Zware drugs: behandeling

Een verband tussen zware-drugsverslaving en psychiatrie heeft natuurlijk directe consequenties voor de behandeling van zware drugsverslaving. Als de verslaving een gevolg van een ziekte is, is het natuurlijk immoreel om de verslaafde, de patiënt, de drugs te onthouden. Verder is het de plicht van de maatschappij om zo goed mogelijk voor de patiënt te zorgen, en net als voor psychiatrische patiënten zal de zorginstelling een aanzienlijk deel van de verantwoordelijkheden van de persoon van de betrokkene moeten overnemen.

Het tweede mogelijke verband tussen verslaving en psychiatrie is andersom: als de ziekte veroorzaakt wordt door de verslaving. Dan vereist de bestrijding van de ziekte de bestrijding van de verslaving, en is het probleem de aanpak van de verslaving. Hoe dit gedaan moet worden is al enige jaren punt van discussie , maar zelfs van degenen binnen de psychiatrie komen nu uitspraken die een onthoudingsaanpak ondersteunen ('We komen zeer regelmatig niet eens aan de zorg toe omdat patiënten door het kleinst mogelijke ziekenhuisraampje wegvluchten, op jacht naar drugs.’ ).

De voor de hand liggende externe aanpak van een verslaving is een bestrijding van de toevoer. Bij massaverslaving zoals alcohol en dergelijke werkt dit niet, vanwege de grootte van de vraag. Het aantal zwaar-verslaafden is echter dusdanig beperkt, dat de aanvoer-aanpak wel haalbaar is. Dat wordt bovendien veel makkelijker omdat de kosten van een zware verslaving erg hoog zijn. Een doorsnee zwaar-verslaafde heeft geen baan, en de meeste banen leveren sowieso niet genoeg op voor een zware verslaving. Vrijwel alle zwaar-verslaafden leven van de misdaad. En vrijwel alle zwaar-verslaafden leven in de (grote) stad, omdat misdaad vrijwel alleen loont in de anonimiteit van de (grote) stad.

Als verslaving met de methode van onthouding aangepakt moet worden, en ook is de methodiek voor de hand liggend. Want het is al lang bekend dat alle vormen van regelgeving en bewaking niet werken - zelfs in gevangenissen weet men het niet te bedwingen. De voor de hand liggende oplossing is geografische isolatie. Dat bemoeilijkt de toevoer, maar, nog belangrijker, het voorkomt dat de de "patiënten" de gelegenheid hebben het geld te verkrijgen om voor de drugs te betalen. En zo simpel is die markt natuurlijk wel: geen betaling, geen levering.

Deze aanpak sluit aan bij de aanpak die op deze website wordt voorgesteld voor een deel van de psychiatrische patiënten, namelijk dat deel wier problemen deels of geheel veroorzaakt zijn door hun onvermogen om om te gaan met de ingewikkeldheden van de moderne maatschappij: het scheppen van een eigen agrarische en klein-technische gemeenschap, met weinig contacten met de rest van de wereld, samengevat als de zorgboerderij.

Naast voordelen voor de betrokkenen, is zo'n oplossing ook een voordeel voor de rest van de maatschappij. Ervaringen met de huidige locaties voor zowel drugsverslaafden als psychia-trische patiënten wijzen op steeds grotere overlast voor omwonenden, door de toegenomen ernst van de verslavingen en ander ziektebeelden . Waar dit een egoïstisch argument lijkt, is het ook zo dat het bestaan van dit soort wrijvingen tussen "patiënten" en omwonenden ook een aanwijzing is voor niet-welbevinden van de patiënten, en uiteindelijk ook niet goed zal zijn voor de patiënten . Meer over de voordelen die zo'n omgeving biedt hier .

Tot slot een samenvatting: Alle bezwaren vanuit de sector over het onpraktisch zijn van een onthoudingsdoelstelling worden ondervangen door het geformuleerd hier. Want wat dit doet is niet de verschillende types van verslaving aanpakken, maar de gemeenschappelijke bron: geld. Het is heel simpel: drugs zijn legaal en betaalbaar, of illegaal en onbetaalbaar. De maatschappij kan hierin een keuze maken. Kiest die het laatste, zoals tot nu toe, dan heeft de verslaafde misdaad nodig. Misdaad loont alleen in een rijke omgeving. Oplossing: verplaats de verslaafde naar een niet-rijke omgeving, en hij is afgesneden van al zijn mogelijkheden, tenzij hij drugs krijgt. Wie daar problemen mee heeft, moet zich eens indenken in de positie van de verslaafde: niet alleen psychologisch aan de grond, maar ook nog moreel, want wie vindt het nu leuk om misdadiger te zijn? En dus nog meer behoefte aan de schijntroost van de verslaving. het is deze cirkel die het plan van het alhier doorbreekt.

Naar Praktijktips, drugs  , Drugs lijst , Psychologie lijst , Psychologie overzicht , of site home .