Bronnen bij Europese Imperium: anti-democratie

3 nov.2011

Een van de kenmerken van een imperium is dat als ze in schijn de vorm van een democratie hebben, dit met het verstrijken van de jaren steeds minder wordt. De volkomen krachteloosheid van het EU-parlement dat bovendien even volkomen streeft naar een Europees Imperium zonder verdere zeggenschap van de burgers is al behandeld elders  . Hier gaat het om directe of indirecte uitspraken tegen de democratie zelf. Een neiging die automatisch veel sterker dan hij al is bij nationale politici en regeringen: de burger is een lastpak die niet wil betalen voor oorlogen en de rijken.
    Onder wat voorbeelden van die neiging - met als eerste aanleiding de wens van de Griekse premier Papandreou, die sterk onder vuur ligt van de bevolking naar aanleiding van de bezuinigingen die hem door de eurolanden worden opgedrongen, om een referendum te houden over het noodplan van de EU. Alle politici en alle commentatoren en media zijn er tegen, zoals de onderstaande doodenkele uitzondering beschrijft:


Uit: De Volkskrant, 03-11-2011, van verslaggever Michael Persson

'Wat de Grieken doen, is helemaal niet gek'

Europese politici vinden democratie maar wat lastig, stelt politicoloog Van Apeldoorn.

Europese politici lopen te hoop tegen het Griekse voornemen een referendum te organiseren over het economische reddingsplan. Onterecht, zegt politicoloog Bastiaan van Apeldoorn van de Vrije Universiteit in Amsterdam.

Straks zeggen de Grieken nee, zo is de angst. Gaan deze crisis en democratie wel samen?
'Of je het nou leuk vindt of niet, elk volk heeft het soevereine recht zijn lot in eigen handen te nemen. Bijvoorbeeld door te weigeren zijn schulden terug te betalen. Een land kan keuzen maken, en het is helemaal niet gek die keuze via een referendum aan het volk voor te leggen.

     ... Ook dan kan Griekenland weigeren zijn schulden terug te betalen, zoals Argentinië deed in 2002. Dat was helemaal niet zo'n gek idee, want het land is inmiddels uit het dal geklommen.'

Is dat voor Griekenland ook een alternatief?
'Ja, die keuze hebben zij ook, al zal het een keuze tussen twee kwaden zijn. Het is goed te begrijpen dat premier Papandreou dat via een referendum wil voorleggen. Hij staat met zijn rug tegen de muur. De protesten zijn dusdanig - misschien is hij wel bang voor revolutie als hij de Europese plannen verder doorzet. Het is de vraag of de plannen wel kunnen worden uitgevoerd, gezien de sociale situatie. Als Papandreou de Grieken met een referendum voor het blok zet, kan hij misschien draagvlak forceren.   ...


Red.:   Kortom, allemaal goede argumenten voor een referendum. Omdat het argumenten voor democratie zijn. De argumenten tegen een referendum zijn argumenten tegen de democratie. En die argumenten komen uit twee inspiratiebronnen: de "linksige" van ideologie:
  'Het is raar hoe afwijzend Europese politici reageren op het Griekse referendumplan. Zelfs een partij als D66, dat altijd voor referenda is geweest, roept meteen dat dat niet de bedoeling kan zijn. Dan geef je toch een merkwaardige boodschap: we zijn democraten, maar nu even niet. Alsof democratie alleen bestaat voor luxeproblemen. Ik begrijp het wel, zo'n referendum levert opnieuw vertraging op, maar principieel is dat standpunt niet te verdedigen.'

En de rechtse van de graaiers van met name de financiële markten, dat wil zeggen: de rijken in Dubai:
  Economen klagen al langer over de trage Europese besluitvorming.
'Democratie wordt in toenemende mate als een lastig ding ervaren. Sommige economen vinden dat we de redding van Europa maar aan het Internationaal Monetair Fonds moeten overlaten. Dat klinkt aanlokkelijk: ze zitten ver weg en zijn onzichtbaar, lekker makkelijk.

Welk proces van het zich afkeren van de democratie een in de structuur ingebakken automatisme is:
  Loopt de Europese besluitvorming tegen democratische grenzen aan?
'Het hele Europese project loopt tegen zijn grenzen aan. Europa zit in een existentiële crisis, een legitimiteitscrisis. Dat is al jaren zo, maar nu barst de bom. Het Europese project is altijd een eliteproject geweest. Daar zijn we tot dusver mee weggekomen, omdat de maatregelen nog niet zo ingrijpend waren dat ze de burger hard raakten.
    'Maar door de eurocrisis is de legitimiteitscrisis geëxplodeerd. Het is een neerwaartse spiraal: door de eurocrisis stellen steeds meer mensen zich vragen over de Europese bemoeienissen, en daardoor wordt de aanpak van de eurocrisis geblokkeerd, en worden de problemen nog groter. Het is achteraf makkelijk praten, maar het punt is eerder een gebrek aan democratie dan een teveel. Hadden we maar wat te zeggen gehad, toen in 1992 in het Verdrag van Maastricht de Europese muntunie werd geregeld, de kiem van de huidige crisis. Als daar toen democratisch over was besloten, waren we misschien kritischer geweest en dan hadden we de problemen nu misschien niet gehad.'

Destijds ging het niet democratisch, daarna werd het nog minder democratisch door het overrulen in nederland en Frankrijk door de regering van referenda, en nu worden er voostellen gedaan om de hele soevereiniteit over te hevelen naar de IMF. Oftewel: de bewoners van de flats met de gouden kranen in Dubai gaan het Europese Imperium besturen, en de bevolking beroven van haar pensioenen net als dat in Rusland is gebeurd.
    Een voorbeeld van hoe men vindt dat zaken als een democratische Grondwet hinderpalen zijn die voor het grotere Europese "goed" opzij geschoven moeten worden:


Uit: De Volkskrant, 09-09-2011, door Vestert Borger en Tom Eijsbouts, beiden verbonden aan het Europa Instituut van de Universiteit Leiden.

Hof miskent autonome Europese ontwikkeling

Vanuit nostalgisch vertrouwen in de Grondwet stelt het Duitse hof steeds harde grenzen aan de ontwikkeling van de EU. In deze crisis blijkt dat niet meer mogelijk.

De uitspraak zelf van het Bundesverfassungsgericht is eigenlijk geen nieuws. Het was te verwachten dat het hof de Duitse medewerking aan financiële reddingsoperaties van de euro niet zou durven blokkeren. .,..


Red.:    Want dan zou er een opstand onder de oligarchische bestuurders en media uitbreken.
  De verhouding tussen de Europese Unie en de Duitse constitutionele rechter is al jaren problematisch. Europese integratie kan volgens het Bundesverfassungsgericht alleen plaatsvinden binnen de grenzen van de Duitse Grondwet. Overheveling van bevoegdheden naar Europees niveau mag de constitutionele identiteit van Duitsland niet aantasten. Het hof probeert daarom telkens grenzen te stellen aan het Europese eenwordingsproces.

Het hof probeert geen grenzen te stellen - het hof constateert dat er verschillen zijn tussen de doelstellingen van de EU-aanhangers en bestuurders en de democratie zoals deze geformuleerd is in de Grondwet. En ook de intellectuele elite kiest voor de EU-dictatuur:
  Hoe komt het dat de Duitse rechter steeds nieuwe grenzen stelt en toch steeds gaat schuiven? Dat komt door zijn nostalgische en simplistische vertrouwen in de eigen democratie, het eigen volk en de eigen grondwet van Duitsland, en die van de overige lidstaten, als enige fundamenten onder de Europese samenwerking. Elke autonome Europese ontwikkeling wordt op formele gronden miskend en dus ook niet begrepen.
    Het Duitse hof heeft een grote rol gehad in de herontdekking van die nationale fundamenten voor de Europese ontwikkeling. Ontegenzeglijk zijn deze nog steeds verreweg de belangrijkste basis onder de Unie. Maar sommige van de meest interessante ontwikkelingen hebben een eigen fundament in de Europese politiek en het Europese recht. Vanuit de nationale grondwetten zijn die alleen als aantasting van bestaande grenzen te begrijpen. Dat helpt niet.

Als er een objectief proces gehouden zou kunnen worden uit naam van de democratie, zouden de EU-leiders op het hakblok komen, en deze intellectuele meelopers een hand kwijtraken.
    Commentaar om de anti-democratische opvattingen van de Europese elite is er vrijwel niet in de media - het interview met Van Apeldoorn is een (hoge) uitzondering. Het commentaar is vrijwel uitsluitend beperkt tot de brievenrubrieken:


De Volkskrant, 04-11-2011, ingezonden brief van Jaap Verkaik, Annen

Verbijsterd

De hele dag gonsden de media weer over hoe 'verbijsterd' de Europese ministers waren over het besluit van Papandreou om een referendum te houden over het miljardenbesluit van Europa, het reddingsplan. Ik ben al weken verbijsterd over waar de Europese politici mee bezig zijn. Is het voorstel een referendum in Griekenland te houden eigenlijk wel zo vreemd? Na wekenlange demonstraties van soms vele tienduizenden gewone mensen die niet meer kunnen volgen wat er over hun hoofden wordt beslist. En dat allemaal voor de redding van de euro, onze concurrentiepositie en om het vertrouwen van de beleggers terug te winnen. Beslissingen over, maar niet door de Europese bevolking. Een slecht voorteken voor wat ons nog te wachten staat.

 
Red.:   Inderdaad. Want wat ons te wachten staat is het Europese Imperium.


Uit: De Volkskrant, 09-11-2011, ingezonden brief van J.H. Elsinga, Bilthoven

Uitstappen

Hadden wij in Nederland jaren geleden maar de mogelijkheid gekregen om over de invoering van de euro te stemmen. Helaas mocht dat niet. En nu zitten we in grote problemen. ...


Red.:   Geen haar op hun hoofd dat daaraan denkt ...


De Volkskrant, 04-11-2011, ingezonden brief van Johan de Korte, Den Haag

Kamikaze

Dat het Grieks referendum de stabiliteit van zowat heel Europa op het spel zet, blijkt ondubbelzinnig uit de woede en verontwaardiging die onder economen en politici is losgebarsten. Opmerkelijk is de afwezigheid de laatste dagen in het publieke debat van A. Pechtold (D66). Zijn partij is vanaf de oprichting toch fervent voorstander van dit politieke middel. Maar nu de verwoestende werking ervan overduidelijk blijkt, is hij nergens te bekennen. Ik zou van hem dolgraag beargumenteerd horen wat in dit geval het voordeel is van de Griekse kamikaze- actie.

 
Red.:   Dit lijkt op sarcastisch commentaar, want iedereen weet of zou kunnen weten dat A. Pechtold helemaal niet voor democratie is - in ieder geval niet van de soort waarbij de meerderheid van het volk zijn zin krijgt. want de meerderheid van het volk is tegen verdere immigratie en tegen verdere Europeanisering, allebei zaken waar kosmopoliet en would-be oligarch A. Pechtold hartstikke voor is.
    Van buiten ziet men dingen meestal wat scherper - zo ook hier, in een artikel van een wat eerder tijdstip:


Uit: CNN.com, 16-09-2011, By Hans-Joachim Voth, Special for CNN

Will the Austrians, Slovaks or Dutch break the euro?
  • French banks and Italy funding costs were focus of the eurozone crisis this week
  • One aspect of the debt crisis not receiving enough attention is the chances of a political rupture driven by smaller countries
  • Tensions between the smaller European countries and the larger ones will continue to mount
Editor's note: Hans-Joachim Voth is ICREA Research Professor of Economics at Barcelona's Universitat Pompeu Fabra. Educated in Germany, the UK and Italy, he received his doctorate from Nuffield College, Oxford, in 1996. A former consultant with McKinsey & Company, he has taught at MIT, Stanford, and NYU-Stern. His website is here.
   
...   Smaller European countries are barely consulted when it comes to rescue packages. Especially in the highly competitive, fiscally responsible Northern states like Austria, Finland, and the Netherlands, feelings are running high. Finland already has the "True Finns" party. It ran on an anti-bailout platform at elections earlier this year, receiving 19% of the vote -- which makes it the largest opposition party. Even in opposition, it is already influencing policy. ...
    This week, a poll showed that 92% of Austrians want Greece to leave the eurozone. Immediately afterwards, the three opposition parties -- the Greens, and the right-wing FPO and BZO -- engineered a delay in the ratification of an increased EU rescue fund, the European Financial Stability Facility (EFSF). They refused to schedule a vote at the Austrian parliament's finance committee anytime soon, where the measure needs a two-thirds majority. The measure may still pass later, or in an emergency session, but the issue was enough to cause jitters on Wall Street. French bank shares plummeted on the news. In Slovakia, the junior partner in the governing coalition, the Freedom and Solidarity Party, wants to postpone the EFSF decision until December. It is receiving support from polls showing that fully one third of Slovaks are opposed to the new rescue fund.
    These and similar tensions will continue to mount. Some EU politicians such as EU Commission President José Manuel Barroso are openly talking of turning the current crisis into Europe's "federal moment" -- an opportunity to introduce euro bonds, EU-wide taxes and an EU finance ministry. ...
    The EU has faced challenges in the past when big new measures, such as the EFSF, need to be ratified by all member states. Referenda sometimes yield the "wrong" answer -- Ireland voted against the Lisbon Treaty in 2008. The EU has dealt with these setbacks in its typical, anti-democratic mode, by scheduling new votes until the voters eventually give the "right" answer.    ...


Red.:   Herhaling: 'The EU has dealt with these setbacks in its typical, anti-democratic mode ...'
    In november is de anti-democratische propaganda-campagne verhevigd. De Volkskrant doet volop mee. Voorlopig nog in een dubbelartikel dat over de voor en tegens van democratie lijkt te gaan, maar lees dit nog eens goed: de voors en tegens van democratie ... Zo is de ellende altijd begonnen. Hier is de aftrap, die begint met een paar enorme leugens:


Uit: De Volkskrant, 05-11-2011, door Tjerk Gualthérie van Weezel

Democraat of technocraat: wie redt de euro?

De democratische rompslomp in Europa is indrukwekkend. De uitweg uit de eurocrisis ligt volgens economen dan ook in technocratische oplossingen als zaken-kabinetten en meer macht voor het IMF. Maar is een oplossing zonder democratisch draagvlak wel houdbaar?


Red.:   Leugen nummer één: de oligarch of dictator wordt eufemistisch à la George Orwell "technocraat" genoemd. Er is natuurlijks niest technisch aan een technocraat. het zijn dezelfde mensen die geld aan Griekenland hebben geleend, en daarvoor onaflosbare hypotheken hebben verkocht: de financiële wereld en hun vrienden in de politiek die zich politici noemen
    Leugen nummer twee: de rompslomp in Europa heeft niets met de democratie, en alles met de oligarchische bureaucratie te maken. Had de mensen laten stemmen, en die rompslomperige euro was er nooit gekomen.
  Geef de teugels van de eurozone maar in handen van het Internationaal Monetair Fonds, verzuchtte hoogleraar economie Sweder van Wijnbergen dinsdag.

Alweer diezelfde lieden die de crisis mede hebben veroorzaakt
  Veel economen lijken ervan overtuigd dat alleen technocraten van het IMF, ambtenaren in Brussel of zakenlui de euro nog door de crisis kunnen leiden.

Ja, want dan kunnen ze ongestoord beslissingen nemen ten gunste van de rijken en de economen. Intellectuele nietsnutten van het zuiverste water, die laatsten  .
  Democratie is een zwak systeem, zegt emeritus hoogleraar nieuwste geschiedenis Maarten Brands.

Bestuur door de oligarchie is nog oneindig veel zwakker.
  Een overzicht van de democratische rompslomp in Europa is inderdaad indrukwekkend. Papandreous oproep voor een referendum spant voorlopig de kroon. Maar alle Europese regeringsleiders praten in deze crisis zelf om democratische redenen met meel in de mond. In Duitsland mag bondskanselier Merkel van de hoogste rechter alleen met een Europees reddingsplan voor de euro akkoord gaan nadat de Bondsdag goedkeuring heeft verleend. In Nederland is de praktijk niet veel anders, premier Rutte en minister De Jager moeten zich constant vergewissen van steun van de PvdA.

Het alternatief: "Heil Hitler!" (netjes gezegd: ongecontroleerde macht - maar voor de stommelingen die dit soort dingen aanhangen moet je het simpel zeggen).
  Dat constante overleg met de achterban houdt de zaak op, stelt hoogleraar politiek en economie Geoffrey Underhill vast.

Reactie: je hoeft niet binnen een minuut te beslissen of je de mammoettanker gaat stilleggen - dat duurt namelijk toch drie uur.
  Bovendien, zegt Underhill, is het moeilijk om ingewikkelde en vervelende voorstellen aan je bevolking voor te leggen. 'Turkeys don't vote for Christmas.'

Een uitstekende reden om de macht tot beslissingen niet te geven aan oligarchen - die gaan namelijk toch maar de miljarden uit de (pensioen)kas stelen en er met het geld vandoor naar Dubai - zie Rusland.
    Natuurlijk, omdat dit een klassenstrijd is, is dit niet beperkt tot Nederland:


Uit: De Volkskrant, 03-11-2011.

Ander commentaar
...
De Standaard

'Papandreou denkt dat hij een eerlijke deal kan voorleggen. Hij rekent op het verantwoordelijkheidsgevoel van de GRIEKEN. Het lijkt democratisch, maar dat is het niet. Het kan niet dat het binnenlandse politieke probleem van één man, of één klein land, de economie van een werelddeel in gevaar brengt.' (Guy Tegenbos)


Red.:   En om dezelfde reden zijn de brieven-reacties merendeel als volgt:


De Volkskrant
, 03-11-2011, ingezonden brief van Frits H. Emmerik, Den Haag

Failliet van de democratie

Toch beangstigend om te volgen hoe de wereldtop zich tegen een Grieks referendum keert. Een uitgebuit volk zou zich wel eens tegen een volgende beroving kunnen uitspreken. Met de adoratie voor de mondiale grootschaligheid onder het dictaat van de financiële wereld, dreigt nu zelfs het failliet van de democratie. Ging het ooit nog wel eens om mensen, nu telt slechts het grote geld.


De Volkskrant, 03-11-2011, ingezonden brief van Michiel van den Berg, IJsselmuiden

Put-opties

De verrassende boodschap van de Griekse premier Papandreou om in zijn land een referendum te houden over het pas gesloten crisisakkoord, leidde maandag wereldwijd tot dalende beurskoersen.
    Hoe had Griekenland de hen zo kwellende financiële wereldmarkt ooit beter kunnen terugpakken dan voorafgaand aan deze mededeling voor miljarden (noodfonds)euro's aan put-opties in te slaan? Misschien hebben ze dat ook wel gedaan...


Red.:   Simpel allemaal hè ...
   Maar dus niet voor de would be intellectuelen die zich slim genoeg achten om te gaan besturen. Of degenen die zich wetenschapper achten. Die ontbreekt namelijk aan een kleinigheid: gezond verstand.
    Ondertussen is de democratisch gekozen regering in Griekenland vervangen, en ook die van Berlusconi in Italië, dat als volgende in financiële problemen kwam. In beide gevallen door zogenaamde "technocraten" -  een term waarmee de de EU-propagandacampagne suggereert dat ze onafhankelijk of neutraal zouden zijn. Hier is de werkelijkheid - natuurlijk niet uit een "kwaliteitskrant":


Uit: DePers.nl, 21-11-2011, door Eric Smit

#GoldmanTakeOver We hebben de policy dat we niets over elkaar vertellen.

Het kabinet Goldman-1

Of het nu de nieuwe baas van Italië is (Monti) of het management van de Europese Centrale Bank: ze hebben ooit voor Goldman Sachs gewerkt. ...


Red.:   Hier is de waarheid: de technocraten zijn de mannen van de financiële wereld, en met name die van Goldman Sachs - de roof en fraudebankinstelling die mede aan de bron van de globale financiële crisis van 2008 stond. De bank ook die Griekenland heeft geholpen de boeken te vervalsen, zodat het Griekse financiële zwarte gat lang verborgen bleef, leidende tot de Europese financiële crisis. De huidige politici en bestuurders zijn eigenlijk niet veel meer dan zetbazen in dienst van deze mensen. En nu die leiders te zeer onder vuur liggen, worden ze uit noodzaak vervangen door het grote gajes achter de schermen zelf. Want Eric Smit is hier niet expliciet genoeg: naast de nieuwe premier van Italië, Mario Monti, en de nieuwe president van de Europese Centrale bank, Mario Draghi, is ook de nieuwe premier van Griekenland, Lucas Papademos een voormalig employee van Goldman Sachs - een instelling die wordt gedreven als en soort geheim genootschap waarvan de leden eeuwige trouw zweren - zie Brandpunt, 11-12-2011 uitleg of detail (na 13:35 min.).
    Ook in Nederland lopen vele vertegenwoordigers van dit gajes rond, zoals blijkt uit de rest van het artikel:
  Met welke pionnen kan de bank ook in Nederland de macht grijpen?

De inmiddels wereldberoemde Willem Buiter is de aangewezen persoon om het baantje van margarineman Rutte (ex-Unilever) over te nemen. De huidige hoofdeconoom van Citigroup was tussen 2005 en november 2009 adviseur bij Goldman. Wanneer de huidige baas Lloyd Blankfein hem installeert zou Buiter het margarinegehalte in zijn kabinet kunnen handhaven door Jean-Marc Huet, cfo van Unilever, als adjudant (staatssecretaris Financiën) te benoemen. Met Huet haalt hij bovendien een stevige overlever aan boord. Huet was als bankier van Goldman Sachs direct betrokken bij de beursgang van World Online. Het prospectus waarvoor Goldman mede verantwoordelijk was, bleek misleidend, maar dat zou zijn carrière niet in de weg zitten.

Zoals al gezegd: ze laten een spoor van fraude en oplichting achter.
  De ideale opvolger van minister van Financiën Jan Kees de Jager draagt de naam Wiet Pot. Pot geldt als een van de succesvolste Nederlandse zakenbankiers ooit. Succes betekent in de bankierswereld maar een ding: geld. Volgens de schatting van Quote wist Pot een kwart miljard euro bij elkaar te graaien. Pot is bovendien een man naar Lloyd – ‘We’re doing God’s work’ – Blankfeins hart.

Kijk nog even naar het portret van Lloyd Blankfein temidden van zijn mede-megafraudeurs hier  .
    Auteur Eric Smit hoeft maar het het hem bekende netwerk af te lopen (Smit is auteur van diverse boeken over de financiële wereld):
  Pot werkte bij Goldman Sachs jaren samen met Pieter Maarten Feenstra. Die zou de ideale minister van Economische Zaken zijn. Feenstra is als oud-McKinseyaan ook als bedrijfsadviseur onderlegd en is nu actief als investeerder bij Aletra Capital Partners. Hij is extreem loyaal en uiterst discreet. In 2008 gaf hij nog helder uiting van de omerta van Goldman toen hem door De Pers gevraagd werd iets over zijn oude makker Pot te vertellen. ‘We hebben de policy dat we niets over elkaar vertellen. Wanneer u meneer Pot over mij belt, zal hij u hetzelfde zeggen.’

De termen 'omerta' is gelukkig getroffen. De enige verschillen met de maffia zijn dat deze schurken niet hoogstpersoonlijk zelf moorden, en dat ze nog onnoemelijke malen schadelijker zijn dan de maffia.
    En het netwerk heeft voor de insider nauwelijks verrassende uitlopers:
  Een Goldman take over zal in het Goldman Sachs-minnende koningshuis met gejuich worden ontvangen. Toch zal de overname ingrijpende gevolgen hebben voor de monarchie. Bea zal namelijk terstond van haar troon worden gewipt. En niet Alexander maar Friso zal de troon bestijgen. De laatste werkte vier jaar en tien maanden bij Goldman ...

En ook in de top van de economische "wetenschap" zijn ze terug te vinden:
  De president van onze Centrale Bank wordt Patrick van der Wansem, thans werkzaam als partner bij Capitad, dat gespecialiseerd is in strategische vraagstukken rond financiële markten. Hij heeft naast de broodnodige Goldman Sachs-ervaring ook nog wat tijd doorgebracht bij het ministerie van Financiën (2 jaar en 11 maanden), De Nederlandsche Bank (7 jaar) en JP Morgan (7 jaar) en is tot de dag van vandaag adviseur bij de Wereldbank en het IMF.
    Voor de minder belangrijke posten is LinkedIn is een handig instrument. De combinatie Goldman en Erasmus levert 297 hits op. De Rotterdamse universiteit is daarmee ‘hofleverancier’ voor Goldman Sachs. (Niet alle hits in LinkedIn zijn ook mensen die bij de bank werken of gewerkt hebben, ze kunnen de zakenbank ook om andere redenen in hun cv hebben staan.)
    De Vrije Universiteit Amsterdam levert 31 hits op. De Universiteit van Tilburg slechts 16, maar die zijn wel vrijwel allemaal bij Goldman Sachs werkzaam. De combinatie Goldman Sachs en Universiteit van Amsterdam: 67 hits. Daaronder Victor van Bommel.

En nog wat los grut:
  Het nog op te richten ministerie van Communicatie zal bevolkt worden door mensen van Endemol, voor ongeveer dertig procent eigendom van Goldman. Dit ministerie zal geleid worden door Lucas van Praag, de in het Verenigd Koninkrijk geboren ‘Rococco PR-prins’ van Goldman Sachs met de Nederlandse achternaam. Journalisten zijn in zijn ogen een slecht geïnformeerde, minderwaardige soort die niet over al te veel intelligentie beschikt en slobberige pakken draagt. Van Praag weet journalisten te vertellen dat ze ‘het niet hebben begrepen’ en met hun misleidende stukjes krantenlezers ‘garbled nonsense’ (onleesbare onzin) voeren.

Maar dat is nauwelijks nodig, want de huidige media zijn al zo "Goldman" als de pest - niet in personeel misschien, maar wel in opvattingen  .
    Ondertussen ettert de crisis door, omdat de EU-leiders wachten op het punt dat ze denken dat ze enige kans hebben met hun anti-democratische revolutie, zonder meteen de volgend verkiezingen te verliezen. Daarvoor is de lange duur van de crisis, dat wil zeggen: het opzettelijk niet oplossen ervan, noodzakelijk. Met een steeds sterkere drang vanuit de financiële wereld en de media om de knoop, de machtsgreep  , door te drukken. Met slechts af en toe een glimpje van de waarheid:


Uit: De Volkskrant, 03-12-2011, door Pieter Hilhorst   

Interview | Dani Rodrik, politiek econoom

'Europa zit gevangen in een trilemma'

Hij heeft de eurocrisis niet voorspeld, maar wel vooraf al verklaard met zijn 'trilemma': democratie, de natiestaat en globalisering gaan niet samen. En nu denkt hij dat Griekenland de eurozone moet verlaten.

Tussentitel: Ik heb het vernuft van de Europese leiders overschat

Het voorspellen van een crisis is geen sinecure. Achteraf bezien is het gemakkelijk om te concluderen dat de ineenstorting van de financiële markten in 2008 en de huidige crisis in Europa eigenlijk onvermijdelijk waren. Het is pas knap als je vooraf laat zien wat er mis is. Met zijn eerder dit jaar verschenen boek The Globalization Paradox heeft Dani Rodrik precies dat gedaan voor de eurocrisis. Deze week was Rodrik, die aan Harvard University internationale politieke economie doceert, in Nederland voor een lezing die hij gaf bij de WRR.
    Wie zijn boek leest, begrijpt dat de eurocrisis niet als een verrassing komt. Toch heeft Rodrik haar niet voorspeld. En dat is niet de eerste keer dat hij met een boek de gebeurtenissen voor is zonder de uiterste consequentie te trekken uit zijn eigen redenering. In 1997 schreef hij Has Globalizing Gone Too Far?, waarin hij de gevaren van ongeremde globalisering uiteenzette. En een paar maanden later brak de Azië-crisis uit. Ook toen had hij die crisis wel verklaard, maar niet voorspeld.   ...


Red.:   Tja, dat ging vermoedelijk de verbeelding te boven. Overigens lijkt hier het idee te zijn dat 'trilemma' betekent dat één van de drie moet afvallen - in dit geval is dat niet helemaal zo: de natiestaat en democratie gaan uitstekend samen, want het blijkt dat democratie alleen binnen de natiestaat tot bloei kan komen, en zodra je dat niveau overstijgt en in imperia (netjes: federaties) terecht komt, de democratie harder en sneller atrofieert dan de aderen van een 100-jarige. En voor globalisering geldt dat natuurlijk dan in overtreffende trap. En met de natiestaat zelf is globalisering water en vuur.
    Maar er is meer met globalisering:
  Globalisering levert economisch voordeel op. Maar die voordelen zijn zo ongelijk verdeeld dat globalisering zijn eigen oppositie organiseert. Rodrik heeft voor de VS uitgerekend dat om met zijn allen 1 dollar extra te verdienen met verdere vrijhandel, een herverdeling plaats vindt van 50 dollar. Werknemers in de ene sector winnen, die in een andere sector verliezen. Hooggeschoold wint, laaggeschoold verliest. 

Goh, wat een verrassing. Maar het altijd goed om het te horen uit de mond van een hogergeschoolde. meestal zwijgen ze erover, en en er zijn heel veel leugens te horen - sterk lijken op: "Als je de rijken rijker maakt, worden de armen ook rijker". Inmiddels allang een rabiate leugen gebleken.
  Globalisering gaat ook gepaard met oneerlijke concurrentie tussen landen die arbeiders wel het recht geven zich te organiseren en landen die dat niet doen. Wie hieraan niets doet, ondergraaft de legitimiteit van de globalisering. Om de vruchten ervan te kunnen plukken, moet de globalisering daarom worden getemd. Anders krijgen de nadelen de overhand. Dat is de paradox uit de titel van het boek. Rodrik wil de ongeremde globalisering inruilen voor een gematigde.

Nog zo'n weinig verrassnede nieuwigheid. Ietwat verrassender is dat Rodrik wel de conclusie durft te trekken:
  Die regel is dat globalisering, de natiestaat en democratische politiek niet samengaan. Rodrik noemt dat een trilemma. Wie een sterke natiestaat wil en democratische politiek, moet zich afschermen van de wereldmarkt. De globalisering delft dan het onderspit. Wie globalisering wil en de natiestaat, offert de democratische politiek op. In een open economie is de speelruimte voor eigen economische politiek beperkt. Wie globalisering wil en democratische politiek, moet de natiestaat vaarwel zeggen. Want alleen op een supranationale schaal kan tegenwicht worden geboden aan de globalisering. Het probleem van de euro is dat dit trilemma is ontkend. Er werd gedaan alsof we een gemeenschappelijke munt kunnen hebben zonder mechanismen en instituties op Europees niveau om economische problemen in enkele landen van de EU op te lossen.

Met als afgeleide stelling:
  De enige gemeenschappelijke munt die zonder politieke integratie mogelijk is, is een soort neuro met Duitsland, Finland en Nederland. De economische positie van die landen is namelijk vergelijkbaar.

En daar zijn weer nauwelijks voordelen voor te ontdekken, en ruim wat nadelen. Dezelfde als die bij fusies van bedrijven (80 procent mislukt vanwege cultuurverschillen), scholen enzovoort: grootschaligheid deugt niet, als het niet strikt moet.
   In de week volgend op het verschijnen van dit artikel komt de volgende "cruciale" EU-top die besluiten zou moeten nemen. In de directe aanloop ernaartoe wordt alvast een anti-democratisch voorschot genomen. In de Volkskrant, die zoals bekend een middenpositie inneemt in de media in de zin dat de rest nog rechtser en dus eurofieler zijn, met de stem van columniste en econome Sheila Sitalsing:


Uit: De Volkskrant, 07-11-2011, column door Sheila Sitalsing

Baas

Volgens Jan Kees de Jager raken we heus geen zeggenschap kwijt aan vage Europese entiteiten die vanaf nu over de euro zullen waken als een zwaan over haar kuikens. ...
    Deze keer trapte De Telegraaf niet in het 'we blijven soeverein'-kletspraatje en kopte 'Brussel de Baas'. ...
    Wás 'Brussel' - als in: de Europese Commissie - in deze kwestie maar de baas ...
    Veertien maanden later - en diverse downgrades, bijna-faillissementen, persoonlijke drama's, doffe beursellende, gedwongen regimewisselingen en nog meer narigheid later   ...


Red.:   Even een aanvulling: dit het gevolg van het feit dat de EU de baas is gemaakt van de financiën, in de vorm van de euro.
  Dat krijg je dus als je in Europa de macht te veel bij de lidstaten legt: treurig stemmende moddersoep. Wat wij moeten willen is een Brussel dat echt de baas is.

De oplossing van de rabiate eurofiel als oplossing van de problemen veroorzaakt door eenwording: meer eenwording. Ten koste van de democratie:
  Een oppermachtige Europese Commissie ...
    Dat mag wat soevereiniteit kosten. Je krijgt er uiteindelijk een sterker Nederland voor terug.

Dat laatste is natuurlijk een leugen. Democratie is de basis van onze cultuur, en de afname ervan zal tot achteruitgang, en indien niet gecorrigeerd, tot ondergang leiden.
    Premier Mark Rutte heeft zijn eigen manier om zijn ingebakken anti-democratische opvattingen uit te venten. In dit geval de ontkenning, tegen de erkenning van bijna alle andere Europese leiders in, dat nieuwe regelingen rond financiën een afname van soevereiniteit betekent:


Uit: Volkskrant.nl, 07-11-2011, door de redactie

Rutte: geen sprake van verlies soevereiniteit aan EU

Nederland bepleit geen machtsoverdracht aan Brussel. Dat zei premier Mark Rutte vanavond tijdens een debat in de Tweede Kamer over de aanstaande eurotop.

Nederland wil net als Frankrijk en Duitsland dat er automatisch sancties worden opgelegd aan landen die de Europese begrotingsregels overtreden, bleek begin deze week. Maar om dat mogelijk te maken, moet misschien het Europees Verdrag worden aangepast.
    Volgens premier Rutte gaat het om een kleine wijziging van het EU-verdrag, waarbij er geen sprake is van een overdracht van soevereiniteit. ...


Red.:    Een aperte leugen. Die hij al eerder verkondigt heeft, omdat de gedoogpartner van zijn kabinet, de PVV, zich mordicus tegen verdere overdracht van soevereiniteit heeft gekeerd. En iemand als Rutte heeft geen enkel probleem om rood tot paars te verklaren als dat hem beter uitkomt  . Psychopate leugenachtigheid, ook wel bekend als pseudologia phantastica  .
    In dit geval was de leugen noodzakelijk vanwege dit:
  De premier reageerde op PvdA-Kamerlid Ronald Plasterk, die pleitte voor verkiezingen als Nederland bevoegdheden moet afstaan aan de Europese Unie. Dat zijn ingrijpende veranderingen die eerst aan de kiezer moeten worden voorgelegd, meent hij.
    Eerder op de avond sprak PvdA-leider Job Cohen tegenover de NOS ook al over de noodzaak van verkiezingen bij een verlies van soevereiniteit aan Europa.

Maar vermoedelijk is dit slechts een manoeuvre:
  Of zijn partij de steun voor het Europese beleid van het kabinet intrekt als er geen verkiezingen komen, wilde hij niet zeggen.

En andere zogenaamd linkse partijen en natuurlijk de rechtse zijn allang volstrekt anti-democratisch, in dit soort zaken:
  andere partijen zien verkiezingen niet zitten, bleek tijdens het debat. Verkiezingen kosten veel tijd, en die is nu niet voorhanden, menen zij. ...
    GroenLinks stelde tijdens het debat voor dat er een een wijziging van het verdrag wordt voorbereid door een zogenoemde conventie, een forum van regeringsvertegenwoordigers en Europese en nationale parlementariërs.

Met als uitzondering, zoals bekend, de PVV en de SP.
    Door de opmerkingen van Plasterk zit de kneep er duidelijk echt in. Sheila Sitalsing pakt nogmaals uit:


Uit: De Volkskrant, 09-11-2011, column door Sheila Sitalsing

Democraat Ronald

Tussentitel: Geblaat voor de bühne, hypocriet geblaat

...    Nu euroreddingsoperatie nummer zoveel plus één dreigt, wil Ronald Plasterk heel graag zijn eigen volk raadplegen, via verkiezingen. Want er sijpelt soevereiniteit naar Brussel en het is netjes om aan het volk te vragen of het daar wakker van ligt.   ...
    Daar zullen de financiële markten eerbiedig op wachten. Sssst, Nederland formeert!
   In wezen gaan alle euroreddingsoperaties van de laatste tijd over hetzelfde: verzekeren dat de euro geschraagd wordt door geloofwaardigheid, vervat in politieke wil en functionerende instituties. Ook in de redding van afgelopen oktober was er sprake van overdracht van soevereiniteit.   ...


Red.:   Dus verdere afdracht kan echt geen bezwaar zijn. Vindt ook de hoofdredactie van de Volkskrant:


Uit: De Volkskrant, 09-11-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul du Pré

Schot voor de boeg

De PvdA wil verkiezingen als Brussel nationale bevoegdheden overneemt. Dat wordt nog lastig om vol te houden.

Een opmerkelijke waarschuwing van PvdA-leider Cohen. Hij dreigt met verkiezingen als het kabinet dezer dagen akkoord gaat met het overdragen van vergaande bevoegdheden aan de Europese Unie. In dat geval, stelt de PvdA, zal de partij het kabinet niet zomaar steunen. En zeker niet zonder dat er eerst verkiezingen zijn gehouden.
    Cohen had het nog niet gezegd, of hij nam alweer gas terug. Want vooralsnog denkt hij niet dat er veel soevereiniteit verloren gaat. Hij volgt premier Rutte, die meent dat voor meer begrotingsdiscipline aanpassing van het Europees Verdrag niet nodig is. EU-president Van Rompuy denkt daarom zelfs zonder goedkeuring van de nationale parlementen te kunnen.   ...


Red.:   Zoals al gezien: keiharde leugens:
  De regels die voor Zuid-Europa worden bedacht, zijn straks ook gewoon op Nederland van toepassing. En ook hier kunnen economische situaties ontstaan waarin de begrotingsdiscipline gaat knellen. We zijn straks linksom of rechtsom minder vrij dan voorheen om te doen wat we willen.

Dus was het dom van de PvdA om een voorbehoud te maken:
  De PvdA zit om vele redenen helemaal niet op verkiezingen te wachten en ziet zich zo gedwongen in de rol van de partij die straks moet uitleggen dat het echt wel meevalt met die Europese invloed. Dit terwijl veel kiezers een andere indruk zullen hebben. Dat is de prijs van een voortijdig schot voor de boeg.

Want, vindt kennelijk deze auteur, uiteindelijk in het toch de enige mogelijkheid om in te stemmen met de afname van de democratie.
    Op dezelfde pagina laat men een ander het wat duidelijker zeggen - auteur Dik Wolfson heeft voor PvdA in de Eerste kamer gezeten en voor de WRR gewerkt - iemand met gezag, dus:


Uit: De Volkskrant, 09-11-2011, door Dik Wolfson, emeritus-hoogleraar economie.

Opleggen begrotingsdiscipline is niet ondemocratisch

In de Volkskrant van afgelopen zaterdag kunt u een prachtig interview terugvinden met de Amerikaanse top-econoom Dani Rodrik. Daarin legt hij uit dat de eurozone zichzelf heeft klem gezet door niet te willen zien dat soevereiniteit, democratie en globalisering zich slecht met elkaar verdragen. ...
    De soevereine natiestaat laat zich democratisch legitimeren, maar als je de deur openzet voor de globalisering, komt de democratie op de tocht. Daar heb ik wakker van gelegen, want als dat waar zou zijn, hebben we écht een probleem. Het ging pas weer beter met me toen ik bedacht had dat Rodrik dat zelf ook niet kan geloven, maar hij houdt ons een leerzame halve waarheid voor, dat wel.   ...


Red.:    En wat is de oplossing, volgens Wolfson - hier zijn laatste alinea:
  Democratie wil niet zeggen dat je klakkeloos doet wat de burger vraagt, maar dat je eerlijk bent over de plichten die tegenover rechten staan. Zonder ontwijkgedrag. Dat is de andere helft van de waarheid die ik in het overigens briljante betoog van Rodrik miste. En in een crisis moet je doorpakken, hoorde ik Bos dezer dagen tegen de enquêtecommissie zeggen.

Zoals gewoonlijk uit dat soort kringen die even verbaal begaafd zijn, is er hier iets mis gegaan - wat meteen duidelijk wordt als je de eerste zin even wat amendeert:
  Democratie wil niet zeggen dat je klakkeloos doet wat de elite vraagt, maar dat je eerlijk bent over de plichten die tegenover rechten staan.

En onmiddellijk blijkt weer de waarheid van de regel dat bij dit soort zo verbaal begaafde kringen in de top er gewoonlijk sprake van keiharde leugens  . Verraderlijke leugens als je nog eens naar die laatste zin kijkt:
  En in een crisis moet je doorpakken, hoorde ik Bos dezer dagen tegen de enquêtecommissie zeggen.

De woorden van Stalin, Hitler, Mao, Richard Nixon, George Bush en andere massamoordenaars. Nausicaa Marbe, de "kijk ons eens evenwichtig zijn" excuus-columniste van de Volkskrant, had het al eens eerder in wat nettere termen verwoord:


Uit: De Volkskrant, 04-11-2011, column door Nausicaa Marbe, schrijfster

En de goden stuurden Evangelos

Tussentitel:  In Brussel heerst de overtuiging dat EU-bestuurders de adel van Europa zijn

...    Hier gaat het om iets groters dan gebrek aan regie in de spanning tussen rijke en failliete EU-landen, tussen schatbewaarders en bedelaars, tussen bekwame boekhouders en prutsers. Hier wreekt zich de kloof tussen de Brusselse hegemonie en de nationale democratieën, tussen de hybris van de supranationale macht en het reactionaire elan van de gekrenkte thuisbasis. Lees het pas verschenen essay Het zachte monster Brussel of Europa in de klem van Hans Magnus Enzensberger. Daarin beschrijft de Duitse filosoof het Europese sentiment van doorgeschoten zelfvertrouwen dat in Brusselse kringen heerst. Het is een roes, een aangeschoten bravoure die zichzelf in kleine kring blijft voeden. Een van de werkelijkheid losgeraakte overtuiging dat EU-bestuurders de adel van Europa zijn, verheven boven het eigen klootjesvolk. Hoogmoed, misplaatste EU-forie.   ...


Red.:   En dit soort hoogmoed komt zeker voor de val. De vraag is slechts hoeveel mensen ze met zich zullen meeslepen.
    Het voorgaande was net voltooid, toen dit nog onder ogen kwam:


Uit: DePers.nl, 08-11-2011, door Peter Wierenga

De hypocrisie regeert

Terwijl in Brussel bikkelhard onderhandeld wordt over hoeveel soevereiniteit lidstaten moeten afstaan aan ‘Europa’, preekt iedereen in Den Haag voor eigen parochie.

Wat er ook besloten wordt vandaag in Brussel, de Nederlandse politiek doet er schijnheilig over. Want ook als de uitkomst van de Europese top minder drastisch is dan ‘IJzeren Bondskanselier’ Angela Merkel eigenlijk wil – namelijk begrotingsdiscipline afdwingen met een vergaande verdragswijziging – gaat Brussel meer te zeggen krijgen over onze begroting. ...
    Het is tijd om daar eerlijk over te zijn. De hoogste tijd. Maar in Nederland spelen de hoofdrolspelers slecht toneel. In het parlement, in het kabinet, iedereen preekt voor eigen parochie. Zowel de oppositie als de coalitie. De PvdA gaf dit keer het startschot. Job Cohen eiste woensdag in de media alvast een gang naar de stembus: ‘Als er werkelijk sprake is van de overdracht van bevoegdheden, dan vind ik ook dat je dat aan de kiezer moet voorleggen en wat mij betreft doen we dat dan in verkiezingen.’
    Een gotspe, als je bedenkt dat de PvdA in het vorige kabinet een referendum over het Verdrag van Lissabon – toen we ook een deel van onze veto’s en dus van onze nationale soevereiniteit opgaven – blokkeerde. Terwijl ze daar in de oppositie nog voor waren, en ze ook het beruchte referendum over de Europese Grondwet steunden. Sorry kiezers, macht gaat even voor democratie.   ...


Red.:   Dat laatste werd achteraf gezien als een bedrijfsongeluk, ten gevolge van te weinig sturing door de leiding van de partij. 
  Net zoals nu. Als de sociaal-democraten de kiezer echt de kans willen geven om zich uit te spreken, dan hadden ze gisteren de motie van SP-Kamerlid Ewout Irrgang moeten steunen. Die roept op om de bevolking zich te laten uitspreken als er sprake is van ‘substantiële overdracht van zeggenschap’ aan de Europese Unie, of dat nu via een verdragswijziging gaat of niet.
    De PvdA stemde tegen.

QED. De leiding van de PvdA is ven sterk eurofiel als de rest van de top, denk aan prominenten als Frans Timmermans, maar de PvdA heeft een groot deel van zijn achterban die er tegen is.
  Die SP-motie maakte nog meer duidelijk. Want ook de eurofielen van D66 en GroenLinks voelen er niks voor. Ze stemden tegen. Dat de partij van Pechtold, ooit opgericht om de Nederlander een directe stem te geven in het door regenten gedomineerde Den Haag en zo ongeveer de uitvinders van het referendum, er niet aan wil, is al droevig genoeg.

Wat vanzelfsprekend is, want beide partijen hebben hun aanhang in de beter opgeleiden en die zijn sterk kosmopolitisch. Auteur Peter Wieringa is toch nog verbaasd en teleurgesteld:
  Maar dat GroenLinks-leider Jolande Sap niet wil dat het volk zijn zegje doet en tegelijk zelf woensdag een motie indiende om in Europa de ‘democratische besluitvorming te verstevigen’, is de ongeloofwaardigheid ten top. Tranen schieten tekort.
    Een aparte volksraadpleging is logischer dan verkiezingen, omdat het om een specifieke vraag gaat: wil de kiezer een deel van zijn stem afstaan aan Europa.

Zoals hier ook al betoogd: de soevereiniteit ligt bij de burgers, en niet bij de politiek  .
  Zelfs de altijd zo gewetensvolle SGP bezondigt zich aan hypocrisie, door te stellen dat de Kamer allang weet wat de kiezer wil. Onzin. Niemand weet dat, omdat de kiezer zich er helemaal niet over heeft kunnen uitspreken. Geen enkele partij had dit in het verkiezingsprogramma, om de doodeenvoudige reden dat de eurocrisis toen nog niet bestond.

Waarna Wieringa de leugens van het kabinet bespreekt - wat wij hier niet meer hoeven doen. Om te besluiten met de enige lichtpuntjes:
  Nee, eerlijkheid is ver te zoeken. Bij alle partijen. Oké, een kleine nederzetting aan de rand van de Kamer houdt consequent stand: de SP en de Partij voor de Dieren. We kunnen de zeggenschap van de Europese Unie stilletjes blijven oprekken, maar er komt een moment dat die boemerang terug in het gezicht vliegt. Het zou een zegen voor de democratie zijn als ook de rest eens met een eerlijk verhaal kwam.

De democratie is het grote slachtoffer.
    Bij de Volkskrant is het enige geluid in die richting van poltiek-commentator Martin Sommer. Hij probeert een andere invalshoek:


Uit: De Volkskrant, 10-12-2011, rubriek Politiek, door Martin Sommer

Dure democratie

Tussentitel: Plasterk kruipt door het oog van de naald

Laten we het nou maar toegeven. Democratie is te duur. Dan heb ik het niet over de vele auto's van de zaak van Italiaanse parlementariërs en ministers of de bonnetjes hier te lande. Ik bedoel democratie als samenlevingsvorm. ... De kern van het vraagstuk was hoe politici die te veel toegeven aan hun kiezers, beteugeld kunnen worden.
    Dezer dagen kijken wij naar de brassers uit Zuid-Europa. Grieken die de boel belazerden. Fransen hebben sinds 1981 (Mitterrand!) nul keer het begrotingsevenwicht bereikt. Het is een schande, maar ik heb het even nagekeken, Nederland is daar sinds datzelfde jaar 1981 niet vaker dan vijf keer in geslaagd. ... Waarom?
    Omdat, zo kon je al bijna tweehonderd jaar geleden lezen bij de grote De Tocqueville, democratie duur is. Niet alleen moeten politici de gunst van het volk kopen, maar vooral wordt het volk vanwege de samenlevingsgelijkheid door begeerte aangeraakt, zoals De Internationale leert.   ...


Red.:    En zo gaat het nog even door. Afgekort dus: het is logisch dat er nu wat minder democratie komt, want er zijn ook onwenselijke kanten aan:
  Weg dus van de dure democratie, was van meet af aan de inzet van het Stabiliteitspact, met automatische straffen voor overtreders, uit te delen niet door politici maar door ambtenaren. En vanuit Brussel, want afstand maakt minder kwetsbaar voor de volkswoede. De politici in Griekenland en Italië zijn intussen met enige externe aandrang verruild voor ambtenaren. Kijk naar China. Afgelopen week las ik wel drie op bewonderende toon geschreven stukken over het Middenrijk. Ze hebben er geen democratie, wel een begrotingsoverschot. Dat moeten wij ook hebben. Democratie, dat is zóóó 2010.

Voor we daar op ingaan, eerst even de opsomming van degenen die die tegen de democratie zijn:
  Dit kun je natuurlijk niet hardop zeggen. Dus Rutte zit nog altijd op de toer dat wij geen democratie afstaan aan Europa, ook niet onder het nieuwe contract. Ieder ander vindt van wel, de Financial Times had het over a big chunk of national sovereignty dat over de Brusselse heg gaat. Maar onze premier houdt stand, in verband met de gedoogpartner. Zo'n leugen is glad ijs. ...
    Een variant om het Europese regime te rechtvaardigen is zeggen dat er juist méér democratie komt. Deze variant bespelen D66 en GroenLinks. Heel goed dat de Europese Commissie de lakens uitdeelt en niet de Raad van regeringsleiders. De Commissie wordt immers gecontroleerd door het europarlement, aldus Jolande Sap.
    In Duitsland wordt met die gedachte hardhandig afgerekend. De filosoof Habermas, niet de eerste de beste, vindt dat we voor het eerst in de EU-geschiedenis een afbraak van de democratie meemaken. En de stokoude Helmut Schmidt, groot Europeaan, meent dat alle instellingen, de Raad, de Commissie, de diverse ministerraden 'en de hele Brusselse bureaucratie' 'gemeenschappelijk het democratisch principe opzij hebben gezet'. Het europarlement ('een vergissing te denken dat het parlement vanzelf gewicht zou krijgen') heeft in deze crisis weer het nakijken gehad. Ook de Eurodemocraten moeten zich eens een keertje achter de oren krabben.
    Resteert Ronald Plasterk (PvdA) en zijn idee dat er verkiezingen moeten komen als Nederland brokken zelfbeschikking overboord gaat zetten. Dat laatste was gisteravond na de top nog niet erg duidelijk. ...
     Premier Rutte vindt het geen referendum waard. Begrijpelijk vanuit zijn perspectief. Plasterk zal nu ook wel vinden dat die verkiezingen niet hoeven.

Ronald Plasterk is inmiddels op televisie geweest bij Nieuwsuur (10-12-2011) geweest om te verkondigen dat het allemaal reuze meevalt met dat verdragend ie eis van verkiezingen er dus niet komt- de PvdA zal braaf gaan meestemmen met de eurofielen. Waarmee de rijen  van de oligarchische partijen weer gesloten zijn, en de niet oligarchische PVV en SP overblijven als de partijen met neig gezond verstand - als vanouds  .
    Komen nog even terug op de kosten van de democratie. Die zijn er inderdaad. Vanwege dit, Sommer citerende vanaf de regel waarin hij melding maakt van De Internationale:
  Niet alleen moeten politici de gunst van het volk kopen, maar vooral wordt het volk vanwege de samenlevingsgelijkheid door begeerte aangeraakt, zoals De Internationale leert.
    'Wij zijn gelijk' brengt met zich mee: wij eisen. Het kan altijd beter en gelijker, wat in de praktijk betekent dat het de staat een hoop geld gaat kosten.

En hier wordt even iets essentieels over het hoofd gezien. Want de begeerte waarmee het volk geraakt wordt, komt niet uit de blauwe lucht. Net als dat 'wij eisen'. De begeerte en het wij eisen komen namelijk van de top van de maatschappij. Die zijn bevangen door een dusdanige begeerte dat die zelfs door gouden paleizen nauwelijks gestild kan worden, en ze eisen van het hele volk dat die daarvoor voor hen krom gaat liggen. Dat zijn de begeerte en de eisen waarmee het volk geraakt wordt.
   En ineens krijgt ook het verhaal van Martin Sommer, net als dat van Dik Wolfson, een heel andere toon. Het is de zoetgevooisde toon van de hofvleier. De man achter de troon van de potentaat, die in zijn oren liedjes zingt over zijn medemenselijkheid, terwijl voor hem de executies van opstandige arme boeren plaatsvinden. 
    Een van de zeer, zeer weinigen in het "linkse" kamp die in enigerlei mate eurorealistisch is, is PvdA-"ideoloog" en medewerker van de Wiardi Beckman stiching René Cuperus. Hij heeft ooit kandidaat willen staan voor het Europese Parlement, maar de eurofiele rest van de Pvda hield dit tegen. Hier is zijn commentaar op de recente ontwikkelingen:


Uit: De Volkskrant, 12-12-2011, column door René Cuperus

Een bazooka tegen het electoraat

En opnieuw verzaken historici, sociologen, cultuurwetenschappers en politicologen hun academische plicht. Eerder keken zij in te groten getale weg bij de problemen van immigratie, integratie en islam. Zij pleegden verraad aan hun expertkennis van het menselijk samenleven door niet tijdig te wijzen op het integratievraagstuk als bron van maatschappelijk conflict en als nieuwe sociale kwestie. En nu gebeurt iets soortgelijks met Europa.
    Sociale wetenschappers en cultuurwetenschappers scharen zich braaf in het niets-aan-de-hand-met-Europa-kamp van weldenkend Nederland. Het is nog erger: ze beoefenen academische stilte. Ze zijn zo goed als afwezig in het publieke debat. Het zijn de economen en financiële experts die exclusief en ongestoord het woord doen over het hoe en waarom van Europa.   ...


Red.:   En de motieven van economen en financiële experts zijn glashelder: eigenbelang en dat van de eigen welgestelde klasse.
  Geen misverstand. Als het aan mij ligt, worden vanaf morgen alle Menschen Brüder. En maken we een wereldregering en klaar is kees. Alleen zit het echte leven zo niet in elkaar. Dream on. Kijk naar de geschiedenisboekjes en de handboeken politicologie en sociologie. De daarin opgestapelde kennis van mens en maatschappij nopen tot wijze terughoudendheid en doorleefde matiging.

Voor de uitwerking daarvan, zie hier  .
  Hoe verhoudt die kennis zich tot de Toren van Babel die Merkel en Sarkozy momenteel aan het oprichten zijn? Is het Europa-bouwwerk waarvoor men nu de eerste stenen heeft gelegd, politiek, historisch en sociologisch ook maar enigszins houdbaar? Krijgt eliteproject Europa ook de niet-elites mee, of zal het de Europese populisme-crisis juist verhevigen? Dreigt de EU in plaats van een anti-nationalistisch project geen anti-democratische constructie te worden, waarin democratie vervangen wordt door technocratisch expertendom? Zal een begrotingsunie de onderlinge Europese solidariteit versterken, of als tovenaarsleerling juist het nationalisme ontketenen dat Europa wil overstijgen? Dat zijn kernvragen.

En alles wijst op het laatste.
  De afspraken van de top van Brussel van vorige week mogen dan volgens veel economen peanuts zijn, voor niet-economen gaat het om een belangrijk moment. De eurocrisis wordt langzaam maar zeker aangegrepen voor de Grote Europese Sprong in het Diepe. Der Spiegel spreekt niet voor niets van een 'historisch keerpunt'. Er is een stap gezet naar 'een nieuw Europa'. 'Dit geheel noemt Angela Merkel een begrotingsunie, maar in werkelijkheid is Europa op weg naar een bondsstaat.' Nederland wordt deelstaat van Europa. Die analyse lijkt me juist. Het kern-Europa van de Eurozone koerst, traag doch beslist, op een gemengd Duits-Frans bouwsel af. Een federale bondsstaat naar Duits model, geleid door een Europese president en über-technocratische ambtenaren, allen naar Franse snit. Het zal niet meevallen voor Nederlanders en Scandinaviërs om daar ooit een democratisch gevoel bij te krijgen.   ...
    Minstens zo belangrijk is de vraag of het Europa's electoraat de sprong in het Europese diepe wel kan maken, de sprong die door de financiële markten werd geforceerd. 'Begrotingsdiscipline' mag dan boekhoudkundig clean en politiek neutraal klinken, het zou zomaar de trigger kunnen zijn van grote sociale opstanden en politieke erupties. In Zuid-Europa en bij ons. Want begrotingsdiscipline heeft de nare eigenschap - zeker in conservatief-neoliberale tijden - om de onderkant van de samenleving hardvochtig te treffen en de bovenkant te ontzien. Zo heeft de integere technocraat Mario Monti al zijn belofte moeten breken de grote sanering van Italië rechtvaardig te laten verlopen. Uitkeringsgerechtigden, ambtenaren, zieken en gehandicapten: het zijn altijd dezelfden die voor 'begrotingsdiscipline' geslachtofferd worden. Dat maakt dit 'nieuwe Europa' - een monetair-technocratisch bouwwerk zonder culturele uitstraling of inspirerend vooruitgangsidee - een ontvlambaar project.
    Ik vrees dat het Europa van Merkozy niet alleen een bazooka nodig heeft om de financiële markten af te schrikken, maar ook een om de electorale markten van zich af te houden. De sociale- en cultuurwetenschappers van Europa zijn het aan hun stand verplicht ideeën te ontwikkelen voor een democratisch en cultureel Europa dat geen bazooka nodig heeft.

Deze sociale- en cultuurwetenschappers hebben eerder hun cultuur verraden in hun idee dat je met voordeel zaken kon overnemen van de "holbewoners' uit Anatolië en de Rif  , en zijn nu cultuurverraders in dat ze democratie inruilen voor de dictatuur van de elite van het Imperium.
    Van Dagblad De Pers kwam nog een aardig artikel boven water:


Uit: DePers.nl, 29-11-2011, door Petra Janbroers

In crisis telt de stem van het plebs even niet mee

Academici en zakenlui moeten het puin ruimen dat politici hebben achtergelaten. Technocratische regeringen, het is een trend. En volgens sommigen geen toeval.

Zet een (ex-)centraal bankier, een wiskundige, een econoom, een ingenieur en een rechter neer in je regering en hoppa, problemen als staatsschulden, belastingontduiking en sociale (on-)zekerheden verdwijnen als sneeuw voor de zon. Geloven we, hopen we, het is onze laatste strohalm om uit de economische crisisput te kruipen en de financiële markten vertrouwen in Europa en de euro te schenken. In tijden van crises bloeit technocratie, een bestuurs-systeem van experts op deelgebieden, altijd weer op, al sinds het oude Griekenland of all places, door de eeuwen heen via de jaren ’30 in de VS, tot nu.
    De argumenten vóór een technocratische regering liggen voor de hand. Technocraten hebben geen last van partijpolitieke gevoeligheden, ze hebben verstand van zaken, terwijl die ‘domme’ beroepspolitici eerst ordners vol tijdrovende onderzoekjes moet doorspitten. En de experts hoeven niet op stemmenjacht, waardoor ze snelle, pijnlijke beslissingen kunnen nemen. Fuck the voter, die speelt in deze ronde niet mee.   ...


Red.:   Allemaal onzin, natuurlijk. "Technocraten", al dan niet oud- bankiers en dergelijke, behoren tot dezelfde maatschappelijke klasse als de politici en andere bestuurders, hebben hebben precies dezelfde voordelen en vervormingen. Het verschil met politici is vermoedelijk alleen een verschil is woordvaardigheid - of iets met gevoel voor privacy of ijdelheid. Maar weinig of niets dat met de belangrijke maatschappelijke zaken te maken heeft.
  In Italië en Griekenland zitten ‘noodregeringen’ waar de kiezer niets over te zeggen heeft gehad. De kabinetten van Mario Monti en Lucas Papademos zijn onder niet eens zachte dwang uit Brussel gevormd. Het Brussel dat niet zo van referenda houdt maar wel de mond vol heeft van democratie. Maar de technoregeringen zetten de democratie in modern Europa in een ander licht. Onder de (meest) mannen die de wereld uit de brand gaan helpen, zitten niet-gekozen, pakweg, bankiers die zelf medeplichtig zijn aan de crisis.

Maar ook deze auteur ziet verbanden:
  Het is maar de vraag of Monti en Papademos op korte termijn de teugels uit handen willen geven. Daarover hangt een interessante theorie in de lucht.
    Is het immers niet opvallend hoezeer de cv’s van Monti en Papademos op elkaar lijken? Beiden hebben dozen vol diploma’s en sterke banden met Amerikaanse topuniversiteiten, Monti (68) werd op Yale gekneed en Papademos (65) op het Massachusetts Institute of Technology (MIT) en Harvard. Ze hebben op prestigieuze universiteiten gedoceerd en zijn zeer pro-Europa. Papademos was gouverneur van de Griekse centrale bank gedurende de transitie van drachme naar euro en vicepresident bij de Europese Centrale Bank (ECB). Monti was eurocommissaris (1999-2004).
    Monti en Papademos zijn ook allebei lid van de Trilaterale Commission, een denktank à la de Bilderbergconferentie (waar Monti ook lid van is). Er zitten klinkende namen in: Madeleine Albright, oud-topman van de Fed Paul Volcker, Condoleezza Rice, een batterij ex-eurocommissarissen: Leon Britttan, Chris Patten, Peter Sutherland, Abel Matutes, Jacques Santer. En: Alexander Rinnooy Kan, Onno Ruding, Joris Voorhoeve, Nout Wellink, Hans Wijers.

Kortom: dit stinkt een uur in de wind.
  Dit is die theorie: Monti en Papademos zijn pionnen in een complot van een academische elite die de wereldmacht wil grijpen. Besluiten worden achter gesloten deuren genomen, de parlementaire democratie gaat eraan. De chaos is geen toeval.

Maar dit is wat minder waarschijnlijk. Dieven zijn het meest gebaat met niet rumoer rond hun misdaad. Wat veel waarschijnlijker is dat hier gewoon sprake is parallel lopende belangen. Wat eigen,ijk een verder reikende conclusie is. want als er sprake is van een complot, kan het systeem zelf nog wel deugen, in zijn fundamenten - er is allen wat meer toezicht nodig. als deze hele crisissituatie en de bijbehorende megadiefstal gewoon een  gevolg van het systeem en parallelbelangen, moet het hele systeem op de schop.
    Een Europeanist verraadt per ongeluk zijn maten:


Uit: De Volkskrant, 21-12-2011, door Hermann von der Dunk, emeritus hoogleraar nieuwste geschiedenis.

Verzet tegen technocratie Brussel is ook in belang EU

In zijn column van 12 december verwijt René Cuperus de cultuurwetenschappers hun diep stilzwijgen bij het crisisdebat dat doorlopend politiek en media beheerst, met een crescendo van dramatische toonzetting tot de jongste beslissende top toe. ...
    ... Dat zwijgen is echter meteen veelzeggend voor het huidige Europa. Dat lijkt een monetair en budgettair begrip geworden, bijna identiek met de euro. Logischerwijs zijn dan vooral economen en financiële deskundigen over Europa aan het woord.
    Luuc van Middelaar die als ghostwriter van Van Rompuy in de machinekamer zit, heeft in een behartenswaardig stuk (NRC Handelsblad, 12 december) de financiële experts momenteel de ware leiders genoemd, de souffleurs van hun bazen die in de publieke schijnwerper staan, maar die dilettanten zijn inzake de economie.   ...


Red.:   Oftewel: "Europa" is een plutocratie en een oligarchie.
    Ook in Duitsland zet de rot zich door:

 
Uit: De Volkskrant, 22-12-2011.

Ander commentaar
...
Wall Street Journal

'Frank Schäffler, parlementslid voor de Duitse regeringspartij FDP, kreeg zware kritiek toen hij een stemming vroeg over het eindeloos steunen van Europese schuldenlanden. De FDP-leiding besloot een ledenreferendum te houden over het Europese noodfonds. Drie dagen voor de uitslag bekend was, zei FDP-vicebondskanselier Rösler al dat Schäffler gefaald had. Het beleid om de euro te redden via noodsteun wordt nog steeds beschouwd als onbetwistbaar, zelfs in een partij die zichzelf liberaal noemt.'


Red.: En democratisch.
    Na tientallen jaren en duizenden artikelen steun aan de oligarchie, heeft ook de Volkskrant de minder geparfumeerde kant van het paleistuig ontdekt:


Uit: De Volkskrant, 27-12-2011, rubriek De Kwestie, door Peter de Waard

Moet Europa dieven met dieven vangen?

De zakenbankiers die volgens velen de crisis hebben veroorzaakt, zijn nu de politici die er de oplossing voor moeten vinden.

Misschien is het een idee om Wesley van W. de leiding te geven in de strijd tegen voetbalhooligans, en Robert M. in die tegen pedofielen. De eerste weet heel handig het stadionverbod te omzeilen, de tweede blijkt zo ingenieus kinderporno op zijn harddisk te hebben versleuteld dat de whizzkids van de recherche er maanden mee bezig waren.
    Dieven moet je met dieven vangen. Of zoals in de eurocrisis: als de brandweer (Merkozy) het vuur niet kan blussen moeten de brandstichters (de zakenbankiers die nu eufemistisch technocraten worden genoemd) het maar doen.   ...


Red.:    Kunnen ze later beweren dat ze "beide kanten van de medaille hebben laten zien". Net als ten tijde van de hetze tegen Fortuyn die tegen Verdonk, tegen Wilders enzovoort  .
    Een van de machtsmiddelen van de Europese dictatuur is het Europese justitiële apparaat:


Uit: De Volkskrant, 26-01-2012, AP.

Cameron zet aanval in op Europees hof

De Britse premier David Cameron heeft opnieuw een aanval gedaan op een Europese instelling. In een toespraak woensdag in het Franse Straatsburg tot de Raad van Europa leverde hij bijtende kritiek op het Europese Hof voor de rechten van de mens. Volgens Cameron hebben de rechters van het hof te veel macht naar zich toe getrokken en moeten ze hun rol beperken.
    De premier zei 'fysiek onpasselijk' te zijn geworden toen de Europese rechters Groot-Brittannië sommeerden gevangenen stemrecht te geven. Ook is hij er fel op tegen dat het de Britse regering moeilijk wordt gemaakt verdachten van terreur uit te leveren aan landen met een dubieuze staat van dienst inzake mensenrechten.   ...


Red.:   Bij die terreurverdachten gaat het vrijwel altijd om moslims. En het EHRM kiest per definitie partij voor asielzoekers, immigranten en met name moslims (verzameling volgt).
    Terug naar de ouderwetse oligarchische anti-democraten:


Uit: De Volkskrant, 18-02-2012, door Dirk Jan van Baar, historicus

Oude spoken doemen op in Europa

Volgens veel eurosceptici moet Brussel zich niet met het Polenmeldpunt van de PVV bemoeien. Een wereldvreemd standpunt, niet alleen omdat Brussel dat duidelijk wel doet, maar omdat Europa er juist voor dit soort dingen is. ...
    ... op het punt brengt van een mogelijk referendum over de toetreding van Turkije. ...
    De huidige 'Polenkwestie', waarbij het Nederlandse volk op een website mag oordelen over de overlast die het van andere volken krijgt, toont dat zo'n referendum over een Turks lidmaatschap domweg niet kan. Dat wil zeggen: wel in Turkije, want de Turken moeten zelf een kans krijgen zich daarover uit te spreken, maar niet 'bij ons' in Europa, waar kiezers van Zweden tot Griekenland dan hun oordeel moeten vellen over een ander volk, te weten Turken. ...
 

Red.:   Je gelooft je ogen niet ... Het is niet minder dan een oproep tot revolutie tegen die hele oligarchische Europa-kliek.
    Af en toe flikkert er iets van (h)erkenning door de geest van een lid van de rangen:


Uit: De Volkskrant, 22-02-2012, hoofdredactioneel commentaar, door Bert Lanting

Een democratie in nood

De EU mag offers van de Grieken vragen maar moet zich ook bewust zijn van de spanningen die dit oproept.

Griekenland is - althans voorlopig - gered van een faillissement, maar daarvoor moet het land wel een zware prijs betalen en juist in een munt die oorspronkelijk in Athene werd geslagen: de democratie. Als voorwaarde voor de gigantische reddingsboei die de EU-partners het noodlijdende land hebben toegeworpen, moet Griekenland toestaan dat zijn soevereiniteit danig wordt ingeperkt.
    Op aandringen van vooral Nederland en Duitsland komt Griekenland feitelijk onder permanente curatele te staan. Inspecteurs van de Europese Unie, de Europese Centrale Bank en het IMF trekken nu definitief bij Athene in om de Grieken op de vingers te kijken.    ...
    Het laat wel zien dat de gemeenschappelijke munt een zekere spanning heeft opgeroepen tussen de Europese Unie en de democratie. ...


Red.:    '...een zekere spanning ...' ... een bijzonder treffend eufemisme.
    Een voorbeeld van die spanning;
 

Uit: De Volkskrant, 01-03-2012, van correspondent Patrick van IJzendoorn

Ierland gaat referendum houden over Stabiliteitspact

De Ieren mogen zich in een referendum uitspreken over het Europese Groei- en Stabiliteitspact. Dit heeft de Ierse premier Enda Kenny woensdag bekendgemaakt. ...

 

Red.:    De laatste democraat, zou je denken. Maar nee hoor:

  Hij zegt te handelen op juridisch advies ...
    Kenny was van plan om dit weekeinde naar Brussel af te reizen om zijn handtekening te zetten, maar dat zou volgens de procureur-generaal hebben geleid tot rechtszaken van Sinn Féin en een aantal linkse parlementsleden. Zulke juridische procedures zouden kansrijk zijn, omdat de Ierse Grondwet bepaalt dat nieuwe Europese verdragen aan het volk moeten worden voorgelegd.

Even corrupt als de rest. En zelfs die Grondwet is geen sluitende garantie tegen dit soort corruptelingen:
  In 2001 stemden de Ieren tegen het Verdrag van Nice, maar bij de herkansing, een jaar later, zeiden ze toch 'ja'. Zeven jaar later klonk er wederom een 'nee', ditmaal tegen een nieuwe Europese Grondwet. Na enkele concessies gaven de Ieren vervolgens alsnog hun goedkeuring.

Oftewel: na een "Nee" volgen er herhalingen, net zo lang tot er een "Ja" is ... Maar na een "Ja" volgt er nooit een herkansing. Gebeurde dit in het Oostblok of elders in de wereld, zou er minachtend gesproken worden over een schijndemocratie. Wat dit natuurlijk ook is.
    Natuurlijk is ook het complete blok van bureaucraten in Europa volstrekt anti-democratisch:

 
Uit: De Volkskrant, 04-04-2012, van correspondent Marc Peeperkorn

Polenscheldpunt: schade valt mee

Tussentitel: 'Elk land heeft een kruisje, dat van jullie heet Wilders'

'Totale onzin!' De hooggeplaatste EU-ambtenaar schiet in de lach als ik hem vraag of Nederland invloed verliest in Europa nu de PVV een duidelijk stempel drukt op het kabinetsbeleid. 'Elk land heeft een kruisje, dat van jullie heet Wilders. Europese politici beseffen heel goed dat als ze al die kruizen laten meespelen, de EU in een permanente geloofsoorlog belandt. En dat wil niemand.'   ...
    De vrees voor Nederland in Brussel is een andere. Namelijk dat wij een gidsland zijn. Dat er straks in veel meer lidstaten PVV-achtige partijen een regering overeind houden. En daar kan volgens eurocraten niet vroeg genoeg tegen gewaarschuwd worden.


Red.:   En mocht het zo ver komen, dan kunnen Oost-Europese troepen ingezet worden tegen die opstandige Noordwest-Europeanen die niet langer willen bloeden voor het zuiden en oosten. Daarom roepen ze ook voortdurend om een Europese troepenmacht.
    De volgende fase is ingetreden. In Nederland wordt een Europees dictaat uitgevoerd door een coalitie van oligarchische en kosmopolitische partijen, VVD, CDA, D66, GroenLinks en ChristenUnie, bekend als de Kunduz-coalitie, en binnen één van de Kunduz-partijen  wordt nu openlijk de democratie afgevallen:


Uit: waterlandstichting.nl, nr. 61, mei-2012, door Lot van Hooijdonk, voorzitter van de stichting GroenLinks in Europa uitleg of detail

Gelukkig hebben we Europa nog

Waar zijn politici voor op aarde? Om verstandige besluiten te nemen over zaken die er toe doen, zou je zeggen. Besluiten die de toekomst (een beetje) rijker, veiliger, mooier, gezonder en gelukkiger maken.
    Eens even zien wat de vraagstukken van deze tijd zijn met het oog op die toekomst. ...
    Ik bedoel maar. Genoeg te doen voor ‘de politiek’. Helaas komt politiek Den Haag nauwelijks meer toe aan de vraagstukken die er toe doen. Oorzaak: de populisering van de Nederlandse democratie.
    Nederland is nog nooit zo democratisch geweest. Dat wil zeggen, nooit was de afstand tussen het gezegde op straat en dat in het parlement kleiner. (En dat is niet hetzelfde als een goed, democratisch proces.) Was de veelbesproken kloof maar groter. Dat was er in de Tweede Kamer wellicht de rust en ruimte geweest voor een uitwisseling van inhoudelijke argumenten en werkelijke meningsvorming. Dan waren er wellicht politieke leiders opgestaan die ook de ingewikkelde, minder leuke boodschappen durven te vertellen en het lange termijn verhaal. In plaats daarvan moet alles licht verteerbaar worden opgediend en bij voorkeur gaan over tastbare thema’s die tot de verbeelding spreken (ritueel slachten) en waar we ons vreselijk over op kunnen winden (het Polen-meldpunt). Ongeacht of het gaat over een wezenlijk maatschappelijk probleem of niet. Niet gehinderd door argumenten. Fact free.
    Gelukkig hebben we Europa nog... Buiten het gehoor van de vox populi vinden het Europees parlement en de Europese Commissie ... Zaken die van groot belang zijn voor een mooie toekomst.   ...


Red.:    Op de plaats van de laatste puntjes staat een diversiteit aan leugens over wat het Europese Imperium zou doen. De werkelijkheid hebben we hier al gezien: neoliberalisme uitleg of detail . Onder afschaffen van de democratie, volgens GroenLinks. Kijk maar:

  In Brussel zoeken politici de consensus - ze moeten wel, in dit Babylonisch oord - en werken ze samen aan grote thema’s. In plaats van polariseren en populariseren voor het oog van de camera’s. Die zijn er namelijk niet. Leve het democratisch deficit!

Tja ...
    Naarmate de Europese financiële crisis vordert, wordt de taal aan beide kanten helderder:


Uit: De Volkskrant, 04-06-2012, dubbelcolumn door Thomas von der Dunk en Bert Brussen

Von der Dunk / Brussen

Bert Brussen

Dat Europa hét nieuwe verkiezingsitem is en tevens symbool staat voor de groeiende kloof tussen hoog- en laagopgeleiden (Marie-Carmen & Roderick vs. Henk & Ingrid) lijkt mij evident. Ik betwijfel alleen of de 'neoliberale markteconomie' daarin het leidende beginsel is. Veel meer lijkt het er op dat 'de onderbuik' de grootste gemene deler is. Het ligt aan de jarenlange, stelselmatige hautaine bejegening door Eurofielen die Henk & Ingrid zich hebben moeten laten welgevallen.
    Bij het referendum van 2005 werd hun zo goed als verplicht om 'ja' te stemmen voor een Europese grondwet. Er was alleen niemand van de Eurofielen die ze duidelijk kon maken waarom precies. Wel had gans pro-Europa de beschikking over een weerzinwekkend arsenaal van bangmaakterreur. Wie 'nee' zou stemmen was eigenlijk al medeschuldig aan een nieuwe holocaust (voor wie het niet meer weet of niet meer wil weten: er werden serieus propagandaspotjes vertoond met daarin naar het oosten rijdende veewagons). Een 'nee' zou bijna zeker Het Grote Einde betekenen. 'Dan gaat het licht uit', aldus Jan Peter Balkenende destijds, de premier van óók Henk & Ingrid. Het werd 'nee'. En dat mocht dus niet.
    Niet zo heel veel later werd er alsnog een soort Europese grondwet ingefietst. Dit keer zonder referendum. Henk & Ingrid leerden: wij mogen alleen deelnemen aan de democratie als het 'hunnie in de ivoren torens' uitkomt.    ...


Red.:   Dat hele Europa-project is altijd ten diepste elitair en anti-democratisch geweest. En het wordt steeds erger:

  Nu is het wederom vijf voor twaalf voor Europa en wederom is er geen Marie-Carmen of Roderick of een andere arrogante D66'er te vinden die Henk & Ingrid kan uitleggen waarom er miljarden moeten worden gestort in de eenheid van Europa. Integendeel: de holocaust is alweer van stal gehaald. Onlangs publiceerde de NRC een open brief van enkele vooraanstaande internationale filosofen en intellectuelen. De strekking: Europa moet, want Europa is gebouwd op de as van de holocaust en wie nu nog tegen Europa is, is eigenlijk een neo-nazi (en dat was dan allemaal de schuld van Wilders). Tsja.

Gore intellectuele oplichters, zijn het ...
    En natuurlijk is binnen zo'n instelling als een Imperium het enige dat telt macht:


Uit: De Volkskrant, 02-07-2012, door Edin Mujagic, monetair econoom en consultant.

Kleine eurolanden eten genadebrood

Binnen de eurozone zijn de grote landen meer gelijk dan de kleine. Spanje en Italië komen weg met gedrag dat van Griekenland en Ierland niet wordt geaccepteerd.


De eurozone telt 17 landen. Vier daarvan zijn groot te noemen, in economische termen, namelijk Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje. De overige 13 zijn kleintjes, met Nederland als de grootste van de kleine landen. ... Na ruim een decennium aan ervaringen met de muntunie zijn verschillende conclusies te trekken. Een daarvan is dat de kleine landen stelselmatig gediscrimineerd worden door de vier grote landen.
    Het meest recente voorbeeld is de redding van de Spaanse banken. Niet alleen omdat Spanje en Italië de overige landen gechanteerd hebben, maar vooral omdat de Spaanse banken rechtstreeks geld kunnen krijgen uit de verschillende noodfondsen die de eurozone rijk is. Het directe gevolg is dat de Spaanse staatsschuld daardoor niet stijgt omdat het geld direct naar de banken gaat. Dat is een behandeling die er niet was voor de kleine zwakke eurolanden. Ierland, Portugal en Griekenland zagen door de noodleningen die zij hebben gekregen hun staatsschuld fors toenemen.   ...
    Dat is niet voor het eerst. Niet zo lang geleden beloofde Rome heel veel om de Europese Centrale Bank (ECB) zover te krijgen Italiaanse staatsobligaties op te kopen en zo te voorkomen dat de Italiaanse rente omhoog zou spuiten. De ECB stuurde zelfs een brief met allerlei eisen erin waaraan de Italiaanse regering moest voldoen wilde de centrale bank meewerken. Rome beloofde medewerking, de ECB begon Italiaans schatkistpapier op te kopen waarna Rome doodleuk aangaf zich te hebben bedacht. Tot op de dag van vandaag loopt het opkoopprogramma van de ECB, en daar komt dus sinds vorige week extra hulp bij. Italië doet nog steeds veel te weinig om zijn leven te beteren. En dan hebben we het nog niet eens over de oorverdovende stilte uit Brussel op de verlaging van de Franse pensioenleeftijd naar 60 jaar.
    Aan dit alles is duidelijk te zien dat de grote eurolanden net iets anders behandeld worden dan de kleine landen uit de muntunie. Die discriminatie is echter ouder dan de huidige crisis. Het is allemaal begonnen in 2003 met de toepassing van het Stabiliteits- en Groeipact. Ierland kreeg in 2001 de gele kaart van Brussel omdat het land nota bene een te hoog begrotingsóverschot had. De toenmalige Nederlandse minister van Financiën, Gerrit Zalm, zei akkoord te zijn gegaan met een reprimande voor Ierland in de hoop dat als een groot land zo'n reprimande zou moeten krijgen, de andere grote landen zoiets niet zouden torpederen. Toen echter Duitsland en Frankrijk in 2003 veel te hoge begrotingstekórten hadden, spanden de grote landen samen en schorten ze het SGP simpelweg op.
    Ondanks alle mooie afspraken op papier, blijken in de praktijk de grote eurolanden meer gelijk dan de kleine landen. En als de kleine landen zich niet gedragen, worden ze hard aangepakt. Oostenrijk werd zelfs een tijdlang geboycot, de Ieren houden hun referenda over Europese verdragen uit angst voor de gevolgen van een 'nee'. De politieke druk op Griekenland om af te zien van een volksraadpleging eerder dit jaar en Finland om geen onderpand te eisen voor zijn deel van de noodleningen was zelden eerder vertoond. Nederland kreeg ook de wind van voren toen het nee durfde te zeggen tegen de Europese grondwet.    ...


Red.:    Een Imperium blijft een Imperium, ook als er "Unie" op staat ...
    En in een Imperium zijn parlementen slechts nodig om stempels te drukken op de besluiten van de bestuurders:


Uit: De Volkskrant, 05-08-2012, ANP, redactie. uitleg of detail

Monti: 'Schuldencrisis kan Europa uit elkaar trekken'

...    De premier zei verder dat nationale regeringen zich niet moeten laten vastbinden door hun parlementen. 'Als regeringen zich voor hun besluiten volledig afhankelijk maken van hun parlementen, zonder eigen bewegingsruimte voor onderhandelingen te handhaven, leidt dat eerder tot een breuk in Europa dan tot een nauwere integratie.'


Red.:   Premier Monti van Goldman Sachs, trouwens ...
    Bij het voorspellen van de anti-democratie, het Imperium-gedrag, en de dictatuur had de redactie tijden over vijf of mee jat=ren in de toekomst. dat was te optimsitisch. De zaak ligt zo duidelijk en is dus zoi gevoelig, dat men het alleen indirect in de media komt. Hier dus de introductie in de vorm van het commenrtaar erop:


Uit: Joop.nl, 10-12-2012, door Ronald van Raak - Tweede Kamerlid voor de SP uitleg of detail

Plasterk is een slechte verdediger van onze democratie

De meeste kiezers in Nederland willen niet een Europese vertegenwoordiger kiezen, maar een vertegenwoordiger van Nederland in Europa. Dat wordt nu omgedraaid


De Europese Commissie wil zich verregaand bemoeien met de beginselen, organisatie en financiering van politieke partijen in Nederland die willen deelnemen aan Europese verkiezingen. Die controleurs van Europa moeten voortaan de ‘Europese waarden’ onderschrijven. Ze mogen alles zijn, als het maar federaal is, als het maar neoliberaal is. Alleen als een meerderheid van het Europees parlement vindt dat je Europees genoeg bent krijg je subsidie - anders niet.
    Minister Plasterk zegt vandaag in de Volkskrant dat hij 'levensgrote bezwaren' heeft tegen deze voorstellen. 'Elke vezel in mijn lijf verzet zich ertegen'. Maar tegelijkertijd zegt de minister dat het niet zal meevallen om iets te veranderen. Hij vindt het genoeg als Nederland laat horen dat we tegen zijn. Daarmee toont de minister zich een bijzonder slechte verdediger van onze democratie.    ...


Red.:   De kwestie Plasterk is een secundaire, in deze context - al eerder bij het ESM bleek Plasterk alleen een tegenstander van het Europese Imperium in woorden. Zodra het op stemmen aankwam, stemde hij voor.
    Nee, het gaat hier over het voorstel om de deelname van politieke partijen te beperken tot die partijen door voor het Europese Imperium zijn. Eigenlijk is verdere uitleg overbodig. Dit heeft niets meer met democratie te maken. Dit is regelrechte dictatuur. Imperium.
    En alsof om te laten zien dat het geen uitschieter was:


Uit: De Volkskrant, 02-02-2013, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer, politiek commentator van de Volkskrant.

Neelie vraagt om problemen

Zorgen over persvrijheid eindigen in Europese marsorders voor de pers.

...    Laten we dus een concreet gevalletje Europees beleid onder de loep nemen. ...
    Vorige week was er ophef over een rapport van onze eigen eurocommissaris Neelie Kroes over persvrijheid. In Nederland bleef het een beetje onder de radar, behalve op rechtse sites die moord en brand schreeuwden over persbreidel. In de Britse pers werd als vanouds dankbaar verwezen naar rechte Brusselse komkommers en Orwells boek 1984.
    ... Nu is het rapport er, het heet Vrije en pluriforme media om de Europese democratie te versterken. ...
    ... kijk nou eens naar opzet, toon en woordkeus. Zorgen over persvrijheid eindigen in marsorders voor de pers. .... Er staan dertig aanbevelingen in, of liever dertig bevelen. In alle EU-landen moeten mediaraden komen, die politiek en cultureel een afspiegeling moeten zijn van de samenleving. Zij kunnen boetes opleggen voor slechte journalistiek, excuses afdwingen, journalistenkaarten intrekken.    ...


Red.:   Hier zou je nog over kunnen nadenken. Maar dit is wat die raden moeten gaan doen:

  Nationale media moeten Europese waarden uitdragen. Onderzoeksjournalistiek moet niet streven naar sensatie maar op zoek naar complexiteit. Journalisten hebben een bijzondere verantwoordelijkheid, bijvoorbeeld in de berichtgeving over politiek radicalisme. Ik vroeg me serieus af of de Volkskrant straks nog een interview met Geert Wilders mag maken.

Geen onafhankelijke politieke partijen, en geen onafhankelijke media. Imperium. Nu al.
    De Volkskrant wijdt het eerste min of meer zelfstandige artikel aan de anti-democratische censuur op partijen - natuurlijk niet door de vaste correspondent Marc Peeperkorn ... Die heeft te druk met overleg met EU-bureaucraten over de tactiek om dit aan de jandoedels die ze plukken te verkopen. De auteur is degene die kennelijk optreedt als perschef van Ronald Plasterk: Remco Meijer (het is de zoveelste keer dat die namen gezamenlijk in de Volkskrant staan):


Uit: De Volkskrant 07-02-2013, van verslaggever Remco Meijer

Worden SP en PVV straks afgekeurd op gebrek aan Europese waarden?

Worden partijen als SP, PVV en UK Independent Party binnenkort op hun 'Europese waarden' getoetst, met de kans hun subsidie te verliezen? Wel als het aan de Europese Commissie ligt. Maar niet wat betreft minister Plasterk (Binnenlandse Zaken), die het omstreden voorstel na een dagje Straatsburg 'nog helemaal geen gelopen race' noemt.
    De Commissie heeft voorgesteld vanaf 2014 politieke partijen inhoudelijk te laten toetsen door het Europees Parlement. In Nederland heerst Kamerbreed bezorgdheid over dit voorstel. Om erkend te worden als Europese politieke partij, en dus subsidie te krijgen, zouden de interne procedures van een partij moeten worden beoordeeld. Ook zal worden vastgesteld of een partij er echt bij hoort in Europa.    ...
    De vrees is dat het parlement anti-Europese partijen dwars gaat zitten. ...


Red.:   Plasterk heeft Meijer gebeld om te laten zien dat zijn hart op de goede plek zit:

  Zijn zorgen richten zich nu vooral op de rol van het Europees Parlement bij de beoordeling van partijen.
    'Natuurlijk is het goed te weten of je met een echte partij te maken hebt, of met een mantelorganisatie.

En verraadt meteen zijn ware positie: want natuurlijk is het goed te weten of je met een echte partij te maken het of een mantelorganisatie, zoals de leiding van de PvdA, samengesteld uit Diederik Samsom, Lodewijk Asscher, Ronald Plasterk en Hans Spekman, allemaal afkomstig uit de sterk anti-nationale, anti-residente uitleg of detail en anti-West-Europese cultuur uitleg of detail , kennelijk een mantelorganisatie is van het kosmopolitisme en nomadisme waarvoor ook de EU met zijn "geen grenzen" en vrije immigratie voor staat (let op: dit is geen antisemitisme  ).
    Ronald Plasterk wil de democratie verdedigen met zijn laatste snik - tot iemand zegt: "Maar dat gaat ten koste van de EU". Dan is hij meteen om. Net als bij de honderden miljarden die naar het ESM zijn gegaan (voor Nederland: tientallen).
    En, als kers op de pudding van de vorige twee artikelen, maakt eurocommissaris Kroes nog even duidelijk wat haat principiële standpunt met betrekking tot de democratie is:


Uit: De Volkskrant, 11-02-2013, van verslaggevers Ron Meerhof en Marc Peeperkorn

Kroes wekt irritatie Kamerleden met kritiek op EU-begroting

De Tweede Kamer reageert met verbazing en irritatie op de opmerking van Europees Commissaris Kroes dat Europa soms 'te belangrijk is om over te laten aan politici'. Kroes uitte zaterdag in Het Financieele Dagblad haar frustratie over de lagere Europese meerjarenbegroting die de regeringsleiders hebben vastgesteld.    ...


Red.:   Dit is dus de ware aard van het Europese ideaal: partijen die niet anti-EU mogen zijn, media die alleen EU-propaganda mogen doorgeven, en de afschaffing van de democratie want de Leiders in Brussel en hun bureaucraten weten alles beter. En het is een geheim programma:
  Een woordvoerder van Kroes stelt dat de gewraakte uitspraak slechts een terloopse opmerking was die niet te serieus moet worden genomen. 'Waar het om gaat is dat Europa moet worden klaargemaakt voor de toekomst. Dat is een serieuze kwestie en één zo'n uitspraak verandert daar niks aan.'

Dus alle volgende opmerkingen over hoe waardevol ze democratie vinden, zijn zonder meer gelogen. En in Nederland zitten ook nog een heel nest democratie-, vrijheid- en landsverraders:
  'Ze heeft natuurlijk wel gelijk', zegt D66-leider Alexander Pechtold. ... Ik snap haar teleurstelling en leg haar woorden positief uit. Haar Europese hart zit op de goede plek.'

Inderdaad: haar Europese Imperiaal denkende hart.
    Zolang je met zijn Imperium-bouw meewerkt, en Herman van Rompuy de vriendelijkheid zelve. Maar:


Uit: De Volkskrant, 01-03-2013, van correspondenten Marc Peeperkorn en Patrick van IJzendoorn

Van Rompuy waarschuwt Britten voor gevolgen van verlaten Unie

EU-president Herman van Rompuy waarschuwt het Verenigd Koninkrijk dat een vertrek uit de EU - de 'Brexit' - het land duur zal komen te staan. Van Rompuy zei dit donderdag tijdens een bijeenkomst in de Londense City.    ...
    ... Eind januari had de Conservatieve premier, een paar straten verderop in het zakencentrum, een referendum over het EU-lidmaatschap aangekondigd.
    De Unie verlaten is even complex als riskant, of in de woorden van Van Rompuy: 'Denkt u maar eens aan een scheiding na 40 jaar getrouwd te zijn geweest. Weggaan is een vrije keuze en geheel legitiem, maar ze is niet gratis.'    ...


Red.:    Zelfs de Volkskrant weet dit op zijn juiste waarde te schatten:

  Soortgelijke verkapte dreigementen klonken tijdens de bijeenkomst ook uit de monden van de Finse eurocommissaris Olli Rehn (economische zaken) en de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans.

Democratie is iets waar ze in Brussel dodelijk bang voor zijn.
    Nog een kleine karakterschets van de EU-bestuurder:


De Volkskrant, 05-03-2013, column door Derk-Jan Eppink, europarlementariër

Herr Schulz

Voorzitters van het Europees Parlement zijn doorgaans omhoog gevallen dorpsburgemeesters met pastorale vaardigheden. Ze houden plechtige toespraken, zijn minzaam en zalvend. Zo niet de huidige voorzitter Herr Schulz, Martin Schulz om precies te zijn. ...
    De 27 Europese regeringsleiders die onlangs een akkoord bereikten over de Europese meerjarenbegroting beseffen niet wie zij in Martin Schulz tegenover zich hebben. ... De Europese Raad stuit echter op een man die, aldus een ex-fractielid, zijn socialistische fractie in het Europees Parlement leidde op 'tirannieke wijze'. ...
    Nog voor het akkoord in de Europese Raad werd bereikt, verklaarde Schulz pontificaal dat hij geen meerjarenbegroting zou tekenen met een 'tekort', ook al zou het Europees Parlement vóór zijn. Zijn handtekening is de juridische vereiste. Het woord 'tekort' is misleidend want de EU is nog nooit in staat geweest alle aangegane verplichtingen daadwerkelijk te betalen. Er is altijd geld overgebleven omdat projecten soms niet doorgaan of worden uitgesteld omdat medefinanciering van lidstaten ontbreekt. Schulz noemt dit verschil een 'tekort' om het leerstuk van budgettaire discipline uit de eurozone in te roepen. Hij werpt zich vervolgens op als 'bewaker van begrotingsdiscipline'. Handig, maar bedrieglijk. Schulz kent zijn dossiers, verdraait iets en wie het niet met hem eens is, wordt afgeblaft als 'anti-Europeaan'. Als voorzitter van de socialistische fractie gaf hij EU-critici vaak het advies zich te melden bij een Irren-anstalt, een gekkenhuis. Zijn intellectuele tolerantie ligt rond het nulpunt. ...


Red.:   Maar dit is niets bijzonders: hoe hoger en machtiger de instituties, de meer machtswellustig, moreel wanstaltig, tirannieke en psychopate lieden het aantrekt uitleg of detail .
    In Hongarije eer een normale en dus wettig gekozen regering. Hier is hoe de dictators van de EU daar over denken:


Uit: De Volkskrant, 24-04-2013, van correspondent Marc Peeperkorn

Onttakeling Hongaarse rechtsstaat maakt pijnlijk duidelijk waaraan het ontbreekt in Europa

EU moet de democratie bewaken

Tussentitel: We nemen elkaar wel de maat over vis en financiën -  Frans Timmermans, minister van Buitenlandse Zaken

De voortgaande onttakeling van de Hongaarse rechtsstaat door premier Orbán, maakt het deze dagen op pijnlijke wijze duidelijk: de EU bemoeit zich met vrijwel alles, maar niet met de grondslagen van de democratie. ...


Red.:  Dat wil zeggen: de EU vindt dat als een wettig gekozen regering maatregelen neemt waar ze het niet mee eens zijn, dat die wettig gekozen regering dan afgezet moet worden. Want die wettig gekozen regering gaat natuurlijk niet de door haar genomen maatregelen terugdraaien. Anders zouden ze die maatregelen niet genomen hebben.
    Dit is doodgewoon revolte. Opstand. Revolutie. Door de dictators van de EU. En de correspondent van de Volkskrant die dit allemaal zomaar opschrijft: "Ik wil dat de wettig gekozen regering van Hongarije afgezet wordt omdat die regering iets doet waar ik het niet mee eens ben". En als het op Nederland zou slaan, zou dat dus hoogverraad zijn ... je keren tegen de wettigheid van een wettig gekozen regering. En van zijn mede-landverraders, natuurlijk (zelfs correspondenten van de Volkskrant durven niet zo maar in hun eentje landverraad te plegen:

  Minister Timmermans van Buitenlandse Zaken legde zijn EU-collega's deze week uit waarom hij zo enthousiast is om wezenlijke nationale bevoegdheden aan de Europese Commissie over te dragen. 'Als we elkaar de maat nemen over vis en financiën, dan toch zeker ook over de fundamentele waarden die we geacht worden te delen.' En hij kreeg, opvallend genoeg, brede steun: op een aarzelende Tsjechische minister na, verzochten alle bewindslieden de Commissie het idee van de vier initiatiefnemers op korte termijn uit te werken.

Vroeger werden landverraders opgehangen. Er is eigenlijk weinig reden om dat te veranderen. Ophanging is snel afgelopen, en vrijwel pijnloos.
    Toch worden ook de tegengeluiden wat hoorbaarder:


Uit: De Volkskrant, 06-05-2013, door Alfred Pijpers, oud-docent politieke wetenschappen aan de Universiteit Leiden

De EU als waakhond voor democratie is een gotspe

Grijp de eurocrisi niet aan om onze democratie door Brussel te laten uithollen


Minister Timmermans van Buitenlandse Zaken wil een EU-waakhond voor de democratie, bericht correspondent Marc Peeperkorn in deze krant (Buitenland, 24 april). Samen met zijn Deense, Duitse en Finse collega's heeft hij de Europese Commissie gevraagd dit plan uit te werken. Een Hongaarse premier die de grondwet aan zijn laars lapt wordt dan verleden tijd. We hebben wel EU-toezicht op visquota of zwemwater, zo redeneert Timmermans, maar niet op de kwaliteit van rechterlijke macht, politie, of persvrijheid.    ...
    ... inderdaad, een apart EU-toezicht op de kwaliteit van onze nationale democratie bestaat niet. En gelukkig maar, want een dergelijk extern toezicht is volkomen misplaatst. Een volwassen parlementaire democratie heeft namelijk per definitie een groot zelfreinigend vermogen, en is op eigen kracht in staat om ontsporingen tegen te gaan. Dat garanderen periodieke verkiezingen, de scheiding van wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht, eerbied voor de wet, de vrijheid van pers en meningsuiting, en vrije politieke partijen. Als deze eigenschappen geheel of gedeeltelijk afwezig zijn is er überhaupt geen sprake van een democratie. ...


Red.:   Er is natuurlijk wel het één en ander misgegaan met die democratie. Zoals al die stappen waarin soevereiniteit werd opgegeven en overgedragen aan de EU, zonder democratie raadpleging. Echte, volbloed, schendingen van de democratie.

  Een permanente EU-waakhond op dit gebied zou een erkenning zijn van structurele politieke zwakte in sommige lidstaten, en van falende toetredingsprocedures. Alleen stabiele Europese democratieën mogen immers lid worden van de EU.

Maar die toetredingsprocedures hebben dan ook niets met democratie te maken, maar met machtswellust.
  En wat gaat de EU-waakhond doen? Krijgen wij bij de jaarlijkse inspectie, aanwijzingen voor gedoogconstructies, het ceremoniële koningschap of de positie van de Eerste Kamer? Het is de omgekeerde wereld om, zoals Timmermans wil 'wezenlijke nationale bevoegdheden aan de Europese Commissie over te dragen'. Want dat gezelschap bestaat uit niet-gekozen ambtenaren die alleen onder controle staan van het Europees Parlement, dat alom te boek staat als de zwakste volksvertegenwoordiging van West-Europa. In plaats van een algemeen toezicht te creëren, kun je veel beter (desnoods via een verdragswijziging) proberen om een land dat zich hopeloos misdraagt ad hoc uit de Unie te knikkeren.

Allemaal open deuren. Maar eurofielen zien geen open deuren, vanwege de borden voor hun koppen.
  De eurocrisis wordt door overijverige politici en eurocommissarissen aangegrepen om, naar analogie van het steeds sterker wordende Europese begrotingstoezicht, allerlei nationale instanties (zoals politieke partijen) onder Brusselse controle te krijgen. Een Nederlands minister moet hiervan afstand nemen, en beseffen dat hij een eeuwenoud systeem vertegenwoordigt dat qua democratische openheid, legitimiteit en effectiviteit heel wat beter presteert dan het peperdure en omslachtige vergadercircuit in Brussel en Straatsburg.

Keihard Imperialisme, dus.
    Maar dit artikel was vooral interessant vanwege de reactie erop:


Uit: De Volkskrant, 08-05-2013, door Sophie in 't Veld, voorzitter van de D66-fractie in het Europees Parlement.

Democratie Europa kan niet zonder waakhond

Een waakhond voor democratie en grondrechten in Europa is essentieel voor een gezonde, weerbare democratie. Een vitale democratie doet aan kritische zelfanalyse. Zelfgenoegzaamheid maakt onze democratie juist zwak.   ...


Red.:   Er is natuurlijk maar één enkele waakhond van de democratie: stemmingen gehouden onder het volk. Eens kijken wat Sophie in 't Veld, allang bekend als de Frau Goebbels van het Vierde Rijk omdat ze het zo vaak over het Derde Rijk heeft en daar kennelijk naar terug verlangd, daar onder verstaat:
  De democratie, de rechtsstaat en de grondrechten in de Europese lidstaten zijn tiptop in orde, beweert Alfred Pijpers in de Volkskrant van 6 mei. Dat hebben we immers op papier gezet in wetten en verdragen, dus hebben we er verder geen omkijken naar. 'Volwassen parlementaire democratieën' hebben volgens Pijpers voldoende zelfreinigend vermogen om 'ontsporingen' tegen te gaan. Volgens Pijpers is Nederland een 'eeuwenoude' modeldemocratie waarmee Europa zich niet hoeft te bemoeien.

Eerste alinea - nog geen verkiezingen of volk langsgekomen.
  De recente geschiedenis van dit continent, inclusief Nederland, levert echter voldoende bewijs van het tegendeel. De twintigste eeuw, de eeuw van de volwassen parlementaire democratie, is getekend door een lange reeks oorlogen en dictaturen. Algemeen kiesrecht, ongeacht geslacht, huidskleur of vermogen is van recente datum. De Nederlandse parlementaire democratie in de vorm van algemeen kiesrecht voor mannen en vrouwen is niet 'eeuwenoud', zoals Pijpers stelt, maar stamt uit 1919. In die andere modeldemocratie, Zwitserland, moesten vrouwen wachten tot 1971. De grote democratie aan de andere kant van de oceaan gaf pas in 1964 kiesrecht aan alle burgers. En dat algemeen kiesrecht heeft ons continent bepaald niet behoed voor ontsporingen, waaronder twee wereldoorlogen en de Holocaust.

Tweede alinea: nog geen verkiezingen of volk langsgekomen. Wel alweer het Derde Rijk.
  Maar een democratie is meer dan algemeen kiesrecht. Het is het geheel van checks and balances. Vrijheid van meningsuiting, burgerrechten, gelijke behandeling, rechten voor minderheden, openbaarheid van bestuur en de plicht tot rekenschap van bestuurders en volksvertegenwoordigers. Die institutionele checks and balances vormen dat 'zelfreinigend' vermogen. En aangezien geen enkel volk vanzelf en voor eeuwig immuun is voor antidemocratische 'ontsporingen' zijn er wetten en instanties om toe te zien op de naleving van de democratische spelregels en de grondrechten. Op nationaal, maar ook op internationaal niveau. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mensen Straatsburg is zo'n instantie die waakhondfunctie voor democratie en mensenrechten vervult waar de nationale democratieën het laten afweten. Alle Europese democratieën, inclusief Nederland, zijn door het Hof wel eens op de vingers getikt.

Derde alinea - keert zich tegen verkiezingen, zodra de uitslag Frau Goebbels niet bevalt - niet als in het Derde Rijk. Frau Goebbels vindt dat de elitaire nomadisten van Europese Hof die voor alles zijn voor vrije immigratie, het voor het zeggen moeten hebben. En niet verkiezingen. niet het volk.
  Het eerbiedigen van de grondrechten en de democratische spelregels is een kernvoorwaarde voor lidmaatschap van de Europese Unie. Het zijn geen vrijblijvende woorden, maar verdragsverplichtingen. Respect voor de rechtsstaat en grondrechten staan in de eerste artikelen van de Europese verdragen. Respect voor de waarden van de EU zijn zelfs een randvoorwaarde voor toetreding.

De door Pijpers al weerlegde leugen: als die kernregels een voorwaarde zijn, zou er geen toezicht nodig zijn want dan voldeed iedereen al.
  De laatste jaren zijn echter veel van de democratische checks and balances onder druk komen te staan. Openbaarheid van bestuur, burgerrechten en de rechtsstaat worden ondermijnd in naam van terreurbestrijding, terwijl door de opkomst van populistische en extremistische partijen gelijkheid voor de wet en rechten van minderheden steeds meer ter discussie staan.

Dus als door eerbiediging van de grondrechten van de democratie er dingen gekozen worden waar Frau Goebbels en de rest van de EU-nazi's het niet mee eens, zijn gaat de mening van de EU-nazi's voor.
  Waar de Europese Unie keihard optreedt tegen bijvoorbeeld een waspoederkartel, illegale staatssteun aan voetbal of verboden ingrediënten in marmelade, keek de Europese Commissie weg bij anti-homowetten, het muilkorven van de pers, collectieve uitzettingen van Roma, inhumane behandeling van asielzoekers of kortwieken van de rechterlijke macht in EU-lidstaten.

Oftewel: de grondrechten van de EU zijn volgens de EU-nazi's die van Roma en asielzoekers. Nergens in de EU zijn er anti-homowetten, wordt de pers gekortwiekt of de rechterlijke macht. En als het ergens gaat gebeuren, heeft Pijpers al geschreven, dan gooi je gewoon dat land eruit.
  Schoorvoetend begint de Europese Commissie nu op te treden tegen schending van de grondrechten in de lidstaten. Dat is een goede zaak. Europa ontwikkelt zich tot een volwaardige politieke unie. Daarbij hoort ook het volledige instrumentarium van checks and balances, een democratie met zelfreinigend vermogen. Democratie, rechtsstaat en grondrechten zijn niet, zijn nooit vanzelfsprekend. Daar kunnen we niet genoeg over waken. Ook in Europa.

Democratie, rechtstaat en grondrechten zijn nooit vanzelfsprekend, en het minst vanzelfsprekend daar waar de macht het verst van het volk staat. Bij de EU dus.
    En lees nog even terug: nergens in het stuk van Frau Goebbels heft ze het over verkiezingen of de mening van het volk. In positieve zin. Als ze het heeft over het volk, dan is dat in negatieve zin. Want het volk wil minder immigranten, asielzoekers, vluchtelingen, Roma en andere nomaden. Overal heeft ze het over het verdedigen van EU-regels, zijn de regels van de elitaire bureaucraten, door de elitaire bureaucraten. En "rechters", elitaire juristen. Die het laatste woord moeten hebben. Een Imperium. Een nazi-staat van de elite.
    Die biljarden klopt uit de zakken van de Noord-Europeanen:


Uit: De Volkskrant, 14-05-2013, van correspondent Marc Peeperkorn
   
In Europa is geen bank meer te groot voor een bankroet

4.500 miljard euro stak de EU in banken die dreigden om te vallen. ...

Bitter zijn de gevechten geweest, vaak tot diep in de nacht en met het mes op tafel. Maar dat is vergeten want de eurolanden zijn het bijna eens: banken mogen straks failliet gaan. Het too big to fail-dreigement waarmee belastingbetalers afgelopen jaren 4.500 miljard euro uit de zak werd geklopt om wrakke banken overeind te houden, wordt met nieuwe Europese regelgeving effectief ontkracht.    ...
    ... Europees Commissaris Barnier (Interne Markt). ...
    Minstens zo belangrijk en een revolutie qua soevereiniteitsoverdracht, is dat de lidstaten het toezicht op hun grote banken overdragen aan de Europese Centrale Bank (ECB). Met ingang van voorjaar 2014 waakt de ECB in Frankfurt over de grotere banken in de eurozone, samen goed voor 80 procent van het kapitaal. Het is de prijs die de nationale toezichthouders betalen voor hun falen tijdens de afgelopen crisisjaren, en die daarvoor.
    De hogere kapitaaleisen en het Europese banktoezicht zijn de eerste twee pijlers van de bankunie waar de EU (en vooral de eurozone) naar toe werkt. In juni worden de volgende twee geplaatst. ...
    Eveneens in juni moeten de eurolanden het eens worden over de voorwaarden waaronder het Europees noodfonds kapitaalhulp mag verstrekken aan noodlijdende banken. ...
    Ondertussen werkt Barnier onverdroten verder aan het sluitstuk van de bankunie: de oprichting van een Europese stroppenpot voor probleembanken, beheerd door een Europese autoriteit, als aanvulling op de geharmoniseerde nationale fondsen en banktoezichthouders. Zo'n Europese aanpak vloeit voort uit de keuze voor Europees banktoezicht door de ECB en voorkomt een hoop competentiegeschillen.
    Niet verassend krijgt Barnier de steun van de ECB maar voor sommige lidstaten is het een brug te ver. Berlijn laat in steeds scherpere bewoordingen weten dat een dergelijke nieuwe soevereiniteitsoverdracht een wijziging van het Europees Verdrag vergt. Dat is een even langdurige (al snel 3 tot 4 jaar) als riskante onderneming: er staan genoeg nationale parlementen klaar om een nieuw Verdrag per referendum op te blazen.
    ... Volgens Barnier is een Verdragswijziging sowieso niet nodig. Hij rekent op de creativiteit van zijn staf om de flexibiliteit in het huidige Verdrag tot het uiterste te benutten.


Red.:   Zoals het tot nu toe altijd is gegaan: het Imperium overwint de democratie.
    Een van de kenmerken van een dictatuur is censuur:


Uit: De Volkskrant, 03-07-2013, van de buitenlandredactie

Weg vrij voor vervolging Marine Le Pen

Fotobijschrift: Parijs, december 2010: in een van de straten rond een buurtmoskee zijn honderden moslims verzonken in hun vrijdaggebed (Reuters)


Het Europees Parlement heeft dinsdag de immuniteit opgeheven van Marine Le Pen, leider van de extreemrechtse Franse partij Front National. Daarmee is de weg vrijgemaakt voor haar vervolging wegens racistische opmerkingen.
    De Franse justitie wil Marine Le Pen vervolgen omdat ze de straatgebeden van moslims in Frankrijk heeft vergeleken met de bezetting van haar land door de nazi's. 'Een bezetting zonder soldaten, maar niettemin een bezetting', zei ze in 2010. Een Franse aanklager kwam daarna in actie op verzoek van een anti-racismegroepering.    ...
    Ze noemde de opheffing van haar parlementaire onschendbaarheid - tijdens een hoofdelijke stemming in Straatsburg - het Europees Parlement 'onwaardig'. ...


Red.:   Natuurlijk kan het bekritiseren van gedrag al nooit racisme zijn, en het bekritiseren van een godsdienst al helemaal niet. Dit is uitsluitend en alleen een poging om islamkritiek de mond te snoeren. Dictatuur.
    En die dictatuur is noodzakelijk, omdat de bevolking het Imperium niet wil:


Uit: De Volkskrant, 31-08-2013, boekrecensie door Hans Wansink

Scheuren in het bastion

Handzaam overzicht van het naoorlogse debat over Europa.


Volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau is de steun voor de euro onder de bevolking gedaald naar 28 procent. Slechts 31 procent is het eens met de stelling dat bemoeienis van de Europese Unie met de begrotingen van de lidstaten goed is voor onze economie. Een ruime meerderheid vindt dat 'de politiek in Den Haag te veel macht heeft overgedragen aan Europa'.
    De afwijzing van de Europese grondwet door 62 procent van de deelnemers aan het referendum van 1 juni 2005 was dus geen incident. De consensus over de Europese Unie, 'Europa is goed, meer Europa is beter', was voorgoed verbroken. De kiezers waren niet meer te porren voor uitbreiding van de EU met landen als Bulgarije en Roemenië of voor meer integratie. De gevestigde partijen, van VVD tot en met GroenLinks, hadden daar evenwel geen boodschap aan. Het vertolken van de onvrede werd overgelaten aan de SP en de PVV, die dan ook de wind in de zeilen kregen.    ...


Red.:   Wat door de gevestigde partijen vervolgens is afgedaan als "populisme". Te spiegelen dus aan het "dictatoriaal Imperialisme" van henzelf.
    Ook de interne beleidsdemocratie is "prima verzorgd":


Uit: De Volkskrant, 15-10-2013, van correspondent Marc Peeperkorn

Duitsland blokkeert strengere CO2-norm

Onder zware druk van Duitsland worden nieuwe Europese regels voor de CO2-uitstoot van auto's afgezwakt. Berlijn wist maandag genoeg medestanders in de EU te vinden om de belangen van Mercedes, Audi en BMW veilig te stellen.

Tussentitel: Diplomaten hekelen intimiderende gedrag van hun Duitse collega's

Na afloop van het beraad van de Europese milieubewindslieden concludeerde Europees Commissaris Connie Hedegaard (klimaatbeleid) dat de lidstaten buigen voor de Duitse 'Realpolitik'. Staatssecretaris Wilma Mansveld van Milieu noemde het verwateren van de CO2-norm een 'gemiste kans' en 'een teleurstelling'.
    Betrokken diplomaten hekelden het 'ronduit intimiderende' gedrag van hun Duitse collega's. Die maakten zonder gêne duidelijk dat niemand de Duitse auto-industrie in de wielen moest rijden met strengere CO2-regels.
    Ambassadeurs van verschillende EU-landen verklaarden afgelopen weken gebeld te zijn door naaste medewerkers van bondskanselier Merkel. Merkel zelf nam contact op met 'bevriende' premiers. Omdat Duitsland de euro drijvende houdt, durfde niemand 'nee' te zeggen tegen het Duitse verzoek het CO2-voorstel af te zwakken.    ...


Red.:   Er is totaal niets democratisch aan die hele EU.
    Iets dat deze redactie ontgaan was:


De Volkskrant, 28-01-2014, ingezonden brief van Hans Besseling, Delft, emeritus-hoogleraar TU Delft

Rechten van de Mens

Het zal wel geen toeval zijn dat op de afbeelding van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (Vonk, 25 januari) art. 16 en art. 19 gedeeltelijk zijn afgedekt. In het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens zijn deze artikelen immers vervangen door art. 12 en art. 10. De vermelding uit art. 16 van de Universele Verklaring dat man en vrouw gelijke rechten hebben bij het sluiten van een huwelijk is in de Europese Verklaring vervangen door het huwelijk te binden aan de voorschriften van de Staat. Het onverkorte recht op vrije meningsuiting in al zijn vormen, vermeld in art. 19 van de Universele Verklaring, is in het Europees Verdrag afgezwakt en voorzien van allerlei mitsen.


Red.:   Allemaal om hun eigen smerige multiculturalistische en neoliberale spelletjes te kunnen spelen.
    De pleidooien voor Europa leveren ook vaak mooi materiaal op. Dus nadat treffend is aangetoond dat het europarlement totaal ondemocratisch is uitleg of detail , hier het pleidooi voor de vervanger ervan:


Uit: De Volkskrant, 03-03-2014, door Pepijn Corduwener, promovendus aan de Universiteit Utrecht

Zoek de democratische legitimiteit van EU ook buiten europarlement

Democratie bestaat uit volkssoevereiniteit en de rechtsstaat. Dat wordt in EU-debatten vergeten.


Red.:
   Dus we schaffen eerst de democratie af, en vervangen dat vervolgens door de regeltjes opgesteld door de oligarchie, en dat noemen we dan de "rechtstaat". Waarbij na een heleboel gezwam in het laatste deel van het twee-kolommen grote artikel duidelijk wordt wat daarvan de bedoeling is:

  En het zijn juist de waarden van de rechtsstaat - bescherming van fundamentele vrijheden, de rechten van minderheden en de rule of law die mensen in de Oekraïne naar Europa doen kijken als een voorbeeld

Drie mooie leugens - de eerste: Europa schendt de meest fundamenteel vrijheid, namelijk het zelfbeschikkingsrecht van de burgers - het recht om tegen Europa te kiezen middels een referendum - per land, natuurlijk.
    De derde: de mensen uit de Oekraïne en andere soortgelijke landen kijken naar Europa om één enkele reden: meer welvaart. Meer geld. Onze welvaart. ons geld. Als Nederlanders.
    En de tweede: de regels die de Europese oligarchie heeft ingevoerd schenden de rechten van de meerderheid, namelijk het recht zich niet te hoeven laten overspoelen door immigranten, de zogenaamde "minderheden".
    Uit volkomen onbevlekte bron:


Uit: De Volkskrant, 14-05-2014, column door Sheila Sitalsing

Democratie

...    Eerder deze week verscheen op Ft.com deel 1, vandaag verschijnt deel 2, over 'het jaar dat Europa voorgoed veranderde'. Oftewel de periode tussen eind 2011 en eind 2012 waarin een klein clubje Europese regeringsleiders, hoge ambtenaren en de president van de Verenigde Staten (jawel, die ook) zich al intimiderend (Nicolas Sarkozy), konkelend (José Manuel Barroso), huilend (Angela Merkel) en blunderend (allen) door de eurocrisis sloeg en de Europese Unie daarbij rigoureus verbouwde.    ...
    Slachtoffer van de dwingelandij was George Papandreou, toenmalig premier van Griekenland. Een paar weken daarvoor was Papandreou door zijn Europese collega's onder druk gezet om voor het wankelende Griekenland een reddingspakket te accepteren. Maar bij zijn eigen murw geslagen Griekse bevolking was het zoveelste afknijpplan slecht gevallen. Vrezend voor een volksopstand, en zelfs een staatsgreep, beloofde Papandreou zijn rebellerende volk plompverloren een referendum over het reddingsplan - als ze het echt niet wilden, mochten ze het wegstemmen. ...
    In die nacht van 2 op 3 november wasten Sarkozy en Merkel hun Griekse collega als een schooljongen de oren. Het was grof en beledigend, schrijft de FT, het was intimiderend en het eindigde met Commissievoorzitter Barroso die het op een akkoordje gooide met de Griekse minister van Financiën: 'We have to kill this referendum.'
    Met zijn ambtenaren had Barroso eerder die dag besproken wie eventueel het stokje van Papandreou zou kunnen overnemen in een tijdelijk overgangskabinet, mocht Papandreou sneuvelen. 'Loukas Papademos', had Barroso tegen zijn ambtenaren gemompeld.
    Nog geen week later was Papademos de nieuwe premier van Griekenland.


Red.:   Die EU heeft  niets met democratie te maken.
    Voorbeeldje: twee lkanden hebben meer Europa wegestemd in 2005: Frankrijk en nedelrnad. En dat waren twee van de wienigen waar men mocht stemmen - bij de rest besliste de elite. Dus wat er gebeurt er:


Uit: De Volkskrant, 21-10-2014, door Marc Peeperkorn

'Er is nu méér Europa. Daar ben ik trots op'

Vanmiddag speecht hij nog één keer in het Europees Parlement en dan is het voorbij: tien jaar Barroso in Brussel. Een gesprek met de scheidend voorzitter van de Europese Commissie. ...


Red.:   Een volledige bekentenis. Het proces wegens hoogverraad kan beginnen. Als de elite het niet zelf doet, en daar ziet het niet naar uit, zal het volk het moeten doen. En dan wordt het waarschijnlijk hangen aan de lantarenpalen.
    In grikenland heeft de ani-Europese partij Syriza de verlieizngen gewonnen, en in Spanje staat het eveneens EU-kritische Podemos hoog in de peilingen. Het veroorzaakt onder andre bekentenissen:


Uit: De Volkskrant, 06-02-2015, door Dirk-Jan Van Baar, historicus en publicist
 
Zonder elite kunnen de populisten niet leveren

Vijf jaar nadat de eurocrisis in Griekenland is begonnen, en tweeënhalf jaar nadat de geldmarkten die - na een toverspreuk van ECB-president Mario Draghi - voor beëindigd hebben verklaard, vinden nu overal in Europa volksopstanden tegen de EU plaats. ...
    Laten we de zaken even in de juiste volgorde zetten. In de jaren negentig van de vorige eeuw was de EU-elite tien jaar bezig om de Europese Muntunie op de rails te krijgen. Er kraaide geen haan naar en op de eerste dag van 2002 kwam de euro volgens plan in twaalf landen tegelijk uit de geldautomaten. Of je het daarmee nu eens was of niet, en ondanks alle geboortefouten die zeven jaar later genadeloos aan het licht zouden treden, een beleidsprestatie zonder weerga.    ...


Red.:   Een machtsgreep gebaseerd op de traagheid van de burgers om in het strijdperk te treden tegen de weerzinwekkenheid van de elite (we nemen even de betoogtrend van de heer Van Baar over)

  Vanaf 2010 begon de eurocratie een reddingsoperatie op volle zee tijdens een mondiale financiële storm, om ervoor te zorgen dat zo'n crisis zich nooit meer zou voordoen.

Tussendoor: Een gore leugen. Die reddingsoperatie betrof het veiligstellen van de tegoeden van de rijken bij de banken, die eigenlijk failliet hadden moeten gaan wegens speculatieve en slechte beleggingen. Die verliezen zijn nu overgezet naar staten en EU-instellingen dat wil zeggen de burgers.
  Enkele biljardenoperaties later ... komen de Europese volkeren in opstand. Ze vinden het genoeg geweest.

Zoals al gezegd: het duurt altijd een tijd voordat de burgers wakker worden.
  Terwijl je in alle objectiviteit moet vaststellen dat de eurocraten de goegemeente jaren vooruit zijn. De massa's lopen altijd achterop, en nu de volkeren langzaam ontwaken, slaapwandelen zij weer achter valse profeten aan. Niks nieuws onder de zon.

Grappig, dit stukje. Het is op zich al goed voor een veroordeleing middels ophanging bij een eventuele revolutie tegen de massale diefstal door de elite.
  Echt geruststellend is dat natuurlijk niet. In Europa wordt de volksmacht gevreesd, en niet zonder reden. Nationalisme, communisme, fascisme en zelfs democratie; ons continent heeft er slechte ervaringen mee, waarbij aan de democratie wel lippendienst wordt bewezen, maar dan in de nette parlementaire variant. Wat Europa niet verdraagt, is de macht van de straat; daar komt onheil van.

Dat wil zeggen: zodra de burgers op niet-elitaire partijnen gaan stemmen, komt er onheil. Volgens de elite. Die daar natuurlijk tegen zullen willen optreden. Bijvoorbeeld met Oost-Europse troepen, indien noodzakelijk. Wat mag als je het per definitie beter weet dan de burgers.
  Vandaar dat de Europese Idee aristocratisch en antipopulistisch is.

Nog meer bewijs voor de veroordeling en ophanging van deze kerel.
  Populisten geven de complexe Europese verhoudingen versimpeld en demagogisch weer ...

Gunst ... Zou het...?
  ... en zetten zich af tegen de elites die Europa moeten pacificeren.

Ja, dat hebben we gezien. In 1914 en 1940.
  Onderschat nooit fantasten in Griekenland en Spanje, landen die door bloedige burgeroorlogen zijn getekend. Zulke onruststokers moeten worden geneutraliseerd, liefst bij voorbaat.

Zullen we ook zeker doen met de fantasten van de EU-elite. Die zullen worden geneutraliseerd.
  De EU wekt populisme op, maar is er ook tegen opgericht, en vormt zo een uitweg voor nette burgers die overal in Europa een meerderheid zijn.

Inderdaad. En die gaan ooit de gore rovers van de elite aan de lantarenpalen hangen.
  Dat maakt de EMU tot een sociaal-politiek experiment met miljoenen verliezers dat alleen nog op straffe van extreem hoge kosten kan worden teruggedraaid. De kansloze opstanden in Zuid-Europa zijn een voorproefje van wat Noord-Europa mogelijk nog te wachten staat. Toch is de eurozone ons nieuwe land. Daarom kunnen we, denk ik, nu allemaal beter op inburgeringscursus van de EU.

Om de nog hogere kosten van het voortzetten van de EU te voorkomen, zullen de kosten van het ophouden ermee op de koop toe worden genomen. Het te verwachten verzet van de elite zal in bloed worden gesmoord. Dirk-Jan van Baar is een prima slachtoffer. Hij zal flink schreeuwen voorafgaande aan zijn terechtstelling: "Ik weet het toch beter, want ik hoor bij de elite!"
    De vijandschap van de democratie begint steeds openlijker vormen aan te nemen:


Uit: De Volkskrant, 22-06-2015, van correspondent Marc Peeperkorn

'Meer integratie eurolanden nodig'

Het is onvermijdelijk dat de eurolanden meer soevereiniteit opgeven om de stabiliteit van de eurozone te garanderen. De eurocrisis leert dat vrijwillige afspraken alsook Europese regels niet voldoende zijn om nieuwe drama's als in Griekenland te voorkomen. Dat schrijven de 'vijf presidenten' van Europa - voorzitter Juncker van de Europese Commissie, EU-president Tusk, ECB-baas Draghi, Eurogroepvoorzitter Dijsselbloem, Europees Parlementsvoorzitter Schulz - in een gezamenlijk rapport dat maandag wordt gepresenteerd.    ...


Red.:   Iets dat op een democratische manier alleen kan middels referenda, want de soevereiniteit ligt bij het volk. Niet bij bestuurders. Maar:
  Verdergaande integratie van de eurolanden wordt als het aan de 'presidenten' ligt echter uitgesmeerd over de nodige jaren.

Dat zijn ze dus absoluut niet van plan. Dus plegen ze diefstal jegens de burgers. Daartegen mogen de burgers zich verzetten. Aangezien de democratische middelen hen ontzegd worden, en die EU-leiders daar ook nog eens agressieve taal bij gebruiken (van de webversie) ...
  'Eurolanden moeten meer soevereiniteit inleveren'

Tussentitels:
We zijn vastbesloten de monetaire unie te versterken - Eurogroepvoorzitter Dijsselbloem 
Het is nu de hoogste tijd de funderingen te versterken - De presidenten

... en het een zeer ernstige vorm van misdaad betreft, blijft er maar één ding over: geweld. De EU-leiders zetten de burgers aan tot geweld.
    De Grieken hebbe een referendum gehouden over de EU-bezuinigingsvoorstellen. Tot groot chagrijn van de EU-leiders. En "Nee" gestemd. Tot nog meer chagrijn  van de EU-leiders. En Nederlandse burgers stoken de zaak nog een beetje op:


De Volkskrant, 07-07-2015, ingezonden brief van Jan Eveleens, Nieuw-Vennep

Referendum

Het Griekse volk heeft gesproken. De uitslag wordt gerespecteerd. Dat is democratie. Laten we die les ter harte nemen. Door het volk van de andere Eurolanden zich ook via een referendum te laten uitspreken. Ja of nee doorgaan met het storten van belastinggeld in de bodemloze Griekse put. Zonder negatief stemadvies. En laten we de uitslag respecteren. Dat is democratie. Dan krijgt geen enkele regeringsleider de zwarte piet.


De Volkskrant, 07-07-2015, ingezonden brief van M. Schuurmans, Velp (N.-Br.)

Referendum (2)

Het meest logische antwoord op het referendum in Griekenland is natuurlijk een Europees referendum. De beslissing is te belangrijk om aan de Eurotop over te laten.


De Volkskrant, 07-07-2015, ingezonden brief van Marinus van Schijndel, Heesch

Referendum (3)

Nu Griekenland besloten heeft niet aan de verplichting tot terugbetaling van hun schulden te voldoen, heeft Europa nog maar één optie. Dat is Griekenland uit de EU te zetten. Ten eerste om de regeringen te steunen die wel aan de opgelegde bezuinigingen voldoen. Ten tweede om aan alle Europeanen tegemoet te komen die in eigen land ook met bezuinigingen te maken hebben. Ik wil niet meer accepteren dat de bezuinigde euro's naar een land gaan dat zijn afspraken niet nakomt. De rest van de EU heeft geen enkele garantie dat Griekenland zich in de toekomst wel aan de afspraken houdt.


De Volkskrant, 07-07-2015, ingezonden brief van Magda Loeffen

Referendum (4)

Katrin McGauran, Pietje Vervest en Wiert Wiersema beginnen hun artikel met de stelling dat de Griekse bevolking het democratisch recht heeft het bezuinigingsbeleid af te wijzen en gelijktijdig wel deel van de eurozone te blijven. Menen zij ook dat de Nederlandse bevolking het democratische recht heeft het bezuinigingsbeleid af te wijzen, terwijl er nog meer miljarden belastinggeld naar Griekenland gaan?


Red.:   Maar EU-leiders hebben geen enkele zin om ooit te luisteren naar EU-burgers ...
    Kijk nog maar eens:


Uit: De Volkskrant, 12-08-2015, van verslaggever Gijs Hablous

Wie lekt tekst TTIP? WikiLeaks biedt een ton

Tussentitel: Verdrag alleen in te zien door enkele multinationals en onderhandelaars

Klokkenluiderscollectief WikiLeaks looft een beloning uit van 100 duizend euro voor het lekken van de tekst van het Trans-Atlantisch Vrijhandels- en Investeringsverdrag (TTIP). ...


Red.:   Eigenlijk hoef je niets meer te weten. De betrokkenen gaan natuurlijk alleen maar over hun eigenbelang  - het idee dat EU-technocraten of multinationals over iets anders zouden praten dan hun eigenbelang is volstrekt absurd. Dus je kan zonder een letter in te zien van dat verdrag er al helemaal tegen zijn. De rest is details. Zoals dit:

  Tot nu toe hebben nationale parlementen geen inzicht gekregen in de teksten waarover wordt onderhandeld.

Democratie... Nooit van gehoord, die lieden.
    Tegen dit soort machtsgreep van dictators waarop alleen maar gruwelen kunnen volgen, helpt maar één ding: een opstand waarbij een aantal van die bureaucraten vanuit hun bureauramen naar beneden worden gegooid, en ter herinnering voor de rest van de elite een select gezelschap aan multinationalbazen aan lantarenpalen komt te hangen.
    Als ze weigeren een referendum te houden ...
    En ze doen dit:


De Volkskrant, 25-09-2015, door diverse organisaties

Verdrag EU-Canada is TTIP via de achterdeur

De schadelijke investeringsbescherming in TTIP, is al opgenomen in het CETA-verdrag met Canada.

Tussentitel: Verdrag alleen in te zien door enkele multinationals en onderhandelaars

De onderhandelingen over CETA werden precies een jaar geleden afgerond. Dit verdrag tussen de Europese Unie en Canada bevat precies dezelfde omstreden clausules als het veel bekendere TTIP, waaronder het mechanisme waarmee buitenlandse investeerders landen voor miljarden kunnen aanklagen als nieuw beleid hun winsten aantast.
    TTIP, het handelsverdrag waarover de EU en de Verenigde Staten in het geheim onderhandelen, is het afgelopen jaar steeds meer in de schijnwerpers komen staan. Vooral investeringsbescherming binnen TTIP doet de gemoederen hoog oplopen.
    Investeringsbescherming is een geschillenbeslechtingsmechanisme (ISDS, Investor to State Dispute Settlement) dat buitenlandse investeerders vergaande rechten geeft om staten aan te klagen als de winsten van een bedrijf benadeeld worden door overheidsbeleid.
    De investeerder kan het nationale recht omzeilen. Een ad hoc-tribunaal van commercieel juristen beslist of een claim gegrond is. Hierbij hebben ze maar beperkt oog voor het bredere algemeen belang van overheidsbeleid, omdat ze vooral oordelen over aantasting van eigendomsrechten. Het tribunaal kent schadevergoedingen toe die vele honderden miljoenen euro's kunnen bedragen. Vorige week presenteerde Eurocommissaris Cecilia Malmström een vernieuwde versie van ISDS om deze angel uit de discussie te halen.
    Zo kunnen staten voortaan in beroep gaan tegen een ISDS-beslissing en kunnen arbiters niet meer ad-hoc worden aangesteld, of tegelijkertijd als rechter en advocaat werken. Het beestje krijgt zelfs een nieuwe naam: het ICS (Investment Court System).
    De voorgestelde hervormingen zijn echter vooral cosmetisch van aard en veranderen niets aan de kern van het probleem: we hebben hier te maken met een privaat systeem dat boven de nationale jurisprudentie staat en waarvan alleen buitenlandse investeerders gebruik kunnen maken. Binnen de Britse stop-TTIP campagne wordt ICS 'lipstick on a pig' genoemd.
    Deze hervorming van ISDS in TTIP is bovendien zinloos zolang de CETA-onderhandelingen niet worden heropend. Meer dan 80 procent van de Amerikaanse bedrijven die actief zijn in de EU hebben ook een vestiging in Canada. Deze bedrijven kunnen dus met dank aan CETA miljardenclaims indienen tegen Europese landen. Het verdrag bevindt zich nu in de 'legal scrubbing'-fase en waarschijnlijk moeten Europese regeringen en het Europees Parlement binnen zes maanden besluiten of ze met het verdrag instemmen.
    Bijna drie miljoen Europeanen hebben inmiddels het burgerinitiatief tegen TTIP (en CETA) getekend, wat bijzonder te noemen is, gezien het feit dat het bepaald geen sexy onderwerp is. Voor het eerst in decennia is er een breed gedragen publieke discussie op gang gekomen over een handelsverdrag. Op 10 oktober organiseren tientallen maatschappelijke organisaties een manifestatie tegen TTIP in Amsterdam, als onderdeel van een internationale actiedag tegen TTIP, waar duizenden mensen verwacht worden.
    Alle commotie rondom TTIP ten spijt, als CETA wordt getekend, hebben we dus te maken met een soort TTIP via de achterdeur. Canadese bedrijven zullen niet schromen zich te bedienen van het ISDS -mechanisme. Onlangs diende het Canadese mijnbouwbedrijf Gabriel Resources een miljardenclaim in tegen Roemenië. Gabriel Resources probeert met deze claim de Roemeense overheid te dwingen tot het afgeven van een milieuvergunning voor een zeer omstreden goudwinningsproject, dat vanwege risico's voor natuur, milieu en de volksgezondheid in Roemenië voor veel maatschappelijke onrust zorgt.
    Amerikaanse bedrijven kunnen via hun Canadese vestigingen ook dergelijke claims indienen tegen Europese landen. De overheid, werknemers, consumenten en het midden- en kleinbedrijf kunnen bij het huidige systeem, of het nu ISDS heet of ICS, alleen maar verliezen.


Door en namens:

Hilde van der Pas, Transnational Institute
Roos van Os, SOMO
Burghard Ilge, Both Ends
Jurjen de Waal, Foodwatch
Susan Cohen Jehoram, Greenpeace
Geert Ritsema, Milieudefensie
Guus Geurts, Platform Aarde Boer Consument
Rosan Huizenga, Women's International League for Peace and Freedom
Ella Weggen, WEMOS


Red.:   Afgekort: de EU is een nefaste dictatuur.
    Meer steun voor dit standpunt:


Uit: De Volkskrant, 05-02-2016, van verslaggever Gerard Reijn

Nieuw investeringshof is volgens rechtersbond onrechtmatig en onnodig

Duitse rechters keren zich tegen TTIP

De organisatie van Duitse rechters heeft zich gekeerd tegen het rechtsorgaan dat wordt opgetuigd voor het Amerikaans-Europese handelsverdrag TTIP. Volgens hen heeft de Europese Unie niet het recht zo'n investeringshof op te richten. Het is ook nergens voor nodig, vinden zij, want bij de gewone rechtbanken zijn de belangen van buitenlandse investeerders in veilige handen.
    Daarmee deelt de Deutscher Richterbund de opvattingen van ngo's zoals Milieudefensie en Oxfam Novib. De bond zette deze week een uitvoerige uiteenzetting van zijn standpunt op zijn website.
   Amerika en Europa willen dat een speciaal investeringshof ICS de investeerders gaat beschermen tegen ingrepen van de overheden. Daarmee ontwikkelen ze een nieuwe versie van ISDS, een soort private rechtspraak die de afgelopen decennia in duizenden handels- en investeringsverdragen over de hele wereld is opgenomen. Op die vorm van rechtspraak komt steeds meer kritiek. Investeerders kunnen er makkelijk misbruik van maken, ze claimen absurde schadevergoedingen ... en de bescherming van de investeerder wordt zo ver opgerekt dat de vrijheid van de wetgever wordt ingeperkt.


Red.:    De  nieuwe versie is al heel fout, dus de oude was het nog veel meer. Het is ...:

  Verder vindt de bond dat door de opzet een geheel eigen rechtssysteem voor investeringsbescherming wordt opgebouwd, dat reikt van privaatrecht, bestuursrecht tot sociale wetgeving en belastingrecht.

... de dictatuur van de multinationals.
   De Volkskrant heeft een aantal lieden in dienst wier aantal neuronen dat van een chimpansee niet overstijgt - één daarvan is de roodwazig Koude Oorlogcorrenspondent Bert Lanting. Sinds kort mag hij af en toe ook los in het hoofdredactionele commentaar, wat een vreugde is voor deze redactie. Hier zijn laatste bijdrage:


Uit: De Volkskrant, 04-02-2016, hoofdredactioneel commentaar, door Bert Lanting

Blessing in disguise

'Who do EU think you are kidding Mr Cameron?', schamperde de Britse krant The Sun nadat de Britse premier trots wapperend met een deal met EU-voorzitter Donald Tusk thuis was gekomen. 'Wie denkt u voor de gek te kunnen houden?' Ook andere kranten waren vernietigend. 'EU are joking', 'het grote zelfbedrog', klonk het.
    Met de concessies die Cameron van Tusk heeft weten los te krijgen hoopt de Britse premier zijn land in de EU te kunnen houden ...
    De eerste horde die Cameron moet nemen is instemming krijgen van de andere EU-landen voor de concessies die Tusk voorstelt. De belangrijkste daarvan is dat EU-landen die overspoeld worden door werknemers uit andere EU-landen het recht kunnen krijgen de sociale uitkeringen voor nieuwkomers tijdelijk te beperken. ...
    De 'rode kaart'-procedure ... een mechanisme dat het democratisch gehalte van de Europese Unie alleen maar zal versterken.


Red.:    Brullen van de lach: het terugkrijgen van een heel klein beetje zeggenschap over de eigen immigratiregels is "een versterking van de democrtie". Daar staat tegenover dat 99 procent van deze en andere regels in handen bljjft van Brussel.  De EU is dus voor minstens 99 procent ondemocratisch.Volgens de Volkskrant.  Dank u, Bert Lanting.
    De website GeenStijl is één van de meest nauwkeurige volgers van de gebeurens in Brsussel. Hier een cruciale bijdrage:


Uit: GeenStijl.nl, 06-05-2016, door Pritt Stift uitleg of detail

Juncker overtreft zichzelf: 'Premiers luisteren teveel naar nationale bevolking'

... De EU is een overheid opzoek naar een land. Maar wellicht is het voor iedereen beter als het gewoon een overheid blijft, zonder land. Zeggen wij niet, dat zegt Juncker. "It's a quite common opinion in Brussels that the EU always has problems with its member states and our lives would be much more comfortable without member states." ... "Prime Ministers must stop listening so much to their voters and instead act as “full time Europeans.”" ... "Elected leaders are making life “difficult” because they spend too much time thinking about what they can get out of EU and kowtowing to public opinion, rather than working on “historic” projects such as the Euro." ... "We have full time Europeans when it comes to taking, and we have part-time Europeans when it comes to giving." ... "Too many politicians are listening exclusively to their national opinion. And if you are listening to your national opinion you are not developing what should be a common European sense and a feeling of the need to put together efforts. We have too many part-time Europeans."


Red.:   Waarna extra argumenten voor de onmiddellijke vernietiging van dit Imperium van het Kwaad niet echt meer nodig zijn.

Een eerste vereiste voor een blijvende ondermijning van de democratie, is het smoren van de vrijheid van meningsuiting. het Europese Imperium gebruikt daarvoor onder andere het Europese Hof (elsevier.nl, 25-10-2018, door Matthijs van Schie uitleg of detail ):
  Boete voor belediging Mohammed en nog 4 controversiële zaken

De veroordeling van een vrouw uit Oostenrijk die de profeet Mohammed een ‘pedofiel’ noemde, was terecht, oordeelt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) donderdag. Op dezelfde dag is ook een PVV-aanhanger bestraft voor vergelijkbare uitingen, terwijl een man die een verkoper van het boek Mein Kampf beledigde juist wordt vrijgesproken. Vijf opmerkelijke strafzaken over de vrijheid van meningsuiting op een rij.


Mohammed pedofiel noemen, is ‘schending verdraagzaamheid’


De Oostenrijkse vrouw zei in 2009 tijdens een jongerenbijeenkomst van de rechts-nationalistische FPÖ – die momenteel in de regering zit – dat Mohammed ‘pedofiele neigingen’ had omdat die volgens de overlevering met de zesjarige Aïsha trouwde. Een aanwezige onderzoeksjournalist tipte de politie, waarna ze door de Oostenrijkse rechter moest komen, die haar een boete van 480 euro oplegde.

De vrouw stapte naar het Europees Hof in Straatsburg, waar ze zich beriep op de vrijheid van meningsuiting (artikel 10 van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens). Donderdag oordeelt het EHRM dat de boete niet in strijd is met het recht op meningsvrijheid: het kritiseren van een kindhuwelijk was weliswaar toegestaan, maar een land heeft het recht iemand te bestraffen die de belangrijkste islamitische profeet afschildert als een pedofiel. ...


PVV-aanhanger toch veroordeeld voor beledigende taal over Arabieren

PVV-aanhanger Robert de J. is donderdag door de Hoge Raad veroordeeld voor het beledigen van moslims. Bij een anti-islamdemonstratie in Berlijn, waarvan beelden verschenen in de documentaire Wilders the Movie (2010), zei De J. onder meer ‘Geert is groter dan Mohammed, de kleuterneuker’ en ‘Zoals iedereen weet, zijn Arabieren fervent kontenbonkers. En ze neuken kleine jongetjes, dat is normaal in hun cultuur’.

Het Openbaar Ministerie (OM) vervolgde de man voor groepsbelediging aan het adres van Arabieren en eiste 500 euro boete, maar zowel in 2013 als in 2016 sprak de rechter hem vrij, omdat die de groepsbelediging niet bewezen achtte. Volgens de twee rechters waren de woorden van de man ‘niet zodanig kwetsend dat deze moeten worden beschouwd als aanzettend tot haat, geweld, discriminatie of onverdraagzaamheid’.

De Hoge Raad bepaalde na de uitspraak echter dat de zaak in hoger beroep opnieuw moest worden behandeld. Donderdag oordeelt het gerechtshof in Amsterdam dat de opmerkingen ‘zeer grof, seksueel expliciet en onnodig kwetsend’ waren, en dat het recht op vrijheid van meningsuiting niet onbeperkt is. Daarom moet de man nu alsnog 400 euro boete betalen, 100 euro minder dan het OM in eerste instantie had geëist.


Man vrijgesproken van belediging galeriehouder die Mein Kampf verkocht

Donderdag sprak het gerechtshof in Amsterdam de zelfbenoemde anti-fascistische activist Arthur Graaff in hoger beroep vrij voor openbare belediging van galeriehouder Michiel van Eyck, die het boek Mein Kampf van Adolf Hitler verkocht. De 70-jarige Graaff plakte 2015 posters met teksten als ‘verboden voor Joden, negers en moslims’ op de ruiten van de galerie in Amsterdam. Dit omdat hij het niet eens was met de beslissing van de galeriehouder om het omstreden boek te verkopen.

Ook tegen Graaff eiste het OM in eerste instantie 400 euro, waarvan 100 euro voorwaardelijk. Het gerechtshof oordeelde vandaag dat de teksten op de posters die de man op de ruiten plakte weliswaar beledigend zijn, maar onder de vrijheid van meningsuiting vallen.    ...

De regels zijn uiterst simpel: linksfascisten, islamfascisten en Joodsfacissten mogen iedereen naar believen beledigen, en degenen die lelijke maar ware dingen zeggen over linksfascisten, islamfascisten en Joodsfascisten mogen dat niet.

Kijk er eens ... De onversneden waarheid ... (de Volkskrant, 21-05-2019, column door Erdal Balci):
  Een sterkere EU is het einde van alles wat mooi is

Tussentitel: De beste democratie blijkt te floreren in kleinschaligheid

Sophie in 't Veld, lijsttrekker van D66 bij de Europese verkiezingen, heeft haast met het omvormen van de Europese Unie tot een superstaat. Afgelopen zaterdag konden we in een vraaggesprek in deze krant, waarin de interviewers door haar op de vingers worden getikt als ze te kritisch worden, lezen waarom de tijd dringt voor de oprichting van een soort Verenigde Staten van Europa. Terwijl de lezer haar enthousiaste hart kan horen kloppen op het krantenpapier legt ze haarfijn uit dat we met ons eigen machtsblok moeten komen, anders is het te laat en kunnen we het wel schudden.    ...
    ... De magische balans van samenwerken tussen regeringen, maar geen concessies doen aan zelfbeschikkingsrecht van landen, waarmee de afgelopen jaren meer welvaart, beter onderwijs en emancipatie van vrouwen is bereikt, moet op de schop. In plaats daarvan moeten onze kleine landen zich schikken in een systeem van federale staten, met een machtig parlement in Brussel.
    Dat plan is niets anders dan een streep door de beste democratie van de wereld; de genadeslag voor het huidige Europa waar de burgers nog steeds mogen bepalen welke koers hun landen varen. Voor de huidige wereldmachten, die mevrouw In 't Veld wil bestrijden door zoveel mogelijk op die wereldmachten te lijken, gelden er andere prioriteiten. In de Verenigde Staten, in Rusland en in China heeft het in stand houden van de grootheid van het vaderland voorrang boven alles. De status van een wereldmacht is niet zomaar iets. De mensen raken erdoor betoverd en weten niet anders dan dat ze ondergeschikt zijn aan de onaantastbaarheid van het grote geheel. Alleen in het unieke Europa met haar centralisme van niks en haar eigenwijze, 'zwakke' lidstaten is de mens verheven boven nationalisme, religie en al het andere gedachtengoed.
    Kijk bijvoorbeeld naar de tragedie van de Californiërs. Als bewoners van een immens gebied hebben ze massaal tegen Donald Trump gestemd. Maar, de heiligheid van de grootte van hun land maakt dat ze de demografische hegemonie van staten met een heel andere cultuur voor lief moeten nemen. In een machtsblok als China hebben de mensen niet eens kiesrecht. Hoe tragisch is de situatie van de seculieren in Turkije wel niet, waar Tayyip Erdogan met de stemmen die hij uit het platteland krijgt het hele Westen onderwerpt aan zijn islamistische agenda...
    Een sterk Europa gaat straks niet alleen ten koste van de soevereiniteit van de lokale parlementen, maar vereist van de Europeaan om in termen van grote vijanden, wereldmachten, continentale belangen te denken. Voor West-Europeanen is het loslaten van dat soort denken de redding geweest. De beste democratie blijkt te floreren in kleinschaligheid. Dat hebben we uitgevonden, gepraktiseerd, in veiligheid gebracht door vergaande samenwerking tussen de buren te realiseren. In plaats van dat de rest van de wereld ons voorbeeld volgt, worden we door de voorstanders van het sterke Europa gedwongen om een reis te maken naar de wereld van de tirannie van China, de repressie van Rusland en de idiotie van Amerika.
    Als ze hun zin doorzetten ... Sophie in 't Veld, zij is dan die militaire piloot uit Texas, die in de film Dr. Strangelove van Stanley Kubrick zich met immense liefde vastklampt aan de atoombommen en in opperste gelukzaligheid naar beneden zoeft, op weg naar het einde van alles wat ooit mooi was.

Amen.



Naar Politieke analyse  , Politiek lijst  , Politiek & Media overzicht  , of site home  .