PC-club: Nico Dijkshoorn

De politieke-correctheid beslaat een breed spectrum, en het columnisme daarbinnen nog steeds. Dat 'daarbinnen' betekent ook meteen bijna alle columnisme, want het niet-politiek-correcte contingent beslaat enkele stuks. Als je de zogenaamde "kwaliteitsmedia" neemt.

Eén van de factoren in dat spectrum is die van "activiteit". Er zijn columnisten die niets anders schrijven dan over maatschappelijke zaken en dus vol politieke-correctheid zitten, en er zijn er die dat zeer zelden doen. Bijvoorbeeld de "tante Betje"-types zoals Aaf Brandt Corstius uitleg of detail . Desalniettemin zijn die even politiek-correct als de actieven, hetgeen ze bij gelegenheid bewijzen. Aaf Brandt Corstius heel ostentatief door ooit om te gaan met Arnon Grunberg, hetgeen haar even fout maakt als Eva Braun.
 
Hier dus een voorbeeld van zo'n inactieve: Nico Dijkshoorn. Heel actief in de media met bijvoorbeeld dus een column in de Volkskrant en een reguliere plaats eens in de week bij DWDD. En dan weet je het wel ... Alleen spreekt hij zich weinig uit over politiek-relevante maatschappelijke onderwerpen. Maar áls hij het doet, blijkt de afwijking onmiddellijk, en op subtiele wijze zit die afwijking natuurlijk toch ook in de rest van de prietpraat. Oh ja: Dijkshoorn is één van die gevallen die lijdt aan het taalsyndroom van Wernicke : alles komt er taalkundig fraai geformuleerd uit, maar de inhoud is irrationele rotzooi.

Hier een zeldzame van die wat directere uitingen, met als aanleiding: de inlandse barbaren hebben de wijzen uit het oosten onheus bejegend (de Volkskrant, 22-10-2014, column door Nico Dijkshoorn):
  Pipodorp
... Je staat in Syrië op de uitkijk, aan de rand van je dorp, en je ziet de bloeddorstige horde langzaam dichterbij komen. 's Nachts hoor je, twee straten verder, een auto stoppen en tien minuten later begint een vrouw te gillen. Je laadt je telefoon op, neemt je zoon onder je arm en vlucht de stad uit. Daarna volgt een lange reis. De deur van de bus zwaait open en daar sta je, in Pipodorp.    ...

Oftewel: Je hebt in Syrië net een dorp geterroriseerd, dan komen de Amerikaanse straaljagers die je tentenkamp bombarderen, en je besluit een veilig heenkomen te zoeken in Europa. De deur van de bus zwaait open en daar sta je, in Pipodorp.
    Aan u de vraag wat waarschijnlijker is, maar laten we er voor het gemak even er vanuit gaan dat beide even waarschijnlijk zijn. Of redelijkerwijs vergelijkbaar waarschijnlijk.
    Dan is er natuurlijk slechts één beleidslijn mogelijk: allemaal tegenhouden. De veiligheid van de eigen burgers gaat voor alle andere belangen van alle niet-burgers, zeker boven die niet-burgers die volkomen vrijwillig een burgeroorlog zijn begonnen over een of andere cultureel of religieus verschil.
    Nico ziet dat natuurlijk allemaal heel anders: iedereen met een kleurtje en/of van buiten is sneu en zielig. Of een wijze. Dat is hem namelijk geleerd "op school".
    Natuurlijk zijn er wel foute mensen, maar die wonen ...
   In de reportage wordt minutenlang door lokale politici en winkeleigenaren uitgelegd dat de Syrische vluchtelingen onverwacht gedrag vertonen. Ze lopen in groepen en dat zijn ze niet gewend in Drenthe.
    Dat klopt. In Drenthe loopt iedereen alleen. Ze ruiken iets, staan op en beginnen vanzelf te wandelen. Soms, als een andere Drent even een stukje met ze op wil lopen, ontstaan vechtpartijtjes. Je ziet dat vaak, als je in je auto door Drenthe rijdt. Twee mannen in een overall, doodstil op elkaar liggend, ergens midden in een weiland. Om het kwartier geeft de een de ander een vuistslag in het gezicht.

... in Drente. In Nederland.
    Oftewel: goede mensen wonen buiten Nederland, foute mensen wonen binnen Nederland.
    Onthoudt u het goed ...?!!!

Zoals gezegd, Nico is niet zo maatschappelijk, en wij volgen hem dus niet zo goed. Maar er is nu toch weer iets zodanig schokkend gebeurd, dat het maatschappelijke gemoed bij hem overstroomt - het staat natuurlijk weer verpakt in zo'n heerlijk schuimtaartig prietpraat-omhulsel, maar hier is die paar milligram vaste stof die erin zit (de Volkskrant, 20-07-2016, column door Nico Dijkshoorn):
  Mijn land

...    Wat er nu in Nederland gebeurt, is misschien wel het summum van onbekommerde vaderlandsliefde. ...

'Onkommerde vaderlandsliefde? Bestaat dat? Ja, het bestaat:
  Ik wil ook wel eens met zestien mannen in een koffiehuis zitten en dat we het dan eens zijn. Over van alles. Achter een raam met gordijntjes, met uitzicht op de samenleving en dan heerlijk met andere mannen kankeren op de naschoolse opvang.

Gunst, we wisten niet dat Nico het in zich had, na zijn verhalen over Drente ... Een niet-veroordelende blik op gewoon sociaal gedrag van Nederlanders.
    Maar wacht even. Dit is wat er achter staat:
  Wat er nu in Nederland gebeurt, is misschien wel het summum van onbekommerde vaderlandsliefde. Turkse Nederlanders doen ...

Het gaat helemaaaaaal niet over Nederlanders! Het gaat over Turken!
    Tja, dan is een gevoel van sociaal samenleven natuurlijk weer helemaal goed.
     Maar waarom schrijft Nico hier toch allemaal over ...? Dit is toch al vijftig jaar oud en zo bekend als de weg naar Kralingen (Rotterdamse uitdrukking). Nou, hier is de schok:
  Turkse Nederlanders doen boodschappen in een Nederlandse supermarkt, ze zwemmen in een Nederlands zwembad en toch hebben ze nog de energie om juichend de straat op te gaan voor een mislukte staatsgreep in het andere vaderland.

Dat 'ander vaderland' is Turkije. Dus is dat 'ander vaderland' een botte leugen, want Turken, waar ook ter wereld, hebben maar één enkel vaderland, en dat is Turkije uitleg of detail .
    Oké, nou volgt natuurlijk de veroordeling, want als vaderlandsliefde ergens fout is, is het natuurlijk vaderlandsliefde voor een land waar je helemaal niet in woont. En zelfs niet geboren bent. Dat is niet zomaar vaderlandsliefde, dat is ... (even overslaan naar helemaal de laatste zin):
  Een kolkende massa mensen, op een plein of in een zaal, allemaal in dezelfde kleur en roepend uit één keel ...

... en ... :
  ..., dat betekent altijd maar één ding: er gaan doden vallen.

Duidelijk.
    Dus hier is die veroordeling van de Turkse vaderlandsliefde, weer terugstappend in het artikel:
  Turkse Nederlanders ... hebben ... de energie om juichend de straat op te gaan voor een mislukte staatsgreep in het andere vaderland.
    Ik zou dat ook willen kunnen, 34 jaar in een ander land wonen en dan met wat andere Nederlanders toeterend door de straten rijden omdat er in Zeeland een dijk is opgehoogd.
    Maar ik kan het niet ...

Gevolgd door weer een grote hoeveelheid verbale schuim over voetbalelftallen, enzovoort.
    Oftewel: ook vaderlandsliefde is goed of fout, afhankelijk ervan of het niet-Nederlands of Nederlands is.
    Hoe komt iemand nu aan zo'n ernstige geestelijke storing? Natuurlijk zijn er altijd meerdere factoren in het spel, maar dit is eentje die hij nu zelf noemt:
  ... ik voelde helemaal niets [over dat NL-voetbal, red.] omdat ik geen we ben. Ik ben een ik, die 56 jaar geleden toevallig vanuit mijn moeders schoot op oneindig laagland is gevallen.

Brullen van de lach! Dat 'omdat ik geen we ben'. Nicootje is als individuutje ter wereld gekomen, en heeft helemaal zichzelf opgevoed. Zonder daar ooit een ideetje of een gedragje van iemand anders bij op te pikken ...
    Dit is een gecertificeerde psychiatrische afwijking, genaamd "solipsisme" . A. Grunberg uitleg of detail lijdt er ook aan.
    Of zou die dat nou allemaal alleen maar opschrijven om maar niet te hoeven schrijven: "Turken die hier in Nederland zitten zijn van de soort waarbij doden gaan vallen, en die moet je dus niet in je land hebben. En dus moet je die uit je land gooien."
    Wat is het toch verbijsterend om voor de zoveelste keer te moeten constateren hoe hetzelfde ze allemaal zijn ... Die politiek-correcte columnistjes ...
    Eén groot "we"-tje ...

Nog zo'n aspectje van de politieke-correctheid waar ze allemaal aan lijden. Aanleiding: CDA-leider Sybrand Buma heeft gezegd dat bezorgde burgers geen rechts-extremisten zijn, maar gewone Nederlanders. Wijd en zijd gaan de politiek-correcten over hun nek (de Volkskrant, 13-09-2017, column door Nico Dijkshoorn):
  Bidden

Het komt allemaal door Sybrand Buma.

Ik zat dit weekend in een ontbijtzaal mijn handen te warmen boven een croissant, toen een echtpaar naast mij begon te bidden. ...
    Het bidden duurde lang, misschien omdat God even met iets anders bezig was, bijvoorbeeld een rollertje kopen bij Dokter Total Handy om een muurtje voor te strijken met grondverf. Ik merkte dat ik, door dat bidden, niet durfde te eten. Ik neuriede, goed hoorbaar voor het echtpaar, de eerste twee coupletten van het Wilhelmus en ondertussen hoopte ik stilletjes dat er nu 190 Groningse corpsballen de ontbijtzaal zouden binnenstormen om de buren te bekladden met namen van de strakste vrouwen.    ...
    Ze waren klaar. Ik keek hoe christenen aten. Met hun mond en hun handjes. Er zaten twee christenen, vlak naast mij, heel christelijk te eten en als ze klaar waren gingen ze christelijke dingen doen, zoals fietsen of midgetgolfen. 's Avonds zou hij naar een vogel wijzen en zeggen: 'Dat is een geruite christelijke karekiet.' Dat kwam allemaal door Sybrand Buma.
    Ik herkende in het provocerend christelijke gedrag van het stel naast mij een herwonnen zelfvertrouwen en dat kwam waarschijnlijk doordat Buma weleens een grapje maakt. ...

Enzovoort. De ene gorigheid na de andere.
    En iedere week zit hij weer in de openbare moskee van Matthijs van Nieuwkerk om zijn bewondering voor de islam uit te spreken.

Weer een ruime anderhalf jaar later, en weer een buitengewoon product (De Volkskrant, 13-02-2019, column door Nico Dijkshoorn):
  Mislukte levens

Ik was ooit bijna leraar en liep stage op een school waar jongens werden klaargestoomd om onder motorkappen te kijken, de inkt te controleren in een drukkerij of het stuur van een fiets recht te zetten. Ik besloot ze twee uur lang over Gerard Reve te vertellen. ...

Juist ja ... De minachting van de nepintellectueel voor mensen die met hun handen werken. Schrijvertjes en nog minder allooi als dit Dijkshoorn-geval ... Kan eigenlijk alleen maar vlot lullen.
    Maar daar kom je dus een hele eind mee in de huidige maatschappij en het huidige soort sfeer die ze kweekt
  ...  over Gerard Reve te vertellen. Een van de jongens had weleens over hem gehoord. 'Is dat niet die flikker, die met een ezel heeft geneukt?' Ik antwoordde: 'Nee, jij wordt over twee jaar zelf keihard door een ezel, luisterend naar de naam Maatschappij, in je benauwde kontje genomen.'    ...

Een maatschappij die luistert naar de naam "Nico Dijkshoorn". En vrienden en soortgenoten en aanverwant gajes, natuurlijk.
    Wat die jongens ook al allemaal weten, natuurlijk:
  ... Vreemd genoeg werd mijn antwoord met hard gelach ontvangen. Dit begrepen ze. ...

Waarna Nico uitvoerig zijn eigen mentaliteit gaat uitleggen:
  ...  Oog om oog, tand om tand. Dat hoorden ze thuis van hun vader. 'Als jij ze niet pakt, dan pakken ze jou.' ...
    Nu er zich in korte tijd enkele incidenten hebben voorgedaan - een leraar geeft een leerling een duw, een leraar blijkt tijdens de les blote tieten te kijken - denk ik terug aan de tientallen keren dat ik moest luisteren naar een eindeloze reeks verhalen over leraartje pesten. Nederlanders, en misschien ook wel Polen en Australiërs, praten het liefst over drie dingen: hun gezondheid, het openbaar vervoer en hoe ze ooit een leraar of lerares langzaam op de knieën hebben gekregen.
    Een raar soort trots. Veel te enthousiast heb ik voormalige vrienden horen vertellen over terreur in een klaslokaal. 'We wisten dat onze wiskundeleraar van schaken hield. Vroegen we of hij dat weekend nog een partij had gespeeld en of hij de zetten dan voor ons op het bord kon schrijven, zodat wij die partij thuis na konden spelen. Werd die man helemaal blij. Hij dat hele bord volschrijven, draaide hij zich om, hadden we ons allemaal uitgekleed.'
    Talloze verhalen heb ik gehoord over de hunkering naar vernederen en iedere keer dacht ik: die leraar heeft een beroep, die gaat blij naar zijn werk, want hij wil kinderen iets leren. Die heeft zes jaar gestudeerd om jou de kleur van een bepaalde planeet uit te kunnen leggen of de werking van een waterkraan.
    Eigenlijk is er, ondanks alle ophef nu, dus helemaal niets veranderd. Klassen vol met proleten  ,,,

Ja ja, het staat er echt ...
  ... Klassen vol met proleten zitten iedere dag heel hard te lachen om hun eigen mislukte leven. Ze denken dat ze daar net aan beginnen, maar ik weet wel beter: het is afgelopen.    ...

Mooi soort mensen, hè, die schrijvertjes bij DWDD ...

Hier is weer zo'n fraai literair product (de Volkskrant, 17-04-2019, column door Nico Dijkshoorn):
  Links of rechts

Een week geleden kocht ik een doos wijn. Nadat ik had afgerekend, zei een vrouw achter mij: 'En dat noemt zich links.' Ik draaide mij om en vroeg haar wat ze bedoelde. 'Links lullen, rechts glazen vullen', was het antwoord. Ik vroeg haar wat een rechtse drank was. Ze wees naar de jenever. 'Uit de fles, samen op een bankje in een bruine ribbroek en dan maar lullen over linkse dingen.'    ...
    Pas in de auto werd ik boos. Hoezo links? Hoezo rechts? Ik wilde helemaal niks zijn. Gewoon lekker in de rondte rommelen, dat was het wel zo'n beetje. Waarom dacht die vrouw dat ik links was en waarom dacht zij dat ze rechts was? Waarschijnlijk was haar dat steeds verteld.    ...

De gore leugenaar. Als het verhaal al waar is, kende die vrouw hem van DWDD, en de enige vraag over de lieden aldaar is tot welke extreemlinkse stroming ze behoren.
    Maar nu kan 'ie lekker dit opschrijven, hè ...
  ...    Die vrouw, vlak achter mij in de winkel, kon er eigenlijk ook niets aan doen. Ze had een leven lang niets anders gehoord. Thierry Baudet , zelfde verhaal. Als diens vader steeds maar weer had verteld dat het fascisme goed verborgen zat in de koelkast van linkse mensen, vlak achter de leverworst, dan zou hij dát zondag bij WNL hebben gezegd.    ...

Vooral dat 'vlak achter de leverworst', hè ...
    Een geniale vondst ...

Elders woedt de Baudet-hysterie nog heviger dan de Spaanse griep uitleg of detail , en ook Nico doet mee aan de hysterische obsessie (de Volkskrant, 12-06-2019, column door Nico Dijkshoorn):
  Oorlog

Enkele dagen geleden toonde een Belgische toerist in IJsland een afwasborstel aan een Turkse voetballer en nu is er bijna oorlog. ...
    IJslanders zijn de coolste motherfuckers op aarde. ...
    Voor Turkije is IJsland een heel onbevredigend land om oorlog mee te voeren. ...
    Maar daar gaat het nu even niet om. ...
    Zo ging het in IJsland. Het Turkse nationale elftal werd op de luchthaven van IJsland ...
    In al zijn eenvoud een geniale actie. ...
    Er had iemand heel langzaam naar de interruptiemicrofoon moeten lopen. ...
    Daar breek je iemand mee in tweeën. ...

Turkije, IJsland, voetbal ... Waar denk je dan ook aan, vraagteken:
  De kracht zit hem in de gewoonheid van het getoonde artikel. Recht op Thierry Baudet aflopen ...

Aan Thierry Baudet.
    De alfageest wordt geregeerd door diverse vormen van waanzin, bij een groot en meestal totaal gebrek aan het kunnen ordenen der dingen (daarom ook die ideologie-hang, hè ... ) . Wat dus de volgende uitspraak ...:
  Tussentitel: Ik zou gek worden als iemand mij ineens een badeend laat zien. Waarom geen kokosmat?

... prachtig illustreert: alleen een echte alfa kan hier de termen 'badeend' en 'kokosmat' verzinnen, niet omdat hij/zij zo diep moet graven maar omdat in de alfa-geest voetballers tezamen komen met badeenden en kokosmatten. Alleen een bèta denkt in termen van "voetballers, handballers, volleyballers ..." enzovoort.
    Oftewel: de laatst geciteerde uitspraak is een soort alfa-versie van "De kretenzer stelt dat alle kretenzers liegen".
    Nee, de alfa's, waaronder Nico Dijkshoorn, worden echt niet gek als je ze een badeend of een kokosmat voorhoudt. Bij welke gelegenheid dan ook.
    De alfa's worden pas gek als je ze "boreaal" of "homeopathisch verdunnen" voorhoudt.
    Totaal bonkers worden ze daar van. Kierewiet.
    Waaronder Nico Dijkshoorn.


Naar PC club , of site home ·.

20 jul.2016