Bronnen bij Innovatie: onderwijsbeleid

Innovatiebeleid is natuurlijk ten nauwste gekoppeld aan onderwijsbeleid. Een grondige blik op het huidige onderwijsbeleid laat zien dat dit sterk gericht is tegen innovatie . De volgende erkenning van de discrepantie tussen het belijde streven naar innovatie en het daadwerkelijk uitgevoerde onderwijsbeleid komt uit onverdachte bron (de Volkskrant, 23-08-2004, hoofdredactioneel commentaar):
  Kennis en kaalslag

De deelname van D66 aan een centrumrechts kabinet stuitte vorig jaar op veel kritiek. Maar, zo verdedigden de democraten zich: CDA en VVD hebben ons nodig, en daardoor krijgen we een uitgelezen kans om onze idealen waar te maken. D66 wilde zich profileren met ... de kenniseconomie.
     Van beide doelstellingen komt niets terecht. .... En het speerpunt 'kenniseconomie' is bij de eerste economische tegenwind het slachtoffer geworden van een hapsnap-bezuinigingsbeleid waaraan het hoger onderwijs onderhand wel gewend is.
     In juli werd al bekend dat het kabinet het collegegeld wil verhogen. En nu, vlak voor Prinsjesdag, studeert staatssecretaris Rutte op enkele aanvullende bezuinigingen. Hij wil studeren voor 30-plussers duurder maken en minder studenten van buiten de Europese Unie opvangen. Beide opties getuigen van weinig visie.
     Al decennialang wordt gesproken over 'levenslang leren', of, nog chiquer, éducation permanente, als onderdeel van een moderne kenniseconomie. Niettemin zijn universiteiten en hogescholen nog altijd in sterke mate leerfabrieken voor jonge twintigers. Voor gemotiveerde oudere studenten, die zich beroepshalve en/of uit culturele belangstelling willen bijscholen, is betrekkelijk weinig ruimte. Uiteraard mag van deze groep best een eigen bijdrage gevraagd worden, maar een kenniseconomie heeft behoefte aan goede, gemakkelijk toegankelijke en dus niet al te dure scholingsfaciliteiten voor dertigplussers.
    Wellicht nog curieuzer is het weren van studenten van buiten de Europese Unie. Politiek en bedrijfsleven klagen al jaren over een tekort aan bèta-studenten. Nu slagen Nederlandse universiteiten en hogescholen er in studenten uit China, Indonesië en Vietnam te werven. Mits deze studenten aan de gangbare niveau-eisen voldoen, is dat een verrijking. Eenmaal afgestudeerd kunnen zij het tekort aan bèta's in Nederland verlichten.  ...

Natuurlijk gaat de Volkskrant niet in op het bestaan en de redenen van een bèta-tekort - tenslotte is de Volkskrant een spreekbuis van alfa- en gamma-intellectueel Nederland. Maar des te betrouwbaarder is de gedane constatering aangaande het gevoerde onderwijsbeleid en de waarde daarvan.

En het kan allemaal nog korter, en nog simpeler (de Volkskrant, 23-09-2005, ingezonden brief van Wim Teunissen (Bussum)):
  Kenniseconomie

De afgelopen dagen is in de Volkskrant te lezen geweest dat het huidige onderwijssysteem voor een flink deel gebaseerd is op het maken van werkstukken. Daarbij blijkt dat het eenvoudig is deze over te schrijven van internet of van vrienden. Dat is dus een hele andere invulling van het begrip 'Kenniseconomie' dan wij altijd gedacht hebben, en daar zullen we met z'n allen uiteindelijk niet zo veel mee opschieten.

Bedenk hierbij wel dat dit gaat over een houding die dominant aan het worden is, omdat het minder inzet van vakkennis, dus vakleerkrachten dus geld vergt. Er zijn zelfs economen die om die reden voorstander zijn van zelfwerkzaamgericht en inhoudsarm leren, zie hier .


Naar Innovatie , of site home .