Bronnen bij Culturele gelijkheid: creolen, werken

Inleiding

Er is weinig strijd omtrent wat het grootste taboe-onderwerp is aangaande creolen. Je zou nog kunnen denken aan het laten stikken van hun vrouwen en kinderen, maar dat wil af en toe nog wel eens langskomen

. Je hebt zelfs in de Bijlmer een rapgroep genaamd Vaderloze Troepe

, en veel treffender hadden ze het niet kunnen uitdrukken.

Nee, dat is niet het, aangaande taboe's. De eerste kandidaat daarvoor is het niet-werken. Want dat is hetzelfde als "creolen zijn lui" of nog erger "negers zijn lui", en dat is natuurlijk fout.

HEEL FOUT!!!.

Maar het is wel iets met een aanzienlijk waarheidsgehalte. Zoals de onderstaande verzameling van gevallen uit de praktijk zal aantonen. En als het zo is, is erover zwijgen minder dan verstandig. Het is, zoals iedere psycholoog weet, volkomen contraproductief: als je een probleem wilt verbeteren, moet je het eerst erkennen. En dat er wat te verbeteren valt, staat buiten iedere kijf: overal ter wereld staan creolen qua maatschappelijk succes op de laagste sport van de ladder, slechts te overtreffen door nomadische groepen als de Roma. Iets dat de creolen zelf ook constateren, alleen noemen ze het dan "racisme"

...

De reden voor het niet willen werken is ook heel simpel: die ligt in de Afrikaanse organisatievorm: stam, met koning en de rest lijfeigenen. Werken wordt gedaan door slaven die men gevangen heeft van naburige stammen. Oftewel: werken is voor slaven.

En wie wil er nu een slaaf zijn?

Dus zwarten willen niet werken, en als ze in een westers land wonen noemen ze de daaruit volgende achterstanden "racisme!!!"

Dat geroep van "Racisme!" richting andere groepen, en indien het blanken betreft ook nog "Kolonialisme!" en "Slavernij!", is meer dan genoeg excuus om het voluit te hebben over wat dus de werkelijke oorzaken zijn van hun achterstanden. En hier dus het "niet werken". Overige tekortkomingen zijn verzameld elders

Bronnen

De eerste bron is een bericht van toenmalig Amerika-correspondent en nu (schrijvende 2014) hoofdredacteur van de Volkskrant, Philippe Remarque - aanleiding was een toespraak van president Obama over het vadergedrag van "Afro-Americans" (de Volkskrant, 11-02-2010, door Philippe Remarque):

De Amerikaanse droom werkt niet voor Brianna

Tussen de waslijnen danst een meisje. Een ranke gestalte, mooi gevlochten haar. Ze zet haar iPod uit. ‘Hiphop’, zegt ze, en zingt de melodie. Brianna is twaalf. Nog een paar jaar, en ze krijgt haar eerste kind, denk ik. Tenminste, als haar leven loopt zoals bij de meesten in deze zwarte achterbuurt van Savannah.
    Haar zusje van acht komt erbij staan op de stoep van hun kleine huisje. De slimme meisjes vertellen opgewonden over wat ze op school hebben geleerd, over hun moeder en hun ooms, en over de schoten die ze ’s nachts horen. ‘Ik krijg een laptop van mijn moeder als ik voor mijn vijftiende geen vriendje heb’, zegt de achtjarige.
    Hun ogen stralen. De meisjes hebben precies de leeftijd van mijn twee oudste kinderen. En ze zijn net zo enthousiast over de wereld. Maar ze komen er vrijwel zeker niet zo goed terecht, omdat ze minder kansen krijgen.
    Dat is allemaal overbekend, natuurlijk. Maar daardoor niet minder erg. Op deze zonnige dag in Georgia treft het me tussen de ogen.
    Misschien hebben de zusjes toch een kans. Ze wonen immers in Amerika. ...
    ... wie aan drie voorwaarden voldoet, is vrijwel verzekerd van opklimmen: de middelbare school afmaken, full time werken en trouwen alvorens kinderen te krijgen. Dat doet bijna niemand in de buurt van Brianna. ...

En daar verscholen in de rest van de lijst met sociaal-culturele problemen: 'full time werken ... doet bijna niemand in de buurt van Brianna.' Een politiek-correcteling beweert iets dat niet-politiek-correct is. Volgens de Informatieregels

heb je dan al minimaal 60 procent kans dat het waar is. Wat stijgt naar boven de 80, als je nog zo iemand kan vinden. Enzovoort.

Hier een eerste vervolgpoging (de Volkskrant, 12-09-2009, ingezonden brief van Bernard Welten, Hoofdcommissaris van Politie):

Het gaat niet om de rap en de hip hop, het gaat om de gewelddadige clips

Ik heb enige tijd terug aangegeven dat ik een verband zie tussen het aantal schietpartijen in Amsterdam Zuidoost en kopieergedrag van sommige jongeren uit Caribische bevolkingsgroepen. Zij imiteren wat zij zien in videoclips en horen in teksten van onder meer rappers. In de Volkskrant van 5 september wordt gesteld dat het te kort door de bocht is om de muziek de schuld te geven van deze incidenten. Daar ben ik het ook zéér mee eens. Dat is ook niet het punt dat ik heb willen maken.
Het gaat niet om de muziek, niet om de mensen, niet om de rap en ook niet om de hip hop. Het gaat mij om de beelden die in clips vertoond worden, die een cultuur verheerlijken van stoer doen, status, pronken met bezittingen, wapens, geld, niet werken en het gebruik van geweld. En ja, ik heb zorg over het kopieergedrag. ...

En ook weer in een lange lijst van andere sociaal-culturele problemen staat daar dit: 'Het gaat mij om de beelden die in clips vertoond worden, die een cultuur verheerlijken van stoer doen, status, pronken met bezittingen, wapens, geld, niet werken ...'.
Even er uit gehaald: '... pronken met ... niet-werken...'
De enige vraag is nog of de ex-politiechef gerekend mag worden tot de politieke-correctheid. Maar in ieder geval is hij lid van de bestuurlijke elite, en die valt vrijwel naadloos samen met de poltieke-correctehid. We zijn al dicht bij die 80 procent ...

De volgende (de Volkskrant, 26-04-2012, door Jaap Stam):

De Bijlmer voor yuppen

Amsterdam-Zuidoost knokt tegen het slechte imago dat de Bijlmer en omstreken aankleeft. ...

Tegen de avond geeft stadsdeelbestuurder Urwin Vyent zijn collega Muriël Dalgliesh 'een slinger' naar de studio van een van de tientallen radiostations in Zuidoost. ...

Jaap Stam is verslaggever voor de Volkskrant voor het Amsterdamse, en dat zegt eigenlijk al genoeg. De rest van zijn berichtgeving zegt de rest: hartstikke PC. Hier is de relevante opmerking:

Een hardnekkig probleem is de hoge schooluitval: een op drie kinderen in Zuidoost geldt als zorgleerling. Dat kan tot extreme situaties leiden, blijkt als een radeloze moeder haar hart komt luchten op het maandelijkse inloopspreekuur van het stadsdeelbestuur.
Haar 20-jarige zoon heeft geen diploma, gaat niet naar school en wil niet werken. ...

We zijn nu ruim boven de 80 procent. Nog niet veel verder, want op zich is dit een individueel geval. Hoewel ... De problemen worden beschreven als geldend voor de Bijlmer als geheel ...

Over naar weer een ander land, want het gaat er om om aan te tonen dat de problemen niet aan de lokaliteit hangen. Hoewel de verschillen tussen Amerika en Nederland nauwelijks groter kunnen. Maar goed, hier is dan Engeland - aanleiding voor het artikel waren de Olympische Spelen in Londen, en het artikel is bedoeld om "de andere kant" te laten zien (de Volkskrant, 04-08-2012, van correspondent Patrick van IJzendoorn):

Reportage | Een jaar na de rellen in Noord-Londen oogt de wijk bedrijvig, maar is er iets structureel veranderd?

In Tottenham is werk een schaars goed

Miljoenen zijn er in de wijk gestopt en dat is goed te zien. Maar de diepere oorzaak van de rellen blijft onopgelost: er zijn geen banen.

Maandag een jaar geleden begonnen in Tottenham de Londense zomerrellen. Een protestmars van zo'n 120 mensen naar het politiebureau liep toen uit op vier dagen van brandstichtingen, straatgevechten en massale plunderingen. De vlam sloeg over naar andere steden. ...

Die kop zegt al heel veel: er is sprake van werkschaarste, maar dat is hetzelfde als "capaciteitsloze en kansloze immigranten te veel." In Engeland zit zo'n beetje het grootste contingent Polen en nog vele andere Oost-Europeanen, die daarheen gegaan zijn om te werken. Werk dat de creolen aldaar ook hadden kunnen doen. maar dus kennelijk niet doen. Creolen werken dus niet niet in Tottenham omdat er geen werk is, maar om andere redenen. Waaronder de zeer goede mogelijkheid dat ze niet willen werken. Of vertaald: er een aanzienlijk tot groot percentage is dat niet wil werken:

Werken zoals de kapper en de kroegbaas? 'Ik wil best werken, maar waar?' zegt Moses, rommelend met een stapeltje bankbiljetten,

Een stapeltje bankbiljetten afkomstig van hosselen. Zo iemand gaat echt niet werken.

Weer terug naar Amerika, het voorbeeld voor ons allen, tenslotte (de Volkskrant, 29-08-2013, van correspondent Arie Elshout):

Obama: 'Mars is nog niet voorbij'

Vijftig jaar geleden trokken honderdduizenden naar Washington om rassengelijkheid te eisen. Veel is verbeterd, zei president Obama bij de herdenking, 'maar er ligt nog veel onvoltooid werk'
Tussentitel: We moeten zeer trots zijn op wat we hebben bereikt - Colin Powell - eerste zwarte minister van Buitenlandse Zaken VS

'Amerika veranderde voor jou en voor mij.' Dat zei president Obama woensdag bij de vijftigste verjaardag van de Mars naar Washington, waarbij honderdduizenden zwarten en blanken onder leiding van dominee Martin Luther King naar de Amerikaanse hoofdstad trokken om gelijkheid voor alle rassen te eisen. De verandering kwam 'omdat zij marcheerden', aldus de president. Maar volgens hem is er nog steeds ongelijkheid. Hij riep de Amerikanen op Kings werk te voltooien. De mars is nog niet voorbij. ...

Een grove vervorming van de werkelijkheid. Wat er bereikt is, is dat de formele rassenongelijkheid is opgeheven, en dat het al enkele tientallen jaren zo is dat zwarten worden bevoordeeld

. Hier is het resultaat:

Een aantal aspecten waarop zwarten slechter scoren dan blanken, en dusdanig verdeeld, van genetisch (suikerziekte) tot gedrag dat je gerust kan stellen dat dit waarschijnlijk overal zal gelden.
Met, nog belangrijker, ook een bewijs dat dit weinig tot niets te maken heeft met de periode van rassendiscriminatie:

Want als het aan die periode van rassendiscriminatie zou liggen, zou de trap in deze grafiek precies de andere kant op lopen (hoe ouder, hoe meer onderdrukt, hoe werklozer). Wat je in die grafiek ziet, is dat zwarten inherent onaangepast zijn aan de westerse, ontwikkelde maatschappij, en dat ze vele tientallen jaren in hun leven nodig hebben om zich eraan aan te passen, zodat ze het normale doen: werken.

Overigens ... (de Volkskrant, 27-04-2013, boekrecensie door Aleid Truijens):

Familieleven

Is het familieleven op Curaçao, met afwezige vaders, een model dat ook in Nederland ingang zal vinden?

...    Mannen komen langs, bevruchten, en blijven een tijdje hangen. Maar als ze niks aardigs meer toevoegen in het leven van de vrouw, die immers haar eigen geld wel verdient, kan hij gaan. Het 'Caribisch model' wordt dat wel genoemd, omdat het zo al lang gaat op de Caribische eilanden.    ...
    In Van je familie moet je het hebben geeft antropologe Eva Abrahams, die in de jaren zestig op Curaçao woonde, een levendig beeld van het familieleven op dat eiland. De meeste kinderen groeien er op bij hun moeder, of in een overvol huis met grootmoeder, ooms, tante en vele kinderen. Samen scharrelen ze het geld bij elkaar.
    Niet het ouderpaar vormt de basis van het gezin, maar de vrouwen. Man en vrouw zijn immers geen familie. In het Papiamentu: 'Mama ta uno so tin' (een mens heeft maar één moeder). Als de moeders werken, past oma op. Vaders bungelen er maar wat bij en verwekken her en der kinderen. Vaak leveren ze nauwelijks een bijdrage ...

De vrouwen werken wel. Simpele dingen. Maar de mannen: 'Vaak leveren ze nauwelijks een bijdrage ...'. Omdat zij niet werken, hè ...
Overigens 2: de creolen van Suriname geven openlijk toe dat het "niet willen werken" een kenmerk van ze is: ze duiden de hindoestanen in Suriname aan met "koelies" - omdat die wel willen werken.

En dan naar de plaats waar volgens de creolen hun positie het best zou moeten zijn. Geen "Onderdrukkers!", "Kolonialisten!", "Slavenhouders!" daar. Al geraden? Afrika! Middels de pen van één van de Afrika-liefhebbende correspondenten van de Volkskrant (de Volkskrant, 05-11-2013, door Wim Bossema):

Via je voorouder de Afrikaanse markt op

Ooit haalden Britse kolonialen Indiërs naar Afrika om spoorwegen aan te leggen. Nu kunnen zij hun nakomelingen helpen om er een bedrijf te beginnen.

... De Chinese expansie in Afrika is veel spectaculairder, maar in de schaduw daarvan rukken de Indiërs op. Ze hebben een voordeel: in grote delen van Afrika wonen al generaties lang Indische migranten. Hun voorouders waren door het Britse koloniale bestuur in de 19de eeuw naar Afrika gehaald om spoorwegen aan te leggen. ...

Waarom was de import van vreemde arbeidskrachten nodig voor de Britten in de 19de eeuw? Terwijl er een overdaad aan beschikbare mankracht is?
Waarom haalde de Nederlanders in Suriname in de 19de eeuw Indische en Javaanse arbeidskrachten op loonbasis naar Suriname, ondanks de aanwezigheid van een overdaad aan creoolse arbeidskrachten? Antwoord: Idem.

Tussengevoegd: een erkenning vanuit eigen kring (de Volkskrant, 11-05-2015, column door Harriet Duurvoort, publicist):

Gedachten in de stilte

Nog nooit had ik de Dodenherdenking op de Dam meegemaakt. . ...
Ook dacht ik aan de indrukwekkende documentaire van Astrid Joosten over Anne Frank. Ik heb op dezelfde lagere school gezeten, in mijn tijd al omgedoopt tot Anne Frankschool. ...
...Ik was op die kleuterschool toen het enige bruine meisje en werd onmatig gepest om mijn kroesvlechtjes. Het waren de jaren zeventig, en de chaotische Surinaamse exodus was in volle gang. Trots had papa ons de vlaggetjes van ons net onafhankelijke vaderland gegeven. Maar Surinaamse jeugd voelde zich hier verloren, vond geen werk ...

Pas op dit laatste het onregelmatige werkwoord van Bertrand Russell

toe "Ik vind geen werk, jij hebt last van gemakzucht, hij is een werkschuwe parasiet".
Waarom halen de Chinese investeerders in Afrika in de jaren 2000 Chinese arbeiders naar Afrika ...

In landen als Angola groeit de weerzin onder de bevolking tegen de duizenden Chinese arbeiders: zij leven afgezonderd in kampen en spreken uitsluitend Chinees.

... ondanks de aanwezigheid van een overdaad aan creoolse arbeidskrachten?

Met wat later nadere uitleg - dit artikel was de aanleiding voor het voltooien van deze verzameling (de Volkskrant, 16-12-2014, door Wim Bossema):

Wat doen al die Chinezen in Afrika?

Een retorische vraag, natuurlijk. Kijk nog maar eens naar de illustratie en het onderschrift:

Chinese arbeiders in Khartoem, de hoofdstad van Soedan.

En hoe reageren de Afrikanen op het werken van de Chinezen:

Afrikanen klagen veel over de onbeschofte houding van Chinezen, die ze vaak ongeremd racistisch vinden.

En wat vinden de Chinezen van de Afrikanen:

... de Chinezen die French [auteur van het boek waar het artikle over gaat, red.] sprak, schamen zich niet voor hun minachting voor Afrikanen en generaliseren er lustig op los: Afrikanen zijn lui en onbetrouwbaar als werknemers.

En aan welke kant staat hoogst politiek-correcte correspondent uit Nederland:

Afrikanen klagen veel ... Ze blijken gelijk te hebben

Wat hogelijk voorspelbaar allemaal.

En een andere bron hiervan (VARAgids, nr. 15-2014):

Vranckx in niemandsland

Chinese schoenen in Etrhiopië

Woensdag, Canvas, 21:40 uur [09-04-2014, red.]

De Vlaamse journalist Rudi Vranckx kent u wellicht als correspondent in Nieuwsuur. ...
Nu is er een nieuwe reeks voor Canvas, waarin Vranckx van oost naar west door Afrika trekt. ...
Die reis brengt Vranckx inderdaad langs wonderlijke plekken, zoals een Chinese schoenfabriek in Ethiopië. Drieduizend Ethiopiërs en driehonderd Chinezen maken er iedere dag vijfduizend paar schoenen. We leren ze hoe ze moeten werken, zoals we het in China doen,' aldus de directeur. We leren ze het pad bewandelen zoals het vroeger in China ging. We zetten ze op de goede weg.' ...

Het bijbehorende plaatje heeft het effect van "Water zien branden":

"Werkende Afrikanen"...

En hier nogmaals waarom dat "water zien branden"-effect er is (de Volkskrant, 13-05-2015, van verslaggever Jonathan Witteman):

Helft Somaliërs in Nederland zit in de bijstand

Er moet speciaal doelgroepenbeleid komen voor Somalische Nederlanders. Alleen zo kan de slechte positie van Somaliërs op de arbeidsmarkt worden verbeterd. Daarvoor pleiten integratiedeskundigen en veel Somaliërs zelf. ...

Dat laatste is natuurlijk weer de bekende onzin. Gevolgd door nog een reeks smoezen, waaronder (de Volkskrant, 13-05-2015, hoofdredactioneel commentaar door Carlijne Vos):

Integratie stokt

Onderwijsachterstand door oorlogstrauma's speelt Somalische Nederlanders parten bij hun integratie.

... De belangrijkste verklaring voor de achterstandspositie van de circa 37 duizend Somalische Nederlanders is dat zij uit een land komen dat jarenlang door oorlog is verwoest. ...

Wat geldt voor bijna alle allochtone immigranten. En dan opvolgend de waarheid, deel één (de Volkskrant, 15-05-2015, ingezonden brief van Arie Berg, Voorst):

Somalische vrouwen werken wèl

Door mijn werk in de hulpverlening (her)ken ik de zorgelijke maatschappelijke situatie van veel Somaliërs in Nederland.
Onderzoeker Dagevos wijt de hoge werkloosheid onder deze groep aan een lage opleiding en analfabetisme. Volgens mij ligt het ingewikkelder.
Als hij verder kijkt, zal hij hoogstwaarschijnlijk zien dat de overgrote meerderheid van de wél werkende Somaliërs, vrouw is. Die hebben kennelijk veel minder last van deze belemmeringen.

En deel twee (de Volkskrant, 16-05-2015, ingezonden brief van Ton de Vries, Spijkenisse):

Ongemotiveerde Somaliërs

Uitstekend dat de Volkskrant op de voorpagina (12 mei) schrijft dat slechts één op de vijf Somaliërs werkt. Als PvdA-stemmer en Volkskrantlezer ben ik de politieke correctheid allang voorbij. Gelukkig leidt een dergelijk artikel ook niet meer tot grote verontwaardiging, al benadrukt het commentaar (13 mei) het oorlogsverleden als oorzaak.
    Dat is mijns inziens niet doorslaggevend, want in het oorspronkelijke artikel stond al dat de mensen uit Irak, Iran en Afghanistan het veel beter doen in Nederland. Die hebben het in hun geboorteland vergelijkbaar zwaar gehad.
    In mijn 20 jaar werkervaring bij Sociale Diensten in de Randstad sprongen de meeste Somalische mannen er voor mij uit door hun erg slechte motivatie om Nederlands te leren en een baan te vinden. Deze week waren al mijn ervaren collega's om mij eens het daar hartgrondig mee eens.
    Tekenend is daarom de praktijkervaring van de briefschrijver (13 mei), dat de wel werkende Somaliërs vrouwen zijn en geen mannen. De eerste lichting Somaliërs was eerder de bovenlaag, bepaald niet laagopgeleid en ook deze lichting was totaal niet gemotiveerd.

Populair vertaald: ook de Somalische creolen willen niet werken.
De afrondende conclusie: de stelling "creolen willen niet werken" is met dusdanig hoge waarschijnlijk bewezen, dat in normaal taalgebruik alle voorbehoud weggelaten kan worden.

En voorlopig als toetje het oudste artikel tot nu toe uit deze verzameling, komende van elders op de website (VARA TV Magazine, nr. 22-2007, door Sue Baker):

Programma-aankondiging: Young Black Farmers, Nederland 3, 05-06-2007

Zwarte premier?

Van zwarte jongen uit een arme wijk tot kandidaat voor de Conservatieven: Wilfred Emmanuel-Jones.

... De naam om in de gaten te houden is Wilfred Emmanuel-Jones, ster van de driedelige tv-serie Young Black Farmers die op Nederland 3 begint. Een man van wie je zeker weet dat hij de eerste zwarte premier van Engeland zou kunnen worden. ...
    Toen hij rond de eeuwwisseling de boerderij in Devon kocht, werd hij overrompeld door de publiciteit en groeide uit tot een bekende verschijning. Die bekendheid heeft hij in de tussenliggende jaren gebruikt onder meer om de supermarkten de les te leren dat ze te veel macht hebben en de kleinere boeren niet mogen dwarszitten.
    Drie jaar geleden begon Emmanuel-Jones met de Black Farmer Rural Scholarship om minder bevoorrechte zwarte en oosterse jongeren tussen 17 en 21 jaar een kans te geven om uit hun getto's te ontsnappen. Hij wilde ook aantonen dat het Engelse platteland niet racistisch is. Young Black Farmers, gemaakt door Channel 4, laat zien hoe de eerste groep moet wennen aan opstaan om vier uur 's ochtends, het kopen en verkopen van koeien, het maken van worsten en het rijden op een tractor.
    Ondanks hun deprimerende achtergrond hebben de vier jongens en vijf meisjes gevoel voor humor. Als ze de biggen moeten wegen, proberen ze eerst zelf de weegschaal om te kijken wie van hen varkensvlees zou zijn en wie bacon. Aan het eind van de zes weken kregen twee van de jongeren een baan op de boerderij. ...
    Dat een zwarte jongen uit een arme wijk wel degelijk in Engeland zijn dromen kan laten uitkomen, wilde hij aan anderen doorgeven. 'Ik wilde ze discipline leren,' vertelde hij aan Country Life, 'een ander idee van "respect" overbrengen. Deze kinderen hebben geleerd hoe je de blanke, politiek correcte middenklasse kunt manipuleren. Maar bij mij waren de regels anders, omdat ik uit hetzelfde milieu kwam als zij. In het begin waren er veel tranen, maar uiteindelijk hebben ze het allemaal goed gedaan.' ...

In de uitzending is overduidelijk te zien wat Emmanuel-Jones verstaat onder dat andere begrip respect, als de jonge gettobewoners (want zo gedragen en uiten ze zich opzichtig: verwaand en verwend) zich beklagen over het gebrek aan respect dat hij tegenover hun ten toon spreidt: "Mijn respect is een respect dat je moet verdienen door iets te presteren. Het is is geen respect dat je krijgt door alleen jezelf te zijn - dat is het respect van het getto." Natuurlijk kan je zien dat ze dat wel begrijpen, maar het ontevreden, wrokkige en verwaande in iets dat je eigenlijk allen kan samenvatten als "rotkoppen" komt er des te beter door uit (op onderstaande, geposeerde, foto komt dit nog niet goed door). Overigens met deze aantekening dat er bij deze jongeren nog duidelijke sporen zijn van mogelijke verbetering.

De hints die de oplossing van Emmanuel-Jones (leunend tegen de trekker) geeft, zijn duidelijk: werk, liefst praktisch en in de openlucht, een harde aanpak, en een afkicken van de hooghartigheid (kijk naar de blikken op de foto, en dan zijn ze al sterk bijgedraaid) en respectcultuur

. Precies het tegenovergestelde van wat de hulpverleners uit de zachte sector willen.
    Met daarbij de details, dat de enige jongen onder de groep (uiterst links) die last heeft van minderwaardigheid door hem ondersteund wordt, dat deze jongen een blanke moeder heeft (wat is dat toch met die creolen?), dat die anderen nog wel enig respect voor Emmanuel-Jones hebben omdat Emmanuel-Jones veel groter is (wat is dat toch met die creolen?), en na het mondelinge verzoek om meer respect en de erop volgende uitleg van Emmanuel-Jones, er alsnog eentje dusdanig verbaal agressief werd dat hij verwijderd werd uit het project, terwijl ook onder de meiden voortdurend geklaag te horen was (wat is dat toch met die creolen?).
    Kijk, volbloed creoolse toestanden, allemaal. Maar wat is nu de werkelijke reden dat je in geen enkel westers land met een aanzienlijke creoolse meerderheid ook maar een enkel exemplaar op het platteland zal vinden? Of in ieder geval dat dit zo zeldzaam is dat over dat ene exemplaar meteen een televisieprogramma wordt gemaakt? Simpel. Omdat je op het platteland moet werken.
     Ter aanvulling: deze relatie met het platteland is de negers niet ontgaan. Onbwust. Hier is zo'n neger (Joop.nl, 27-03-2014, door Mitchell Esajas ...

Minder, minder, minder kansen op de arbeidsmarkt

De poort naar emancipatie via onderwijs en werk wordt voor veel minderheidsgroepen steeds vaker dichtgehouden door uitsluitingsmechanismen die zijn verweven in ons alledaags denken

Een vuile leugen, natuurlijk: Chinezen, Hindoestanen en andere immigrantengroepen bewijzen dat er geen beperkingen zijn op de arbeidsmarkt. Dat zwarten minder slagen op de arbeidsmarkt, is omdat ze minder goed opgeleid zijn (kunnen worden)

. En de auteur zelf ook, gezien zijn volledige omschrijving:

Joop.nl, 27-03-2014, door Mitchell Esajas - Voorzitter van New Urban Collective

Het "urban" staat dus voor twee dingen - als eerste: "niet het platteland dus niet willen werken". En ten tweede, zo leren de Amerikaanse ervaringen met " urban" en "urban"-lieden: "urban" staat voor"getto". De plaats van hosselen ... Kleine en grote criminaliteit ... Drugshandel. Alles behalve werken.

En hier de keihard waarheid uit eigen mond (de Volkskrant, 14-01-2016, door Yannick Verberckmoes):

Romeo en Julia in Molenbeek

De recente aanslagen in Parijs geven de rauwe film over de harde wereld waarin jongeren in de Brusselse randgemeente Molenbeek opgroeien onvermoed urgentie. Regisseurs en schrijver van Black leggen uit waar het hun eigenlijk om te doen was.

... De uitzichtloosheid van het leven van veel jongeren in de Belgische hoofdstad komt in Black duidelijk naar voren. Mavela, een jong zwart meisje, voelt zich in de straten van Brussel niet thuis. Er zijn blacks (zwarten), mocro's (Marokkanen), en wie mooi in de pas wil lopen en werk zoekt, krijgt juist het verwijt flamand (Vlaming) te zijn. ...

Ze willen niet werken!
Iets dat ook al bleek tijdens reportages over de rassenburgeroorlog in de Franse banlieues in 2005: degenen die wel werken worden geminacht door de rest. Allochtonen en met name creolen.

En nog een "sprookje" uit Afrika (de Volkskrant, 31-05-2017, door Mark Schenkel):

Chinese trein vervangt boemel Kenia

Ruim een eeuw heeft de 'romantische' (Churchill) spoorlijn van de Keniaanse kust naar het binnenland het volgehouden, maar vanaf vandaag raast er een snelle Chinese trein pal naast de oude rails.

Vanaf een bankje bevestigd voorop een puffende stoomlocomotief bekeek Winston Churchill in 1907 gazellen, antilopen en giraffen in Kenia. De spoorlijn hier 'is één van de meest romantische' ter wereld, noteerde de latere premier in zijn reisverslag. ...
Het spoor dat Churchill volgde, van Mombasa aan de Indische Oceaan naar het Victoriameer in Oeganda, geldt als het summum van Britse koloniale expansiedrang in Afrika. De 'Lunatic Express', waarvan de aanleg werd gestart in 1895, ging dwars door moerassen, bossen en diepe dalen. Van de 30.000 arbeiders uit India ...

Toen werkten de zwarten niet, en ...

... dan is er nog de angst dat het nieuwe spoor het lot van het oude spoor tegemoet gaat wanneer de Chinezen na de afgesproken vijf jaar stoppen met het onderhoud. ...

... nu werken de zwarten nog steeds niet.

Revolutie! Iemand mag gaten schieten in het multiculturalisme ... Vermoedelijk omdat hij van Joodse afkomst is, maar alle giften zijn welkom. Er komen meerdere aspecten langs, waaronder dus dit (trouw.nl, 25-11-2018, door Herman Vuijsje

De etnisch-culturele kant van criminaliteit verzwijgen we liever

Etnisch-culturele factoren spelen een grote, maar nauwelijks benoemde rol bij problemen met migratie en criminaliteit, stelt socioloog Herman Vuijsje.

...   Antropoloog en criminoloog Hans Werdmölder was een van de eersten die beleidmakers waarschuwden dat hun aanpak van Marokkaanse probleemjongens dreigde te mislukken.n gezin. ...
    Werdmölder citeert Livio Sansone, een antropoloog van Italiaanse afkomst die in de jaren tachtig onderzoek deed onder laaggeschoolde Surinaamse jongeren in Amsterdam. Sansone constateerde bij veel van deze jongeren een diepgewortelde aversie tegen handarbeid in loondienst. “Een eerzaam beroep als groenteboer of dakbedekker vindt men te min en een beroep als fotograaf (zo deed Sansone zich voor) is te ingewikkeld.” Sansone had het zelfs over een ‘anti-arbeidsethos’.    ...

Brullen van de lach!!!
Dit onderwerp dus afgehandeld: Surinamers oftewel zwarten "hebben weinig nijver" ... Zijn "lui" ...
En die verzameling over hun intellectuele presteren

puilt inmiddels ook uit, oftewel: "Zwarten zijn lui en dom".

Zonder inleiding (Volkskrant.nl, 05-09-2021):

"Ruimte genoeg voor blanke boeren, want onze negers willen niet werken".
Brullen van de lach!!!
(Die Santokhi is een hindoestaan).

In een enigszins cultureel-antropologische verhaal ... (de Volkskrant, 11-05-2022, door Ianthe Sahadat):

Interview | Tessa Leuwsha

Moed van het meebuigen

In haar nieuwe boek beschrijft Tessa Leuwsha een levensveranderende reis door de natuur van Suriname. Ze wil een ode brengen aan de 'wonderlijke onverstoorbaarheid' van de inwoners van het land.

Als schrijver Tessa Leuwsha (54) iets engs moet ondernemen maakt ze 'een rondje' langs haar voorouders. Ze begroet hun beeltenissen in haar werkkamer. ...

... komt deze observatie langs:

... Leuwsha is een Nederlandse van deels Surinaamse komaf die opgroeide met spruitjes, witlof en draadjesvlees in een bovenwoning in Amsterdam. Inmiddels woont ze al bijna 30 jaar in Suriname, het land met 'de overweldigende natuur' en 'een levenslustig volk van hosselaars, scharrelaars en marskramers', zoals ze in een essay in de Groene Amsterdammer schreef in aanloop naar haar nieuwe boek, dat deze week verscheen. ...

Waar "werken" dus uitdrukkelijk niet bij staat.

Naar Cultuur, creolen , Cultuur, gelijkheid

, of site home

·.

Bronnen bij Culturele gelijkheid: creolen, werken

19 dec.2014