Bronnen bij Linkse denkfouten: schelden op cultuur

23 dec.2006

Een paar voorbeelden van het schelden door vertegenwoordigers van de intellectuele elite op de eigen Nederlandse cultuur, stammende van de tijd van het schrijven van Linkse denkfouten(2006)  . Een veel uitgebreidere verzameling onder de noemer van Cultuurverraad staat hier  :


Uit: De Volkskrant, 20-04-2006, door Marian van der Klein en anderen

Hirsi Ali kaapt homoleed


Er moet nee worden gezegd tegen de manier waarop Hirsi Ali de homobeweging heeft gekaapt, vinden negen historici en sociale wetenschappers.

...    Zelfs de heftigste uitspraken van imams in Nederland vinden hun equivalent in wat nog niet zo lang geleden de boodschap van katholieke en protestantse zijde was. Het is nog maar twintig jaar geleden dat homoseksuelen tegen de uitspraken van bisschoppen en het bezoek van de paus betoogden. De bijbel bevat geen vriendelijker teksten dan de koran. Het homohuwelijk bestaat pas sinds 2001. ...


Red.:   En in het jaar 2000 voor nul zaten we allemaal voor een grot in de rots met een knots in de hand...


Uit: De Volkskrant, 11-06-2004, door Herman Franke

Brug tussen een berg en een ravijn

    Als er ergens haat onder allochtonen wordt gekweekt, is het bij de deuren van de disco's. En niemand zegt er wat van. De mooiste en beste weg naar integratie, de weg van de liefde, gevolgd door gemengde huwelijken en prachtige halfbloedjes zonder Hollandse vissenogen, wordt elke weekend door blanke kleerkasten geblokkeerd.
...   Met een Een tipje van de sluier bereidde ik mij voor op het lezen van een boek over Abou JahJah, de recalcitrante leider van de Arabisch-EuropeseLiga (AEL). ...
    Abou JahJah is de Fortuyn van de machteloze Marokkanen met hun begrijpelijke rancune tegen de westerse arrogantie. ...


Red.:   Een aardige verzameling leugens: in de disco hebben allochtone jongens zichzelf onmogelijk gemaakt en ze zijn sowieso niet bereid hun zusters mee te nemen  , en als zo'n zuster toch in contact raakt met een Hollander, krijgt ze te maken met alles tussen sociale uitstoting en eerwraak.
    Het schrijven tegen de westerse cultuur is onder autochtone intellectuelen en media-smaakmakers al zo lang bezig en zo gewoon geworden, dat ook allochtonen met toegang tot de media eraan mee zijn gaan doen:


Uit: De Volkskrant, 19-12-2006, column door Nazmiye Oral

Oefenen in zelfkritiek

...    Europa is bang, wantrouwig en arrogant ten opzichte van Turkije. We waren al bang voor een handjevol Polen die uiteindelijk toch niet massaal ons land zijn komen overspoelen, maar zeventig miljoen Turken van wie de meesten in de werkzame leeftijd zijn, terwijl in Europa de vergrijzing heerst? We zijn wantrouwig vanwege de islamitische inborst van de Turkse bevolking. De islam, ligt inmiddels in ons onderbewuste opgeslagen, is onze vijand. Bewijzen zijn er genoeg. Waar zal de loyaliteit van Turkije liggen in tijden van nood? Bij het Oosten of bij het Westen? We zijn arrogant omdat wij hier in het Westen erg overtuigd zijn van de superioriteit van onze westerse cultuur. ...


Red.:   Grappig hè, al dat "we", waarmee de autochtonen bedoeld worden - want Nazmiye Oral heeft zelf natuurlijk geen enkele last van arrogantie met betrekking tot de westerse cultuur. Hoe zou ze dat gekregen moeten hebben, opgevoed zijnde in de Turkse cultuur, zoals blijkt uit haar overige columns.


Uit: De Volkskrant, 14-10-2006, door Halleh Ghorashi, bijzonder hoogleraar diversiteit bij de Vrije Universiteit Amsterdam

Er is werk aan de winkel voor de autochtone Nederlanders, als ze prettig willen samenleven met migranten, zegt de nieuwe hoogleraar diversiteit Halleh Ghorashi.

Nederlander, ga eens opzij met je dikke identiteit


...    De dominantie van het of/of-scenario in Nederland heeft onder and ere te maken met de constructie van de Nederlandse identiteit. De Nederlandse identiteit is te 'dik' (ofwel thick in het Engels). Hierdoor is zij niet omvattend genoeg om de aanwezige diversiteit van culturen in Nederland te kunnen bevatten. Tot voor kort was de Nederlandse identiteit weinig expliciet, maar toch was er een impliciete, onuitgesproken notie van gedragscode en uiterlijk aanwezig over wie wel of niet een 'echte' Nederlander was. De Nederlandse burger heeft een lichaam en een religie, ofwel is wit met een joods/christelijke achtergrond. Door de invloed van het categorale denken is het vanzelfsprekend geworden dat migranten met hun 'afwijkende cultuur' wel in Nederland wonen, maar nooit een 'echte' Nederlander kunnen zijn. Hooguit kunnen ze assimileren tot de 'nette burgers' die Nederland kan verdragen.
    Deze onuitgesproken, maar toch 'dikke' notie van Nederlanderschap is de afgelopen jaren wat explicieter geworden. De recente discussie rondom de Nederlandse canon is een voorbeeld hiervan. Zo'n verdere verdikking van de Nederlandse identiteit verscherpt het verschil, terwijl er juist ruimte moet komen. Ruimte, voor een eenheid vanuit verscheidenheid, die recht doet aan de cultuur van democratie. ...


Red.:   Waarbij "dik" natuurlijk de beleefde term is voor arrogant en te zelfverzekerd, en te weinig bereid om dingen van andere culturen over te nemen. En waarbij Ghorashi er dus ook vanuit gaat dat er een aanzienlijke hoeveelheid van die dingen zijn, dat wil zeggen: dingen waarin andere culturen beter zijn dan die van onze immigranten. Wat die dingen zijn blijft in dit soort verhalen altijd volkomen duister.


Naar Linkse denkfouten  , Politiek lijst  , Politiek & Media overzicht  , of site home  .