkanen zijn niet meer zijn grootste zorg: 'Veel van hen hebben ingezien dat het loont om je beter te gedragen.' Hij waarschuwt voor een groep gevaarlijke Somaliërs: 'Het zijn meestal grote kerels die snel kunnen overgaan tot het gebruik van geweld.'
    Van de westerse bezoekers zijn volgens Van Huizen vooral de Britse en de Australische 'voetbaljongens' lastig. Met Iraniërs en Irakezen heeft een portier zelden problemen. Opletten is wel weer het devies bij voormalige bewoners uit oorlogsgebieden als de Balkan, 'die zijn grootgebracht met weinig luxe en veel geweld'. Bij dergelijke groepen moet je volgens Van Huizen 'directiever' optreden. 'Geen lang verhaal houden, want dan vinden ze je soft.' En: 'Ze bij het minste of geringste aanspreken en hen op de consequenties wijzen.'
    Dit is de realiteit waarin de portier correct moet opereren, zegt Van Huizen. Alle maatschappelijke problemen dienen zich volgens hem als eerste aan in de horeca. 'Wij zijn al jaren bezig met het bewaken van een gemengde samenstelling van het publiek. Dat wordt soms verward met discriminatie, maar dat is het niet. Wij weigeren geen mensen om hun huidskleur, maar om hun gedrag.


Red.:   Een specifiek voorbeeldje van het fijne Marokkaanse gedrag:.


Uit: De Volkskrant, 06-07-2007, van verslaggeefster Maartje van Hoek

Marokkaanse herrieschoppers weigeren – is dat discrimeren?

Brabantse disco weigert na ruzie Marokkaanse jongeren. | Portiers zien in ‘allochtonendisco’ de enige oplossing.


‘Ik heb ze het liefst zo ver mogelijk van mijn parkeerplaats.’ Zomaar een reactie op de website van uitgaansgelegenheid Time Out in Gemert, de grootste discotheek van Brabant. Nog een: ‘Stelletje tuig, ze komen alleen de boel verzieken.’
    Met ‘ze’ doelen de bezoekers van de disco en de site op de dertig tot veertig Marokkaanse jongeren die zaterdag 23 juni na een ruzie buiten de deur zijn gezet.
    De groep bedreigde na het opstootje het personeel van de discotheek verbaal en fysiek. Ook is er ingereden op het beveiligingspersoneel. De volgende dagen verschenen op de website van Time Out verscheidene bedreigingen.
    De directie van de disco besloot daarom deze week, in samenspraak met de burgemeester van de gemeente Gemert-Bakel, dat Marokkaanse jongeren vanaf nu mogen worden geweigerd door de portiers. De burgemeester benadrukte gisteren dat het gaat om het weren van notoire herrieschoppers, en dat etnische afkomst geen rol speelt.


Red.:   Een volkomen duidelijk geval. De reacties uit de Marokkaanse en politiek-correcte hoek:

  Tussentitel: ‘Het gaat hier om vijftien, hooguit twintig probleemjongeren’

...     ‘Geen dieptepunt’, reageert de Marokkaanse jongerenwerker M’hammed Yahia (35) uit Helmond op het besluit. ‘Dit is al jaren zo. Ik word doodmoe van al die horecagelegenheden die Marokkaanse jongeren de toegang weigeren.’
    Jarenlang voerde Yahia namens de Marokkaanse jeugd gesprekken met portiersverenigingen van uitgaansgelegenheden. ‘De Marokkaanse jongeren willen een gezellige avond, maar moeten verplicht hangen op straat als overal waar ze verschijnen de deuren dichtgaan.’
    De maatschappelijk werker hoorde van jongeren uit de Marokkaanse gemeenschap dat vijf Marokkaanse jongens hebben gevochten met de uitsmijters van de club. Hij vindt het terecht dat de relschoppers de disco nooit meer binnenkomen. ‘Een verbod voor het leven lijkt me hier op zijn plaats. Het is alleen jammer dat alle Marokkaanse jongeren hier nu de dupe van zijn. Bij die jongelui roept het veel weerstand op. Het gaat om vijftien, hooguit twintig Marokkaanse probleemjongeren hier in de gemeenschap. De grote meerderheid doet het hartstikke goed.’ ...
    Viviane Daniëls van het Meldpunt Discriminatie in Eindhoven zegt dat het juridisch niet mogelijk is een hele bevolkingsgroep de toegang te weigeren. ‘Dat kan niet, dat is je reinste discriminatie.’
    Tot nu toe kwamen bij het meldpunt nog geen klachten binnen over de zaak. Toch wil het meldpunt binnenkort met alle betrokken partijen om de tafel, om goed in beeld te brengen wat het probleem is. ‘We gaan bekijken wat de vrees is en hoe we die kunnen wegnemen.’

De jongerenwerker bagatelliseert de ernst, en de politiek-correcte club noemt de bezwaren tegen geweldplegers 'vrees', en praat over 'wegnemen'. Nog wat informatie:


Uit: De Volkskrant, 09-07-2007, van verslaggeefster Maartje van Hoek

Fotoboeken vol met raddraaiers
 
Discotheek Time Out in Gemert weert Marokkanen uit Helmond sinds een fikse matpartij twee weken geleden.


Tussentitel: Iedereen met een donker uiterlijk wordt aan de kant gezet

Een lange file op een B-weg in Brabant. In de verre omtrek geen woonwijk te bekennen, slechts hier en daar een boerderij. Het is zaterdagnacht, half 1 en discotheek Time Out in Gemert loopt vol.
    Eerst moet iedereen door de politiecontrole. Het lijkt wel een douanepost. Midden op de weg staan drie beveiligers en drie agenten met grote zaklampen in auto’s te schijnen. Wie blond is met blauwe ogen mag doorrijden richting parkeerplaats. Iedereen met een donker uiterlijk wordt aan de kant gezet. ‘Goedenavond, uw legitimatie alsjeblieft.’ Marokkanen uit Helmond moeten rechtsomkeert maken, Marokkanen met een andere woonplaats op hun identiteitskaart mogen wel naar binnen. ...
    Hoe beveiliger Donkers eventuele relschoppers herkent? ‘We hebben fotoboeken vol met mensen die hier niet meer binnen mogen. Dat zijn echt niet alleen Marokkanen. Ook Nederlanders uit Gouda en de Achterhoek die hier de boel op zijn kop kwamen zetten.’ Hij beweert alle raddraaiers door die foto’s te herkennen.
    Twee weken geleden was Anne (20, wil niet met haar achternaam in de krant) uit het nabijgelegen Erp toevallig op de parkeerplaats toen de vechtpartij uitbrak. Volgens haar ging het er veel te hard aan toe. Toch is ze vanavond weer in de disco. Met haar vriendinnen Janneke en Marian (beiden 21) loopt ze de zalen door. Iedere zaal heeft een eigen muziekstijl, van après-skimuziek tot hardstyle-house. ‘De R&B-zaal? Daar kom ik nooit. Alleen maar buitenlanders.’ In de rest van de disco vindt ze het opvallend rustig. ‘Komt misschien toch door die controles.’
    Op de parkeerplaats leunt een beveiliger later in de nacht rustig tegen de muur. Hij houdt even pauze. Het incident en de politiecontrole beïnvloeden de werksfeer niet volgens hem. ‘Mocht het verkeerd gaan, dan zijn in Helmond nog twintig extra beveiligers stand-by. Wij zijn getraind op dit soort akkefietjes.’ Toch wil Time Out nog zeker de komende weken politiecontroles bij de ingang houden. ‘Dan blijft het een half jaartje rustig, daarna begint het hele circus weer opnieuw.’


Red.:   En zo komen Marokkanen nu aan hun goede reputatie. De reputatie op grond waarvan ze dus vaker geweigerd worden bij de discodeur. Wat je kan onderzoeken door koppeltjes agenten van verschillende kleur rond te laten gaan. Wat dus een voor de hand liggende uitkomst geeft. Die geen discriminatie is, maar het gevolg van het onhebbelijke gedrag van Marokkanen.
    Een geval met een wending:


Uit: De Volkskrant, 26-02-2011, van verslaggeefster Charlotte Huisman

Aangehouden na aangifte van discriminatie

Tussentitel: 'Je hebt niets aan de politie als je wordt gediscrimineerd'

Een student van Marokkaanse afkomst, die afgelopen weekend de politie belde vanwege discriminatie nadat hij werd geweigerd bij een Utrechtse discotheek, belandde tot zijn verbazing zelf in de cel. Hij gaat in beroep tegen de opgelegde boete, omdat hij niet wil dat er een smet op zijn blanco strafblad komt.
    Badr Zahid (23), student pedagogiek in Amsterdam, toog met een vriend met op internet gekochte kaartjes naar discotheek Club Monza in de Utrechtse binnenstad. Daar mochten ze niet naar binnen, omdat, aldus Zahid, een van de portiers zei dat zijn baas geen Marokkanen in de zaak wil hebben.
    Zahid wordt regelmatig geweigerd vanwege zijn afkomst. Net als veel andere Marokkanen probeert hij daar zijn schouders over op te halen. Zahid: 'Maar dit keer werd ik boos omdat ik nota bene een kaartje had. Ik was het helemaal zat om niet welkom te zijn.'    ...


Red.:   De bekende leugens. Maar deze gaat er nog overheen:

  Zahid belde de politie om zijn beklag te doen over discriminatie. 'De twee agenten gingen met de portiers praten, die beweerden dat alleen vaste klanten werden toegelaten. De politie vroeg niet naar de bedrijfsleider. In plaats daarvan vroeg de politie mij te vertrekken. Maar ik zei in mijn boosheid: Ik weiger weg te gaan, ik wil naar binnen.'
    Wegens het niet opvolgen van een bevel van de politie hielden de agenten Zahid aan en namen hem mee naar het bureau. Drie uur zat hij er die nacht in een cel. Zijn conclusie: 'Je hebt niets aan de politie als je wordt gediscrimineerd. Bel je de politie, beland je in de cel.'

De volgende reeks leugens. Want:

  De politie zegt dat de agenten 'zich genoodzaakt' voelden hem aan te houden, omdat het onrustig werd op straat. 'We begrijpen dat hij emotioneel reageerde, maar hij wilde niet luisteren naar de agenten', aldus de politiewoordvoerder.

Het bekende verhaal aangaande Marokkanen. Maar niet volstrekt allemaal, want hier komt de verassende wending:

  Volgens mede-eigenaar Hakim el Khatib van club Monza was er geen sprake van discriminatie. 'Ik ben zelf van Marokkaanse afkomst, in onze club loopt alles door elkaar.'
    De jongens zijn geweigerd, omdat ze volgens clubeigenaar El Khatib met een 'foute houding' voor de deur stonden. 'De camerabeelden liggen nu bij de politie. Daarop is ook te zien hoe ze te keer gingen tegen de politie.'

Schaakmat voor de leugenaar.
    En nog eens een bevestiging van de situatie. Eerst de beschuldigingen van de allochtone woordvoerders:

Uit: De Volkskrant, 23-04-2012, van verslaggever Haroon Ali

'Hollandse jongens mochten zo door'

GroenLinks-Kamerlid Dibi wil dat discriminerend deurbeleid harder wordt aangepakt.
...

...    Discriminerend deurbeleid is al jaren een doorn in het oog van GroenLinks-Kamerlid Tofik Dibi (31). 'Te veel jongeren staan elk weekeinde voor een dichte deur.' Dibi kan zich goed herinneren dat hij zelf werd geweigerd toen hij voor het eerst uitging op het Rembrandtplein. 'Al mijn vrienden mochten naar binnen en ik moest naar huis. Dat is pure vernedering.' Hij wil dat discriminerend deurbeleid harder wordt aangepakt, en heeft daarbij de steun van minister Leers (Integratie).   ...


Red.:   Maar dat bepaalde groepen geweigerd worden, heeft niets met discriminatie of racisme te maken. Maar met dit:

  'gastheer' Robert (40) van club Royalty! aan de toeristische Korte Leidsedwarsstraat ziet de agressie in het uitgaansleven toenemen en het blauw op straat afnemen. 'Ik heb zestien jaar ervaring en weet: een grote pluk van één soort mensen in je club werkt intimiderend.' Hij doelt op Marokkanen en Surinamers. 'Ben ik dan een racist? Ik zie mezelf als een realist.' Robert weigert ook skinheads met legerkisten. 'Maar daar zegt de politiek niets van. Ze meten met twee maten.'

En wat gastheer Robert nog vergeet te melden is dat Marokkanen niet mogen drinken en rondhangen op een flesje cola, weigeren hun zussen mee te nemen en wel aanwezige blanke meisjes zien en behandelen als hoeren uitleg of detail , en bij de eerste de beste vorm van onmin er meteen als groep op inslaan.
    En dan de bevestiging:

Uit: De Volkskrant, 28-04-2012, ingezonden brief van Erik de Vlieger, Amsterdam

Dibi kent de realiteit in Amsterdam niet

Als inwoner van Amsterdam en vader van vier inwonende kinderen wil ik, refererend aan het Volkskrant-artikel over het deurbeleid van clubs (Binnenland, 23 april) van Tofik Dibi graag iets zeggen. Misschien weet u wie ik ben. In mijn voormalige bedrijven was enige vorm van discriminatie en/of racisme taboe. De opvoeding van mijn kinderen had dit motto: discriminatie of racisme is voor de onwetenden van deze wereld. Gelukkig voor mij is het aanvankelijk goed aangekomen.
    De kentering heeft plaatsgevonden sinds zij echt elk weekend lastig gevallen worden door Marokkaanse jongens. Als mijn blonde dochter (24 jaar) op een feest niet wil dansen met een jongen die toevallig Marokkaans is (ze danst overigens met niemand) weet ze zeker dat ze voor 'blonde Hollandse kankerhoer' wordt uitgescholden.
    Het afgelopen weekeinde is een vriendje dat in zijn eentje wegging na een bezoek aan mijn jongste dochter (18 jaar) in elkaar getrapt door Marokkanen, met een gebroken hand als gevolg. Vijf tegen één! Mijn twee zonen die zich absoluut goed gedragen als zij uitgaan in de stad, hebben legio verhalen over Marokkaanse jongens die bedreigen, schelden en met hen willen vechten. Er is dus geen sprake van een klein percentage jongens dat zich misdraagt, maar het leeuwendeel van de uitgaande Marokkaanse jeugd is uit op ellende. Zelfs de Marokkaanse vriendjes die over de vloer komen bevestigen dit beeld.
    Als u het deurbeleid per wet wil afdwingen geeft u aan dat het gedrag gedoogd wordt. Hoe hard mij dit ook valt: het gedrag van de Marokkaanse jeugd is in de basis fout. Dát moet uitgedragen worden in plaats van te komen met gekunstelde reparaties. Mijn respect voor u is groot en ik zal u blijven volgen met mijn immer positieve blik. Maar ik kreeg het signaal van mijn (academisch gevormde) kinderen dat Wilders gelijk zou kunnen hebben. Dat ze dit denken, is een spookbeeld. De oplossing komt natuurlijk niet van u alleen, maar van de invloedrijke laag van de Marokkaanse gemeenschap die het bovenstaande openlijk erkend. Schaamte is nog steeds een richtinggevende emotie.


Red.:   En om te bewijzen dat het niet exclusief Amsterdams is, nog eentje:

Uit: De Volkskrant, 301-05-2012, ingezonden brief van Roland Wiersema, Hillegom

Vechten?

Wat Erik de Vlieger constateert voor Amsterdam (O&D, 28 april) geldt helaas ook voor Haarlem. Mijn beide zoons hebben veel verhalen over hun nare ervaringen met Marokkaanse jongeren. Op de fiets naar school worden ze door groepjes aangesproken 'of ze willen vechten'
    Het zijn altijd groepjes die provoceren in de hoop dat ze een aanleiding krijgen om te slaan. Pas nog werd mijn zoon gevraagd of hij een sigaretje had, die had hij niet (want hij rookt niet.)
    Antwoord: kut-homo's.   ...
 

Red.:    Ongelofelijk. Dat Nederland zo tolerant is tegen dit gribus.
    Oh, en deze kwam later uit het archief:

Uit: De Volkskrant, 20-12-2008, van verslaggeefster Aimée Kiene

'Zulke korte rokjes, dan vragen ze erom'

Reportage | Jongeren hebben ene verknipt beeld van seksualiteit. Het stuk 'Benzies en bitchies' moet ze aan het denken zetten.

Tussentitel: 'Jongens zijn zich er niet van bewust dat meisjes niet durven weigeren'

Mourad loopt met grote passen over het podium. ...
    Recep (17) kent veel meisjes die zich sexy kleden een eerlijk gezegd weet hij day zij maar op één ding uit zijn. Als een jongen dat dan komt halen, is het hun eigen schuld, vindt hij. 'Die meisjes lopen in zo'n korte rok de jongens een beetje geil te maken ze vragen erom.'
     Maar als het zijn eigen zusje zou zijn, vraagt acteur Bart na afloop. Recep, woedend, 'Dat gebeurt niet, wij Turken passen op onze zusjes. Die mogen helemaal niet eens uitgaan.'    ...


Red.:   Juist en daarom willen we jou ook niet in onze Nederlandse disco. En dat is alleen discriminatie, als je toegeeft dat je eigen houding achterlijk is, en thuishoort in Marokko en Turkije, waar je dus heen moet gaan als je niet "gediscrimineerd" op je vrouw-hatende gedrag ten opzichte van onze meisjes.
    Boven komen drijven tijdens een reorganisatie van het archief, de verklaring van dit gedrag;


Uit: De Volkskrant, 23-02-2008, column door Fadoua Bouali

Ik kan niet wachten tot ik voorgoed terug mag naar Nederland

...    Volgens de Marokkaanse cultuur hoort een vrouw haar man altijd te gehoorzamen. Een goede vrouw is de vrouw die thuis blijft. Schrijnend zijn de vele Marokkaanse moeders in Nederland die een geïsoleerd bestaan leiden, waardoor ze de Nederlandse taal gebrekkig spreken. Ook hebben ze vaak geen eigen inkomen.
    Een vrouw die niet is getrouwd, of gescheiden is, is volgens de duistere Marokkaanse cultuur een vrouw zonder waardigheid. Ze staat onderaan de maatschappelijke ladder.
    De duistere Marokkaanse cultuur leert de mannen van jongs afaan een hypocriete seksuele moraal. Ze zien meisjes als een soort wegwerpmiddel.
    Je zou denken dat het om mannen gaat die ongeschoold zijn en niet in het Westen wonen. Fout! Een vriendin van me ging voor haar werk als journaliste naar een datingfeest in Parijs. Daar kwamen de Franstalige onderdanen van de zeventiende provincie om een partner te vinden. Ze interviewde een paar mannen en vroeg of ze al een date op het oog hadden en of ze zouden willen trouwen met een meisje van zo’n feest.
    Nee hoor, vertelden de heren doodleuk, het waren allemaal sletten. Ze zouden nooit met een meisje trouwen van zo’n feest omdat het ongehoord is volgens onze Marokkaanse cultuur om met zulke losbandige meiden thuis te komen.   ...


Red.:   Precies het gedrag dat ze ten opzichte van onze Nederlandse meisjes vertonen. Een volkomen sluitende reden om ze uit onze disco's te weren. Niet omdat ze Marokkaans zijn, maar omdat ze zich wanstaltig gedragen tegen onze meisjes.
    Deze verzamelingisnit vrdr bijghoudn - het punt wl duidelijk. Maar nu is er een toetje. Want ondertussen gepasseerd: de massa-aanranding in Keulen met oudjaar 2015. En in nog een aantal andere West-Europese steden. Eén van de bij-effecten: de censuur op dit soort berichten wordt deels opgeheven:


Uit: Volkskrant.nl, 19-01-2016, redactie

Deense nachtclubs weren vluchtelingen die geen Deens, Engels of Duits spreken

Diverse bars en nachtclubs in Denemarken eisen van bezoekers dat ze het Deens beheersen, dan wel Engels of Duits. De taalmaatregel volgt op steeds meer meldingen van mannelijke vluchtelingen en asielzoekers die vrouwelijke gasten lastigvallen in Deense nachtclubs. Dit schrijft de Deense krant The Local.


Vrouwen in zeker drie Deense steden hebben de afgelopen dagen gemeld dat ze zich 's nachts ongemakkelijk voelden door de manier waarop vluchtelingen en asielzoekers zich in bars en clubs gedragen. In Thisted en Haderslev en Sønderborg verklaarden vrouwen dat vluchtelingen en asielzoekers agressief gedrag vertoonden. Ook zouden ze vrouwen op straat en op de dansvloer hebben betast en accepteerden geen 'nee'.   ...


Red.:    Net als in Nederland, dus. Alleen werd dat keihard in de doofpot gestopt. Net als Keulen aanvankelijk in de doofpot werd gestopt maar daar uit ontsnapte omt het te groot was en terecht kwam op het op het internet. En op de deksel van doofpot zitten de dikke lichamen van dit soort lieden:

  De taalmaatregel van nachtclubs heeft in Denemarken ook tot felle kritiek geleid. Volgens Claus Juul van Amnesty International is het weigeren van gasten simpelweg omdat ze geen Deens, Engels of Duits spreken pure discriminatie.

Waarop er maar één reactie is: "Lang leve de pure discriminatie!"
    En op die deksel zitten en zitten ook nog steeds de dikke lichamen van de lieden van de Volkskrant - dat dit bericht er door komt, is omdat ze weten dat het nu in andere media komt. De Volkskrant publiceerde niet de aanrandingn in de disco's, en wel de klachten van de aanranders dat ze er niet in mochten.


Naar Discriminatie , Autochtonen over Van Gogh , Allochtone incidenten-verzameling , Fout in de krant , Allochtonen lijst ,  Allochtonen overzicht ,  of site home .