Bronnen bij Retorische trucs: ad holocaustumEigenlijk is het misbruik van de holocaust natuurlijk van een dusdanige weerzinwekkendheid, dat degenen die het doen redelijkerwijs in aanmerking zouden komen voor een soortgelijke behandeling. Waarbij de term "redelijkheid' slaat op "het naast elkaar plaatsen en vergelijken van zaken", en niet op de uitkomst, want die is natuurlijk even weerzinwekkend - dit als een soort verlengstuk van de zegswijze bekend uit de ICT-wereld: "Garbage in, garbage out". Oftewel: als je een ICT-applicatie vult met gegevens die rotzooi zijn, komt er rotzooi uit als resultaat. In dit geval dus: "Weerzinwekkendheden in, weerzinwekkendheden uit". Waarbij de weerzinwekkendheden bestaan uit het koppelen van ordinaire politieke standpunten aan de holocaust.Al genoemd zijn de voorbeelden uit de multiculturele discussie, waarbij je tenminste nog een vage vorm van verband kan voorstellen: veel Joden hebben geprobeerd te migreren uit het vooroorlogse Duitsland, en de allochtonen die het middelpunt vormen van de multiculturele samenleving zijn ook migranten. De smerigheid van deze vergelijking zit hem erin dat op dit punt iedere verdere vergelijking ophoudt: de Joden werden gedwongen door repressie, de allochtonen zijn volkomen vrijwillig hierheen gekomen en tegen de wil van de meerderheid van de bevolking. Er dreigt hier maar één holocaust: die van de autochtone Nederlandse cultuur. Maar ten tijde van het starten van deze verzameling is er een nieuwe kwestie die de urgente aandacht van de elite en de oligarchie opeist: de Europese eenwording 
. Want die Europese eenwording is een prachtig stuk gereedschap om een
neoliberale maatschappij in te voeren, waarin maximale inkomensverschillen
bestaan en maximaal valt te graaien en vrijgesteld zijn - voor die
oligarchie en elite, respectievelijk
.In het wiel van die Europese eenwording dreigt nu een harde stok te worden gestoken, doordat nu blijkt hoe die eenwording uitwerkt: de belastingbetaler, dat wil zeggen: degenen die de economische productie opbrengen, dat wil zeggen: de werkende onderste tweederde, moet gaan betalen voor het speculeren door het financiële deel van de oligarchie. Speculeren grotendeels met pensioen- en spaargelden want, zoals nu blijkt: ander geld is er niet. Het geld van de rijken, maar die hebben de zaken zo georganiseerd dat zij altijd hun geld terugkrijgen. Dat noemt men de "financiële wereld" of de "financiële markten"
. Als daarin iets mis dreigt te gaan, spring de staat met honderden
miljarden bij. De staat hier dus zijnde een ander woord voor, ja inderdaad:
de belastingbetaler - die onderste tweederde. een soort parasieten, dus
.Dat systeem dreigt dus nu in het honderd te geraken - doordat nu wat tipjes van de sluier worden opgelicht. Dat kan je natuurlijk niet op de enigerlei aan de werkelijkheid gerelateerde manier gaan uitleggen - dan trappen zelfs die onderste tweederde er niet meer in. Dus over de inhoud kan je verdediging van de Europese eenwording niet gaan. En je beelden moeten toch sterk, zijn, want het gaat om een zaak van het hoogste belang. Dus wat zet je in? Inderdaad (de Volkskrant, 04-06-2012, dubbelcolumn door Thomas von der Dunk en Bert Brussen):
Dat hele Europa-project is altijd ten diepste elitair en anti-democratisch geweest
. Maar nu dreigt dus dat Grote Gevaar: een halt aan die eenwording. En daar
is 'ie:
Maar natuurlijk ... Welbespraakte gore intellectuele oplichters, zijn het ... Gehoorzamend aan de algemene regel: Hoe smeriger de retorische truc, hoe goorder de oplichterij ... Het smeermiddel werkt voor alle doelen. Ook dat van de parasiterij (de Volkskrant, 26-11-2012, van verslaggever Peter de Graaf):
Deze parasieten hebben het gemeentehuis van Waalre afgebrand omdat dit plan ze niet beviel. Vermoedelijk, moet je daar om juridische redenen bij zeggen. Gunst, deze verzameling is niet goed bijgehouden ... Het is ook zo gewoon. Hier is er eentje die opviel (Volkskrant.nl, 27-12-2014, door Ariejan Korteweg):
Je hoeft alleen "Arnon Grunberg, schrijver"
door "Arnon Grunberg, Jood" te vervangen, en je weet meteen: hier wordt
historie geschreven. Geen mooie historie, maar eentje die leidt naar een
nieuwe holocaust
.
Naar Retorica, trucs
,
of site home
 ·.
|