PC-club: Anil Ramdas
Anil Ramdas heeft, schrijvende 2010, een wat aparte positie te midden van de
politiek-correcten, omdat hij zelf van "allochtone" komaf is: hij is
Surinamer. Maar wel al lang in Nederland en behorende tot de intellectuele
elite (de Volkskrant, 10-09-2010, door Haroon Ali):
Ook in de praktijk heeft hij weinig van concrete belangenbehartigers als
Tara Singh Varma en John Leerdam die het eigenlijk alleen om de eigen
cultuur gaat, en alles van de blanke politiek-correcten en
multiculturalisten. Een voorbeeld van een aantal jaren terug (VARA TV Magazine, 24-04-2005, door Rob van Scheers):
Dus volgens Ramdas bestaat het hele integratieprobleem uit
een brandstichting bij een moskee in Uden, en overlast veroorzaakt door
Lonsdale-jongeren. De allochtonen zijn hiervan weerloze en schuldloze
slachtoffers.
Dit is wat de ook zeer politiek-correcte tv-recensent
van
de Volkskrant er van vond (de Volkskrant, 26-04-2005, rubriek Televisie, door Wim de Jong):
Gruwelijk, dus.
Ramdas verdween verder uit het beeld van de redactie, omdat zijn
activiteiten zich afspelen in andere delen van de media. Maar recentelijk
dook hij weer op. In een naadloos vervolg op het voorgaande (citaten uit de
eerste bron: de Volkskrant, 10-09-2010, door Haroon Ali):
Leugen 1 en 2. Leugen 1: allochtonen hebben ook nog hun eigen programma's,
verzorgd door allochtone omroepen (oh ja, er is nu weer ruzie)
En leugen 2: er bestaan, volgens dezelfde soort lieden, geen allochtonen,
alleen mede-Nederlanders.
Maar voor iedere redelijk mens is de ware leugen natuurlijk "dat er geen
allochtonen zijn" - het allochtoon-zijn wordt gedefinieerd door
beschrijvingen als:
Maar wat ongetwijfeld het hoofdbestanddeel wordt, is dit:
Kennelijk is Ramdas datgene ontgaan dat gebeurd op de allochtone, lees:
islam, websites: regelrechte haat is daar de norm, onder het motto van
provocerende kreten als "Wij blijven hier", waarachter je moet denken, "en
jij past je maar aan ons aan."
Goed, dit stond er oorspronkelijk allemaal op een
dusdanige manier dat de weerzinwekkendheid ervan minder opviel. Daarom heeft
Ramdas het elders nog even verduidelijkt (zie hier
) (de Volkskrant, 17-09-2010, door Haroon Ali):
Dit is natuurlijk een stuk erger dan uitdrukkingen als
"kutmarokkanen" en "kopvoddentaks". Maar in ieder geval in politiek-correcte
en multiculturele oren klinkt het veel minder erg, omdat het geen zielige
zwakke "negertjes" betreft. Een idee dat simpel weerlegd kan worden door hem
even te spiegel: "black trash" en "muslim trash" zou je
waarschijnlijk voor de rechter doen belanden, wegens racisme. Terwijl dat,
slaande op de situatie in de Nederlandse achterstandswijken, veel meer de
werkelijkheid weergeeft.
Wat je dus kan concluderen is dat er in Anil Ramdas een sterke kern van
regelrechte haat schuilt. Wat hij nog maar eens bevestigt (de Volkskrant, 28-09-2010, door Anil Ramdas):
Vanzelfsprekend: de term "kopvoddentaks" is door Wilders
eenmalig gebruikt, en het aantal keren dat daaraan zwaar negatief is
gerefereerd loopt minstens in de duizenden. De term "white trash" is
zeker erger dan "kopvoddentaks", want "kopvoddentaks" gaat over een symbool,
en "white trash" gaat over mensen. De equivalenten zijn "black
trash" (bijvoorbeeld slaande op schietende Antillianen) en "muslim
trash" (bijvoorbeeld slaande op stenen-naar-bussen gooiende Marokkanen),
en die zijn in Nederland in het openbaar niet uitspreekbaar, vanwege het
risico op vervolging wegens racisme.
Maar Ramdas weet het beter:
Natuurlijk slaat alles wat Ramdas hier beweert in veel grotere mate op het
allochtone immigrantenvolk dat de achterstandswijken bewoont -
dientengevolge volgens Ramdas te betitelen als "black trash" en "muslim
trash".
Of in andere woorden:
Volgens Ramdas is het "black trash" en "muslim trash" dus ook
nog moreel inferieur, en dat tengevolge van slechte opvoeding en verkeerde
opvattingen. Nou, dat kan, gezien de onder creolen bekende afwezigheid van
vaders bij opvoeding
, en de verkeerde opvattingen, de islam, waarmee moslims worden opgevoed
. Maar vermoedelijk had Ramdas alleen de blanke bevolking voor zijn
geestesoog toen hij zijn sterk negatief getinte analyse opschreef. Een
kennelijk ingebakken vorm van racisme.
Nog een straaltje van zijn racistische McCarthyisme
(de Volkskrant, 02-04-2011):
Waarom wel ... ? Bovendien doen ze het wel ... Als het over jazz of
schietpartijen gaat ... De opvallende punten van zwarten ...
Maar kennelijk is het pregnante racisme ook de eigen
omgeving te veel geworden. Hoewel, Ramdas acteerde voornamelijk in NRC
Handelsblad (de Volkskrant, 16-04-2011, boekrecensie door Arjan Peters):
Tja, de tijden zijn toch wat veranderd. Vroeger was het
hebben van een kleurtje in combinatie met kunnen-spellen al voldoende voor
een carrière in de elitaire en intellectuele top. Nu is er iets meer krediet
nodig, en Ramdas heeft dat van hem kennelijk verspeeld:
Tjonge... Zo goed schelden kan deze redactie niet ...
Weekblad Vrij Nederland, hopeloos multiculturalistisch sinds
mensenheugnis, geeft Anil als weerwoord een grote hoeveelheid ruimte om zijn
ideologie uit te venten (Vrij Nederland, 14-05-2011, door Mischa Cohen):
Dat is natuurlijk maar de vraag. Zoals al meteen blijkt:
Nog eentje:
En dat niveau blijft hier nauwelijks gehandhaafd ...
"Ik ben een grote denker".
Hoe kan dat nou....?
"Want ik ben naast een groot denker, ook een groot schrijver. En iemand die
zo groot is, kan nooit arrogant zijn."
Kent u die grap van de Belgische automobilist die achter elkaar spookrijders
tegenkomt?
Een klassiek voorbeeld van de spiegelbeschouwing: anderen toedichten waar je
zelf aan lijdt.
Oh ja, ook dit nog:
Racisme.
En ook deze is aardig:
Nog een gelijkwaardige:
Stuart Hall is een gekleurde aanhanger van de racistische versies culturele
antropologie: het is allemaal de schuld van de blanken
. Die liegt over zijn reden om Jamaica te verlaten: in Jamaica en de rest
van de creoolse wereld is op het intellectuele vlak totaal niets te beleven.
Wat een arrogantie. Geen hond buiten de grachtengordel had gehoord van
Ramdas en niemand heeft aandacht geschonken aan wat hij mogelijkerwijs in
een blaadje als De Groene Amsterdammer aan multiculturalistische
opvattingen heeft neergepend. De aandacht voor Scheffer en Bolkestein
ontstond juist omdat ze dat soort praatjes doorprikten.
Tja, er kan natuurlijk nooit iets fout zijn met immigranten - al was het
maar omdat ze een kleurtje hebben. Dus moet het wel aan de blanken liggen.
Dit natuurlijk geheel in tegenstelling tot de allochtone immigranten, die
hier gekomen zijn met en rijk pakket aan ontwikkeling, historisch besef en
hoogstaande idealen. Zoals deze exemplaren:
Oh ja, dan is er ook nog de islam:
De islam is natuurlijk één van die hoogstaande idealen die de Nederlandse
cultuur zo hebben verrijkt.
Net zo lacherig als over Geert Wilders, die ze allemaal en vrijwel zonder
uitzondering dolgraag de mond zouden snoeren.
En als we niet meer van die cultuurverrijkers erbij willen, kan dat dus
alleen maar om racistische redenen zijn:
Hoe het dan wel moet?
Open grenzen en vrij immigratie. Tenslotte:
"Ook die verdomde autochtone Hollanders met hun verbeelding over een eigen
land".
En wie daar tegen is, is ...:
Inderdaad: een racist en een fascist. Want als je allochtone immigranten
tegenhoudt, doe je hetzelfde als ...:
Inderdaad: het vergassen van joden!
Dat was makkelijk schieten (de Volkskrant, 18-05-2011, door Joost Zwagerman):
Iedereen verdient een tweede kans. Maar brahmaan Ramdas
lijkt zo langzamerhand wel toe te zijn aan zijn vijfde. Misschien is het
tijd voor ons pariah's om deze kerel eens een enkel reis Brahmanistan cadeau
te doen. Kan 'ie zich nuttig maken door heilige koeien van het karrespoor te
verjagen.
Anil heeft deze goede raad niet opgevolgd. En misschien maar goed ook,
want dan hadden we zijn volgende bijdrage aan de cultuur-discussie moeten
missen. Deze bevat vele aspecten en lagen van het probleem van de vermenging
van ongelijke culturen, op een dusdanig verweven manier dat we het in de
volgorde van Anil zullen bespreken (De Groene Amsterdammer, 01-09-2011, door Anil Ramdas):
De redactie heeft ook op zo'n gemengde studentenflat
gewoond, en kan uit hoofde van die ervaring melden dat deze concentratie tot
stand komt omdat ze elkaar opzoeken. Misschien best wel begrijpelijk, maar
het is tevens een illustratie van het vasthouden aan eigen cultuur - als
voor culturen zijnde een universeel verschijnsel.
Een ander ding dat de redactie daar
leerde: de onderlinge discriminatie tussen niet-westerse culturen is veel
groter dat die tussen westerse en niet-westerse - alleen al een afkomst van
twee verschillende Antilliaanse eilanden, Aruba en Curaçao, leidde en leidt
tot een culturele kloof die die met ieder westerse "eiland" ruimschoots
overtreft. Met de mate van gekleurdheid van de huid als één van de
doorslaggevende factoren.
Abram de Swaan dient ter illustratie van het westerse denken. Maar dat is
een sterk selecte keuze. Zo heeft Abram de Swaan zelf een
immigratie-achtergrond, zijnde van joodse afkomst. Kosmopolitisme is iets
dat een kern vormt van het joods-culturele denken. Misschien allemaal ook
wel begrijpelijk, maar dus in ieder geval ook een feit. En geen neutraal
feit. "Kosmopolitisme" is niet het westerse denken. Kosmopolitisme is een
idee, of beter, een ideologie van sommige westerse, en sommige
niet-westerse, denkers.
Dat heeft Anil vermoedelijk goed gezien: voor De Swaan waren zowel
kosmopolitisme als universalisme geen begrippen die voortvloeien uit een
goed begrip van de maatschappelijke werkelijkheid, maar idealen - zaken die
te vinden zijn desemen met de pot goud aan het einde van de regenboog.
Ideologie.
We slaan even een stukje over:
Dat was toen, en nu nog trouwens, de heersende opvatting: alle culturen zijn
gelijk, in de zin van "gelijkwaardig'. Het hedendaagse multiculturalisme is
er keihard op gebaseerd: vermenging van met de cultuur van immigrant
impliceert natuurlijk keihard dat deze culturen van gelijke waarde zijn - of
beter: "Dat ze een verrijking vormen voor de Nederlandse samenleving, in de
woorden van een andere kosmopoliet: toenmalig staatssecretaris Hedy
d'Ancona, van dezelfde origine als De Swaan.
Dat het inderdaad het toen heersende wereldbeeld was, blijkt uit de erop
volgende zin:
Het bijvoeglijk naamwoord 'demogogisch' staat hier natuurlijk voor
"onweerlegbaar"- oftewel: met de argumenten van De Swaan viel niet te
discussiëren. Omdat het altijd lastig is te discussiëren met de waarheid.
Deze waarheid, bijvoorbeeld:
Dat 'niet over goed of kwaad gaan' is natuurlijk volstrekte onzin. Je hoeft
niet veel verder te discussiëren over goed of kwaad dan het criterium
"schade aandoen aan een andere", en iemand doodmaken is wel de ultieme vorm
van iemand schade aandoen. Je kan als antropoloog hoog of laag springen,
maar weduweverbranding is een vorm van schade-aandoen - het beschrijven is
identiek aan classificeren ervan.
Maar dit zijn eigenlijk allemaal open deuren - vul voor het culturele
verschil dat tussen democratie en communisme, en dit soort zaken zijn
volkomen voor de hand liggend, zodanig dat ook Anil er volkomen automatisch
in zou meegaan.
Waar het hier om gaat blijkt uit de keuze van Anil's voorbeeld. Want in
de antropologie zijn er natuurlijk een oneindig aantal te vinden. Nee, het
gaat om dit ene specifieke voorbeeld: weduweverbranding. Want dat is een
voorbeeld uit de Hindoestanen cultuur. Anil's cultuur!
Hij voelt zich persoonlijk aangesproken.
Dat wil zeggen: dat deel van zijn persoon dat lid is van de
Hindoestanen-cultuur.
Tot nu toe konden we de inbreng van De Swaan ongeclausuleerd gebruiken.
Maar dat houdt nu op:
Het overbekende gevolg van ideologie: de stappen voorbij de
nuttigheidswaarde van een argument: drie koeien zijn bont, dus alle koeien
zijn bont. Als antropologie een wetenschap is, moet ze constateren wat de
culturele gewoontes zijn, en tevens constateren wat dat vergelijkenderwijs
inhoudt: dat een culturele gewoonte schade berokkent - of meer schade
berokkent dan overeenkomstige alternatieven. En daar houdt het op. Dat is
geen oordeel. Een oordeel houdt alle mogelijke factoren omtrent de te
beoordelen zaak in, en kan heel wel buiten het veld van de antropologie
liggen.
Maar zoals gezegd: dat blijkt heel moeilijk te zijn, voor de mensheid in
het algemeen, en voor iedereen die ook behept is met ideologie zoals de
oervorm van religie, in het bijzonder.
Even verderop wordt deze misvatting van De Swaan nog eens helder
geformuleerd:
Een misvatting die door anderen aangegrepen wordt om allerlei "leuke"
oorlogjes te voeren. Waartegen binnen het westen dan weer verzet komt.
Waarbij De Swaan ook weer terug komt op het juiste spoor:
Wat natuurlijk veel beter te formuleren als dat de verschillen die tussen de
culturen waar te nemen zijn, natuurlijk ook binnen de culturen spelen. het
is geen zwart-wit, of anderszins toestanden met scherp gebakende grenzen.
Het is allemaal lichtgrijs-donkergrijs, met vage en overlappende grenzen.
Maar ook in de licht-grijs-donkergrijs formulering leidt het vanuit het
standpunt van het behoud van culturele identiteit tot een onoverkomelijk
probleem::
Het 'we' in deze passage is Anil's groepje niet-westerse studenten. Die in
het aannemen van dit gedragspatroon, dat, door strikt toeval, het eerst
waargenomen werd in het westen, dus een probleem zien. waaruit dus volgt dat
Anil en zijn groepje lijden aan het "behoud van traditionele culturele
identiteit"-syndroom. Ook misschien weer een zeer begrijpelijk syndroom,
maar desalniettemin hier een duidelijk aangetoond syndroom. Zo duidelijk dat
zelf Anil het moet toegeven:
Hun goed recht. Als ze er anderen maar niet mee lastig vallen. Zoals het
verbranden van hun weduwen. Want dat hoort niet bij de cultuur van de plaats
waar ze verblijven.
Maar hier botst de "cultuur van de ideologie" van De Swaan met de
cultuur van "het behoud van traditionele cultuur":
Dat 'we' weer slaande op het groepje studenten. Voor wie er inderdaad een
dilemma ligt: objectief waarnemer, studeren, en wetenschap in het algemeen
is natuurlijk wél iets dat je zo voornamelijk in het westen vindt, dat het
altijd als 'westers' wordt omschreven. Voorlopig nog zonder goede
tegenargumenten. Je kan uit de behoefte tot behoud van traditionele
identiteit aan winti gaan doen, of met je neus op een bidkleedje gaan liggen,
maar dat helpt niet alleen geen zier bij het behalen van een tentamen, het
staat er ook regelrecht mee in contrast. Om heel precies te zijn: het
Surinaamse smaldeel hieronder was naar Nederland gekomen juist vanwege deze
mogelijkheden om te studeren. Voor de winti hadden ze beter in Suriname
kunnen blijven.
Op welk moment je niet anders kan doen dan je afvragen of het überhaupt
wel zo verstandig was om naar Nederland te komen, als je zo sterk de
behoefte voelt om aan winti te doen, of het verbanden van weduwen te
verdedigen. Het leidt op welke manier dan ook ook tot krenking:
Op welk punt Anil beweert aan de "westerse" kant te hebben gestaan:
Nu heeft Anil, als linksige intellectueel uit de kringen van Vrij
Nederland en De Groene Amsterdammer en discussiecentrum De Balie,
waarvan hij baas is geweest, grotendeels buiten de radar van deze redactie
geopereerd. Maar het leven in die kringen is onmogelijk zonder het aanhangen
van het multiculturalisme. Het weinige dat van Anil wel was doorgedrongen,
bevestigde dit volkomen. En zonder tegenbewijs zullen we er dus maar vanuit
gaan dat de voorgaande passage voornamelijk de waarde heeft van een "Ja,
maar..."
- de retorische truc van zeggen dat je iets vindt om het vervolgens tot de
grond toe af te branden. Want kijk maar eens naar een paar eerdere passages
die we hebben weggelaten:
Aperte leugens: als je in die tijd, ver voor Fortuyn, voorgesteld zou
hebben te snoeien in de steun aan minderheidsorganisaties, zou je aan de
hoogste boom van het multiculturele dorp zijn opgehangen. En toen twee jaar
terug door de PVV iets werd opgemerkt over de kosten van immigratie, werd de
"Nazisme!", "Fascisme!" en "Deportatie!"-strontkaar weer langdurig
rondgereden.
En ook nu Anil draagt weer zijn steentje bij - de inleiding:
Om heel precies te zijn: het was door de multiculturalisten binnen de
overheid bedacht omdat de term "immigrant" tegen die tijd, door allerlei
vormen van overlast en criminaliteit, al besmet aan het raken was, en men
die besmetting wilde stoppen en voorkomen.
Een overbekend verschijnsel: als je een term veranderd vanwege een negatieve
connotatie zonder de oorzaak ervan weg te nemen, krijgt de nieuwe term die
connotatie.
Tja ... Uit hoofde van multiculturalisme en politieke correctheid mocht men
niet de groepen benomen die het probleem vormden. Dus werd "allochtonen" op
geografische manier gedefinieerd door het CBS. wat natuurlijk niet wekte,
want men wilde steun geven aan allochtonen, maar niet aan de Duitsers, want
die hadden dat niet nodig. Dus de ene deelgroep multiculturalisten zorgde
ervoor dat er een verkeerde definitie kwam, en de tweede deelgroep
corrigeerde dat door de term uit te breiden. Een glasheldere illustratie van
de contradictie die in multiculturalisme zelf besloten zit. Anil constateert
het ook:
Maar maakt wat foutjes: ook Chinezen werden en worden niet als allochtoon
gezien - ondanks het feit dat ze aan alle genoemde criteria voldoen.
Maar het criterium dat iedere objectieve waarnemer hanteert en dat wél
tot een correcte scheiding leidt, kan door Anil natuurlijk niet genoemd
worden: allochtone culturen zijn culturen met een merkbare tot grote sociale
achterstand, zodanig dat het aanzienlijke overlast en kosten veroorzaakt.
En omdat hij wel beseft dat het zo ligt, probeert hij zelfs het hanteren
van deze definitie te voorkomen - op de bekende manier:
Een keiharde leugen. Indische Nederlanders, Japanners en Chinezen zijn ook
gekleurd, en vallen er niet onder. En hoe verdedig je een leugen:
Inderdaad: door hem een paar keer te herhalen. Racisme zou het slechts zijn
als het onderscheid alleen op ras is gebaseerd, maar dat is dit
"niet-westerse" onderscheid niet: het is gebaseerd op gedrag: overlast,
criminaliteit, en aanverwante zaken: zoals deze:
Duitsers, Canadezen, Indische Nederlanders, Japanners en Chinezen: ze hebben
dit allemaal níet gedaan.
Goed, Anil heeft zich tegenstander verklaard van racisme. En allerlei
andere zaken besproken die hij wil verbeteren. Zoals het verheffen van
culturen:
Hm, De Swaan, ja. Maar De Swaan is niet het woord van God. Gewoon wat beter
functioneren als cultuur is ook al heel mooi. Daar komt geen
beschavingsopdracht in de vorm van één of ander "isme" aan te pas.
Hm, de geschriften van De Swaan zijn niet voorhanden, maar het lijkt deze
redactie sterk dat De Swaan iets dergelijks beweerd zou hebben. Misschien
heeft hij het er niet over gehad, maar dat zegt niets. Voor Anil's versie
zijn duidelijke uitspraken noodzakelijk. Dus verzint hij er zelf nog eentje:
Een keiharde leugen. Wilders wordt bijna dagelijks bejegend als "Nazi!",
"Fascist!" en "Racist".
Maar deze leugen was een noodzakelijke verbinding
naar de volgende stap van Anil:
De vertaling in nette woorden van "white trash". De tegenhanger van "coloured
trash", een term die je indien onafhankelijk van Ramdas' versie
vermoedelijk voor het gerecht zou doen belanden, als je hem in de media
uitsprak.
Gevolgd door nog een leugen:
Precies het tegenovergesteld is het geval: ook bijna dagelijks zijn de
oproepen tot het bestrijden van het populisme. waarin al deze zaken zitten.
En bij elke vorm van allochtone overlast en criminaliteit die in de media
komt wordt er onmiddellijk bij geroepen "Maar er zijn ook Nederlanders die
dat soort dingen doen". De analyses van de rassenrellen in Londen 2011
kwamen er bijna op neer dat het blanke rellen waren - terwijl alle
reportages met beelden lieten zien dat het overgrote deel "hoodies"
uit de zwarte achterbuurten waren.
En ook deze leugen geef je achting door hem te herhalen:
Twee.
Drie.
Vier.
Vijf.
Zes.
Zeven.
Acht.
Negen.
Tien.
Elf.
Het is volkomen duidelijk: het is de blanke die niet deugt. De gekleurde
culturen hebben totaal geen last van dit soort verschijnselen. Of althans
zodanig veel minder, dat het zaak is eerst de blanke versie op te lossen.
Ach ja, het is allemaal volkomen contradictoir en even volkomen
onbegrijpelijk wat Anil Ramdas allemaal opschrijft:
Het is onbegrijpelijk tot je één enkele draai maakt. Tot je stelt dat Anil
Ramdas iemand is die denkt in termen van de superioriteit van zijn cultuur:
hij wil wel de waarden aannemen die de westerse cultuur tot een succes
hebben gemaakt, maar die blanken die die westerse cultuur als eerste hadden,
willen dat voorkomen. Zijn superieure hindoestaanse cultuur wordt de
westerse waarden onthouden door de blanken.
Maar toch is een nadere beschouwing interessant. Want in één zaak heeft
Anil een punt: een eventueel westers universalisme is fout. Maar dit
universalisme is dan ook geen westers universalisme. het is het
universalisme van Abram de Swaan. En Abram de Swaan, hebben we al gezien, is
van joodse afkomst. De cultuur die de wereld de ernstigste vorm van
ideologie heeft geschonken: het monotheïsme. En daarna ook nog gegrossierd
heeft in tal van andere ideologieën - in deze moderne tijd het
neoconservatisme (Leo Strauss) en neoliberalisme (Ayn Rand, Milton
Friedman). Als extreme gevallen van een kennelijk algemeen neiging tot het
tot ideologie omvormen van ideeën. Wat Abram de Swaan dus doet met de
constatering dat sommige westerse waarden goed werken. Om deze universeel
van toepassing op alle volken te verklaren. terwijl het, historisch gezien,
zelfs geen echte westerse waarde is, als je in ieder geval dat ziet als de
Europese beschaving. Want de kenmerken van die beschaving: een meer
democratisch leiderschap en een meer gelijke rol van vrouwen, stammen niet
van de joodse cultuur (Jahweh is de absolute dictator en vrouwen staan aan
het aanrecht), en ook niet van de christelijke (God is ook een dictator, zij
het ietsje minder), maar van de oud-Europese, Germaanse, volken.
Dit dus wat betreft de waarden waar Anil het over zou moeten hebben. Die
hij kan aannemen zonder een enkele referentie aan het feit dat het westerse
waarden zijn. Maar die wel in strijd zijn met een aantal niet westerse
waarden. Zo staat Anil's hindoestaanse cultuur bekend vanwege de ernstigste
vorm van klassenscheiding: de standenmaatschappij. Wat je ook doet, iemand
van hogere geboorte is altijd beter, en altijd de leider. En vrouwen hebben
dusdanig weinig zelfstandige waarde, dat het voor een weduwe beter is om
dood te gaan. Al dan niet vrijwillig. Zoals Anil ons zelf nog eens aan
herinnerde. En dan hebben we het nog niet over de praktijk van
uithuwelijken, evolutionair zeer nadelig, en een sleep aanverwante zaken.
Dus er is inderdaad sprake van een dubbele binding zoals geformuleerd
door De Swaan en bevestigd door Ramdas. Maar daar waar het basale sociale
waarden betreft, gaat het om exclusieve keuzes - een beetje uithuwelijken is
even reëel als een beetje zwanger.
Natuurlijk leidt dit voor mensen als Anil, die vast wil houden aan eigen
waarden en toch gezien wil woorden als dragers van westerse waarde, tot
problemen in de ziel. Die problemen zijn op twee manieren op te lossen:
stoppen met het vasthouden en/of verdedigen van de hindoestaanse waarden, of
vertrekken naar waar die hindoestaanse waarden de norm zijn. Het is weinig
waarschijnlijk dat hij dit zal doen. Hij kiest de derde mogelijkheid:
vasthouden aan de eigen waarden, hier blijven, en klagen over ons niet
accepteren van zijn onverenigbare waarden - zoals al vele jaren terug
voorspeld hier
.
Om tenslotte in februari 2012 de enige consequente conclusie uit deze
onontwarbare knoop van tegengestelde en elkaar bijtende opvattingen te
trekken: zelfmoord.
In principe zou de dood van de betrokkene het einde moeten zijn van een
verzameling als deze. Maar in het geval van Anil Ramdas werd het juist
interessanter. Misschien toch niet ze heel verwonderlijk, want na de dood van
mensen, en op enige tijd afstand van die dood, wil er vaker dingen naar
buiten komen die de zaken van voorheen in een ander of helderder licht
plaatsen. De eerste bijdrage hieraan komt van vriend Stephan Sanders (de Volkskrant, 18-06-2013, door Sara Berkeljon):
Al dan niet verklaarbaar: dit is originele vorm racisme.
Niet de vorm waarbij je negers extra fouilleert, want dat doe je omdat
negers veel vaker wapens bij zich dragen. Dat wordt racisme genoemd door
intellectuele negers, omdat ze meer van wapens dragende negers houden dan
van blanken en hun wetten en hun fatsoenlijke maatschappij. Maar het is géén
racisme. Dit van Ramdas is wel racisme. Want het gaat uitsluitend en alleen
over ras.
Sanders is opgevoed door blanken, zonder racisme:
In tegenstelling tot de negers:
En dus ook de hindoestanen.
Het tweede ding dat nu bevestigd werd, was de ontmaskering van het idee
dat het hebben van succes leidt tot integratie van de allochtoon-denkende
allochtone denkende in de Nederlandse maatschappij:
De redactie heeft daaraan vage maar meer gemengde herinneringen, die helaas
te vaag zijn om verder te substantiveren. In ieder geval stond Ramdas ook in
die tijd als op de radar als vijandige kracht. Als lid van de politieke
correctheid die Nederland toen volledig in zijn haar macht had. Want dit was
nog voor de Fortuyn-revolutie:
Voorheen was hij ook al beroepsallochtoon, door zijn eigen houding. Sanders
had veel minder last van de revolutie, omdat hij zich niet tot
beroepsallochtoon had gemaakt.
De tweede toelichter is kring-genoot Max Pam (de Volkskrant,
26-06-2013, column door Max Pam):
Dat was bijzonder naïef van de heren
kleurlingen om te denken dat Naipaul, omdat hij hindoestaan en dus ook
kleurling was, ook als een kleurling zou denken. Als bijzonder sterke regel
is dat inderdaad zo - Naipaul is een zeldzame uitzondering.
Pam geraakt door de loop van het verhaal in de stemming om de
conclusie zonder omhaal te verworden:
Het drama dat bestaat uit het niet mee kunnen komen of het niet mee willen
komen uit onmacht om de band met de geboortecultuur te breken. Wat inderdaad
ook bijzonder moeilijk is. Welke moeilijkheid dan ook tot de conclusie moet
leiden dat dat hele migratie-idee te moeilijk is.
Pam kwam ook nog met een bevestiging van een regel die deze
redactie al had aangenomen: geloof geen enkel "Discriminatie!"-verhaal, tot
je het met eigen ogen hebt gezien of de beeldreportage ervan volkomen
betrouwbaar is gebleken:
Er is nauwelijks een beter demonstratie van het diepe, diepe ressentiment
dat de allochtoon tegen de westerse samenleving en haar mensen koestert. En
met een psychologische blik is het ook begrijpelijk: de cultuur waarin je
bent opgevoed, zit tot in je geestelijke haarvaten. En die cultuur wordt
gewoon alleen al door je aanwezigheid in die andere, zichtbaar zo veel beter
functionerende cultuur, iedere dag onderuit gehaald. Iedere blanke die je
tegenkomt herinnert je eraan dat je in een blank land zit, en dat je in een
blank land zit omdat je eigen land en cultuur niet goed functioneert.
Het is om
gek van te worden, en degenen die zich er enigszins van bewust zijn, worden
het dan ook bijna allemaal in één of andere vorm. Van welke gekheid dat
liegen over "Discriminatie!"-voorvallen een uiting is. En scroll nog eens
even terug naar bijvoorbeeld het Groene artikel over "white trash"
en de eindeloos herhaalde beschuldiging van blank superioriteitsdenken
.
En de meest nuchtere columnist van de Volkskrant heeft zich
in verband met de literaire kant van de zaak ook over de kwestie gebogen (de Volkskrant, 29-06-2013, boekrecensie door Aleid Truijens
Tja, dat laatste is natuurlijk veel te pijnlijk
voor iemand met een immigranten-achtergrond.
Weer een postume
toevoeging, op aangeven van Harriet Duurvoort
, mede-Surinamer maar niet etnie-genoot, die
behoorlijk wat tegeltjes licht - geheel onbedoeld, natuurlijk (de Volkskrant, 25-01-2023, column door Harriet Duurvoort,
publicist):
Iets dat Duurvoort dus niet snap: het is het één óf het ander: óf je bent gelijkwaardig, en dan ben je
geen minderheid, en heb je geen minderheden, en heb je geen
minderhedentelevisie, óf je hebt minderhedentelevisie, dus heb je
minderheden, dus ben je niet gelijkwaardig, dus ben je minderwaardig.
Op welk moment pas het oog viel op dit:
Brullen vam de lach!!!
Dat 'íncompetent', dat hier
echt uiterst merkwaardig staat (niet competent in wat???), is natuurlijk
"minderwaardig".
Maar waar het in eerste instantie om
ging om ook hier te plaatsen was dit:
In een recensie in De Groene Amsterdammer wordt deze
uitdrukking ook eruit gelicht.
Het is natuurlijk de
culturele nederlaag. Want zo veel mensen dwalen, cultureel, in andere
huizen - oneindig veel filmpjes van expats op YouTube, bijvoorbeeld. Maar het
probleem van dit andere huis is dat het gevuld is met gothische kathedralen,
en alles wat daarna kwam, en dat degene die dwaalt, gewend is aan lemen
hutjes.
Naar PC club
 ,
of site home
 ·.
|