Kolonialisme

In het kader van de discussie over het nut en de wenselijkheid is de aanroep van het koloniale verleden een vaste waarde. Het argument is simpel: het westen heeft in het koloniale tijdperk de derde wereld uitgebuit, dus heeft het nu de plicht om iets terug te doen.

Hierbij hoort de impliciete of expliciete aanname dat de koloniale tijd schade heeft berokkend aan de betrokken landen. Die aanname, door alle hulpverleners en ver daarbuiten als vanzelfsprekend geacht

, begint nu onder enige druk te komen, voor een belangrijk deel veroorzaakt door de opkomst van China, hetgeen men afzet tegen het achterblijven van Afrika.

De eerste bron vanuit de kringen van reguliere wetenschap is van een beoefenaar van de historische wetenschap, over het algemeen die menswetenschap waar men het nuchterst weet te denken (Elsevier, 24-04-2010, door Liesbeth Wytzes):

Henk Wesseling | Historicus

'Mijn leven hangt aan elkaar van toevalligheden'

Henk Wesseling kreeg een hoge onderscheiding voor zijn inspanningen om de contacten tussen Frankrijk en Nederland te verbeteren. Hij kijkt terug op een bevoorrecht leven als hoogleraar en auteur van boeken over onder meer het imperialisme. 'Afghanistan is een achterlijk land omdat het nooit is gekolonialiseerd.'

Henk Wesseling is zojuist benoemd tot commandeur van het Legion d'Honneur, een hoge Franse onderscheiding. ... Wesseling (72) kreeg de onderscheiding wegens zijn inspanningen voor de Frans-Nederlandse samenwerking.    ...
     Wesseling heeft een frisse kijk op het kolonialisme en trekt zich niets aan van wat politiek incorrect zou kunnen zijn. Waar veel mensen zich schamen voor het imperialistisch verleden, denkt hij dat Afrika juist te kort is gekoloniseerd. 'Dat is mijn liefde voor de paradox. Er zijn een paar theorieën die ik altijd dwaas heb gevonden. "De grenzen in Afrika zijn niet natuurlijk." Die tussen Nederland en België wel? Tussen Portugal en Spanje? De Poolse grens is steeds heen en weer geschoven. Polen heeft weleens helemaal niet bestaan. Er zijn maar heel weinig natuurlijke grenzen. Dat is het punt niet, het gaat erom hoe je een natie kunt creëren binnen een gegeven staatkundige ruimte. India heeft dat heel goed gedaan en Indonesië ook. Indonesië is een verzinsel van de Nederlanders, zonder hen was dat land er nooit geweest.
    'Ook bewezen onzin is dat wij rijk zijn doordat we hen hebben uitgebuit. Als die landen arm zijn, is het doordat wij er niet lang genoeg zijn gebleven om ze tot ontwikkeling te brengen. Er zijn maar weinig landen die nooit zijn gekoloniseerd. Een daarvan is Afghanistan, een van de achterlijkste landen ter wereld. En Ethiopië, daar hoeven we ook niet lang over te praten. Die landen zijn niet beter ontwikkeld dan landen die jaren- of eeuwenlang zijn gekoloniseerd. Dat kun je echt met geen mogelijkheid volhouden.'

Moeilijk te verteren, zoiets, als je in het multiculturalistische klimaat van Nederland bent opgegroeid.

Een andere historicus, Piet Emmer, had iets geschreven met een soortgelijke boodschap, en dit was de reactie uit gekolonialiseerde kringen (de Volkskrant, 31-07-2010, door Shantie Ramlal-Jagmohansingh):

Koloniaal denken in Nederland

Het koloniale verleden, een bijzonder zwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis, behoort tot een verre vervlogen tijd. Toch lijkt de erfenis van de Hollandse voorouders nog steeds springlevend te zijn.
In zijn artikel ‘Suriname, koloniale mislukking nummer drie’ (Opinie & Debat, 17 juli) doet Piet Emmer, emeritus hoogleraar Geschiedenis van de Europese expansie, uitspraken als ‘Hoe konden de Surinaamse kiezers de wijze lessen uit de koloniale periode over goed bestuur, het handhaven van de rechtsstaat en het tegengaan van corruptie zo in de wind slaan?’ ...

Inderdaad, een domme uitspraak. Surinamers moeten zelf weten wie ze kiezen. Maar daarna wordt het spannend:

Emmer doet alsof de voormalige kolonies zich gelukkig mochten prijzen door de overheersing van de Nederlanders. Jazeker, kolonisatie leverde profijt op. Maar dan wel voor de kolonisator, laat dat duidelijk zijn! ...
Holland heeft in de voormalige kolonies verschrikkelijke misdaden begaan. Emmer gaat voorbij aan wat de slavernij daadwerkelijk was: een toestand waarbij het ene individu eigendom was van een ander individu, wiens leven volledig gecontroleerd en beheerst werd.

Wat er in Indië is gebeurd, is dat de Nederlanders de Indische adel hebben vervangen als onderdrukkers. Het houden van slaven zoals in Suriname, was in alle voorgaande geschiedenisperioden uiterst gewoon. Op alle continenten en in talloze beschavingen. Weet de auteur ook wel:

Het is de hoogste tijd voor wetenschappelijke dekolonisatie. Om de verschrikkingen van de Surinaamse slavernij te minimaliseren wordt er door menigeen op gewezen dat slavernij al veel eerder voorkwam. Dat landen in de oudheid dit systeem ook al hadden en dat de Hollanders dit hebben nagedaan.

Menigeen heeft doodgewoon gelijk. De anderen kletsen uit hun nek.

Het feit dat slavernij eerder bestond, betekent niet betekent dat je deze misdaad niet moet veroordelen.

Dat betekent het wel - in het tijdsperk waar het om gaat. In het heden is er geen kolonialisme noch slavernij, voornamelijk door het streven vanuit het westen. Liet je niet-westerse volken hun gang gaan, was daar nog evenveel slavernij als vroeger:

Een ander argument dat wordt gehanteerd om de aandacht van de koloniale misstanden af te leiden, is dat het de Afrikanen zelf waren die de Afrikanen als slaaf verkochten. Een argument dat niet wordt gehanteerd in het geval van de Joden die in de wereldoorlog stierven.

Een vergelijking die volkomen mank gaat - Joden hebben geen Joden verkocht.

Ook slaat het nergens op te zeggen dat de Afrikanen en Hindoestanen het nu beter hebben in Suriname, dan wanneer ze in Afrika of India waren gebleven. Alles waarover ze nu beschikken, hebben ze aan zichzelf te danken.

Nog erger. Als Afrikanen alles aan henzelf te danken zouden hebben, zouden Afrikanen in Afrika rijker zijn dan in Suriname, of andere ex-kolonies. Het volstrekte tegenovergestelde is waar. De grote uitzondering is Haïti, dat nog het meeste op Afrika lijkt

- Haïti was dan ook het eerste land dat zich vrijvocht van de kolonie-status.

Een vrijwel definitief bewijs (academischeboekengids.nl, opgeslagen 19-08-2010

, door Ben Vollaard, universitair docent aan de Universiteit van Tilburg):

Econometrie nieuwe stijl

Waarom Egyptenaren vaker foutparkeren dan Denen

Foutparkerende buitenlandse diplomaten in New York vertellen veel over de hardnekkigheid van corruptie. Handige economen gebruiken hun parkeergedrag – en andere goedgekozen thema’s – als ‘natuurlijk experiment’ en blazen de sociale wetenschappen nieuw leven in.

... Veel sociaalwetenschappelijk onderzoek, ook op het terrein van ontwikkelingsvraagstukken, laat geen duidelijke conclusies toe – al doen de onderzoekers het natuurlijk graag anders voorkomen. Om een voorbeeld te geven: voormalige koloniën doen het vaak beter dan hun niet-gekoloniseerde buurlanden. Blijkbaar profiteren landen van hun koloniale erfenis, bijvoorbeeld in de vorm van infrastructuur en bestuursapparaat. Maar een andere verklaring voor hetzelfde resultaat is ook mogelijk. Koloniale mogendheden kozen de landen uit met de meeste grondstoffen, goede toegang tot zee en andere gunstige kenmerken. Deze landen doen het dankzij dergelijke gunstige condities nog altijd relatief goed; de koloniale tijd heeft daar niets mee te maken.
... twee Amerikaanse ontwikkelingseconomen [hebben] een natuurlijk experiment bedacht dat over dit vraagstuk uitsluitsel kan bieden. Het onlangs verschenen ‘Colonialism and Modern Income’ van James Feyrer en Bruce Sacerdote is een mooi voorbeeld van sociaalwetenschappelijk onderzoek ‘nieuwe stijl’. In dit artikel vergelijken de auteurs de economische groei van een groot aantal eilanden, waaronder de Comoren en de Bermuda-eilanden. De kolonisten lieten sommige eilanden links liggen omdat deze door de heersende zeewinden niet of nauwelijks per zeilschip te bereiken waren. Het verschil tussen wel of niet gekoloniseerde eilanden zat dus niet zozeer in hun aantrekkelijkheid, maar in de vraag of men ze goed per schip kon bereiken. Dankzij het slimme onderzoeksontwerp is de relatief hoge economische groei van voormalige koloniën maar op één manier te verklaren: door de koloniale erfenis. ...

Gewoon gepubliceerd onderzoek, waarvan iedere betrokkene zou kunnen weten. Toch wordt het sprookje van de negatieve gevolgen van kolonialisme nog dagelijks gebruikt in de media, en ondersteund door alle cultureel antropologen, vrijwel alle sociologen en de meeste historici.
Hier een voorbeeld ervan (de Volkskrant, 19-10-2012, door Peter Giesen):

Nederland is naïeve neokoloniaal

Nederland is Curaçao liever kwijt dan rijk. Maar de chaos op het eiland dwingt Den Haag keer op keer tot ingrijpen. Op Curaçao klinkt dan het verwijt van kolonialisme. Is er een oplossing?

"... Nederland heeft geen belang bij de Antillen, de Antillianen des te meer bij Nederland, zegt Oostindie. Het moederland fungeert als financieel vangnet, als beschermer van democratie en territoriale integriteit. Bovendien: als het echt tegenzit, kun je altijd nog emigreren naar het rijke Europa. 'In het Caraïbische gebied wonen zo'n 40 miljoen mensen, van wie 15 procent op eilanden die niet-onafhankelijk zijn', zegt Oostindie. 'Geen van die eilanden wil onafhankelijk worden. De rijkste gebieden in de regio zijn ook niet-onafhankelijk.' ...

En andersom werkt het ook zo: het eerste zelfstandig werd Haïti, dat zichzelf bevrijdde met een slavenopstand. En Haïti is het eiland waar, algemeen erkend, het de grootste puinhoop is. Zelfs in Cuba, wat communistisch is dus de meest diepe ellende moet kennen (toch ... ?), is het oneindig veel beter dan in Haïti

.

Als volgende nog een historicus die wat meer licht op de duisternis van de ideologie werpt. De brenger van de boodschap: journalist, recensent, en historicus maar voornamelijk held van de politieke correctheid Peter Giesen

kan het nauwelijks geloven (de Volkskrant, 11-12-2010, door Peter Giesen):

Scriptieprijs | Historica Marlous van Waijenburg analyseerde loonstatistieken

Afrikaanse ellende is geen natuurverschijnsel

Marloes van Waijenburg geeft met haar masterscriptie het Afrika van tussen 1500 en 1990 eindelijk een gezicht.

Tussentitel: Wie de scriptie van Van Waijenburg leest, krijgt de indruk dat het kolonialisme zo gek nog niet was

...    Haar scriptie begon ook met zo'n simpele vraag. 'Wat is er aan de hand met Afrika? Waarom is er zo veel armoede en politiek geweld? Veel studies zijn heel pessimistisch en deterministisch: er zijn structurele factoren die ontwikkeling belemmeren', zegt Van Waijenburg. Sommige onderzoekers wijzen op de geografie van Afrika. Het continent ligt excentrisch en grote delen zijn moeilijk bereikbaar. Anderen zoeken de oorzaak in institutionele factoren: in veel Afrikaanse landen zijn eigendomsrechten slecht geregeld, waardoor markten niet tot ontwikkeling komen.
     'Maar in zulke studies wordt vaak een lijn getrokken tussen twee punten. In 1500 schoten de Afrikaanse instituties tekort, in 1990 ook. Maar over de tussenliggende periode wordt niets gezegd. De prekoloniale tijd is ook moeilijk te onderzoeken. Afrika heeft een orale traditie, er is weinig op schrift gesteld. Maar over de koloniale periode is veel meer materiaal. Daardoor kun je over een langere periode naar de Afrikaanse economie kijken.'
    De Groningse historicus Jan Pieter Smits had al laten zien dat de Afrikaanse economie tussen 1910 en 1950 flink was gegroeid. Ook toonde hij aan dat gewone Afrikanen daarvan profiteerden: ze kregen dagelijks meer calorieën binnen. In het onderzoek van Smits werd Afrika echter niet opgedeeld in afzonderlijke landen. Van Waijenburg keek naar de koopkracht van arbeiders in acht landen in Brits-Afrika: Gambia, Goudkust (het huidige Ghana), Nigeria, Mauritius, Sierra Leone, Kenia, Oeganda en Nyasaland (het huidige Malawi). Ze gebruikte een methode die eerder voor onderzoek naar de reële lonen in Aziatische landen was gebruikt, waardoor een vergelijking tussen Afrika en Azië mogelijk werd.   ...
    De koloniale periode is vaak beschouwd als een periode van brute uitbuiting. Volgens sommige onderzoekers hebben de koloniale machthebbers de Afrikaanse economie nooit tot volwassenheid gebracht, omdat ze hun koloniën zo veel mogelijk wilden leegpersen. Na de dekolonisatie zouden Afrikaanse elites die strategie hebben voortgezet.
    Maar wie Van Waijenburgs scriptie leest, krijgt de indruk dat het kolonialisme zo gek nog niet was. In elk geval deed Afrika het in de eerste helft van de 20ste eeuw het een stuk beter dan nu. West-Afrika was rijker dan Azië. Kennelijk werden de koloniën niet louter als wingewest gezien. Van Waijenburg: 'De koloniale autoriteiten hadden ook de belastingen kunnen verhogen.
    Die ruimte was er, omdat de koopkracht toenam. Maar kennelijk wilden ze niet alles uit de koloniën persen.' ...
    Haar onderzoek laat zien dat de Afrikaanse armoede geen natuurverschijnsel is. Onder andere omstandigheden heeft Afrika het wel goed gedaan. Bovendien valt armoede ook niet zo maar te verklaren uit de koloniale erfenis. In de eerste helft van de 20ste eeuw werd Afrika niet leeg geperst, maar juist tot bloei gebracht.   ...

Wat al geconstateerd was in het data-mining onderzoek. Maar dat komt natuurlijk uit heel andere kringen dus dat weet men niet. Net als het volgende:

De vraag waarom het na de dekolonisatie zo mis is gegaan, kan Van Waijenburg ook niet beantwoorden. 'In veel Afrikaanse landen willen de elites zo veel mogelijk geld uit het land halen', aldus Van Waijenburg. Een schoolvoorbeeld hiervan is het bewind van Robert Mugabe in Zimbabwe.

Hoe zou dát nou toch komen...? Nou,als je het niet weet, dan geef je toch gewoon de schuld aan de blanken ...

'Heeft die houding van de Afrikaanse elites te maken met de koloniale geschiedenis, waarin de machthebbers elites tegen elkaar uitspeelden? Ik weet het niet, maar het is een vraag die ik graag zou willen onderzoeken.'

De schat ... Want ook dit is door het data-mining onderzoek al ruimschoots bekend. Nogmaals (academischeboekengids.nl, opgeslagen 19-08-2010

, door Ben Vollaard, universitair docent aan de Universiteit van Tilburg):

Waarom Egyptenaren vaker foutparkeren dan Denen

Foutparkerende buitenlandse diplomaten in New York vertellen veel over de hardnekkigheid van corruptie.

In New York kunnen diplomaten parkeren waar ze willen. Parkeerboetes hoeven ze niet te betalen. Tot voor kort waren er ook geen andere sancties. Verkeerd geparkeerde auto’s van diplomaten verstopten de straten rond de gebouwen van de Verenigde Naties en voor restaurants door heel Manhattan.
Het parkeergedrag van diplomaten in New York is ... een bron van ergernis voor andere bewoners en het stadsbestuur. ... blijkt ... dat niet alle diplomaten zich aan foutparkeren bezondigen. Nederlandse vertegenwoordigers bijvoorbeeld niet, Deense ook niet. Italiaanse diplomaten wel, Egyptische nog veel vaker. De foutparkeerders komen stuk voor stuk uit corrupte landen; de diplomaten die zich netjes aan de regels houden, komen juist uit landen met weinig corruptie. ...

En onder de landen met veel corruptie hoort natuurlijk heel Afrika - zie voor meer voorbeelden hier

.

Piet Emmer schrijft de globale werkelijkheid van slavernij nog eens helder op (de Volkskrant, 01-07-2011, door Piet Emmer):

'Slavernij is van alle plaatsen en tijden'

Niet de slavernij zelf was uniek westers, maar de verontwaardiging erover en de afschaffingscampagne. Dat stelt Piet Emmer.

Piet Emmer is emeritus-hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit Leiden. Als Pieter C. Emmer heeft hij met Seymour Drescher de bundel Who Abolished Slavery? Slave Revolts and Abolitionism (2010) geredigeerd.

Tussentitel: Voor invalide, bejaarde en kind-slaven was de afschaffing van de slavernij niet onverdeeld gunstig

...    Waarom de NTR een nieuwe serie over de slavernij heeft gemaakt? Omdat de Europese Nederlanders een paar jaar geleden een kostbare serie over De Oorlog hebben 'gekregen'. ...
     In de eerste plaats moet de westerse slavenhandel anders worden ingekaderd. Dachten we dertig jaar geleden nog dat alleen Europeanen zo'n massale, gedwongen volksverhuizing konden organiseren, tegenwoordig weten we dat die handel elders zeker zo omvangrijk was. Ook binnen Afrika werden op grote schaal slaven verhandeld en veel Afrikanen zijn bovendien naar het Midden-Oosten verkocht. In Azië en Indiaans Amerika bestond eveneens een levendige handel in slaven, terwijl misschien wel een miljoen Europese slaven (de gekaapte bevolking van een aantal kuststreken in Spanje, Portugal en Ierland, krijgsgevangen soldaten en scheepsbemanningen) in Noord-Afrika terechtkwamen. Toch dragen de westerse slavenhandel en de koloniale slavernij een uniek karakter, omdat de Europese handelaren en slaveneigenaren, anders dan hun Arabische, Afrikaanse en Aziatische collega's, thuis geen slavenhandel en slavernij kenden. Die dubbele standaard leidde na 1750 tot grootschalige publieke verontwaardiging en de oprichting van een zeer effectieve afschaffingslobby.
    Die verontwaardiging en de daarop gebaseerde afschaffingscampagne waren ook uniek. Dat is een tweede belangrijk verschil met vroeger, toen veel studies het humanitaire karakter van de afschaffing kleineerden, omdat de slavenhandel en de slavernij toch onrendabel zouden zijn. Tegenwoordig weten we wel beter. Als het aan de markt had gelegen, waren deze zeer winstgevende instituties nog decennialang blijven bestaan en alleen het Westen heeft daar een eind aan gemaakt, Azië en Afrika niet.
    Maar hoe zat het met de gevolgen van de afschaffing? Dat de slaveneigenaren daardoor schade leden, wisten we al, maar over de voor- en nadelen voor de ex-slaven was veel minder bekend. Daar is inmiddels verandering in gekomen. Steeds meer studies laten zien dat lang niet alle vrijgelatenen er in materieel opzicht op vooruit gingen en dat hun inkomens sterk uit elkaar groeiden. Met de afschaffing kwam er immers een abrupt einde aan het systeem, waarin de eigenaren zich gedwongen zagen steeds meer voedsel, betere huisvesting en gezondheidszorg ter beschikking van hun slaven te stellen, niet alleen aan hun beste werkers, maar ook aan hun invalide, bejaarde en kindslaven, die niet werkten.
    Die verbeteringen waren grotendeels afgedwongen door acties van de slaven zelf, en door toe te geven hoopten de slaveneigenaren de lieve vrede te bewaren en bovendien de tegenstanders van de slavernij de wind uit de zeilen te nemen. Zo werden op veel Surinaamse plantages ziekenhuisjes ingericht, kwam de dokter regelmatig langs, werden de werkuren per dag gemaximeerd en kwam er een voor die tijd royale regeling voor zwangerschapsverlof.
    Met de afschaffing kwam er een abrupt einde aan dit systeem. Voor de ex-slaven in de kracht van hun leven was dat niet erg, want zij konden als dagloner en als kleine, zelfstandige boer soms meer inkomen verwerven dan voorheen, maar voor wezen, zieken en bejaarden was dat niet het geval.    ...

Iets dat perfect wordt aangevuld door de geschiedenis van het eerste bevrijde slavenland: Haïti

.

En daar is 'ie eindelijk: de waarheid (de Volkskrant, 18-05-2013, door Marcel van Engelen (1971) is journalist en schrijver, onder meer van Het kasteel van Elmina)

Slavernij | De grijstinten van de mensenhandel

Heb het ook over zwarte daders

We moeten de slavernijgeschiedenis ontdoen van het clichébeeld: witte daders en zwarte mensen als louter slachtoffers, schrijft Marcel van Engelen. Juist ook in Nederland, dat twee eeuwen lang in het hart van de trans-Atlantische slavenhandel opereerde.

Tussentitel: De koning van de Ashanti wilde graag doorgaan

Dat de commerciële uitbater van het West-Indisch Huis in Amsterdam de geschiedenis liever verborgen houdt, is misschien nog te begrijpen. Het fraaie herenhuis in het centrum was ooit het hoofdkwartier van de West-Indische Compagnie, het bedrijf dat een eeuw lang zijn Nederlandse alleenrecht op het kopen en verschepen van Afrikaanse slaven overzee beschermde. Maar dat hij die historie kan wegmoffelen zonder dat de meeste bezoekers daar iets van merken, is veelzeggend. Het tekent de onbekendheid van deze geschiedenis. ...

Nog steeds deze oude leugens: de redactie heeft hier alles over geleerd daar war de enige plaats is waar dit hoort: op school.

Terwijl dit verleden zo zichtbaar is: er wonen veel zwarte mensen in Nederland.

Volkomen vrijwillig. Het overgrote deel van Nederland hangt de vlag uit als ze weer gaan. Met hun gehossel en schietpartijen.

Welk deel van de vaderlandse historie is zo duidelijk aanwezig als je de tv aanzet ...

Waar ze inderdaad in overdadige hoeveelheden worden opgevoerd, om te bewijzen "dat ze erbij horen en het best wel goed doen". Bewijzende dat dit niet zo is, want zoiets is voor de Chinezen absoluut niet nodig

Toegegeven, de aandacht voor het Nederlandse slavernijverleden is de laatste jaren behoorlijk opgeleefd. Dat is een wonderlijk proces geweest. Een eeuw oude geschiedenis kwam opeens in de belangstelling te staan.

Door het gezeik van de negers over hun verleden, ter maskering van hun mislukking nu. En bij wijze van chantage.

In 1990 zag de eerste uitgebreide studie naar de Nederlandse slavenhandel het licht (gemaakt door een Friese Amerikaan, geen toeval). En in 2002 verrees in Amsterdam een nationaal slavernijmonument, een kleine anderhalve eeuw nadat de slavernij in Suriname en op de Antillen werd afgeschaft.
Dat monument werkte als een katalysator. Er kwam een nationaal onderzoeksinstituut, tentoonstellingen werden georganiseerd, theatervoorstellingen gemaakt, er verschenen artikelen in de krant, het slavernijverleden werd opgenomen in de historische canon, het Historisch Nieuwsblad organiseerde 'een dag van de slavernij' en in 2011 was er zelfs een tv-serie van de publieke omroep. De Slavernij, gepresenteerd door Daphne Bunskoek en Roué Verveer, was na De Oorlog de tweede grote historische serie van de NTR.

Allemaal een grote leugen, zoals snel zal blijken.

Nakomelingen van slaven joegen de oplevende publieke belangstelling aan. Wat daarbij hun - bewuste of onbewuste - strategie was: de wrede en dramatische kanten van deze geschiedenis benadrukken. Aanzetten. Soms ook overdrijven. In elk geval niet: relativeren. Toen de drijvende kracht achter het monument, Barryl Biekman, een ronde maakte langs Tweede Kamerleden om steun te krijgen voor haar plan vroegen de geschrokken parlementariërs: had het niet wat minder gekund? Nee, want dan hadden ze waarschijnlijk niet geluisterd. Het was nodig om de aandacht te krijgen.

Wat we al zeiden. Chantage. Morele chantage. Stinkend morele chantage, zoals meteen zal blijken.

Maar de strategie kon ook groteske vormen aannemen. De Surinaamse econoom Armand Zunder kwam in 2008 naar buiten met de claim dat Nederland 379 miljard euro compensatie moest betalen aan vooral nakomelingen van Afrikaanse slaven in Suriname. Hij baseerde dat bedrag op berekeningen die nogal wankel waren opgebouwd.

En stinkend cultureel en materialistisch eigenbelang.

Waarna in het artikel een flink stuk van de geschiedenis van de slavenhandel wordt voorgevoerd. Overbekend, allemaal.
Maar dit wordt altijd verzwegen:

Wat daaraan vooraf is gegaan, hoe het allemaal is begonnen, hoe de slavenhandel in West-Afrika verliep, blijft almaar schimmig. Er wordt weliswaar geregeld gewezen op 'Afrikaanse collaborateurs' die de slaven hebben verkocht aan de Europeanen, maar hoe die contacten verliepen en wat de rol van Afrikanen zelf was, wordt nooit helemaal duidelijk. Er is veel minder over bekend. Afrikaanse volken die in het binnenland oorlog voerden of uit commercieel gewin mensen roofden, lieten geen archieven of handelscorrespondentie na. De Europeanen die dat wel deden, kwamen tot het einde van de 19de eeuw het binnenland niet in.

En dit wordt met opzet vergeten:

Er speelt nog iets anders. Bij degenen die aandacht vragen voor deze geschiedenis - in Nederland vooral mensen van Surinaamse en Antilliaanse herkomst - proef je weinig behoefte om naar de Afrikaanse zijde te kijken.

Zal je de donder halen. Dat zou hun chantagetruc onderuit halen.
Verder met de geschiedenis:

Een kleine tweeënhalve eeuw, van 1637 tot 1872, was het kasteel van Elmina in Nederlandse handen en in die tijd groeide het uit tot een van de voornaamste centra van de slavenhandel in West-Afrika. Het kasteel is nu een bezienswaardigheid die bij bezoekers uit de hele wereld hevige emoties losmaakt, niet in de laatste plaats bij Afro-Amerikanen, Jamaicanen of Surinamers op zoek naar hun roots. Het gebouw was een bewaarplaats van hun voorouders die uit het Afrikaanse binnenland werden aangevoerd en als vee werden bewaard in kale stenen holen, alvorens ze naar de Europese schepen werden geleid.
    Het kasteel van Elmina was ook het regiecentrum van de Nederlandse slavenhandel die langs de hele West-Afrikaanse kust plaatsvond - vanuit deze plek werd die mensenhandel grotendeels aangestuurd.
    Bij de opgeleefde aandacht voor het Nederlandse slavernijverleden begint het verhaal vaak bij de verscheping van de samengepakte en geketende Afrikanen - het gruwelijkste deel van deze trans-Atlantische historie. Verder gaat het vooral over de slavernij in Amerika en het Caribisch gebied, waar de weggevoerde Afrikanen voor 80 procent in suikerrijke gebieden belandden, merendeels om er te werken op de plantages. Het zijn de nakomelingen van de slaven die deze geschiedenis levend houden, en het grootste en meest recente deel ligt daar.
    De geschiedenis van slavernij in Amerika en het Caribisch gebied is voor velen zo pijnlijk en heeft zo lang weinig aandacht gekregen, tenminste hier in Nederland, dat eerst en vooral de grote schande ervan wordt belicht - begrijpelijk. Daarbij wordt een overzichtelijke tweedeling gemaakt: mensen van Afrikaanse herkomst zijn eeuwenlang geknecht en vernederd, en mensen van Europese afkomst maakten zich daaraan schuldig.
    Ook in de Verenigde Staten wordt de Afrikaanse rol in deze geschiedenis vaak genegeerd, schreef Henry Louis Gates in 2010 in The New York Times. De geromantiseerde geschiedversie die volgens hem sterk leeft: voorouders van zwarte Amerikanen werden uit Afrika weggeroofd door evil white men.
    Als je je verdiept in hoe leven en (slaven)handel in en rond het kasteel van Elmina zijn verlopen, ontdek je echter dat de Nederlanders, de Europeanen, tot aan het einde van de 19de eeuw weinig tot niets hadden te vertellen in West-Afrika. Ze verbleven in hun forten en handelsposten aan de kust, met enkele tientallen mannen, of hooguit een paar honderd. Ze kwamen het moeilijk doordringbare en levensbedreigende binnenland niet in. Dat hoefde ook niet, want de (slaven)handel kwam naar hen toe. Afrikanen hadden de slavenhandel volledig in handen tot het moment dat de slaven aan de Europeanen werden overgedragen.
    Slavernij en slavenhandel waren al alom aanwezig op het continent voordat de Europese zeevaarders subsaharaans Afrika bereikten. Afrikanen vielen in slavernij door oorlog (gevangenen), door een veroordeling van een lokale leider of door een schuld. Het land gold als gemeenschappelijk bezit; slaven daarentegen waren een vorm van privébezit. Voor West-Afrikaanse volken was het niet vreemd om slaven te ruilen tegen spullen. Zo kon de trans-Atlantische slavenhandel beginnen en grootschalig en langdurig doorgaan.

Afrikaans systeem
De Amerikaanse afrikanist John Thornton gaat zelfs zo ver de trans-Atlantische slavenhandel door westerlingen 'de uitgroei' van een Afrikaans systeem te noemen. Hij draait het om. Hij bekijkt deze geschiedenis vanuit Afrika, in plaats van vanuit Europa of Amerika. Hij zegt in wezen: neem de Afrikaanse rol in deze trans-Atlantische geschiedenis eens serieus. Pas dan begrijp je hoe deze verstrekkende mensenhandel zich heeft kunnen voltrekken, zonder dat de Europeanen de mankracht en de militaire middelen hadden om Afrikaanse leiders en koopmannen hun wil op te leggen.
    Historici in Ghana zeggen min of meer hetzelfde: de trans-Atlantische slavenhandel is niet los te zien van het inheemse, Afrikaanse systeem van slavernij. Ze waren met elkaar vervlochten. Toen vanuit Europa de trans-Atlantische slavenhandel werd beëindigd (formeel aan het begin van de 19de eeuw; in werkelijkheid staken slavenschepen zeker tot 1866 de oceaan over) bleef het inheemse systeem bestaan. Tot 1900 bestonden in het binnenland van de Goudkust nog markten waar mensen als vee werden verhandeld.
    Uit oude ooggetuigenverslagen blijkt nog iets sterkers: de voornaamste leveranciers van slaven vanuit het achterland van de Goudkust, de Ashanti, waren verbolgen dat de Europeanen aan het begin van de 19de eeuw wilden stoppen met de slavenhandel. De koning van de Ashanti wilde graag doorgaan. Het was lucratieve business. En waar moest hij anders heen met zijn oorlogsgevangenen en de mannen en vrouwen die in het noorden werden geroofd en die hij als centrale macht ontving? Ashanti-koning Osei Bonsu vroeg zich in 1820 tegenover de Britse gezant Joseph Dupuis ook af: waarom vinden de Britten de handel in mensen opeens slecht terwijl ze die eerst goed vonden?

Heel veel woorden om een simpele en voor iedereen die het wilde weten allang duidelijk waarheid te onthullen: de slavenmakers waren de Afrikanen. De Europeanen waren slechts een instrument. de handelaars. De daders, de criminelen, waren de Afrikanen. De Europeanen waren de helers.
Natuurlijk moet de auteur afsluiten met de bekende Europese krokodillentranen om zij stukje in de krant te krijgen.
En zonder dat politiek-correcte

taboe

is er dus nu maar één passende reactie op de zwarte chantage: "Rot op met je zwarte neger-eisen en zwarte neger-chantage. Naar Afrika."
Meer over de bijbehorende creoolse cultuur hier

en in beelden hier

.

Iemand schreef een aardig artikel over de bestuursgeschiedenis van onafhankelijk Suriname, waaronder zich een aardige discussie over het voor en tegen van kolonialisme ontspn. "Links" tegen realiteit.
Het artikel (Joop.nl, 25-11-2021, door Maurice Pahladsingh - Jurist, politicus en Suriname-kenner

Suriname werd te snel onafhankelijk en dat wist eigenlijk iedereen

Het zou vandaag een feestdag moeten zijn, maar er valt weinig te vieren.

Op 25 november 1975 werd een relatief stabiel en zich gestaag ontwikkelend Suriname staatskundig onafhankelijk van ‘het moederland’ Nederland. Het zou vandaag een feestdag moeten zijn, maar er valt weinig te vieren. Want 46 jaar later tieren corruptie en criminaliteit welig, is het land afgegleden in armoede en in een diepe financiële crisis geraakt. Volgens velen is Suriname als gevolg een ondoordachte voorbereiding de onafhankelijkheid ingerommeld, met alle gevolgen van dien. Hoe kwam dat en hoe moet het nu verder? ...

Die eerste vraag van de laatste dus zijnde het aanknopingspunt om het over het voor of tegen van de koloniale invloed van Nederland te hebben.
    Kennelijk is het zo dat als je die invloed vernminderd, de zaak achteruit gaat.
    Pijnlijk.
    Daar kan je alleen mee dealen met ideologie.
    Hier de discussie (>>> : start vervolgreacties, <<< : einde vervolgreacties; de tijd loopt van onder naar boven):

Laatste reacties (35)

dirk den boer 28 november 2021 at 12:50
Ben er nog even achteraan gegaan, per slot deel van mijn leven daar, er is dus inderdaad ooit eens sprake gweest van een referendum, door Lachmon vd VHP, partij vd Hindustanen, die terecht vreesden dat zijn groep na onafhankelijkheid weinig goeds vd creaolenpartij (Pengel’s NPS) te verwachten had. Dat referendum is dus nooit gehouden, met goede reden besef ik achteraf, dat zou Jopie en Jan Pronk (beiden sterk voor) niet goed uitgekomen zijn, maar de volkswil wel beter bloot gelegd hebben.

LeftFuturist 28 november 2021 at 11:41
Om het 1 en ander te versimpelen. Vraag je gewoon is af waarom de wereld zo is zoals die is. Waarom zijn gebieden op dezelfde wereld economisch gezien niet gelijk verdeeld? Waarom hebben blanken het niet voor elkaar gekregen welvaart uniform te verdelen?

Daarbij vermoed ik dat de schrijver Hindoestaans is. Ik heb voel me niet geroepen om me in te laten met nutteloze scheldpartijen vanuit het verleden. Maar vraag me wel af waarom Indiërs, de voorlopers van dekolonisatie er zo nu en dan anders in zitten dan sommige Hindoestanen.

Verder heb ik goede hoop dat de huidige premier de goede keus is voor Suriname en kan de hindoestaanse bevolking zich misschien wel beter kan organiseren dan de Afro-Surinaamse bevolking . Maar ik hoop alleen dat .3 hen niet gaan vergeten door dit soort conventies zoals de schrijver ventileert te gaan herhalen. Het lijkt mij ook niet. Niet elke persoon is hetzelfde. Nogmaals Het zou hen ook geen goed doen aan hun eigen oorsprong te zijn om het kolonialisme te verheerlijken. Hoe dichter ze zich ook bij het westen denken te bevinden. Ik denk daarom ook dat schrijver en de reacties tot nu toe zich meer rechts oriënteren.

>>>

dirk den boer 28 november 2021 at 13:11
Maar beste Left, welvaart uniform verdelen ? stel de welvaart zou begonnen zijn en gegenereerd in de Afrikaanse landen (theoretisch mogelijk, toch?), en ze zouden Europese kolonies gehad hebben (logisch gevolg in die tijd, expansie vd stersten en verst gevorderden), zou er dan ook sprake geweest zijn van uniforme welvaartsverdeling? Kijk eens naar hoe het daar toe gaat, binnen eigen landsgrenzen, in Congo, Nigeria,Centraal Afria?? Nu, sinds het bestaan van universele mensenrechten (op basale behoeften, voedsel,onderdak, veiligheid)?

LeftFuturist 28 november 2021 at 16:22
@dirk den boer
Waarom zou het voorbij de blanke westerse bubbel niet mogelijk zijn om welvaart gelijkmatig te verdelen over de wereld? Dat geloven linkse mensen toch? Zit het in de aard zitten van de mensen die we hebben, of is het wet van de natuur volgens u?

Dat het niet gelijk verdeeld is, komt doordat een groep alles naar zich toe trekt. U noemt het wellicht de werking van de natuur, ik noem het westers blank.Denkt u echt dat het praktisch onmogelijk is dit te verdelen? Noemt u dat nou realistisch?

Of denkt u stiekem dat de planeet Aarde niet over de juiste mensen beschikt om deze verdeling mogelijk te maken. Ik persoonlijk denk dat het in een diep verankerd systeem zit wat zelf niet durft te veranderen, maar ook anderzijds mensen die zelf niet mee veranderen. Aan beide kanten loopt het mank.

Mensen buitensluiten en ze vervolgens in problemen brengt, waardoor ze wel moeten terugvallen op despotische gewoontes. Dan kunt u mooi zeggen zie je wel, de niet blanke volkeren doen het ook gewoon. Nee, zo zit het niet. Dat krijg je namelijk als schaarste en trouw je enige middelen zijn om vooruit te komen. Dan kan je zo hard werken als je wilt, zo slim zijn als je kan, maar als het je niet gegund is, omdat je geen toegang krijgt tot de grote jongens dan kan je net zo goed niks doen en eeuwig blijven jammeren. Als niet westers land moet je echt aan excentrieke markt politiek doen om op te vallen. Blanken zou zijn trouw aan henzelf niet moeten verkopen aan andere volkeren. Het is principieel onjuist, wellicht ook deels onbewust maar ook heel erg gevormd vanuit het verleden, de slavernij en het kolonialisme.

Of er kan een antiwesterse beweging gevormd worden. Voor dat laatste is er gewoon te weinig animo in -ex kolonies of buiten het westen. De kans bestaat ook dat je dan als bedreiging voor het westen wordt gezien. Waardoor de messen op achtergrond al geslepen worden door meer tegen te werken achter de schermen. Westerse landen waren eeuwen lang bang voor vermenging van culturen dus hebben ze bevolkingsgroepen bewust tegen elkaar opgezet. Daar is genoeg over gedocumenteerd. Tot op de dag van vandaag zijn vele volkeren niet instaat geweest zichzelf goed te organiseren. Sommige landen met een groter bevolkingsaantal lijken nu echter wel op te krabbelen, er is daar echter nog geen sprake van een goede en stabiele verdeling van de welvaart. Er zijn bijv. al veel plekken waar het westen Indiase multinationals tegenwerken.Simpelweg omdat ze tegen het plafon aanzitten.

<<<

LeftFuturist 26 november 2021 at 21:06
De waarheid is gewoon dat Nederland populair werd als land om in te wonen om geld terug te halen wat de Nederlandse regering later weer in wilde trekken.

Het is onzin om te denken dat Surinamers bewust voor Nederland kozen boven Suriname. Dat werd alleen gezegd om geld door te spelen en geen argwaan op te wekken.

Dat men nu niet altijd terug wil naar Suriname is te wijten aan het gebrek aan hulpvoorzieningen om het land economisch krachtig te maken en vertrouwd met de wereldeconomie. Veel zijn gebleven. Maar gek genoeg heeft een groot deel van de wereld daar lange tijd last van gehad. Behalve het westen dan, wat leefde op rootkapitaal van koloniën en een onderlinge economie op ging zetten. De rest moest wel heel wat mee brengen voornamelijk investeerders van een vertrouwde kleur om mee te doen.

>>>

dirk den boer 27 november 2021 at 17:25
Ook Surinamer misschien, LeftF? Ja, je zegt het, waarom al die Surinamers het thuisland ontvluchten, ik snap het ook niet, zo’n prachtig land, die bossen, rivieren met stroomversnellingen, banabikkies, kokos in Coronie, de Colakreek met zijn schitterende en tourage, stel je voor, dat ik mijn geliefde polderland zou moeten ontvluchten, en uitwijken naar Wit Rusland of Portugal? Toen ik daar was voelde ik wel dat iedereeen die iets was of zich iets voelde, weg wilde naar Nederland, en dat gebeurde dus ook, de helft weg naar NL. Onze minister Blok noemde het land een failed state, daar heeft hij nu zgn spijt van, maar hij meende het wel natuurlijk, waarom failed? Omdat ze de NLse standaard en welvaart en voorzieningen niet hebben, en dat lijkt me meer dan logisch, kijk eens naar buurlanden als Guyana, Venezuela? Ook prachtlanden, als ik daar woonde zou ik me enthousiast werpen op de ontwikkeling van mijn situatie en het land, zelf tomaten telen en op de markt verkopen, in plaats van toamtenpuree importeren en zitten mokken dat ik niet even veel verdien als in de US en Europa. Maar nee hoor, dat is er niet bij… groeten van dirk

jandebakker 27 november 2021 at 18:31
@LeftFuturist
Mooi verhaal, echter helaas niet echt gespeend van enige realiteit. Koloniën waren, op een beperkt aantal uitzonderingen na, doorgaans enorme kostenposten voor de westerse mogendheden.

LeftFuturist 28 november 2021 at 09:56
@ jandebakker
Wat een onzin, waarom zou een kolonie een kostenpost zijn? Heb je daar weleens over nagedacht? Dus elke nieuw land wat in het bezit komt is automatisch een kostenpost. Met deze redenatie schiet je jezelf in je voer warn waarom is het moederland dat niet, juist ja door roof te plegen. Eenzijdige economie gericht op.de moeder bevolking.

Geen land een kans heeft om rijk te worden als ze geen aandeel krijgen in de westerse markt. Die jarenlang is opgebouwd met leegroof en uitbuiting vanuit de koloniën. Daarom is een groot deel van de wereld ook arm, behalve de landen die westerlingen wist binnen te halen, vaak gebeurde dat in excessieve situaties waarbij het westen zich van zijn schuldgevoel moest ontdoen.

LeftFuturist 28 november 2021 at 10:21
@ dirk-den-boer-2
Snap je nou echt niet dat je als babyboomer bent opgegroeid met de racistische visie over de koloniën die het voor zichzelf goedpraatte? Dat je signalen daardoor anders interpreteerde was de sluier die het kolonialisme over haar bruutheden heen legde zoals het ook bij Indonesië deed. Ja er werden mensen in kampen gestopt tot op het bot vernederd, maar hè het was voor hun eigen bestwill.

<<<

LeftFuturist 25 november 2021 at 23:16
Een land dat niet klaar was voor afhankelijkheid. Ik vind dat een zeer beledigende uitspraak. Het lijkt wel dat je impliceert dat het kolonialisme is goed was omdat de mensen te dom waren. Suriname had zichzelf veel sterker moeten profileren als een gezonde natie.

Het probleem was en is nog steeds dat niet blanken als in westerlingen zich niet kunnen organiseren omdat ze buiten de wereldmarkt worden gelaten. Inmiddels opgebouwd systeem van eeuwen werelddominantie door bruut kolonialisme. Waar wo II het mooie hoogtepunt van was. Alleen landen die veel blanke investeerders weten te trekken en daar ook vestigen weten andere blanken aan te rekken om te investeren. Zo blijft de wereld in volgens jou goede handen zullen we maar zeggen.

>>>

jandebakker 26 november 2021 at 16:24
@LeftFuturist ,

Wat is daar beledigend aan? Het was gewoon de realiteit.

Als in een land plotseling (een groot deel van) de bovenlaag met bestuurlijke kennis en ervaring verdwijnt is dat gewoon een recept voor chaos. De auteur van dit stuk heeft gewoon gelijk dat het waarschijnlijk veel beter was geweest voor Suriname (en veel andere ex-kolonien) als er sprake was geweest van een geleidelijke transitie waarbij locals zich eerst deze kennis en ervaring eigen konden maken.

dirk den boer 26 november 2021 at 17:08
Helemaal eens Jan, maar wie zou het daar niet mee eens kunnen zijn, behalve dan simpele zielen en puberale karakters??

LeftFuturist 26 november 2021 at 19:51
Wat een visieloze reacties weer er zijn revoluties met minder bestuur ontstaan. Er worden smoesjes gebruikt om koloniën weer afhankelijk te maken door allerlei smoesjes voor disfunctie op te werpen.

jandebakker 27 november 2021 at 17:56
@LeftFuturist .
Dit stuk gaat over de vraag of bijna 50 jaar geleden de juiste koers is gevoerd. Een koers waar je best gegronde kritiek op kan hebben omdat de ideologische wens om z.s.m. Te dekoloniseren niet in het belang was van de bewoners van deze koloniën.

LeftFuturist 28 november 2021 at 10:03
@ /jandebakker
Nee, Jan dit stuk geeft een hele eenzijdige visie over het koloniale tijdperk. Iets wat al lang gekenmerkt is als de oorsprong van het hedendaagse racisme, juist door dit soort redenaties. Waar blanke zeggen dat ze toch niks aan de kolonies hadden, de mensen van de kolonies niks konden bereiken op zich zelf. Dat zijn dezelfde redenaties die pro kolonialenhanteerden om zichzelf superieur te achten over andere volkeren. Het leidde tot nazisme onder landen die geen kolonies hadden. Die weelig tierden op dit sentiment. Het is algemeen bekend dat kolonies onder druk zo vergoedingen of te weinig zo aan hun lot zijn overgelaten. Dit was natuurlijk opzettelijk gemotiveerd vanuit de racistische gedachte.

<<<

RechtdoorZee93 25 november 2021 at 18:30
Ik ben denk ik te jong maar waarom moest Suriname met grote haast onafhankelijk worden terwijl direct er naast Frans-Guyana wel nog een onderdeel is van Frankrijk is? Economische cijfers van Frans Guyana lijken een stuk beter dan die van Suriname.

>>>

dirk den boer 26 november 2021 at 13:44
Dat de economische cijfers in Frans Guyana beter zijn, rechtdZ, zou dat komen door meer productie en bedrijvigheid daar, of door hogere uitkeringen vanuit moederland Frankrijk (vergelijk Bonaire). Ik was in 1969 in dat Guyana, en voor het eerst in tijden weer rode wijn gedronken (had je niet in Suriname) en stokbrood gegeten bij de lunch. Op straat werd gelubd voor de nieuwe, aanstaande verkiezingen: Pour le general de Gaulle, voteze Pompidou! Er is nog een Guyana daar, het voormalig Britse Guyana (deels lang NLse kolonie geweest). Hoe zou het daar gaan? Als je nog verder oostwaarts gaat, kom je in Venezuela terecht, nog dieper dan dat zinken lijkt me niet mogelijk…..

dirk den boer 26 november 2021 at 16:31
Venezuela ligt verder westwaarts natuurlijkj, hehehe….

LeftFuturist 26 november 2021 at 20:26
Ja hoor Dirk want alle kolonialen hadden het zo goed bij blanken. Ze wisten gewoon niet beter. Oude koloniale propaganda wat je napraat. Precies de zetel waar het institutionele racisme op gestoeld is.

<<<

FransAkkermans1947 25 november 2021 at 15:24
Hetgeen de schrijver hier analyseert geldt denk ik voor meer voormalige koloniën. Echter, de opvatting dat die landen niet rijp waren voor onafhankelijkheid gold, niet zonder reden, als rechts en reactionair.
Het leek er op dat de moederlanden niet wisten hoe gauw ze de vlag moesten hijsen, de bevolking achterlatend in omstandigheden van soms burgeroorlog, corruptie en achteruitgang. India met Mountbatten is een bekend voorbeeld. Belgisch Congo een ander hoewel daar de Belgen door gingen met hun subversieve gekuip achter de schermen.

>>>

LeftFuturist 26 november 2021 at 08:25
Het is ook wel eensterk pro kolonisch sentiment. Van dezelfde orde dat Indonesie eigenlijk nog onderdeel van Nederland wilde zijn door de goede behandeling. Toevallig is deze week uitgekomen na meer dan een eeuw dat er op Bali kampen waren waar de goede koloniale bezetters naar lieve lust martelde. En dan het standpunt van de schrijver, beetje wrang.

<<<

dirk den boer 25 november 2021 at 13:11
In 1969 was ik als student voor stage in het nog koloniale Suriname, o.a. op de laatste suikerplantage Marienburg (De suiker is te duur).Ik ging erheen per schip, Oranje Nassau, in vooronder, samen met lichting TRIS, soldaten die de grens met Brits Guyana moesten gaan verdedigen. Tot mijn opperste verbazing sprak ik daar niemand (van chauffeur, winkelbediendes, collegae, rijstboertjes, huisbaas, ambtenaar, tuinman) die voor de ophanden zelfstandigheid waren, ze waren allemaal fel tegen, ze schreeuwden, als Suri volgend jaar zelfstandig wordt, ben ik weg…..ik heb nog steeds wel een NLs paspoort (dat ze soms tevoorschijn haalden, en trots mee zwaaiden). Ik was zo verbaasd omdat ik in NL, in de international club Wageningen (vaste bezoeker), in mijn krant, op radio en TV, eigenlijk alleen maar positieve berichten had gehoord over de onafhankelijkheid, eindelijk vrij, vrij om zelf prioriteiten te zetten, met de US over bauxiet te onderhandelen, te vissen en het bos te exploiteren. Zes jaar later was het zover. Maar stel je voor dat het een kolonie was gebleven, stel je voor dat Frankrijk niet alleen Guyana en Martinique, maar ook nog zijn hele koloniale rijk had moeten besturen en onderhouden. Dat zou de elite niet gediend hebben, vrees ik, maar de meerderheid vd bevolking wel, vrees ik alweer. Er is geen terug, dat is nooit het geval. Goed of kwaad, daar valt over te twisten, of nostalgisch over te treuren. of te politiseren…….

LeftFuturist 26 november 2021 at 08:28
Ach ja nog zo’n realist die Surinamers als niet zelfvoorzienend altijd reddeloos, tweederangs Nederlands burger ziet. Niet instaat om zelf iets op te bouwen door afwijzigheid van iets wits.

dirk den boer 26 november 2021 at 12:25
Is dat wat U uit mijn reactie haalt, LeftF? Ik geef weer wat ik van de gewone man en vrouw op straat, in de winkel en in de busjes hoorde vlak voor de onafhankelijheid, en verbaasde me erover dat het niet overeen kwam met wat in NL in de kranten stond (komt wel vaker voor natuurlijk). I en als NLer niet de enige trouwens die vond dat het te overhaast ging, de eerste president (Ferrier) vond dat ook eigenlijk, en hield zich tamellij stil voor het zover was. Lees ook Reybrouck over de overhaastheid van de stap naar onafhanelijheid van Belgisch Congo, en bedenk dat de US en de UN er eigenlijk overal achter zaten, ook in Indonesie, het was niet zozeer iets vd bevolking zelf, die haast (wel vd pemoedas). En nog iets, wat wil die bevoling? Die willen veiligheid, een baan, geen hogerloontje en schappelijke prijzen. Dat is niet iets wat een twee drie geregeld is in een natie (ook alweer iets nieuws, de natie, dat had je niet in het feodale Java en andere eilanden met hun sultans die niet veel ophadden met vooruitgang voor het volk), maar wil je die natie vooruit (sociaal economisch) helpen, dan kost dat bepaalde instelling, gerichtheid en politiek, die nu maar al te vaak niet gegeven is bij de nieuwe elite die dan optreedt. Lees Reubrouck nog eens, wat hij op straat hoort. ” Wanneer komen jullie Belgen weer terug, die onafhanelijheid heeft nu wel lang genoeg geduurd, het gaat nu slechter dan 60 jr geleden”. Dat betekent niet dat elk nieuw land het niet van de grond af moet gaan doen, boer, winkelier, leraar, producent, burgemeesters en politici……good luck young nation, go for it!

<<<

OOF 25 november 2021 at 13:00
A Hoi,

Misschien moet je voor jezelf spreken in plaats van voor anderen en niet allerlei zaken met elkaar vermengen tot een oerhollandse hutspot

Hoi 25 november 2021 at 12:47
”Suriname werd te snel onafhankelijk en dat wist eigenlijk iedereen”
Het is juist niet snel en volledig genoeg gegaan.

De grootste fout was om de Surinamers te laten kiezen.
Aan de subsidietrog in Nederland gaan wonen met Nederlands paspoort of helpen het onafhankelijk Suriname op te bouwen.
Daar is echt helemaal niemand gelukkig van geworden. Geen Surinamer en geen Hollander.

Hetzelfde zag je al bij Molukkers en nu weer bij alle immigranten die hun thuisland niet willen helpen opbouwen en zo naar de verdommenis helpen.
Opvangen in de regio en daar onze miljarden euro’s naar toe sturen voor opbouw is beter voor iedereen.

Het ”progressieve” Rutte4 zal die stap nog niet kunnen maken maar een minder populistisch volgend kabinet wel snel is te hopen.

>>>

dirk den boer 25 november 2021 at 13:56
Surinamers zelf laten kiezen? Dat is niet wat er mij van bekend is, weet iemand hier meer van? Mochten de burgers over die onafhankelijkheid stemmen? En wie had de vragen/stembiljetten opgesteld (de manier waarop kan sowieso de doorslag geven, maar belangrijker, werd er over gstemd ja dan neen?

dirk den boer 25 november 2021 at 21:17
Het is wel zo dat er in surinaamse tweede kamer in overgrote meerderheid gestemd werd voor onafhankelijkheid , waaruit alleen maar blijkt hoe ver partijpolitiek daar af stond van wat er onder het volk leefde. Dat volk zou (vooral pas na) 1975 voor 50% afreizen naar NL, oude moederland, en niet thuis blijven om het land te helpen opbouwen.

<<<

Griezel in post-gezellig Nederland 25 november 2021 at 11:52
40 jaar Bouterse? En was die nieuwe president niet een enorme neoliberaal?

Bouwman 25 november 2021 at 10:35
Suriname werd t6gen de zin van veel Surinamers onafhankelijk.
Maar de koloniale macht Nederland zette door tegen wat Suriname zelf wenste en meende: we zijn nog lang niet klaar. Het was de tijd van de dekolonisatie, die snel moest worden beéindigd. Dat vond het kabinet Den Uyl 1973-1977.
Dat was het meest linkse kaninet ooit.Jan Pronk was de minisiter voor Ontwikkelingssamenwerking.
Het voorzag de problemen die de konlonisatie had veroorzaakt. De problemen van de slavernij. Van zwart versus wit.
Joop den Uyl wilde er een punt achter zetten en met een schone lei verder gaan.
Hij was een ziener.

Maar Joop hield geen rekeniong met de wens van Suriname. Hoe kon het ook voorzien worden?

Joop den Uyl was een man van zijn tijd. Hij kon niet alles weten. Hij was ook maar een mens.

Persoonlokl keb ik grote waardering voor Joop den Uyl en voor zijn vrouw Liesbeth. Betden zijn er niet meer. Het waren grote mensen, maar ze waren aan hun tijd gebonden.
Ze zagen het goed maar ze vergisten zich soms.
Dat doet iedereen,
Dat maakt mildheid in oordeel tot een verplichting. Hoort ghe dat, vader, moeder, wereld, knekelhuis?
Verwaarloos dus beter niet. de mildheid.
Oordeel niet opdat gij niet veroordeeld wordt. Dat staat in dde Bijbel, Geen sprookjesboek, en geen Vaderlandsche historie. Geen boek over de almachtige God, of over religie, maar over de mkachteloze mens en zijn mores.

>>>

dirk den boer 25 november 2021 at 21:25
bedenk hier wel, het was de tijd dat Jan Pronk (en anderen) Portugal op de vingers meende te mogen tikken vanwege hun hardnekkig vasthouden van afrikaanse kolonies, konden wij wel die dominee blijven spelen met dat Suriname? Het was gewoon de tijdsgeest, niet de volkswil.

LeftFuturist 26 november 2021 at 12:57
Vroeg laat wat maakt de timing uit. Israël is het ook gelukt. Japan kreeg zelfs nog een bom, over slechte timing gesproken.

dirk den boer 26 november 2021 at 14:04
Israel en Japan zijn heel aparte gevallen, die kun je niet rangschikken onder de categorie kolonies die zich vrij vochten, of anderszins dekoloniseerden
jandebakker 26 november 2021 at 15:53

@LeftFuturist ,
Japans was zelf een koloniale mogelijkheid.

dirk den boer 26 november 2021 at 16:44
Inderdaad, maar hebben tot 2x toe behoorlijke concessies moeten doen, op de knieen gedwongen door militaire overmacht (taal die ze verstaan, en waar ze zelf ook sterk in zijn), een keer na de Nederlandse periode (handelscontact, wetenschappelijke) , Decima, andere keer na Hiroshima.

<<<

Leuk, hè ...

Naar Cultuur, gelijkheid

, Westerse organisatie

,of site home

Kolonialisme

15 okt.2010